ความคิดเห็นที่ 1 "อาจารย์คะ" "หือ?" "ขอโทษนะคะ ที่เมื่อเช้าไม่ยอมรับยาดมที่อาจารย์จะให้  ฉันเสียใจที่ทำให้อาจารย์รู้สึกไม่ดี" "ไม่เป็นไรหรอก  ครูก็กลัวจะไม่มีเวลาไปทวงคืนเหมือนกัน  เดี๋ยวก็ต้องกวนเด็กๆ ให้มาคืน  แล้วที่อย่างนี้คงมีแต่เธอที่กล้ามา  ขอบใจนะ หัวหน้าห้อง ปีสามห้องห้าใช่ไหม" "ค่ะ เอลค่ะ" "เธอเป็นคนใจดีนะ" "ไม่หรอกค่ะ" ฉันรู้ว่าเขาดีใจที่ได้ฉันเป็นเพื่อนคุย  เพียงแต่อาจารย์คนนี้เศร้าหมองตลอดจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้  ทั้งที่ความจริง เขาอาจมีเรื่องในใจที่หนักหนาสาหัสเกินจะแก้อยู่ก็ได้ "...อาจารย์คะ" "หือ?" "เรื่องเมื่อเช้านี้  อาจารย์เป็นคนทำใช่ไหมคะ  ไปปลดน็อตที่ยึดสปอตไลท์" "เธอรู้ด้วยเหรอ?" "ค่ะ ไม่ดีเลยนะคะ  มันบาป  คนตายไปตั้งคน  อีกอย่างฉันว่าเธอไม่เกี่ยวข้องอะไรกับอาจารย์เลย  น่าสงสาร" "ขอโทษ  ครูขอโทษ  ครูไม่ดีเอง  เด็กคนนั้นไม่ได้ผิดอะไรเลย  ครู...ไม่สมควรเป็นครูเลย!" เขาซุกหน้าลงบนฝ่ามือแล้วนิ่งอยู่อึดใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นใหม่ "นี่มันก็เริ่มค่ำแล้วนะ  เธอกลับบ้านเสียเถอะ" "แล้วอาจารย์จะอยู่ที่นี่ไปจนถึงเมื่อไหร่คะ?" เขาไม่ตอบ ปล่อยให้ความเงียบตกลงปกคลุมเราทั้งสอง  ผ่านไปครู่หนึ่ง มีเสียงฝีเท้าย่ำอยู่ในหอประชุมด้านนอก อาจารย์เงี่ยหูฟัง ครั้นแล้ว อุทานออกมาอย่างดีใจ "โอ ในที่สุดเธอก็มาหาฉันแล้ว!" "ใครมาคะ?" "คนรักของครู!" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเปี่ยมความหวังแล้วพรวดพราดลุกขึ้น วิ่งออกจากหลังเวที ฉันเลิกม่านสีเลือดหมูตามเขาออกมาโดยไม่รีบ จึงเห็นแค่ภาพที่อาจารย์ยืนกอดคนรักของตนอยู่ด้านล่าง ท่าทางเขาดีใจมาก มากจนฉันรู้สึกว่าควรกลับ จะได้ไม่อยู่ขวางหูขวางตาคนรักกัน  แต่พอลงจากเวทีและกำลังจะเดินผ่านพวกเขา  คนรักของอาจารย์กลับคว้าเสื้อนักเรียนของฉัน จนทำให้ชายเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากขอบกระโปรง ฉันหันไปหาเธอ "ขอโทษค่ะ  ขอเสื้อฉันคืนเถอะนะคะ" ทีแรก เธอสั่นหน้า แต่ฉันก็ยังกล่าวกับเธออย่างสุภาพแล้วดึงเสื้อคืน  กระทั่งมันหลุดจากมือเธอและเหลือรอยยับทิ้งไว้บนเนื้อผ้าเป็นวง ฉันก้มหัวให้หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนนั้นแล้วเดินออกจากหอประชุม  ก่อนจะปิดประตูบานใหญ่ไล่หลังตน ท้องฟ้าสีแดงก่ำด้านนอกบอกว่าใกล้จะมืด อยู่ดีๆ ฉันก็ระลึกเพลงที่ได้ฟังเมื่อเช้าขึ้นมาได้ ' เพราะเธอจากไปไม่กลับมา  ฉันถึงต้องใช้วิธีเรียกหา...ลาลา...ให้เธอพาหัวใจมาคืน' มันช่างเป็นน้ำเสียงที่เศร้า ทุ้ม รวมแล้วไพเราะสะเทือนอารมณ์ จนทำให้นึกถึงอาจารย์ประจำห้องโสตทัศนศึกษาคนหนึ่งชื่อเวลส์ แกรนด์ ซึ่งเป็นคนแต่งเพลงประจำโรงเรียน เขาเป็นอาจารย์หนุ่มที่มีรอยยิ้มอบอุ่น  เล่นเปียโนเก่ง  เป็นคนสุภาพ  ใจดีและเคร่งครัดกฎระเบียบ  กระทั่งกลายเป็นขวัญใจของบรรดาเด็กนักเรียนสาวๆ ทุกชั้นปี  แต่สุดท้าย เขาก็มารักกับลูกศิษย์ของตัวเองที่เป็นโรคหัวใจอ่อนแอ ปีที่แล้ว เธอลาหยุดยาวไม่มีกำหนดเพื่อเข้ารับการผ่าตัด เนื่องจากได้รับบริจาคหัวใจจากสภากาชาด การผ่าตัดในครั้งนั้นประสบความสำเร็จอย่างงดงาม  ทำให้ตอนนี้เธอยังมีชีวิตอยู่และแข็งแรงดี แกร๊ก ประตูหอประชุมเปิดออกอีก ฉันหันไปเห็นคนรักของอาจารย์เดินออกมา  ทว่าเธอซวนจนฉันต้องยื่นมือรับ "เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?" เธอยิ้มแล้วส่ายศีรษะ คงหมายจะบอกว่า 'ไม่เป็นไร' แต่มือที่กุมอกซ้ายสั่นระริกจนเห็นได้  ซ้ำยังมีเลือดทะลักออกมาและค่อยๆ อาบมือเธอจนแดงฉาน "ให้ฉันไปส่งคุณขึ้นรถนะคะ" "ไม่ต้องจ้ะ ฉันแค่เอาของที่ขโมยจากเขามาคืนเท่านั้นเอง  คิดๆ แล้วตอนนั้นฉันเห็นแก่ตัวจริงๆ ที่ทำอย่างนั้นลงไป เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของฉันจริงๆ..." พูดจบ เธอผลักฉันเบาๆ ให้ถอยห่าง ก่อนจะประคองร่างของตัวเดินจากไป ฉันก้มลงมองหยดเลือดที่เหลือทิ้งไว้ตามทางแล้วตัดสินใจตะโกนไล่หลังเธอ "คุณคะ อาจารย์เขารักคุณนะคะ!" แม้จะไม่สามารถทำให้ทุกอย่างกลับมาดีดังเดิม  แต่ฉันคิดว่า เธอคงดีใจที่ได้ยิน ตอนนั้นเอง ลุงนักการภารโรงเดินออกมาจากมุมตึก เข้าใจว่าแกคงตามเสียงของฉันมาถูก "ทำอะไรอยู่อีหนู  มืดแล้ว กลับบ้านไป ไป  อ้าว  แล้วนั่นทำไมหอประชุมเปิดล่ะ  เอ้า ถอยๆ ลุงจะปิดประตูละ  เอ๊อ! ไม่รู้อะไร  ไฟถึงได้ตกลงมาอีกจนได้  เมื่อปีก่อนก็ตกใส่อาจารย์ทีหนึ่งละ!" "ลุงหมายถึงอาจารย์เวลส์ แกรนด์น่ะเหรอคะ?" "ใช่สิ  จะมีใครเสียอีกล่ะ  พอมันตกใส่ปุ๊บ  เขาก็รีบเอาตัวไปทำตามพินัยกรรม หัวใจที่บริจาคน่ะ มันก็บังเอิ๊ญ บังเอิญเข้ากันได้พอดีกับแฟนที่เป็นนักเรียนอย่างกับเคยไปตรวจมา  เด็กๆ รุ่นๆ เดียวกันนั่นมันว่าโรแมนติก โรแมนติก เขาคงรักกันจริง ถึงได้เปลี่ยนหัวใจให้กันได้  แต่ถึงยังไง  เด็กนักเรียนกับอาจารย์มารักกันมันก็ผิดอยู่ดี  เฮอะ!" "แล้วลุงรู้ไหมว่าสปอตไลท์มันตกมาได้ยังไง?" "น็อตมันหลุด แต่ไม่รู้หลุดได้ไง  เอ้า ถามอยู่ได้  กลับบ้านไปได้แล้วไป" ฉันพยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินจากมา  และตลอดทางออกจากโรงเรียน ฉันยังเห็นเลือดจากอกของผู้หญิงคนนั้นหยดอยู่บนพื้นกองละมากๆ ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอจะเดินไปได้ไกลสักแค่ไหนกัน เพราะฉันไม่ได้เดินกลับทางเดียวกับเธอ =========== คุยกันท้ายบท มาช้าตามเคย เอิ๊กๆๆ เพราะมัวแต่ไปทำนู่นทำนี่ รวมถึงอ่านแฮรี่อยู่น่ะค่ะ  แล้วอาการหลังอ่านหนังสือพวกภาษาอังกฤษจบ  เวลาฟังหรือพูดอะไรก็จะออกมาเป็นเสียงในฟิล์มเสียนี่ ทำให้ต้องปรับภาษาของตัวเองอยู่อีก 3 วันกว่าจะกลับมาเป็นปกติ ^^' ก็เลยมาส่งช้า (สรุปคือทั้งหลายแหล่นี่คือข้อแก้ตัว 555) เอาเป็นไว้พบกันตอนหน้าแล้วกันค่ะ! จากคุณ : ฯคีตกาล - [ 23 ก.ค. 48 13:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เหอะๆๆ  สยองดีค่ะ เลือดท่วมเวทีเลย...... จากคุณ : Magic of Azure - [ 23 ก.ค. 48 13:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พี่คีมาแบบเลือดท่มจออีกแล้ว ระวังโดนเซ็นเซอร์นะพี่ ฮึๆๆๆ ว่าแต่..เอ่อ.... มันฆาตกรรมกันกี่ทอดล่ะเนี่ย บรื๋อ..... แล้ว...แล้ว..บทนี้มีกล่าวถึงความโรแมนติกของอังเดรด้วย!! ตาอังเดรเนี่ยนะโรแมนติก O_O สงสัยต้องวิ่งไปอบดูให้แน่ใจในคอลเล็คชั่นเสียแล้ว ฮุๆๆๆ ลัลล้า ^O^ จากคุณ : อมราวตี (อมราวตี) - [ 23 ก.ค. 48 14:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อีกๆๆๆ จากคุณ : Psycho man - [ 23 ก.ค. 48 15:35:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เหมือนจะรู้เรื่อง แต่ไม่รู้เรื่อง แล้วคว้าเสื้อทำไม แล้วทำไมครูต้องไขน็อต จากคุณ : scottie - [ 24 ก.ค. 48 16:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Magic of Azure  - ภูมิใจเสนอกรณีเลือดท่วม หึหึหึ (น่ากลัวจริงๆ) อมราวตี - พูดเหมือนเก็บอังเดรไว้ในโหลเลยนะอม -_-''  วันหลังต้องเอาเรื่อง "โหลๆ" มาลงเสียหน่อย Psycho man - จะพยายามปั๊มค่า ^___^') (สังเกตว่าเหงื่อหยด) scottie - อืม...ถามว่าทำไมต้องดึงเสื้อ  มันก็เป็นการแปลภาษากายว่า "อย่าไปเลยนะ" อะไรทำนองนี้ล่ะค่ะ  ถ้ามองในมุมของคนดึง เขารู้แน่นอนน่ะค่ะ  ว่าคุณอาจารย์เนี่ย...ตายไปแล้ว และเมื่อเป็นเช่นนั้น...ก็น่าจะอยากดึงใครไว้สักคนเป็นเพื่อนหรอก (ถึงจะตัดสินใจมาถึงที่แล้วก็เถอะ) ส่วนเรื่องทำไมต้องไขน็อต...ก็เป็นการแก้แค้น + เรียกร้องความสนใจ + ส่งข้อความถึงใครบางคน ที่รู้ว่าการกระทำนี้คืออะไร...ทำนองนั้นล่ะค่ะ ^^ จากคุณ : ฯคีตกาล - [ 25 ก.ค. 48 12:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราอยากบอกว่าชอบเรื่องชุดนี้ค่ะ อ่านแล้วสนุกแบบเรื่อยๆอ่ะ เวลาเราอ่านเรื่องนี้จะให้ความรู้สึกเหมือนอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นของนักเขียนท่านนึง (ให้อารมณ์คล้ายๆกันค่ะ) ซึ่งต้องขอโทษด้วยที่จำชื่อไม่ได้ แต่เรื่องที่ชอบมากของนักเขียนคนนี้ คือเรื่อง (จำชื่อไม่ได้อีกเหมือนเดิม) แต่จำเนื้อเรื่องได้ว่านางเอกเป็นนักแสดงที่รับแสดงในชีวิตจริงอ่ะค่ะ ส่วนเรื่องที่ติดตามอยู่ตอนนี้คือเรื่อง VEDIO J ที่ร่ายยาวมาทั้งหมดนี้ไม่ใช่อะไรค่ะ จะบอกว่ารอติดตามอ่านอยู่นะคะ อยากให้มาลงตอนต่อไปเร็วๆค่ะ จากคุณ : HANEE (HANEE) - [ 25 ก.ค. 48 15:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 HANEE -  ขอบคุณค่า (ไม่ได้โผล่มานาน ตอบแค่เนี้ย!) เอ่อ...งั้น...ขอไปแก้ตอน 4 ก่อนค่ะ -_-'' เดี๋ยวเจอกัน จากคุณ : ฯคีตกาล - [ 5 ส.ค. 48 10:21:33 ]