.....หมอสันต์มองดูภาพหญิงชราที่นอนเฝ้าบุตรชายอยู่บนพื้นห้องข้างเตียงด้วยความรู้สึกอนาถใจ เขาจำเป็นต้องปลุกเธอให้ลุกขึ้นเพื่อเข้าไปตรวจนายสมชาย ยายชมที่ถูกปลุกยกมือไหว้เขาแล้วส่งภาษาพื้นเมืองท่วงวาทีเศร้าสร้อยมีความหมายว่าขอให้ช่วยชีวิตบุตรชายของเธอด้วย
..... พยาบาลไม่จำเป็นต้องแปลให้เขาฟัง หมอสันต์เริ่มเข้าใจภาษาท้องถิ่นตั้งแต่ปลายปีแรกที่มาประจำอยู่ที่เมืองนี้ เพียงแต่เขาพูดไม่ได้เท่านั้น เขาพยักหน้าให้ยายชมเพื่อสื่อว่าเขาเข้าใจดี
..... ยายทำไมไม่กลับบ้านไปก่อน ทางนี้หมอจะดูให้เอง ยายนอนอยู่อย่างนี้ลำบากแย่เลย หมอสันต์ถามยายชมด้วยความเห็นใจ
..... ฉันเป็นห่วงลูก กลัวว่ามันจะลำบาก ฉันอยากให้มันหาย ยายตอบด้วยภาษาไทยอย่างกระท่อนกระแท่น สายตาฝ้าฟางของยายชมจับจ้องที่ใบหน้าหมอสันต์ ขณะเดียวกันหมอสันต์ก็กำลังสำรวจใบหน้าเธอเช่นกัน เขาเห็นแววตาที่เด็ดเดี่ยวแต่เปี่ยมด้วยความรักของแม่ที่มีต่อบุตร ใบหน้าที่ยับย่นจากริ้วรอยความชราของยายชมแฝงไว้ด้วยเรื่องราวยากลำบากยาวนานตลอดชีวิตของเธอ
..... หมอสันต์ขอให้ยายชมพับเสื่อที่ปูนอนก่อนที่จะขยับตัวเข้าไปตรวจสมชาย เขาเกรงว่าพื้นรองเท้าที่เปียกฝนจะทำให้ที่นอนของยายเลอะ ยายชมยิ้มให้เหมือนจะขอบคุณที่เขาเข้าใจ หมอสันต์เหลือบเห็นฟันสีดำเพราะกินหมากของเธอตัดกับริมฝีปากเลอะคราบปูนแดง
..... พยาบาลแจ้งให้เขาทราบว่าสมชายพ้นจากภาวะช็อกแล้ว ขณะนี้ได้หยุดให้ยาควบคุมความดันโลหิตมานานประมาณสี่ชั่วโมง แต่ปัญหาสำคัญคือเขายังไม่ได้สติ มีอาการเพ้อและดิ้นรนตลอดเวลาจนสายน้ำเกลือหลุด การหายใจยังล้มเหลวต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ พบเลือดออกมาทางท่อช่วยหายใจแต่ไม่มากเท่าเมื่อวาน แต่ที่สำคัญคือมีภาวะไตวาย ปัสสาวะทั้งเวรออกเพียงห้าสิบซี.ซี.เท่านั้น
..... สมชายสงบลงบ้างแล้วหลังจากดิ้นรนต่อต้านมาทั้งคืน ด้วยกำลังของหนุ่มวัยฉกรรจ์ทำให้เจ้าหน้าที่ต้องมัดเขาไว้อย่างแน่นหนา หมอสันต์เปิดเปลือกตาสมชายดู ตาขาวเป็นสีเหลืองเข้ม ลูกตากลอกไปมาอย่างไร้สติ เขาคำนึงว่าอย่างนี้เองที่คนท้องถิ่นในสมัยโบราณบอกว่าผีปอบเข้า เพราะไข้ฉี่หนูที่มีภาวะตับวายและไตวายมักจะมีอาการทางสมองรุนแรงร่วมด้วย หลังจากปรับแต่งเครื่องช่วยหายใจเสร็จ เขาลงมือตรวจร่างกายสมชายโดยละเอียดอีกรอบ
..... หมอสันต์เอาหูฟังแพทย์ฟังปอดของสมชายจนทั่ว ต่อมาเขาหันมาบอกกับยายชมว่า
..... ยายครับ ลูกของยายเป็นไข้ฉี่หนู อาการของลูกยายยังหนักอยู่ แต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อวานแล้ว ตอนนี้ยังพูดไม่รู้เรื่องเพราะว่าสมองยังไม่เป็นปกติ หมอให้การรักษาอย่างเต็มที่เท่าที่ทำได้แล้ว ขอให้อดทนรอไปก่อนนะครับ ถ้าหากว่าวันนี้ไตยังไม่ทำงานบ่ายนี้หมอจะเอาไปฟอกเลือดด้วยไตเทียมให้ครับ หวังว่าพรุ่งนี้อาการคงจะดีขึ้นกว่าเดิมนะครับ หมอสันต์พูดค่อนข้างตรงไปตรงมาเหมือนกับนิสัยของเขา
..... "แล้วแต่คุณหมอจะกรุณาเถอะค่ะ ฉันแก่แล้ว ฉันไม่อยากเห็นลูกชายมาจากไปก่อนฉัน" ยายชมพูดซื่อๆ แต่คำพูดซื่อๆนี่แหละที่มีอานุภาพยิ่งกว่าวาทศิลป์ใดๆ มันเหมือนสัญญาผูกมัดให้หมอสันต์ต้องดูแลสมชายอย่างดีที่สุด ยิ่งมาเห็นน้ำตาที่คลอเบ้าเพราะสุดจะกลั้นของยายชมด้วยแล้ว เขาถึงกับแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน
..... หมอสันต์รู้ดีว่าโอกาสของสมชายมีเพียงครึ่งต่อครึ่งเท่านั้น ถ้ามีเลือดออกในปอดอีกครั้งผู้ป่วยมักจะเสียชีวิต ภาวะเกร็ดเลือดต่ำเป็นสาเหตุทำให้เลือดออก แต่โรงพยาบาลของเขาไม่สามารถหาเกร็ดเลือดมาให้ผู้ป่วยที่มีความจำเป็นต้องใช้อย่างมากมายในขณะนี้ได้ทัน มันถูกใช้หมดไปแทบจะทันทีที่สกัดออกมาได้ ดังนั้นนอกจากจะดูแลอย่างเต็มที่แล้วเขาก็ยังแอบภาวนาให้สมชายโชคดี
..... เตียงในห้อง ไอ.ซี.ยู.ว่างแล้วยังครับ? เขาหันกลับมาถามพยาบาล
..... อาจารย์คะ หนูจองให้ตั้งแต่สองวันก่อนแล้วค่ะ เตียงยังเต็มอยู่เลย ตอนนี้เลื่อนขึ้นมาเป็นคิวที่แปดแล้ว ช่วงนี้มีคนไข้หนักมากเหลือเกินค่ะ พยาบาลบอกเขาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
..... แต่หมอสันต์กลับรู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างยิ่ง
..... ยังมีผู้ด้อยโอกาสอีกมากที่ยังคงเป็นผู้ด้อยโอกาสต่อไป และคงมีผู้ด้อยโอกาสอีกหลายคนที่กำลังจะหมดโอกาสแล้ว หมอสันต์คำนึงขึ้นมาด้วยความสลดใจ
..... โชคชะตาไม่ได้โหดร้ายต่อยายชมเสมอไป สามวันต่อมาสมชายเริ่มรู้สติ หมอสันต์เอาท่อช่วยหายใจออกให้เมื่อวาน วันนี้สมชายสามารถลุกนั่งบนเตียงได้แล้ว ถึงแม้ว่าไตของเขาจะยังทำงานไม่ปกติแต่ว่ามีน้ำปัสสาวะออกมาเป็นจำนวนมาก มันเป็นสัญญาณว่าไตที่วายกำลังฟื้นตัว
..... ยายชมยังคงเฝ้าไข้อย่างทรหด เธออาศัยอาหารที่ทางโรงพยาบาลจัดเลี้ยงผู้ป่วยประทังชีวิต ร่วมสัปดาห์แล้วที่เธอยังไม่ได้กลับบ้าน เธอต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากทั้งกายและใจมานานหลายวัน ในวัยที่เป็นเหมือนไม้ใกล้ฝั่งเช่นนี้เธอกลับยืนหยัดอยู่ได้ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งมั่นคง
..... เช้าวันนี้ขณะที่หมอสันต์เข้ามาตรวจผู้ป่วย ยายชมกำลังป้อนข้าวต้มให้บุตรชาย ถึงแม้มือของเธอจะสั่นเพราะความชราแต่เธอก็พยายามควบคุมมันอย่างเต็มที่ แววตาแห่งความปราณีของเธอเป็นเสมือนยาทิพย์ที่ช่วยชโลมจิตใจสมชายให้มีกำลังใจต่อสู้กับโรคร้าย เขาพยายามทานอาหารจนเกือบหมดชาม เธอบรรจงเช็ดปากให้เขาแล้วยกแก้วน้ำให้เขาดื่มด้วยมือที่สั่นเทา สัญชาตญาณแห่งความเป็นแม่ของเธอประเสริฐกว่าสิ่งใดๆ เธอหันมาสบตากับหมอสันต์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่มีน้ำตาคลอเบ้า
..... ภาพที่ปรากฏแก่สายตาผู้ที่ได้พบเห็นอาจไม่มีความหมายสักเท่าใด แต่สำหรับหมอสันต์แล้วมันทรงคุณค่าเป็นอย่างยิ่ง ในขณะนี้จิตใจของหมอสันต์และยายชมล้วนมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน ความปิติค่อยๆเอ่อล้นขึ้นมาท้นใจของเขาทั้งสอง เขาจับมือยายชมมากุมไว้เพื่อให้กำลังใจและรู้สึกได้ว่ามือที่เหี่ยวย่นข้างนั้นก็เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณาเช่นกัน
จากคุณ :
ปัญญ์ ปิยะอเนก
- [
14 ก.ค. 48 15:42:14
A:172.19.0.119 X:203.156.50.193 TicketID:104429
]
เรื่องสั้น แล้วแต่จะกรุณา ตอนที่2..จบ
