..... สายลมกลางทะเลสาบลูเซอร์นพัดผ่านเข้ามาในเรือทำให้เขารู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาเล็กน้อย เรือโดยสารขนาดบรรทุกห้าสิบคนลำนี้ออกจากฝั่งได้ราวสิบนาทีแล้ว เขาขยับคอเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำที่สวมใส่ให้กระชับ ผ้าพันคอสีแดงลายขาวผืนนั้นให้ความอบอุ่นได้มากทีเดียว อุณหภูมิตอนนี้ประมาณแปดองศาเซลเชียส มิน่าเขาถึงได้รู้สึกเย็นยะเยือกเช่นนี้
..... เมฆขาวบนฟ้าใสเป็นปุยสวย บางก้อนมีรูปร่างเหมือนเหมือนตุ๊กตาหมี แดดยามสายทอแสงอ่อนๆสะท้อนก้อนเมฆเป็นสีเหลืองส้ม ทิวเขารอบๆทะเลสาบลดหลั่นกันเป็นชั้นๆ สีเขียวสดใสของหญ้าบนไหล่เขาตัดกับสีเขียวเข้มของทิวสนเมืองหนาวที่ระดับสูงขึ้นไป เมฆบางก้อนคลอเคลียกับยอดเขาที่มีปื้นขาวของหิมะจับอยู่แลดูงดงาม
..... บ้านน้อยหลายหลังปลูกไว้ห่างๆกันที่ชายทุ่งน่าพักพิง วัวนมเป็นฝูงกำลังแยกย้ายกันกินหญ้าบนเนินเขาเขียวขจีอย่างมีความสุข เรือยอร์ชสีขาวหลายลำจอดนิ่งริมฝั่ง บนเสากระโดงประดับธงแดงมีกากบาทสีขาวปลิวโบกไสว
..... เรือแล่นเลียบชายฝั่งเห็นโบสถ์หลังเก่าบนยอดเขาลิบๆ ผ่านไปชั่วครู่รูปปั้นพระคริสต์สีขาวขนาดใหญ่ในท่ายืนผายมือออกทั้งสองข้างปรากฏแก่สายตาที่หน้าผาริมฝั่ง ผืนน้ำบริเวณนั้นเขียวเข้มแต่ใสจนเห็นฝูงปลาในท้องทะเลสาบ ชาวคริสต์หลายคนก้มหน้าลงสวดมนต์ขอพรเพื่อให้สุขภาพดี บรรยากาศแห่งความศักดิ์สิทธิ์ทำให้จิตใจเขาสงบลงอย่างน่าประหลาด
..... ผืนน้ำสีเขียวมรกตแตกเป็นละอองฝอยเมื่อเรือแล่นผ่านไป ผิวน้ำไกลออกไปเป็นสีครามดูช่างงดงามเมื่อต้องลม เรือกลไฟทรงโบราณมีกังหันขนาดใหญ่ข้างลำกำลังแล่นช้าๆเข้ามาหา ระยะห่างไม่ไกลเกินป้องตาชม
..... หมอสันต์รู้สึกโคลงเคลงเล็กน้อยเมื่อเรือทั้งสองลำแล่นสวนกัน ชายหญิงชาวต่างชาติบนเรือทั้งสองลำต่างโบกมือให้กันพร้อมกับรอยยิ้มจริงใจ เสียงหัวร่อต่อกระซิกอย่างสนุกสนานแผ่วแว่วไปตามสายลม หมอสันต์กำลังมุ่งหน้าไปเมืองเวกกีส์ในขณะที่เรืออีกลำกำลังมุ่งตรงไปเมืองลูเซอร์น เขาโบกมือตอบอย่างเป็นสุข
..... พลันสายตาเขาเหลือบไปเห็นสตรีนางหนึ่งบนเรือกลไฟลำนั้น เธอกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือพิมพ์ หมอสันต์จำเธอได้เป็นอย่างดี เขารีบลุกขึ้นวิ่งไปที่กราบเรือแล้วตะโกนเรียกสุดเสียง
..... “เจนจิรา เจน เจน ผมอยู่ทางนี้” เขาตะโกนเรียกไปโบกมือไปด้วยแต่เธอไม่ได้ยิน เขาเรียกเธอหลายครั้งจนเรือลำนั้นไกลออกไปลับตา น้ำตาของเขาเริ่มไหลรินลงรดใจ