ตอนแรกก็ว่าจะลงหมวดกวี แต่ดูเนื้อหามันเหมือนเรื่องสั้นก็ขอลงหมวดนี้แล้วกัน
กาลครั้งหนึ่ง นานมา สักห้าชาติ
พบประวัติศาสตร์ จารึก บนใบข่อย
ในเรื่องนี้ มีที่มา ยาวไปหน่อย
จะค่อยๆ เล่าให้อ่าน พอผ่านตา
บนใบข่อย แผ่นน้อย จารึกไว้
เป็นคำไทย ปนคำเทศ หลายภาษา
ในเรื่องราว กล่าวขาน ประมาณว่า
เจ้าหญิงน้อย ต้องการหา ผู้รู้ใจ
เมื่อเจ้าหญิง มีชันษา ครบสิบห้า
องค์ราชา จึงจัดหา คู่ใจให้
แต่เวลา ผ่านแล้ว ก็ผ่านไป
จนเลยวัย ยี่สิบห้า หาไม่เจอ
ฝ่ายเจ้าชาย ต่างเมือง ต่อคิวยาว
ก็ยังไม่ ถูกใจสาว ยังรอเก้อ
รอนานแล้ว นานเล่า จนมาเจอ
คนที่เธอ เจ้าหญิงชอบ ตอบใช่เลย
ฝ่ายเจ้าชาย หลายเมือง ต่างก็ชวด
เลยอดอวด ชาวประชา ฐานะเขย
ถูกเจ้าหญิง เชิดหน้าใส่ ทำเฉยเมย
แถมถูกเย้ย ให้ขายหน้า กลับถิ่นไป
ผู้โชคดี ชายผู้นี้ คือใครหนอ
ผู้เป็นพ่อ รอคำตอบ สาวหน้าใส
เจ้าหญิงน้อย ทำหน้าแดง ตอบทันใด
คนนั้นไง เจ้าชายเมือง มิรันตี
ฝ่ายองค์ชาย สิงหราช ผู้สูงศักดิ์
ก็หลงรัก ดาริกา อาภาศรี
เจ้าหญิงน้อย สุดแสนหวง ของชนนี
แห่งธานี ศรีเทพา มหานคร
เจ้าชายพบ ประสบพักตร์ กับเจ้าหญิง
ผู้โสดซิง แถมงามจริง ไม่ลวงหลอน
ช่างแสนงาม ดั่งนางฟ้า ประทานพร
เจ้าชายวอน พระบิดร อยากขอนาง
เรื่องแสนวุ่น ก็คุกกรุ่น ที่จุดนี้
เมื่อเจ้าชาย ฝ่ายถูกทิ้ง เริ่มทำกร่าง
ไฟอิจฉา ลามล้างตา ทั้งสองข้าง
ต้องหาทาง กำจัดเสี้ยน หนามหัวใจ
ฝ่ายเจ้าชาย ต่างเมืองเริ่ม รุมสุมหัว
คนแสนชั่ว ต้องเข่นฆ่า ด้วยคุณไสย
คนที่ฟัง ความคิดเห็น ก็สะใจ
รีบทำตาม แผนไป อย่ารอช้า!
จากคุณ :
รัตน์ดา 
- [
19 ก.ค. 48 12:48:26
]
แมลงต้องคำสาป
