Chapter 9

ปิ๊ด...ปี๊ด ปิ๊ด...ปี๊ด

หญิงสาวงัวเงียควานมือหาเจ้าตัวต้นเสียง สัมผัสกับปุ่มกลม

...ปิ๊บ...

ความสงบเข้าปกคลุมทั่วห้องอีกครั้ง
หญิงสาวครางอย่างสบายใจขยับมือดึงผ้าแพรขึ้นนอนคลุมโปง

อา...งั่มๆ...อื้ม...ชอคเค้ก...น่ากิน...
อา...แต่...ทำไมกลิ่นแปลกจัง เหมือน...

แผล่บ...

หญิงสาวขมวดคิ้ว นอนพลิกไปมากระสับกระส่าย

แผล่บ...แผล่บ...ฟู่...

“อ๊ากกกก....เอาเค้กข้าวคืนมานะ!”

ข้าวเม่าตะโกนร้องสุดเสียง ลืมตาตื่นขึ้น
พลันก็ประสานตากับดวงตากลมโตเหมือนลูกพีนัทตรงหน้า

“อี๋!! พี่เอ็ม!!!!”

ข้าวเม่าเบี่ยงหน้าหนี ออกแรงผลักสิ่งมีชีวิตตรงหน้าสุดแรง

“ออกไป๊!! ใครให้เข้ามาในห้องฉันน่ะ”

ข้าวเม่าลุกขึ้นนั่งหอบ หันไปมองประตูห้องนอนอย่างแปลกใจ

เมื่อคืนเราไม่ได้ปิดประตูเหรอเนี่ย

เอ็มวิ่งตึงตังโผล่พรวดเข้ามาในห้องน้องสาวอย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้น! เป็นอะไรรึเปล่ายัยข้าว”
พูดพลางสำรวจหญิงสาวตรงหน้า
ใบหน้าน้อยๆนั้นโชกไปด้วยเหงื่อปริมาณมากผิดปกติ
...เอ๋...หรือว่าจะไม่ใช่เหงื่อ

“พี่เอ็ม! ทำไมเจ้าโด้เข้ามาในห้องนอนข้าวได้ล่ะ”

เอ็มหันไปมองตัวต้นเหตุ
อ๋อ...งั้นบนหน้ายัยข้าวก็ฝีมือเจ้าโด้ล่ะสิ

“จะไปรู้เราเรอะ! เจ้าโด้มันคงหายตัวเข้าไปมั้ง”
เอ็มเดินไปนั่งบนเตียงนุ่มๆของน้องสาว
ใช้มือค่อยๆไล่เช็ดน้ำบนใบหน้าให้อย่างแผ่วเบา

ข้าวเม่าย่นจมูก
“สงสัยเมื่อคืนข้าวไปเข้าห้องน้ำ แล้วคงปิดประตูไม่สนิท”

“คงงั้น”
เอ็มขยี้หัวน้องสาวอย่างเอ็นดู
พลันก็ชะงักเมื่อหันไปเห็นของสิ่งหนึ่งบนพื้น
ลุกขึ้นไปหยิบเจ้าสิ่งนั้นขึ้นมาพินิจ
ขมวดคิ้วหันไปมองหญิงสาวบนเตียง
ที่ตอนนี้ตั้งท่าจะหลับต่ออีกรอบ

“ยัยข้าว เราตั้งนาฬิกาปลุกไว้เหรอ จะไปไหนน่ะ”
ชายหนุ่มเปรยออกมา
เหลือบมองแม่ตัวดีที่หมู่นี้รู้สึกจะมีธุระเยอะเสียเหลือเกิน

“อืม...ไปธุระ”
ข้าวเม่าหลับตาตอบ

“ธุระ...วันเสาร์เนี่ยนะ”
คนพูดเริ่มหน้าบูด ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ไปที่ไหน กับใคร”

“อืมม...กับเจ้านาย”
ข้าวเม่าพึมพำ ยกมือขึ้นปิดหู หนวกหูจัง...ถามอยู่ได้

“หมู่นี้มีธุระกับเจ้านายบ่อยจังนะ
พี่ชักอยากเห็นหน้าเจ้านายข้าวซะแล้วสิ”

“เออ...เดี๋ยวก็เห็น เจ้านายจะมาวันนี้”
ข้าวเม่าปรือตาตอบพี่ชาย
ใช่...เดี๋ยวคุณไอซ์จะมารับข้าวเม่าที่บ้าน
อา...ตอนนี้เราต้องทำอะไรนะ นอนต่อใช่มะ
...อืม...ใช่...ใช่...

“เหรอ มากี่โมงล่ะ”
เอ็มก้มมองนาฬิกาปลุกในมือ
ข้าวเม่าตั้งปลุกไว้ตอน 10 โมง...แต่ตอนนี้มัน...

“11 โมง”
ข้าวเม่าพลิกตัวนอนคว่ำ บ่นพึมพำเสียงอู้อี้

“อืม...พี่ว่าเราน่าจะตื่นได้แล้วนะ ตอนนี้สิบโมงครึ่งแล้วล่ะ”

พรึ่บ...ทันทีที่ได้ยินเสียงเอ็มขานบอกเวลา
ข้าวเม่าก็ลืมตากระโดดผึงทันที

“อะไรนะ!!! สิบโมงครึ่ง”
ข้าวเม่าลุกขึ้นนั่ง จับไหล่พี่ชายเขย่าจนตัวโคลงไปมา
แต่ชายหนุ่มก็ยังหัวเราะอารมณ์ดี
ยื่นนาฬิกาปลุกให้หญิงสาวดูเป็นการยืนยัน

ข้าวเม่าคว้านาฬิกามาเพ่งดู...ตาโต...
ตายแล้ว! !ใครบอกว่าสิบโมงครึ่งล่ะ...

นี่มันสิบโมงสี่สิบต่างหาก!!!

ข้าวเม่ากระโดดลงจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัว
วิ่งเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ส่งเสียงตะโกนลั่นบอกชายหนุ่มที่กำลังยืนเกาหัว
มองท่าทางที่ไม่สมเป็นกุลสตรีของน้องสาว
ด้วยสีหน้าเวทนาแทนพ่อกับแม่

“พี่เอ็ม! ถ้าเจ้านายข้าวมาก่อนก็บอกให้รอแป๊บนะ
อ้อ! ข้าวขอขนมปังปิ้งกับโอวัลตินร้อนน้า...”

“ไปทำเองสิ”
เอ็มตะโกนตอบ

“อี๊ด...อี๊ด....อี่เอ็มอ่ออี่อุดใอโอกเอย
(please…please…พี่เอ็มหล่อที่สุดในโลกเลย)”
ข้าวเม่าโผล่หน้าออกมาพร้อมแปรงสีฟันในปาก
ส่งสายตาอ้อนวอนชนิดที่ใครเห็นก็คงอดใจอ่อนไม่ได้

เอ็มมองตาใสๆคู่นั้นแล้วก็ส่ายหัวอย่างเบื่อตัวเอง
เขาไม่เคยทำใจแข็งกับข้าวเม่าได้เลยสักครั้ง

“เออ! รีบๆเข้าล่ะ”

ข้าวเม่ายิ้มแป้นอวดฟองฟอดสีขาว
ยักคิ้วให้พี่ชายหนึ่งครั้งก่อนจะผลุบกลับเข้าห้องน้ำไป

เอ็มตบหัวเจ้าโด้เรียกให้เดินตามลงมาชั้นล่าง
ชายหนุ่มเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องครัว
เสียบปลั๊กเครื่องปิ้งขนมปังอุ่นให้ร้อน
พลางมองหาอุปกรณ์ที่ใช้เป็นประจำทุกวันอย่างแปลกใจ...

หายไปไหนเนี่ย...

หลังจากเดินหาหลายรอบจนตัวเองเริ่มจะหงุดหงิด
เอ็มก็ตัดสินใจยกกาขึ้นมาต้มน้ำ
เตรียมโอวัลตินร้อน 2 แก้ว ยกมาวางไว้บนโต๊ะกินข้าว

เสียงวิ่งตึงตังลงมาจากชั้นบนเหมือนเช่นทุกวัน
ทำให้ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
ตั้งใจจะหันไปตักเตือนแม่น้องสาวเท้าหนัก
ให้รู้จักเดินเบาๆเหมือนกุลสตรีเสียบ้าง
หากภาพเบื้องหน้าทำให้คิ้วของร่างสูงขมวดมุ่น
มองน้องสาวตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ทำไมแต่งตัวอย่างนี้ล่ะ”

คนถูกถามทำหน้างง ก้มลงมองชุดของตัวเอง
เธอใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำแล้วคลุมทับด้วยเสื้อผูกเอวตัวสั้น
แขนสามส่วนสีชมพู
ท่อนล่างก็สวมกางเกงยีนส์ขาเล็กสีกรมท่า
เอ...ก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกนี่

“ทำไมเหรอ เสื้อข้าวขาดเหรอพี่เอ็ม”
ข้าวเม่ามีสีหน้ากังวล หันซ้ายหันขวาสำรวจตัวเอง

“เปล่าหรอก ทำไมวันนี้แต่งตัวสวยล่ะ”
ชายหนุ่มถามอย่างจับพิรุธ

ข้าวเม่าอมยิ้มขำกับประโยคที่เหมือนจะเอ่ยชมของพี่ชาย
เดินเข้ามาตบไหล่พี่ชายดังพลั่กๆ
ก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะอารมณ์ดี

“เนี่ยนะสวย โอ๊ย! พี่เอ็มบ๊องรึเปล่าเนี่ย
ข้าวก็แต่งแบบนี้เป็นปกติแหละ”  

“ไม่หรอก ทุกทีเวลาไปกับพี่
เราใส่แต่เสื้อยืดเก่าๆกับกางเกงยีนส์ขาดๆ
บอกความจริงมานะ จะไปออกเดทใช่มั้ย”

เอาเข้าไป...
ก็ปกติพี่เอ็มชวนไปแค่ตลาดหน้าปากซอยนี่
จะให้ใส่กระโปรงวันพีซไปจ่ายตลาดรึไงยะ

“บ๊องน่า!”
ข้าวเม่าชกแขนเอ็มเบาๆ ส่ายหน้ากับอาการคิดมากของพี่ชาย

เอ็มหรี่ตามองน้องสาวอย่างจับผิด
มีพิรุธ...น้ำหนักการชกเบากว่าทุกครั้ง ผิดปกติแน่ๆ

กิ๊ง...ก่อง...

เสียงออดรุ่นคุณปู่ดังขึ้น ข้าวเม่าเหลือบมองนาฬิกา
สงสัยคุณไอซ์จะมาแล้ว โห...ตรงเวลาดีจริงๆ 11 โมงเป๊ะ

“เดี๋ยวข้าวไปเปิดเอง”
หญิงสาววิ่งรี่ไปหน้าประตู กำลังจะเอื้อมไปจับลูกบิดก็ชะงัก
หันไปมองกระจกที่ติดอยู่บนผนังทางเข้าบ้าน
ยกมือขึ้นลูบผมสีดำยาวของตัวเอง

ทรงผม...โอเค  

หญิงสาวยิ้มกว้างให้กับเงาในกระจก

อืม...รอยยิ้มผ่าน

ก้มลงสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกไป

ไอซ์ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ที่หน้าประตูรั้ว
วันนี้คุณไอซ์แต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อยืดสีสดใสกับกางเกงยีนส์
ดูไม่มีมาดคุณชายเหลืออยู่เลย แต่งอย่างนี้ก็เท่ห์ไปอีกแบบนะ

“สวัสดีครับ”
โห...เสียงหล่อกระชากใจข้าวเม่า

“หวัดดีค่ะ...เอ่อ...เข้ามานั่งรอในบ้านก่อนนะคะ”
หญิงสาวขยับตัว ผายมือเชิญให้ชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้าน

ไอซ์เดินตามหลังข้าวเม่า
พลางมองสังเกตหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดู
นานๆทีจะเห็นข้าวเม่าแต่งชุดลำลอง
ผมที่ปกติจะเกล้าไว้กลางศีรษะ วันนี้ก็ปล่อยตามสบายดูสดใส
อืม...น่ารักจัง

“ยัยข้าว! เครื่องชงกาแฟหายไปไหนน่ะ”
เอ็มส่งเสียงเข้มถามข้าวเม่า
พินิจดูชายหนุ่มที่เดินตามหลังน้องสาวเข้ามาอย่างสนใจ

“อ๋อ! เมื่อวานข้าวทำแตกค่ะ...
พี่เอ็ม! นี่คุณไอซ์ เจ้านายข้าวค่ะ”

ข้าวเม่าเปลี่ยนเรื่องทันที
แนะนำไอซ์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านให้เอ็มรู้จัก
ไอซ์ก้มศรีษะเล็กน้อย

“ยินดีที่ได้รู้จัก”

ชายหนุ่มตีหน้าขรึม พูดเสียงเรียบๆ
หรี่ตามองพี่ชายข้าวเม่าอย่างสนใจ ท่าทางร้ายน่าดู
มิน่า...ข้าวเม่าถึงกลัวนัก

“เช่นกัน”
เอ็มตอบสั้นๆ ไม่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า
หมันไส้ว่ะ...ไอ้หมอนี่พูดจาไม่มีหางเสียง
ดูท่าทางจะยโสน่าดู

ข้าวเม่ามองหน้าไอซ์และเอ็มสลับกันไปมา
ยกมือขึ้นโบกตรงหน้าคล้ายกับจะไล่บรรยากาศมาคุที่
กำลังจะเกิดขึ้น...ดูแต่ละคนทำหน้าเข้าสิ
อย่างกับโกรธกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว ไม่ได้การล่ะ...
งานนี้นางฟ้าข้าวเม่าต้องช่วยไกล่เกลี่ยเสียแล้ว

ข้าวเม่าเชิญไอซ์นั่งที่เก้าอี้รับแขก
แล้วหันไปพยักเพยิดให้เอ็มนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
เดินไปกระทุ้งหลังพี่ชายหนึ่งครั้งเป็นเชิงเตือน
ให้เลิกจ้องหน้าคุณไอซ์ได้แล้ว

เอ็มนั่งลงกอดอกมองเจ้านายน้องสาว
ที่เดินเข้ามาในบ้านอย่างคุ้นเคย เมื่อเห็นท่าทางเช่นนั้นของไอซ์
เอ็มก็ขมวดคิ้วพลางหยิบถ้วยโอวัลตินขึ้นมาดื่ม  
และเมื่อข้าวเม่าถามไอซ์ว่าจะรับเครื่องดื่มอะไร
เอ็มก็แทบสำลักโอวัลติน

“เอาชาเหมือนเดิมครับ คุณไม่มีเครื่องชงกาแฟนี่”
ไอซ์ตอบยิ้มๆ ทำเอาหญิงสาวหน้าเสีย
หันไปมองพี่ชายด้วยสีหน้าหวาดๆ

“คุณรู้ได้ยังไงว่าที่นี่ไม่มีเครื่องชงกาแฟ”
เอ็มยกมือขึ้นเช็ดโอวัลตินที่เลอะรอบปาก
เอ่ยถามคนรู้มากอย่างข้องใจ

“ผมมีตาทิพย์ครับ”
ไอซ์ยิ้มกวนๆ

กรอด....ไอ้บ้านี่!! มันรู้ได้ยังไงวะ
ตอนที่เขาถามยัยข้าวเรื่องเครื่องชงกาแฟ
มันยังไม่เข้ามาในบ้านนี่หว่า น่าสงสัยจริงๆ

เอ็มหันไปส่งสายตาถามข้าวเม่าซึ่งก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา
รีบเดินหนีเข้าห้องครัวไปทันที

กึ๋ย...อย่ามายุ่งกับฉันนะ...ข้าวไม่รู้เรื่อง!!

เอ็มหันกลับไปจ้องหน้าไอซ์เขม็ง
เล่นสงครามเนตรประสาทกันสักพัก
ข้าวเม่าก็เดินเข้ามา วางถ้วยน้ำชาลงตรงหน้าเจ้านาย
แล้วตัวเองเดินไปนั่งข้างๆเอ็ม ยกถ้วยโอวัลตินขึ้นมาดื่ม

ซ้วบ...

ข้าวเม่ายกถ้วยขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

“ฮ่า...เสร็จแล้ว ไปกันเถอะค่ะคุณไอซ์”

ไอซ์ที่เพิ่งจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นจรดปาก
มองหน้าข้าวเม่าอย่างงงๆ

เอ็มมองพฤติกรรมประหลาดของน้องสาวตาขวาง
...นี่ไง...มีพิรุธอีกแล้ว!

“ยัยข้าว จะไปไหนกัน”
เอ็มกอดอกถามข้าวเม่าแต่ยังคงไม่ละสายตาไปจากไอซ์

“ไป...”
ข้าวเม่ากำลังจะอ้าปากตอบ
แต่ก็ช้ากว่านายคนกวนประสาทที่ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

“ไปเที่ยวครับ”
ไอซ์ยิ้มกวนๆให้เอ็มที่ตอนนี้นั่งกำหมัด
พยายามระงับอารมณ์อย่างเต็มที่

ข้าวเม่าหน้าซีดเผือด หันไปมองหน้าคนเจ้าเล่ห์อย่างข้องใจ

...พูดอะไรของเขาน่ะ...

ไอซ์ยกถ้วยชาขึ้นดื่มรวดเดียวหมดเลียนแบบหญิงสาว
ลุกขึ้นเดินมาหาข้าวเม่าพร้อมกับฉุดมือให้ลุกขึ้นยืนอย่างแรง
จนข้าวเม่าเซตามแรงฉุดของไอซ์

ข้าวเม่าเงยหน้ามองเจ้าคนกวนประสาทเคืองๆ
...ตาบ้า!! แรงอย่างกับช้าง!!

เอ็มมองภาพตรงหน้าอย่างโกรธจัด

มัน!! บังอาจมาจับมือยัยข้าว!!

ผุดลุกขึ้นยืนมองหน้าไอซ์อย่างเอาเรื่อง

“ไม่ต้องห่วงครับคุณพี่ชาย
ผมจะพาข้าวเม่ากลับมาส่งอย่างปลอดภัย รับรองไม่ดึก”

พูดจบไอซ์ก็ก้มหัวให้เอ็มนิดนึง
ก่อนจะลากข้าวเม่าออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว

ข้าวเม่าพยายามสลัดมือไอซ์ออก
แต่...โอ๊ย...ทำไมถึงจับแน่นอย่างนี้นะ!!
หันหน้ากลับไปมองพี่ชายที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่กลางบ้าน

“พี่เอ็มอย่าเข้าใจผิดน้า...กลับมาแล้วข้าวจะอธิบายให้ฟังงงงง”
ข้าวเม่าร้องเสียงหลงบอกเอ็มก่อนจะโดนลากออกจากบ้านไป

ปัง!!
และแล้วประตูบ้านก็ถูกปิดลง

เอ็มยังยืนตะลึงอยู่กับที่
ไม่อยากเชื่อว่าจะมีคนกล้ามากระตุกหนวดเสือถึงถ้ำเสือ
เมื่อได้สติเอ็มก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ตะโกนร้องเรียกข้าวเม่า
แต่ก็ช้าเกินไปเสียแล้ว...รถของไอซ์เพิ่งพุ่งออกจากบ้านไป

ชายหนุ่มหน้าเสียวิ่งกลับเข้าบ้าน คว้าเอากุญแจรถ
ก่อนจะทะยานตามไอซ์ออกไปทันที

“ยัยข้าว...ยัยเบื๊อกเอ๊ย!!
ฮึ่ม...ไอ้บ้านั่นอย่าให้เจออีกนะ พ่อจะซ้อมให้อ่วมเลย!!”

เอ็มสบถออกมาดังๆ พยายามมองหารถของไอซ์แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว
เขาตัดสินใจขับไปเรื่อยๆ กรุงเทพมันก็ไม่ใหญ่นักหรอก
เดี๋ยวก็เจอ!!

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดเพลง
เขากดปุ่มเลือกแผ่นฮาร์ด ร็อค ก่อนจะเร่งเสียงดังกระหึ่ม
ขับไปตามถนนด้วยสายตาอาฆาต
***********************************