ทั้งบทกวี ทั้งภาพประกอบ ...อะโหย...คะแนนเต็มสิบจะให้ยี่สิบเลยค่ะ
ตรึงใจมาก
จากคุณ : พิมลพัทธ์ - [ 20 ก.ค. 48 19:48:17 ]
พิมลพัทธ์
ภาพเนี่ยโดยส่วนตัวแล้วชอบมากค่ะ ดูแล้วเหงา เศร้า ปล่าวเปลี่ยว
ในความคิดกรวีที่นำเอารูปนี้ประกอบโคลง ด้วยส่วนตัวคิดว่า รูปนั้นแทนตัวผู้แต่ง (กรวีเอง เหอๆๆ)
คีตกวีมักจะขับบทเพลงที่ไพเราะออกมาเสมอ โดยเฉพาะยามที่อารมณ์กำลัง "เหงา" เช่นนี้บทเพลงจะยิ่งไพเราะหวานไหว ซาบซึ้งเสียนี่กระไร...
ถึงแม้ว่าบทโคลงที่กรวีแต่งจะมิได้เป็นโคลงชั้นครู แต่ในบทโคลงนี้ก้อแฝงไว้ซึ่ง "ความเหงา" อยู่มากมายที่ถมทับทวี
จึงกรั่นออกมาเป็นบทโคลง (ที่ไม่ละเมียดเท่าไหร่ แหะๆๆๆ แต่คงพอถูไถไปได้) ขอบคุณค่ะที่มอง โคลง-ภาพ ว่าเข้ากัน ซึ่งนี้คือตัวแทนของ "ความเหงา" ในเวลานี้ของกรวี ที่พยามนำเสนอ...
แต่กรวีจะแทนด้วยภาพของคน หรือตัวแสดงในวรรณคดี ด้วยเพราะ คนสามารถบ่งบอกความรู้สึกจากรูปหน้าที่แสดงออกมา จนสามารถเข้าถึงจิตใจว่ารู้สึกเช่นไร ได้อย่างตรงไปตรงมา (ไม่รวมถึงคนปากไม่ตรงกัยใจเด้อ)
กรวีเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความสามารถที่จะเดาใจคนอื่นได้ดีนัก(หรือเรียกว่า "ฉลาดน้อย" นั่นเอง) จึงชอบอะไรที่ตรงๆ...
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 14:35:30
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 12:06:51
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 12:05:33
๏ ฤๅเพียงเหน็บหนาว
