ตอนที่ 10 จบศึกฮายาชิ
ภายในห้องสอบมืออาชีพ ณ เวลานี้ไม่มีเสียงพูดคุยกันแม้นแต่น้อย จะมีก็แต่เสียงหมากกระแทกลงบนกระดาน อย่างน่าฟัง ผู้คนในห้องล้วนแต่จับจ้องบนกระดานของตนอย่างตั้งอกตั้งใจ
เปรี๊ยะ!!!! หมากดำกระแทกลงบนจุดตัดอย่างมั่นคง เสมือนความมั่นใจของผู้เล่น หลังวางหมาก ฮิโรชิ ก็ค่อย ๆ มอง เลียม ที่ยังคงนิ่ง ไม่มีกิริยาอาการใด ๆ นิ่ง ดุจ หินผา ก็ไม่ปาน
"ตอนนี้ดำมีพื้นที่ใหญ่พอดูทีเดียว ขาวจะต้องบุกเข้ามาแน่นอน ไม่งั้นแต้มจะตามดำไม่ทัน" ฮิโรชิ คิดในใจพร้อมกับอ่านหมากถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ ในการบุกของขาวอย่างตั้งใจ แต่จนแล้วจนรอดเวลาผ่านไปนานกว่าสิบห้านาที ก็ยังไม่มี ปฏิกิริยาใด จากเลียม ผู้ถือหมากขาว ทุกอย่างบนกระดาน ยังคงนิ่งสนิท รวมไปถึงกิริยาอาการของเลียม
อดไม่ได้ที่ ฮิโรชิ จะต้องคิดว่า "ทำอะไรอยู่ฟะ เดินซะทีสิ" แต่ก็ผ่านไปกว่าสิบนาที ที่ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ จากเลียม
"บุกเข้ามาสิเฟ้ย มาสู้กันให้รู้ดำรู้แดงว่าใครเก่งกว่ากัน" ฮิโรชิ บ่นพึมพัม ในใจ ก่อนที่เลียมจะหยิบหมากขาวมาถือในมือหนึ่งเม็ด
เปรี๊ยะ!!! หมากขาวลงตาเดินเรียบ ๆ โดยขยายพื้นที่ออกด้านข้าง ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย จนฮิโรชิต้องลอบตำหนิในใจ
"แค่ขยายตัวออกด้านข้างจะคิดอะไรนานฟะ เดินตานี้ก็แค่ทำให้พื้นที่เข้าใกล้ดำเท่านั้น" ฮิโรชิ มองหน้าเลียม ที่ยังคงนิ่งเฉย ก่อนจะกล่าวในใจว่า "ขี้ขลาดซะมากกว่าถึงไม่กล้าเข้ามาบุกแดนดำ"
เปรี๊ยะ!!!! หมากดำวางหมากปิดมุมทำให้ดำทำแต้มหนีขาวไปอีกครั้ง แต่ก็ยังคงเป็นเลียมที่ยังนิ่งเฉย และคิดไปอีกกว่าสิบนาทีจน ฮิโรชิ ลอบบ่นในใจ "บุกเข้ามาสิ จะรออะไรอยู่"
เปรี๊ยะ!!! หมากขาว วางลงในตำแหน่งสูง สร้างโครงพื้นที่ขนาดใหญ่ (โมโย)
ฮิโรชิมองหมากขาวอย่าง งง ๆ ก็จะคิดในใจไปว่า "อะไรกันฟะ ตาเดินนี้ จะขยายพื้นที่ใหญ่งั้นเหรอ" ฮิโรชิ อ่านหมาก สักครู่ก็ส่ายหน้าเล็ก ๆ "บ้ารึเปล่า โครงสร้างหลวม ๆ แบบนี้ หมากดำบุกเข้าตรงไหนก็ง่ายดาย อย่างนี้จะเรียกพื้นที่ได้ยังไง"
เปรี๊ยะ!!!! หมากดำบุกเข้าไปในโครงพื้นที่หยาบ ๆ ของหมากขาวอย่างดุดัน ฝ่ายหมากขาวก็เดินหมากกดดัน ส่งสัญญาณพร้อมรบ ให้หมากดำต้องระวังตัว การต่อสู้ดำเนินขึ้นอย่างเรียบ ๆ เป็นเหมือนการหยั่งเชิง เพราะ ขาวก็ไม่ได้ สู้แบบเลือดเข้าตา เพียงแต่อ้างสิทธิเจ้าของบ้าน โห่ไล่ผู้ที่ไม่ต้อนรับ ฝ่ายหมากดำก็ถอยฉากออกมาอย่างรวดเร็ว
"หมากขาวทำอะไรเราไม่ได้มากก็จริง แต่รู้สึกไม่ค่อยพอใจ เท่าไร" ฮิโรชิ กล่าวในใจ พร้อมมองกำแพงหมากขาวที่เกิดจากการโจมตีดำ
"ช่างเถอะ ยังไงซะโครงพื้นที่ขาวก็ถูกทำลาย ทีนี้ ดำก็ถือว่านำไม่น้อยล่ะนะ" ฮิโรชิ ค่อยมองหน้าเลียมเป็นเชิงว่า "ทีนี้ขาวจะทำยังไงล่ะ"
และหมากขาวก็ยังคงนิ่งไปกว่าสิบนาทีให้ฮิโรชิ คิดไปต่าง ๆ นานา "บุกเข้ามาสิเฟ้ยรออะไรอีกเล่า"
เปรี๊ยะ!!!!!! หมากขาวบุกแบบถนอมตัว เสมือนส่งทหารไปเฝ้าประจำชายแดน
"ขี้ขลาดจริง ๆ บุกตื้นแค่นี้ไม่ทำให้พื้นที่ดำหายไปสักเท่าไรหรอก" ฮิโรชิ อ่านหมากอย่างหนักหน่วง ว่าจะปิดพื้นที่ดำ หรือ โอบล้อมขาว ก่อนจะมองไปทางเลียมและกล่าวว่า "ไม่ชอบสู้แล้วจะมาเล่นหมากล้อมทำไมกัน" พร้อมกับวางหมากหมายโอบล้อมดำให้ได้
เมื่อหมากดำตั้งใจจะจับกินให้ได้ หมากขาวจึงต้องวางหมากอย่างรอบคอบพากลุ่มหมากพยายามหนีจากการโอบล้อม และการต่อสู้ดุเดือดได้เริ่มขึ้น หมากดำแต่ล่ะตาล้วนเผ็ดร้อน รุนแรง บีบบังคับให้หมากขาวต้องหนี อย่างช่วยไม่ได้
เปรี๊ยะ!!!! หมากดำวางล้อมอย่างรุนแรง เพื่อไม่ให้หมากขาวออกไปได้ ไม่ว่า ทางออกใด ๆ ล้วนถูกดำปิดไว้
ทางออกถูกปิดกั้นหมดไม่ว่าใครก็ต้องใจหายแต่ เลียมยังคงรักษากิริยา อาการนิ่ง ดุจเดิม
เปรี๊ยะ!!! เมื่อหนีออกไม่ได้ หมากขาวจึงยิ่งเดินเข้า เข้า เข้า เข้าไปในที่ดำเพื่อสร้างห้อง แต่เดินไปได้เพียงสักครู่หมากดำก็ปิดกั้นไว้ได้อีก แม้นสักห้องก็ยังไม่มี (หมากซึ่งไม่มีสองห้องถือว่าเป็นโดนจับกินได้)
ชัยชนะอยู่เพียงแค่เอื้อมมือ ฮิโรชิ ยิ้มอย่างได้ชัย แต่เลียมเล่า เค้ายังนิ่ง ไม่เผยอาการใดก่อนจะหยิบหมากลงบนกระดานอย่างแผ่วเบา
"พริ้วไหวดุจสายน้ำ" หมากขาวเดินประชิด ขู่จะฝ่า ทางซ้ายที ขวาที บังคับให้ดำต้องปิด ไปเรื่อย ๆ พริบตาเดียว กำแพงที่เหมือนแข็งแกร่งกับมีรอย ร้าวอย่างไม่นานเชื่อ พริบตา กองทัพหมากขาวเดินกลับออกไปในทางแรกสุด หรือ ทางเดิมที่เข้ามา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และ ตัดขาดหมากดำ เป็นเสี่ยง ๆ นี้นับว่าเหลือเชื่อมากแล้ว
"อะไรกัน การที่จะล้อมขาว ที่แท้กลายเป็นเราฝืนกำลังหมากเกินไปรึเนี้ย" ฮิโรชิ หน้าเสียไปไม่น้อย และค่อยๆ เหลือบมองใบหน้าที่นิ่งสนิทของเลียม
"มันหนีออกไปจากทางเดิมที่เข้ามา หรือจริง ๆ แล้วหมากขาวรู้แต่แรกแล้วว่าหนีได้ เพียงแต่ ไม่หนีตั้งแต่ทีแรกเพื่อหลอกล่อ ทำลายพื้นที่ดำ และ รอจังหวะ ตัดสบั้นกลุ่มดำให้ขาดเช่นนี้หรือ"
หมากดำสูญเสียพื้นที่ ไปไม่น้อย แต่ด้วยเดิมใหญ่กว่าขวาอยู่มาก จึงทำให้ไม่ถึงกับต้องยอมแพ้ในทันที แต่ความสูญเสียนี้ก็ทำลายความมั่นใจของดำอย่างสิ้นเชิง การเดินในส่วนปิดเกมจึงสำคัญยิ่ง ต่อทั้งสองฝ่าย
"สองแต้มครึ่ง" ไม่ว่าจะนับสักกี่ครั้ง ขาวก็ยังชนะสองแต้มครึ่ง นับเป็นความพ่ายแพ้ครั้งแรกของ ฮิโรชิ ฮายาชิ นายน้อยแห่งตระกูล ฮายาชิ ผู้หยิ่งผยอง และยังคงชัยชนะแบบฉิวเฉียว เช่นเดิม ดุจเป็นเอกลักษณ์ของเค้าไปซะแล้ว
"ขอบคุณมากครับ" เลียมกล่าวขอบคุณ ฮิโรชิ ดั่งมารยาทที่พึงกระทำในขณะที่ ฮิโรชิ ยังคงหน้าเสีย นั่งนิ่งสนิทไม่เคลื่อนไปไหน ความมั่นใจ ในการอ่านหมาก ที่คิดว่าแน่ กลับถูกทำลายสิ้นเชิงด้วยหมากตีฝ่าของขาว ที่ประดุจเตรียมการไว้ล่วงหน้า โดยที่หมากดำอ่านไม่ถึง ดุจ ปิดฟ้าข้ามทะเล
เลียมค่อยๆ ลุกขึ้นอย่าง เงียบ ๆ ในขณะที่ภายในห้องแทบไม่เหลือใครแล้ว ยกเว้น ฮิโรชิ ที่นิ่งใบ้ และ โทรุ ที่มีสีหน้าเคร่งเครียด เรียงหมาก เกมที่แข่งกับยูวว์ซึ่งจบไปแล้ว แต่เพียงลำพัง
เลียมค่อยๆ มองการเรียงหมากของ โทรุ อย่างตั้งใจ และยังคงรักษาสีหน้าอันสงบไว้ จนถึง ตาเดินหนึ่งที่ โทรุ หยิบ หมากขาววางลง นั้นทำให้ เลียมยิ้ม อย่างเลื่อมใส ตานั้นย่อมไม่ใช่ตาเดินใด ย่อมเป็นตาเดิน ฝ่าทัพดำของโทรุอย่างแยบคาย นั่นเอง
เลียมมองอยู่อีกพักหนึ่งก่อนจะเดินไปที่ ตารางผลการแข่งขัน ประจำวันนี้ และอ่านไปตรงบรรทัดที่ว่า
ยูริ อัลเฟรอฟ - โทรุ ฮายาชิ ผล ดำชนะ ครึ่งแต้ม
"หมากล้อม สนุกเช่นนี้เอง" เลียมยิ้มอย่างเรียบ ๆ ก่อนจะบันทึกผลการแข่งของตน
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 48 07:50:12
จากคุณ :
Bluejade 
- [
17 ก.ค. 48 07:45:49
]
นิยายหมากล้อม : ทางแห่งหมาก 10 - 12
