มองเกลียวคลื่นทะเลยิ่งเหว่ว้า
ข่มน้ำตาทนฝืนยิ่งขื่นขม
“เราเลิกกัน” คำนี้ที่ระทม
ถูกทิ้งจมความเหงาจนเศร้าใจ

มองท้องฟ้าเวิ้งว้างเคว้งคว้างยิ่ง
คนถูกทิ้งจำต้องทนหมองไหม้
เหมือนเรือรักต้องอับปางคนร้างไกล
ถูกทิ้งไว้เหมือนซากยากลืมเธอ

มองผืนทรายที่ลาดขาดความเรียบ
เหมือนรอยเหยียบเธอย่ำซ้ำเสมอ
พิษความรักยังระลึกสำนึกเจอ
ถึงกับเพ้อคร่ำครวญอยากหวนคืน

มองอดีตความรักเมื่อหักเห
การทุ่มเทรักมากไปจนไม่ฝืน
ผลสุดท้ายความช้ำมากล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นเมื่อเราง่ายสายเกินไป

...............................................

จบกันเสียดีกว่า วันเวลาช่วยบรรเทา
ที่เหลือคือความเหงา และคงเศร้าอีกต่อไป
เคว้งคว้างกลางสายลม ยังฝืนข่มสะอื้นไว้
เศษเสี้ยวของหัวใจ ขอหลับไปกับทะเล
...............................................