ตอนที่ 3 1-1
นักเล่นหมากล้อมทั้งสองฝ่ายต่างประจัญหน้ากันอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีฝ่ายใดหลบสายตากันและกัน ตัวตัดสินมีเพียงกระดานที่ขวางกั้นระหว่างทั้งสองคนเท่านั้น โอโนะ นั่งตัวตรงนิ่งอย่างสง่างามยิ่ง แม้นใบหน้าจะบ่งบอกอายุไม่เกินยี่สิบห้า และด้วยบุคลิกเช่นนี้นับว่าน่าเลื่อมใสในขณะที่ผ่านตรงข้าม กลับนั่งพิงพนัก เอามือวางที่พักแขนอย่างสบายอารมณ์ ไม่หยี่ระ กับสายตาผู้ใด
"ทายหมากเถอะ คุณไก" มืออาชีพโอโนะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ๆ แต่แววตาย่อมไม่สบอารมณ์มารยาทของฝ่ายตรงข้ามอยู่บ้าง
"แกอยากเลือกสีไหน ก็หยิบไป" ไก ตอบด้วยน้ำเสียงที่หยาบคายร้ายกาจ
มืออาชีพโอโนะ มองหน้าคู่แข่งด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด ด้วยความไม่พอใจ ในกิริยาของคู่แข่ง จนนายกฯ ญี่ปุ่นต้องเดินมาตบไหล่ โอโนะเบา ๆ หนึ่งครั้งเพื่อเตือนสติทำให้โอโนะเย็นลงและหยิบโถหมากดำ และวางหมากอย่างดุดันที่จุดดาวเพื่อเปิดเกม
ไก กวนหมากขาวในโถหนึ่งครั้งก่อนใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป่งคีบหมากด้วยท่าทีไม่สนใจใยดี ความดุดันของฝ่ายตรงข้าม และวางที่จุด 1-1 ใกล้กับหมาก 4-4 ของโอโนะ
โอโนะ มองหน้าไกอีกครั้งด้วยความไม่พอใจเพราะว่าการวางจุด 1-1 นั้นก็แทบจะเปรียบได้กับว่าไม่ได้ลงเลย ซึ่งเท่ากับสบประมาทโอโนะว่าไม่คู่ควรจะเล่นหมากเท่ากันได้ โอโนะฉุนกระแทกหมากดำเปิดเกมที่มุมอื่น ก่อนที่ไกมองด้วยหางตา และเกาหัว ทำหน้าไม่สนใจ และทำเช่นเดิน คือกวนหมากขาวโนโถก่อนหนีบหมากขาวท่าทีประหลาดและวางลงจุด 1-1 ใกล้หมากดำที่เพิ่งถูกวางไป
โอโนะวางหมากเม็ดต่อไปอย่างไม่ต้องคิดมากโดยการเปิดอีกมุมพร้อมคิดในใจ "บัดซบ!!! ฉันจะทำให้แกต้องจูโอชิ (ยอมแพ้)ก่อนไปถึงปลายกระดาน"
หลังจากโอโนะวางหมากที่สามของตนก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองไก แต่แปลกที่เหมือนไก รับรู้ และมองทางโอโนะอยู่แต่เดิม สายตาทั้งสองจึงประสานกัน โอโนะตะลึงงังกับสายตาของไก ได้แต่คลืนน้ำลายอย่างลำบากเต็มทน "ความกดดันนี้มันอะไรกัน" โอโนะลำพึงในใจ
ไกหยิบหมากขาวลงวางเปิดจุด 4-4 ในมุมที่เหลือ ด้วยเสียงอันหนักหน่วง และมองอย่างท้าทายไปทางโอโนะ ที่ดูตื่นกลัวเล็ก ๆ ต่อสายตาของไก
"บัดซบ เราจะไปกลัวมันได้ยังไง" โอโนะหยิบหมากขึ้นวางโจมตีมุมของไกอย่างรวดเร็ว ไกก็ตอบรับอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวทั้งคู่เดินหมากกันผ่านไปร่วมสี่สิบตา เสียงหมากกระทบกระดานดังไม่หยุดหย่อนอย่างรวดเร็ว ประดุจเสียงดนตรี เพียงแต่ว่าจังหวะการวางหมากดำกลับค่อย ๆ ช้าลงไปเรื่อย ๆ ในขณะที่ความเร็วของการวางหมากขาวไม่ลดลงไปเลย
"เด็ดเดือนเปลี่ยนดาว!!!!!"
เปรี๊ยะ!!!! "อะไรกันหมากขาวหนีบมาจากตำแหน่งนี้เลยเหรอ" โอโนะตะลึงงัน มือขวาในโถหมาก ที่กำหมากดำไว้ถึงกลับต้องปล่อย และหยุดคิดนานกว่าสิบนาที "ฮาเนะด้านบน หรือล่าง ถ้าตัดไขว้ล่ะ ไม่สิต้องต่อสอง" โอโนะ พึมพำอยู่นานก่อนหยิบหมากวางอย่างแผ่วเบา แต่หมากขาวกลับวางปะทะหนักหน่วง อย่างรวดเร็ว เปรี๊ยะ!!!! หมากทั้งเข้าปะทะกันตัดสู้กันอย่างดุดเดือด เพียงแต่จังหวะการเดินของหมากดำดูจะเชื่องช้าและอาศัยการคิดที่ยาวนาน โอโนะ ได้แต่รำพึงรำพัน"อะไรกัน แนวต่อสู้ขยายออกไปจนทำให้ไปกระเทือนหมากดำกลุ่มอื่นด้วย" โอโนะกัดฟันก่อนเดินหมากต่อไป จังหวะแห่งหมากในตอนนี้ต่างกับตอนแรกอย่างสิ้นเชิง ขาวเดินต่อหมากอย่างรวดเร็วขณะที่หมาก
ดำเดินช้าออกไปเรื่อย ๆ จนในที่สุด
"ไม่พอแล้วครับ" โอโนะก้มหน้ารับความพ่ายแพ้
"ฮึ!!! อย่างน้อยก็ยังดีที่รู้ว่าเดินเอนด์เกมต่อไปก็ไม่ชนะ" ไกกล่าวเรียบ ๆ อย่างไม่สนใจ และหันหน้าเหมือนจะไปคุยกับนายกฯ switzerland
"ไกเซอร์........." โอโนะ กล่าวเรียบ ๆ แต่ทำให้ ไก หันกลับมามองด้วยหางสายตาและยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะกลับไปถามนายกฯ switzerland
"ของที่ผมขอร้องไว้ คงได้ได้ตามสัญญานะ"
จากคุณ :
Bluejade 
- [
15 ก.ค. 48 07:55:26
]
นิยายหมากล้อม : ทางแห่งหมาก ตอนที่ 3 - 5
