เรียงอารมณ์บ่มร่ำคัดคำหวาน
เสกมนต์กลอนซ่อนกลดลบันดาล
ผจงจารพิจิตรนำห้วงคำนึง

หมาวัดเอื้อมดอกฟ้าน่าอนาถ
หวังสวาทกุลวัลย์ริฝันถึง
เช้าเย็นสายบ่ายค่ำย้ำติดตรึง
เฝ้ารำพึงพิศวาสมิคลาดคลา

แม้มิใช่ยอดกวีราศีศักดิ์
แต่ใจรักจะเรียงถ้อยร้อยภาษา
บังอาจพร่ำรำพันจำนรรจา
ถึงดอกฟ้าลิขิตรักสลักกลอน

เสาวรสพจนีที่เอื้อนเอ่ย
ร่ำเฉลยฉันทลักษณ์ศรีอักษร
ขอเชิญชื่นชมประจักษ์ทุกวรรคตอน
อย่าตัดรอนสัมพันธ์มาตรบรรยง

ขอเชิญเนตรสบเนตรสังเกตบ้าง
โปรดอย่าหมางรสคำร่ำประสงค์
สำเนียงรักถักร้อยค่อยบรรจง
ถึงอนงค์นาฎน้องห้องหัวใจ

หวังกุศลส่งมาฟ้าช่วยเกื้อ
เธอจุนเจือรับรักมิผลักใส
เพราะเสียงสรวลนวลยิ้มพิมพ์เยื่อใย
ก็หลงใหลรสคำสำเนียงนาง

หอมระเหยหวลเย็นมิเว้นค่ำ
รสกลิ่นย้ำกมลตรึงถึงรุ่งสาง
เสน่ห์เนื้อนิ่มแนบแอบเอวบาง
มิจืดจางจดจำเฝ้ารำพัน

งามประจักษ์เนตรล้ำเฉกน้ำเพชร
ประดับเก็จแก้วมณีศรีสวรรค์
ปลุกบทเพลงเสน่หาสารพัน
สะกดมนตราฝันดลบันดาล

งามชม้ายชายมายิ่งว้าวุ่น
ใจแทบแหลกเป็นจุณสุญสาร
พิศทรวดทรงองค์พักตร์ประจักษ์มาน
ยิ่งลนลานรักลามความชื่นชม

กิริยางามงดหมดจดยิ่ง
แลวิเศษสวยพริ้งทุกสิ่งสม
พยายามห้ามรักหักอารมณ์
แต่ยิ่งตรมเพราะป่วนตามเกินห้ามใจ

แม้เวลาเปลี่ยนผันคืนวันผ่าน
ความงามเธอจะคู่กาลนานสมัย
เป็นนางฟ้าจากสวรรค์นิรันดร์ไป
กำเนิดไฟศิลป์วิจิตรพินิจกรอง

อารมณ์ร่ำคำกลอนย้อนครวญคร่ำ
ความรักโหมโถมนำพร่ำสนอง
มือขวาคัดขีดคิดพิศตรึกตรอง
บนครรลองมธุรสบทกวี

บันทึกห้วงความรักชีพถักร้อย
ทุกริ้วรอยรำพึงคำนึงวิถี
ทุกวิญญาณท่วงท่าทุกวาที
กี่โกฎิปีจักรภพมิลบเลือน

แม้ตัวตนแห่งกวีสิ้นชีวิต
ความวิจิตรยังให้เห็นเช่นเคยเหมือน
ทวีค่ารักแท้มิแชเชือน
อักษรเตือนทุกชั่วฝันนิรันดร์เอย

แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 48 17:45:17

แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 48 14:51:32

แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 48 14:38:44

แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 48 13:49:24