PANTIP.COM : W3625059 เพียงรัก 5 [เรื่องสั้น]

เพียงรัก 5

หลานชายคนแรกของแม่

แม่ครับฉบับนี้รักลงมือเขียนถึงแม่เองกับมือ
เพราะปล่อยให้ยายหลิวเผารักนั้นไม่ดีแน่
แม่ครับรักกับแก้วคงไม่ได้กลับอีกนาน
เพราะอาทิตย์ที่แล้วรักพึ่งได้ลูกชายครับ น่ารัก หล่อ
เหมือนรักเปี๊ยบเลย (ความดีรักยกให้แม่ที่หาพ่อหล่อให้รักเกิดมาหน้าตาดี)

แม่ครับผมอธิบายไม่ถูกเลยว่า ความรักนั้นมันคืออะไรกันแน่
ครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าลูก เชื่อไหมครับ รักร้องให้ออกมาไม่อายใครเลย
ยายหลิวจอมแก่นแต่ขี้แย เช็ดน้ำตาอยู่ป้อยๆ ร้องเพียงว่า

“หลานชายของหลิว หลานชายของอาหลิว”

มันพร่ำอยู่คำเดียว เหมือนกับว่าไม่เคยเจอเด็กยังไงยังงั้น

แม่ครับหลานชายของแม่ กับหลานทวดของคุณยาย
น้ำหนักตั้ง สามพันกรัม แก้วเขาต้องผ่าออกครับ ก็ตัวเล็กขนาดนั้น
ยายหลิวยังแง้ว โล้งเล็งกับหมอใหญ่ มันอยากจะเข้าไปด้วยครับ
(คือชาตินี้คงไม่แน่ใจว่าตัวเองจะได้แต่งงาน)
ผมดกเหมือนผมแต่ตานี้เหมือนแก้ว กลมบ๊อก ใสปิ้งเลยครับแม่

ผมยืนดูลูกอยู่นานครับ ไม่กล้าแม้เพียงกระพริบตา
ไม่รู้ว่าคนที่รู้ตัวว่าเป็นพ่อจะเหมือนผมหรือเปล่า
มันเหมือนเลือดแข็งตัวชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆละลาย
แล้ววิ่งฉีดไปทั้วร่าง
รักไม่เคยรู้ว่าที่แม่กับคุณยายบอกรักกับหลิวตลอดเวลาว่ารักนั้น มันมากมายเพียงใด
แต่วันนี้รักรู้แล้วครับ ว่าความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกนั้นมันมากสุดจะหาที่เปรียบ

หลานของแม่ยังนอนหลับอุตุ เพราะแก้วพึ่งให้นมไป ผู้หญิงนี้ก็อะไรไม่รู้นะครับ
ไอ้หลิวมันจัดการไล่รักออกไปเชียวตอนที่แก้วจะให้นม มันคงกลัวแก้วจะอาย
แหมแต่มันไม่คิดเลยนะฮะว่าแก้วจะอายมัน ดันไล่สามีเขาออกมา
ดีที่นางพยาบาลเขามาบอกว่ามีควรจะให้พ่ออยู่ด้วยจะได้เห็นพัฒนาการของลูก
ตั้งแต่เกิดเลย เสริมความสัมพันธ์ในครอบครัว
น่าหัวเราะไอ้หลิวครับ มันโมโหใหญ่เลยเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปข้างนอก
ลูกชายตัวอ้วนของผมกับแก้ว ดูดนมแม่จ๊วบๆ เชียวครับ แก้วนี้นำตาร่วงแม๊ะไปหลายตุ่ม

“ร้องให้ทำไมแก้ว”
ผมถามแก้วทั้งที่ผมก็พึ่งเช็ดน้ำตาตัวเองไปเหมือนกัน
เราสามคนพ่อแม่ลูกกอดกันร้องให้ครับแม่
แต่แม่ก็คงรู้ว่ามันคือความตื้นตันใจที่มีต่อความรักของเรา

“แล้วนี้คุณหลิวไปไหนละค่ะ”

อัธยาศัยที่น่ารักของลูกสะใภ้แม่เป็นงี้เองครับ
เขาห่วงใยไปหมดตั้งกะมดยันช้าง
“มันคงออกไปเดินระบายอารมณ์มั้ง”
“โธ่ คุณรักชอบเล่นเป็นเด็กๆ แซวเธอแบบนั้นเธอก็โกรธซิค่ะ
แก้วไม่อายหรอกค่ะ แค่ให้ลูกกินนมเฉย

ไม่ได้ไปทำอนาจารที่ไหน”
ผมกับแก้วช่วยกันดูลูกอยู่ครู่ใหญ่ ยายหน้าหุบก็เดินเข้ามา
คราวนี้อารมณืบูดมาอีกฮะแม่

“เป็นอะไรอีกละ”

ผมไม่อยากถามมันหรอกครับ แต่ก็ห่วงไม่ได้ อายุยังไม่ถึงสามสิบดี เล่นบูดวันละแปดรอบ
“หมอบ้าอะไรว่ะ”

มันฮึมอัมๆ ของมันตามระเบียบ แต่ผมก็ไม่ใส่ใจ นอนดูไอ้หนูของผมเพลินไป
ได้ยินเสียงมันถามแก้วแหว่วว่า
“เจ็บไหมแก้ว”
“เจ็บค่ะ แต่ทนได้เห็นหน้าลูกแล้วชื่นใจ”
“ทำไมพี่รักไม่ท้องบ้างนะ จะได้ผ่าเอาไขมันออกบ้าง”

มันก็อดแขวะผมไม่ได้อีกตามเคยครับแม่

“ฉันยังไม่อ้วนขนาดนั้น ไอ้หลิวแกอย่าทำฉันเสียความมั่นใจ”

มันคงคุยกะแก้วอยู่นานกว่าจะเงียบเสียง
ไม่ใช่อะไรครับ มันหลับอยู่โซฟาอีกด้านหนึ่ง

“คุณรักเอาผ้าห่มให้คุณหลิวด้วยซิค่ะ อากาศออกเย็น”

ผมจำใจหยิบผ้าห่มไปกระพือผึบๆ ห่มให้ยายคนเกเร หน่อย
แหมหลับปุ๋ยเชียวแม่
แถมบ่นพึมเพามาอีกว่า
“ขอบคุณนะแม่จ๋า”

ผมไม่อยากเขียนคำนี้มาเลย เดี๋ยวแม่จะยิ่งรักมันมากกว่าผม

แก้วออกจากโรงพยาบาลมาพวกเราก็วิ่งวุ่นเปิดตำราเลี้ยงไอ้เสือน้อยให้วุ่นไปหมด
ผมกับแก้วแทบไม่ได้นอนดีแต่มีไอ้หลิวช่วย

ผมพึ่งรู้เหมือนกันครับแม่ว่าเราทำได้ทุกอย่างเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข
และรู้แล้วว่าแม่รักผมมากแค่ไหน

ลูกรักของแม่

จากคุณ : nana_iteh - [ 24 ก.ค. 48 18:11:50 ]