ความคิดเห็นที่ 1                         "เคยบอกแล้วไงว่า 'ตัดใจซะเหอะ' ตั้งแต่มันโดนแฟนทิ้งมาน่ะ ไม่เคยจะเข้าสังคมเลยสักครั้ง ดูดิขนาดอยู่มหาลัยเดียวกัน เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ เรียกไปรวมตัวกันสังสรรค์ยังไม่เคยไปเลย... ทำตัวอมโลกอยู่นั่นแหละ ยิ่งพอเรียนเก่งขึ้น ทำเป็นเต๊ะจุ๊ย* เดินผ่านไม่ทักสักกะคำ เพื่อนๆก็ตัดหางปล่อยวัดไปหมดแล้ว" *(เต๊ะจุ๊ย=ทำเก๊ก,หยิ่ง)                          "เอ๋? ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"นราแสดงท่าทางผิดหวังอย่างไม่เก็บอาการ                          "ก็อย่างนั้นแหละ.... เอ่อใช่เมื่อปีที่แล้วที่นราเอาดอกทานตะวันไปให้หมอนั่นน่ะ มันหมายความว่าไงแล้วอ่ะ?ไอภาษาดอกไม้น่ะ..."เฟิร์นพูดพลางพร้อมเลือกดอกไม้ไปพลาง...                          "หมายถึง'เราจะมั่นคงต่อเค้าคนเดียว'ค่ะ"                          "อ้าว...ไม่ได้หมายความว่า'ยังมีชั้นอยู่ตรงนี้' หรอกเหรอ?"                ดูเหมือนเฟิร์นจะมีเป้าหมายอะไรบางอย่าง...                          "ที่นราให้ดอกทานตะวัน ไม่ใช่ 'การปลอบใจ' แต่เป็น 'การแนะนำตัว' ต่างหาก ก็ไม่คิดว่าพี่นัยเค้ายังทำใจไม่ได้นี่คะ นราคิดว่าพี่เค้าต้องการสิ่งเติมเต็มมากกว่า..."                          "อย่างนั้นเหรอ... อืม...ถ้าหมอนั่นคบกับนราก็อาจจะนิสัยดีกว่านี้ก็ได้นะ" เฟิร์นให้ความเห็น แต่สายตาของเธอก็ยังเลือกดอกไม้อยู่...                          "แล้วเจ๊เฟิร์นอยากได้ดอกอะไร หรือสื่อความหมายแบบไหนล่ะคะ? เห็นเลือกอยู่นานแล้ว...เดี๋ยวนราเลือกให้ก็ได้"                          "แหะๆ คือเจ๊ก็แอบชอบรุ่นพี่ที่คณะอยู่คนหนึ่งน่ะ... แล้วเค้าก็เพิ่งจะเลิกกับแฟนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของเค้าพอดี เจ๊ก็เลยกะว่าจะซื้อดอกไม้ไปให้... คล้ายๆกับCaseของน้องนราพอดีเลย"                          "Caseอะไรกันคะ ไม่เห็นเกี่ยวกันสักหน่อย... ถ้าเป็นสัปดาห์ที่แล้วเค้าคงยังเสียใจกับเรื่องของผู้หญิงคนนั้นอยู่... เอาเป็นดอกPoppyสีแดงมั๊ยคะ?" นราแสดงความเห็นบ้าง                          "แล้วมันหมายความว่าไงอ่ะ?"เฟิร์นท่าทางจะสนใจ                          "หมายถึง 'ชั้นจะปลอบโยนคุณเอง'ค่ะ "               ท่าทางนราจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านดอกไม้พอสมควร....                          "หืม.... ดีจ๊ะ งั้นเอาดอกPoppyสีแดงก็ได้ จัดช่อให้ด้วยนะ...จัดช่อแล้วก็เขียนการ์ดให้ด้วยนะน้องนรา" เฟิร์นท่าทางดีใจใหญ่... แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 48 00:06:59 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 48 23:45:08 จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 18 ก.ค. 48 23:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2                          "เจ๊เฟิร์นไม่เขียนเองเหรอค่ะ แล้วจะให้นราเขียนว่าอะไรอ่ะ?" นราสงสัย                          "ให้เจ๊เขียนจะอ่านออกเหรอจ๊ะ? น้องนราลายมือสวยจะตาย ....ข้อความก็เอาความหมายของดอกไม้นั่นแหละจ๊ะ"                          "ค่ะๆ ได้ค่ะ"                          "แล้วน้องนราจะไปกับเจ๊รึเปล่า? เดี๋ยวเจ๊แนะนำผู้ชายนิสัยดีๆ หน้าตาหล่อๆให้...ฮิฮิ" เสียงหัวเราะใสแจ๋วของเฟิร์นปกปิดความหื่นได้ไม่หมด....                          “สงสัยจะไปไม่ได้หรอกค่ะเจ๊.. ก็วันนี้พี่นัยบอกว่าเดี๋ยวจะมาหาตอนเย็น”นรารีบปฏิเสธ                          “นรา...บอกแล้วไงว่า... ฮะ!!ว่าไงนะ! เรื่องจริงอ่ะ?”                สำหรับเฟิร์นคงเป็นเรื่องประหลาดมาที่ผู้ชายอย่าง’นัย’ จะมาเดินเข้าเดินออกร้านดอกไม้แบบนี้...                          “ก็พี่เค้ารับฝากซื้อดอกไม้ให้เพื่อนของเค้าน่ะค่ะ...เดี๋ยวเย็นนี้ก็เข้ามาเอา” นี่คงจะเป็นเหตุผลที่ทำให้นราอารมณ์ดี...                           “เพราะอย่างนี้เองหรอกเหรอ... แล้วเค้าว่าไงมั่งอ่ะ? ไม่ได้คุยกันนานแล้ว ไม่รู้นิสัยเป็นยังไงมั่ง..”เฟิร์นถามด้วยฐานะเพื่อนเก่า...                           “อืม... พี่เค้าก็ดูเงียบๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา ...มาถึงก็สั่งดอกไม้แล้วก็บอกว่าจะมาเอาตอนเย็น... นราก็ไม่ได้ถามอะไรด้วย”                           “มัวแต่เขิลจนไม่ได้ทำอะไรเลยล่ะสิ....”                 นราโดนสาวรุ่นพี่แซวทีเดียวถึงกับอายม้วน บิดไม้บิดมือจนเกือบจะดูไม่งามซะแล้ว...                           “จ้าๆ...ไม่แซวแล้ว รีบๆจัดดอกไม้ให้เสร็จเถอะนะ นี่ก็เย็นมากแล้ว เดี๋ยวก็อยู่เป็นก้างขวางคอซะหรอก”เฟิร์นรีบเตือนสตินรา...                           “อ๊ะ! จริงด้วย.. เจ๊เฟิร์นอยู่เป็นเพื่อนก่อนสิแล้วค่อยไป นราอยากจะชวนพี่เค้าไปกินข้าว แต่จะชวนผู้ชายที่เพิ่งพบกันสองครั้ง มันดู...เอ่อ...ไม่งาม แหะๆ”                           “เจ๊ว่า..สงสัยน้องจะกินแห้วซะล่ะม๊าง งานนี้...”                           “อ๋า!..ทำไมล่ะค่ะ?”                            “ก็ เจ้าตัวมาซื้อดอกไม้ไม่ใช่เหรอ...สงสัยจะเอาไปฝากให้สาวเจ้าที่ไหนล่ะสิ งานนี้มีหวังชวดร้อยเปอร์เซ็นต์” แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 48 23:43:54 จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 18 ก.ค. 48 23:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังพูดไม่ทันจบดูเหมือนนราจะน้ำตาซึมซะแล้ว....                            “หยา!.... อย่าเพิ่งร้องสินรา แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหมายความว่าเจ้านัยมันมีแฟนแล้วซะหน่อย ช่วงนี้ก็ไม่เห็นเดินกับสาวคนไหนเลย อาจเป็นไปได้ว่าจะเอาไปให้เพื่อนผู้ชาย....ก็ได้”                            “โฮ ๆ....!!”คราวนี้ร้องไห้หนักกว่าเก่าซะอีก                             “ไหงร้องหนักกว่าเก่าอีกอ่ะ?” เฟิร์นตกอยู่ในสถานะลำบากซะแล้ว                             “ก็....ก็...ฮึก...มีผู้ชายคนไหนเค้าซื้อดอกไม้ให้ผู้ชายกันเองมั่งอ่ะ..ฮึก....ฮือๆ.....อึก...นอกจากเกะ.....”                             กริ๊งๆ.....                   ยังไม่สิ้นคำสุดท้ายลูกค้าคนหนึ่งก็เปิดประตูร้านเข้ามา...โอ๊ะ...รู้สึกลูกค้าคนนี้จะเข้ามาได้จังหวะพอดีแฮะ                             “อึ๊ก!!”นราอุทานพร้อมกับระงับอาการเสียใจให้ได้มากที่สุด แต่ดูเหมือนจะค่อนข้างลำบากเอามากๆ                             เฟิร์นหันไปดูหน้าลูกค้าแล้วก็อุทานเช่นกัน “เฮ้ย! นัย...”                             “.......”นัยมองหน้าเฟิร์นอยู่นาน...                             “เฟิร์น....หวัดดี...”ดูเหมือนนัยจะนึกออกแล้วแต่ไม่ได้แสดงท่าทางอะไร หลังจากนั้นก็เดินตรงมาที่เคาเตอร์ที่นรากำลังห่อดอกไม้ของเฟิร์นอยู่                             “มารับดอกไม้ที่สั่งไว้ครับ...”นัยเอ่ยพร้อมมองหน้าตาที่ดูปั้นลำบากของนรา...                             “อะ..อะ...เอ่อ..ค่ะ” นราเอ่ยพลางวิ่งไปเปิดประตูเข้าไปหลังร้าน..                             เฟิร์นทำตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะถามนัย...”ซื้อดอกไม้เหรอ...ให้ใครล่ะ?”                             “ไม่รู้สิ... เพื่อนฝากซื้อมาน่ะ...”                             “เพื่อน...? แฟนใหม่เหรอ?”                   ความสดใสของร้านดอกไม้หายไปวูบหนึ่ง เมื่อสีหน้าของนัยเปลี่ยนไป...                             “เอ่อ.... ‘โทษทีนะถ้ามันเป็นการละลาบละล้วงเกินไป... แต่ช่วงนี้มันมีข่าวลือไม่ดีๆเกี่ยวกับนายน่ะ” จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 18 ก.ค. 48 23:48:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ข่าวลือ?....”                             “ก็เพราะความเย็นชาไม่แคร์สังคมของนายน่ะสิ”เฟิร์นเริ่มสาธยายเหตุผลที่ทำให้ฟังดูแล้วตัวเองไม่ได้เกี่ยวข้องกับคดีที่ว่า...                             “ดูเหมือนจะมีคนเอาไปพูดมากมายว่านายเป็น.....’เกย์’ ...แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ...ชั้นก็มีเพื่อนเป็นเกย์เยอะแยะน่ะ...สบายใจได้ชั้นเข้าใจดี...”                             “ชั้นไม่แคร์สังคมก็จริงแต่ชั้นไม่ได้มีเหตุผลแปลกๆ แบบนั้นหรอก...”ดูท่าทางชายหนุ่มจะซีเรียสมาก                             “เฮ้! ตอนนี้สังคมเราเปิดกว้างแล้วนะ.. ไม่จำเป็นต้องปิดบังก็ได้นี่  มันจะเป็นการปิดโอกาสตัวเองเปล่าๆ นะ”                             “ชั้น   ไม่   ใช่   กะ”                             ไม่ทันพูดจบนราก็เปิดประตูหลังออกมา...                             “ดะ...ดะ..ดอกไม้ได้แล้วค่ะ” นรามีอาการประหม่ามากกว่าก่อนหน้านี้ซะอีก ...คงเป็นเพราะสีหน้าซีเรียสจัดของนัยแน่ๆ                             “งานนี้ต้องพิสูจน์กันหน่อย”เฟิร์นพูดพลางชูนิ้วก้อยเป็นสัญลักษณ์ แล้วก็ส่งสายตาไปทางนรา....แน่นอนเฟิร์นพูดประโยคที่มีแต่นัยกับหล่อนเข้าใจ ...ดูนราเป็นส่วนเกินนิดหน่อย...                             “งั้น...หนู..เข้าไปหลังร้านก่อนนะคะ”นราบอกทั้งสองคน...                             “เดี๋ยวก่อน” นัยพูดมาทางนรา ก่อนที่หันกลับไปรับคำท้าทายของเฟิร์น                             “ก็ได้... แล้วชั้นจะได้อะไร...” นัยพูดเพราะรู้ความหมายของสัญลักษณ์เฟิร์น                             “นายนี่โลภมากจริงๆ นะ ได้ผู้หญิงเอ๊าะๆ ตั้งคน ยังจะมาต่อรองอีก” เฟิร์นท้วง..                             “อย่าเข้าใจผิดสิ... ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมาชั้นเสียหายเห็นๆ”                             “อืม... cheetข้อสอบวิชาPhyco เมื่อปีที่แล้วเป็นไง”                             “ตกลง”  การต่อรองที่ดูเหมือนนัยจะได้เปรียบในครั้งนี้ทำให้นัยตกหลุมพรางยัยเฟิร์นจนได้...                   และการตกลงของทั้งสองคนในครั้งนี้ทำให้นราทั้งตกใจ ทั้งกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...                             “เอ่อ...ขอโทษนะครับ น้องชื่ออะไรเหรอ?”พอสิ้นเสียงของนัย ความดีใจของนราก็พวยพุ่งจนแทบลืมไปว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น...                             “นรา....ชื่อนราค่ะ”ถ้าถามว่าสาววัยรุ่นดูสดใสร่าเริงจะเป็นยังไง ก็ลองนึกภาพหน้าของนราตอนนี้ดูก็ได้...                             “อืม...นรา...ช่วยเลือกดอกไม้ที่เข้ากับพี่สักดอกนึงได้มั้ย”ตอนนี้เฟิร์นเป็นฝ่ายงงกับท่าทีของนัยบ้างแล้ว...                   นราวุ่นวายกับการเลือกดอกไม้พักใหญ่ ก่อนที่จะกลับมาพร้อมกับดอกไม้สีชมพูอ่อนมาหนึ่งดอกแล้วจึงยื่นให้กับนัยอย่างอายๆ                             “ดอกอะไรครับ?”นัยถามพร้อมรับดอกนั้นไว้                             “โรสแมรี่ย่ะ! หัดเรียนรู้ซะบ้างถ้าจะจีบผุ้หญิงน่ะ”เฟิร์นกัดอีกแล้ว                             “ส่วนเรื่องความหมาย..ลองถามผู้เชี่ยวชาญตัวน้อยดูก็ได้”เฟิร์นว่าพลางส่งยิ้มที่มีความหมายอะไรบางอย่าง ไปทางนรา                             “ไม่ได้มีความพิเศษอะไรหรอกค่ะ”นรารีบร้อนเหมือนปกปิดความลับบางอย่าง...                             “ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่อยากบอกนะ... งั้นพี่ซื้อดอกนี้ให้น้องนราแล้วกัน แทนตัวพี่แล้วก็แทนคำขอร้องอย่างนึง”                             “อะ...อะ..ไรเหรอคะ”นราใจเต้นตึกตัก หน้าแดง และเริ่มที่จะพูดไม่ชัด                             “ไปกินข้าวเย็นกับพี่สักมื้อ ถ้ามันไม่รบกวนน้องนราจนเกินไปนะ” ถึงสำนวนจะดูหยาดย้อยจนเหมือนเสือแก่ที่จะเคี้ยวหญ้าอ่อนเอ๊ะ! ไม่ใช่...เสือก็ต้องเคี้ยวเนื้อลูกวัวอ่อนสิ...ถึงจะถูก... แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น ....ที่น่าสงสัยคือทำไมหน้าตาของนัยถึงนิ่งเงียบไม่มีความรู้สึกอะไรต่างหาก                             “เอ่อ....ค่ะๆ...ขอหนูบอกแม่ก่อนนะคะ”นราพูดพลางส่งยิ้มไปทางสาวรุ่นพี่อย่างลิงโลด... ดูเหมือนความรักจะทำให้นราหน้ามืด(ยังไม่ถึงขั้นตาบอด)จนลืมสังเกตใบหน้าของนัย ในตอนนั้น...                   ในขณะที่นรากำลังดีใจและวิ่งไปบอกแม่ที่อยู่ชั้นสองนั้น ทั้งสองก็เริ่มบทสนทนาที่เป็นปริศนาอีกครั้ง                             “อย่าลืม cheet ข้อสอบPhycoพรุ่งนี้เช้าล่ะ”นัยพูดพร้อมแสยะยิ้มแห่งชัยชนะแบบนิ่งๆ ใส่เฟิร์น                             แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 48 23:54:20 จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 18 ก.ค. 48 23:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “เป็นตอนสายไม่ได้เหรอยะ พรุ่งนี้ชั้นไม่ได้มีเรียนเช้าซะหน่อย”เฟิร์นพูดพร้อมแสดงท่าทีปราชัยจนออกนอกหน้า และเหมือนกับคิดในใจว่า’หัวเราะทีหลังดังกว่าเว้ย! ไอ้ขี้เก๊ก’                             “พรุ่งนี้ชั้นก็ไม่มีเรียนเช้าเหมือนกันเพราะฉะนั้นเลยต้องเป็นตอนเช้าไง...” ทั้งคู่จบประโยคสนทนาก่อนที่นราจะลงมา...                             “งั้นชั้นไปก่อนนะ...”เฟิร์นปลีกตัวทันทีอย่างรู้จังหวะ                             “อ๋า...เจ๊เฟิร์นจะไปแล้วหรือคะ?”นราดูร้อนรนทันที                             “อืม...ก็นะจะอยู่ขัดความสุขเพื่อนได้ไง จริงแมะ?”เฟิร์นพูดกับนราแต่จบประโยคกับนัย แล้วก็เดินจากไปเหมือนกับตัวเองเป็นวีรสตรีก็ไม่ปาน... ถึงจะไม่ใช่วีรสตรีแต่อย่างน้อยๆ ตอนนี้ก็มีนรามองแผ่นหลังของเธอด้วยความขอบคุณอย่างซาบซึ้ง...                             “เอาล่ะ... งั้นเดี๋ยวพี่ขอเอาดอกไม้ที่เพื่อนมันฝากซื้อไปให้เค้าก่อนนะ ว่าแต่อยากกินอะไรล่ะ...”นัยพูดพลางพร้อมเปิดประตูรถ                             “ว้าว! พี่นัยมีรถเก๋งใช้ด้วยเหรอคะ”ตอนนี้นราดูยังกะเด็กป.4แน่ะ..                             “อะ...อืม เป็นรถของพ่อน่ะ พอดีพ่อถอยรถคันใหม่ออกมาผ่อนแล้วน่ะ... ทั้งๆ ที่คันนี้ก็ยังผ่อนไม่หมดเลย..อะ..ฮะ..ฮะ”                             ตอนนี้เองที่นราเริ่มสังเกตุเห็นแล้วว่าวิธีการหัวเราะของนัยมันผิดปรกติ...                             วิวทิวทัศน์ที่ผ่านสายตานราไปอย่างไม่ขาดสายดูอบอุ่นเมื่อเทียบกับบรรยากาศที่น่าอึดอัดและหนาวเหน็บภายใจรถ                             “นรารบกวนพี่รึเปล่าคะ...?”นราถามทั้งๆ ที่ยังมองออกไปนอกหน้าต่างรถที่ดุไม่มีอะไรพิเศษ...                             นัยเงียบอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดตอบ “เปล่าหรอก...ก็คนที่ชวนเป็นพี่ต่างหาก ...พี่น่าจะเกรงใจน้องนรามากกว่า...จริงมั้ย?”                             “จริงเหรอคะ?” นราหันขวับ พร้อมกับสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนพอใจ                             นัยจอดรถ... พร้อมกับหยิบดอกไม้ช่อใหญ่ที่อยู่เบาะหลัง (นราสาบานได้ว่านี้เป็นช่วงที่ระทึกที่สุด เพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้มาก่อน...โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้) จากนั้นจึงเปิดประตูออกไป แล้วจึงเดินตรงไปยังกลุ่มผู้หญิงสามคน และดูเหมือนเจรจาอะไรสักอย่างก่อนที่ผู้หญิงกลุ่มนั้นจะเดินขึ้นรถพร้อมๆกับนัย                               “เดี๋ยวพี่ขอไปส่งเพื่อนพี่ที่งานแป๊ปนึง จากนั้นค่อยไปหาอะไรกินแล้วกัน”นัยแก้ตัวเนื่องจากการเจรจาไม่ประสบผลสำเร็จ...                               “แหม... นัย บอกแล้วไงเดี๋ยวเราช่วยพูดให้เองน่ะ น้องอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ พี่ขอรบกวนติดรถไปเดี๋ยวเดียว จากนั้นก็ไม่เป็น กขค. แล้วล่ะ...”สาวที่สวยที่สุดในวงสามสาวเอ่ยขึ้น                               “เอ่อ ค่ะ..”จริงๆแล้วนราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก...                               “ชั้นว่าถ้าเธอเงียบๆ จะช่วยได้เยอะกว่านะ อ้อ...นี่น้องนราที่เลือกดอกไม้ให้พวกเธอไง แล้วก็นรา พี่สาวที่พูดเมื่อกี๊ นั้นชื่อเอ๋ย ส่วนคนที่นั่งตรงกลางชื่อจูน ส่วนอีกคนที่นั่งฟากนู้นชื่อมีน ”นัยแนะนำตัวทั้งสามคน                               “ว่าใครเป็นพี่สาวพูดมากหา?... ส่วนนายน่ะขับรถก็มองข้างหน้าไปเลย ชั้นยังไม่อยากประสบอุบัติเหตเพราะงานวันเกิดของผู้ชายหน้าม่อพรรณนั้น...”เอ๋ยแก้... ทั้งที่ดูแล้วนัยไม่ได้ตั้งใจจะพูดด่าอะไรเลย...                               “เอ๋ย อย่าว่าพี่ไฮด์อย่างนั้นสิ พี่เค้าออกจะน่าสงสารนะ โดนผู้หญิงใจร้ายทิ้งแบบนั้นน่ะ”ดูท่าทางมีนจะชอบพี่เค้าเอามากๆ จากคำพูดแล้วก็จากการที่ถือดอกไม้อย่างทะนุถนอมด้วย...                               “ก็มันจริงนี่...”เอ๋ยย้อน                               “น้องนราเป็นเจ้าของร้านดอกไม้เหรอจ๊ะ? แหมอายุแค่นี้เก่งจังเลยนะ”จูนตัดบทการทะเลาะของทั้งสองคน                               “เอ่อ... ไม่ใช่เจ้าของร้านหรอกค่ะ เป็นลูกเจ้าของร้านน่ะค่ะ”นราแก้คำผิดให้ ทั้งที่ตัวเองดูสับสนจนเหมือนกับเป็นคนพูดผิดซะเอง                               “อย่างนั้นเหรอจ๊ะ อย่างนี้ก็ต้องรู้ภาษาดอกไม้ด้วยใช่มั๊ยจ๊ะ?”มีนแสดงความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที                               “ก็นิดหน่อยนะค่ะ...”นราตอบอย่างไม่มั่นใจเพราะเหมือนกับถูกหยั่งเชิง                               “งั้นดอกกุหลาบขาวที่น้องนราจัดให้นี้หมายความว่าไงจ๊ะ?”มีนตื่นเต้นที่จะได้ฟังคำตอบ                               “ถามอะไรน่ะมีน เธอก็รู้อยู่แล้วถึงได้สั่งไปไม่ใช่เหรอ?”เอ๋ยเตือนความจำให้เพื่อน                               “แหม...ก็ชั้นไม่มั่นใจนี่”                               “กุหลาบขาวใช้ในหลายความหมายค่ะ ถ้าในความหมายของพี่มีน ก็คงจะหมายถึง ‘คุณยังมีค่าสำหรับชั้น’ ประมาณนี้น่ะค่ะ”นราแจงความรู้เกี่ยวกับภาษาดอกไม้ให้ฟัง... แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 48 16:22:20 จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 18 ก.ค. 48 23:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “อื้มๆ...ประมาณนั้นแหละ...ฮิฮิ พี่ไฮด์จะรู้ความหมายนี้รึเปล่านะ” ดูท่าในรถจะมีคนตาบอดเพราะความรักเพิ่มอีกคนแล้วสิ...                               “บ้า! จะไปมีผู้ชายที่ไหนมันสนใจเรื่องแบบนี้กัน... ถ้ามีก็คงไม่พ้นเกย์อ่ะ”ดูท่าเอ๋ยจะเป็นนักแย้งที่ดีทีเดียวถ้าเธอได้ขึ้นโต้วาทีที่ไหนสักแห่ง...                     ไม่นานบทสนทนาของสามสาวก็หยุดลง เมื่อนัยขับรถมาถึงบ้านหนุ่มที่เป็นที่ใฝ่ฝันของสาวๆในมหาลัย... ใช่แล้วอย่างที่คุณคิด รวมถึงยัยเฟิร์นกามเทพซ่อนเล็บด้วยนั่นแหละ...                    ตอนนี้ในรถกลับมามีสภาพกดดันเหมือนอย่างเคย...                               “นรา” นัยเริ่มประโยคอย่างจริงจัง... อืม...คงต้องบอกว่าจริงจังกว่าปรกตินะ เพราะหน้าตาเค้าดูออกยากมาก                               “คะ?”นราขานรับอย่างหวั่นๆ                               “ต้องขอโทษที่วันนี้รบกวนไปทำธุระเป็นเพื่อนหลายๆที่นะ... แต่ที่พี่ชวนน้องออกมาก็มีเหตุผลนิดหน่อย... เรื่องเฟิร์นน่ะ.. คือสมัยก่อนตอนที่ยังอยู่ม.ปลาย ห้องเราจะคิดสัญลักษณ์แปลกๆ เอาไว้นินทาสาวๆแบบระยะประชิด”                    นรานึกถึงท่าทางของเฟิร์นตอนที่คุยเรื่องซีเรียสๆกับนัย                               “ที่เฟิร์นชูนิ้วก้อยออกมา ก็หมายถึง การท้าทายว่าแน่พอจะจีบผู้หญิงคนนี้รึเปล่า... พี่ไม่ใช่คนที่สนุกกับเกมส์แบบเด็กๆ หรอกนะ แต่พอดีพี่อยากจะแก้ข่าวลือผิดๆ เกี่ยวกับตัวของพี่น่ะ พี่เลี้ยงข้าวน้องนรา มื้อนึงแล้วกันเป็นการขอบคุณ”                     ทั้งสองคนเงียบไปพักใหญ่... นราก้มหน้าก่อนจะพูดขึ้น                               “ไม่เป็นไรค่ะ ...ตอนนี้นราไม่อยากกินข้าวแล้ว ...นราอยาก...กลับ...บ้าน” เสียงสั่นเครือจบลง แล้วรถเก๋งก็เลี้ยวหัวกลับ... แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 48 00:06:23 จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 19 ก.ค. 48 00:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “...รู้มั๊ยคะ ...ว่า...ว่า...ภาษาดอกไม้ของโรสแม่รี่  ...หมายความว่าไง...”เป็นประโยคคำถามที่ทั้งกระอักกระอ่วมทั้งลำบากที่จะพูดออกมา...จากปากของนรา                               “...การเข้ามาในชีวิตของเธอ ให้ความมีชีวิตชีวากับชั้น...ใช่มั๊ย”น่าตกใจที่ นัยก็รู้คำตอบอยู่แล้ว..                               “..ค...ค่ะ ...ฮึกๆ ...ฮึก”นราต้องใช้ความพยายามมากมายอีกครั้งเพื่อที่จะกลั้นไม่ให้เสียงโฮหลุดออกมาพร้อมกับคำตอบ...                               “ขอโทษนะ แต่ตอนนี้พี่ไม่มีค่าพอที่จะเป็นคนแบบนั้นหรอก...”สีหน้านัยดูไม่ได้เปลี่ยนแปลงจากก่อนหน้านี้เลยสักนิด...                               นรารีบเปิดประตูลงจากรถ แต่เพียงประโยคเดียวที่นราได้ยินก็ทำให้นราชะงักเมื่อก้าวเท้าออกจากรถได้เพียงก้าวเดียว                               “นรา... ขอบใจนะสำหรับดอกทานตะวัน... ...และเธอก็ยังเป็นดอกทานตะวันดอกนั้นอยู่”                   ภาพที่นราหันกลับมายิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา... จนบอกอารมณ์ไม่ถูก ทำให้นัยอึ้งไปพักนึง...                               “ขอบคุณค่ะ...”                               สาวน้อยโผตัววิ่งเข้าบ้านไป... บ้านที่เป็นทั้งภาพแห่งความสุข และความเศร้าในเวลาเดียวกัน ...บ้านดอกไม้”Montagu”...                                ใบหน้าของนัยที่นิ่งเฉยบิดเบี้ยวด้วยความรู้สึกผิด ...ภายในเงาของกระจกมองหลังของรถที่มีเงาสลัวๆ ทับอีกที...                       สีสันสดใสและกลิ่นหอมหวานจนเย้ายวนหัวใจของดอกไม้ ช่างดึงดูดเรายิ่งนัก ...อยากสัมผัส ...อยากลิ้มลอง ...แต่ถ้าหากเราไม่เตรียมใจสำหรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น รับรองได้ว่าคุณจะขยาดและไม่อยากได้มันอีกเลย...                      ความรักก็เหมือนกัน หากคุณไม่เตรียมพื้นที่ของหัวใจเพื่อรองรับความเจ็บปวดล่ะก็ คุณจะรู้สึกเหมือนกับกระโดดตึก 20 ชั้นยังไงยังงั้นเลย ถ้าอยากรู้ว่าความรักเป็นอย่างไร ต้องรู้ก่อนว่ามีความรักแล้วจะต้องเจ็บปวดอย่างไร... ...มันไม่ได้ช่วยให้คุณหายเจ็บปวดหรอก...คุณแค่จะได้รู้สึกว่าชั้นของตึกที่กระโดดมันน้อยลงหน่อย...ก็เท่านั้น. --------------------------------------จบบทที่ 2 โปรตติดตามอ่านตอนต่อไป แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 48 16:08:02 จากคุณ : ปีกสีมืด - [ 19 ก.ค. 48 00:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใบหน้าของนัยดูบิดเบี้ยวจนบอกไม่ถูกภายในเงาของกระจกมองหลังของรถที่มีเงาสลัวๆ ทับอีกที... ^ ^ ไม่เข้าใจว่าเบี้ยวในที่นี้หมายถึงแบบไหน แล้วสื่อความรู้อะไรอะค่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 19 ก.ค. 48 14:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เฮ้ หลอกเด็ก แต่ก็ยังดีที่รีบชี้แจง จากคุณ : scottie - [ 19 ก.ค. 48 16:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าสงสารง่ะ... จากคุณ : Bangkokian - [ 19 ก.ค. 48 22:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ คุณอาราเล่ ที่ให้ความเห็นเข้ามานะครับทำให้รู้ว่าเรื่องนี้ยังมีข้อผิดพลาด... ส่วนอารมณ์ของนัย ในตอนนั้นก็คงจะเป็นความรู้สึกผิดมากๆน่ะครับ ประมาณว่านึกถึงตอนที่ตัวเองถูกทิ้งน่ะครับ(ตอนที่แล้ว) จากคุณ : ปีกสีมืด (ปีกสีมืด) - [ 20 ก.ค. 48 16:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เอ นัยแปลกดีค่ะ รู้ภาษาดอกไม้ด้วย เหอๆ หายากๆ V >.< จากคุณ : มิรันตี - [ 24 ส.ค. 48 19:13:09 A:61.91.175.153 X: TicketID:104283 ]