ความคิดเห็นที่ 1 ในตอนที่ 25 นี้ได้นำเกมจริงมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของนิยายด้วยครับ แต่การบรรยายรูปเกมในนิยายย่อมต่างไปจากเกมจริงบ้างนะครับ การแข่ง Meijin League หมากดำ Go seigen หมากขาว Handa Dogen โหร้องประจิม เข้าตีบูรพา จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตาที่ 89 บุกลึกเกินไปหรือเปล่า? จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สรรพสิ่งคืนสู่ความว่างเปล่า จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:11:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 26 ผลการแข่งขัน ณ ห้องสอบมืออาชีพ สมาคมหมากล้อมมืออาชีพโลก ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ หมากเชลยขาวดำบนกระดานได้ถูกหยิบออกอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงหมากเชลยบนฝาโถก็ได้ถูกนำไปถมลงบนพื้นที่เปล่าของฝั่งตรงข้ามอย่างจัดเจน  ก่อนที่ตัวหมากจะถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบเผยให้เห็นแนวพื้นที่เป็นรูปร่างสี่เหลี่ยมอย่างสวยงาม และง่ายต่อการนับคะแนน "แต้มหมากขาวที่รวมโคมิแล้วเป็น หกสิบเจ็ดแต้มครึ่ง แต่หมากดำได้เจ็ดสิบแต้ม เพราะงั้น ฮิโรชิ ก็ชนะไป สองแต้มครึ่งล่ะนะ" เจ้าหน้าที่สมาคมฯ กล่าวช้า ๆ พอเจ้าหน้าที่ฯ กล่าวจบ ฮิโรชิ พลันเอ่ยว่า "เยี่ยม" สีหน้าแววตาดีใจไม่เก็บอาการ ในขณะที่ โทรุ ก้มหน้าก้มตานิ่งเงียบงัน "เชอะ!!! แค่นี้คงเห็นความสูงต่ำของฝีมือกันแล้วล่ะนะ" ฮิโรชิ กล่าวอย่างยโส ก่อนที่โทรุจะเงยหน้าขึ้นมากล่าวว่า "ยินดีด้วยนะครับคุณชายที่ได้เป็นมืออาชีพ" โทรุกล่าวพร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ ซึ่งทำเอา ฮิโรชิถึงกับจุก และละอายในความหยาบกระด้างของตนก่อนจะกล่าวเบา ๆ อย่างเขินอายว่า "ขอบใจ" ต่อจากนั้น ฮิโรชิ ก็ค่อย ๆ เปิดปากเหมือนจะกล่าวสิ่งใด แต่ก็พลันเงียบไป โทรุ จึงโค้งศีรษะเดินจากไป "ขอโทษ" ฮิโรชิ กล่าวอย่างแผ่วเบาและไม่มีแม้นสักคนจะได้ยินคำขอโทษจากชายผู้เย่อหยิ่งนี้ โทรุ ค่อย ๆ นั่งลงข้างกระดานของ ยูเร และ เลียมอย่างแผ่วเบา พร้อมทั้งจับจ้องบนกระดานอย่างตั้งใจ  ครู่เดียวโทรุก็ลอบกล่าวในใจว่าขาวไม่พอแล้ว พร้อมกับมองหน้าเลียมที่นิ่งเฉยไร้อารมณ์ ก่อนจะเบือนหน้าหันไปมองยูเร ซึ่งดูเจ็บปวดและชิงชัง  ยูเร กัดฟันกำหมัดแน่น ก่อนจะผุนผันลุกขึ้นคว่ำกระดานก่อนจะตะโกนสุดเสียง "ไม่!!!!!!!!!!!!!!" พอสิ้นเสียง ร่างกายก็ค่อย ๆ ฝุบลงนอนราบกับพื้นในทันที พริบตาดุจประกายไฟ จิตวิญญาณของยูเร พลันดำดิ่งลงไปในส่วนลึกของจิตใจ และยืนอยู่ต่อหน้าจิตวิญญาณยูวว์  ซึ่งบรรยากาศรายรอบข้างเต็มไปด้วยดงดอกไม้สีสันสวยงาม ยูวว์ยืนนิ่งใบหน้าผ่องใส  และกลับเป็นจิตวิญญาณของยูเรพลันดู ทุกข์ทน โดยที่ร่างกายหลายส่วนโดนน้ำแข็งจับเหมือนหลุดมากจากไซบีเรีย "ยูวว์ช่วยพี่ด้วย" ยูเรกล่าวอย่างติด ๆ ขัด ๆ ก่อนที่ร่างกายหลายส่วนจะค่อย ๆ เป็นน้ำแข็งมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยูวว์กลับนิ่งเงียบไปกล่าวอะไร  อีกทั้งเบือนหน้าหนี "ยูวว์นี้พี่เองนะ ยูเร ไง ได้โปรดเถอะ จำไม่ได้เหรอ? ตอนเป็นเด็กที่เราเล่นหมากล้อมด้วยกัน และพี่มักจะสอนเราเป็นประจำน่ะ" ยูเร กล่าวรำรึกอดีตหมายขอความเห็นใจ ในขณะที่ร่างกายเป็นน้ำแข็งมาจนถึงคอแล้ว "ได้โปรดเถอะ ยูวว์" ยูเรกล่าวทั้งมีน้ำตาหลั่งริน สุดที่ยูวว์จะเบือนหน้าหนี ที่สุดแล้วยูวว์ก็หันมามอง ยูเร ย้อนกลับมาที่ห้องสมาคมฯ พริบตาดุจประกายไฟทันทีที่ร่างยูเร ฝุบล้มพับไปกับพื้น เจ้าหน้าที่สามาคมฯ ก็รีบวิ่งเข้ามาหาเลียมทันที "ยูวว์เป็นอะไรน่ะ ทำไมนอนแน่นิ่งแบบนี้?" เจ้าหน้าที่สมาคมฯ กล่าวกับเลียมอย่างตื่นตนก ก่อนที่เลียมจะกล่าวอย่างเรียบ ๆ ว่า "ตอนนี้ในตัวยูวว์มีจิตอยู่สองจิต คือ จิตใจเดิมของยูวว์ และจิตใจที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ ขอเพียงยูวว์ ปฏิเสธการมีตัวตนของจิตใจใหม่ ยูวว์คนเดิมก็จะกลับมาครับ" สิ้นเสียงของเลียม ฉับพลัน ร่างของชายหนุ่มก็ได้ลุกขึ้นจากพื้น "ยูวว์?" เลียมร้องเรียก ก่อนที่ชายหนุ่มจะกล่าวว่า "ยูวว์" ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นช้า ๆ พร้อมกับกล่าวต่อไปว่า "ยูวว์...... ขอบใจนายมากที่ยังไม่ทอดทิ้งยูเรคนนี้ ฮะฮะฮะ" ยูเรลอบกล่าวหัวเราะเสียงดัง ในขณะที่เลียมได้แต่ลอบถอนหายใจส่ายหน้าไปมาด้วยความผิดหวัง "ยูวว์ นายไม่น่าเลย  ถ้าลงเอยแบบนี้ฉันก็จนปัญญาช่วยแล้ว" ในขณะที่ ยูเร หัวเราะอย่างได้ใจด้วยน้ำเสียงอันดัง ฉับพลันก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับเผยให้เห็นร่างของชายผู้หนึ่ง อายุอานามน่าจะใกล้สี่สิบ สวมแว่นดำ แต่งกายดูดี และเป็นชายคนเดียวกับที่เคยมาเมื่อครั้งที่ ยูวว์ป่วยและมีคิวแข่งกับยุนอัน ไม่พูดพร่ำทำเพลง พอชายวัยกลางคนผู้สวมแว่นดำ เดินเข้ามาให้ห้อง ก็เหลียวซ้ายแลขวามองไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนจะหยุดสายตาที่เลียมและเดินเข้าหาทันที จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 27 รอยยิ้ม ชายวัยกลางคนแปลกหน้าสวมแว่นดำ เดินปรีเข้าหากลุ่มของเลียมทันที  แต่กลับสะดุดหยุดยืนอยู่ต่อหน้ายูเร  ในขณะที่ยูเร ก็สงสัยเช่นกันว่าผู้ที่เดินมาหานั้นเป็นใคร? "ในที่สุดก็เจอกันจนได้นะ" ชายวัยกลางคนกล่าวกับยูเรอย่างเรียบๆ ก่อนจะค่อย ๆ หยิบแว่นตาดำออกเผยให้เห็นใบหน้าค่าตา  และทันทีที่ยูเรได้เห็นใบหน้านั้น ก็ถึงกลับตะลึงงัน และช็อคไม่สามารถกล่าวคำพูดได้แม้นสักครึ่งคำ "ตะลึงแบบนี้คงยังจำหมอได้ใช่ไหม?"  ใช่แล้ว!!!! ชายผู้สวมแว่นดำคือคุณหมออเล็กซ์  ผู้เชี่ยวชาญด้านสมอง ที่เคยผ่าตัดให้กับยูเร และยูริ เมื่อห้าปีก่อน และต่อให้ชายผู้นี้เป็นเถ้าถ่านก็ไม่น่าจะทำให้ลืมลงได้ "แก แก แก...." ยูเรกล่าวตะกุกตะกัก ด้วยความสับสน ก่อนที่คุณหมอจะกล่าวต่อไปว่า "สิ่งที่ทำให้หมอรู้สึกผิดมาตลอดก็คือ...." แต่ยังไม่ทันที่คุณหมอจะกล่าวจบ ยูเรก็แทรกกล่าวขึ้นว่า "การผ่าตัดห่วย ๆ ของแกนะสิ" ยูเรกล่าวเสียงแข็ง "ไม่ใช่!!!! สิ่งที่หมอรู้สึกผิดมาตลอดก็คือการไม่บอกความจริงไปว่า ยูเร ยังไม่ตาย!!!!!" "ห้าปีก่อนนั้น ทางรัฐบาลรัสเซียต้องการเด็กคนหนึ่งไม่ยูเรก็ ยูริ จะต้องไปเป็นสายลับให้กับรัสเซีย และเด็กคนนั้นจะต้องไม่มีตัวตน ไม่มีประวัติ ไม่มีอะไรทั้งนั้น  เราจึงต้องแสร้งทำเป็นว่าเด็กคนหนึ่งคนใด ได้เสียชีวิตไปในการผ่าตัด และคนที่รัฐบาลเลือกในคราวนั้นก็คือยูเร" "ตอนนี้หมอไม่ได้เป็นคนของรัฐบาลอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่หมออยากจะกล่าวก็ได้กล่าวหมดสิ้นไปแล้ว  ขอโทษด้วยนะ" ทันทีที่คุณหมอได้กล่าวจบ เสมือนสายฟ้าผ่ากลางตัวยูเร เพราะว่า  ถ้ายูเรไม่ตายงั้นจิตของยูเรที่อยู่ในตัวของยูวว์ ย่อมไม่ใช่ยูเร จริง ๆ และเป็นเพียง Multiple Personality Syndrome หรือบุคลิกหนึ่งที่ยูวว์ สร้างขึ้นเอง ยูเรเป็นเพียงสิ่งที่สร้างขึ้นเท่านั้น!!!! "ไม่!!!!!!!!" ยูเรกล่าวเสียงดังก้อง และพริบตาดุจประกายไฟ สีผมดำกลับกลายเปลี่ยนเป็นขาว บุคลิกภาพพลันเปลี่ยนไป ยูเรกลับเปลี่ยนเป็นยูวว์ "ยูเร ยังไม่ตาย?" ยูวว์กล่าวด้วยเสียงอันแผ่วเบา น้ำตาพลันล้นปรินองสองแก้ม ยามเย็น ณ บ้านของยูวว์ ภายในห้องที่แสงไฟไม่สว่างนัก ยูวว์นั่งนิ่งอยู่ต่อหน้ากระดานแบบมีขาด้วยใบหน้าที่ผ่องใส ก่อนที่จะวางหมากดำลงบนกระดานอย่างมั่นคง  แต่ว่าใครกันคือผู้เล่นฝั่งตรงข้าม?  หลังจากยูวว์วางหมากแล้วก็มองไปยังผู้เล่นฝั่งตรงข้าม ชายผู้นั้นคือ ยูเร ใช่แล้ว!!! เค้าคือยูเรที่อยู่ในกระจกเงา ใบหน้าดูเหนื่อยล้าและอ่อนแรง "นายก็จะเดินตรงจุดดาวด้านบนสินะ" ยูวว์กล่าวก่อนจะหยิบหมากขาววางลงบนจุดดาวของกระดาน ยามเย็น ณ ห้องโถง คฤหาสน์ ใหญ่โตของตระกูลฮายาชิ งานเลี้ยงฉลองใหญ่โต ครึกครืนตื่นตา และดังไปด้วยเสียงดนตรีแบบญี่ปุ่น และเสียงคนพูดกัน  นี้คงเป็นงานรับขวัญมืออาชีพคนใหม่  คนมากมายเดินไปกล่าวคำชื่นชมต่อมืออาชีพคนใหม่ ฮิโรชิ คุณชายแห่งตระกูลฮายาชิ ผู้สูงศักดิ์ แต่ล่ะคนที่เข้าไปต่างกล่าวคำชื่นชมต่างโค้งคำนับอย่างนับถือ และพยายามโค้งศีรษะให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้ และยิ่งแสดงความนับถือมากขึ้นไปอีกเมื่อเดินผ่าน ไทโซ ฮายาชิ เจ้าบ้านตระกูลฮายาชิ  ชายผู้ตัดผมสั้นเกรียน ใบหน้าดูเข้มงวด อายุราวสี่สิบเห็นจะได้ และในขณะที่คนทั้งหลายต่างกำลังรื่นเริงกับงานอย่างมาก คุณชายฮายาชิ กลับแฝงตัวค่อยๆ แอบย่องหนีออกจากงานไปลำพัง เค้าค่อย ๆ เดินอย่างแผ่วไปจนหยุดที่หน้าห้อง ๆ หนึ่ง เอี๊ยดดดดด ฮิโรชิ เลื่อนเปิดประตูแบบญี่ปุ่น เผยให้เห็น โทรุ ที่กำลังคร่ำเคร่งเรียงหมากบนกระดาน  ด้วยว่าการสอบมืออาชีพในปีนี้แม้นจะได้ที่หนึ่งคือเลียม ที่สองคือฮิโรชิ ซึ่งทั้งสองคนนี้จะได้เป็นมืออาชีพแน่นอนแล้ว แต่ทว่าที่สามยังไม่สามารถระบุได้เพราะ ยูวว์ แต้มเท่ากับ โทรุ ด้วยเหตุนี้จึงจะต้องมีกระดานชี้ขาดอีกหนึ่งกระดาน "สวัสดีครับคุณชาย" โทรุกล่าวอย่างยิ้มแย้ม "เจ้าโง่ เดี๋ยวฉันจะสอนชินฮายาชิ ให้แกเอง พรุ่งนี้แกแข่งกับ ยูวว์ จะได้ไม่แพ้ให้เสียชื่อตระกูลฮายาชิ" ฮิโรชุ กล่าวติด ๆ ขัด ๆ ด้วยความเขินอาย ที่ต้องกล่าวออกไป "ขอบคุณครับคุณชาย แต่อย่าหาว่าผมถือดีเลยนะครับ แต่ผมอยากจะเล่นหมากล้อมต่อไปด้วยแนวทางที่ไม่ยึดติดกับฮายาชิอีกต่อไปแล้ว" "บัดซบ!! งั้นไหนลองแสดงให้เห็นหน่อยสิ แนวทางบ้าบออะไรของแก" ฮิโรชิกล่าวเสียงแข็ง "ครับผม นี้โถหมากหมากขาวครับ" โทรุยื่นโถหมากขาวให้ฮิโรชิ   ซึ่งนั่นก็เป็นธรรมดาอยู่แล้วว่าในบ้านฮายาชิ   โทรุย่อมไม่ศักดิ์จะไปถือหมากขาวได้  แต่กลับเป็นฮิโรชิเองที่เอื้อมมือไปหยิบโถหมากดำพร้อมกลับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า "ขอคำแนะนำด้วยครับ" ฮิโรชิ กล่าวพร้อมโค้งศีรษะเล็กน้อย "ขอคำแนะนำด้วยเช่นกันครับ" โทรุยิ้มอย่างผ่องใส และโค้งศีรษะน้อมรับ และในขณะที่ทั้งสองเดินหมากหารู้ไม่ว่ามีสายตาหนึ่งได้มองเข้าไป เป็นสายตาที่อ่อนโยน  ไทโซ ฮายาชิ มองอย่างอ่อนโยน และหนังสือ "ชินฮายาชิ" ในมือก็ได้ถูกดึงไปเก็บไว้ในภายในเสื้อยูกาตะ ก่อนจะเดินห่างออกไปด้วยรอยยิ้ม ยามค่ำ ณ บ้านของยูวว์ "ไม่พอแล้วครับ" ยูเรในกระจกกล่าวอย่างเจ็บแค้น ใบหน้าแววตา ดูชิงชัง "ขอบคุณครับ" ยูวว์กล่าวอย่างเรียบ ๆ แต่จริงใจ และมองเข้าไปในแววตาของยูเร ด้วยความจริงใจ สิ่งนั่นทำให้ใบหน้าชิงชังของยูเรพลันเปลี่ยนไป ดูสงบนิ่ง และเรียบเฉย ก่อนจะกล่าวว่า "ขอบคุณครับ" ยูเรกล่าวเรียบ ๆ พร้อมกับโค้งศีรษะ และยูวว์ก็ได้โค้งตอบรับ  อย่างสง่างาม "ลาก่อน" ยูเรกล่าวเรียบด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่สีผมในกระจกจะค่อยๆ เปลี่ยนไป เรื่อย ๆ จนเป็นสีขาวล้วน ยูเร ได้หายไปสิ้นแล้ว "ลาก่อน" ยูวว์กล่าวกับตัวเองในกระจกอย่างแผ่วเบา จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3602372/W3602372.html ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3604672/W3604672.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3606818/W3606818.html ตอนที่ 3 - 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3608846/W3608846.html ตอนที่ 6 - 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3610561/W3610561.html ตอนที่ 10 - 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3612218/W3612218.html ตอนที่ 13 - 15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3614439/W3614439.html ตอนที่ 16 - 18 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3616671/W3616671.html ตอนที่ 19 - 21 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3618946/W3618946.html ตอนที่ 22 - 24 จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบ comment คุณ.... รสา รสา - ตอนแรกคิดว่าจะโพสอาทิตย์ล่ะตอนแต่ก็เปลี่ยนใจล่ะ เพราะคิดว่าใกล้จะจบภาคแรกแล้วก็เลยให้จบเร็ว ๆ ดีกว่าครับ ^-^ รุ้งสวย - ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ พอรู้ว่ามีคนตามอ่านก็ดีใจจัง ^-^ จากคุณ : Bluejade - [ 23 ก.ค. 48 07:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดีใจจังเลยค่ะ นึกว่าจะโพสอาทิตย์ละตอนจริงๆซะอีก เข้มข้นมากค่ะ แต่ก็ยังดูหมากไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่ดี เนื่องจากความด้อยประสบการร์ของข้าน้อยเอง แล้วจะรออ่านต่อนะคะ จากคุณ : รุ้งสวย - [ 23 ก.ค. 48 18:17:29 A:10.30.4.16 X:202.28.27.3 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามอ่านทันแล้วค่ะ ถึงแม้จะไม่เข้าใจในชื่อกลหมากมาก แต่ก็น่าติดตามค่ะ ถ้ามีรูปตั้งแต่แรกก็ดีสิคะ เนื่องจากไม่ได้เล่นโกะนานมากแล้วน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 24 ก.ค. 48 00:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นิยายหมากล้อม : ทางแห่งหมาก ตอนที่ 28 - 30 ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3624219/W3624219.html แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 48 07:19:52 จากคุณ : Bluejade - [ 25 ก.ค. 48 07:16:17 ]