เปลี่ยนคนในฝันให้มีตัวตน ให้เป็นคนในลมหายใจ ทำให้คนคนนั้นในนิยาย ออกมาเจอกับฉันที่เฝ้ารอ
เฮ้อ เมื่อไรจะมีคนนั้นบ้างนะเรา ฉันถามตัวเองอย่างนั้นขณะนั่งเหม่ออยู่ในรถเมล์สาย 14 สายที่รับฉันจากหน้าแฮร์รอดส์ ห้างสรรพสินค้าหรูชื่อดังแห่งกรุงลอนดอนเพื่อไปเปลี่ยนรถเมล์อีกสายที่จะพาฉันกลับบ้านได้ที่ Putney Bridge
รถเมล์คันนี้เป็นรถสองชั้นแบบเก่าที่ผู้โดยสารจะต้องตะกายขึ้นและลงบันไดวนจากทางด้านหลังรถ ซึ่งในความรู้สึกฉัน มันขึ้นลงลำบากและอันตรายกว่ารถเมล์สองชั้นในลอนดอนแบบอื่นมากนัก แต่วันนี้ฉันอยากรีบกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นฉันคงยอมรอสาย 74 ที่เป็นรถแบบใหม่แล้วล่ะ แต่ไหนๆก็ไหนๆ ในเมื่อสาย 14 มาถึงก่อนฉันก็จำเป็นจะต้องขึ้น ก็ฉันอยากรีบกลับบ้านนี่นา
แล้วระหว่างกำลังนั่งเบื่อๆคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ดีๆเพลงนี้ก็แวบเข้ามาในหัวเสียเฉยๆ ทั้งที่เป็นเพลงเก่าที่ฉันไม่ได้ฟังเลยในช่วงนี้
เอ หรือว่าพักนี้ฉันอ่านนิยายทางอินเตอร์เน็ทมากเกินไปจนอาการฟุ้งซ่านกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง
อ้อ คุณๆทั้งหลายที่อยู่ประเทศไทย ที่สามารถเดินหาซื้อหนังสือทุกเล่มที่ต้องการได้ตามแผงหนังสืออาจจะนึกภาพไม่ออกว่านักเรียนที่มาเรียนต่อที่ต่างประเทศ และติดหนังสืออย่างหนักนั้นทรมานใจมากแค่ไหนที่ไม่มีโอกาสทำอย่างพวกคุณ บอกตรงๆนะว่าฉันอิจฉาพวกคุณเลยแหละ แต่จะสั่งซื้อมาหรือก็แพงค่าส่งเสียจนไม่คุ้มค่าหนังสือ สุดท้ายก็เลยได้แต่ด้อมๆมองๆ อ่านนวนิยายตามเว็บไซท์ยอดนิยมต่างๆแก้ขัดไปพลางๆ
อ่านนิยาย แล้วย้อนดูตัวเอง สักวันหนึ่งฉันจะมีโอกาสได้เจอพระเอกแบบนั้นบ้างไหมนะ
เมื่อลืมตามองไปตรงหน้าฉันก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด
ตายหละ มัวแต่เหม่อ ถึง Putney ตั้งแต่เมื่อไรกันนี่ ฉันรีบถลาไปที่บันไดก่อนที่จะเลื่อนตัวลงไปเรื่อยๆ แต่ อย่างที่บอกไปแล้วว่ารถเมล์สายนี้เป็นบันไดวน
ที่ค่อนข้างชัน ผู้หญิงไทยผู้รักสวยรักงามยิ่งชีพ ใส่รองเท้าส้นเข็มสูงปรี๊ดอย่างฉันจึงเกือบหัวคะมำ หวิดเสียชีพไปจริงๆหากไม่มีมือดีมาช่วยรั้งแขนเอาไว้อย่างเหนียวแน่น น่าเสียดายที่เขายึดเอาไว้ได้แต่ตัวฉัน แต่รองเท้าคู่เก่งกลับพลัดหล่นลงไปตรงขอบถนน
ขอบคุณมากค่ะ ฉันเอ่ยขอบคุณคนที่ช่วยฉันไว้เป็นภาษาอังกฤษก่อนที่จะลงไปเก็บรองเท้า
น่าอับอายชะมัดเลย โชคร้ายจริงๆวันนี้
หรือว่าโชคดีกันแน่นะ
.
เพราะตอนที่เดินเท้าเปล่าลงมาจากรถเพื่อเก็บรองเท้า กลับมีมือข้างหนึ่งคีบรองเท้าคู่สวยของฉันยื่นมาให้ตรงหน้า ฉันรับมาก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมอง แล้วก็ต้องเบิกตากว้างยิ่งกว่าตอนที่คิดว่าจะนั่งรถเลยป้าย
จะไม่ให้ฉันทำหน้าเหมือนถูกผีหลอกได้ยังไง ในเมื่อผู้ชายคนนั้นหล่อระเบิดไปเลย ยิ้มนุ่มๆแต่ทำให้โลกนี้เป็นสีชมพูเจิดจ้าขึ้นมาเสียเฉยๆ
แถมยังเก็บรองเท้าของฉันได้ ต้องไม่ใช่ใครอื่น
เจ้าชายในฝันของซินเดอเรลล่า
ขอบคุณค่ะ ฉันตกตะลึงจนหลุดคำนี้ออกไปจากริมฝีปากได้ยังไงก็ไม่รู้ รู้แต่ก็ดีแล้วที่พูดออกไปจนได้ ดีกว่ายืนส่งสายตาปิ๊งๆให้เพราะทำอะไรไม่ถูกแบบเมื่อกี้
ไม่เป็นไรครับ
อู๊ยยยยย เสียงก็นุ่ม แต่ เอ๊ะ สำเนียงแบบนี้
คุณ
เป็นคนไทยหรือเปล่าคะ ฉันทำใจกล้าถามออกไปอย่างนั้น แต่ถามเป็นภาษาอังกฤษนะ ยังไม่อยากหน้าแตกต่อหน้าสุดหล่อคนนี้ เผื่อว่าเขาไม่ใช่คนไทยขึ้นมาจะได้ยังไม่เสียไมตรี อืม
ดี เซฟตัวเองไว้ก่อน แต่คำตอบที่ได้ทำให้ฉันเกือบจะกรี๊ดออกมาเป็นภาษาคาตาลัน เมื่อเขาตอบกลับมาด้วยเสียงทุ้มนุ่มชวนฝัน
เป็นภาษาไทย
ครับ ผมเป็นคนไทย มาเรียนต่อที่นี่ คุณก็มาเรียนที่นี่เหมือนกันเหรอ
เขาถามกลับด้วยล่ะ กรี๊ด
ฉันแอบร้องกรี๊ดกร๊าดอยู่ในใจเหมือนคนบ้า
ไม่ได้การ ต้องพยายามส่งยิ้มหวานผูกมิตร เผื่อเขาจะขอเบอร์โทรไปสานต่อ วี๊ดวิ้ว
ค่ะ พีซมาต่อโทที่มหาวิทยาลัย
ฉันบอกชื่อมหาวิทยาลัยออกไปพร้อมแทนชื่อตัวเองในประโยคเสร็จสรรพ อิอิ ขอสารภาพว่านี่เป็นยุทธวิธีเพิ่มความสนิทสนมทางอ้อมเฉพาะตัวของฉันเอง อย่างน้อย ตอนนี้เขาก็รู้จักชื่อฉันแล้วล่ะ จริงไหม แล้วคุณ
ล่ะคะ
เทมส์ครับ อุ๊ยต๊าย รูปก็งาม นามก็เพราะ นี่
เห็นไหมคะ คุณผู้อ่าน เขาตกหลุมพรางที่ฉันขุดดักเอาไว้อย่างง่ายดาย แค่นี้ก็รู้ชื่อของเขาแล้ว มาต่อโทเหมือนกัน ที่
.
ได้ยินชื่อมหาวิทยาลัยของนายเทมส์ฉันก็ตาโตสิ มหาวิทยาลัยติดอันดับทางบริหารธุรกิจแบบนั้นใครจะไม่รู้จัก นอกจากจะเข้ายากแล้ว ค่าเทอมยังแพงมหาศาลบานตะไทไม่เกรงใจคนจ่ายเงิน สรุปฟันธงได้เลยว่าอีตาคนนี้ต้องครบสูตรรูปหล่อ พ่อรวย แถมยังพร้อมด้วยปัญญาอีกต่างหาก
นี่แหละ เจ้าชายในฝัน พระเอกในนิยายของฉัน ในที่สุด เขาก็มีตัวตน
เทมส์ หมดเรื่องแล้วก็ไปเหอะ มาเสียเวลาคุยอยู่ได้ ผู้หญิงที่ดูสติไม่เต็มเต็งแบบนี้อย่าไปยุ่งด้วยดีกว่า
เสียงนั้นทำให้โลกทั้งโลกเปลี่ยนจากสีชมพูมาเป็นสีปกติอย่างกับมีคนมาฉกฟิลเตอร์สีหวานฉ่ำออกจากเลนส์ตาฉันเสียเฉยๆ มองไปทางต้นเสียงถึงเพิ่งเห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้วยท่าทางหงุดหงิด
อันที่จริงเขาคงจะยืนอยู่นานแล้วแหละ แต่รัศมีอันเจิดจ้าของ เจ้าชายในฝัน ของฉันบดบังลักษณะอันมืดทึมของเขาเสียหมด ถ้าจะให้บรรยายลักษณะของผู้ชายคนนี้ คุณคงจะหาว่าฉันด่าเพราะอคติที่มาขัดจังหวะตอนที่กำลังเคลิ้ม
อาจจะเป็นอย่างนั้นจริงก็ได้ เพราะในสายตาของฉัน เขาเป็นชายหนุ่มที่ไม่ผ่านมาตรฐานเลยสักข้อ ตัวก็เตี้ย คือ เขาสูงพอๆกับฉันเท่านั้นเอง ไม่เหมือนเทมส์ที่ฉันต้องแหงนหน้าขึ้นนิดๆเวลาคุยด้วย นอกจากนั้นก็ห่างไกลคำว่า เนี้ยบ สุดขอบ scale เลยทีเดียว
พอจะนึกออกไหมคะ ในแบบสอบถามที่ให้ rank จาก 1 ถึง 7 น่ะ ถ้าเนี้ยบๆแบบเทมส์เป็น 7 นายคนนี้แค่ 1 ยัง rank ให้ไม่ได้เลย พิจารณาจากการแต่งกายแบบเถื่อนๆ เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าแตะ และหมวกแก๊ปโกโรโกโสนั่น ช่างแตกต่างจากเทมส์ที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตแขนสั้นกับกางเกงแสล็กเสียจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเพื่อนกัน
.ที่สำคัญ เทมส์ดูมีมารยาทและสุภาพเต็มร้อย ในขณะที่นายเถื่อนคนนี้ ถ้าให้คะแนนคงเป็นค่าติดลบเกินกว่าที่จำนวนจริงจะให้ได้ อาจจะถึงขนาดต้องขอยืมจำนวนเชิงซ้อนมาช่วยคำนวณแล้วล่ะ
โอเค ฉันยอมรับว่าพูดโอเวอร์ไปหน่อย แต่ก็สาสมกันดีกับที่เขาว่าฉันไม่ใช่หรือไง
เฮ้ย ไรน์ พูดอะไรระวังหน่อย นี่เขาเป็นผู้หญิงนะ แล้วก็
ออกจะน่ารักขนาดนี้ ไปว่าเขาแบบนั้นได้ยังไง
น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
. เทมส์ชมว่าฉันน่ารัก
เขินนะเนี่ย มาพูดอะไรซึ่งๆหน้าแบบนี้
เนี่ยนะ น่ารัก เทมส์มีตาดูหรือเปล่า ไรน์สะกิดพี่ชายที่อายุห่างกันเพียงปีเดียวให้มองหญิงสาวตรงหน้า
ต้องยอมรับว่าเขามีส่วนถูกไม่น้อย เพราะสาวน้อยที่เห็นตรงหน้ามีอาการตาลอย แก้มแดงระเรื่อ สองมือบิดไปบิดมาอย่างกับบิดผ้าขี้ริ้ว ท่าทางบอกชัด สติไม่ดีชัวร์ๆยัยคนนี้!!
น่ารักสิ เทมส์พูดยิ้มๆ รอยยิ้มของเขาทำให้โลกของพีซสว่างอีกแล้ว อ้าว รถเมล์มาพอดี ผมกลับบ้านก่อนนะครับ คุณพีซ ยินดีที่ได้พบกันนะครับ
ค่ะ พีชก็ยินดีที่ได้พบคุณเทมส์ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคะ
.ไปซะแล้ว เจ้าชายของฉัน
พีซมองยานพาหนะสีแดงคันใหญ่ที่เพิ่งเคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตา
อยากวิ่งตามรถเหมือนนางเอกที่พระเอกต้องไปออกสงครามบ้างเหมือนกัน แต่ยังสำนึกได้ว่าตัวเองยังอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง จึงได้แต่มองตามไปอย่างเสียดาย
_+_+_+_+_+_+_+_+_+_+_
จากคุณ :
บทเพลงแห่งความฝัน 
- [
18 ก.ค. 48 03:13:12
]
เจ้าชายในฝัน... กับคนที่ฉันเฝ้าคอย
เหมือน "เจ้าชายในฝัน" จะไม่ใช่ "คนที่ฉันเฝ้าคอย" ซะแล้วล่ะม้างงงง
