ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับ ขอยกคำพังเพยมาตั้งชื่ออาศรมที่ ๑๔๐ ว่า “ข้าวยากหมากแพง”  เพื่อให้สะดวกใน การเขียนโคลงกระทู้หน้าบาทและเพื่อให้ท่านที่อยากจะบ่นเป็นโคลงกลอนได้มีที่ เขียนไว้เป็นหลักเป็นฐาน  ส่วนท่านที่เศรษฐกิจส่วนตัวยังดีอยู่ก็มีสิทธิ์เขียนได้ ไม่ จำกัดเรื่องและประเภทฉันทลักษณ์ใด ๆ ชาวโคลงหลายท่านคงใช้วันหยุดสี่วันนี้พักผ่อนทำบุญกันตามสมควร  อาศรมคงจะ เงียบหงอยไปหน่อย  เขียนโคลง “อาสาฬหสังเวชกถา” เปิดกระทู้ไว้เป็นการเขียน เชิงบ่นในแง่มุมแคบ ๆ   ตามความรู้สึกของชาวพุทธคนหนึ่ง    ส่วนมิตรสหายชาว โคลงที่ไม่ใช่พุทธศาสนิกชน  ก็ขอเชิญท่านได้โปรดเขียนถึงวันสำคัญในศาสนาที่ ท่านนับถือตามเทศกาลครับ  ผมอยากอ่านและร่วมยินดีด้วย ท่านที่เริ่มหัดเขียนโคลงหรือน้องใหม่  ถ้าต้องการให้ตรวจแก้ฉันทลักษณ์โคลงใน ขั้นพื้นฐานและต้องการความเห็น คำแนะนำเบื้องต้น  กรุณาบอกกล่าวกันอย่างเป็น ทางการด้วยครับ  แหะแหะ...กลัวพวกเขี้ยวลากดินหลายนามปากกาปลอมตัวเป็นมือ ใหม่มาแกล้ง ศิษย์เก่าชาวโคลงหลายท่านยังเงียบเชียบ ไร้โคลงกลอนมาวาง  คิดถึงอยู่ครับ เคยเขียน โคลง “แฉเพื่อนเฉือนพี่” ไปยั่วเย้าคราวก่อนก็เขียนถึงไม่ครบ ขาดไปหลายท่าน ถ้าไม่ อยากถูกนินทาก็ต้องรีบปรากฏตัวพร้อมทั้งโคลงกลอนตามประเพณี กระทู้ที่แล้ววางโคลงไว้หลายบทเหมือนกัน  นาน ๆ เขียนก็มีบกพร่องมาก ดูเหมือนจะ กลับไปนับหนึ่งใหม่  พี่เล็ก  หมีเซอะ  ฯลฯ ที่ท่านเมตตาเตือน แก้ไข และให้ความเห็น ก็เงียบไป  แบบฝึกหัดวิจารณ์โคลง นอกจากคุณอาร์พีศรีอาศรมแล้วที่  “เขียนถึง” อยู่ บ้าง นาน ๆ ครั้งแล้ว  ดูเหมือนจะ “สิ้นไฟกลอนร้อนไฟกาม” กันไปหมด โดยเฉพาะ ตัวข้าพเจ้า เฒ่าคำผี (แปลว่าปากไม่ดี)   ขอทักทายกันแค่นี้ก่อนครับ  นึกอะไรออก  เขียนอะไรได้  จะเข้ามาทำหน้าที่ศิษย์เก่า เฝ้าอาศรมไปเรื่อย ๆ อาศรมชาวโคลง ภาค  ๑๓๙   ๏ ๏ ๏ สัญญาหน้าฝน ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3578386/W3578386.html จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 20 ก.ค. 48 18:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ข้าวขบเคี้ยวขื่นเข้า..............ขอดคำ ยากยกหยิบยักยำ................ยิ่งแหย้ หมากเมี่ยงขมุกขมำ............เม้มมั่น  หมกแม่ แพง-เพื่อน-เพราะพี่แพ้........พรากพ้นเพียงเพรง แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 48 19:47:18 จากคุณ : giant1964 - [ 20 ก.ค. 48 19:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ข้าว.........แดงแกงร้อนราด........รดหัว ยาก.........เปลี่ยนสันดานตัว......สัตว์ร้าย หมาก.....กลซ่อนคนมัว............เมาบาป แพง.......ค่าชีวิตคล้าย...............สัตว์ร้ายเสมอคนฯ เอ่อ...... สวัสดี ขอรับ เอ่อ...... . . . . . .  ข้  า  ว  ย  า  ก  ห  ม  า  ก  แ  พ  ง  . . . . . . . ข้าพเจ้า โคลงไปแทบไม่เป็นโคลงเลย ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ใช้เวลาไปโข แต่เขียนมาได้แค่นี้ ก็เอาเท่าที่พอมีนะ ขอรับ แบบว่า ประสาโคลงเคลงน่ะ ขอรับ เขียนเสร็จแล้ว แปะแล้ว ข้าพเจ้าก็เผ่นแนบ ไปตั้งหลักสงบจิตสงบใจ เพื่อเตรียมตัวกับการดื่ม “น้ำนรก” อย่างมีสติ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 48 21:05:09 จากคุณ : นายทิวา - [ 20 ก.ค. 48 21:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๏๏๏  ตีท้ายโคลง  ๏๏๏ กระทู้ที่แล้ว  อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๓๙ ๏ ๏ ๏ สัญญาหน้าฝน ๏ ๏ ๏ ผู้ทำหน้าที่ต้อนรับ ขับสู้บรรดาญาติโคลง(ฮิฮิ...ยืมสำนวนชาวลูกทุ่งมาใช้..) คือ พิราบเงิน ซึ่งไม่ได้ถูกบีบให้ ลาออก..   แต่น่าจะได้รับหมายเรียกจากแม่บ้านอาศรมฯ หรือผู้คุมกฎฯ...  (กฎอะไรก็ไม่ รู้เหมือนกัน)  ให้มาเฝ้าอาศรมฯ เสียโดยดี    ซึ่งก็เอาใจช่วยอยู่    โดยการแวะเข้ามา อ่านและวางโคลงกลอนเมื่อมีเวลา    กระทู้วิ่งอยู่ในความเร็วที่เหมาะสมทั้งที่ไม่ได้วาง มาตรการอะไร   ที่ดีใจก็คือศิษย์เก่าชาวโคลงหลายท่านมีโคลงดี ๆ มาวางให้อ่านหลาย ท่านแต่ออกจะเย็นชาไปหน่อย ไม่ค่อยได้คุยอะไรสนุกสนานเหมือนก่อน  บรรยากาศ อาศรมฯ จึงออกขรึม ๆ ผมได้แปะภาพน้ำทะเลบริเวณแหลมแม่พิมพ์จังหวัดระยอง (ถ่ายในช่วงเวลาสาย ๆ ขณะที่ นั่งรออาหารเช้าอยู่ในร้านริมหาด)   โดยขอให้ชาวอาศรมช่วยบรรยายภาพให้ซึ่งมีอยู่หลาย สำนวนและรู้สึกชอบใจในแง่มุมที่แต่ละท่านนำเสนอ           ขออนุญาตนำมาทบทวนและ “เขียนถึง” ....คำนี้สหาย อาร์พี ใช้อยู่ ขอนำมาใช้บ้างเพราะปลอดภัยดีที่จะปล่อยไก่ซึ่งผม เลี้ยงเอาไว้มากมาย   ลองดูภาพทบทวนก่อนครับเพื่อบรรยากาศในการตีท้ายโคลงบรรยาย ภาพร่วมกัน จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 20 ก.ค. 48 21:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตีท้ายโคลง 1 /41 / 139 พริบพริบระยิบย้อย           ยอประกาย คราแดดแผดแสงสาย         สบน้ำ คลื่นก็คลี่ฟองคลาย          คล้ายยั่ว นาฏลักษณ์ริมหาดย้ำ        โลกนี้งามเสมอ ๚ ......................โมโน......................... โคลงที่คุณหมอโมโนเขียนแต่ไหนแต่ไรมามักหาจุดที่ชื่นชมง่ายแต่หาที่ติยาก ทำให้การ ตีท้ายโคลงง่ายไปด้วย   บทโคลงที่เขียนถึงได้ยากคือโคลงที่ไม่สมบูรณ์ มีข้อควร แก้ไขมาก    ส่วนมากจะเป็นมือใหม่ซึ่งจะต้องเริ่มตั้งแต่ปรับพื้นฐานฉันทลักษณ์กันเลย โคลงบทนี้ผู้เขียนเห็นอย่างไรเขียนได้อย่างนั้น ฟังแล้วดูเหมือนง่ายแต่ยากเหลือหลาย คือเขียนได้ดังใจคิดทำให้ภาพมีชีวิตขึ้นมาทันตาเห็น   ควบคุมบทโคลงได้เชื่องมือ     ลำดับความแต่ต้นจนจบไม่สับสนเลยครับในสี่บาททั้งวรรคหน้าและวรรคหลัง  ความ เชื่อมต่อกันสนิททุกบาทตำแหน่งรูปโททั้งสี่  ..ย้อย..น้ำ..ย้ำ..นี้..ใช้เสียงตรีทั้งหมด     ให้บรรยากาศรื่นเริงกระฉับ กระเฉงเข้ากับอารมณ์ของภาพ  มีการเชื่อมอักษร ระหว่างวรรคหน้ากับวรรคหลังในบาทที่หนึ่งถึงบาทที่สาม..ย้อย – ยอ..สาย-สบ และ..คลาย-คล้าย..เหมือนรู้ใจคนถ่ายภาพนี้  ซึ่งปกติคุณหมอโมโนไม่เน้นเรื่องนี้ (ลองอ่าน 40/139) คำสุดท้ายในบาทที่สี่วรรคหลัง ...เสมอ...ใช้เสียงจัตวา (อีกเสียงที่นิยมในคำจบโคลงคือเสียงสามัญ .. นักโคลงมือใหม่อาจไม่ค่อยระวังไปใช้เสียง  เอก โท ตรี  ก็จะเข้าทำนองตายตอนจบ) หาเรื่องตีท้ายโคลงได้นิดเดียวครับ  โคลงบทนี้ใช้คำธรรมดาเขียนถึงธรรมชาติ ได้สวยงามตามบรรยากาศแต่มีสะดุดอยู่ตรงคำ  “นาฏลักษณ์”  คำเดียวจริง ๆ ที่ดูเหมือนว่าเป็นคนแปลกหน้าทำให้อารมณ์ใส ๆ ในโคลงบทนี้เครียดขึ้นมาเหมือน อ่านโคลงขลัง ๆ ที่ต้องใช้ศัพท์เทคนิคมากหน่อย (ว่าตามความรู้สึกของผมเองเน้อครับ  ท่านอื่นอาจไม่หาเรื่องจุกจิกอย่างนี้) จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 20 ก.ค. 48 22:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตีท้ายโคลง 2 /42 / 139 ระยิบระยับเย้า..................ยามเยือน ลิบลิบรางรางเลือน............เลื่อนล้า พริ้วพริ้วเฉี่อยฉิวเตือน........ตามั่น รอยซับน้ำกับฟ้า..............ฝากริ้วกันลืม ....................... giant1964...................... คุณ giant1964 ....คงเป็นเพราะไม่ได้เข้าอาศรมมาหลายเดือน จึงมีชาว โคลงชื่อใหม่ ๆ ที่ผมไม่คุ้นอยู่หลายคน        ถ้าเคยเสวนากันมาบ้างแล้วแต่ จำไม่ได้ต้องขออภัยอย่างยิ่งอ่านโคลงบทนี้ครั้งแรกออกจะพอใจว่าฝีมือดี พื้นฐานแน่น(ฉันทลักษณ์แม่นยำ)น่าจะเก่งมานานแล้วทั้งโคลงและกลอน ดูภาพรวมของโคลงทั้งบทดูเหมือนตั้งใจเขียนมากในเบื้องด้นโดยเฉพาะ สองบาทแรกแทบจะใช้อักษรล้วน    ซึ่งเป็นเรื่องยากเพราะถ้าจะใช้อักษร ล้วนเขียนโคลงทั้งบทให้อ่านรู้เรื่องจะต้องเลือกเรื่องที่จะเขียนให้เหมาะ สมด้วย   แนวทางของโคลงแม้จะใช้คำ ..ลิบลิบ..พริ้วพริ้ว...ก็ยังไม่ชัดว่าจะเป็น แนวโบราณแบบโคลงเจ้าฟ้ากุ้ง   (รอนรอนสุริยะโอ้.....อัสดงค์)   ส่วน ในบาทที่สาม (พริ้วพริ้วเฉื่อยฉิวเตือน..ตามั่น)   ถ้าไม่ติดแนวโคลงท่าน สุนทรภู่ก็คงติดรูปแบบของกลอนที่มีสัมผัสใน      หรือแบบอื่นใดอีก หลายแนว  ซึ่งอาจจะอยู่ในระยะซึมซับผสมผสานให้เป็นแนวทางของ ตัวเอง  ก็จะต้องผ่านเวลาไปอีกระยะหนึ่ง การเชื่อมคำระหว่างวรรคแรกกับวรรคหลัง....เย้า-ยาม....เลือน-เลื่อน ....เตือน-ตา....ฟ้า-ฝาก ทำให้เพิ่มจังหวะเวลาอ่านได้ดีขึ้นแต่ต้องระวัง ว่าจะทำให้เนื้อความเสียไปได้ ถ้าจะต้องเลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง ท่านให้เลือกเอาความชัดไว้ก่อน เสียงโคลงทำได้ดีทั้งบทในแนวใส ๆ      คำบังคับรูปโททั้งสี่คือ ..เย้า.. ล้า..ฟ้า..ริ้ว..ให้บรรยากาศชัดเจนก็จริง แต่เนื้อความของโคลงบทนี้ยัง ไม่ชัดใสเพราะติดการใช้คำสวย       ถ้าอ่านโดยไม่ดูภาพประกอบจะ ทำให้ตีความได้ยาก  ตัวอย่างง่าย ๆ   ลองอ่านเปรียบเทียบกับโคลงที่ คุณหมอโมโนเขียนมาอ่านเปรียบเทียบกันโดยไม่ต้องดูภาพประกอบ ก็จะเข้าใจได้เร็วและพัฒนาฝีมือไปอีกขั้นหนึ่งโดยเฉียบพลัน ขอให้อยู่ในอาศรมนาน ๆ เขียนโคลงกลอนมาลงมาก ๆ ลองทำหน้า ที่เฝ้าอาศรมบ้าง จะทำให้ฝีมือรุดหน้าไปเพราะเขียนโคลงได้ดีอยู่แล้ว ออกจะดีใจถ้าคุณ giant1964 เป็นสมาชิกใหม่ของอาศรมจริง ๆ ไม่ใช่เหล้าเก่าแต่แปะสลากหลายยี่ห้อเหมือนท่านผู้อาวุโสเขี้ยวลาก ดินบางท่าน...ฮิฮิ... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 20 ก.ค. 48 22:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตีท้ายโคลง 3 / 44 / 139 หยาดเพชร หยาดเพชรระยิบพริ้ง.. .... .วาววับ หยอกคลื่นเรี่ยประดับ ... ...แผ่นน้ำ จักกอบเก็จระยับ ....ร้อยมอบ แม่เอย เพียรต่อเรือแล่นข้าม .. .สมุทรเกรี้ยวโกรกลม เอื้อมตักหยาดเพชรด้วย .....แรงฝัน ร้อยหมื่นมณีพลัน ...ดับสิ้น ตวงตักสักแสนพัน . .ร้อยรอบ จนกรอบใจเกรียมดิ้น ... ด่าวด้วยรพีเพลิง จึ่งรู้มิอาจเอื้อม ...หมายครอง แม้อยู่แค่มือปอง . .. ..แตะได้ ลอยเรือเพื่อเพียงมอง ............ชมชื่น ปลื้มเอย แอบสุขเมื่อคราใกล้ ... ..คละร้อนรวีแรง ..............เหล็กละมุน (mildsteel)...................   อ่านโคลงที่เขียนโดยเหล็กละมุนมานาน  เป็นชื่อที่การันตีได้ว่าโคลงเยี่ยม ควรอ่านให้ได้ทีเดียวดูเหมือนผู้เขียนจะยังอยู่ต่างประเทศ  คราวนี้บรรยาย ภาพมาสามบท อ่านแล้วได้อะไรดี ๆ  เยอะอย่างแรกก็คือการสรรคำมาใช้ ในบทโคลงทำได้แบบโดนใจสุด ๆ เช่น...หยาดเพชร...หยอกคลื่น จุดเด่นที่ชัดเจนก็คือการพยามยามเชื่อมเนื้อความของโคลงระหว่างบท ซึ่งโดยลักษณะเฉพาะของคำประพันธ์ชนิดโคลง เนื้อความจะจบลงใน สี่บาทอยู่แล้ว บางท่านก็ใช้วิธีร้อยโคลงแบบโบราณ  โดยใช้คำที่หนึ่ง สอง หรือสามมารับสัมผัสคำสุดท้ายของโคลงบทก่อน แต่การผูกโยง เนื้อความระหว่างบท โคลงของเหล็กละมุน  มีวิธีการเป็นแบบของตัว เองชัดเจน       คือวิธีการใช้บาทสุดท้ายของโคลงแต่ละบทเริ่มต้นเนื้อ ความใหม่แล้วเชื่อมโยงกับเนื้อความของบาทแรกในโคลงบทต่อไป เช่น  บาทสุดท้ายของบทที่หนึ่ง ........เพียรต่อเรือแล่นข้าม .. .สมุทรเกรี้ยวโกรกลม........(เพื่อ) ....เอื้อมตักหยาดเพชรด้วย .....แรงฝัน.....ในบาทแรกของบทที่สอง วิธีนี้ต้องระวังว่าควรคุมให้เนื้อความในสามบาทแรกกับบาทสุดท้าย แนบเนียนไม่มีตะเข็บให้ได้ อารมณ์โคลงก็เป็นเรื่องที่คุณเหล็กละมุนเก่งมากและทำได้ดีเสมอ โดยเฉพาะ  หวาน  ลึก  เศร้า  ทำได้ดีหลายแบบ ลองย้อนกลับไปอ่าน โคลงหลายบทในกระทู้อาศรมที่ผ่านมา ที่เห็นว่าเพี้ยนไปโดยรีบร้อน  หรือตรวจโคลงด้วยหูเพียงอย่างเดียวก็ มีโอกาสหลุดไปได้  เช่นคู่โทในบทแรก  ..น้ำ – ข้าม... อาจมีเห็นใช้ กันบ้างแต่น้อยมากในโคลงโบราณที่ยาวนับร้อยบท  ส่วนโคลงเดี่ยว หรือโคลงชุดมักจะเคร่งครัดรูปวรรณยุกต์โทมากหน่อย ถ้าคุณเหล็กแวะเวียนเข้าอาศรมในกระทู้นี้  ขอฝากภาพที่ผมถ่ายเอง มอบให้เป็นพิเศษ  และหากจะ ร่ายภาพรำพันโคลงก็จะขอขอบคุณ อีกเช่นกัน จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 20 ก.ค. 48 22:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ข้าว...หอมมะลิร้อน..............อุ่นกิน ยาก....เมื่อยามหาสิน-...........ทรัพย์ไว้ หมาก...พลูเสริฟอาจิณ............เชิญท่าน เสพเอย แพง....ไม่เกี่ยงซื้อใช้.........แค่ได้ดอมดม วันอาสาฬหบูชา อาสาฬหะนี้.................บูชา น้อมระลึกศาสดา.............ท่านให้ ธรรมะวิเศษมา...............สอนสั่ง เปรียบซึ่งสายพิณไว้........ดีดซึ้งเสนาะเสียง สายพิณหากหย่อนย้อย..............เกินงาม เสียงไม่เพราะดั่งตาม............ที่ตั้ง สายพิณหากตึงขาม.................เสียงแสบ หูนา เสียงจะเพราะเพราะรั้ง...........ปรับเส้นพอดี ทางสายกลางที่ตั้ง..........ทางวิถี คนส่อเลวหรือดี.............เหตุสร้าง ผลสืบต่อย่อมมี.............ประจักษ์ แจ้งเฮย การกระทำอย่าร้าง...........เริ่มได้ที่ศีล แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 02:58:29 จากคุณ : รสา รสา - [ วันอาสาฬหบูชา 02:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ..ข้ า ว....หุงไม่สุกแล้ว............แค่นกิน ย า ก.....กระเดือกขืนลิ้น.........ข่มกลั้น ห ม า ก...ฝรั่งสิเคี้ยวปลิ้น.........เล่นเป่า แ พ ง.....แต่เท่เข้าขั้น..............เด็กแน้ว...เด็กแนว นานๆมาป่วนที  แล้วรีบวิ่งหนี ฮี่ ฮี่ ฮี่.... จากคุณ : ป้าหนอน - [ วันอาสาฬหบูชา 05:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อาสาฬหะนี้.........................ไปวัด ชลประทานเขาจัด................ที่ให้ ปวงชนต่างก็ผลัด..................ตักบาตร เทียนธูปยกยอไหว้...............ทั่วหน้าเวียนเทียนฯ พรรษาเดือนแปดนี้...............จงจำ ความชั่วที่เคยทำ..................หยุดสิ้น สุราดื่มเมาหงำ.....................เลิกก่อน บุหรี่ยาพาดิ้น.......................ดั่งบ้าอย่าเอา ฯ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 06:40:06 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 06:30:30 จากคุณ : เจียวต้าย - [ วันอาสาฬหบูชา 05:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 +++ อาสาฬหบูชา +++ ๏ วันเพ็ญเดือนแปดแจ้ง...........จันทร์ฉาย อริยสัจ ธ อธิบาย....................บ่งชี้ เห็นหนแห่งทุกข์วาย................วอดดับ มโนพบนิพพานลี้.....................กิเลสใกล้ไกลหมอง ฯ ๏ ไตร่ตรองทุกข์ที่กลุ้ม.............กุมกมล ไขสมุทัยทำผล.......................โทษพ้อง นิโรธนิรมล.............................หมายเหตุ มรรคห่างอบายต้อง..................ตรึกแล้วลุธรรม ฯ ๏ รู้นำพระอรรถอ้าง..................เอานัย ประยุกต์ประโยชน์ไข................ข่มร้อน เห็นธรรมหากทำใจ...................ธรรมจ- .........ริตแล สัมฤทธิ์พระธรรมสะท้อน............ที่รู้เท่าทัน ฯ ๏ เข้าวันอัฏฐมาสพร้อม.............เพ็ญแสง เพียงส่องพระธรรมแสดง...........สะเดาะพ้น ผองทุกข์เพราะ ธ แจง..............ธรรมจัก- กัปปวัตนล้น...........................เลิศล้ำคำสอน ๚ะ ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๔๘ ===================================== สวัสดีครับสหายอาศรมฯ วันอาสาฬหบูชานี้ วฤกว่างงานจึงสามารถเขียนโคลงชุดเกี่ยวกับวันอาสาฬหบูชาได้สำเร็จ ช่วงสมองตีบตัน .... จะคิดจะเขียนอะไรก็ให้ติดขัดไปหมด สหายชาวโคลงเป็นแบบนี้กันบ้างไหมครับ จากคุณ : วฤก - [ วันอาสาฬหบูชา 09:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ห้องรับแขก  (ชุดที่ 1) หน้าที่หลักของผู้เฝ้าอาศรมคือการต้อนรับทักทายมิตรสหายชาวโคลง โดยส่วนตัวแล้วผมชอบใช้โคลงที่ท่านทั้งหลายเขียนมาวางเป็นหัวข้อ เสวนาโคลง  มากกว่าจะเขียนโคลงตอบกัน   ขอบคุณล่วงถ้าจะมีใครว่าง  มาช่วยกันรับแขกเสวนาโคลง    หรือเขียน โคลงตอบ ตบ  หรือ ตี โคลงบทไหนเป็นพิเศษ  ก็จะยิ่งดี  มีเงื่อนไขเดียว ที่เราชาวอาศรมรู้และปฏิบัติกันมานานนับร้อยกระทู้คือ  ต้องไม่มีเจตนา ด้านลบต่อกัน   ส่วนใครจะมีเจตนาด้านรักต่อกันบ้างนั้น  ผมก็สอดรู้สอด เห็นเหมือนกัน  ฮิฮิ....คิดถึงจอมยุทธเมรัย... .................................................................... giant1964  (2) ข้าวขบเคี้ยวขื่นเข้า..............ขอดคำ ยากยกหยิบยักยำ................ยิ่งแหย้ หมากเมี่ยงขมุกขมำ............เม้มมั่น  หมกแม่ แพง-เพื่อน-เพราะพี่แพ้........พรากพ้นเพียงเพรง ดูท่าจะขยันวางโคลงเป็นพิเศษ  ครั้งที่แล้วก็บรรยายภาพทะเลร่วมกับ ศิษย์พี่ไว้เหมือนกัน  ซึ่งได้  “ตีท้ายโคลง”  ไว้ข้างบน คราวนี้เขียนโคลงอักษรล้วนทั้งบท  ซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะเขียนแล้ว สื่อความได้ดีเหมือนโคลงทั่วไป  แต่ถือว่าเป็นการดีที่จะใช้เป็นกระบวน ท่าฝึกหัด  เด่นที่การขุดหาคำ  การวางตำแหน่งของคำให้เหมาะสม  เขียน เสร็จแล้วคนอื่นต้องอ่านรู้เรื่องด้วยครับ  ถ้าเขียนแล้วอ่านรู้เรื่องอยู่คนเดียว อย่างที่ผมเป็นอยู่นี้  ท่านว่าลมปราณจะอุดตัน  ต้องทะลวงจุดโดยด่วน... มีข้อที่ขอเสวนาโคลงบทนี้กับคุณ  giant1964  คือคำ  ขมุกขมำ  ในบาท ที่สาม  เคยเห็นแต่คำ  “ขมุกขมัว”  (อ่าน  ขะหมุก ขะหมัว) คำว่า “ขมำ” (ขะหมำ) นั้นจำไม่ได้ว่ามีที่ใช้หรือไม่  พบแต่คำว่า  “คะมำ”  แต่ถ้าเป็น คำพื้นบ้านที่มีใช้กันอยู่ก็ต้องขออภัย  แหะแหะ... ท่านว่าเขียนโคลงในแบบยาก ๆ อย่างนี้คล่องแล้ว จะเขียนโคลงธรรมดา ได้เก่ง  มีคำที่ผมได้รับคำแนะนำจาก ครูและพี่น้องในอาศรมว่า “สูงสุด สู่สามัญ”   ไอ้กระผมก็ลองได้แค่สามัญ  ส่วนสูงสุดนั้นเป็นอย่างไรก็ยัง ไปไม่ถึง สรุปว่า  ยินดีที่มีคนเก่งคนขยันอยู่ในอาศรมเพิ่มขึ้นครับ.... ......................................................................... นายทิวา  (3) ข้าว.........แดงแกงร้อนราด........รดหัว ยาก.........เปลี่ยนสันดานตัว......สัตว์ร้าย หมาก.....กลซ่อนคนมัว............เมาบาป แพง.......ค่าชีวิตคล้าย...............สัตว์ร้ายเสมอคนฯ โอ้......ขอรับกระผม  สะใจเหลือหลาย  โคลงบทนี้โดยนายทิวา รสชาติจัดจ้าน เหลือกำลัง จะใช้เป็น กับแกล้ม หรือ ขึ้นโต๊ะ  ก็ลงตัวไปหมด  คนที่เขียนแนว ได้โหดสุด ๆ อีกท่าน  คือพ่อมดหมอโคลง  คุณหมอโมโน  เลือดไม่สาดโคลง ไม่สด....... ได้ข่าวว่าคุณ  นายทิวา เป็นคอลัมนิสต์ วันศุกร์เว้นศุกร์ หนังสือพิมพ์ คม ชัด ลึก ชาวโคลงหลายท่านคงอ่านประจำอยู่แล้ว   โคลงกระทู้หน้าบาทบทนี้  น่าจะทำให้ท่านที่จะเขียนทีหลังลำบากมากขึ้นที่จะ เขียนให้สูสีกันในแนวนี้    แวะเข้ามาวางโคลงให้มากอีกหน่อยครับ  อ่านบทเดียว ยังไม่อิ่ม..... ..................................................................... รสา รสา (8) ข้าว...หอมมะลิร้อน..............อุ่นกิน ยาก....เมื่อยามหาสิน-...........ทรัพย์ไว้ หมาก...พลูเสริฟอาจิณ............เชิญท่าน เสพเอย แพง....ไม่เกี่ยงซื้อใช้.........แค่ได้ดอมดม วันอาสาฬหบูชา อาสาฬหะนี้.................บูชา น้อมระลึกศาสดา.............ท่านให้ ธรรมะวิเศษมา...............สอนสั่ง เปรียบซึ่งสายพิณไว้........ดีดซึ้งเสนาะเสียง สายพิณหากหย่อนย้อย..............เกินงาม เสียงไม่เพราะดั่งตาม............ที่ตั้ง สายพิณหากตึงขาม.................เสียงแสบ หูนา เสียงจะเพราะเพราะรั้ง...........ปรับเส้นพอดี ทางสายกลางที่ตั้ง..........ทางวิถี คนส่อเลวหรือดี.............เหตุสร้าง ผลสืบต่อย่อมมี.............ประจักษ์ แจ้งเฮย การกระทำอย่าร้าง...........เริ่มได้ที่ศีล คุณ รสา รสา น่าจะยังอยู่ต่างประเทศ สังเกตเอาจากเวลาที่เข้าอาศรม  เป็นผู้เคร่ง ฉันทลักษณ์  และสังเกตดูโคลงระยะหลัง ๆ ค่อนข้างไปทางประตูวัด หรือประตู สวรรค์มากว่า โคลงกระทู้มีลักษณะเฉพาะตัว คนละแนวกับสองบทก่อน  คือเขียนให้เนื้อความ จบลงบาทเดียว จึงเหมือนมีเรื่องราวอยู่สี่แบบในบทเดียว  น่าลองเขียนเล่นดู มีคำฝรั่งหนึ่งคำคือ  “เสริฟ”  คงเจตนาจะล้อกับคำว่า  “เสพ”  เสียงและคำรับกัน พอดี  ถือว่ามีการปรุงรสพิเศษให้ครบเครื่องมากขึ้น โคลงชุด วันอาสาฬหบูชา  โดย  รสา รสา  น่าจะยืนยันได้ว่าเธอผ่านประตูวัด สู่ประตูสวรรค์แล้ว  แนวโคลงเรียบง่ายแต่เขียนไม่ง่าย  เพราะอมความได้มาก และชัดเจน   มีข้อสังเกตเล็กน้อยในบทแรก บาทแรก วรรคหน้า.....วันอาสาฬหะนี้......บูชา เวลาต้องแยกอ่านว่า ...วัน-อา-สาฬ-หะ-นี้......บูชา ก็จะได้ ๗ คำพอดี การลำดับความทำได้ดีตลอด เชื่อมโยงเรื่องได้แนบเนียน  น่าจะเป็นเคล็ดลับ สูตรพิเศษในการเขียนเรื่องยาก ๆ ขลัง ให้อ่านง่าย   (เมื่อไร  รสา รสา  เปิดกระทู้เพลงพื้นบ้าน เช่นเพลงเรือ ฯลฯ ก็บอกกันล่วง หน้าหน่อย  จะได้หลบไปอย่างไร้ร่องรอย....ฮิฮิ...) ..................................................................... แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 48 09:12:33 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 14:54:34 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 10:33:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตีท้ายโคลง 4 / 61 / 139 +++ แสงฉายจากปลายคลื่น +++ ๏ พรายฉายเพชรฉาบพื้น.........ผืนชล พร่างหยอกสุริยน...................ยั่วท้า แสดงแสงแข่งแรงผล..............ลืมพ่าย..........ฤๅพ่อ เลยแผดพะแดดจ้า..................เด่นแจ้งแรงฉาย ฯ ๏ ระยิบย้ายกระเพื่อมพลิ้ว........กระพือแพร ผืนคลื่นสาดกระแส.................ส่งซ้อน แสงดับสลับแล......................รุจน์ส่อง ราวก่องแก้วเก็จสะท้อน............ทั่วท้องธารสถาน ฯ ๏ เปรียบปานชีวิตแม้น.............เสมือนสินธุ์ กรรมก่อกรรมผลิน..................ผลิตไว้ ดลผลส่งยลยิน......................อย่างสดับ.........ธรรมแล เป็นสว่างฤๅมืดได้...................ดั่งนั้นผลกรรม ฯ ๏ พึงนำภาพพร่างพื้น..............ผืนชล ฉายส่องมองกมล..................มุ่งแจ้ง คราวรุ่งรึอับจน.....................จงตรึก-.........ตรองนา นั้นใช่ใครเขาแสร้ง................สิ่งแท้กรรมสนอง ๚ ๛ ...................วฤก  ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๔๘............... คุณหมอวฤกเขียนโคลงแบบฉีกตัวเองไปจากบรรดาเพื่อน ๆ มากอยู่เหมือนกัน ความโดดเด่นที่เห็นกันมานานคือความประณีตในทุกบทโคลง   ไม่เขียนอะไร แบบง่าย ๆ  เรียกว่าเฉียบไปทุกถ้อยคำโคลง    ชอบเขียนรูปแบบที่ยาก บางทีก็ ซ่อนกลบทเอาไว้เงียบ ๆ  บางครั้งก็เขียนทั้ง.....  กาพย์  กลอน  โคลง  ฉันท์..... ตั้งโจทย์ให้เพื่อนฝูงทำแบบฝึกกันหัวปั่น   เดาว่าน่าจะเป็นคนแต่งตัวดีมากเป็น พิเศษ ไม่ปล่อยอะไรรุ่มร่าม   เรียกว่ามาดเท่ไปทั้งตัว  ฮิฮิ.... โคลงสี่บทนี้บรรยายภาพจริง ๆ คือสองบทแรก ส่วนสองบทหลังเป็นการเปรียบ เทียบกับชีวิตโดยใช้หลักพุทธศาสนาที่เกี่ยวกับผลแห่งกรรมเป็นหลัก มีการ ....ร้อยโคลงระหว่าบท.....ไว้ด้วยซึ่งจะทำให้ยากขึ้นไปอีกหน่อย น้องใหม่ ทั้งหลายถือเอาเป็นตัวอย่างได้   เลยแผดพะแดดจ้า.......เด่นแจ้งแรงบฉาย ฯ   (คำสุดท้ายของบทที่ 1) ๏ ระยิบย้ายกระเพื่อมพลิ้ว.....กระพือแพร (คำที่ 1,2,3 บาทแรก บทที่ 2) วิธีร้อยโคลงแบบโบราณ  คือใช้คำสุดท้ายของบทแรกเป็นตัวส่งสัมผัสในการ เชื่อมร้อยโคลง    เหมือนการ   โยน-รับ   ของ     ซึ่งจะส่งต่อกันไปเป็นทอด ๆ   ตามตัวอย่างคือคำว่า  “ฉาย”  ซึ่งเป็นคำสุดท้ายของบทแรก  โยงหาคำที่ 1, 2 หรือ 3 ในบาทแรกของบทต่อไป ตามตัวอย่างคือคำว่า  “ย้าย” การร้อยโคลงเช่นนี้   ตั้งแต่โบราณมาจนปัจจุบันไม่ได้ถือเป็นพระราชกำหนด.. อุ้ยส์...ฮิฮิ....ไม่ได้ถือเป็นข้อบังคับปฏิบัติเคร่งครัดแต่อย่างใด  โคลงโบราณหลาย หลากก็ไม่ได้ร้อยโคลง  เช่น  โคลงนิราศนรินทร์  นิราศสุพรรณ  เป็นต้น  แต่ถ้า ร้อยโคลงได้ก็ถือว่าโคลงจะยากขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง  จึงขอคารวะคุณหมอวฤกไว้ ณ  โอกาสนี้ โคลงทุกบทโดย วฤก  ให้น้องหนูวัยคะนองทั้งหลายสังเกตเรื่องการใช้คำยาก ผสานกับคำพื้น ๆ ได้ดี  เหมือนแต่งตัวดีแล้วยังไม่พอ ยังมีเพชรพลอยหรูหรา วูบวาบแยงตาให้อิจฉาเล่น  ลองหัดเขียนให้ได้ทั้งโคลง  ไฮโซ  เอาไว้เขียน เรื่องขลัง ๆ เช่นวันสำคัญของชาติ  และโคลงโลโซ  เอาไว้เขียนเรื่องใส ๆ หรือ ถ้าจะให้เยี่ยมต้องผสมผสานกันให้ลงตัว  กลั่นออกมาเป็นเนื้อเดียวกัน  ท่านว่า สุดยอด ที่เห็นชัดอีกอย่างหนึ่งคือสัมผัสที่แพรวพราวในบทโคลง  เรียกว่าใช้ ทุกอย่างทั้งสัมผัสสระ สัมผัสอักษร การเล่นคำ  การใช้ศัพท์ยากซึ่งมี หลายครั้งที่ผมต้องเปิดพจนานุกรมแก้สงสัย โคลงบทที่อ่านแล้วเกิดอาการอยากแซวนิดหน่อยคือบทสุดท้าย บาทที่ สาม......คราวรุ่งรึอับจน....จงตรึก-..ตรองนา.....คำว่า  “รึ”  เป็นไป ตามฉันทลักษณ์   คือบังคับให้ใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์ เอก  หรือคำตาย คำว่า  “รึ”  น่าจะเป็นคำอ่านของคำว่า  “ฤ” ซึ่งหมายความว่า “หรือ” และ  “ไม่”  เป็นต้น     ถ้าจะให้เดา   ก็คือเผลอ  หรือไม่ก็ลองวิชา..... เดี๋ยวนี้อาศรมเราหาคนร้อนวิชา...ยากกกก.. ......................................................................... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 10:37:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กระทู้กลอนเปิดทิ้งไว้  ยังไม่ได้เข้าไปตอบสองวัน  เห็นอาศรมฯ ใหม่ เลยรีบรี่เข้ามาก่อน  เอิ้ก ๆ (ไม่ได้มาหาเรื่อง) เขียนโคลงไม่ได้มาพักใหญ่  เขียนอะไรไปก็คลับคล้ายจะตรงข้อกล่าวหา  “สิ้นไฟกลอนร้อนไฟกาม”  ไปเสียหมด วันหยุดหลายคนหยุดติดต่อกัน  คงมีแต่ศาลาไทยที่ยังต้องทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ เหมือนเคย  หนีเที่ยวไม่ได้แล้ว... โคลงกระทู้ตามประเพณี ๏ ข้าว เช้ากินอิ่มแล้ว       ลองคลำ ยาก ชะมัดโคลงเฮียคัมฯ    ขัดข้อง หมาก ฝรั่งหมดรสนำ       แสนจืด แพง ระยับขอแค่จ้อง        หมู่บ้านคุณหญิง ๚ โอย...  เป็นการเขียนโคลงไม่เอาอ่าวอีกหนึ่งคราวของศาลาไทย    เอิ้ก ๆ นั่งทำงานไปด้วย  บาทสุดท้ายมาจากการพูดคุยกับรุ่นพี่เรื่องหาซื้อบ้านในกรุงเทพฯ พี่คนหนึ่งบอกว่าทำไมไม่ไปดูหมู่บ้านคุณหญิงฯ แถวถนน...   เสียงแซวมาจากไหนไม่รู้บอกว่า ขับรถวนให้ตายก็คงหาไม่เจอหรอก  หมู่บ้านที่ว่านั่นนะ  เพราะคนฟังเข้าใจว่าชื่อหมู่บ้านคุณหญิงฯ - - - โคลงเขียนให้ - - - (ไม่ต้องเขียนถึงก็ได้)   ๏ แสนสายสาดส่องพื้น        พริบพราว เพียงหมื่นล้านตระการดาว     เลื่อมหล้า เดียวแดท่ามแดดหนาว         เนื้อเหน็บ                       ตะวันตอบเติมแสงจ้า           พร่างพริ้งพรายฉาย ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันอาสาฬหบูชา 11:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ข้าว หุงสุกกลิ่นเจ้า.................จรุงใจ ยาก...จักหาสิ่งใด.......................เทียบแล้ว หมาก เดินย่ำต่อไป............... ไม่หยุด  วางเฮย แพง....ยิ่งยวดหากแคล้ว..............ค่าสิ้นมนุษย์ธรรม ยุคนี้คนต่างล้วน.............................ทุกข์เข็ญ อย่าแค่เพียงคิดเห็น.........................แก่ได้ ฝ่าฟันเมื่อร้อน-เย็น.........................ก้าวผ่าน  มาเฮย เพื่อกลับอุดมไซร้...........................เพื่อนพ้องสุขเกษม รู้สึกตกหล่นในรสความอ่ะ  อาเฮีย!!!ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยย... แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 15:12:35 จากคุณ : กรวี - [ วันอาสาฬหบูชา 12:43:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ว่าแล้วแอบย่องเข้ามาใหม่    เอิ้ก ๆ   โคลงกระทู้ตามประเพณี...แถมเพราะอยากเขียนอีก ๏ ข้าว ใหม่สำรับพร้อม    ปลามัน ยาก กลับง่ายสูงพลัน     ว่าเตี้ย หมาก คายต่อปากกัน    อร่อยรส แพง นิดแค่เศษเบี้ย       เบื่อแล้วเลิกขุน ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . เอาดอกลั่นทมมากำนัลคนเฝ้ากระทู้นะคะ   บอกก่อนว่าดอกลั่นทมไม่ได้หมายถึงระทม ไม่งั้นคนที่สีชังคงระทมกันไปหมด  เพราะสีชังเขาปลูกกันทั้งเกาะ   พอดีพักก่อน (ก่อนที่จะมีคดีความลีลาวดีกันใหญ่โต)  กำลังเห่อ  ถ่ายเก็บไว้เยอะค่ะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันอาสาฬหบูชา 13:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอ..... สวัสดี ขอรับ เข้ามาบ่าย ๆ แบบโลกหมุน ๆ นี่คงเป็นอาการข้างเคียง ประมาณว่า .... "โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา" ประมาณนั้นกระมัง ขอรับ แหะ แหะ แวะเข้ามาหลบโลกหมุนติ้ว ๆ ปานลูกนิมิตแกว่งไกว ขอรับ ได้อ่านหลายสำนวน "บุญ" เพื่อ "ชำระบาป" โอ ... เมื่อหัวใจนิ่ง โลกก็หมุนน้อยลง นี่มิต้องพึ่งพาพรก.ฉึกฉักฉุกเฉิน เลยนะ ขอรับ แหะ แหะ เมื่อมี"ขันติ" ก็มี "สติ" และก็อาจจะนำไปถึงซึ่ง "สันติ" โอ.... คนบาปเช่นข้าพเจ้า ก็แค่นี้กระมัง ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ อีกนิด ขอรับ ข้าพเจ้าได้อ่านที่ "เฮียคัม" เขียนถึง แล้วก็มีใจฮึกเหิมอีกแล้ว ขอรับ อาศรมภาคที่แล้ว ข้าพเจ้าเขียนโคลงเคลงไว้ ๑ บท แล้วก็ขยายแบบเรื่อย ๆ มา เรียง ๆ จนยาวออกมาอีกหลายบท ถือโอกาสนำมาวางที่นี่ด้วยเลย ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ เขียน "บุญ" ไปบ่ค่อยได้ แต่เขียน "บาป" นี่พอไปได้แบบโคลงเคลง เอาพอครึกครื้น นะ ขอรับ                    "........." ๏ร้อนแผ่นดินเร่าร้อน...............ระเริงบาป ไทยไม่รักไทยสาป...................เสื่อมสิ้น ไทยไม่รักไทยงาบ....................ไทยงับ จับชาติฟาดพุงปลิ้น..................อิ่มแปล้ญาติกาฯ ๏สหบาทารอบด้าน..................ยำอะไร ยำทักษิณาธิปไตย.....................จริตเต้น ประชานิยมไส..........................หัวส่ง วาระสอดซ่อนเร้น....................ทับซ้อนจริตโกงฯ ๏ชี้โพรงโยงญาติยิ้ม..................กระหยิ่มใจ พรรค-พวกกระซวกใคร............ขู่ค้ำ พวก-พรรคดักทางใด.................ไถดะ ทุนต่อทุนตอกย้ำ........................ยั่วย้อนระโยงra-yumฯ ๏เอื้ออาธรรมต่ำช้า....................วิชามาร ปรับเปลี่ยนเวียนบริหาร............ห่าทึ้ง ทุจริตติดสันดาน.......................โดยดิบ แดกด่วนแบ่งส่วนซึ้ง.................ซาบซึ้งเศษทรามฯ ๏ข้ามไปตายดาบหน้า................ประชาชน ตายหมู่ผู้นำระคน........................ขลาด-กล้า หมดที่พึ่งแห่งตน........................ตนตอบ คำตอบตอบพ่อค้า.......................ผูกค้าวงศ์ตระกูลฯ เอ่อ... โลกหมุนติ้ว ๆ ปานโลกนิมิตแก่วงไกวอีกแล้ว ขอรับ แต่กระป๋มคิดว่า เรื่องนี้ คงบ่เกี่ยวอะไรกับพรก.ฉึกฉักฉุกเฉินนะ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ เสร็จแล้ว ก็แวบเลยแล้วกัน ขอรับ ไปล่ะ จากคุณ : นายทิวา - [ วันอาสาฬหบูชา 14:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตีท้ายโคลง 5 / 64 / 139 *+* สายลม-แสงแดด *+* ใครหนอโปรยเพชรพร้อย....ละลานตา ใครนะโปรยยิ้มพา..............คลื่นพลิ้ว ใครแอบเล่นซ่อนหา...........ซ้อนม่าน ใครเป่าเมฆเปลี่ยนริ้ว..........ล่องฟ้ากระจัดกระจาย หมายเล่นเย้าหยอกล้อ.........โรยฝัน ลงสู่หล้าหลังตะวัน...............ตกน้ำ เหงาเพียงภาพเพ็ญจันทร์......สะท้อนทาบ แสงฤๅ คงแค่คิดถึงย้ำ....................อยากรู้อยู่ไหน ใครทาขอบฟ้าเรื่อ..............เหลืองแดง ใครฉาบรุ้งบนแปลง............ดอกหญ้า ใครโปรยเพชรพราวแสง......โสรจสมุทร ใครนะใครหนอกล้า............เป่าฟ้าดินหมุน ..................หางดาบเหมือนเดิม..................... อ่านโคลงทั้งสามบทโดยคุณ หางดาบเหมือนเดิม  แล้วมองภาพรวม ผู้เขียนบอกว่าเป็นโคลงแบบ คิขุ อาโน เน๊ะ  สดใสน่ารักสนุกสนาน รูปแบบเป็นโคลงกระทู้หน้าบาทแบบคำเดียว คือ  “ใคร”   ทั้งสอง บท (บทที่ 1 และบทที่ 2) แบบนี้ มีความยากตรงที่จะขยายความคำว่า  “ใคร”  ออกไปโดยการตั้งคำถามถึงธรรมชาติที่แม้ไม่มีคำตอบ ผู้อ่านก็จะจินตนาการคำตอบด้วยตัวเองได้กว้างมากอยู่แล้ว ขอยกโคลงบทแรกมาเสวนาเพื่อทักทายให้คุ้นเคยกันก่อนครับ   ใครหนอโปรยเพชรพร้อย....ละลานตา  (1) ใครนะโปรยยิ้มพา..............คลื่นพลิ้ว (2) ใครแอบเล่นซ่อนหา...........ซ้อนม่าน(3) ใครเป่าเมฆเปลี่ยนริ้ว..........ล่องฟ้ากระจัดกระจาย (4) (1) แสงแดดทำมุมสะท้อนเกลียวคลื่น (2) ลมพัด  - คลื่นพลิ้ว (3)............................. ? (4) ลมพัด  -  เมฆพลิ้ว   จะเห็นว่าบาทที่สามตีความยาก เพราะไม่แน่ใจว่าผู้เขียนจะสื่อความถึง ปรากฏการณ์ธรรมชาติแบบใด  ทำให้อารมณ์โคลงที่น่ารักติดขัดไป อีกอย่างหนึ่งหากจะใช้โคลงหลายบทบรรยายภาพที่ถ่ายไม่ค่อยดี (ผมถ่าย เล่น ๆ เองครับ   แฮ่..) หรือภาพที่ดูแล้วจินตนาการไม่ออก  ลองดูตัวอย่าง โคลงที่คุณหมอวฤกเขียนเปรียบเทียบธรรมชาติกับชีวิตคนไปโน่น แต่ที่ผมชอบและเห็นว่าเขียนได้น่ารักอยู่ที่บาทสุดท้ายของบทสุดท้าย.... ใครนะใครหนอกล้า............เป่าฟ้าดินหมุน อ่านแล้วได้จินตนาการต่อยอด แอบเอาไปเขียนโคลงของตัวเองได้อีก ถ้ามีอะไรที่จะสนทนากันให้มากขึ้นก็ขอเชิญคุณ  หางดาบเหมือนเดิม เขียน โคลงมาวางบ่อย ๆ  พอคุ้นเคยกันมากกว่านี้ก็จะรู้ว่าผมปากไม่ค่อยดีแค่ไหน แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 12:01:08 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 15:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตีท้ายโคลง 6 / 65 / 139 คลื่นกระทบแสงสะท้อน              ตาวัน คลื่นก็พริ้วประกายสรรค์              พิลาศสร้อย เวี่ยเพื่อจักจำนรรจ์                    กวีเปรื่อง ปราดเฮย ถ่ายทอดภาพ, ศิลป์ร้อย              โลกฟ้าประสมประสาน ฯ ....................................พิราบเงิน......................................... โคลงบทนี้แม้จะไม่ใช่โคลงประเภทขำขัน  แต่อ่านแล้วรู้สึกยิ้มอยู่ในใจ เพราะขำผู้เขียน  ที่คงจะอารมณ์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเวลาเขียนโคลง แค่สำรวมจิตชำระลมปราณไปทั่วร่าง    ก็ยังมิอาจผ่านด่านสำคัญ      คือ   “คลื่นกระทบแสง”    ไปได้   เพราะคุ้นอยู่ว่า  แสงส่องลงมาจากข้างบน กระทบกับคลื่น     แล้วจึงเกิดความงามขึ้น      แน่ใจว่าผู้เขียนมีเจตนาสื่อ ความถึง   คลื่นสะท้อนแสง    มากกว่า  ประมาณว่าต้องปิดสะกัดจุดมิให้ พิษดอกเบี้ย       (ร้ายกว่าพิษดอกท้อ)    แผ่ทะลวงทำลายลมปราณไว้ก่อน   ไว้มีเวลาค่อยมาประลองฝีมือกันใหม่   เท่าที่อ่านโคลงกันมานาน  อาศัยความเป็นรุ่นพี่ผมจึงมักแซวพิราบเงิน เรื่องความสมจริงตามธรรมชาติเสมอ  เวลาที่มีสมาธิดี ๆ โคลงก็จะนิ่ง และเขียนได้ดีอย่างน่าปลื้มใจ    พิสูจน์ได้จากโคลงชุด  ในกระทู้ที่ 139 “สัญญาหน้าฝน”  ลองย้อนกลับอ่านกันดูครับ เช่น ให้คีตกวีกล่อมกาล   หรือ  โหมโรง (ฉบับลิเก) ..................................................................................................... แหะ แหะ  ลุกลี้ลุกลนรีบรับแขก  เลยเขียนตกหล่นไปหลายคำ  บางที ก็เป็นประโยค  จะเข้าไปแก้กรณีที่ผิดความหมายเท่านั้นครับ  ที่ตกหล่น พอเดาความได้ขออภัย   ทั้งที่ผ่านมาและที่จะเกิดขึ้นต่อไปด้วย.... ป.ล.  รูปบัวบานสีขาว  ถ่ายที่พุทธมณฑล ครับ ย่อรูปให้เล็กหน่อยแล้ว แอบเอามาแปะไว้  เกรงใจรูปดอกลั่นทม รูปใหญ่ ๆ มาไกลจากเกาะ สีชัง....ช่วยรับแขกก็ไม่ช่วย....อีตาอาร์พีก็เงียบไปไหนอีกคน... แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 21:06:34 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 15:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 +++อยากหอมแก้ม+++ อยากฝากรักแด่น้อง...............................นางเอย อยากจักกอดเคียงเคย.............................คู่ข้าง อยากถนอมแม่ทรามเชย..........................ชู้ชื่น อยากโอบไม่ให้คว้าง..............................จิตร้างห่างหาย หอมกลิ่นกายจากเจ้า ..........................แต่ไกล หอมอีกทั้งจรุงใจ.....................................แน่แล้ว หอมหวานยิ่งคราใด................................ดำเนินผ่าน  แม่เฮย หอมแม่จนใจแผ้ว...................................จิตนี้พิศมัย แก้มนวลใยหากได้..................................เชยชม แก้มผ่องผุดดุจพรหม...............................มอบไว้ แก้มผาดยิ่งได้ชม...................................ยิ่งอยาก  ซ้ำเฮย แก้มนิ่มเปรียบประดุจได้..........................แน่แท้ใยไหม แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 16:38:25 จากคุณ : กรวี - [ วันอาสาฬหบูชา 16:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อุตส่าห์หารูปสวย ๆ ที่ชอบมากำนัล  ยังมาค่อนเสียได้ว่าไม่ช่วยรับแขก  จะฟ้องอาพี... อ่านไปอ่านมาชักเห็นด้วยกับเฮียคัมฯ แล้วว่าขยันรับแขกอย่างลุกลี้ลุกลนจริง ๆ เขียนโคลงอีกบทมาให้  จะได้ใจเย็น ๆ  และเผื่อจะเรียกยิ้มมุมปากได้บ้าง    เอิ้ก ๆ ๏ ข้าว หลามเรียมแวะซื้อ     หนองมน ยาก กว่ายากเรียมทน           ฝากเฝ้า หมาก ผู้หมากเมียขน            มาส่ง แพง ถูกถูกใจเจ้า                   พี่ให้ใจจริง ๚ อ้อ... โคลงตามประเพณีเนี่ย  เขียนเป็นรอบที่สามแล้วนะ  ไม่รู้จะถูกใจบ้างหรือเปล่า (บ่นลอย ๆ) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันอาสาฬหบูชา 17:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง  ๏ ถึง...ชาวโคลงแฟนคลับที่นับถือ เคยรินร่ำคำเขื่องแสนเลื่องลือ ไยร้างรื้อลำนำมิร่ำลา คัมภีร์ฯเฒ่าวิตถารประทานโทษ ค่อนข้างหื่นแต่มิโหดสิเนหา เป็นชาวโคลงขาประจำธรรมดา ขอวันทาถามถึงกึ่งประจาน อันคนเก่าค่อนข้างไปทางแก่ เคยเล่นโคลงจอแจอยู่จัดจ้าน เคยต่อปากต่อคำจนชำนาญ คงทิ้งโคลงขึ้นคานไปหลายคน ๑ กราบ “พี่เล็ก” โคลงโต โคชรา ยกให้เป็นครูบาก็เบื่อบ่น สุขภาพจงแข็ง แรงพิกล เข้าหน้าฝนหญ้าอ่อนจงผ่อนเพลา ๒ เขียนโคลงเบ่งเข้มขลังอหังการ ร้อยอารมณ์พิสดารกึ่งร้อนเร่า “หมีเซอะ” มือเซียนอย่าซึมเซา ภรรยาของเราจงยำเกรง.... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 21:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๒) ๏ ๓ ผจงไหว้งามงาม “เฒ่าสามเอ๊กซ์” พูดเรื่องเซ็กส์ทำท่าว่าไม่เก่ง คงชอบไซร้ซุกซัคส์แบบนักเลง แล้วทำเคร่งเขียนโคลงน่าคลางแคลง ๔ โอ้ “จอมยุทธเมรัย” ไร้โคลงเขียน คงพากเพียรฝากใจไว้หลายแห่ง ปลูกต้นรักไม่น้อยกว่าร้อยแปลง เลือดจะแดงถึงฆาต ขาดคามือ ๕ ควรมิควรสุดแท้แต่จะโปรด ยอมต้องโทษหัวหลุดเพราะสุดซื่อ เมืองสิมพลี “หนูนา” อย่าเพิ่งรื้อ ขอผ่อนซื้อผ่อนส่งทุกวงแชร์ ๖ สมมติเป็นวิมานสถานสงเคราะห์ ให้หนูน้อยวัยเอ๊าะ ลูกสาวแม่ “ศาลาไทย” อยู่โยงโอ่โถงแท้ แข่งกับบ้านบางแค คนชรา ๗ เชิญ “รสา รสา” สวยเสมอ เป็นสาวพรีเซนเตอร์งามเข้าท่า หิ้วเชี่ยนหมากมือซ้ายชม้ายตา ส่วนมือขวาเอาไว้ถือไม้เท้า แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 48 21:14:25 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 21:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๓) ๏ ๘ ใครชื่อ “อาร์พี” ศรีอาศรมฯ เคยชื่นชม “เขียนถึง” มาก่อนเก่า หรือไปถึงสิมพลีถี่ไม่เบา ปลุกนกเขาขันคูอยู่ทุกวัน ๙ หากคมมีดด้ามเก่ามิกุดกร่อน มัวกรีดสาววัยอ่อนมือไม้สั่น “โมโน” จงเร่งร่ายเพลงพลัน อย่ารีบฟันไปเรื่อยจะเมื่อยมือ ๑๐ “นิรนาม” คือนามชั้นอาจารย์ บทความวิชาการกระฉ่อนชื่อ อย่าทิ้งโคลงนอนครางไปร้างรื้อ ด้วยนับถือจึงตามมาถามทวง ๑๑ เป็นนักโคลงเป็นนักคิดอารมณ์ขัน เป็นนักเขียนอารมณ์คันน่าเป็นห่วง นาม “ตั่วกอ” เฮฮากว่าใครปวง แอบไปควงเด็กใหม่ที่ไหนกัน ๑๒ “เหล็กละมุน” อุ่นละไม ไยชาเฉื่อย คงเรียนมากเหน็ดเหนื่อยหรือไรนั่น โอ้สาวสวยต่างชาติถึงฟาดฟัน ก็อย่าดันทอดทิ้งผู้หญิงไทย ............................................... โห...ผลบุญทันตา  ไปเวียนเทียนกลับมา มีคนช่วยบอกว่าเขียนผิดจัง ๆ แล้วจะหาดอกลั่นทม เหี่ยว ๆ มาฝาก จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันอาสาฬหบูชา 21:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แสงระยิบระยับจ้า...............ชวนพิศ เหมือนมากเพื่อนตามติด......ชิดใกล้ ยามนี้เพื่อนคู่คิด................ไกลห่าง แตกต่างดั่งฟ้าใช้...............ภาพเย้ายั่วฉัน จากคุณ : Little Red - [ วันเข้าพรรษา 05:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ๏ ข้าว กล้องต้องใส่น้ำ          มากนิด ยาก กว่าข้าวขาวสนิท           เล็กน้อย หมาก นั้นอย่าวางชิด            ครกหมาก พลูนา แพง แน่หากจับร้อย             หมากล้อมตำพลู จากความเห็นที่ 5 ของท่าคัมภีร์โบราณ ความว่า (ลองอ่าน 40/139) คำสุดท้ายในบาทที่สี่วรรคหลัง ...เสมอ...ใช้เสียงจัตวา (อีกเสียงที่นิยมในคำจบโคลงคือเสียงสามัญ .. นักโคลงมือใหม่อาจไม่ค่อยระวังไปใช้เสียง  เอก โท ตรี  ก็จะเข้าทำนองตายตอนจบ) จากข้อสังเกตของผม คำลงท้าย วรรค 4 ต้องเป็นรูปสามัญเท่านั้น อักษรสูง+รูปสามัญ จะให้เสียงจัตวา อักษรต่ำจนถึงปานกลาง+รูปสามัญ จะให้เสียงสามัญ ฉะนั้น ถ้าคำลงท้ายวรรคสี่ เป็นรูปสามัญ ก็จะมีแค่ 2 เสียงเท่านั้นแหละครับท่านคัมภีร์ฯ ถ้าเขียนลงเสียง เอก โท หรือ ตรี ในรูปสามัญได้ ผมคงต้องกลับไปเรียนภาษาไทยใหม่แล้วละครับ สงสัยท่านคัมภีร์จะเขียนเอาสนุกเข้าว่า เลยลืมคิดถึง รูปและเสียง จนหลงกลิ่นกับรสซะแล้ว หุหุ จากคุณ : ตั่วกอ (โอวทิฮวย) - [ วันเข้าพรรษา 05:32:56 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ข้าว..เปลือกยังถูกแท้....ยามขาย ยาก...ขนาดคนขนควาย...ฆ่าทิ้ง หมาก.คนแก่แก่ตาย......หมดยุค แล้วพี่ แพง...ฤหัวเราะกลิ้ง.......ลูกค้าอยู่สวรรค์ จากคุณ : หางดาบ - [ วันเข้าพรรษา 09:26:53 A:203.170.228.172 X: TicketID:033340 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ห้องรับแขก  2 ตั่วกอ (โอวทิฮวย) 26 ๏ ข้าว กล้องต้องใส่น้ำ          มากนิด ยาก กว่าข้าวขาวสนิท           เล็กน้อย หมาก นั้นอย่าวางชิด            ครกหมาก พลูนา แพง แน่หากจับร้อย             หมากล้อมตำพลู สวัสดีครับ แอบรออยู่ว่า ตั่วกอ(โอวทิฮวย) จะแวะมาอาศรมพร้อมกับโคลงดี ๆ   ก็ได้อย่าง ใจ  ที่พิเศษไปกว่านั้นก็คือความกรุณาที่มีให้กันเสมอมา  ขอบคุณที่กรุณาแก้ไข เรื่อง  รูปและเสียง  ให้ถูกต้องชัดเจน  จากที่ผมปล่อยไก่ออกไป   คำที่มีรูปสามัญไม่สามารถเขียนให้มีเสียง เอก  โท  ตรี   ตามที่ตั่วกออธิบายไว้ แต่ยังมีคำตายที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์เอกที่อนุโลมให้ใช้แทนเอกได้     บางคำถ้าลองนำ ไปใช้ตอนจบจะได้เสียงแปลก ๆ ครับ   ลองเอาโคลงที่ผมเขียนเองมาใส่คำตายในตอนจบ ๏  โคลงกลอนดั่งคลื่นแก้ว      ทะเลกาล คลื่นเก่าซบทรายลาญ            เสื่อมไร้ คลื่นใหม่ขับเสียงขาน             โครมสาด โถมทับคลื่นเก่าไว้                 ท่ามเวิ้งคืนดึก   ๚   แหะแหะ    อ่านโคลงกระทู้ของตัวก่อ  ตรง.... ...หมาก  แพง.......พอจะตี ความคิดไปคิดมาแล้วออกอาการลมปราณติดขัด  ตอนเด็ก ๆเคยตำหมาก ให้ย่า ยาย  ไม่กี่ครั้ง  จำได้ว่า มีครกไม้ขนาดเล็ก และมีเชี่ยนหมาก  กับที่ เรียกว่า “ตะบันหมาก”  ..?   มีพลู ปูน  ยาเส้น เป็นต้น   หมากอีกอย่างไม่ใช่ของเคี้ยว เป็นของเล่นบำรุงสมอง คือ  “หมากล้อม” ไม่เป็นเหมือนกัน...เป็นแต่หมากฮอส.... ถ้าตั่วกอว่าง  ขอโคลงอารมณ์ดี  อ่านแล้วยิ้มน้อย ๆ สบายใจ สักบทสอง บทก็ยังดี  ดูเหมือนว่างเว้นไปนานอยู่เหมือนกันนะ สวัสดีครับ ...................................................................................... ป้าหนอน (9) ..ข้ า ว....หุงไม่สุกแล้ว............แค่นกิน ย า ก.....กระเดือกขืนลิ้น.........ข่มกลั้น ห ม า ก...ฝรั่งสิเคี้ยวปลิ้น.........เล่นเป่า แ พ ง.....แต่เท่เข้าขั้น..............เด็กแน้ว...เด็กแนว สวัสดีครับ ....ดีใจจัง...ขนลุกเลยตอนเห็นชื่อคุณ  ป้าหนอน  แวะเข้าอาศรม อยากถามมานานแล้วว่า เอาครูหนอนฯ ไปซ่อนไว้ที่ไหน... คงเป็นเพราะแทบไม่ได้ออกไปนอกกลุ่มบทกวี จึงไม่ทราบความเป็นไปของ สังคมห้องสมุด....ยังจำได้ว่าป้าฯชอบดื่มน้ำอัดลมสีดำ...กับเรื่องสั้นที่เกี่ยวกับ จิ้งจก  และด้นโคลงกลอนลงกระทู้ได้ทั้ง  เร็ว  คม และ  ฮา  สุดขั้ว.... โคลงกระทู้ฝีมือป้าฯ ถือว่าเป็นโคลงตัวอย่าง...ทั้งที่ควรเอาอย่าง และอย่าเพิ่ง เอาอย่างสำหรับสำหรับนักโคลงวัยรุ่น....รุ่นไหน ๆ ก็เหอะ.....ฮิฮิ แนวคิด  การตีความกระทู้  การสร้างบรรยากาศ  ฉีกแนวคิดได้คมคาย น่ารัก น่าชัง ซึ่งเป็นความสามารถโดยธรรมชาติของป้าฯ อยากให้ชาวโคลงสังเกตดูการตีความของคำหน้าบาทโดยแบ่งโคลง ออกเป็นครึ่งละสองบาท   แล้วเปรียบเทียบดูกับโคลงกระทู้เดียวกัน นี้    มีประโยชน์มากมายครับ มีบางจุดที่น้องใหม่อย่าเพิ่งเอาอย่างก็คือ   การใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์ (ลิ้น -  ปลิ้น) รับสัมผัส  กลายเป็นโคลงสี่ไม่ค่อยสุภาพไป   ต้องรอให้ บำเพ็ญตบะแก่กล้าจนพ้นจากความผิดชอบ  ชั่ว  ดี ทั้งหลายในโลกก่อน ค่อยลองคิดขบถเล่นได้บ้างเป็นครั้งคราว...ไม่นึกเลยว่าจะมาพบโคลงที่ บกพร่องโดยสุจริต....ฮิฮิ ............................................................................................................... เจียวต้าย (10) อาสาฬหะนี้.........................ไปวัด ชลประทานเขาจัด................ที่ให้ ปวงชนต่างก็ผลัด..................ตักบาตร เทียนธูปยกยอไหว้...............ทั่วหน้าเวียนเทียนฯ พรรษาเดือนแปดนี้...............จงจำ ความชั่วที่เคยทำ..................หยุดสิ้น สุราดื่มเมาหงำ.....................เลิกก่อน บุหรี่ยาพาดิ้น.......................ดั่งบ้าอย่าเอา ฯ จำชื่อนี้ได้    และยังนึกอยู่ว่าเคยอ่านโคลงหรือกลอนจากกระทู้ไหน เขียนโคลงลำดับความได้หมดจดดีจังครับ  ใช้คำ 30 คำในโคลงหนึ่ง บทได้คุ้มค่าทุกคำ  อ่านไปอ่านมาเหมือนว่าเห็นความสมถะ เรียบง่าย น่านับถือ  หอมกลิ่นศีลอบอวลมาพร้อมกัน  รสชาดกลมกล่อม  ไม่ เปรี้ยวจี๊ดเหมือนป้าฯบางคน....ฮี่ฮี่ โคลงบทแรกเล่าเรื่อง ปูรากฐานไว้แน่น  บทที่สองให้สติ และสอนใจ เหมือนญาติผู้ใหญ่บอกเตือน  อ่านแล้วชื่นใจแท้ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันเข้าพรรษา 10:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๔) ๏ ๑๓ ขอรับท่าน “นายทิวา” หนุ่มราตรี เขียนหนังสือขายดีอยู่หรือไม่ จะยกจอกเย้ยจันทร์ในวันใด จงยกใจใส่จอกบอกรักเมีย ๑๔ แม้งานหนักรักหน่ายมิหายหน้า เทศกิจผู้กล้าอย่าอ่อนเปลี้ย ตรงที่ดูดมิได้จงใช้เลีย แล้ว “นัวเนียร์” นุ่มเน้นเป็นเรื่องราว ๑๕ นาม “ปะหล่อง” ล้นหลากไมตรีหลั่ง ลืมอาศรมเสียกระมัง มิส่งข่าว เลือนกลิ่นกลอนสักวาหลายคราคราว ไปหลงสาววัยสิบสี่อยู่ที่ใด ๑๖ คารวะ “ออกัสท์แมน” ผู้แสนดี หากไปเที่ยวชลบุรี พึ่งพาได้ อยากเป็นหลานอีกคนก็จนใจ เธอคงไม่ยอมรับ นับถือเรา ๑๗ “ซอมพอแดง”   ณ   เขลางค์  ดูห่างหาย เสียงโคลงกลอนกลับกลายมิเหมือนเก่า ยินเสียงกล่อมเสียงเห่ ไกวเปลเบา เจ้าเนื้อนิ่มพริ้มเพราฟังเพลงนอน .............................................................. ป.ล.  ยังไม่จบครับ นึกถึงใครได้ก็เขียนถึงเรื่อย ๆ  เขียนได้สัก 5 บท  ก็ส่งมาลงเป็นชุด ๆ กลับ ไปอ่านย้อนหลัง  บางทีก็ทะลึ่งลามปามไปบ้าง  สงสัยจะโดนหมัดสวนหนัก ๆ กลับมาจนหลบไม่ทัน  อาจจะลืมไปหลายท่าน  จะค่อย ๆ นึก เมื่อวาน  และวันนี้ มีงานให้ต้องวิ่งไปวิ่งมาอยู่สองสามงาน  วันพรุ่งนี้อาจ ออกต่างจังหวัดสักครึ่งวัน   ว่างแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ  พิมพ์หนังสือผิดไปหลาย คำแล้ว  สงสัยห่างอาศรมไปนาน  จนลืมกระบวนท่าเดิม ๆ ไปหมด แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 48 23:09:58 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันเข้าพรรษา 12:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พออ่านคำอธิบายของท่านคัมภีร์ จึงรู้ตัวว่าพลาดปล่อยไก่ตัวยักษ์ จริงดั่งท่านว่า รูปสามัญคำตาย มักออกเสียงเอก จึงไม่เหมาะที่จะใช้ลงท้ายวรรค 4 จึงขอแก้ตัวด้วยการพยายามหาโคลงสบายๆมาลงให้อ่าน แปะโป้งไว้ค้วยโคลงฝนฟ้าก่อนนะครับ ๏ ฝนฟ้าช่างโหดร้าย           เกินทน ตกหนักกระหน่ำจน             ท่วมท้น รับปากพ่อเพียงหน              จึงพลาด ให้รดน้ำไม้ต้น                    แค่นี้ยังบ่ไหว จากคุณ : ตั่วกอ (โอวทิฮวย) - [ วันเข้าพรรษา 12:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรียน ท่าน คัมภีร์โบราณ เมื่อวัน อาสาฬหบูชา ทุกแหล่งหล้า ประณม ก้มเศียรอยู่ พระโอวาท แห่งพุทธะ สัพพัญญู น้อมนำกาย ใจให้รู้ อยู่เปนบุญ ธมมฺ จกฺก วตนสุตฺต เปนธรรมทูต ชนน้อมรับ ดับความวุ่น เปนข้อคิด เปนสาระ เปนพระคุณ ได้เกื้อหนุน ให้พระธรรม ประจำใจ ประกอบกรรม ทำดีไว้ ให้ที่สุด แลจงหยุด กระทำชั่ว จงให้ได้ ทั้งทำจิต ให้บริสุทธิ์ ผุดผ่องไว้ คือหัวใจ พุทธศาสน์ เปรื่องปราชญ์จินต์ แต่วันนี้..... ฤาจักมี กี่คนถึง รู้ซึ้งสิ้น หลาย หลาย คน สร้างบาปหนา พาชีวิน จนชาชิน.....มิใส่ใจ.....ในพระธรรม. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ วันเข้าพรรษา 18:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เอ่อ ระเหย ลอยมา.............เสียงใครเรียกหว่า อ๋อ พ่อเฒ่าคำผี (ลอกมาจากข้างบนค่ะ) จุดธูปเสียควันไปไกล...........ทั้งสำลักอีกไอ จนต้องมาสวัสดี วันนี้ท้องฟ้าสีสวย............พ่อมาแจกกล้วย หรือว่าหัวปลี หาว่าเราขายเชี่ยนหมาก.........ไว้แจกพ่อต่างหาก ล่ะคะคุณพี่ ไม้เท้าที่วานให้ถือ............จำไม่ได้หรือ ของป๋าคัมภีร์ฯ ที่บอกว่าสวยเสมอ...............ได้เคยไปเจอ เมื่อไหร่กันนี่ นัดกินของชาวอาศรมฯ.............พ่อก็ติดลม ไม่มาสักที พวงเจ้าเอ๋ย จำปี...............จุดธูปอีกที ก็จะมาเอย ตามกลิ่นธูปคุณคัมฯ มาน่ะค่ะ สำหรับเรื่องวัดวา ยังติดเชื้อไม่หายจากตอนที่กลับไปไทยน่ะค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3606134/W3606134.html แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 20:33:05 จากคุณ : รสา รสา - [ วันเข้าพรรษา 19:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ห้องรับแขก 3 / 140 วฤก (11) +++ อาสาฬหบูชา +++ ๏ วันเพ็ญเดือนแปดแจ้ง...........จันทร์ฉาย อริยสัจ ธ อธิบาย....................บ่งชี้ เห็นหนแห่งทุกข์วาย................วอดดับ มโนพบนิพพานลี้.....................กิเลสใกล้ไกลหมอง ฯ ๏ ไตร่ตรองทุกข์ที่กลุ้ม.............กุมกมล ไขสมุทัยทำผล.......................โทษพ้อง นิโรธนิรมล.............................หมายเหตุ มรรคห่างอบายต้อง..................ตรึกแล้วลุธรรม ฯ ๏ รู้นำพระอรรถอ้าง..................เอานัย ประยุกต์ประโยชน์ไข................ข่มร้อน เห็นธรรมหากทำใจ...................ธรรมจ- .........ริตแล สัมฤทธิ์พระธรรมสะท้อน............ที่รู้เท่าทัน ฯ ๏ เข้าวันอัฏฐมาสพร้อม.............เพ็ญแสง เพียงส่องพระธรรมแสดง...........สะเดาะพ้น ผองทุกข์เพราะ ธ แจง..............ธรรมจัก- กัปปวัตนล้น...........................เลิศล้ำคำสอน ๚ะ ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๔๘ อ่านชุด  อาสาฬหบูชา  จบแล้ว  ขอชักชวนชาวโคลงกล่าวคำว่าสาธุขึ้นโดย พร้อมเพรียงกัน นับว่าพี่น้องชาวโคลงได้ร่วมกันทำบุญเขียนโคลงถวายไว้ในวันอาสาฬหะ คนละบทสองบท  อีกหลายปีต่อไปก็ยังจะเอาโคลงวันอาสฬหะนี้มาใช้ได้ โดยไม่ล้าสมัย ลองอ่านเปรียบเทียบกับสำนวนที่เขียนโดย รสา รสา  ก็จะเห็นว่าเน้นเรื่อง ทางสายกลาง  ส่วนคุณหมอวฤกหนักไปทางอริยสัจ   มีข้อสังเกตส่วนตัวนิดหน่อยในบทที่สาม บาทที่สามวรรคหลัง  ตรงสร้อยคำ “ธรรมจ-   ริตแล”......  น่าจะหมายความถึงการประพฤติธรรม    น่าจะแยก คำได้สองคำ  คือ   ธรรม – จริต  จะอ่านว่า  ทำมะจะหริด   หรือ   ทำจะหริด ก็ไม่แน่ใจ   แต่เมื่อพิจารณาแล้ว  สร้อยคำ   “แล”    ถ้าตัดออกไม่ใช้ก็น่าจะ ได้    เสียงและรูปก็ถูกฉันทลักษณ์พอดี    ไม่รุงรังอีกด้วย บทที่อยากพูดถึงเพิ่มเติมคือบทสุดท้ายครับ    ที่น่าสนใจคือวิธีการต่อความที่ ยังไม่จบสมบูรณ์ระหว่างบาท  ตั้งแต่บาทที่เริ่มไปจนถึงบาทจบ  พร้อมทั้งการ ต่อคำ   ธรรมจัก – กัปปวัตน    ก็น่าสนใจ   ควรลองเอามาฝึกฝนดูให้คุ้นเคย น่าจะเป็นความสามรถพิเศษได้อีกอย่าง    ถ้าชำนาญ ขอเอาใจช่วยให้คุณหมอวฤกเขียนโคลงได้มาก ๆ อีกหลายชุด  ท่านที่สนใจ จะอ่านเพิ่มก็ขอเชิญที่   “บ้านหมอวฤก”    ....แหะแหะ    ไม่รู้ว่าเก็บทางไป บ้านหมอวฤกไว้ที่ไหน    ใครมี  LINK ช่วยเติมให้หน่อย ........................................................................................................ ศาลาไทย  14, 16, 21 ข้าว เช้ากินอิ่มแล้ว       ลองคลำ ยาก ชะมัดโคลงเฮียคัมฯ    ขัดข้อง หมาก ฝรั่งหมดรสนำ       แสนจืด แพง ระยับขอแค่จ้อง        หมู่บ้านคุณหญิง ๚ .................... ๑๔ .................... ๏ ข้าว ใหม่สำรับพร้อม    ปลามัน ยาก กลับง่ายสูงพลัน     ว่าเตี้ย หมาก คายต่อปากกัน    อร่อยรส แพง นิดแค่เศษเบี้ย       เบื่อแล้วเลิกขุน ๚ ......................... ๑๖ ............................ ๏ ข้าว หลามเรียมแวะซื้อ     หนองมน ยาก กว่ายากเรียมทน           ฝากเฝ้า หมาก ผู้หมากเมียขน            มาส่ง แพง ถูกถูกใจเจ้า                   พี่ให้ใจจริง ๚ ................................ ๒๑ ............................. ยกคำพังเพยเก่า ๆ มาตั้งเป็นกระทู้เช่นนี้     ถือว่าเข้าทางศาลาไทยแบบตรง ๆ สามบทโคลงข้างบนนั่น  ถ้าเอามาตรฐานฝีมือโคลงของศาลาไทยที่อ่านจนคุ้น มาเป็นมาตรฐานคิดว่าเขียนได้แค่หนึ่งในสี่ที่เคยเขียนไว้เท่านั้น  อาจจะกำลังยุ่ง วุ่นวาย  ไม่ค่อยมีสมาธิหรืออะไรก็ตาม  ทางโคลงมันบอก โคลงกระทู้ทั้งสามบท  คงจะเขียนเล่นตามที่บอกไว้ วิธีการเขียนโคลงหน้า บาทเป็นแบบเขียนตามกระทู้ทีละคำ  ขยายความให้จบในบาทเดียวแล้วจึงขึ้น ต้นด้วยคำกระทู้ต่อไป    ถ้าไม่ระวังให้ดีจะดูเหมือนเขียนแบบโคลงพาไป อีกวิธีซึ่งมีผู้เขียนไว้เหมือนกันคือจับคู่  “ข้าว – ยาก” เป็นช่วงเดินโคลงช่วงแรก “หมาก – แพง” เป็นคู่ที่สอง  ทำให้โคลงชัดขึ้น วิธีที่สาม  เขียนรวมความทั้งบท เดินเรื่องให้ต่อเนื่องกันไปไม่แยก  มีบาทเริ่ม บาท ขยาย จนถึงบาทจบ  เป็นเรื่องเดียวกัน   ยากนะหนู เมื่อทำได้ทั้งสามแบบแล้วจะเขียนตามกระทู้  หรือฉีกกระทู้  ก็จะต้องว่ากันต่อไป แล้วไม่ต้องมาท้าให้เฒ่าคำผีเขียนให้ดูล่ะ  เพราะให้เขียนเองก็ไม่รอดเช่นกัน  แฮ่.. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันเข้าพรรษา 20:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตีท้ายโคลง 7 / 14 / 140   ภาคบังคับ (จิตใจ) ๏ แสนสายสาดส่องพื้น        พริบพราว เพียงหมื่นล้านตระการดาว     เลื่อมหล้า เดียวแดท่ามแดดหนาว         เนื้อเหน็บ                       ตะวันตอบเติมแสงจ้า           พร่างพริ้งพรายฉาย ๚ .........................ศาลาไทย.................................. เจ้าของโคลงบทนี้กำลังเปิดกระทู้กลอน  “สัมผัส”  อยู่พอดี  รอให้เผลอ ๆ ค่อยแอบมาตีท้ายโคลง บาทแรก  “แสนสายสาดส่องพื้น        พริบพราว”   เสียงโคลงเพราะจัง แยกคำดูซิ...แสนสาย...สาดส่อง...พื้นพริบพราว..... อ้อ.... แสนสาย คือดวงอาทิตย์.....โบราณใช้....พันแสง  เฮียคัมฯ เคยเอาไป ดัดแปลงใช้ว่า  พันสาย...พันแสง – ดวงอาทิตย์.......พันสาย – ฝน   เจ๋งป่ะ ? สาดส่องพื้นพริบพราว....พื้นอะไรเนี่ย กะพริบได้(ดูรูปก่อน)...อ้อ..พื้นน้ำทะเล แก้ ๆ ๆ  “แสนสายสาดส่องพื้น      น้ำพราว”   อ้าว...ไม่ชอบเหรอ  งั้นแบบนี้ “แสนสายสาดส่องน้ำ    ทะเลพราว”  .......ไม่ชอบ...ก็..ใช้ของเก่าไปเหอะ....... “เพียงหมื่นล้านตระการดาว     เลื่อมหล้า”  วรรคหน้า  คำสวย  เสียงยืดดดด หมื่นล้าน...เอ๋......งบเครื่องตรวจระเบิดชุดใหม่ ?   ...จีนเปลี่ยนค่าเงินหยวน... เอางี้....  “เพียงคลื่นผืนแพรดาว...”  .............. “เพียงคลื่นพ้อล้อดาว... ...เพียงคลื่นคล้อยพลอยดาว......คลื่นคล้ายผกายดาว......ไม่ชอบ ?  ....แง ๆ ๆ ...  “เดียวแดท่ามแดดหนาว     เนื้อเหน็บ”   อะไรหนอ ?   อ้อ...เนื้อแดดเดียว..   “ตะวันตอบเติมแสงจ้า”  ...ตอบเติม ?....     สามัญไปหน่อย .................. “ตะวันโอบแสงอ้อมฟ้า”   ฟ้า  รูปโทเสียงตรี  รับกับรูปโทเสียงโท  หล้า ให้คู่โทมีระดับเสียงสูงต่ำ.....อ้าว   จะเอาโทคู่เดิม   เบื่อและ  ไปดีก่า........ .......................................................................... Little Red  25 แสงระยิบระยับจ้า...............ชวนพิศ เหมือนมากเพื่อนตามติด......ชิดใกล้ ยามนี้เพื่อนคู่คิด................ไกลห่าง แตกต่างดั่งฟ้าใช้...............ภาพเย้ายั่วฉัน ค่อย ๆ อ่านกลับไปกลับมา  ค้นหาความรู้สึกผู้เขียน  แต่ละบาทในบทโคลง ทะเลเหงา    คนเขียนเหงา  ....... หรือคนอ่านเหงา Little Red  หรือ  แดงน้อย  กับ   ตั่วก่อ (โอวทิฮวย)  เขียนโคลงแบบที่ มีลักษณะเฉาะตัวคล้ายกัน   คอยอ่านโคลงกันมานาน ไม่ขำแบบหลุดโลก ขำแบบน่ารักอ่านไม่เบื่อ   เขียนโคลงแบบมาเรื่อย  ปล่อยให้เผลอแล้วมา แอบกระตุกอารมณ์นิ่ม ๆ ในตอนท้าย ลองเปรียบเทียบกับโคลงของ  ตั่วกอ(โอวทิฮวย)  30 ๏ ฝนฟ้าช่างโหดร้าย           เกินทน ตกหนักกระหน่ำจน             ท่วมท้น รับปากพ่อเพียงหน              จึงพลาด ให้รดน้ำไม้ต้น                    แค่นี้ยังบ่ไหว ต้องอ่านเองครับ  อธิบายไม่ได้ จะเสียรสโคลง  เลียนแบบก็ไม่ใกล้เคียงสักที ขอบคุณครับ  ตั่วกอ   ชอบมาก แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 20:36:41 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันเข้าพรรษา 20:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตามคำขอ ลิงก์บ้านพี่หมอวฤกค่ะ http://www.thirawat.com/ จะเอาบ้านใครก็ผ่านเอาทางบ้านรสานะคะ (ตกลงเราเป็นแค่ทางผ่านอะนะ) http://www.geocities.com/s_rasa_s/ จากคุณ : รสา รสา - [ วันเข้าพรรษา 20:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โคลงกระทู้ตามประเพณี (เขียนอีก) เผื่อจะได้สักสามในแปด ๏ ข้าว คลุกกะปิน้อง           ลองทำ ยาก เพราะสูตรเฮียคัม        ขาดห้วน หมาก เคี้ยวบ่นประจำ         ไม่อร่อย                 แพง แต่ยังชอบบ้วน             อวดน้ำหมากตะบัน ๚ แฮ่ ๆ ศาลาไทยล้อเล่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน นะ ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - จริง ๆ ชอบโคลงที่แก้ให้มาก ๆ เลย  คำสวยขึ้นอีกเยอะ  เสียงดีขึ้นอีกแยะ  แล้วเมื่อไหร่ศาลาไทยจะแต่งแบบนั้นได้เอง - - - โคลงเขียนให้ (แก้แล้ว) - - - ๏ แสนสายสาดส่องน้ำ            ทะเลพราว เพียงคลื่นคล้อยพลอยดาว       เลื่อมหล้า แดเดียวท่ามแดดหนาว             เนื้อเหน็บ ตะวันโอบแสงอ้อมฟ้า                พร่างพริ้งพรายฉาย ๚ เอ่อ... อ่านไปอ่านมาชักสงสัยว่าบาทสามมันจะเข้าไปอยู่ในโคลงบทนี้หา... อะไรหว่า ... ว่าป่าว ? - - - โคลงเขียนให้อีก - - - (ไม่ต้องเขียนถึงอีกก็ได้)   ๏ แสนคำเลือกหนึ่งคล้อง     โคลงพราว ผ่านหมื่นล้านคำหาว              บ่นล้า คำเดียวเล่นเอาหนาว             ใจเหน็บ คำตอบคัมภีร์กล้า                    กล่อมให้เปลี่ยนคำ ๚ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                       . แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 21:08:17 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 21:07:21 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันเข้าพรรษา 21:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ห้องรับแขก 4 / 140 กรวี (15. 20) ข้าว หุงสุกกลิ่นเจ้า.................จรุงใจ ยาก...จักหาสิ่งใด.......................เทียบแล้ว หมาก เดินย่ำต่อไป............... ไม่หยุด  วางเฮย แพง....ยิ่งยวดหากแคล้ว..............ค่าสิ้นมนุษย์ธรรม ยุคนี้คนต่างล้วน.............................ทุกข์เข็ญ อย่าแค่เพียงคิดเห็น.........................แก่ได้ ฝ่าฟันเมื่อร้อน-เย็น.........................ก้าวผ่าน  มาเฮย เพื่อกลับอุดมไซร้...........................เพื่อนพ้องสุขเกษม +++อยากหอมแก้ม+++   อยากฝากรักแด่น้อง...............................นางเอย อยากจักกอดเคียงเคย.............................คู่ข้าง อยากถนอมแม่ทรามเชย..........................ชู้ชื่น อยากโอบไม่ให้คว้าง..............................จิตร้างห่างหาย หอมกลิ่นกายจากเจ้า ..........................แต่ไกล หอมอีกทั้งจรุงใจ.....................................แน่แล้ว หอมหวานยิ่งคราใด................................ดำเนินผ่าน  แม่เฮย หอมแม่จนใจแผ้ว...................................จิตนี้พิศมัย แก้มนวลใยหากได้..................................เชยชม แก้มผ่องผุดดุจพรหม...............................มอบไว้ แก้มผาดยิ่งได้ชม...................................ยิ่งอยาก  ซ้ำเฮย แก้มนิ่มเปรียบประดุจได้..........................แน่แท้ใยไหม โคลงสองชุดนี้   หรือทุกบทโดยกรวี เท่าที่เคยอ่านมาหลายหน  จะแม่นในเรื่อง ฉันทลักษณ์    ควบคุมจำนวนคำทั้งวรรคหน้า  วรรคหลังได้เก่ง   การใช้คู่โท สี่ตำแหน่ง   เอกเจ็ดตำแหน่งผ่านโลด ท่าน(ครูทั้งหลาย) ว่า  อาหารทุกจานแม้จะสุกได้ที่แล้ว    ถ้าขาดเครื่องปรุงรส จะจืดชืด   มิแซ่บบบ...  ตัวอย่าง  ต้องการรสหอมหวานต้องเติมน้ำตาลยี่ห้อ นิราศนรินทร์   รสออริจินัล  ก็อาจจะเติมโคลงยวนพ่าย   ลิลิตพระลอ  ถ้ารส เผ็ดแบบลิ้นไหม้ลองไปปรึกษาคุณ นายทิวา..... ชอบโคลงชุดที่ 2 มากกว่าชุดแรก  แต่ก็อยากท้วงว่า ลองเขียนแบบถ่ายทอด ความรู้สึกของผู้หญิงดีกว่า  เพราะที่เขียนในชุดหลังนี่เขียนแบบชาย  เอ...... หรือกรวี...เป็น.......เป็น   เพื่อนกับ นัวเนียร์    ฮิฮิ สิ่งที่ดีมากคือ  ขยัน  กล้าเขียน และวางโคลงไม่หยุด     ต่อไปคือขยันอ่านโคลงกลอนให้มาก และหลากหลายทั้งโคลงโบราณและ โคลงร่วมสมัย  ขยันเขียนอย่างเดียวยังไม่พอครับ  ต้องไม่ขี้เกียจอ่าน และ อ่านอย่างพินิจพิจารณา  ได้คำศัพท์  ได้ซึมซับโคลงดี ๆ  อ่าน ๆ ๆ ๆ ๆ ข้อที่อยากเขียนถึงในโคลงสองบทข้างบน  คือการใช้สร้อยคำในบาทที่สาม ท่านว่าให้ใช้อย่างประหยัด...ยิ่งกว่าน้ำมันอีกเน้อ  หลักการใช้สร้อยคำที่ดีนั้น พอหาอ่านเอาได้  แต่ถ้าทำได้   และจะดีที่สุดคือการไม่ต้องใช้สร้อยคำเลย ไม่จำเป็นอย่าใช้   ถ้าเกิดอาการ ติดสร้อยคำจะแก้นิสัยยาก ลองฝึกเขียนโคลงแบบไม่ใช้สร้อยคำในบาทที่สามหลาย ๆ บท แล้วเอามาอ่าน ร่วมกัน  ระวังเสียงสองคำของวรรคหลังด้วย  โดยการลองอ่านดัง ๆ เป็นทำนอง ก็จะคุมจังหวะได้ดี  พอเก่งแล้วการคุมจังหวะหนัก  เบา  ยาว  สั้น  ก็ง่าย  และจะ เลือกมาใช้ให้เหมาะโคลงแต่ละอารมณ์ได้ดี กรวี สู้ ๆ     กรวี สู้ ๆ    กรวี สู้ ๆ   วี๊ดดดด       บึ้มมมม... ...................................................................... นายทิวา   17 "........." ๏ร้อนแผ่นดินเร่าร้อน...............ระเริงบาป ไทยไม่รักไทยสาป...................เสื่อมสิ้น ไทยไม่รักไทยงาบ....................ไทยงับ จับชาติฟาดพุงปลิ้น..................อิ่มแปล้ญาติกาฯ ๏สหบาทารอบด้าน..................ยำอะไร ยำทักษิณาธิปไตย.....................จริตเต้น ประชานิยมไส..........................หัวส่ง วาระสอดซ่อนเร้น....................ทับซ้อนจริตโกงฯ ๏ชี้โพรงโยงญาติยิ้ม..................กระหยิ่มใจ พรรค-พวกกระซวกใคร............ขู่ค้ำ พวก-พรรคดักทางใด.................ไถดะ ทุนต่อทุนตอกย้ำ........................ยั่วย้อนระโยงra-yumฯ ๏เอื้ออาธรรมต่ำช้า....................วิชามาร ปรับเปลี่ยนเวียนบริหาร............ห่าทึ้ง ทุจริตติดสันดาน.......................โดยดิบ แดกด่วนแบ่งส่วนซึ้ง.................ซาบซึ้งเศษทรามฯ ๏ข้ามไปตายดาบหน้า................ประชาชน ตายหมู่ผู้นำระคน........................ขลาด-กล้า หมดที่พึ่งแห่งตน........................ตนตอบ คำตอบตอบพ่อค้า.......................ผูกค้าวงศ์ตระกูลฯ แหะ แหะ  ขอรับกระผม  เขียนอะไรใส่กระทู้ไว้แล้วหายเงียบ    เล่นเอาใจไม่ดี คงต้องขอเชิญ  คุณชายเดือนสิงหา  ออกัสท์แมน   เขียนโคลงมาลงบ้าง  เพื่อจะ มาถ่วงน้ำหนัก   ให้สูสีกันหน่อย ในฐานะประธานสภาชั่วคราวชาวโคลง.....หิ๊ หิ๊  (เสียงใครหัวเราะนี่ ?)  กระผม ขอไม่แสดงความเห็นเกี่ยวกับเนื้อหาระในโคลงบทนี้    ไม่เคยรู้จักกับผู้เขียนมา ก่อน  ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อคุณ  นายทิวา  ก็เพิ่งเจอกันวันนี้     ไม่ ๆ ๆ  ๆ อยาก...จา....ปิด....กา...ทู้...นี้....แล้ว   นาท่าน.....กัว ๆ ...................................................................... หางดาบ   27 ข้าว..เปลือกยังถูกแท้....ยามขาย ยาก...ขนาดคนขนควาย...ฆ่าทิ้ง หมาก.คนแก่แก่ตาย......หมดยุค แล้วพี่ แพง...ฤหัวเราะกลิ้ง.......ลูกค้าอยู่สวรรค์ เหมือนไม่ใช่คนเดียวกับ  “หางดาบเหมือนเดิม”   เพราะการประชดชันเขียน ได้เจ็บดีแท้   โคลงกระทู้นี้เขียนได้สูสี  กับคุณ นายทิวา(3) แต่เหมือนมีอะไรที่ พิสดารแนบมากับบทโคลง  ซึ่งอบอวลอยู่ในใจคนเขียน กลับไปอ่านโคลง “สายลมแสงแดด”   ของคุณ  หางดาบเหมือนเดิม   ก็เหมือน ไม่ใช่คนเดียวกัน   หรือเอาโคลงเก่ามาที่เขียนไว้นานแล้วมาปรับใหม่.... แหะแหะ  คิดไม่ออก อ่านไปอ่านมา  อดคิดถึงใครคนหนึ่งไม่ได้  ....หมีเซอะ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 23 ก.ค. 48 07:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ข้าว  ตอกดอกไม้ธูป                   เทียนหอม ยาก  กว่ายากพี่ยอม                    สะกดกลั้น หมาก  กลขมาจอม-                    ขวัญแม่ แพง  หน่อยแหวนวงนั้น                พี่ซื้อสี่แสน หากการสำเร็จได้                        ดังหมาย ความโกรธแม่สลาย                     ชื่นช้อย วางแผนต่อเยี่ยงชาย                    ชาญศึก วันพรุ่งอ้อนเมียน้อย                     สี่ล้านบ้าน,เก๋ง นานๆครั้งจะได้เขียนโคลงซะที คิดจะเขียนก็ฝืดแล้วฝืดอีก แต่ก็เข้ามาช่วยอ่านกระทู้อาศรมฯ อยู่สม่ำเสมอ ฮ่า ฮ่า ดีใจที่เห็นชื่อ พิราบเงิน และ เฮียคัมฯ เข้ามาตั้งกระทู้อีกครั้ง สาระและความเอาใจใส่กระทู้ยังคงเหมือนเดิม จอมยุทธฯ ขอซูฮก แต่มีบางคนเปรยมาว่า พี่ๆเดี๋ยวหนูจะเอาคืน แต่ไม่รู้ ว่าจะมาเอาคืนเมื่อไหร่ ฮิ ฮิ เค้นโคลงออกมาได้สองบท แบบทุลักทุเลจริงๆ ความจริงตั้ง ใจแต่งแค่โคลงกระทู้ ข้าวยากหมากแพง บทเดียว แต่ความ เหมือนยังไม่จบ เลยต้องแต่งต่ออีกบท ยิ่งบาทจบของบท ๒ ความมีมาก แต่ใช้คำแค่ ๙ คำมายัดความ ยากๆจริงๆ จะบ่ายโมงแล้วเหรอเนี่ย ไปทานข้าวก่อนครับ... แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 48 12:53:22 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 48 12:49:18 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 23 ก.ค. 48 12:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ๏ ลุอาสาฬหะน้อม...............บูชา เชิญยกจอกสุรา...................คว่ำทิ้ง สร้างบุญตลอดวรรษา.........เสริมส่ง  กุศลนา จุ่งอธิษฐานจิตพริ้ง...............เลี่ยงพ้นทางอบาย๚ สวัสดีครับ คุณคัมภีร์ฯ และ มวลมิตรชาวอาศรมโคลง-กลอน ทุกท่าน ขอบคุณ ที่รำลึกถึง...จึงคิดเค้นโคลงมาร่วม  1  บท  อาจล่วงเลยวันอาสาฬหบูชา-เข้าพรรษาไปแล้ว 2 วัน..อิอิ.. จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 23 ก.ค. 48 14:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ข้าว....เย็นแต่กับร้อน...............อร่อยดี ยาก....ยกช้อนทัพพี................ออกได้ หมาก....ผู้หมากเมียมี..............ไหมท่าน แพง....นิดฝากซื้อให้...............เฒ่าผู้แก่ชรา                     ข้าว....เก่าข้าวใหม่นั้น..............ต่างกัน แดง....จัดสีตะวัน....................รุ่งเช้า แกง....ใส่ขมิ้นชัน...................ปรุงรส อร่อยนา ร้อน....นักตักแกงเข้า..............คลุกข้าวเย็นเย็น ข้าว....สารหุงเสร็จได้..............ข้าวสวย แกง....เก่าของอาหมวย...........อร่อยล้ำ ปักษ์....นี้พี่ถูกหวย.................หรือเปล่า ใต้....ออกตกเหนือจ้ำ..............ถูกแล้วเลี้ยงที เมี้ยว ๆ ๆ พี่ ๆ อาศรมทุกท่าน  หนูหิ่ง ฯ เด็กฝึกโคลง  พักนี้เขียนไม่ออกค่ะ  ^_^   อยากถ่ายรูปสวย ๆ แบบนี้บ้างจัง  หนูหิ่ง ฯ ไม่ค่อยมีฝีที่มือ ถ่ายออกมาเท่าไหร่ก็ไม่สวยสักกะที  ตอนรถคว่ำทำกล้องตกน้ำ  งมขึ้นมาได้ แต่.....   กล้องใช้ม่ายได้อ่ะ  ร้านซ่อมบอกว่าต้องเข้าศูนย์ที่กทม.  แง้ ๆ ๆ *_~ แพรพรายระยิบจ้า........มหาสมุทร กระพริบแสงสีสุด........เพริดพริ้ง ดั่งดาวเล่นดำผุด........ว่ายโผล่  เลยพี่ ผืนแผ่นน้ำสบัดสบิ้ง.......คลื่นพ้นขอบทะเล จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 23 ก.ค. 48 16:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๕) ๏ ๑๘ ระลึกถึง ลุง “เวทย์”  ผู้เมตตา คัมภีร์น้อยขอขมาเมื่อคราก่อน ถึงอยู่  “ข้างกองไฟ”  ใกล้กองฟอน ไม่รู้จักนักกลอน ชำนาญการ ๑๙ “รมย์ บุริน”   บุรีรัมย์  สองคำคล้อง สิ้นเสียงโคลงขับร้อง แล้วฤๅท่าน อย่านอนกรนโครกครากจนปากบาน จนเมียบ่น ลั่นบ้านงานไม่ทำ ๒๐ แจ้งข่าว สาวรถซิ่ง หนู “หิ่งห้อยฯ” ขับรถเก๋งคันน้อย ลงคลองคว่ำ สามพี่น้องดวงเฮงเก่งเหลือล้ำ รถดวงซวยจมน้ำ น่าช้ำใจ ๒๑ ช่างพากเพียรเขียนโคลงประเลงเพลง “กรวี”  จักต้องเก่ง และยิ่งใหญ่ เป็นนักเลงเพลงกานท์ไม่นานไกล เป็นนายกเมืองไทย คงนานเกิน ๒๒ โอ้  “จังงัง”  ยังงง  สงสัยยิ่ง จะชายหญิงก็จงบอก ออกแต่เนิ่น ถึงเป็นเพศกลางกลางไม่หมางเมิน อาจยิ้มเขินพลางจ้อง อยากลองดี จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 23 ก.ค. 48 23:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ห้องรับแขก 5 / 140 พจนารถ๓๒๒  (31) เมื่อวัน อาสาฬหบูชา ทุกแหล่งหล้า ประณม ก้มเศียรอยู่ พระโอวาท แห่งพุทธะ สัพพัญญู น้อมนำกาย ใจให้รู้ อยู่เปนบุญ ธมมฺ จกฺก วตนสุตฺต เปนธรรมทูต ชนน้อมรับ ดับความวุ่น เปนข้อคิด เปนสาระ เปนพระคุณ ได้เกื้อหนุน ให้พระธรรม ประจำใจ ประกอบกรรม ทำดีไว้ ให้ที่สุด แลจงหยุด กระทำชั่ว จงให้ได้ ทั้งทำจิต ให้บริสุทธิ์ ผุดผ่องไว้ คือหัวใจ พุทธศาสน์ เปรื่องปราชญ์จินต์ แต่วันนี้..... ฤาจักมี กี่คนถึง รู้ซึ้งสิ้น หลาย หลาย คน สร้างบาปหนา พาชีวิน จนชาชิน.....มิใส่ใจ.....ในพระธรรม. อ่านกลอนบทนี้ด้วยความขอบคุณ      ผู้เขียนคือคุณ  พจนารถ๓๒๒   อ่านแล้วเหมือนพระมาโปรด  นึกถึงหนังสือกลอนธรรมะของหลวง พ่อพุทธทาส ที่ไม่ได้เปิดอ่านมานาน คำที่ใช้บางคำ  เช่น  “เปนข้อคิด เปนสาระ เปนพระคุณ ”  อ่านแล้ว ให้ความรู้สึก มีพลัง  ขลังมาก  เคยอ่านจากตำรายาเก่า ๆ ก็มีสะกด เช่นนี้ เขียนกลอนแบบมีแนวทางที่ชัดเจน   มองเห็นความตั้งใจถ่ายทอด เรื่องราวทางพระพุทธศาสนา  ไม่ค่อยได้เห็นใครเอาจริงการเขียน แนวศาสนามาก่อน     ในอาศรมที่เห็นเขียนบ่อยหน่อย ก็คุณหมอ วฤก  และ  คุณ  รสา รสา มีจุดที่น่าจะปรับแก้ให้กลอนบทนี้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ระหว่างบทที่ 2 และ 3 “ประจำใจ”   -    “คือหัวใจ”  แก้ตัวใดตัวหนึ่งเพื่อไม่ให้สัมผัสซ้ำครับ ..................................................................... รสา รสา    32 เอ่อ ระเหย ลอยมา.............เสียงใครเรียกหว่า อ๋อ พ่อเฒ่าคำผี จุดธูปเสียควันไปไกล...........ทั้งสำลักอีกไอ จนต้องมาสวัสดี วันนี้ท้องฟ้าสีสวย............พ่อมาแจกกล้วย หรือว่าหัวปลี หาว่าเราขายเชี่ยนหมาก.........ไว้แจกพ่อต่างหาก ล่ะคะคุณพี่ ไม้เท้าที่วานให้ถือ............จำไม่ได้หรือ ของป๋าคัมภีร์ฯ ที่บอกว่าสวยเสมอ...............ได้เคยไปเจอ เมื่อไหร่กันนี่ นัดกินของชาวอาศรมฯ.............พ่อก็ติดลม ไม่มาสักที พวงเจ้าเอ๋ย จำปี...............จุดธูปอีกที ก็จะมาเอย ...................................................................... เอ่อระเหยลอยตัว                   ลอยตัวไปทั่วเมืองไทย น้ำมันดีเซลเบนซิน                 มันขุดจากดิน ตั้งราคาได้                                         ข้าวหอมมะลิเราปลูก              นี่จะขายถูก  กันไปถึงไหน วันนี้ขอตอบปัญหา                  รสา รสา  ที่ว่าสงสัย อาศรมเขานัดสังสรรค์             แต่ว่าตัวฉัน กลับชอบเฉไฉ เรื่องนี้ถ้าใครอยากทราบ          เอาแก้มมาทาบ  จมูกฉันโดยไว ที่ชมว่าสวยเสมอ                   มิได้พลาดเผลอ ฉันรับรองให้ ผู้หญิงเหมือนจอ ที.วี.              บางคนหุ่นดี  จอนูนสวยใส บางคนก็สวยเรียบเรียบ            จอแบนบางเฉียบ  จนเสริมไม่ไหว บางคนก็ศัลยกรรม                  แต่งนี่เติมนั่น  ดูดดันให้มันใหญ่ ฉันกลัวของหมดอายุ               ต้องมาปะผุ  เพราะเน่าข้างใน พวงเจ้าเอ๋ยมาลัย                    เดิมมีแค่ไหน  จงพอใจเถิดเอย    ฯ .............................เฒ่าคำผี............................... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 23 ก.ค. 48 23:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่ได้เข้าอาศรมเลยตั้งแต่โคลงสดปู่ออฯ วันนี้หนูศ.มาบอกเฮียคัมฯมา .. เลยแว้บมาเซย์ .. โย่ววว .. ซะหน่อย อ่านผ่านๆ ขอสำลักโคลงพี่ทิวาทีครับ .. แซ่บแต๊ๆ .. ช่วงนี้หมีต้องเตรียมวางแผนเพื่อฟาดฟันกันในสมรภูมิธุรกิจ ได้แต่เอาโคลงเก่าๆ ที่แอบไปวางห้องราชดำเนินมาแก้ขัดแล้วกันนะเฮียนะ (ขึ้นคคห.ใหม่ละกัน) จากคุณ : mz (หมีเซอะ) - [ 24 ก.ค. 48 13:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สุดยอดตรรกะ สุดยอดตรรกะต้อง..........ตรรกกะรู ตะเกียกตะกายอุ้มชู.........ชาติเลื้อย ชาติสยามย่อมฟื้นฟู.........ชาติหน้า คอรัปชั่นเฟื่องเฟื้อย.........มะแอ้งร้องสรรเสริญ - อันนี้ไปอ่านความเห็นในกระทู้ราชดำเนิน ที่มีกลุ่มคนคอยปกป้องรัฐบาล .. รัฐบาลซึ่งมีหน้าที่ปกป้องผลประโยชน์ของประเทศชาติ .. แล้วมันอดไม่ได้อ่ะครับ - รู้สึกผมจะใช้นามแผงว่า อิสระ อักษรา .. ลิเกซะไม่มี .. ฮ่าาา จากคุณ : mz (หมีเซอะ) - [ 24 ก.ค. 48 13:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เมื่อธุรกิจสิ้นยุค.........สื่อสาร ชินคอร์ปก็ทะยาน.......หมากหน้า ลอจิสติก,พลังงาน,.....แลหุ้น เดมาก็อกก็หว้า..........สัตว์ร้ายการเมือง เขียนหลังจากอ่านคอลัมภ์คุณเซี่ยงเส้าหลง เรื่อง ทบทวนความจำ ละครการเมืองเรื่อง"รื้อกฎหมายขายชาติ 11 ฉบับ"!! ในผู้จัดการรายวัน http://www.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9480000075138 "ต้องเข้าใจว่าทิศทางของธุรกิจทำเงินยุคต่อไปจะไม่ได้อยู่ที่การสื่อสารโทรคมนาคม เพราะนอกจากจะเริ่มอิ่มตัวแล้วยังต้องเผชิญหน้ากับตลาดเสรี ธุรกิจทำเงินยุคต่อไปจะอยู่ที่ลอจิสติกส์, พลังงาน และอุตสาหกรรมพลังงานครบวงจร รวมทั้งท่าเทียบเรือน้ำลึกขนาดใหญ่และโรงกลั่นน้ำมันด้วย       นายกรัฐมนตรีทักษิณ ชินวัตรทำสำเร็จในเทอม 1 เรื่องแปรรูปปตท. และเริ่มต้นเทอม 2 ได้ดีในก้าวแรกของการแปรรูปกฟผ. ก็เหลืออยู่แต่การครอบครองอุตสาหกรรมพลังงานและปิโตรเคมีครบวงจร" --------------------------- เศรษฐกิจสยามกระเตื้อง.........ฮวบฮวบ คณาญาติท่านกินรวบ.............รื่นค้า รากหญ้ารากเลือดยวบ...........ยวบยวบ เพลินหยิบเงินชาติหน้า...........กระหน่ำใช้ชิบอ๋าย แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 48 14:07:22 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 48 14:02:06 จากคุณ : mz (หมีเซอะ) - [ 24 ก.ค. 48 13:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สุดท้ายก่อนทำงานต่อ .. ผมคงไม่เหมาะกะราชดำเนิน เพราะบ้านเมืองมันเศร้าจนโคลงไม่สนุก .. เอิ๊ก .. รัก..โคลงเพราะราบแพ้.......ลีลา ฉัน..มิปรารถนา...............แบ่งข้าง ทะลัก..อสัตย์ศัสตรา.........ศิลป์สุข กระไรพ่อ โคลง..รักชาติอาจอ้าง.......รักษ์ข้างคนฉล รักษ์..โคลงเพราะรักน้ำ.......คำโคลง ฉันท- รสเรียงโยง.............ยิ่งแก้ว ลักษณ์..เคร่งพิศครรโลง.....เพียงรูป ฤๅแม่ โคลง..ย่อมสิ้นรสแล้ว........หากไร้ใจกวี จากคุณ : mz (หมีเซอะ) - [ 24 ก.ค. 48 14:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อีกบทละกันเฮีย .. ก็อปของเก่ามาวางมันงานหมูๆ เจตนาปั่นยอดกระทู้เล่น .. ฮา อินเตอร์เน็ตวิเศษแก้ว...........อารยะ หลอมเก็จกวีวจนะ...............เอกถ้วน เสกทิพยศิลปะ...................สว่างแก่ สกลนอ กี่แผกวรรณะล้วน................ต่างล้วนเข้าถึง เว็บบอร์ดเปรียบแว่นฟ้า........วิมานสถิต ถนนนักเขียนนักลิขิต............เรขรื้น อาศรมโคลงเนรมิต.............นวมิตร โคลงแม่ แม้ล่วงยมโลกฟื้น...............สู่ฟ้ากวีสวรรค์ เอาบทยออาศรมฯแปะ ด้วยความถวิลหาอะครับ ช่วงนี้คงไม่ได้เข้ามา เลยขอทำซึ้งหน่อย ปล.เห็นเปรยๆเรื่องนิคเนม หมีออกตัวก่อนว่า นอกจาก mz แล้วก็แทบจะไม่ได้ใช้ชื่ออื่นเรยยยยจ้าาาาา จากคุณ : mz (หมีเซอะ) - [ 24 ก.ค. 48 14:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 48 - - - โคลงเด็กแนวแซวพี่หมี - - - ๏ อะไรมันจะขนาดนั้น        ขยันแปะ มาโพสต์รีบไปแระ                เผ่นแล้น หนู ศ. แค่กระแซะ                 กระเซ้าหน่อย พลันพี่หมีเคาะแป้น              ปั่นกระทู้ปู่โคลง ๚  เอิ้ก ๆ แค่ยก "เพลงยาวถึงชาวโคลง" บทสองไปให้อ่านหน่อยเดียวเอง                     เอ่อ... โคลงบทนี้เขียนคุยกัน "เหล้น ๆ"  ตามประสาพี่ ๆ น้อง ๆ คนเฝ้ากระทู้ห้ามดุด้วยแหละ                  . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 24 ก.ค. 48 14:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ห้องรับแขก  6 / 140 mz (หมีเซอะ)   43 – 47 สวัสดีครับ    ดีใจ   เดี๋ยวค่อยคุยกันทีหลัง รสา รสา  35 ขอบคุณที่บอกทางไป     “บ้านหมอวฤก”     ถ้าไม่ย้ายบ้านไปไหนก็ไปถูก แต่ค้นหาแผนที่ไม่เจอ  แน่ใจว่าคงมีทางไป  “ว่ายเวิ้งวรรณศิลป์”  ของคุณ หมอโมโนด้วย  เป็นเวบที่หลากหลายความรู้วรรณศิลป์    ผมคัดลอกนิราศ นรินทร์จากเวบนี้ไปอ่าน  พิมพ์ด้วยกระดาษ เอสี่ ได้ 29 หน้า  จนเดี๋ยวนี้ก็ยัง ใช้ฉบับนี้อ่านอยู่ แหะ แหะ  ขอเรียนท่านทั้งหลายว่าอย่าเพิ่งเปิดประตู  “My Blog” ของ ข้าพเจ้าเน้อ  ทำไม่เป็น  และคงอีกนาน สงสัยจะต้องคืนสิทธิ์สมาชิก... ............................................................... ศาลาไทย  36 ๏ ข้าว คลุกกะปิน้อง           ลองทำ ยาก เพราะสูตรเฮียคัม        ขาดห้วน หมาก เคี้ยวบ่นประจำ         ไม่อร่อย                 แพง แต่ยังชอบบ้วน          อวดน้ำหมากตะบัน    ๚ อันนี้พออ่านรู้เรื่องบ้าง  แต่ควรมีคำเตือนกำกับเอาไว้ด้วยว่าเวลาอ่าน ต้องแบ่งกลุ่มคำให้ถูก  ไม่งั้น  อันตราย อย่างบาทแรกควรอ่าน “ข้าวคลุกกะปิ......น้อง.....ลองทำ”   ไม่ควรอ่าน “ข้าวคลุก....กะปิน้อง.....ลองทำ ควรอ่าน    “ยากเพราะสูตร......เฮียคัม.......ขาดห้วน” ไม่ควรอ่านโดยเด็ดขาด  “ยากเพราะสูตร......เฮียคัมขาด.......ห้วน” วรรคจบพอสื่อความได้อยู่   แต่เหมือนใช้คำที่มีความหมายไม่ขาด  อ่านแล้ว จะค้าง ๆ  คา ๆ  อารมณ์ค้าง  ........... สรุปว่าเจ๋งแล้ว  แต่มือยังตกไปนิด ๆ   ฮิฮิ ................................................................... เดี๋ยวจะถูกนินทาว่าคนเฝ้ากระทู้ไม่เขียนกระทู้ ถ้าเขียนตามกระทู้    คงต้องว่ากันเรื่องเศรษฐกิจตกต่ำ   ลองเขียนแบบรวมความฉีกกระทู้  ครับ ๏ ข้าว คลุกกะปินี้              เป็นพยาน ยาก ก็จะรับประทาน          หนึ่งบ้าง หมาก ฝรั่งใช่อาหาร           เราชอบ                 แพง ฤถูกก็จะ ล้าง             ปากลิ้นกินสนอง   ๚ ......................คำพลี........................... ......................................................................... จอมยุทธเมรัย   38 ข้าว  ตอกดอกไม้ธูป                   เทียนหอม ยาก  กว่ายากพี่ยอม                    สะกดกลั้น หมาก  กลขมาจอม-                    ขวัญแม่ แพง  หน่อยแหวนวงนั้น                พี่ซื้อสี่แสน หากการสำเร็จได้                        ดังหมาย ความโกรธแม่สลาย                     ชื่นช้อย วางแผนต่อเยี่ยงชาย                    ชาญศึก วันพรุ่งอ้อนเมียน้อย                     สี่ล้านบ้าน,เก๋ง เมื่อจอมยุทธเมรัย เริ่มเขียนโคลงได้ ก็ได้จะอ่านโคลงสวย ๆ กันละครับท่าน สงสัยจะสมาธิสั้นเสียก็ไม่รู้  อ่านบทแรก  บาทหนึ่ง บาทสอง นี่ใจจะละลาย อยู่แล้ว  เจอหักหลังคนอ่าน ดูตั้งใจว่าว่าจะเขียนรวมความเดียวผสานกันทั้งบท    แต่ฉีกกระทู้     อ่านโดย ภาพรวมแล้วก็เห็นว่าจอมยุทธเมรัยคนเดิมเริ่มจะมา   จำได้ว่าผมเคยอ่าน “โคลงกลอน”  ที่จอมยุทธ์เขียน   (บทประพันธ์ที่เขียนยาก   ในบทเดียวกัน จะอ่านเป็นกลอนหรือจะแยกเป็นโคลงก็ได้)  แต่ผมไม่ระวัง เข้าไปมั่วปล่อยไก่จนหมดเล้าแต่ท่านจอมยุทธ ก็คือจอมยุทธ  ใจกว้างไม่ถือสา   พร้อมชี้แจงอย่างสุภาพ  เป็นเรื่องที่เป็นบทเรียนที่มีค่าแก่ผมเสมอ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 23:51:12 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 48 17:43:12 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 24 ก.ค. 48 17:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๖) ๏ ๒๓ หมอ  “วฤก”  แสนเก่ง เพลงร้อยกรอง แต่เพลงรัก  ถ้าไม่ลองก็ใช่ที่ เห็นสาวสาวพะเน้าพะนอไยรอรี เหมือนชักซอแล้วไม่สี น่าเสียดาย ๒๔ เขียนโคลงกลอนปรัชญาสารพัน “วาวา” คนขยัน ไยเงียบหาย อย่ามัวเก็บเงินทองของนอกกาย หรือเดินสายทวงหนี้ทุกวี่วัน ๒๕ ชื่อ “ไร้นาม”   นั้นใช่จะไร้เงิน อาจร่ำรวยจำเริญ เสียอีกนั่น ถึงไร้เพื่อนเลือนพี่คนนี้คนนั้น อย่าถึงขั้นร้างไร้หัวใจเลย ๒๖ จากเมืองไทย “ไกลถิ่น”   ยินไหมเพื่อน ยามรินเลื่อนโคลงคำลำนำเผย ถึงไกลทางลางเลือนจงเหมือนเคย อย่าเงียบเงยข่าวคราวถึงชาวโคลง ๒๗ เคยโต้เพลงตอบพลางแล้วถอยพลาง เจอ “นัทตี้” จอมกร่าง  หนีตัวโก่ง หนุ่มไทยไร้น้ำยาจึงลาโรง พบฝรั่งร่างโย่ง ก็ยินยอม จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 24 ก.ค. 48 17:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เฮียคัมภีร์โบราณไล่ขานชื่อ หากไขสือนิ่งเสียกลัวเฮียฉุน รีบ "มาครับ" มาตอบพร้อมขอบคุณ เพราะอบอุ่นอยู่เสมอเมื่อเจอเฮีย แหะๆ เวทย์ไม่สันทัดโคลงน่ะ จากคุณ : เวทย์ - [ 24 ก.ค. 48 19:10:33 A:203.156.132.91 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 Thank you here Kumpeera for the constructive comment mak mak krab. Well...now I'm a little bit busy to finish the conference paper within this week à :) I will save your colourful butterfly and will compose the poem ( for this one or the next one...two...three kratoo:) ) na krab :) จากคุณ : mildsteel (mildsteel) - [ 25 ก.ค. 48 02:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาตามกลิ่นธูปที่ท่านคัมภีร์ฯ จุดเรียก มีคนคิดถึงเราด้วย กึ๋ยๆๆๆๆ... ดีใจ๊ ดีใจ... เสียงโคลงกลอนมิค่อยได้ขานขับ มัวแต่จับ"เจ้าจำปี"ไม่หนีหน้า เสียงเห่กล่อมเพื่อเจ้าขวัญชีวา โตเร็วหนาแม่จะพาเจ้าซิ่งเอย... ฮี่ๆๆๆ... คิดถึงทุกคนเหมือนกันค่ะ โชคดีมีตังค์ใช้นะค๊า.... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 25 ก.ค. 48 11:16:52 A:203.113.51.101 X:203.151.140.117 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ..๏ ยามที่ใจอ่อนแอยอมแพ้พ่าย สู้แทบตายยังไม่ถึงแม้กึ่งฝัน จะคาดหวังกำลังใจจากไหนกัน แต่ละวันหวาดผวาจนชาชิน แพ้กับแพ้ผ่านมาจนน่าเบื่อ หมดความเชื่อโรยแรงใจแหว่งวิ่น ปล่อยน้ำตาให้หยดรดผืนดิน เผื่อดื่มกินต่างน้ำคงหนำใจ กี่เจ็บช้ำซ้ำซากแทบอยากล้ม อกเฝื่อนขมกลับขืนว่ายืนไหว หวังแค่คอยปล่อยกาลล่วงผ่านไป ฟ้าคงใสอีกหนหลังฝนซา เคยมีรักให้รอก่อความหวัง ก่อนฝันพังพินาศจบปรารถนา เมื่อความจริงทุกแง่ตีแผ่มา ฉันมีค่าแค่ใบไม้...ใครก็เมิน ๚ะ๛   ฝากให้เฮียหนังสือเก่าที่รัก แทนความคิดถึง เท่าที่หัวใจน้อย ๆ ของจังงังจะบรรจุรักที่มีได้ .. โอ๊ว .. ซี๊ด ... ท่าเป็นโคลง ก็จะดีมิใช่น้อย นะจ๊ะ เฮีย จ๋า .. จากคุณ : จังงัง - [ 25 ก.ค. 48 12:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีครับ คุณคัมภีร์โบราณ เห็นยอดฝีมือโคลง มาเปิดกระทู้ด้วยตัวเอง...อดใจไม่ได้ เพราะเป็นแฟน..กลอน..และ..โคลง..อยู่ แวะมาทักทายครับ สัทธราฉันท์ ๒๑ .. ๐ งามนัก วรรควรรณประพันธ์จาร พินิจะอรรถะผสาน กรอมละม่อมมาน ณ กาลนี้ ๐ งามนัก วรรคผายผกายธี- ระระบุวุฒิวิถี ล้ำเพราะคัมภี- รภาพสรรค์ ๐ งามกลอน ย้อนศัพทะรับกัน ศิลปะบทะประพันธ์ ปานจะผ่านผัน กระชั้นใจ ๐ งามโคลง โยงศัพท์ประทับใจ นิยมะจะละไฉน งาม/เพราะ-ยามไข กระไรนี้ ๐ งามกาพย์ ซาบซึ้งคะนึงลี ละนยะธิระวจี ดาลสราญศรี ฤดีสม ๐ งามฉันท์ นั้นดุจวิพุธพรม ขจิตะคติภิรมย์ เยียวจะเกลียวกลม บรมกานท์ ๐ งามคำ นำคิดประดิษฐ์ขาน พิจิตระวรรณะละลาน เปรียบเลาะเลียบธาร สถานเธียร. จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ก.ค. 48 14:16:06 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คมเคียวคมลับได้              โดยคม คมต่อคมบดผสม               แต่งเขี้ยว คมวาววับเพลินชม              คมค่า คมบั่นเศียรเพียงเสี้ยว         ตื่นต้องตาคม คำโคลงคงค่าได้                โดยเพียร คำต่อความขีดเขียน            แต่งแต้ม คำโคลงหากลืมเรียน           ลาเลิก คำยิ่งเพี้ยนยามแย้ม            ยากแท้โคลงคำ สวัสดีครับ พี่คัมภีร์โบราณ แวะมาส่งการบ้านครับ (มีคนแอบบอกว่า ครานี้คนคุมอาศรมเคร่งครัดนัก)  แต่งตามกระทู้หน้าบาทไม่ออกเนื่องจากไม่ได้ขีดเขียนมานานขอส่งแต่เพียงเท่านี้ก่อนครับ จากคุณ : ยุตา - [ 25 ก.ค. 48 16:23:17 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ห้องรับแขก  7 / 140 Augustman   39 ๏ ลุอาสาฬหะน้อม...............บูชา เชิญยกจอกสุรา...................คว่ำทิ้ง สร้างบุญตลอดวรรษา.........เสริมส่ง  กุศลนา จุ่งอธิษฐานจิตพริ้ง...............เลี่ยงพ้นทางอบาย   ๚ โคลงบทนี้นำไปใช้ได้ทุกปีเมื่อวันอาสาฬหบูชาเวียนมาถึง    ปีนี้แม้จะเลยวัน อาสาฬหะมาแล้วแต่ย่างเข้าสู่การเข้าพรรษาซึ่งใช้เวลาตั้งสามเดือน ใครจะเขียน เรื่องเข้าพรรษาก็ยังมีเวลาอีกนาน   “เชิญยกจอกสุรา.....คว่ำทิ้ง”    วรรคหน้าทำท่าจะดื่ม   พอวรรคหลังจึงคว่ำทิ้ง อ่านแล้วได้ลูกเล่นเอาไปใช้เขียนได้อีก เคยอ่านจากตรงไหนก็จำไม่ได้แล้วว่าคุณ ออกัสท์แมน  อธิบายให้ผู้สงสัยท่าน หนึ่งทราบว่า เกิดในเดือนสิงหาคม  จึงได้ชื่อนี้  เดือนหน้านี้เองครับ   วันคล้าย วันเกิดคุณ  แหะแหะ  คนจำวันนี้ได้คงจะคุณหลานศาลาไทยคนเดียว ............................................................................. หิ่งห้อยฯ  40   ข้าว....เย็นแต่กับร้อน...............อร่อยดี ยาก....ยกช้อนทัพพี................ออกได้ หมาก....ผู้หมากเมียมี..............ไหมท่าน แพง....นิดฝากซื้อให้...............เฒ่าผู้แก่ชรา                     ข้าว....เก่าข้าวใหม่นั้น..............ต่างกัน แดง....จัดสีตะวัน....................รุ่งเช้า แกง....ใส่ขมิ้นชัน...................ปรุงรส อร่อยนา ร้อน....นักตักแกงเข้า..............คลุกข้าวเย็นเย็น ข้าว....สารหุงเสร็จได้..............ข้าวสวย แกง....เก่าของอาหมวย...........อร่อยล้ำ ปักษ์....นี้พี่ถูกหวย.................หรือเปล่า ใต้....ออกตกเหนือจ้ำ..............ถูกแล้วเลี้ยงที .................................... แพรพรายระยิบจ้า........มหาสมุทร กระพริบแสงสีสุด........เพริดพริ้ง ดั่งดาวเล่นดำผุด........ว่ายโผล่  เลยพี่ ผืนแผ่นน้ำสบัดสบิ้ง.......คลื่นพ้นขอบทะเล หนูหิ่งฯ     ชื่อนี้ไม่รู้ใครเรียกเป็นคนแรก แต่ติดปากกันไปแล้ว  ดูเหมือน จะมีหลายนามปากกาเหมือนกัน โคลงสามบทแรกรวมไปกับโคลงกระทู้  อ่านแล้วก็ได้ยิ้มเพราะเห็นความ พยายามควบคุมฉันทลักษณ์ของผู้เขียน   อ่านบทนี้แล้วสนุกสนาน ข้าว....สารหุงเสร็จได้..............ข้าวสวย แกง....เก่าของอาหมวย...........อร่อยล้ำ ปักษ์....นี้พี่ถูกหวย.................หรือเปล่า ใต้....ออกตกเหนือจ้ำ..............ถูกแล้วเลี้ยงที บาทแรกเขียนแบบมือครูเลยครับ ..ข้าว....สารหุงเสร็จได้ ...ข้าวสวย ส่วนอีกสามแถวต่อมาแม้จะคุมฉันทลักษณ์ได้ดี  การถ่ายทอดความคิด ออกจะไปกันคนละทิศละทางมากไป  เหมือนกับว่าคิดอะไรได้ก็ใส่เลย การเชื่อมคำกระทู้หน้าบาทกับคำในวรรคหน้าส่วนมากทำได้ดี  แต่ต้อง ระวังคำที่พอเอามาต่อกันแล้วไม่ไปด้วยกัน  เช่น    แกง...เก่า     ฟังแล้ว ไม่น่าอร่อย  คือคนอ่านไม่คล้อยตามความที่เราจะสื่อ บทที่ชอบคือบทนี้ครับ แพรพรายระยิบจ้า...............มหาสมุทร กระพริบแสงสีสุด...............เพริดพริ้ง ดั่งดาวเล่นดำผุด..................ว่ายโผล่  เลยพี่ ผืนแผ่นน้ำสะบัดสะบิ้ง.......คลื่นพ้นขอบทะเล ท่าทางจะเก่งแนวเขียน   โคลงบรรยายภาพ       เขียนได้สนุกสนานร่าเริง บาทที่สามตรง.    ...เลยพี่...    .ถึงไม่มีสร้อยคำก็ได้ความสมบูรณ์ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องใส่   ลองดูตัวอย่างคนเก่ง ๆ  เข้าใช้สร้อยคำกันแนวไหน เขียนโคลงเสร็จแล้วไม่ต้องรีบส่ง   ทอดระยะรอเวลาช้าไปอีกนิดก็ได้ ค่อยกลับมาอ่านทบทวน  จะเห็นข้อบกพร่อง  เราจะได้ขัดเกลา ปรับปรุง ให้ดีขี้นอีกมาก สรุป เขียนเสร็จแล้วทิ้งไว้อย่างน้อย 15 นาที ค่อยกลับมาอ่านทบทวนคำ ผิดเพื่อแก้ไข  ทบทวนความที่ไม่ดี เพื่อปรับปรุงแก้ไข จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 25 ก.ค. 48 23:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แพงหมากยากข้าว..แค่............คำคน  นาพ่อ ข้าวยากหมากแพง..จน............ขูดหม้อ แพงหมากยากข้าว..บ่น............พานเบื่อ  นอแม่ ข้าวยากหมากแพง..พ้อ............บ่นพ้อแค่จน แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 23:56:36 จากคุณ : giant1964 - [ 25 ก.ค. 48 23:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๗) ๏ ๒๘ ธุรกิจโครงการพันล้านบาท สาว “ตะวัน” จึงมิอาจขับเพลงกล่อม กลัวได้ยินข่าวใหญ่หัวใจตรอม ใครเด็ดดอมดวงตะวัน ไปวิวาห์ ๒๙ “จัสท์มี” มิเห็นมีกวีวากย์ ใช่สิ้นศึกนับซากทหารกล้า หรือขุนพลเพลงกลอนมาอ่อนล้า ถือมีดพร้าสับหมูอยู่ในครัว ๓๐ “รวยระรินกลิ่นชา”  มาหอมหอม มิได้ดื่มก็ขอดอมพอหอมกลั้ว เคยถือจอกรอจิบไม่เจียมตัว กลับเมามัวชาเขียวอยู่เดียวดาย ๓๑ หรือ “ยุตา” แต่งงาน จึงเหงาเงียบ พูดกับเมียต้องพับเพียบพังพาบพ่าย รอวันน้องภรรยาแอบท้าทาย ค่อยแปลงกายเป็นงูขึ้นชูคอ ๓๒ “สายลมคิมหันต์”  รำเพยหาย หรือพรมพรายเพลินหลับในหับหอ มีอ่างน้ำแอ่งน้อยไว้คอยรอ อยู่กับหมอนวดสาวทุกคราวคืน จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 25 ก.ค. 48 23:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีทุกท่านขอรับ ว่างบ้าง ไม่ว่างบ้าง ไม่มีแรงบันดาลใจบ้าง นานๆทีเข้ามาครั้งขอรับ ข้าว ขายกี่หมื่นล้าน         เล่มเกวียน ยาก แลกสายพานเวียน    ตรวจแท้ หมาก ส้มหมากขามเพียร  พากปลูก แพง บ่เท่าน้ำมันแล้         งบนั้นขาดดุล แพง ฮักสงวนเขตค้า        สมาคม หมาก รุกเสรีนิยม            ฆาตย้ำ ยาก ปล่อยค่อยค่อยผสม  อย่าปล่อย หมดนอ ข้าว เวียตข้าวจีนกล้ำ        รุกม้าอับจน จากคุณ : โกฏิดารา - [ 26 ก.ค. 48 17:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ๏ประยูรญาติกวาดเกลี้ยง..........กอบโกย โกงสนิทไม่ผิดโพย..................พี่น้อง เจ็ดชั่วโคตรโอดโอย................ขโมยอิ่ม ธุรกิจการเมืองฟ้อง...................เพื่อนพ้องซ่องโจรฯ ................................................................... เอ่อ.... อ่า.... ใคร ๆ ก็ไม่รักผม ขนาดพัดลมยังส่ายหน้าเลย กระป๋มไม่รู้ ขอรับ ไม่รู้อะไรเลย ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 26 ก.ค. 48 19:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 62 นิมิตตังสาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี คนดีกำหนดด้วย................สิ่งดี สมเด็จพระชินสีห์.............ตรัสไว้ กตัญญูกตเวที.................คุณเทิด เป็นเครื่องหมายส่งให้........เรียกได้คนดี จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ก.ค. 48 20:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แวะมาตอบท่านเฒ่าคำผีค่ะ เอ่อระเหย ลอยตัว................ลอยไปแต่หัว ไม่รู้ทางไหน น้ำมันสุดแสนจะแพง...............ก็ใช้น้ำแกง แทนเสียทันใด รถไฟลอยฟ้าใต้ดิน................ประหยัดทรัพย์สิน กันได้บ้างไหม ข้าวหอมมะลิที่ปลูก..............ซื้อจากไทยถูก แบกมาถุงใหญ่ น้ำหนักเกินโอเวอร์โหลด..........สายการบินโหด ต้องแบกกลับไป ป๋าคัมฯ ให้เอียงแก้มทาบ.........น่ากลัวโดนงาบ เห็นปากแต่ไกล พี่ ๆ อาศรมอยากเจอ..............หลายคนละเมอ ถึงแต่ป๋าไง อย่างเช่นพี่เล็กโคชรา...........หน้าอ่อนจริงหนา ยิ้มย่องผ่องใส คุณนายทิวาผมเก๋.................ยิ้มมีเสน่ห์ เหมือนนักร้องไทย ยัยหนูศาลาไทยคมขำ...............ถึงแม้จะคล้ำ แต่ก็ไฉไล (ยัยหนูกลอนมันพาไปเน่อ) มีอีกตั้งหลายคนถาม..............วันนั้นไม่จาม หรือว่าสะกิดใจ ปากมีช่างเที่ยวค่อนขอด..........กลัวจะไม่รอด ถึงวันหน้าฟ้าใหม่ เปรียบผู้หญิงดั่งสินค้า อย. ....ทีเวลาไปขอ ล่ะพูดจ้อลื่นไหล แถมว่ารูปทรงสี่เหลี่ยม..........ของแท้ของเทียม แป๊ะเอี้ยเมื่อปิดไฟ อย่างนี้คงอยู่ไม่นาน............คงไม่ถึงงาน- แซยิดที่จัดให้ พ่อช่อมะม่วง แม่พวงมะไฟ.........สวยจากข้างใน ใช่สังขารเอย. กล. (เกือบลืม) ลิงก์บ้านพี่ ๆ ค่ะ ลิงก์บ้านพี่หมอโมโน http://www.geocities.com/thailiterature/ แถมลิงก์บ้านพี่เล็ก http://www.geocities.com/lekpage/main.htm ลิงก์บ้านลุงเวทย์ http://siampoetry.com/ และลิงก์บ้านพี่ทิวา http://members.thai.net/jaitanjai/ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 48 22:53:42 จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ก.ค. 48 22:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 64 mz (หมีเซอะ)   43 – 47 สุดยอดตรรกะต้อง..........ตรรกกะรู ตะเกียกตะกายอุ้มชู.........ชาติเลื้อย ชาติสยามย่อมฟื้นฟู.........ชาติหน้า คอรัปชั่นเฟื่องเฟื้อย.........มะแอ้งร้องสรรเสริญ   เมื่อธุรกิจสิ้นยุค.........สื่อสาร ชินคอร์ปก็ทะยาน.......หมากหน้า ลอจิสติก,พลังงาน,.....แลหุ้น เดมาก็อกก็หว้า..........สัตว์ร้ายการเมือง เศรษฐกิจสยามกระเตื้อง.........ฮวบฮวบ คณาญาติท่านกินรวบ.............รื่นค้า รากหญ้ารากเลือดยวบ...........ยวบยวบ เพลินหยิบเงินชาติหน้า...........กระหน่ำใช้ชิบอ๋าย   สามบทข้างบน ไม่เคยได้อ่านมาก่อน     เพราะไปลงไว้ในกระทู้นอกกลุ่มบทกวี ดูเหมือนจะเป็น กลุ่มกวีการเมือง ราชดำเนิน  ซึ่งมีคนเก่ง ๆ มากมาย ลีลาและความคิดของหมีเซอะก็มีบุคลิกที่จะอภิปรายฝ่ายที่เห็นไม่ตรงกันได้อย่าง เผ็ดร้อนอยู่แล้ว  ความรู้ทางเศรษฐกิจการเมือง   อารมณ์ขัน   ความเชี่ยวชาญโคลง สี่สุภาพ เมื่อมาหลอมรวมอยู่ในคนเช่นนี้ก็ลองอ่านบทโคลงไม่ไว้วางใจรัฐบาลที่ นำมาทบทวนไว้ให้แล้ว   ก็คงไม่ก้าวก่ายความคิด   อิสระ  อักษรา   ( ฮิฮิ    สงสัยเลิกใช้ชื่อนี้แล้ว) ของทั่นหมี ทั่นทิวา  ทั่นโฮโมฯ ..อุ้ยส์...ท่านโมโน ฯลฯ    เพราะผมชอบเรื่องการโคลงมากกว่า การเมือง  แต่น้อยกว่าการบ้าน... แค่อยากจะเอาโคลงที่รจนาโดยหมีมาเป็นตัวชี้แนะ (หมายความว่าไรก็มิรู้..) น้อง ๆ ทั้งหลายตามสมควร .............................................................................. รัก..โคลงเพราะราบแพ้.......ลีลา ฉัน..มิปรารถนา...............แบ่งข้าง ทะลัก..อสัตย์ศัสตรา.........ศิลป์สุข กระไรพ่อ โคลง..รักชาติอาจอ้าง.......รักษ์ข้างคนฉล รักษ์..โคลงเพราะรักน้ำ.......คำโคลง ฉันท- รสเรียงโยง.............ยิ่งแก้ว ลักษณ์..เคร่งพิศครรโลง.....เพียงรูป ฤๅแม่ โคลง..ย่อมสิ้นรสแล้ว........หากไร้ใจกวี   โคลงชุดนี้เป็นโคลงกระทู้หน้าบาทต้นแบบ คือ     “รักษ์    ฉันท    ลักษณ์     โคลง” อีกบทก็เป็นโคลงกระทู้หน้าบาทล้อเสียง  “รัก    ฉัน    ทะลัก     โคลง”    ให้มือใหม่ จด  และจำไว้ไปลองเขียนเล่น หรือเขียนเอาจริงก็ได้ ตัวอย่างที่ควรศึกษาแล้วลองเน้นทำตามให้ได้คือการสรุปในบาทจบ  ที่ผมอ่านโคลง ของหมีเซอะแล้วชอบก็ลองมาพิจารณาดูว่าอ่านโคลงจบแล้วแต่ทำไมยังมันส์....อยู่ โคลงบางบททำไมอ่านจบแล้วจบเลย ไม่ติดใจอีก     อยู่ที่การการคุมความของบท โคลงโดยรวมไม่ให้เรี่ยราดนอกเรื่อง    ตรึงอารมณ์คนอ่านให้ได้ทั้งสามบาทแรก แล้วปล่อยหมัดเด็ดในบาทจบ   ลองกลับไปหาอ่านโคลงที่เขียนโดยหมีเซอะหรือ MZ   ดู  ก็จะเห็นความเป็น หมี ได้ชัดยิ่งขึ้น   ................................................................ อินเตอร์เน็ตวิเศษแก้ว...........อารยะ หลอมเก็จกวีวจนะ...............เอกถ้วน เสกทิพยศิลปะ...................สว่างแก่ สกลนอ กี่แผกวรรณะล้วน................ต่างล้วนเข้าถึง เว็บบอร์ดเปรียบแว่นฟ้า........วิมานสถิต ถนนนักเขียนนักลิขิต............เรขรื้น อาศรมโคลงเนรมิต.............นวมิตร โคลงแม่ แม้ล่วงยมโลกฟื้น...............สู่ฟ้ากวีสวรรค์   สองบทนี้นัยว่าเป็นโคลงยอยศ.....  ...ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้บ่อยเพราะมักได้ อ่านโคลงแนว  ทรยศ   ขบถ  ..... ฮิฮิ     ให้ลองดูที่บาทจบว่าสรุปได้ดีจริง ๆ “กี่แผกวรรณะล้วน................ต่างล้วนเข้าถึง”   บาทนี้ยังให้คำบังคับรูปโท คือคำที่ ๕ และ ๗    “ล้วน”      เป็นคำเดียวกัน   สร้างความไพเราะเพิ่มขึ้นไปอีก   ผมเองก็ได้ครูหนอนฯ บอกจึงได้หัดเขียน และมือใหม่ควรเลือกใช้ให้เหมาะกับโคลงแต่ละบทด้วย การใช้คำร่วมสมัยเช่น  อินเตอร์เน็ต เปรียบดังแก้ววิเศษในโลกยุคใหม่  หรือ “เว็บบอร์ดเปรียบแว่นฟ้า........วิมานสถิต”     ทำได้สนิทเนียนดีสมกับเป็น หมี    การเลือกใช้คำให้ถูกลักษณะของโคลงก็จะเห็นตัวอย่างได้ในบทโคลง ทั้ง ๒ บทนี้  นอกจากนี้หมียังถนัดในการล้อคำต่อคำซึ่งเห็นว่าเชี่ยวชาญมานาน แล้ว   ในการเอาชื่อของนักการเมือง หรือเหตุการณ์ต่าง ๆ      มาล้อรูปล้อเสียง เช่นคำ  เนรมิต    นวมิตร   เอามาวางถูกที่ถูกเวลา  สื่อความได้ชัด  อีกทั้งยังได้ สร้างสีสันให้กับบทโคลง  ใครทำได้ก็ต้องบอกว่า  “คุณ...เท่มาก” (พูดแล้วต้อง ทำหน้าให้เหมือนไตรภพ......ฮิฮิ) หมีเลือกใช้คำตายส่งสัมผัสทั้งสองบท  เช่น  สถิต – ลิขิต  -  เนรมิต   อาจเพราะ ชอบโดยส่วนตัว  โบราณมักนิยมใช้ในอารมณ์เศร้าโศก  อึดอัด  บีบคั้น  อัดอั้น ตันใจ  โกรธ   หรือในสถานการณ์สงคราม ฯลฯ  เสียงโคลงจึงออกดุ ๆ เข้ม ๆ ไม่หวานจนเลี่ยนอย่างที่เฒ่าคำผีชอบเขียนบ่อย ๆ   จนครั้งหนึ่งครูหนอนฯบ่นว่า พอเริ่มบาทแรกก็รู้แล้วว่าใครเขียน   บาทจบบาทนี้อ่านแล้วต้องยอมยกให้  ว่า  “โดน”   แบบเต็ม ๆ  สงสัยว่าตอน เขียนคงถูกโคลงนิราศนรินทร์เข้าสิง “แม้ล่วงยมโลกฟื้น...............สู่ฟ้ากวีสวรรค์ “ น่าจะเอาไปใช้เปิดเวบบอร์ด   หรือติดไว้เหนือประตูสำนักอาศรมชาวโคลง ................................................. ขอบคุณศาลาไทยที่อัญเชิญหมีมาปรากฏตัวได้พร้อมทั้งบทโคลงที่ผมไม่ต้อง เสียเวลาไปค้นหาเอาเอง   ที่ต้องการให้หมีปรากฏตัวเพราะต้องการใช้ตัวอย่างบทโคลงแนวที่หมีเขียน ซึ่งถ้าผมจะเขียนเองก็ไปไม่ถึง   คิดว่าทางโคลงที่หลากหลาย   น่าจะเป็นประ โยชน์และจุดประกายแก่ชาวโคลงรุ่นใหม่ที่สนใจอ่าน ได้บ้าง     อีกแนวที่ผมเห็นว่าดีมากและชอบก็คือโคลงของ แดงน้อย  และตั่วกอ  แต่นำ เสนอเป็นหลักการได้ยาก เพราะเป็นเรื่องของความสามารถเฉพาะตัวจริง  ๆ เชิญอ่านโคลงครูหนอนสุราก่อนปิดห้องรับแขกช่วงนี้ เขียนเท่าที่รู้สึก               มาเลย อย่านั่งดูเฉยเฉย            ไม่กล้า ต่างคนต่างไม่เคย          มาก่อน มือใหม่ครั้งแรกอ้า          ล่มบ้างช่างมันฯ ............หนอนสุรา   ............... แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 01:34:25 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 01:27:47 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 27 ก.ค. 48 00:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๘) ๏ ๓๓ “พิราบเงิน”  บินถลา ไปฟ้าไหน หรือแอบฝากหัวใจไว้ที่อื่น เห็นหิ้วครกคู่ชีพรีบไปยืน เอานิ้วยื่นไปจำนำปั๊มลายมือ ๓๔ เปิดกิจการส่วนตัวลำพังตน สาว “เอ็นจัง” แสนซนสดใสซื่อ ถ้าขายหุ้นเปิดห้างแล้วร้างรื้อ จะช้อนซื้อสักหุ้นร่วมทุนเธอ ๓๕ ป้า “นุภา” เคยเพียรรำพันโคลง ผูกหัวใจยึดโยงอาศรมเสมอ ขอบพระคุณเพลงคำอันล้ำเลอ ที่ประทานปรนเปรอมาปลื้มใจ ๓๖ โอบ “ป้าหนอน”  ทะนุถนอมกับอ้อมอก กายสะท้านสั่นสะทกสะเทื้อนไหว กระซิบกรอกซอกหูพอรู้นัย “ที่ขอยืมเงินไป....เมื่อไรคืน ? ” ๓๗ “มัชฌิมา”   สายกลางทางนิพพาน คือสายธารแห่งธรรมอันฉ่ำชื่น โอ้สายธารหัวใจใครเหือดชื้น ทิ้งอาศรมหล่อรื้น น้ำตาริน ................................................ พยายามนึกถึงชาวโคลงรุ่นปฐมฤกษ์ก็ชักจะจำไม่ได้แล้ว ขอเขียนถึงท่านผู้ที่เคยเสวนาโคลงกลอนกันมาจนพอคุ้น เคยกันบ้าง    ซึ่งอาศัยความคุ้นเคยกันนี้    ท่านที่ถูกเพลงยาว ใส่ร้าย หรือแทงข้างหลัง ก็จะสวนหมัดหนัก ๆ กลับมาอย่าง รสา รสา บ้าง  หรืออาจจะลูบหัวตบไหล่ให้อภัยอย่างลุงเวทย์ หรือ คุณออกัสท์แมน ก็น้อมรับหมด  ที่ผิดพลาดไปนั้นก็ด้วย ความคิดถึงโดยแท้ น่าดีใจที่มีชาวโคลงรุ่นใหม่ฝีมือดีมีหลายคนที่ผมไม่รู้จัก   จะ ทักทายด้วยเพลงยาวก็ยังไม่มีข้อมูล   หวังว่าถ้ามีโอกาสน่าจะได้เสวนากัน  หรือเพราะผมมาเฝ้า กระทู้เลยหายเงียบไปหลายท่าน แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 07:24:22 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 01:24:51 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 27 ก.ค. 48 01:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ถึงมีดทื่อเถือมิเข้าใช่เก่ากุด บริสุทธิ์สะอาดซื่อสะดือใส จะเที่ยวกรีดเที่ยวฟันได้ฉันใด แค่มีไว้ขู่น้องน้องป้องกันตัว ๚ จากคุณ : โมโน - [ 27 ก.ค. 48 08:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เรียนท่านผู้อาวุโส #65 อยากตอบโคลงต่อโต้     จนใจ ด้วยอยู่หอพักใน            ปิดแล้ว ถึงตีหนึ่งไม่ไหว             ดึกเกิน นาพี่ จึงเร่งมาเจื้อยแจ้ว          ตอบข้างกลางวัน มือใหม่ไม่เก่าหน้า         น้อมจิต โคลงขัดอัดตันติด         โปรดแก้ โคลงสดสื่อความคิด      ความอ่าน เพิ่งหัดไม่ยอมแพ้         นบแต้พนมมือฯ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 27 ก.ค. 48 12:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เงินทองของสิ่งสร้าง        พี่ไร้ กายพี่มีแต่ใจ                 ปรี่แป้ แม้นข้าวหมากขาดไส้      ท้องแสบ เชิงสวาทบ่ขาดแง่           อกอ้า ใจโปรย ทํางานเข้าเดือนที่ 3 เงินเดือนยังคงตกเบิก เศร้าเหลือเกิน ข้าวยากหมากแพงแถมยังไม่ค่อยมีเงินซื้อข้าวยาไส้ โฮๆๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 16:22:59 จากคุณ : leel - [ 27 ก.ค. 48 16:21:38 ]

ความคิดเห็นที่ 69 " กรุ่นประทิ่น กลิ่นปทุม ทุกนุ่มเนื้อ เคยแอบเอื้อ อวลอุ่น ละมุนหอม สัมผัสนิ่ม เนียนผม ได้ดมดอม ยังถนอม ปรารถนา ก่อนลากัน อัญเชิญกลอน วอนแก้ว ฉายแววกล้า มาเจิดจ้า แจ่มใน หัวใจฉัน เป็นมิ่งมิตร ดวงมณี แห่งชีวัน เป็นรักอัน ศักดิ์สิทธิ์ สนิทนาน" เป็นกลอนเก่าชายชาญแต่กาลก่อน แม้หินยังอาจกร่อนด้วยคำหวาน นับประสาอะไรใจนงคราญ ฤๅจักทานคมคำเฮียคัมภีร์ กลอน ๒ บทแรกเป็นงานเก่าๆของเฮียคัมฯ ขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 27 ก.ค. 48 17:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ทาบทิพย์ทอภาพแพร้ว..........แพรวตา ลมแต่งเติมระลอกทา............ทั่วน้ำ พรายแดดแผดพราวพา..........ระยับพร่าง กลก่องประกายย้ำ................ย่อมด้วยพอดี จากคุณ : เวทย์ - [ 27 ก.ค. 48 20:11:18 A:58.147.26.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 "คุณคัมภีร์ฯ" มีจิตคิดกลอนร่าย ถึงหญิง-ชายเก่า-ใหม่ในถนนฯ   ขอมาจุดธูปเทียนร่วมเวียนวน หวังให้ดลใจมิตรคิดเยี่ยมเยือน ตัวผมนี้สมัยครั้งยังหนุ่มแน่น คิดมีแฟนสาวสมัครรักเพียงเพื่อน     ภาพภายในเก็บอยู่มิรู้เลือน อีกสามเดือนท้องเธอโย้...โอ้โชคดี ! แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 21:53:32 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 20:40:45 จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 27 ก.ค. 48 20:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ๏ พลาดผิดหากคิดแก้............พออภัย ขอแค่แปรเปลี่ยนใจ...............เปิดกว้าง วิกฤติเกิดทั่วไทย...................ทุกข์หนัก   หากลดอัตตาบ้าง..................อาจสร้างสมานฉันท์๚ แบบว่า...อยากปลดปล่อยแค่นั้นเอง...แหะ ๆ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 27 ก.ค. 48 20:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ห้องรับแขก  9 / 140 ลุงเวทย์   51 เฮียคัมภีร์โบราณไล่ขานชื่อ หากไขสือนิ่งเสียกลัวเฮียฉุน รีบ "มาครับ" มาตอบพร้อมขอบคุณ เพราะอบอุ่นอยู่เสมอเมื่อเจอเฮีย เห็นชาวอาศรมเรียกอย่างที่คุ้นเคยว่า  “ลุงเวทย์”   ก่อนหน้านั้นยังไม่เห็นหนังสือ “ข้างกองไฟ”  แต่แน่ใจว่าเคยอ่านกลอนของลุงเวทย์มาบ้างแล้ว  พอมาอ่านบท โคลงที่เขียนโดย “เวทย์”  ก็ดีใจว่าน่าจะมีคนเก่งรุ่นใหม่เขียนโคลงดีเพิ่มขึ้นอีก ไม่ทราบว่าเป็นลุงเวทย์ จริง ๆ จะยกให้ลุงเป็นวัยรุ่นเพราะความมั่วไม่สังเกตให้ดี ผ่านมาหลายเดือนเพิ่งจะมีโอกาสได้จับไก่เข้าเล้าเสียที  ขอบคุณครับ ถ้าไม่รบกวนเกินไปนักขอกลอนเก่าหรือใหม่ให้ชาวอาศรมอย่างผมและเพื่อน ๆ บางท่านได้เปิดหูเปิดตาบ้างนะครับ  อยากอ่านยาว ๆ 70 ทาบทิพย์ทอภาพแพร้ว..........แพรวตา ลมแต่งเติมระลอกทา............ทั่วน้ำ พรายแดดแผดพราวพา..........ระยับพร่าง กลก่องประกายย้ำ................ย่อมด้วยพอดี ไม่ทราบว่าลุงเวทย์กับพี่เล็กสนิทกันแค่ไหน   อายุใครมากกว่ากันก็ไม่รู้  แต่ผมคุ้น แนวโคลงกลอนของพี่เล็กมากกว่า (อ่านกันมานาน ....สงสัยตอนนี้คงยุ่ง)  เมื่อลอง นึกเทียบกันในใจ คล้ายว่าโคลงกลอนลุงเวทย์จะออกวัยรุ่นกว่านิด ๆ   คิดว่ามีเวลา เมื่อไรจะเข้าไปเยี่ยมบ้านลุงเวทย์ตามที่ รสา รสา สร้างทางไว้ให้   ได้อ่านชัด ๆ  ก็ น่าจะมองเห็นอะไรได้กระจ่างกว่านี้   ........................................................................... mildsteel (เหล็กละมุน)  52 คุณเหล็กกำลังยุ่งเรื่องเรียนอยู่ แต่แวบมาส่งข่าว  เกรงใจจัง    เอาใจช่วย  ๆ  ส่วน เรื่องรูปผีเสื้อถ้าบันทึกเก็บไว้แล้วก็ไม่ต้องรีบครับ  แหะแหะ  ถ่ายด้วยเลนส์ซูม ไม่ได้ใช้มาโคร  รีบถ่าย  ภาพก็จะเอาท์โฟกัส  ประจำ  ไว้พบกัน  คุยกันใหม่ .......................................................................... ซอมพอแดง  53 เสียงโคลงกลอนมิค่อยได้ขานขับ มัวแต่จับ"เจ้าจำปี"ไม่หนีหน้า เสียงเห่กล่อมเพื่อเจ้าขวัญชีวา โตเร็วหนาแม่จะพาเจ้าซิ่งเอย... ทราบแต่ว่ากำลังจะเป็นคุณแม่    มาทราบว่าได้ลูกชายเพราะทัดดอกจำปีมานี่เอง อวดรูปหลาน   ชื่อไรหนอ.....ให้บรรดาลุงป้าในอาศรมได้ชื่นชมหน่อย สองสามปีก่อน ผมไปลำปางบ่อยนะ  ไปพักที่แจ้ซ้อนตอนหน้าหนาว  อาบน้ำแร่ แช่ไข่ไก่   อ้อ...ใกล้ ๆ กันมีน้ำตกด้วย  ถ่ายภาพไว้เยอะแต่เป็นสไลด์..... ขอให้แม่ลูก และทุกคนในครอบครัวแข็งแรงครับ .................................................................. จังงัง  54 ..๏ ยามที่ใจอ่อนแอยอมแพ้พ่าย สู้แทบตายยังไม่ถึงแม้กึ่งฝัน จะคาดหวังกำลังใจจากไหนกัน แต่ละวันหวาดผวาจนชาชิน แพ้กับแพ้ผ่านมาจนน่าเบื่อ หมดความเชื่อโรยแรงใจแหว่งวิ่น ปล่อยน้ำตาให้หยดรดผืนดิน เผื่อดื่มกินต่างน้ำคงหนำใจ กี่เจ็บช้ำซ้ำซากแทบอยากล้ม อกเฝื่อนขมกลับขืนว่ายืนไหว หวังแค่คอยปล่อยกาลล่วงผ่านไป ฟ้าคงใสอีกหนหลังฝนซา เคยมีรักให้รอก่อความหวัง ก่อนฝันพังพินาศจบปรารถนา เมื่อความจริงทุกแง่ตีแผ่มา ฉันมีค่าแค่ใบไม้...ใครก็เมิน ๚ะ๛   ฮิฮิ      นึกไม่ออกว่าเคยอ่าน  จังงัง    เขียนกลอนอารมณ์แบบนี้มาบ้างหรือยัง แล้วจะให้อ่านเฉย ๆ  หรือจะให้     “ปิดประตู ตีกลอน”    (กะเปิดคอลัมน์ใหม่ ในอาศรม....แฮ่)  ก็ไม่เห็นบอก   ให้สาระแนอีกแระ   ถ้ามีรูปใบไม้ไว้แล้ว  และจะเขียนกลอนบรรยาย  ทำไมพูดถึงใบไม้แค่บรรทัดจบ บรรทัดเดียวเอง อารมณ์แบบนี้อย่าใช้สัมผัสสระเยอะเกินไป จะทำให้กลอนลื่นไหลเร็ว ใช้สัมผัสคำ แทรกสลับ  ให้กลอนมีจังหวะ   ช้าบ้าง  เร็วบ้าง ค่อย ๆดึงอารมณ์คนอ่าน     การเลือก รูปแบบของบทกลอนก็มีส่วนสร้างบรรยากาศนะ     เรื่องนี้ก็รู้ดีอยู่แล้วนี่หนา คำบางคำที่ใช้ทำให้บรรยากาศบทกลอน (ตามที่อ่าน)    ที่ควรจะเศร้า ซึมลึก กระด้างไป  เช่น  สู้แทบตาย   น่าเบื่อ    เป็นต้น .............................................................................. ลองใช้รูปใบไม้รูปเดียวกันเขียนให้จังงังจอมยุ่งดู  เป็นเพียงการเขียนความคิดออกมา เป็นกลอนของเฮียหนังสือเก่า  แล้วไม่ต้องเอารูปโป๊มาหลอกให้เขียนอีกล่ะ บาทที่หนึ่ง (สองบรรทัด)  สัมผัสอักษร  ........บาทที่สอง  สัมผัสสระ มีอาการมั่วนิดหน่อย   ใบไม้เปลี่ยวจากป่าหลงแรมรอน เป็นขยะนาครสิ้นคุณค่า ขอเจ้าเป็นใบไม้ในพนา ช่วยปลูกป่าทดแทนให้แผ่นดิน แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 07:38:06 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 27 ก.ค. 48 23:43:12 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ๏  เพลงยาวถึงชาวโคลง (๙) ๏ ๓๘ “อกนิษฐ์”  เหนือสวรรค์ชั้นพรหมา ไร้เพศรสสิเนหาอารมณ์ถวิล ไม่รู้จักไวอากร้าแสนชาชิน โอ้นกเขาย่อมไม่บินถึงถิ่นพรหม ๓๙ เป็น “วิญญาณอสัญญา”  มาเยี่ยมญาติ วังเวงหวาดเวทนาทั้งอาศรม คงขายเซ้งสุสานไปนานนม มาเฝ้าชมสาวสาวชาวโคลงกลอน ๔๐ ขอเรียนถึงน้อมถามนาม “วิชชา” เคยปรึกษาโคลงการงานอักษร หรือปลีกร่างเร้นลับดับอาวรณ์ ออกจาริกสัญจรเป็นอาจิณ ๔๑ “ค้างคาวคืนคอน” ไม่คืนโคลง ลืมถ้ำโพรงพฤกษ์ไพรอาศัยสิ้น หรือเป็นดาราใหญ่เคยได้ยิน เล่น “แบทแมน  บีกินส์” แล้วลืมกัน ๔๒ โอ้นาม “กุ้งกุลาดำ” จำได้ดี เคยทบถ้อยพาทีสร้างสีสัน อยากส่งกุ้งออกขายสักหลายตัน แลกน้ำมันสองแกลลอนก็อ่อนใจ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 27 ก.ค. 48 23:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แว่วเสียงเย้าเว้าหยอกจึงออกถ้ำ ทวนความจำเจียรกานท์กลอนร่อนสนิม ทีเด็ดเฮียโยงคนทั่วยั่วให้ยิ้ม พร้อมเพลินชิมลีลาตราคัมภีร์ คารวะเฮียคัมฯ และสวัสดีพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกท่านในอาศรมฯ ด้วยครับ... จากคุณ : สายลมคิมหันต์ - [ 28 ก.ค. 48 04:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 76 โอ๊ย !! .. ลูกลิงไม่น่าลืมของโปรดของอาเฮียหนังสือเก่าเลย ภาพแบบนี้ มีดีแล้ว..ถ้าไม่เอามาฝากกัน ก็ กลัวเฮีย จะไม่รัก อ่ะ .. ฮา .. จากคุณ : จังงัง - [ 28 ก.ค. 48 09:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 77 *.* แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 48 15:00:21 จากคุณ : ซอมพอแดง (เสียใจไม่ใช่นางเอก) - [ 28 ก.ค. 48 11:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ผมลืมบอกไปว่าเป็นน้องใหม่ ช่วยแก้โคลงให้ผมด้วยนะครับ อยู่ความเห็นที่ 68 ครับ แล้วจะแต่งมาให้แก้อีกนะครับ ขอบคุณมากครับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 11:33:41 จากคุณ : leel - [ 28 ก.ค. 48 11:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เข้ามารับขวัญหลาน  555  ยัยหนูเพ่หญิงให้มารับผิดชอบด้วยอ่ะ  555  นอนด้วยกัน  หุหุหุ  ... โห...แอบมาดูของหวานเฮียคลำที่จังงังเอามาฝาก  แซ่บจริงหนอ  อย่างนี้อาเฮียจะไม่รักได้ไง... เอ..สงกะสัยสาวในรูปจะเป็นขี้กรากป่าวอ่ะ  เกาจังเลย  ฮาเฮียอยากช่วยเกาแน่เลยกรวีรู้  แหะๆๆๆๆๆ... แต่งกลอนสยิวกิ๋วไว้บทนึง  มะเอาลงดีก่า  เดี๋ยวอาเฮียเตะเอา  ปายล่ะ... แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 15:10:32 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 15:08:38 จากคุณ : กรวี - [ 28 ก.ค. 48 14:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ๖ สมมติเป็นวิมานสถานสงเคราะห์ ให้หนูน้อยวัยเอ๊าะ ลูกสาวแม่ “ศาลาไทย” อยู่โยงโอ่โถงแท้ แข่งกับบ้านบางแค คนชรา อยากอยู่เองเฮียไม่เห็นต้องยึกยัก หนอทึกทักทำยกหนูมาบังหน้า คงอยากเก็บหนังสือเก่าเจ้าลีลา กระบวนท่าไร้ทนทานวิมานทลาย ฮี่ ๆ ศาลาไทยล้อเล่นนนนนนนนนนนนนนนนน เอิ้ก ๆ งานมันเครียดน่ะค่ะ เฮียคัมเขียน "เพลงยาวถึงชาวโคลง" ศาลาไทยชักชอบแล้วสิคะ  มีชื่อคนหลากหลายดี ศาลาไทยอยากเอาไปทำเป็นหนังสือทำมือไว้แจกงานสังสรรค์อาศรมฯ ได้ไหมคะ  ขอ ๆ นะ ๆ                . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 ก.ค. 48 15:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ฝันอยู่ไกลลิบลับกับเหลี่ยมโลก กลับคว้าไขว่ไกวโบกมิลาหาย มาวันนี้มาตายรังยังข้างกาย เหมือนนิยายคอยย้ำคำคนเดิม ทั้งเคยไขว่เคยคว้าหว่าเหว่นัก ไม่นานนักรักมาอยู่คู่ส่งเสริม เหมือนนิยามน้ำเน่าบนเงาเดิม มาวันนี้เจ้ามาเติมใจให้เต็ม ................................ ***กลอนมานพาไป.. แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 15:50:12 จากคุณ : กรวี - [ 28 ก.ค. 48 15:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เพราะถือภาษิตว่า "เคารพมิสู้เชื่อฟัง" เลยเอางานเก่ามาวาง อิอิ ............................................................ วัฒนธรรมของไทยยังไร้ทิศ เพราะเราคิดแค่คืบลืมสืบสาน มัวเหลวไหลอนุรักษ์จนดักดาน ลืมเน้นการพัฒนาคุณค่าคน โครงสร้างของสังคมปมปัญหา ศักดินาเหลื่อมล้ำกำหนดผล ความไม่เท่าเทียมกันแบ่งชั้นชน อิทธิพลอันธพาลครองบ้านเมือง จึงกลาดเกลื่อนเงื่อนงำแห่งอำนาจ หากสามารถโสมมเป็นปมเขื่อง คนจนแอบมุมอับคับแค้นเคือง กลายเป็นเรื่องธรรมดาจนชาชิน แล้วร่องรอยอารยะของมนุษย์ ลากถึงจุดทับซ้อนย้อนยุคหิน ถืออำนาจบาตรใหญ่ด้วยใจทมิฬ จนแผ่นดินแทบเดือดแทบเลือดนอง กับคนไร้ยางอายขายศักดิ์ศรี ป่วยการที่ทวงถามความถูกต้อง พวกมันกล้าก่อกรรมอย่างลำพอง อาศัยช่องฉ้อฉลคุมกลไก การตรวจสอบบอบบางอยู่อย่างเก่า กี่คนเล่าเหลียวแลร่วมแก้ไข วัฒนธรรมการทนของคนไทย ยังเต็มใจเป็นเหยื่อเพื่อใช้กรรม ........................................................... ถ้าอ่านถึงตรงนี้ แปลว่าเฮียคัมภีร์ทนอ่านจนจบได้ แหะๆ จากคุณ : เวทย์ - [ 28 ก.ค. 48 15:45:21 A:58.147.19.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 ๒๑ ช่างพากเพียรเขียนโคลงประเลงเพลง “กรวี”  จักต้องเก่ง และยิ่งใหญ่ เป็นนักเลงเพลงกานท์ไม่นานไกล เป็นนายกเมืองไทย คงนานเกิน ฟังคำครูให้พร  โห...ร้อนนัก “กรวี” คนเก่งแกว่งเพราะเขิล เป็นนายกคงไม่ได้เพราะไกลเกิน งั้น  “ลูกสะใภ้”  นายกคงไม่เมินเพลินหัวใจ   5555555 มาแกล้งเฮียโดยเฉพาะ  โห..เหมาะเหม็ง โห...ดูเฮียเกร็งเพราะต้านทานไม่ไหว สาวเข้ามาพาอ้อนเฮียเสียร่ำไป ระทดระทวยหัวใจไหวหวั่นเอน  5555 “จังงัง”บอกอาเฮียขามาซบอก หล่อนประจบด้วยของฝากจนอยากแหงน สาวเกากรากคงลำบากอยากเกาแทน เฮียกระเส่าเร่าร้อนแสนแม้นสมรม “ศาลาไทย”แม่มาด้วยน่ารัก ขอกลอนทักพี่น้องพ้องอาศรมฯ บอกว่าจักนำไปให้คนชม วันนัดพบพ้องอาศรมฯชมเพื่อนกัน “ซอมพอแดง”  พาหนุ่มน้อยห้อยจำปี มาหวัดดี  ลุง-ป้า-อา ว่าลูกอะฮั้น อีกสามปีจะพามายกจอกกัน จะตะบันฟันอาเฮียเสียแน่นอน  555 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 16:29:27 จากคุณ : กรวี - [ 28 ก.ค. 48 16:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 84 “รสา  รสา” ศิษย์พี่ดีกรีไม่หยอก เป็นสาวนักเรียนนอกออกทาง*หนอน(หนอนหนังสือ) แต่พี่ท่านมาร่ายมาลัยวอน ให้ฮาเฮียวัยละอ่อนต้องร้อนใจ “หิ่งห้อยน้อยใจ”ไขปัญหา ให้ใครมาเนิ่นนานเกินทานไหว เข้ามาร่ายโคลงกานต์ถึงเฮียไป แหม!!!ดูใยไหงไม่กลัวตาม-ลุง-รัว “ป้าหนอน”นั้นแวะมาป่วนม่วนไม่หยอก โถ...อย่าหลอกให้อาเฮียนั้นไถ่ถาม ยังไงก้อขอคืนเงินป้าหนอนคนงาม แม่สายบัวแต่งตัวตามความสบาย ...... ***สาวน้อยใหญ่ต่างทึ้ง........อาเฮีย คงอ่อนคงจักเพลีย................แน่แล้ว สงสารแต่ใสเจีย...................นะท่าน กลอนแต่งยั่วใครแห้ว.............ค่งได้กลับคืน อาเฮียร่ายกลอนสะกิดต่อมโคลง  5555. แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 18:58:45 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 18:57:12 จากคุณ : กรวี - [ 28 ก.ค. 48 18:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ห้องรับแขก 10 / 140 สดายุ  55 สัทธราฉันท์ ๒๑ .. ๐ งามนัก วรรควรรณประพันธ์จาร พินิจะอรรถะผสาน กรอมละม่อมมาน ณ กาลนี้ ๐ งามนัก วรรคผายผกายธี- ระระบุวุฒิวิถี ล้ำเพราะคัมภี- รภาพสรรค์ ๐ งามกลอน ย้อนศัพทะรับกัน ศิลปะบทะประพันธ์ ปานจะผ่านผัน กระชั้นใจ ๐ งามโคลง โยงศัพท์ประทับใจ นิยมะจะละไฉน งาม/เพราะ-ยามไข กระไรนี้ ๐ งามกาพย์ ซาบซึ้งคะนึงลี ละนยะธิระวจี ดาลสราญศรี ฤดีสม ๐ งามฉันท์ นั้นดุจวิพุธพรม ขจิตะคติภิรมย์ เยียวจะเกลียวกลม บรมกานท์ ๐ งามคำ นำคิดประดิษฐ์ขาน พิจิตระวรรณะละลาน เปรียบเลาะเลียบธาร สถานเธียร.    ฯ สวัสดีครับคุณสดายุ ขอบคุณมาก  สัทธราฉันท์ ๒๑  ที่ผมถ้าจะแต่งเองก็ต้องกางตำราดูแผนผังกัน และอาจเขียนไม่สำเร็จอีกด้วย   เข้าใจว่ายังเปิดกระทู้   “ลานฉันท์”  อยู่เหมือนเดิม (ถ้าจำชื่อผิดก็ขออภัยด้วย) ผมเป็นห่วงเรื่องจำนวนของคนเขียน กาพย์  กลอน  โคลง  ฉันท์  ที่ลดลงไป สิ่งแวดล้อม สังคม บรรยากาศ  ในสมัยอยุธยา รัตนโกสินทร์ตอนต้น     กับ   รัตนโกสินทร์ ปัจจุบัน  ก็น่าจะมีอิทธิพลมากในการเขียนบทร้อยกรองต่าง ๆ เอาใจช่วยอยู่ครับ กระทู้เขียนฉันท์ อยากจะเข้าไปฝีกเขียนก็หาเวลาว่างจาก งานยาก  ในอาศรมนี้เห็นจะมีคุณหมอวฤกที่น่าจะเขียนฉันท์ได้บ่อยกว่าคน อื่น  นาน ๆ ครั้งที่กระทู้นี้จะเขียนฉันท์กันแต่เขียนเสร็จแล้วก็ไม่รู้ว่าผิดพลาด หรือควรแก้ไขตรงไหน   ว่าจะปรึกษาพี่น้องชาวโคลงเชิญ  “อาจารย์พิเศษ” มาบรรยายแล้วฝึกเขียนฉันท์     เริ่มตั้งแต่ฉันท์สำหรับผู้เริ่มหัดเขียนไปเลย กำหนดกระทู้ละฉันท์เพื่อไม่ให้มั่ว  ผมหมายตาคุณสดายุไว้นานแล้ว  แต่ยัง ไม่ได้คุยกันสักที สวัสดีครับ  ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยม ยุตา  56 คมเคียวคมลับได้            โดยคม คมต่อคมบดผสม            แต่งเขี้ยว คมวาววับเพลินชม            คมค่า คมบั่นเศียรเพียงเสี้ยว        ตื่นต้องตาคม คำโคลงคงค่าได้               โดยเพียร คำต่อความขีดเขียน          แต่งแต้ม คำโคลงหากลืมเรียน        ลาเลิก คำยิ่งเพี้ยนยามแย้ม           ยากแท้โคลงคำ ดีใจมากครับที่คุณยุตาเข้ามาเยี่ยม ไม่ได้คุยกันนานจริง ๆ  ดูเหมือนเราจะ เสวนากันทั้งโคลงและกลอน   ในยุคที่ครูหนอนสุรายังมายืนเลคเช่อร์อยู่ หน้าห้องเรียน   ไม่ได้เขียนโคลงบทใหม่ก็ไม่เป็นไร  เอาโคลงบทเก่าที่เคยเขียนไว้นาน ๆ มาปรับแก้ไขใหม่  แล้วเอามาลงเปรียบเทียบกันดูก็น่าจะเป็นประโยชน์ และสนุกดี เข้ามาเยี่ยมกันบ่อย  ๆ   .. giant1964   (58) แพงหมากยากข้าว..แค่............คำคน นาพ่อ ข้าวยากหมากแพง..จน............ขูดหม้อ แพงหมากยากข้าว..บ่น............พานเบื่อ นอแม่ ข้าวยากหมากแพง..พ้อ............บ่นพ้อแค่จน สงสัยจะคิดค้น  โคลงกลกระทู้แบบใหม่  ที่นี่ชอบเรียกว่าโคลงกระทู้หน้าบาท หรือต้นบาท โดยมากชอบเล่นกระทู้เดี่ยว  เช่น  ข้าว  ยาก  หมาก  แพง   เพราะ เอามาใช้เป็นชื่อเปิดกระทู้ชาวโคลงได้ ใช้วิธีเอาคำกระทู้ต้นบาทมาสลับคำ  แทนกระทู้ ๔   ความคิดริเริ่มดีครับและคง ต้องปรับปรุงวิธีการให้ดีขึ้นไปอีก  เพราะเมื่อสลับคำแล้วต้องมีความหมายด้วย การกำหนดให้คำที่ ๕ ของทุกบาทต้องเป็นวรรคส่ง (วรรคหลังของบาทที่ ๔ หรือ วรรคจบ) ต้องระวังไม่ให้มีคำที่มีรูปวรรรณยุกต์ในบาทที่   ๒ และ ๓ ตามที่คุณ giant1964  เสนอมา มีคำว่า    “บ่น”   ซึ่งต้องหลีกเลี่ยงไปใช้คำ ที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์     ลองปรับดูนิดหน่อยตรง  “คำคน”    เป็น  “คำชน”     เพื่อเลี่ยงสัมผัสซ้ำ   คำสร้อย  “นาแม่”  อาจเจาะจงพูดกับสตรี  แต่โคลงบทนี้น่าจะพูดโดยรวม และสลับคำในวรรคส่งโดยวางคำที่มีรูปวรรณยุกต์ เอก-โท ให้ถูกต้อง แพงหมากยากข้าว..แค่............คำชน   กล่าวนา ข้าวยากหมากแพง..จน............ขูดหม้อ แพงหมากยากข้าว..คน............พาลเบื่อ ข้าวยากหมากแพง..พ้อ............แค่พ้อคนจน คนที่ชำนาญโคลงกลกระทู้ก็เห็นว่า ศาลาไทย  จะแม่นหน่อย  ผมเคยเล่น บ้างเพื่อเอามาใช้แบบผิวเผิน  อีกท่านก็คุณหมอวฤกเห็นชอบเขียนอยู่ หากมีความเห็นเรื่องโคลงที่คิดว่าอยากแลกเปลี่ยนกันก็เชิญสนทนากันได้ครับ   . โกฏิดารา   60 ข้าว ขายกี่หมื่นล้าน                เล่มเกวียน ยาก แลกสายพานเวียน          ตรวจแท้ หมาก ส้มหมากขามเพียร      พากปลูก แพง บ่เท่าน้ำมันแล้                 งบนั้นขาดดุล แพง ฮักสงวนเขตค้า               สมาคม หมาก รุกเสรีนิยม                   ฆาตย้ำ ยาก ปล่อยค่อยค่อยผสม         อย่าปล่อย    หมดนอ ข้าว เวียตข้าวจีนกล้ำ              รุกม้าอับจน สวัสดีครับ  คุณโกฏิดารา ได้อ่านโคลงกระทู้บทแรก กับโคลงสลับคำกระทู้แล้วดีใจ  เพราะเขียนได้ดี มีความเห็นที่จะชวนคุยเกี่ยวกับโคลงบทแรกนิดหน่อย ข้าว ขายกี่หมื่นล้าน                เล่มเกวียน แต่ความที่เราจะต้องการสื่อคือ         “ขาย  ข้าวกี่หมื่นล้าน                เล่มเกวียน” ซึ่งไม่ตรงตามกระกระทู้  จึงต้องให้บาทแรกเป็นประโยคกรรมวาจก ที่นี่ล้อกันว่า ประโยค พาสสิพโว้ย (passive  voice)  บาทแรกถ้าเริ่มได้ดี น่าสนใจ  ก็เป็นเสน่ห์ แบบรักแรกพบได้ประการหนึ่งทีเดียว ยาก แลกสายพานเวียน          ตรวจแท้ บาทที่สองอ่านแล้วยังงงอยู่ ว่าหมายความอย่างไร  จะเชื่อมความกับบาทแรกได้ สนิทดีหรือไม่  หรืออ่านแล้วเหมือนคนละเรื่อง หมาก ส้มหมากขามเพียร      พากปลูก แพง บ่เท่าน้ำมันแล้                 งบนั้นขาดดุล สองบาทนี้ถือว่าดี เพราะสื่อความชัดเจนว่า  ปลูกพืชได้ราคาไม่เท่าน้ำมัน  ทำให้ ประเทศขาดดุล   เชื่อมคำกระทู้ได้ดี คือ หมากส้มหมากขาม “แพง บ่เท่าน้ำมันแล้”     ถ้าฟังเสียงอย่างเดียวเหมือนคำไม่เกิน แต่ถ้าลองแยกคำ “แพง / บ่ / เท่า / น้ำ / มัน / แล้”  จะเห็นว่า ๖ คำ  ซึ่งผมเองก็ใช้แบบนี้บ่อย หรืออาจ เผลอเอาดื้อ ๆ เพราะรีบ   ลองเทียบโคลงที่ผมเขียนล้อโคลงครูดูก็จะเห็นว่าคำเกิน เหมือนกัน (แก้แล้วก็ยังผิดอยู่  ลืมนับคำ ฟังแต่เสียง) ๏ ข้าว คลุกกะปินี้              เป็นพยาน ยาก ก็จะรับประทาน          หนึ่งบ้าง หมาก ฝรั่งใช่อาหาร              เราชอบ                 แพง ฤถูกก็จะ ล้าง              ปากลิ้นกินสนอง   ๚ โคลงครู  “เราบ่ผิดท่านมล้าง               ดาบนั้นคืนสนอง”  ลองแยกคำในบาทแรก ก็จะได้  “ เรา / บ่ / ผิด / ท่าน / มล้าง”   นับได้ ๕ คำพอดี  ส่วนที่ผมเขียนล้อไว้นั้น เมื่อลองแยกคำดูก็จะได้  “แพง / ฤ / ถูก / ก็ / จะ / ล้าง”  ได้ ๖ คำ เกินเฉยเลยครับ ของเดิม “มล้าง”  รวบเป็นคำเดียว  ส่วน  “จะล้าง”  รวบไม่ได้เหมือนคำที่มีลูกเก็บ แต่น่าจะเป็น “ลูกโกง”  มากกว่า   ลองเอาคำกระทู้มาตั้งให้ครบสี่บาท ปล่อยว่างไว้ก่อน    ทั้งวรรคหน้าวรรคหลัง เติมคำ (แบบร้อยแก้ว) ที่เราอยากสื่อความลงไปอีกบาทละ   ๕   คำ หรือเกินได้ นิดหน่อย   อ่านให้ได้ความ จากนั้นลองแต่งตามความที่เราวางแนวไว้ก่อนแล้ว บทโคลงที่เขียน ความก็จะชัด   มีบาทเริ่ม บาทจบชัดเจน  โกฏิดารา   65 อยากตอบโคลงต่อโต้         จนใจ ด้วยอยู่หอพักใน                  ปิดแล้ว ถึงตีหนึ่งไม่ไหว                 ดึกเกิน นาพี่ จึงเร่งมาเจื้อยแจ้ว                ตอบข้างกลางวัน มือใหม่ไม่เก่าหน้า             น้อมจิต โคลงขัดอัดตันติด              โปรดแก้ โคลงสดสื่อความคิด          ความอ่าน เพิ่งหัดไม่ยอมแพ้               นบแต้พนมมือฯ งานสุมหัวครับ ต้องใช้เวลาดึก ๆ มาตอบ  เวลากลางวันบางทีติดประชุมแต่เช้า จนมืดค่ำ   แหะแหะ   ทำท่าจะรับแขกไม่ทัน สรุปว่า  โคลงทั้งสองชุดที่  คุณโกฏิดารา  เขียนไว้ นับว่าเป็นมือใหม่ที่ยอด เยี่ยมจริง ๆ  ตอนผมเริ่มเขียนโคลงใหม่ ๆ  ยังเขียนไม่ได้แบบนี้ เขียนมาอีกบ่อย ๆ ครับ  มีปัญหาเรื่องโคลงก็ถามได้  จะมีคนเก่ง ๆ ช่วยตอบให้ ผมก็อาจมั่วตอบบ้าง  เฉพาะเรื่องที่พอรู้ นายทิวา   61 ๏ประยูรญาติกวาดเกลี้ยง..........กอบโกย โกงสนิทไม่ผิดโพย..................พี่น้อง เจ็ดชั่วโคตรโอดโอย................ขโมยอิ่ม ธุรกิจการเมืองฟ้อง...................เพื่อนพ้องซ่องโจรฯ ๏   ประยูรญาติเผ่นเกลี้ยง..........  รีบโกย กินสนิทเพราะหิวโหย.................พี่น้อง เจ็ดค่ำโคตรสนั่นโวย.................. โคตรเสนาะ ธุรกิจหาบเร่ฟ้อง........................เพื่อนพ้องดาวน์โจนส์   ฯ ............................................................................................... ฮาโหล  ฮาโหล  บรรดาลูกลิงทั้งหลาย  อย่าซนมากนักเน้อ  ป๋าคัมฯ กะลังจะ ยืดเป็นท่านประธานชั่วคราวชาวโคลง  เดี๋ยวเสียบุกกะลิกหมด แหะ แหะ  ของดเพลงยาวไว้ก่อน  นึกชื่อเพื่อนได้อีกชื่อเดียว  คงต้องไปเปิด แผ่นอาศรมชาวโคลงยุคแรกดู   และรับแขกไม่ทันด้วย ศาลาไทย จ๊ะจ๋า  ช่วยตรวจแก้คำผิดให้เฮียด้วยเน้อ  ถ้าว่าง   คราวนี้รีบมาก ๆ ผิด ตกหล่น  เยอะแยะไปหมด     ๖ สมมติเป็นวิมานสถานสงเคราะห์ ให้หนูน้อยวัยเอ๊าะ ลูกสาวแม่ “ศาลาไทย” อยู่โยงโอ่โถงแท้ แข่งกับบ้านบางแค คนชรา อยากอยู่เองเฮียไม่เห็นต้องยึกยัก หนอทึกทักทำยกหนูมาบังหน้า คงอยากเก็บหนังสือเก่าเจ้าลีลา กระบวนท่าไร้ทนทานวิมานทลาย บ้านบางแค หนูไม่แคร์ก็อย่าเคือง “บ้านบางโคลง”  ยังมีเรื่องอีกมากหลาย เพราะหมอโมฯ สะดือจุ่นแสนวุ่นวาย แค่ทักทายหนึ่งที แล้วหนีพลัน แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 21:55:15 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 28 ก.ค. 48 21:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ข้างแรมจันทร์แหว่งเว้า           ทีละนิด ยากที่ใครจะลิขิต                  เปลี่ยนได้ ข้างแรมแห่งเศรษฐกิจ            บังเกิด จันทร์แห่งกระเป๋าก็ใกล้           หมดสิ้นตามจันทร์ จากคุณ : ตั่วกอ (โอวทิฮวย) - [ 28 ก.ค. 48 23:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เกลียดสิ่งใดมักได้                มาเสมอ ชอบสิ่งใดกลับบ่เจอ               บ่ได้ เมื่อทราบคติแล้วนะเออ          รีบเกลียด เงินนา เร่งส่งฝากฉันไว้                   อาจได้ตามประสงค์ ขอขอบคุณท่านคัมภีร์ฯ สำหรับคำชมครับ ตัวลอยหมดเลย จากคุณ : โอวทิฮวย - [ 28 ก.ค. 48 23:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ห้องรับแขก  11 / 140 โกฏิดารา  67 อยากตอบโคลงต่อโต้     จนใจ ด้วยอยู่หอพักใน            ปิดแล้ว ถึงตีหนึ่งไม่ไหว             ดึกเกิน นาพี่ จึงเร่งมาเจื้อยแจ้ว          ตอบข้างกลางวัน มือใหม่ไม่เก่าหน้า         น้อมจิต โคลงขัดอัดตันติด         โปรดแก้ โคลงสดสื่อความคิด      ความอ่าน เพิ่งหัดไม่ยอมแพ้         นบแต้พนมมือฯ เมื่อคืนค่อนข้างรีบรับแขกไปหน่อย  อ่านโคลงโดยคุณ โกฏิดารา  ความเห็นที่ 67 เห็นตกตำแหน่งเอกตรงบาทที่ ๓ วรรคหลัง “ถึงตีหนึ่งไม่ไหว             ดึกเกิน นาพี่” คำว่า  “เกิน”  เป็นตำแหน่งที่ต้องมีรูปวรรณยุกต์  หรือใช้คำตายแทนได้     ลองแก้นิดหน่อย “ตีหนึ่งดึกเกินไป             นาพี่”   จะกระชับกว่า ไม่รกสร้อยคำอีกต่างหาก  หรือจะเน้นเสียง ไม่ให้เอื่อยก็    “นะพี่”        “นะเพื่อน”     ฯลฯ   ก็แล้วแต่จะเลือกใช้ให้เหมาะครับ เมียใหม่เมียเก่าหน้า              น้อยจิต โครงร่างอืดตันติด                โปรดแก้ นมสดบอกวันผลิต                เคยอ่าน มีเสื่อมอายุแพ้                     นบเต้าพนมมือฯ แหะแหะ   “โคลงล้อเรียน” เป็นแบบฝึกหัดเฉพาะตัวครับ ได้ดูโคลงต้นแบบละเอียดมากขึ้น ตัวร่างเดิมเขียนไว้ทะลึ่งกว่านี้นิดหน่อย   ป.ล.  "หน้า"  คงต้องเป็นโทโทษ  ของ "น่า" ไม่งั้นจะเสียความ ...................................................................... leel    68 เงินทองของสิ่งสร้าง        พี่ไร้ กายพี่มีแต่ใจ                 ปรี่แป้ แม้นข้าวหมากขาดไส้      ท้องแสบ เชิงสวาทบ่ขาดแง่           อกอ้า ใจโปรย leel    78 “ผมลืมบอกไปว่าเป็นน้องใหม่ ช่วยแก้โคลงให้ผมด้วยนะครับ อยู่ความเห็นที่ 68 ครับ แล้วจะแต่งมาให้แก้อีกนะครับ ขอบคุณมากครับ” สวัสดีครับ    คุณ  leel      พี่น้องอาศรมชาวโคลงยินดีต้อนรับครับ  เชิญแวะเข้ามา พูดคุยได้ทุกเวลา   ขอคุยกันเรื่องบทโคลงที่เขียนมาเลยะครับ  ขออภัยที่ตอบช้าไปหน่อย ลองดูรูป  ผังโคลงสี่สุภาพรูปที่ ๑  ก่อนครับ      ๐   ๐   ๐   อ    ท                  ๐   ๐ ๐   อ   ๐   ๐    ๐                        อ   ท ๐   ๐   อ   ๐    ๐                        ๐   อ ๐   อ   ๐   ๐    ท                        อ   ท   ๐   ๐ โคลงสี่สุภาพบทหนึ่งมี ๓๐ คำ  (ไม่นับสร้อยคำ) กำหนดรูปวรรณยุกต์เอก ๗ ตำแหน่ง กำหนดรูปวรรณยุกต์โท ๔  ตำแหน่ง  รวมตำแหน่งที่มีวรรณยุกต์เอก-โท ๑๑ คำ ดังนั้น จึงเหลือคำที่ไม่กำหนดรูปวรรณยุกต์ (เรียกว่า คำสุภาพ)  ๑๙ คำ “อ” หมายถึงตำแหน่งที่ต้องใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์เอก (ไม้เอก)  มี ๗ ตำแหน่ง มีข้ออนุโลมให้ใช้คำตายแทนได้  เฉพาะบาทที่ ๑  สลับตำแหน่งป็น   ท   อ  ได้ “ท”  หมายถึงตำแหน่งที่ต้องใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์โท (ไม้โท)  มี ๔  ตำแหน่ง ต้องใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์โทเท่านั้น   ผังโคลงสี่สุภาพรูปที่ ๒        ๐   ๐   ๐   อ    ท                  ๐   x ๐   อ   ๐   ๐    x                        อ   ท ๐   ๐   อ   ๐    x                        ๐   อ ๐   อ   ๐   ๐    ท                        อ   ท   ๐   x คำที่มีเครื่องหมายกากบาท  x  ท่านให้ใช้คำที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์ครับ  ต่อจากนี้ มาดูบทโคลงที่คุณ  leel  เขียนไว้ มาเทียบดู เงินทองของสิ่งสร้าง        พี่  ไร้ กายพี่มีแต่ใจ                 ปรี่แป้ แม้นข้าวหมากขาดไส้      ท้องแสบ เชิงสวาทบ่ขาดแง่           อกอ้า ใจโปรย คำที่ขีดเส้นใต้นั้น ผิดฉันทลักษณ์เอก-โท ครับ  ลองแก้ไขตามรูปผังโคลง ดูก่อนครับ  แล้วส่งมาลงใหม่     อ่านมาก  เขียนมาก  เข้าอาศรมมาก   โคลงจะดีมาก ๆ ................................................................................... จอมยุทธเมรัย   69 อุ้ยส์...... " กรุ่นประทิ่น กลิ่นปทุม ทุกนุ่มเนื้อ เคยแอบเอื้อ อวลอุ่น ละมุนหอม สัมผัสนิ่ม เนียนผม ได้ดมดอม ยังถนอม ปรารถนา ก่อนลากัน อัญเชิญกลอน วอนแก้ว ฉายแววกล้า มาเจิดจ้า แจ่มใน หัวใจฉัน เป็นมิ่งมิตร ดวงมณี แห่งชีวัน เป็นรักอัน ศักดิ์สิทธิ์ สนิทนาน" ...เป็นกลอนเก่าชายชาญแต่กาลก่อน แม้หินยังอาจกร่อนด้วยคำหวาน นับประสาอะไรใจนงคราญ ฤๅจักทานคมคำเฮียคัมภีร์... ...ท่านจอมยุทธ์ เยี่ยมฟ้ามายอยศ หินยังหดก้อนเหี่ยว เจียวหรือนี่ นับประสาอะไรใจนารี ได้ คำผี แล้วก็เผ่นเป็นประจำ ....................................................................................... Augustman  71 คุณคัมภีร์ฯ" มีจิตคิดกลอนร่าย ถึงหญิง-ชายเก่า-ใหม่ในถนนฯ   ขอมาจุดธูปเทียนร่วมเวียนวน หวังให้ดลใจมิตรคิดเยี่ยมเยือน ตัวผมนี้สมัยครั้งยังหนุ่มแน่น คิดมีแฟนสาวสมัครรักเพียงเพื่อน     ภาพภายในเก็บอยู่มิรู้เลือน อีกสามเดือนท้องเธอโย้...โอ้โชคดี ! .....รักเพียงเพื่อนแล้วอย่าชอบ ลอบเล่นเพื่อน จะแปดเปื้อนเปรอะตู้ด ปูดเป็นฝี ประตูหน้าให้เข้า เขาก็มี ถ้าชอบคี่ก็ค่อนข้าง เหม็นบ้างเอย......... แหะแหะ  ล้อปู่เล่นนนน   หวังว่าหลานบางคนคงไม่เดือดร้อนแทน Augustman  72 ๏ พลาดผิดหากคิดแก้............พออภัย ขอแค่แปรเปลี่ยนใจ...............เปิดกว้าง วิกฤติเกิดทั่วไทย...................ทุกข์หนัก   หากลดอัตตาบ้าง..................อาจสร้างสมานฉันท์๚ อันนี้ชอบครับ  ด้วยความเคารพ  ที่ความคิดเห็นทางการเมืองแม้แตกต่างกัน อาศรมของเราก็น่าจะมี  “สภากาแฟเย็น”  มีทั้งฝ่ายค้าน ฝ่ายรัฐบาล ใครเฝ้า อาศรมก็ทำหน้าที่ประธานฯ   เป็นสภากาแฟเย็นนี่คงไม่ด่ากันไฟแลบ... ......................................................... สายลมคิมหันต์   75 แว่วเสียงเย้าเว้าหยอกจึงออกถ้ำ ทวนความจำเจียรกานท์กลอนร่อนสนิม ทีเด็ดเฮียโยงคนทั่วยั่วให้ยิ้ม พร้อมเพลินชิมลีลาตราคัมภีร์ ....สายลมร้อนอ่อนล้าสู่อาศรม มาเถิดมาร่วมชมกวีศรี อันโคลงกลอนอ่อนอุ่นสุนทรีย์ ยังพอมีให้ท่านอ่านเพลินเพลิน...... แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 48 08:16:22 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 08:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ท่านจอมยุทธ์ เยี่ยมฟ้ามายอยศ หินยังหดก้อนเหี่ยว เจียวหรือนี่ นับประสาอะไรใจนารี ได้ คำผี แล้วก็เผ่นเป็นประจำ เคยหวังสอยดาวเดือนกับเพื่อนฝัน มาถึงวันซึมเซารอเขาย่ำ เพราะอ่อนแอจึงเข็ญโอ้เวรกรรม ห่อนรู้คำสุขสม...ล่มทุกครา ..เขียนถึงดาว กล่าวถึงเดือน กับเพื่อนฝัน มาถึงวันปิดลง ตรงนี้หนา จอมยุทธฯ(คัมภีร์)เก่า กลอนกร่อย เลื่อนลอยลา ปาดน้ำตาให้เห็น..เป็นพิธี ฯ บทสุดท้ายขโมยเฮียคัมฯ มาอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 09:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ตามที่พี่ได้ตอบ ยุตา  56 เลยต้องทำให้ผมเข้ามาตอบพี่คัมภีร์โบราณอีกครั้งครับ คมเคียวคมลับได้            โดยคม คมต่อคมบดผสม             แต่งเขี้ยว คมวาววับเพลินชม            คมค่า คมบั่นเศียรเพียงเสี้ยว        ตื่นต้องตาคม คำโคลงคงค่าได้               โดยเพียร คำต่อความขีดเขียน           แต่งแต้ม คำโคลงหากลืมเรียน          ลาเลิก คำยิ่งเพี้ยนยามแย้ม           ยากแท้โคลงคำ ดีใจมากครับที่คุณยุตาเข้ามาเยี่ยม ไม่ได้คุยกันนานจริง ๆ  ดูเหมือนเราจะ เสวนากันทั้งโคลงและกลอน   ในยุคที่ครูหนอนสุรายังมายืนเลคเช่อร์อยู่ หน้าห้องเรียน   *****ไม่ได้เขียนโคลงบทใหม่ก็ไม่เป็นไร  เอาโคลงบทเก่าที่เคยเขียนไว้นาน ๆ มาปรับแก้ไขใหม่****** กลับมาดูอีกครั้ง  โห พี่คัมภีร์ฯครับ พี่เข้าใจผมผิดนะนะ  ผมบอกว่าแต่งโคลงกระทู้หน้าบาทไม่ออกครับ แต่ก็ยังพอแต่งโคลงธรรมดาๆ ให้พี่ได้ตรวจได้อยู่ (แบบว่าอยากเป็นนักเรียน อะ) โคลงที่ส่งมาให้เป็นโคลงใหม่ครับรวมเป็น สี่บทแล้วนะพี่นะ  ช่วยดูทีครับ(เอ้า ถือว่าเป็นมือใหม่ก็ละกันนะครับ เพราะไม่ได้เขียนมา สามปีแล้วล่ะครับ) คอยตามคำพี่แก้                   โคลงเรา รอลับรอจนเฉา                     อกไหม้ หวังพี่ช่วยขัดเกลา                 โคลงใหม่ เพียรแต่งบรรจงให้                 พี่นี้ติชม สามปีหายห่างร้าง                 ลาไป ฉันทลักษณ์อาจเผลอไผล       ผิดพลั้ง   รบกวนพี่ขานไข                   เติมแต่ง โคลงเอย เชิญแนะนำอย่ายั้ง                 อิดเอื้อนเชือนแช จากคุณ : ยุตา - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 10:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ข้าว บ่มีเขตให้                                เพาะปลูก ยาก ขัดสนทนถูก                            หลอกใช้ หมาก เคยมากมากลูก                      หลานเก็บ เล่นเฮย แพง กลับแพงกว่าได้                       แทบสิ้นเยื่อใย ฯ สวัสดีท่านคัมภีร์ฯ และมิตรสหายทุกท่านขอรับ ดีใจจริง ๆ ที่ท่านคัมภีร์ฯ เปิดกระทู้ และมิตรสหายเก่า-ใหม่ มาวางโคลง กันอย่างอบอุ่น แบบนี้แหละครับ บรรยากาศ อาศรมชาวโคลง จากคุณ : พิราบเงิน - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 10:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 92 วัน ทาประณตน้อม                               บูรพา- จารย์เฮย ภาษาไทย ภาษา                                 พิศิษฐ์สร้าง แห่ง ไหนบ่อาจหา                                เปรียบเทียบ ชาติ สยามเรืองสล้าง                            ประณีตด้วย ธ เมตตา แลนา ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 11:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สวัสดีครับคุณคัมภีร์โบราณ ข้าวยากหมากแพง ๐ข้าวสารตำกรอกหม้อ   หมูหมา ยากข่มยมยาตรา          หยาดต้อย หมากพลูบ่นบูชา           แสวงช่อง แพงเพื่อนลอราชพล่อย  ปากพลั้งพาที ๐บุรีกว้างใหญ่ล้วน         เมืองเรา ขึ้นตั่งอย่านั่งเมา            หมัดหน้า ครองคนแต่หากเขา        ควายงอก ปราชญ์ท่านกระแทกว่า   โง่แล้วนอนเตียง ๐สำเนียงนั้นส่อซึ่ง          ภาษา ทุกข์โศกชนมิซา            ส่อส้วม กระหายศักดิ์เสนา-         บดีแต่ พลตระเวน โคตรเง่าถูกด่าน่วม          เช็ดน้ำอีกนาน ๐ข้าวสารหุงขึ้นหม้อ         พอดี ยากอดใจเปิบปรีดิ์           ปากอ้ำ หมากม่วงหมากพร้าวมี      เมืองเกษตร สวนนา แพงไข่ค้อนหน้าคว่ำ         ครอกขึ้นครองเมือง/. จากคุณ : ราม ลิขิต - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 11:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ห้องรับแขก  12 / 140 รสา รสา  62 นิมิตตังสาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี คนดีกำหนดด้วย................สิ่งดี สมเด็จพระชินสีห์.............ตรัสไว้ กตัญญูกตเวที.................คุณเทิด เป็นเครื่องหมายส่งให้........เรียกได้คนดี อ่านโคลงพุทธภาษิตแล้ว เห็นว่า รสา รสา  น่าจะเขียนให้มากขึ้น  จะได้เป็น “หิ้งพระ”  ประจำอาศรม    ยังไม่ได้ไปที่บ้านตามลิงก์เลยครับ  ว่างก็มัวตอบ กระทู้อยู่  .......ใกล้หมดหน้าที่แล้ว   เย้ ....... รสา รสา  63 เอ่อระเหย ลอยตัว................ลอยไปแต่หัว ไม่รู้ทางไหน น้ำมันสุดแสนจะแพง...............ก็ใช้น้ำแกง แทนเสียทันใด รถไฟลอยฟ้าใต้ดิน................ประหยัดทรัพย์สิน กันได้บ้างไหม ข้าวหอมมะลิที่ปลูก..............ซื้อจากไทยถูก แบกมาถุงใหญ่ น้ำหนักเกินโอเวอร์โหลด..........สายการบินโหด ต้องแบกกลับไป ป๋าคัมฯ ให้เอียงแก้มทาบ.........น่ากลัวโดนงาบ เห็นปากแต่ไกล พี่ ๆ อาศรมอยากเจอ..............หลายคนละเมอ ถึงแต่ป๋าไง อย่างเช่นพี่เล็กโคชรา...........หน้าอ่อนจริงหนา ยิ้มย่องผ่องใส คุณนายทิวาผมเก๋.................ยิ้มมีเสน่ห์ เหมือนนักร้องไทย ยัยหนูศาลาไทยคมขำ...............ถึงแม้จะคล้ำ แต่ก็ไฉไล (ยัยหนูกลอนมันพาไปเน่อ) มีอีกตั้งหลายคนถาม..............วันนั้นไม่จาม หรือว่าสะกิดใจ ปากมีช่างเที่ยวค่อนขอด..........กลัวจะไม่รอด ถึงวันหน้าฟ้าใหม่ เปรียบผู้หญิงดั่งสินค้า อย. ....ทีเวลาไปขอ ล่ะพูดจ้อลื่นไหล แถมว่ารูปทรงสี่เหลี่ยม..........ของแท้ของเทียม แป๊ะเอี้ยเมื่อปิดไฟ อย่างนี้คงอยู่ไม่นาน............คงไม่ถึงงาน- แซยิดที่จัดให้ พ่อช่อมะม่วง แม่พวงมะไฟ.........สวยจากข้างใน ใช่สังขารเอย. .............................................................. เอ่อระเหยลอยลำ                       ลอยลำแล้วเฒ่าคัมภีร์ อาศรมข้าวยากหมากแพง ฉันแหบหมดแรงเสียแล้วละนี่ รสา  เธอมาเล่นเพลง เพราะเป็นสาวเก่ง แก่นเปรี้ยวจ๋าจี๋ ตัวเรานั้นแค่ชายหื่น จึงจำใจฝืนชวนเล่นจ้ำจี้ เรื่องเพลงฉันไม่ชำนาญ แต่พอประมาณเรื่องเล่นรักบี้ สนามที่เราใช้แข่ง ถ้าหญ้ามันแข็งต้องเล็มให้ดี ก่อนเล่นก็จะต้องวอร์ม เอาลูกมาซ้อมสักหลายหลายที สองมือค่อยค่อยประคอง บีบลูกแล้วลองขยำขยี้ ขอผลัดเล่าต่อวันหน้า เพราะกลัวรสาทำหน้าบูดบี้ อาศรมใกล้ถึงวันนัด รอคนมาผลัดที่ชื่ออาร์พี เจ้าช่อมะกอก แม่ดอกเดซี่ ขอเฒ่าคำผี  ลาไปก่อนเอย  ฯ                           ...................................................... กรวี  81 ฝันอยู่ไกลลิบลับกับเหลี่ยมโลก กลับคว้าไขว่ไกวโบกมิลาหาย มาวันนี้มาตายรังยังข้างกาย    (คำว่า “ตาย”   ขโมยซีน  คำว่า   “กาย”) เหมือนนิยายคอยย้ำคำคนเดิม ทั้งเคยไขว่เคยคว้าหว่าเหว่นัก  (สะกดคำ  “ว้าเหว่”  ก็ไม่ถูก”) ไม่นานนักรักมาอยู่คู่ส่งเสริม   (สัมผัสซ้ำ  “นัก”) เหมือนนิยามน้ำเน่าบนเงาเดิม   (สัมผัสซ้ำ  “เดิม”) มาวันนี้เจ้ามาเติมใจให้เต็ม กลอนบทนี้  ได้คะแนน  10   จากคะแนนเต็ม  100  คะแนน .................................................................... กรวี  83 ๒๑ ช่างพากเพียรเขียนโคลงประเลงเพลง “กรวี”  จักต้องเก่ง และยิ่งใหญ่ เป็นนักเลงเพลงกานท์ไม่นานไกล เป็นนายกเมืองไทย คงนานเกิน ฟังคำครูให้พร  โห...ร้อนนัก “กรวี” คนเก่งแกว่งเพราะเขิล     (ไม่มีตัวรับสัมผัส “นัก”) เป็นนายกคงไม่ได้เพราะไกลเกิน    (สัมผัสซ้ำ ) งั้น  “ลูกสะใภ้”  นายกคงไม่เมินเพลินหัวใจ   5555555 มาแกล้งเฮียโดยเฉพาะ  โห..เหมาะเหม็ง โห...ดูเฮียเกร็งเพราะต้านทานไม่ไหว สาวเข้ามาพาอ้อนเฮียเสียร่ำไป ระทดระทวยหัวใจไหวหวั่นเอน  5555   (สัมผัสซ้ำ  “ใจ”) “จังงัง”บอกอาเฮียขามาซบอก     (“อก”  กับ  “จบ”  ผิดสัมผัส) หล่อนประจบด้วยของฝากจนอยากแหงน  (“เอน” กับ  “แหงน” ผิดสัมผัส) สาวเกากรากคงลำบากอยากเกาแทน ( ผิดสัมผัส) เฮียกระเส่าเร่าร้อนแสนแม้นสมรม  ( ผิดสัมผัส) “ศาลาไทย”แม่มาด้วยน่ารัก ขอกลอนทักพี่น้องพ้องอาศรมฯ บอกว่าจักนำไปให้คนชม วันนัดพบพ้องอาศรมฯชมเพื่อนกัน  ( สัมผัสซ้ำ  “อาศรม”  ) “ซอมพอแดง”  พาหนุ่มน้อยห้อยจำปี มาหวัดดี  ลุง-ป้า-อา ว่าลูกอะฮั้น อีกสามปีจะพามายกจอกกัน               ( สัมผัสซ้ำ  “กัน”  ) จะตะบันฟันอาเฮียเสียแน่นอน  555   (เป็นหญิงใช้คำ “ตะบัน” คู่กับ “ฟัน”  ตัดคะแนนเจตนาร้ายอีก) ........................................................... กรวี  84 รสา  รสา” ศิษย์พี่ดีกรีไม่หยอก เป็นสาวนักเรียนนอกออกทาง*หนอน(หนอนหนังสือ) แต่พี่ท่านมาร่ายมาลัยวอน ให้ฮาเฮียวัยละอ่อนต้องร้อนใจ  (ดีมาก   ตรงคำว่า  “วัยละอ่อน”) “หิ่งห้อยน้อยใจ”ไขปัญหา ให้ใครมาเนิ่นนานเกินทานไหว เข้ามาร่ายโคลงกานต์ถึงเฮียไป แหม!!!ดูใยไหงไม่กลัวตาม-ลุง-รัว    ( เขียนไรหว่า  )   “ป้าหนอน”นั้นแวะมาป่วนม่วนไม่หยอก โถ...อย่าหลอกให้อาเฮียนั้นไถ่ถาม ยังไงก้อขอคืนเงินป้าหนอนคนงาม แม่สายบัวแต่งตัวตามความสบาย ***สาวน้อยใหญ่ต่างทึ้ง........อาเฮีย คงอ่อนคงจักเพลีย................แน่แล้ว สงสารแต่ใสเจีย...................นะท่าน  ( “ใสเจีย”   ลูกเล่นดี) กลอนแต่งยั่วใครแห้ว.............ค่งได้กลับคืน  ( “ค่ง”  นี่แปลว่าไร) อ่านดัง ๆ ฟังดี   ๆ  ........เขียนเสร็จแล้วรอ 15 นาที ตรวจทาน  แก้ไข  แล้วค่อยส่ง   .......หนูทำได้......     ............................................................... ลุงเวทย์  82 วัฒนธรรมของไทยยังไร้ทิศ เพราะเราคิดแค่คืบลืมสืบสาน มัวเหลวไหลอนุรักษ์จนดักดาน ลืมเน้นการพัฒนาคุณค่าคน โครงสร้างของสังคมปมปัญหา ศักดินาเหลื่อมล้ำกำหนดผล ความไม่เท่าเทียมกันแบ่งชั้นชน อิทธิพลอันธพาลครองบ้านเมือง จึงกลาดเกลื่อนเงื่อนงำแห่งอำนาจ หากสามารถโสมมเป็นปมเขื่อง คนจนแอบมุมอับคับแค้นเคือง กลายเป็นเรื่องธรรมดาจนชาชิน แล้วร่องรอยอารยะของมนุษย์ ลากถึงจุดทับซ้อนย้อนยุคหิน ถืออำนาจบาตรใหญ่ด้วยใจทมิฬ จนแผ่นดินแทบเดือดแทบเลือดนอง กับคนไร้ยางอายขายศักดิ์ศรี ป่วยการที่ทวงถามความถูกต้อง พวกมันกล้าก่อกรรมอย่างลำพอง อาศัยช่องฉ้อฉลคุมกลไก การตรวจสอบบอบบางอยู่อย่างเก่า กี่คนเล่าเหลียวแลร่วมแก้ไข วัฒนธรรมการทนของคนไทย ยังเต็มใจเป็นเหยื่อเพื่อใช้กรรม เอ....เทียบเฉพาะบทกลอนของลุงเวทย์....อุดมการณ์ล้วน ๆ   กับพี่เล็ก...อุดม ตัวการ.....ชวนน้อง ๆ  เขียนกลอนสนุกสนาน   มีลูกเล่นแพรวพราว  และรัก อาศรมมาก    คิดถึงอยู่นะครับพี่....   ........................................................... ตั่วกอ (โอวทิฮวย)  86 ข้างแรมจันทร์แหว่งเว้า           ทีละนิด ยากที่ใครจะลิขิต                  เปลี่ยนได้ ข้างแรมแห่งเศรษฐกิจ            บังเกิด จันทร์แห่งกระเป๋าก็ใกล้           หมดสิ้นตามจันทร์ ตั่วกอ (โอวทิฮวย)  87 เกลียดสิ่งใดมักได้                มาเสมอ ชอบสิ่งใดกลับบ่เจอ               บ่ได้ เมื่อทราบคติแล้วนะเออ          รีบเกลียด เงินนา เร่งส่งฝากฉันไว้                   อาจได้ตามประสงค์ ฮิฮิ  ตั่วกอ  ชมชื่น และ  ชื่นชม    ผมว่าศิษย์ที่เขียนโคลงละม้ายครูหนอนสุรามาก ก็ ตั่วกอ และ  แดงน้อย  นี่แหละ  น่าจะยังมีท่านอื่นอีกแต่นึกมิออก   พวกแสบ ๆ ซ่า ๆ  เพี้ยน ๆ ก็น่าจะ  นิรนาม   หมี  (หมีนำ ...ฮิฮิ)  ฯลฯ    เป็นหัวโจก   ตามด้วย จอมยุทธ์หวานเย็น  โมโน  วฤก  คัมภีร์  ฯลฯ   เป็นลูกกระจ๊อก (แปลว่าไรนี่) ถอดนิสัยพวกหัวโจกมาอีกที นักกลอนหญิงที่เคยพับเพียบเขียนโคลง ก็ ศาลาไทย  ..ใครอีกหว่า  ฮิฮิ..ลืม    ต่อมานิสัย ก็เพี้ยนมาทางชายห่ามทั้งหลาย   ลืมชื่อไปอีกหลายคน  จะเขียนเพลงยาวก็เริ่มไม่ได้ ดูเหมือนจะมี  นางสาวชาวนา  .... ต้องย้อนกลับไปทบทวนอาศรมชุดเก่าดูครับ ..................................................................... ๏  โฉมเอยลาญล่มพื้น              ปถพิน โลมล่วงพรหมยมอินทร์             อกไข้ พราหมณ์พรตพ่ายกามถวิล         ทวีเทวษ ยังแต่เรียมราคไร้                     ห่อนรู้เดียงสา  ๚   ภาพ     จังงัง  76 โคลง    คัมภีร์ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 48 12:32:29 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 12:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 95 โห...เฮีย  ชำแหละเสีย  เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   หนุกหนานน่ะเฮียอย่าเครียด  เดี๋ยวตีนกาขึ้นนา... ***ปล.ตะบันฟันอาเฮีย  เนี่ย  หมายถึงตะบันฟันขาวๆของฮาเฮียนา  ...(ใยคนแก่คิดมากกันจังหว่า) ***บุคลิกส่วนตัว(ที่ไม่ได้เรื่อง)ของกรวี คือ  แต่งเสร็จ  แปะเลยมะตรวจมะทาน  เพราะเอาสนุกเข้าว่าน่ะอาเฮียยยยยยยยยยยยยยย  เป็นคนใจร้อนเหมือนวัยรุ่นอ่ะ... ***มะได้หวังคะแนนอะจ้า  10  เต็ม  100  เนี่ยถือว่าฟลุ๊กนาได้  10  คะแนน  จากที่ไม่หวังอะไรเลย  เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ ***ค่งเนี่ยได้จากอาศรมฯเนี่ยเห็นรุ่นๆพี่เค้าเขียนกัน(คนไหนหรือ  ขี้เกรียจตามหาอ่ะ)  ถูกไม่ถูกมะรู้เห็นมะมีใครท้วงรุ่นพี่  กรวีเลยเหมาเอาเลยว่าถูกเพราะเคยได้ยินมาว่า  การเขียนโคลงไม่จำเป็นต้องให้คำมีความหมายทุกคำ  วะฮะฮา... ***การเขียนกลอนเพื่อความสนุกย่อมต่างกะการเขียนเพื่อดำรงไว้ซึ่งเอกลักษณ์  และทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่เจตนาฯเขียน อะจ้า  แหย่คนแก่มากทำให้ต่อมคิดถึงคนไกลเริ่ทำงาน  ไปล่ะ   ออ.อาเฮียอย่าเก็กมากนักนะ  เดี๋ยวเครียด  ตีนกาขึ้น  คิวเทนเอาไม่อยู่  เสียหายๆๆๆๆๆ  ตีนกาคือที่มาของรอยยับย่อน  และความแก่  5555 แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 48 13:33:21 จากคุณ : กรวี - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 13:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ตอบคุณพี่คัมภีร์ #85 เรื่องโคลง #60 ครับ ยากแลกสายพานเวียน ตรวจแท้ เก๊าะ สายพานตรวจระเบิด CTX9000 ไงครับท่าน ขายข้าวกี่หมื่นเล่มเกวียนล่ะหนอ กว่าจะได้ อิอิ แฟร์มาต์บอกแม่นแท้     คัมภีร์ แอร์ดิชพิสูจน์ดี             เด่นล้ำ ออยเลอร์มั่นทฤษฎี        ทุกบท คณิตศาสตร์ประกาศย้ำ   ใช่แล้วสัจจา ไอน์สไตน์บอกแน่แท้     ไม่มี ไฮเซนเบิร์กเป็นสักขี      กล่าวแก้ พลังค์สร้างบททฤษฎี      ผิดแผก ฟิสิกส์ควอนตัมแล้         สัจด้วยอนิจจัง จากคุณ : โกฏิดารา - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 13:12:32 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ข้าว เปรียบดั่งเพื่อนแท้..........ฤๅเรียม รักพี่ ยาก พบจึงต้องเตรียม............คิดตื้อ หมาก เปรียบดั่งเพื่อนเทียม....เทียมบ่า เราเฮย แพง ถูกมิคิดซื้อ....................คิดซื้อคือควาย + + + + + + + + + + สวัสดีครับคุณคัมภีร์ฯ และสมาชิกอาศรมฯ ทุกท่าน พอดีผ่านมาแถวนี้เลยมาวางโคลงกระทู้ตามธรรมเนียมครับผม จากคุณ : รมย์ บุริน - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 16:49:17 A:161.246.19.48 X:161.246.1.35 TicketID:062831 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ห้องรับแขก  13 / 140 จอมยุทธเมรัย  89 ท่านจอมยุทธ์ เยี่ยมฟ้ามายอยศ หินยังหดก้อนเหี่ยว เจียวหรือนี่ นับประสาอะไรใจนารี ได้ คำผี แล้วก็เผ่นเป็นประจำ เคยหวังสอยดาวเดือนกับเพื่อนฝัน มาถึงวันซึมเซารอเขาย่ำ เพราะอ่อนแอจึงเข็ญโอ้เวรกรรม ห่อนรู้คำสุขสม...ล่มทุกครา ..เขียนถึงดาว กล่าวถึงเดือน กับเพื่อนฝัน มาถึงวันปิดลง ตรงนี้หนา จอมยุทธฯ(คัมภีร์)เก่า กลอนกร่อย เลื่อนลอยลา ปาดน้ำตาให้เห็น..เป็นพิธี ฯ บทสุดท้ายขโมยเฮียคัมฯ มาอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า อุ้ยส์.....เล่นเอากลอนเราปิดหัวปิดท้ายแล้วจะต่อได้งัยยยยย  ...เนี่ย.....อ้อเรา ก็หาบทกลอนในอดีตของจอมยุทธ์มาได้เหมือนกัน ...ถึงบัวอื่นงามแสนทั่วแดนหล้า เป็นยอดแห่งมวลผกาบริสุทธิ์ แต่บัวที่งามยิ่งมิ่งโกมุท คือบัวนุชบานสล้างกลางใจเรียม   (.......จอมยุทธเมรัย.......) โอ้บัวบานบังใบอยู่ในบึง จะเด็ดดึงโดยง่ายมิหน่ายเหนียม โอ้บัวนุชเต่งต้องประคองเตรียม เป็นบัวเทียมบัวแท้หรือแม่เอย          (คำพลี) ..................................................... ยุตา  56 คมเคียวคมลับได้            โดยคม คมต่อคมบดผสม             แต่งเขี้ยว คมวาววับเพลินชม            คมค่า คมบั่นเศียรเพียงเสี้ยว        ตื่นต้องตาคม คำโคลงคงค่าได้               โดยเพียร คำต่อความขีดเขียน           แต่งแต้ม คำโคลงหากลืมเรียน          ลาเลิก คำยิ่งเพี้ยนยามแย้ม           ยากแท้โคลงคำ ยุตา  90 คอยตามคำพี่แก้                   โคลงเรา รอลับรอจนเฉา                     อกไหม้ หวังพี่ช่วยขัดเกลา                 โคลงใหม่ เพียรแต่งบรรจงให้                 พี่นี้ติชม สามปีหายห่างร้าง                 ลาไป ฉันทลักษณ์อาจเผลอไผล       ผิดพลั้ง   รบกวนพี่ขานไข                   เติมแต่ง โคลงเอย เชิญแนะนำอย่ายั้ง                 อิดเอื้อนเชือนแช คุณยุตา ครับ โคลงกลอนหรือบทประพันธ์อื่น ๆ ที่ผมจะไม่เข้าไปล่วงเกินแต่จะถือ เป็นเกียรติก็คือโคลงของท่านที่เป็นแขกพิเศษของชาวอาศรม ในกระทู้ก็มีหลายท่าน มีป้าหนอน  (ท่านนี้พอจะเมตตาผมอยู่ ล้อท่านได้บ้างในระดับหนึ่ง)  ลุงเวทย์     คุณ สดายุ  คุณรามลิขิต  (ปู่ออฯ พี่เล็ก  ถือว่าเป็นศิษย์อาศรม เป็นเจ้าของบ้าน  เวลาสะกด คำผิดหรือเผลอไปก็สะกิดเตือนกันได้ หรือล้อกันบ้างแต่ต้องไม่ล้ำเส้นของวัยวุฒิ ) คุณยุตากับผมก็เจอไม้เรียวครูหนอนมาด้วยกัน  เคยอ่านโคลงกลอนกันมาพอสมควร และผมว่าช่วงนั้นเราก็เกาะกลุ่มสนิทกันมากอยู่  มี  นัวเนียร์  อาพี  ศาลา  ฯลฯ  เขียน โคลงมาด้วยกันตั้งนานถึงจะห่างอาศรมไป   เมื่อผมอ่านโคลง 2 บทแรก ก็ไม่มีอะไร น่าเป็นห่วงเลย  พื้นฐานแน่นดีมากอยู่แล้ว  ตอนนี้แม้จะมาเริ่มใหม่ก็เลยสภาพการเป็น นักเรียนแล้ว   การตรวจแก้โดยมากทำกันในเรื่องพื้นฐานฉันทลักษณ์ และการแนะนำ อื่น ๆ บ้าง  พอเลยขั้นนี้ไปแล้วก็จะคอยเป็นเพื่อนอยู่ในระดับที่เหมาะ  อาจมีการพูดถึง และฝึกวิจารณ์บ้างในจังหวะที่เหมาะสม โคลงบทแรกถ้าจะเล่นคำ  ต้องจับจังหวะให้ดีครับ ถ้าใส่เยอะเกินไปจะกลายเป็นอักษร ล้วน สระล้วน  มีรูปแบบ แปลก  ตื่นเต้น  แต่อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง  อีกอย่างหนึ่งอย่าเขียน เอาแต่ใจตัวเองครับ  ฮิฮิ....หมายความว่าเราอ่านรู้เรื่องอยู่คนเดียวแต่คนอื่นค้างเติ่ง...... เอ..เปรียบเทียบแบบนี้ถูกไหม   ในอาศรมนี้ครูบอกไว้นานแล้ว  เลือก “ความ”   ก่อน “คำ”     ยกตัวอย่าง  บทแรก คมเคียวคมลับได้            โดยคม คมต่อคมบดผสม             แต่งเขี้ยว คมวาววับเพลินชม            คมค่า คมบั่นเศียรเพียงเสี้ยว        ตื่นต้องตาคม เขียนอย่างนี้ คำอาจดูเท่ แต่ความจะไม่เดินอย่างยิ่ง  ถ้าลองคิดใหม่ทำใหม่ คม  มีดอาจทื่อคล้าย            คลายคม คม  ย่อมลับคมชม               เฉียบใช้ คม  ปากทุศีลขม                 คมขื่น คม  กว่าคมคิดได้                ข่มด้วยปัญญา       บทที่ 2 – 3 - 4  (โดยเฉาะ 3 – 4)  ลองเขียนแบบนี้แต่ให้มีสาระมากขึ้น ไม่เล่นคำให้เฝือมาก ความจะเดินดี   แค่เขียนโคลงสองบทนี้โดยไม่ต้อง อธิบายอะไรมา   ผมก็จะคุยกับยุตาได้แบบนี้   แสดงว่าเขียนได้ดีอยู่แล้ว เพียงแต่ตั้งสมาธิเขียนให้บ่อย ซ้อมมือให้มาก  อ่านโคลงระดับฝีมือครูให้ มาก  อีกไม่กี่วันก็จะมาช่วยกันเปิดกระทู้ ติวรุ่นมือใหม่จริง ๆ ได้แล้ว เหล็กดีอยู่แล้ว  หมั่นลับให้มาก  ประเดี๋ยวก็   “คม”   แน่ ๆ ..................................................................... พิราบเงิน  91 ข้าว บ่มีเขตให้                                เพาะปลูก ยาก ขัดสนทนถูก                            หลอกใช้ หมาก เคยมากมากลูก                      หลานเก็บ เล่นเฮย แพง กลับแพงกว่าได้                       แทบสิ้นเยื่อใย ฯ สวัสดีครับ  พิราบเงิน  บาทนี้สงสัยจะลูกเล่นใหม่ หมาก เคยมากมากลูก                      หลานเก็บ เล่นเฮย อ่านไงครับ  “หมาก เคยมาก........มากลูก              หลานเก็บ เล่นเฮย” วันไหนว่างก็มาช่วยกันหน่อยครับ  ช่วยรับแขกหน่อย ....... พิราบเงิน 92 วัน ทาประณตน้อม                               บูรพา- จารย์เฮย ภาษาไทย ภาษา                                 พิศิษฐ์สร้าง แห่ง ไหนบ่อาจหา                                เปรียบเทียบ ชาติ สยามเรืองสล้าง                            ประณีตด้วย ธ เมตตา แลนา ฯ ขอบคุณครับ   อย่างนี้น่าจะเป็นโคลงกระทู้แบบพิเศษ  “วัน ภาษาไทย  แห่ง  ชาติ” ........................................................... ราม ลิขิต  93 ข้าวยากหมากแพง ๐ข้าวสารตำกรอกหม้อ   หมูหมา ยากข่มยมยาตรา          หยาดต้อย หมากพลูบ่นบูชา           แสวงช่อง แพงเพื่อนลอราชพล่อย  ปากพลั้งพาที ๐บุรีกว้างใหญ่ล้วน         เมืองเรา ขึ้นตั่งอย่านั่งเมา            หมัดหน้า ครองคนแต่หากเขา        ควายงอก ปราชญ์ท่านกระแทกว่า   โง่แล้วนอนเตียง ๐สำเนียงนั้นส่อซึ่ง          ภาษา ทุกข์โศกชนมิซา            ส่อส้วม กระหายศักดิ์เสนา-         บดีแต่ พลตระเวน โคตรเง่าถูกด่าน่วม          เช็ดน้ำอีกนาน ๐ข้าวสารหุงขึ้นหม้อ         พอดี ยากอดใจเปิบปรีดิ์           ปากอ้ำ หมากม่วงหมากพร้าวมี      เมืองเกษตร สวนนา แพงไข่ค้อนหน้าคว่ำ         ครอกขึ้นครองเมือง/. สวัสดีครับ  ยินดีที่ได้พบ และขอบคุณที่มีโคลงมาฝาก    เห็นกระทู้   “เดี้ยง” แล้วครับ เข้าไปหนหนึ่งแล้ว แต่ไม่ได้เซ็นเยี่ยมไว้  เขียนอะไรไปฝากไม่ทัน ขอติดไว้หนหนึ่งก่อนครับ  คราวหน้า ๆ ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งครับ   สวัสดี ................................................................. รมย์  บุริน  98 ข้าว เปรียบดั่งเพื่อนแท้..........ฤๅเรียม รักพี่ ยาก พบจึงต้องเตรียม............คิดตื้อ หมาก เปรียบดั่งเพื่อนเทียม....เทียมบ่า เราเฮย แพง ถูกมิคิดซื้อ....................คิดซื้อคือควาย สวัสดีครับ  กะจะเข้าไปถามถึงที่กระทู้คุณ ราม  ลิขิต  ว่า  รมย์  บุรินหายไปไหน ก็เข้ามาเยี่ยมอาศรมพอดี   โคลงดีเหมือนเดิม  แสดงว่าเขียนอยู่เสมอ เมื่อไรจะว่างมาเฝ้ากระทู้อาศรมอีก  สนุกดีนะถ้ามีเวลา  หรือแต่งงานไปแล้ว  ถ้า แต่งจริง อย่าให้เหมือนที่ผมแซวไว้ใน  “เพลงยาวถึงชาวโคลง”  เน้อ ................................................................................... อาร์พี.....    เตรียมเปิดกระทู้ใหม่หรือยัง  คราวหน้าจะเข้ามาปิดกระทู้แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 48 06:40:55 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 48 06:39:46 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 17:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณมากครับ คุณ คัมภีร์โบราณ ที่ช่วยชี้ข้อผิดพลาด ตกลง เอก โท นี่ เป็นรูปวรรณยุกต์เท่านั้นหรือครับ ผมเพิ่งเปิดตําราที่มีผังโคลงสี่สุภาพก็เข้าใจมาตลอดว่าบังคับโท-เอก คือบังคับเสียงเอก เสียงโท เลยเลือกแต่คําที่มีเสียงเอก-โท อย่างที่แต่งไป มิน่าทําไมโคลงของผมถึงโดน คุณ แปร่ง ตามแก้ตลอด....หรือว่าผมยังเข้าใจผิดอยู่ดี... แต่ทําไม โคลงสี่สุภาพถึงได้เน้นรูปวรรณยุกต์มากกว่าเสียงของวรรณยุกต์ล่ะครับ ผมเข้าใจว่าเราเขียนกลอนเพื่อการอ่านออกเสียง เพื่อการร้องทํานองเสนาะกล่อมคนฟัง ก็เลยคิดว่าเสียงน่าจะสําคัญกว่ารูปของคํา อันนี้สงสัยเฉยๆนะครับ ยังไงจะลองแต่งให้ถูกต้องตามแบบโบราณมาให้แก้อีกครั้งนะครับ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : leel - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 20:35:18 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ข้าว อิ่มแรงกลับฟื้น..........คืนพลัง ยาก ยิ่งอุปสรรคยัง...........หยัดสู้ หมาก เคี้ยวปิดแผลหวัง.....หายสนิท แพง ผิดหาก บ่ รู้-..........จักใช้เตือนตน แหะ แหะ...เฮียคัมฯ ครับ... ผมไม่ได้แต่งโคลงมานาน รบกวนช่วยชี้แนะด้วยคะรับ ขอบคุณครับ เอ่อ มาแก้ "ห่อน" เป็น "บ่"น่ะครับ แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 48 17:22:42 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 48 11:16:05 จากคุณ : สายลมคิมหันต์ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 21:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณครับคุณคัมภีร์โบราณ หางดาบกับหางดาบเหมือนเดิมคือคนเดียวกันนะครับ แต่สงสัยจะคนละอารมณ์ ลองแก้โคลงตามที่แนะนำครับ ใครหนอโปรยเพชรพร้อย....ละลานตา ใครนะโปรยยิ้มพา..............คลื่นพลิ้ว ใครแย้มผ่านเมฆา-.............ครึ้มซ่อน แสงฤๅ ใครเป่าเมฆเปลี่ยนริ้ว..........ล่องฟ้ากระจัดกระจาย ไม่รู้จะงงกว่าเดิมหรือเปล่า แหะ จากคุณ : หางดาบ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 21:38:24 A:61.91.64.253 X: TicketID:033340 ]