คืนนี้นั่งมองดาวบนฟ้า มองดวงจันทร์ดวงเดิมที่เคยมอง คิดถึงใครคนที่อยู่ไกล แต่ใจเราใกล้กันเสมอ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน... ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน... รักมากมายแม้แต่คำว่า รัก ยังน้อยเกินไป เธอก้าวเข้ามาในชีวิตผมด้วยความบังเอิญในโลกของการสื่อสารไร้พรมแดน เราเริ่มจากการคุยกันถูกคอ คุยกันมากขึ้น จนคุยกันทุกเรื่องที่นึกขึ้นได้ในสมอง เราคุยกันจากนานเป็นชั่วโมง เป็นหลายชั่วโมง จนต้องคุยกันทุกวัน จากหน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นโทรศัพท์หากัน ท้ายสุดเราก็นัดเจอกัน ผมกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ แล้วเธอก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผมเช่นกัน
เมื่อก่อนผมไม่เคยรู้มาก่อนว่า รักคืออะไร ไม่ใช่ไม่เคยมีใคร แต่ไม่รู้สึกกับใครแบบนี้มากกว่า เธออาจจะไม่ใช่คนดีในสายตาของใครบางคน ไม่ใช่คนรวยในสังคม หรืออาจไม่ใช่คนเก่งของใครๆ แต่สำหรับผม... เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ความจริงใจ ความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ การให้อภัย ความอ่อนโยน กำลังใจ และอีกมากมายที่เธอมอบให้ สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่ปลุกหัวใจรักของผมขึ้นมา จากคนที่ไม่เคยแคร์ใคร ไม่สนใจใคร ไม่รักใคร ตอนนี้หัวใจผมเปี่ยมไปด้วยความรักมากมาย มากจนเหลือเผื่อไปถึงทุกคนรอบตัวผม เพราะผมมีความสุข ผมอารมณ์ดี ผมคิดดี และผมมองโลกอย่างสวยงาม ทุกเช้าผมก้าวออกไปเผชิญโลกด้วยความมั่นใจ ผมยิ้มให้ผู้คนด้วยรอยยิ้มที่ออกมาจากหัวใจ ผมช่วยเหลือผู้คนด้วยความเต็มใจ
ผมนึกถึงเธอตลอดเวลา ผมภูมิใจที่ได้รู้จักเธอ เจอเธอ และรักเธอ เธอคือส่วนที่หายไปของชีวิตผม เราคือส่วนที่หายไปของกันและกัน ขอบคุณเธอคนนั้น...คนที่มาปลุกหัวใจรักของผม แต่....ตอนนี้...ทุกอย่างมันกำลังจะเป็นแค่..." ความทรงจำ " ถึงแม้ว่นมันจะเป็นช่วงเวลาเพียงชั่วนึง ผมเองเคยวาดฝันไว้ว่ารักของผมนั้นผมจะไม่มอบเอาหัวใจของผม ให้ใคร ผมจะนำเอาความรักทั้งหมดที่ผมมีโอบกอดคนที่ผมรักไว้อย่าง ถนุถนอมมันเพื่อที่เธอจะได้อยู่กับผมตลอดไป ในความเป็นทั้งคนที่ผมรัก และเพื่อนที่ผมรักตลอดไป
เธอเป็นคนคนหนึ่ง ซึ่งมองความรัก เป็นดอกไม้ หลากหลายสีสันสวยงาม ตามความคิดของเธอ วันนี้..ผมอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งหนึ่ง จนคิดว่าผมขาดไม่ได้.. แต่ความจริงแล้วเวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป.. สักวันผมก็จะรู้ว่า..สิ่งที่ผมผูกพันในวันนี้. เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่เติมสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตเรา แต่ไม่ใช่..ทั้งหมดของชีวิตเรา... เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป เวลาจะสอนผมได้เองว่า.. ความผูกพันกับสิ่งใด ๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้น ๆ อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตหลุ่มหลง... คิดเสียว่า.ผมโชคดี.ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่ผมรัก หลายครั้งที่ผมมักเชื่อว่า...รักเป็นเรื่องสวยงาม ไม่มีความเจ็บปวด และที่สำคัญ “รัก” ไม่เคยทำร้ายใคร แต่ในความเป็นจริง...หลายต่อหลายครั้งที่ผมมีความรัก...และต้องเจ็บปวด เสียน้ำตาให้กับรักที่ เกิดขึ้น แต่..จงเป็นสุขกับความรู้สึกดีที่ได้รัก... ให้รัก...เป็นความรู้สึกที่พิเศษและมีชีวิตชีวา ให้รัก...เป็นแววตาที่สดใส ให้รักนี้...เป็นรักที่ไม่อ่อนไหว หากแต่เป็นความอบอุ่นในใจและเอื้ออาทร ถึงแม้วันนี้ ...จะไม่มีเธออีกต่อไปแล้ว แต่ผมยังต้องอยู่ต่อไป..อยู่เพื่อคนที่เรารัก อยู่เพื่อครอบครัวของผม สำหรับผมแล้ว ตอนนี้ทุกสิ่ง มันเป็น ความทรงจำที่มีค่า มากที่สุด ในชีวิต ของผม...
ความทรงจำที่มีค่า มันมีไม่บ่อย เก็บมันไว้ในใจ ให้คิด แล้ว อมยิ้ม มีความสุขกับประสบการณ์ชีวิตที่ได้รับมา ถึงเธอไกล... ไกลเกินกว่าความรู้สึกจะสื่อไปถึงได้ แต่ผมก็ยังยืนยันว่าผมสุขใจ ที่ได้เคย " รักเธอ "

แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 48 23:03:03