ความคิดเห็นที่ 1 “อย่า  อย่า  ...หลิวยังมีทางหากิน ผู้ชายอย่างพี่รักเห็นแล้ว ได้แต่ส่ายหัว ไม่เคยจะมอง” “โธ่...ไอ้พวกค้างสต๊อกอย่างแกฉันก็เห็นพูดแบบนี้ละว้า สุดท้ายก็หาเด็กมาเลี้ยงแก้เหงา” “พี่รัก เรื่องอะไร มาว่าหลิวค้างสต๊อก “ “อย่าพึ่งออกงิ้วไปง้อเมียให้ฉันก่อน” พี่รักเขาทั้งอ้อนทั้งวอนหลิวอยู่นานค่ะแม่ หลิวไม่ยอมใจอ่อนหรอกค่ะ แต่พอเห็น สี ขาว ๆแดงๆ แล้วใจมันสั่น มือคว้าหมับเข้าให้ ก่อนจะวิ่งจู้ด ขึ้นไปข้างบน ได้ยินเสียงตือป่ายก่าย ตามหลังว่า “อย่าเอาแบบนี้นะหมูหวน อาหลิวของหมูหวานเห็นแกเงิน” เสียงนางฟ้าตัวน้อยของหลิวแว่วมาว่า “หมูหวานชอบค่ะ เอาซื้อหนมได้” แล้วหลิวก็ใส่เกียร์เดินหน้าไปเจรจาฑูตให้พี่รักสุดหล่อของหลิว แม่ค่ะ อย่าพึ่งหัวเราะนะค่ะ  ถ้าจะบอกว่า พี่สะใภ้ตัวเล็กหน้าเด็กของหลิว นอนหลับพริ้มอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์ คงปล่อยให้พี่รักหัวเสียอยู่ข้างล่าง  คนท้องนี้ดูสวยทุกคนหรือเปล่าค่ะแม่ แต่หลิวเห็นแก้วนี้เขาน่ารัก น่ากอดไปทั้งตัวเชียว แก้มใสยังกะแก้มยัยหมูหวาน ขนตางี้งอนเป็นช้อนหอยโข่งเชียว  ปากนิดจมูกหน่อย สเป็กพี่รักนี้ใช้ได้ค่ะแม่  ดีเท่าไหร่แล้ว พี่แม่ไม่ต้องไปหัด พูด ภาษา ปะ-กิต กะลูกสะใภ้   หลิวเลยย่องเบากลับลงไปข้างล่าง แม่ค่ะ หลิวว่าหลิวขึ้นมาแป้บเดียวนะแม่ ไหงลงไป พยูนเกยตื้นถึงหลับ คร่อก ฟีร้ ครอกฟี้ ไปได้ มียายหมูหวานตัวน้อยหลับอยู่บนอก       หลิวเลยเลี่ยงไปเดินเล่นข้างนอก   ตอนนี้ไม่มีหิมะแล้วค่ะแม่ อากาศกำลังดี หลิวนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าบ้าน ไม่นานหรอกค่ะแม่  รถสีดำคันใหญ่ (เดี๋ยวนี้รู้แล้วค่ะว่ารถใคร) ของโจรป่าห้าร้อยห้าสิบก็วิ่งเข้ามาจอด  แกเดินหน้าหมีเข้าไปในบ้าน  แหม ไม่มองหลิวเลยแม่  ฉิวจริงๆ   สักพักใหญ่ เสียงบ่นพึมเพาๆ ดังอยู่บนหัวหลิว “ทำไมให้ลูกผมนอนแบบนั้น ทำไมถึงไม่เอาแกไปนอนบนห้อง ทางการแพทย์เขาว่า....” จะแพทย์ทางไหนหลิวไม่สนหรอกแม่ ลุกพรวดขึ้น จิ้มพรวดเข้าไปที่อกแกเลยละ “นี้คุณ อย่าเอาวิชาเกินของคุณมาใช้กะที่บ้านหน่อยเลย ยายหมูหวานน่ะเขาชอบนอนแบบนั้นจะตาย คุณน่ะเลี้ยงลูกประสาอะไร เคยนอนกอดลูกแบบที่พี่รักทำไม  แกได้รับความสุขมากกว่าที่คุณจะส่งแก ไปนอนบนเตียงกว่าหลายเท่า ไอ้วิชาของคุณน่ะเอาไปใช้กับที่โน้น โรงพยาบาลกับนักเรียนกับสาวๆของคุณโน้น ไม่ใช่ลูก สงสัยคงแบบนี้ละมั้งที่เมียเขาทิ้งเอา”   หลิวไม่รู้หรอกแม่ว่าหน้าแกแดงหรือดำเพราะหนวดเครามันเต็มหน้า แต่ตาพี่แกซิ   โอ้ย แดงก่ำยังกะตาปีศาจ “นี้คุณไม่รู้อะไรอย่ามาทำพูดดีไป  ผมจ้างให้คุณเลี้ยงลูกผม ไม่ได้จ้างให้คุณมาวิจารณ์ชีวิตผม ผมรู้คุณเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ ปากเก่ง ชอบพูดมากกว่าทำ เห็นคนอื่นเขาด้อยกว่าตัวไปหมด” อีตานี้คงเลอะเลือนนะแม่ หลิวว่าตรงไหนว่าเขาด้อยกว่าคนอื่น คิดมาก   หลิวเลยหน้างอ นิดหน่อย “อย่ามาว่าฉันนะ นาย  ฉันไม่ใช่ลูกไล่นายนะ แล้วไม่กลัวนายด้วย” “ผมรู้ว่าคุณไม่กลัวผม ดูจะสนใจผมเสียด้วยซ้ำ” โอ้ยแม่ค่ะ ทนไม่ไหวแล้ว คนอะ ไร เข้าข้างตัวเองที่สุด หลิวงี้อยากต่อยแกจริง  แกติดว่า ต่อยกะยักษ์นี้เราเสียเปรียบ หลิวเลยม่ายอยากลอง “  ฉันนี้นะ สนใจนาย หน้ายังกะหมีควา...” “ผู้หญิงตาบอดเท่านั้นละมองนาย  โธ่ ได้แม่ยายหมูหวานมานะปล้ำหรือเปล่าเถอะ หน้ายังงี้มีปัญญาที่ไหนจีบหญิง”   คิดว่าหลิวจะกลัวแกมั้งแม่ อยู่ตลาด หลิวใหญ่แค่ไหน ใครก็รู้  นายนี้ทำเป็นใหญ่ “ผมจะจีบจะปล้ำมันก็เรื่องของผม คุณน่ะหาคนปล้ำให้ได้เถอะ” แม่ค่ะ หลิวขอ กรี๊ด ดังๆสามตลบหน่อยเถอะหมออะไรปากร้ายเป็นที่สุด ผ่าตัดคนไข้ นายนี้คงใช้ปากตัวเองงับมั้งค่ะแม่   หลิวอยากฆ่าคนจริง  (แต่กลัวติดคุกไม่เอาดีกว่า) “อย่างฉันนี้นะ” (ยืดอกแบนของหลิวเต็มที่) “ผู้ชายตามเป็นพรึด มีแต่ฉันละไม่เอา อีกอย่างสมัยนี้พวกผู้ชายหลงตัวมีเยอะ ฉันขี้เกียจต่อกรด้วย  อยู่คนเดียวดีกว่า สบายใจ” “เป็นข้อแก้ตัวที่ดี ของผู้หญิงที่กำลังจะขึ้นคาน” ดูปากคอนะแม่ “คานนั้นมันก็เป็นทองนี้  เอามาขายคงได้หลายตังอยู่ นายไม่ต้องมายุ่งกะฉัน  จะไปทำงาน ไปดูลูกก็เรื่องของนาย ไป ชิวชิ้ว” หลิวไล่ไปเข้ากรง เอ้ย  ไล่ไปจากหน้าหลิวไงแม่ เห็นแล้วรกลูกตา  หนวดยาวเคราครึมยังกะหมอผีมากกว่าหมอตรวจโรค “ไปเที่ยวกันไหม  ผมเห็นคุณไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย” เอ....สงสัยฝนฟ้าจะผิดปกติ นะแม่ตาหนวดมาชวนต้นหลิวไปเที่ยว   “ว่างมากหรือคุณ  ฉันไม่ใช่ยายหมูหวานนะไม่ต้องเอาเรื่องพวกนี้มาหลอกชั้น”  (แต่ในใจนี้   แหมหลิวอยากไป้ อยากไป นะแม่ นะ) “เอคุณนี้ จะเอาอะไรนักหนานะ” ทำมาอารมณ์เสียใส่ต้นหลิว มันน่า   “อย่ามาว่าฉันนะ  ..... จะไปได้ไงพี่รักกะแก้วยายหมูหวานหลับหมด” แม่ค่ะหลิวว่าเห็นตาท่านโจรวับๆ นะ แต่ไม่แน่ใจเพราะไอ้เจ้าหนวดเครารุกรังนั้นแหละ “แก้วเขาท้องจะไปกับคุณได้ไง  รักเขาก็ต้องดูเมีย ยายหมูหวานก็หลับหรือคุณจะไปปลุก  ผมว่า” ท่าทางลูบคางรกๆนั้นเหมือนเด็กเกเร คนที่เคยเรียนซ้ำชั้นไม่ผิด “ศิลปะวัฒนธรรมนี้มันบ่งบอกเรื่องราวของชีวิตความเป็นอยู่ของชนชาตินั้นนะ คุณมาอยู่ที่นี้จะไม่อยากเรียนรู้บ้างหรือ  อ้อ รักเคยบอกผมว่าคุณเป็นวิศวเกิน  เอ้ย  วิศวกร อาจไม่ชอบอะไรที่มันดูนุ่มนวลหรอก” “ใครว่า  ฉันนี้แหละนักศิลปะตัวยงละ” จากคุณ : nana_iteh - [ 16 ก.ค. 48 17:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “อ้อ  หรือ” หลิวจะทำไงได้แม่ ก็ไปเที่ยวเฉยเลยซิ มาดูถูกกันได้ไง   โจรท่านไปเขียนโน๊ตเล็กๆถึงลูกสาว ส่วนต้นหลิวไปเขียนโน๊ตบอกพี่รักกะแก้ว   (ไม่อยากเขียนด้วยกันหรอกแม่  ที่จริงหลิวก็ไม่อยากไปแต่คิดอีกทีแหมไม่ไปเดี๋ยวหาว่าเรากลัว)  โจรท่านพาหลิวขับรถออกไปจากบ้านไม่นาน เราก็มาถึง พิพิธภัณฑ์แห่งชาติสวิสแลนเดสมูเซอุม (Swiss National Museum Landesmuseum)  คนเยอะมากเลยแม่  คนที่นี้เขาจะเข้ามาดูศิลปะ แบบเสพสุนทรียภาพจริงนะแม่  ลูกเด็กเล็กแดงยันคนแก่เดินไม้เท้าเขาก็ดูอย่างสนอกสนใจ  ที่บ้านเราถ้ามางานแบบนี้คนก็ดูไม่กี่คน ดูๆแล้วก็เดินหนี แต่ที่นี้ไม่นะแม่เขาดูและอ่านรายละเอียดอย่างเอาจริงเอาจังเชียวละ โจรที่เดินข้างหลิวท่านสะกิดบอกว่า “ที่นี้นับว่าเป็นสถานที่แสดงศิลปะระดับโลกอีกที่หนึ่ง คุณมานี้ไม่เสียหลายหรอก” แล้วก็เดินลับหายไปไม่สนใจกะหลิวเลย  ปล่อยให้ผู้หญิงไทยตาดำๆคนหนึ่งต้อง มองตาแป๋วกับฝรั่งอีกนับสิบที่เดินวนเวียนอยู่ข้างๆ แม่ค่ะหลิวอ่านหลิวพูดภาษากะชึกกะชักเก่งที่ไหนละแม่ แล้วอีตาบ้านั้นก็ไม่เหลียวแลหลิวเลย   หลิวเดินหาอยู่นานกว่าจะไปเจอ ท่านยืนคุยอยู่กับหญิงสาวนางหนึ่งรูปร่างใหญ่ สูงยาวเข่าดี   ยืนพูดคุยกันแบบชิดใกล้ (หมั่นใส้นะแม่ ทีหลิวนะไม่สนใจเลย ที่ผู้หญิงเผ่าพันธุ์โนตมมาคุยด้วยเท่านั้นละ ระริกระรี้จริง) อย่าคิดว่าเขาเห็นหลิวนะแม่ สองคนนั้นท่าทางจะมองไม่เห็นหลิวน้อยของแม่   เลย ยังหัวเราะกันคิกคักๆ  โห อยากจะเดินหนีกลับเลยนะถ้าหลิวรู้ทางดีกว่านี้ เรดาห์ของหลิวคงจับจนสองคนนั้นจนเกิดแสง ตาสีฟ้ากับสีน้ำตาลคู่นั้นจึงได้หันมา  แว้บเดียวนะแม่ที่เห็นแววตาตกใจของโจร เห็นกลับไปสั่งเสียกันสักครู่ยายนั้นก็จูบเคราครึ้มของโจรป่าดังจ้วบ (แม่จ๋าหลิวของแม่ไม่ได้ใจแตกนะ เก๊าะหลิวเห็นจริงๆนิแม่)   สยองแทนมีเห็บอยู่ป่าวก็ไม่รู้ เฮ้อ   “เสียมารยาทนะคุณมายืนฟังคนเขาคุยกัน” พอมาถึงก็รมณ์เสียใส่หลิว ฮึ ต้นหลิวนะไม่ใช่ยายฟักร้าน “เก๊าะคุณเดินหนีฉัน พอจะกลับจะให้ฉันเดินกลับไง ถ้าทีหลังมาเที่ยวแล้วเป็นแบบนี้คุณอย่าชวนฉันดีกว่า   แล้วฉันก็ไม่เสียอารมณ์ด้วย จะนัดเจอกันกะแฟนก็อย่าเอาฉันมาเป็นไม้กันหมา  เข้าใจ้” หลิวเดินฉับๆ  กลับลงมาจากพิพิธรักของคนบ้าๆ พันธุ์นั้นนะแม่ ก็ไม่ให้หลิวโมโหไง ชวนเรามาเที่ยวดันมาแลกน้ำลายกะใครก็ไม่รู้   ขากลับหลิวนั่งหน้างอกลับมาชนิด ไม่หายเคือง  พี่รักตัวดี ยิ่งทำให้อารมณ์เสีย “หนีไปเที่ยวกะแฟนมา ทำไมหน้าบึ้งฮ้า ไอ้หลิว” หลิวไม่อยากฟังคนบ้าแม่ เดินหน้างอขึ้นห้องไปเลย  ไม่เห็นใครทั้งนั้น   แม่ขาอย่าว่าหลิวเลยนะ ถ้าหลิวจะจบจดหมายฉบับนี้ลง หลิวไม่มีกะจิตกะใจเขียนต่อนี้แม่                          หลิวเหงาจังนะแม่จ๋า จากคุณ : nana_iteh - [ 16 ก.ค. 48 17:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^__^ จากคุณ : Bangkokian - [ 16 ก.ค. 48 18:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 17 ก.ค. 48 03:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชื่อมิวเซียมที่เขียน เป็น 2 ภาษาแล้วใช่ไหมคะ จากคุณ : scottie - [ 17 ก.ค. 48 20:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โหสงสารหนูหลิวจัง พระเอกใจร้าย จากคุณ : รียา - [ 17 ก.ค. 48 21:38:41 A:203.172.104.228 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 18 ก.ค. 48 09:44:40 ]