ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าไม่โดนห้ามไว้เสียก่อน คุณนายแพริชคงจะแขวนธงทิวไว้รอบบ้านเพื่อฉลองความสำเร็จที่ลูกสาววัยรุ่นสอบเอนท์ติด เข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้ คุณนายรักแอนนามาก และภูมิใจนักหนาที่ลูกสาวได้เรียนต่อในระดับอุดมศึกษา แต่เมื่อมีด้านดี ก็ต้องมีด้านเสีย เพราะลูกสาวของคุณนายนั้น เป็นเด็กสาวที่สะเพร่า สกปรก ไม่มีระเบียบ ไม่เรียบร้อยเอาเสียเลย! แต่โชคเข้าข้างแอนนา เพราะเธอสามารถหาเพื่อนที่มีอุปนิสัยคล้ายคลึงกันได้อย่างรวดเร็ว เพื่อนที่ไม่สนใจว่าเก้าอี้โซฟาจะมีเศษมันฝรั่งกรอบตกเกลื่อน หรือมีรอยเปื้อนบนพรมปูพื้น เพราะทำเบียร์หกใส่ไว้ ช่วงกลางวัน เธอเรียนหนักในสาขาคณิตศาสตร์ และใช้เวลาในยามค่ำคืน พูดคุยกับเพื่อนฝูง ทานบะหมี่ราดแกงจากถาดหลุมในห้องอาหารของมหาวิทยาลัย “แม่ถึงขนาดเรียกฉันว่า แม่จอมสกปรก ขี้เกียจตัวเป็นขนเชียวล่ะ” แอนนาเล่า ตามองจานชามสกปรกที่วางซ้อนกันสูงอยู่ในอ่างล้าง “คุณแม่ของเธอใช้คำเข้าท่า” เพื่อนสาวร่วมห้อง - เจน - พูดขึ้น “ฉันว่า อย่างพวกเรานี่ คงดูทุเรศมากถ้าให้ไปดูแลงานบ้านนะ” แอนนานิ่งคิดไปสักครู่ “ที่ฉันอยากได้ก็คือ หนุ่มสักคนที่ยอมทำอาหาร แล้วก็ดูแลบ้านให้สะอาดสะอ้านแทนฉัน เป็นพ่อศรีเรือนที่น่ารัก ไม่รังเกียจที่จะคอยตามเก็บผ้าเช็ดตัวจากพื้นห้องน้ำให้” “หนุ่มอย่างที่เธอว่าน่ะ สูญพันธ์ไปนานแล้วล่ะ” เจนตอบ น้ำเสียงเศร้าสร้อย “ฉันรู้ดี มีแฟนมาก็หลายคนแล้ว ไม่เคยเจออย่างที่ว่าสักที” เมื่อใกล้จะเรียนจบสำเร็จได้ปริญญา แอนนาเริ่มวิตกกังวลว่าจะไปอาศัยพักพิงที่ไหนดี เจนวางแผนจะย้ายไปตั้งรกรากที่สก็อตแลนด์ และเพื่อนร่วมห้องอีกคน ก็จะย้ายไปอยู่ปารีส ส่วนตัวเธอเอง น่าจะได้งานสอนหนังสือทันทีที่สอบผ่าน แต่จะเช่าหอนักศึกษาอยู่ต่อไปเรื่อยๆ ตลอดชีวิตนั้น ก็คงไม่ได้ และฐานะทางการเงินของเธอก็ไม่เอื้ออำนวยให้ซื้อบ้านหรืออพาร์ตเมนท์อยู่เองได้เสียด้วย จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 ก.ค. 48 13:42:35 A:203.209.127.183 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แอนนาเคยคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่ และพี่ชายของเธอ-ทิม เมื่อไปเลี้ยงฉลองกันนอกบ้าน เนื่องในโอกาสที่เธอเรียนจบรับปริญญาแล้ว “หนูกลับมาอยู่ที่บ้านไม่ได้หรอกจ้ะ!” คุณนายแพริชหน้าซีดลงฉับพลัน ห้องเดิมของลูกสาวได้ถูกเปลี่ยนใหม่ ทาสีส้มแซมชมพู ทำเป็นห้องพักให้แขกที่มาเยือนไปเสียแล้ว “แค่ขอพักชั่วคราว ระหว่างที่หนูหาห้องเช่า ก็ไม่ได้เลยเหรอคะแม่” แอนนาถาม นึกไปไกลว่า มันจะดีแค่ไหนถ้าได้นอนในเตียงเดิมของตัวเอง เลิกงานกลับบ้านแล้วก็ได้ทานอาหารเย็นอย่างครบสูตร มีทั้งเนื้อทั้งผัก ตามด้วยขนมปังและคุกกี้ที่อบเอง “ได้ แต่เราต้องวางกติกากันเสียก่อน” คุณแพริช พ่อของเธอพูดเสียงเข้มงวด “พี่ปิ๊งไอเดียขึ้นมาแล้วล่ะ” ทิมเอ่ยขึ้น “เพื่อนเก่าสมัยมหาวิทยาลัย เขาไปซื้ออพาร์ตเมนท์ไว้ มีห้องว่างเหลือและกำลังมองหาคนเช่าอยู่ด้วย สนใจมั้ยล่ะ” แอนนารู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที เมื่อครั้งยังเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลาย ทิมได้พาเพื่อนนักศึกษามาเที่ยวบ้าน ทานอาหารร่วมกัน และเธอก็ชื่นชมกับความรอบรู้ และความเก๋เท่ของเพื่อนพี่ที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ “คนไหนเหรอพี่ทิม” เธอถาม “วอลเตอร์ คาเวนดิช ไง” ทิมตอบ พร้อมรอยยิ้มน้อยๆ อย่างรักใคร่คนที่กล่าวถึง “ทำงานเป็นนักบัญชี มีอนาคตไกลเชียวล่ะ พี่แน่ใจเลยว่า เขาจะตกลงยอมให้เธอเช่าห้องว่างนั้น ก็วอลเตอร์ติดจะเอ็นดูเธอมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนิ” น้องสาวหน้าหุบเมื่อได้ยินคำตอบ วอลเตอร์เป็นหนุ่มร่างผอมสูงชะลูด ผมสีเข้มตัดสั้น จมูกใหญ่คับหน้า ในขณะที่นักศึกษาคนอื่นใส่เสื้อยืด กางเกงยีนขาดปะ เพื่อนพี่ชายคนนี้จะใส่กางเกงขายาวรีดเรียบจับกลีบตรง และเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดสะอ้าน ที่สามารถเอาไปใช้โฆษณาผงซักฟอกได้สบายๆ เธอยกให้เขาเป็นคู่แฝดของ**มิสเตอร์บีน** และแทบจะลุกหนีทุกครั้งที่เขาเข้ามาชวนคุยด้วย ถามถึงแต่เรื่องโรงเรียน และวงดนตรีวงโปรดของเธอ (** มิสเตอร์ บีน** Mr. Bean เป็นตัวเอกในละครซิตคอมของอังกฤษ ดูรูปได้ที่ http://www.benovsky.com/bean/) จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 ก.ค. 48 13:53:29 A:203.209.127.183 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แต่แอนนาไม่อยู่ในฐานะที่จะเลือกมาก จึงต้องขอบคุณพี่ชาย เมื่อทิมเสนอที่จะถามไถ่เพื่อนให้ และอีกสองสัปดาห์ต่อมา เธอก็ย้ายเข้าไปอยู่ในห้องว่างในอพาร์ตเมนท์ของวอลเตอร์ที่อยู่ใกล้กับท่าเทียบเรือ แอนนาไม่นึกไม่ฝันว่า วอลเตอร์ คาเวนดิชนั้น ถึงจะยังดูละม้ายคล้ายกับมิสเตอร์บีน แต่กลับกลายเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ดีเยี่ยม เขาไม่เคยเอ่ยปากต่อว่า เมื่อเธอพาเพื่อนมาดื่มคุยที่ห้องตามประสาสาวๆ วอลเตอร์เป็นพ่อครัวหัวป่าส์ฝีมือดี สามารถทำอาหารอิตาเลียน พร้อมของหวาน แพนเค้กแฟลบแจ็กส์และคัสตาร์ด เสร็จพร้อมทานได้ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง และไม่เคยบ่นแบบลากยาว เมื่อเธอลืมทำความสะอาดอ่างอาบน้ำ หรือทิ้งกระดาษทดเลขไว้เกลื่อนพื้นห้อง หญิงสาวทำงานบ้านส่วนของเธอ ด้วยการใช้ไม้ขนไก่ปัดฝุ่นทั่วอพาร์ตเมนท์สัปดาห์ละครั้ง ซึ่งเธอก็คิดว่าเป็นหน้าที่ที่ควรทำเพราะอพาร์ตเมนท์ของวอลเตอร์นั้น สวยน่าอยู่มาก พื้นไม้ขัดมันวาบ ระเบียงที่มองเห็นทิวทัศน์ของท่าเทียบเรือ และห้องครัวที่พร้อมสรรพด้วยอุปกรณ์เครื่องใช้ที่ทำจากสเตนเลส เป็นโชคของเธอจริงๆ ที่หาห้องพักได้อย่างนี้ และยิ่งกว่าโชคดี ทั้งๆ ที่เคยคิดในแง่ร้ายสุดมาก่อน เพราะวอลเตอร์เป็นหนุ่มนิสัยดี และวางตัวสมเป็นสุภาพบุรุษ “เป็นไงบ้าง ทุกอย่างเรียบร้อยดีมั้ย” ทิมถามเพื่อน เมื่อมาเยี่ยมเยียนที่ห้องพักในเช้าวันหนึ่ง “ทะเลาะแย่งใช้ห้องน้ำกันหรือยัง” “ไม่มีเรื่องอย่างนั้นหรอก” วอลเตอร์ตอบ ก้มลงเก็บเสื้อแจ็กเก็ตของแอนนาขึ้นจากพื้นห้อง “เราก็ไปด้วยกันได้ดีล่ะพี่ทิม” แอนนาบอก “ถึงพี่วอลเตอร์จะไม่ชอบรสมือทำอาหารของหนูก็ตาม คือว่าหนูต้มสปาเก็ตตี้จนมันไหม้ได้น่ะพี่” เจ้าของห้องหนุ่มยิ้ม ขณะที่มือถือผ้าเช็ดคราบกาแฟ ที่แอนนาทำหกไว้บนโต๊ะในครัว “เรากำลังสอนน้องนายให้ทำอาหารพื้นๆ อย่าง ไข่เจียว พาสต้า . “ “ฟังดูเข้าท่า สมกันดีนะ” ทิมเอ่ยพูด ยิ้มอย่างไร้เดียงสา แต่ใครๆ ก็อ่านความนัยที่แฝงในรอยยิ้มนั้นได้เกือบทันที จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 ก.ค. 48 14:03:40 A:203.209.127.183 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “นี่พี่ทิม มันไม่มีอะไรในก่อไผ่หรอก” แอนนาสวนกลับ น้ำเสียงโกรธๆ เพราะเมื่อย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ๆ หญิงสาวเป็นห่วงว่าเจ้าของบ้านหนุ่มยังสนใจเธออยู่ แต่ถ้าเป็นจริงอย่างที่คิด วอลเตอร์ไม่เคยแสดงทีท่าใดๆ ในทางนั้นให้เห็น ซึ่งทำให้เธออดขอบคุณเขาในใจไม่ได้ “พี่วอลเตอร์ไม่เคยคิดจะมากุ๊กกิ๊กกับหนูหรอก” “พี่ไม่มีแรงพอจะวิ่งไล่ตามเธอ” เขาว่า หัวเราะเบาๆ “ก็แอนนาเล่นเปลี่ยนหนุ่มไม่ซ้ำหน้าทุกอาทิตย์เลย” ทั้งสองหนุ่มสาวอยู่เป็นเพื่อนร่วมห้องกันอย่างปรองดองกลมเกลียวกันดีจนเกือบครบหนึ่งปี เมื่อแอนนาตกหลุมรักกับแฮร์รี่ บรรณารักษ์หนุ่มประจำห้องสมุดของโรงเรียน “เขาหล่อ เท่ น่ารักมากนะ พี่วอลต์” เธอเล่า ขณะที่ตักอาหารเม็กซิกันที่ทำกันเองจากถั่วพริก รสชาติเผ็ดร้อน และทาโก้ส เข้าปากทาน “แบบที่หนูชอบเลยแหละ” “แล้วแบบไหนล่ะ ที่เธอชอบ” วอลเตอร์ถาม พร้อมกับส่งกระดาษทิชชู่ให้ เมื่อหญิงสาวทำน้ำซอสหยดใส่เสื้อของตัวเอง “หล่อ มีเสน่ห์ ฉลาด “ “ฟังดู เหมือนกับพี่เลยนะ” ชายหนุ่มพูดเย้า ทำให้แอนนาหัวเราะขำ “แล้วนี่จะพาเขามาให้พี่ดูตัวบ้างมั้ยล่ะ” “ได้มั้ยคะพี่วอลต์” มันน่าจะดี ถ้ามีใครอีกสักคนมาช่วยออกความเห็นเกี่ยวกับหนุ่มที่หมายตาไว้ “ได้สิ” วอลเตอร์ตอบง่ายๆ “แล้วเธอก็ช่วยดูให้พี่ด้วยก็แล้วกัน พรุ่งนี้เย็น พี่จะพาลินดามาทานข้าวเย็นที่บ้าน” “ลินดาเหรอ ใครคะ” “เราทำงานที่เดียวกัน” ชายหนุ่มให้ความกระจ่าง ใบหน้าเริ่มแดงนิดๆ “เราไปไหนมาไหนกันสองสามอาทิตย์แล้ว” แอนนาไม่รู้สึกแปลกใจ เพราะวอลเตอร์ก็อายุยี่สิบห้าแล้ว เป็นโสด และไม่ขัดสนทางการเงิน ถ้ารูปร่างหน้าตาของเขาจะไม่ดูคล้ายมิสเตอร์บีน คงมีหญิงสาวหลายคนเข้าแถวรอคิวออกเดทด้วยแน่ๆ เพียงแต่เธอคิดว่า เขาน่าจะเล่าเรื่องแม่สาวลินดาคนนี้ให้ฟังเร็วกว่านี้ “แหม พี่เก็บเรื่องเงียบเชียวนะ” “คือเผอิญพี่ชอบเก็บเรื่องอย่างนี้ไว้กับตัวเองก่อนมากกว่าน่ะ” วอลเตอร์ตอบ แล้วยกจานที่ใช้แล้วเข้าไปในห้องครัว =========(: ป.ต.ต.ต.ต.ป :)========= จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 ก.ค. 48 14:25:39 A:203.209.127.183 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขออนุญาตยกยอดทักทายเพื่อนนักอ่านจากกระทู้เรื่องก่อน (รักคุด) มาที่นี่นะคะ เพราะพอแปะเรื่องนั้นแล้ว ก็มีเหตุจำเป็นทำให้ต้องหายไป แต่พอกลับเข้ามา . กระทู้ตกไปเกือบหลุดหน้าไปแล้วอ่ะ - ขอยกมาเลยดีกว่า <> คุณหนูยี - ขอบคุณค่ะ หวังว่าที่หัวทิ่ม คงไม่หัวโนด้วยนะ อิ อิ <> คุณพิรุณพฤจิก์ - โห คิดไปไกลเลยอ่ะ <> คุณ Canossa - _/\_ <> คุณมาดาม เค - อิ อิ ก็เรื่องนี้สี่ขาเป็นพระเอกอ่ะค่ะ <> คุณ scottie - ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ กะว่าจะปั่นมาแปะกันลืมอ่ะ <> คุณ เจียวด้าย - สงสารเจ้าของ หรือสงสารพระเอกสี่ขาคะ <> คุณ p_jung - คิดถึงมั่กๆ เหมือนกันค่ะ ช่วงที่หายไปนั้น คิดถึงถนนฯ คิดถึงทุกคน แต่แวบมาม่ะได้เลยอ่ะ ตอนนี้ พอว่าง เลยรีบปั่นให้สะใจ อิ อิ อารายกาน ยังไม่ได้อ่านตอนจบของคู่เมลิสากะบาร์ตอีกเหรอคะ ตามไปอ่านได้เลย ก่อนที่จะเริ่มเรื่องยาวเรื่องใหม่ http: //naawara.freehomepage.com <> คุณแอมโบรเซีย - ดีใจเหมือนกันค่ะ ที่ได้กลับมา”ถนนฯ” <> คุณ Auntie Dee - ^______^ หวัดดีค่ะ <> คุณรวยระรินกลิ่นชา - ถ้าเขียนว่า น่ารักจัง แสดงว่าคุณรวยระรินฯ ต้องมีเจ้าสี่ขาแน่ๆ เลี้ยงไว้กี่ตัวหรือคะ ขอบ่นหน่อยเถอะค่ะ เดี๋ยวนี้ ทำไมแปะกระทู้ในถนนฯ ยากเย็นอย่างนี้อ่ะ คราวที่แล้ว แปะหาย แปะหาย มาคราวนี้ ต้องขอบัตรผ่านตั้งแต่เมื่อคืน มาได้บัตรเช้านี้ .. แล้วยังจัดหน้าไม่ได้ แปะแล้ว พอกดโพสต์ ก็ต้องสวดภาวนา กลัวมันจะหายไปหมดอีก ทำไมถึงต้องลำบากอย่างนี้ ------- จากคุณ : 'ณวรา' - [ 27 ก.ค. 48 14:41:07 A:203.209.127.183 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอ เราพลาดกระทู้ก่อนหน้านี้ไปได้อย่างไรหว่า เอิ้กก ไม่เป็นไร คราวนี้มาเป็นขาประจำเหมือนเดิม เอิ้กก จากคุณ : นางเอกหมาดๆ (โอเลี้ยงแก่ๆ) - [ 27 ก.ค. 48 15:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โห อยากได้แบบนี่บ้าง ทำกับข้าวให้กิน (แต่ไม่เอาเนี้ยบจัดนะ) จากคุณ : scottie - [ 27 ก.ค. 48 16:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ดีใจจังได้อ่านงานแปลของคุณณวราอีกแล้วถึงจะเป็นเรื่องสั้นก็เถอะ หนุ่มคนนี้น่ารักถึงจะไม่หล่อก็เถอะ อย่างได้อย่างงี้มั่งจัง ของเรางี้ทำไม่เป็นเลยอาหาร เราเลยต้องเหมาทำเองทุกที จากคุณ : เจ้าขา (Northway) - [ 28 ก.ค. 48 03:39:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หายไปนานนะคะ ขอบอก แอบไปตามอ่านเรื่องแปลของคุณณวราที่เว็ปมาแล้วด้วยค่ะ ชอบจังค่ะ หนุ่มเรื่องนี้ดีจังทำให้ทุกอย่าง อยากได้มั่งน่ะ มีเหลือมั้ยน้า จากคุณ : coolning - [ 28 ก.ค. 48 04:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มีเรื่องมาให้ได้อ่านอีกแล้วดีใจจังค่ะชอบเรื่องที่คุณณวราเอาแปลทุกเรื่องเลยค่ะ....พล็อตเรื่องน่ารักๆ มาอัพไวไว นะคะ จากคุณ : แอมโบรเซียร์ - [ 28 ก.ค. 48 09:31:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แอนนาตาถั่วจริงๆ ถ้าวอลเตอร์มาเดินที่ถนน รับรองสาวๆ ที่นี่ตบตีแย่งชิงกันอุตลุต =P ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ http: //naawara.freehomepage.com +++++++++++++++++++++++++++++++++++ อารายกันเนี่ย!!!!  เดี๋ยวนี้พันติ๊ปไม่ยอมให้สมาชิกทำลิงค์แล้วเหรอ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 10:48:38 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 10:47:12 จากคุณ : Canossa - [ 28 ก.ค. 48 10:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เย้.... มีแฟนประจำกลับมาตามอ่านแล้ว.... ขอแปะต่อก่อนค่ะ ============================== หลังจากที่ได้แนะนำแฮร์รี่ให้รู้จักกับวอลเตอร์ หนุ่มทั้งสองก็คุยกันเรื่องฟุตบอล คริกเก็ต และแฮร์รี่ก็ชื่นชมอพาร์ตเมนท์ไม่หยุดปาก ซึ่งทำให้หนุ่มเจ้าของห้องรู้สึกปลาบปลื้มมาก แต่ในกรณีของลินดา ผลกลับออกมาตรงกันข้าม หลังจากที่ แอนนาให้คะแนนหล่อนแค่หนึ่งดาว - บ้านของหล่อนอยู่ที่ไหน? หล่อนอายุเท่าไร? หล่อนมีภาระต้องดูแลใครบ้างหรือเปล่า? หล่อนเป็นโสด หรือเคยแต่งงานมาแล้ว? “อะไรนะ! เคยแต่งแล้วหย่ามาสามครั้งเหรอ?” แอนนาทวนคำ ซุ่มเสียงตกใจ ดังนั้น จึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจ เมื่อวอลเตอร์เลิกคบกับลินดาหลังจากนั้นไม่นาน อีกสองสามเดือนต่อมา เมื่อใบไม้เริ่มร่วงหล่นจากกิ่งสู่พื้นดิน ไม้กระถางที่ตั้งอยู่บนระเบียงนอกห้อง เริ่มเปลี่ยนเป็นสีคล้ำเมื่อมีน้ำค้างในยามเช้า จับตัวแข็งเกาะอยู่ตามกิ่งและใบ วอลเตอร์ลาพักร้อน บินไปเที่ยวที่อาริโซน่า แอนนาไปส่งเพื่อนพี่ชายที่สนามบิน และไม่สามารถข่มความรู้สึกหงุดหงิดเมื่อแฮร์รี่บอกเลิกนัด เพราะจะบินไปเที่ยวกับกลุ่มหนุ่มโสดที่เมืองดับลิน “คุณทำได้ ฉันก็ทำได้ย่ะ” แอนนาบ่นพึมพำกับตัวเอง ยกหูโทรศัพท์กดหาเพื่อนร่วมห้องเก่าที่สก็อตแลนด์ เจนซื้อบ้านไว้แถวเขตเมอร์เช่นซิตี้ในเมืองกลาสโกล และพอได้คุยกัน สองสาวต่างก็รื้อฟื้นความหลังเมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษา ต้องทานอาหารจากถาดหลุม “เรื่องกุ๊กกิ๊กกับหนุ่มๆ เป็นยังไงบ้างจ้า” เจนถาม “ดีจ้ะ” แอนนาตอบ ก่อนที่จะเริ่มบรรยายให้เห็นภาพหล่อเท่สมาร์ทของแฮร์รี่ - ผมสีทองอร่าม ดวงตาสีฟ้ากระจ่าง ยิ้มเซ็กส์ซี่ และอารมณ์ขันแฝงความคะนองของเขา “แล้วเรื่องงานบ้านล่ะ ทำเป็นบ้างมั้ย? ทำครัวดูแลบ้านให้สะอาดเรียบร้อยเป็นหรือเปล่าจ๊ะ” “เรื่องนี้ ฉันก็ไม่แน่ใจ” แอนนาตอบ รู้สึกแปลกใจตัวเองนิดๆ ที่เห็นภาพของวอลเตอร์ผุดขึ้นในหัว “แฮร์รี่เช่าบ้านอยู่ร่วมกับเพื่อนผู้ชายอีกสองคน มันบอกอะไรเป็นนัยๆ บ้างมั้ยล่ะ” เจนหัวเราะ “แล้วเพื่อนร่วมห้องของเธอล่ะ เป็นยังไงบ้าง” “คนนี้ ก็ดีเหมือนกัน” แอนนาโยนถ้วยโฟมใส่บะหมี่ที่ทานเสร็จแล้วลงถุงขยะในครัวที่เต็มจนล้นออกมานอกปากถุง “พี่วอลเตอร์ เขาจะหงุดหงิด ถ้าฉันลืมล้างจาน แต่เป็นเพื่อนร่วมห้องที่เยี่ยมมาก เราชอบดนตรี ชอบดูหนังประเภทเดียวกัน และแถมยังยอมนั่งฟังฉันบ่นเรื่องเจ้าลูกศิษย์ตัวแสบด้วย” “ฟังดูใช้ได้เลยนะนี่” เจนว่า ทำเสียงชวนฝัน “พี่วอลเตอร์เนี่ยนะ?” แอนนาหัวเราะร่วน “จมูกของเขาคงจะใหญ่ที่สุดในโลกล่ะมั้ง แถมยังรีดกางเกงขาสั้นอีกด้วย ฉันหมายถึงกางเกงนักมวยนะนั่น” “แหม มันก็ต้องมีสาวที่ชอบสเปกแบบนี้บ้างล่ะ” ก็จริงหรอก เพราะหลังจากยัยลินดาแม่หม้ายหย่าสามครั้งสามคราคนนั้น ก็มีโทนี่ แล้วก็บล็องช ตามด้วยโจ และคนล่าสุดนี้ ก็คือเคลลี่ แต่พอแอนนาได้คุยด้วย ถามโน้นถามนี้ จนหาข้อเสียมาติแต่ละคนแล้ว อีกไม่นานต่อมา พวกหล่อนก็ห่างหายไปทีละคนๆ “พี่วอลต์เขาจู้จี้ช่างเลือก” หญิงสาวตอบ ยกเท้าวางพาดบนโต๊ะรับแขก “แต่ฉันว่านะ ยังไงพี่เขาก็ต้องหาคนที่ถูกใจถูกสเปกได้สักวันแหละ” “อืม” เจนส่งเสียงตอบกลับ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 ก.ค. 48 16:24:08 A:203.155.224.234 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันที่วอลเตอร์จะบินกลับมาจากสหรัฐฯ หญิงสาวทำความสะอาดอพาร์ตเมนท์อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับเขียนโน๊ตทิ้งไว้ว่า “ขอต้อนรับกลับบ้านค่ะ หนูออกไปกับแฮร์รี่ รอฟังพี่เล่าเรื่องสนุกๆ จนทนแทบไม่ไหวแล้วล่ะ รักค่ะ แอนนา” แล้วเธอก็ออกจากบ้าน ตรงเข้าเมืองไปพบกับแฟนหนุ่มในบาร์เหล้า “สวัสดีครับ คนสวย” ชายหนุ่มเอ่ยทักเสียงเบานุ่ม แล้วยื่นกล่องช็อกโกแลตส่งให้แอนนา “อะไรคะนี่” หญิงสาวถาม “แทนคำขอโทษให้หายโกรธหรือไง” “คล้ายๆ อย่างนั้นล่ะครับ” แฮร์รี่ตอบ ตั้งแต่กลับมาจากดับลิน ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่กลับคืนดีเหมือนเดิม แอนนาเจอรอยประหลาดที่น่าสงสัยบริเวณซอกคอของเขา และทำใจให้เชื่อตามที่แฮร์รี่บอกไม่ได้ว่า เป็นแค่รอยแมลงกัด หญิงสาวเปิดฝากล่อง “ฉันชอบไส้ครีมรสกาแฟจัง” เธอว่า “ผมก็รักคุณจัง” แฮร์รี่เอ่ยขึ้น ยิ้มให้เมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของแอนนา “ผมทำให้คุณแปลกใจมากเลยเหรอ” “ก็นิดหน่อยค่ะ” เธอหายใจเข้าแรงๆ แฮร์รี่เป็นหนุ่มหน้าตาดี และเก่งอย่างไม่น่าเชื่อที่ดูแลซ่อมแซมเจ้ารถเก่าปุโรทั่งของเธอให้วิ่งไปไหนมาไหนได้ดีเมื่อเขาว่างจากงานห้องสมุด หรือไม่ออกไปเที่ยวกับเพื่อนฝูง แต่แอนนาคิดว่า แฮร์รี่จัดให้เธออยู่ในอันดับเกือบต่ำสุดในลำดับความสำคัญ ตามหลังกลุ่มเพื่อนๆ ฟุตบอล เกมปัญหาเชาว์รายสัปดาห์ตามผับ และคลับรักบี้สุดเลิฟของเขา “ไม่น่าแปลกใจเลย ถ้าเราจะรักกัน” แฮร์รี่กระซิบอ้อน “ใครๆ ก็รักกันได้ทั้งนั้น” แอนนากระดกแก้วดื่มไวน์อึกใหญ่ นึกคำพูดไม่ออก “แล้วหนุ่มขี้ริ้วบ้างานสุดเฉิ่มจะกลับมาเมื่อไรล่ะ” หญิงสาวกะพริบตา งงๆ คิดตามไม่ทัน “พูดถึงใครกัน” “ก็คนที่คุณแชร์ห้องอยู่ด้วยนะสิ” เพื่อนหนุ่มตอบ หัวเราะขำๆ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 ก.ค. 48 16:50:49 A:203.155.224.234 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อีกยี่สิบนาทีต่อมา แอนนาเปิดประตูอพาร์ตเมนท์เข้าไป เกือบจะเวลาเดียวกันกับที่เจ้าของห้องหนุ่มผิวสีแทนเข้มที่อยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำผ้าขนหนู เดินออกมาจากห้องน้ำ “กลับมาเร็วนี่” เขาเอ่ยทัก “กลับมาบ้านแล้วเหรอคะ” เธอเข้าสวมกอดเพื่อนพี่ชาย สูดกลิ่นมะนาวอ่อนๆ กรุ่นหอมของโคโลญหลังโกนหนวด และกลิ่นสเปียร์มิ้นท์ของยาสีฟัน “คิดถึงพี่วอลต์จัง” หน้าตาระรื่นสดใสขึ้นทันที “จริงเหรอ” “จริงสิ หนูเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ทำความสะอาดอพาร์ตเมนท์นี้อยู่คนเดียว” ความระรื่นสดใสหายไปในฉับพลัน และแอนนาอยากจะเตะตัวเองสักป้าบ นี่เธอพูดอย่างนั้นไปได้ยังไง? เธอหวนหาเวลาที่ได้พูดคุยอย่างกันเองระหว่างทานอาหารเย็น รายการโต้คารมในทีวีที่นั่งดูด้วยกัน เกมแบล็คแกมม่อนที่เธอไม่เคยชนะเขาได้ และยังมีรสชาติฝีมือทำอาหารของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แพนเค้กแฟลบแจ็กส์และคัสตาร์ด “มานี่เลยค่ะ” หญิงสาวดึงแขนเจ้าของบ้าน “อยากฟังเรื่องเที่ยวของพี่แล้วล่ะ เล่าหน่อยนะ” หลังจากที่ได้ดื่มวิสกี้ปลอดภาษีที่วอลเตอร์ซื้อติดมือมา และเล่าเรื่องต่างๆ ที่ได้พบเห็นในทูซอน ทูมสโตนส์ เดอะแกรนแคนยอน และโมนิวเมนต์ แวล์ลีย์แล้ว เขาก็ถามไถ่ถึงแฮร์รี่ “สบายดีค่ะ” แอนนาตอบ หลุบตาหลบ วอลเตอร์เอียงหน้ามอง พยายามอ่านความนัยจากท่าทีนั้น “เกิดอะไรขึ้นหรือจ๊ะ” หญิงสาวกะพริบตา กลั้นน้ำตาไว้ “หนูเลิกกับเขาแล้ว ไปไม่รอดค่ะ” “พี่เสียใจด้วยนะ แอนนา ดูท่าทางแฮร์รี่ก็เป็นคนดี” “เขาไม่ดีอย่างที่คิดหรอก เขาแย่ค่ะ แย่มากๆ” หญิงสาวตอบ นึกถึงภาพที่เธอขว้างกล่องช็อกโกแลตใส่หน้าแฮร์รี่ โทษฐานที่บังอาจมาวิจารณ์วอลเตอร์ เจ้าของบ้านหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ดวงตาฉายแววเห็นใจเต็มเปี่ยม “ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวเธอก็เจอคนใหม่” “จะมีมาอีกแน่เหรอ” เธอเริ่มวิตกว่าจะมีโอกาสเจอะเจอหนุ่มตามสเปกอีกไหมหนอ “ของพี่ยังมีเลย” ชายหนุ่มบอกอย่างภูมิอกภูมิใจ “พี่เจอเขาที่ฟีนิกซ์ และเราก็เดินทางกลับมาด้วยกัน เขาคนนี้ของพี่ชื่อ เลอทีเชีย รอให้เจอกันก่อน แล้วเธอต้องชอบเค้าแน่ๆ “ “ขอเจอกันก่อนเถอะ แล้วจะบอกให้” หญิงสาวได้แต่คิดอยู่ในใจอย่างหงุดหงิด จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 ก.ค. 48 17:03:54 A:203.155.224.234 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขออภัย ตอนเย็นโพสต์อยู่ดีๆ ไฟตกเสียเฉยๆ ทุกอย่างหายวับไปจากจอ หมดอารมณ์แปะต่อเลยค่ะ เลยต้องมาแปะต่อตอนนี้ ============================== แต่แอนนาก็ต้องประหลาดใจเพราะนึกไม่ถึงว่า เลอทิเชียจะเป็นคนที่น่าคบมาก ร่าเริงแจ่มใสเสียจนเธอมองหาข้อเสียไม่พบสักข้อเดียว ถ้าหล่อนไม่ชวนคุย ถามไถ่เกี่ยวกับงานสอนคณิตศาสตร์ที่โรงเรียน หรือชวนแอนนาไปช้อปปิ้งแล้ว หล่อนก็จะคลอเคลียกระซิบคำหวานริมหูของวอลเตอร์ ส่วนวอลเตอร์ก็เหมือนกับแมวได้ลิ้มลองครีมหวานรสอร่อย แต่แอนนากลับรู้สึกว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ ช่างรบกวนจิตใจเธอเสียเหลือเกิน ถ้าสองคนนี้เกิดจริงจังกันขึ้นมา แล้วขอให้เธอย้ายออกไปล่ะ เธอจะไปอยู่ที่ไหน? เธอจะไปหาเพื่อนร่วมห้องที่ดีสูสีกับวอลเตอร์ได้จากที่ไหนกัน? แล้ววันหนึ่ง เมื่อแอนนานัดเจอกับทิม หาอะไรดื่มคุยกันหลังเลิกงาน เธอพลันเห็นเลอทิเชียเดินโอบกอดกับหนุ่มในเครื่องแบบนายเรืออากาศด้วยท่าทีที่ไม่ใช่เป็นแค่เพื่อน “นั่นมันแฟนคนใหม่ของพี่วอลเตอร์นี่!” เธอตะลึง ทิมนิ่วหน้า “แล้วนี่จะบอกเขาหรือเปล่า” แอนนาจะเล่าให้วอลเตอร์ฟังได้ยังไง เขาต้องอกหักเจ็บปวดรวดร้าวแน่นอน เผลอๆ อาจจะโกรธเธอ หาว่าไปก้าวล่วงเรื่องของเขา แล้วให้เธอย้ายออกไปอยู่ที่อื่นก็ได้ หญิงสาวสั่นศีรษะ พร้อมกับถอนหายใจ “หนูว่า ให้เขารู้เองดีกว่า” เธอตอบ ค่ำคืนนั้น แอนนานั่งดูละครทีวีเรื่อง อีสต์เอนเดอร์ ในชุดนอน พร้อมกับขวดเหล้าไวน์ และแผ่นมันฝรั่งกรอบถุงใหญ่ “คิดว่าหนูเป็นบริดเจต โจนส์ ก็แล้วกัน” เธอเอ่ยบอก เมื่อวอลเตอร์เดินออกมาจากห้องนอน สวมใส่ชุดสูทสีเข้ม และเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดเอี่ยม เขายิ้มให้ ขยับเน็กไทสีชมพูลวดลายทันสมัยให้เข้าที่ “พี่จะไปงานปาร์ตี้กับเลอทิเชีย” “ตื่นเต้นตายล่ะสิ” เธอพึมพำเสียงต่ำ วอลเตอร์ดูเปลี่ยนไปในระยะหลังๆ นี้ ราวกับว่าความรักทำให้เขามั่นใจในตัวเองมากขึ้น “ไม่เห็นต้องทำอย่างนั้นเลย” ชายหนุ่มว่า “ทำอะไร?” “คิดเห็นทุกอย่างในด้านลบ ดูหน้าตาสิ ดูไม่จืดเลยตั้งแต่แฮร์รี่ขอเลิกกับเธอน่ะ” แอนนาผุดลุกขึ้นยืน หันไปมองหน้าเขาตรงๆ “ขอโทษนะพี่วอลต์” เธอพูด “หนูต่างหาก ที่ขอเลิกกับเขา!” “แล้วมันต่างกันตรงไหน” “ต่างกันมากทีเดียวล่ะ! และถ้าพี่ยังพอมีสติอยู่บ้าง พี่ก็ควรเลิกกับยัยเลอทิเชียนั้นด้วย” อุณหภูมิภายในห้อง ลดฮวบลงไปเกือบยี่สิบองศา “หมายความว่าอะไร?” หญิงสาวกระแทกตัวนั่งลง “ไม่มีอะไร” “ถ้าเธอรู้บางอย่างเกี่ยวกับเลอทิเชีย พี่อยากฟังจากปากเธอ” “พี่ไม่อยากรู้หรอก” เธอพูดกับตัวเองในใจ แต่ปิดปากเงียบ “แอนนา เธอคิดอะไรอยู่กันแน่?” เค้นเสียงหัวเราะ “เธอไม่ต้องการพี่ แต่ก็ไม่อยากให้ใครได้พี่ไปเหมือนกัน” แล้วชายหนุ่มก็หันหลังกลับ เดินกระแทกเท้าออกไปจากอพาร์ตเมนท์ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 ก.ค. 48 21:18:24 A:203.155.227.151 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แอนนาถอนใจ ตัวสั่นนิดๆ นี่เป็นการขัดแย้งครั้งแรกของทั้งสอง และเธอรู้สึกวัาวุ่น วิตกกังวล หันไปมองแผ่นซีดีเพลงและซีดีภาพยนตร์ที่วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ ที่ซื้อหากันมาเก็บไว้ในระหว่างปีครึ่งที่อยู่ร่วมกัน เสื้อแจ็กเก็ตแขวนเคียงข้างกันบนราวในห้องโถง รองเท้าวางไว้อย่างเรียบร้อยบนชั้นวางข้างประตู คนสองคนที่อยู่ด้วยกันอย่างปรองดอง อย่างกลมเกลียว ทำไมเธอถึงได้โง่อย่างนี้? เขาทำอาหารให้ ใส่ใจดูแลเธอ และเธอก็ทึกทักถือเอาว่าเป็นสิ่งที่เธอควรได้ เพราะเธอกลัวที่จะมองผ่านรูปลักษณ์ของมิสเตอร์บีนให้ลึกลงไป เพื่อจะค้นหาตัวตนที่แท้จริงที่อยู่ใต้รูปลักษณ์นั้น จริงอย่างที่เขาพูด แอนนาไม่อยากให้หญิงคนอื่นมาคว้าวอลเตอร์ไปครอบครอง แต่ก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เข้าใจตัวเอง ยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไม จนมาถึงวินาทีนี้ ประตูเปิดออกอย่างเงียบๆ เผยให้เห็นชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าห้อง ขยับเท้าไปมาอย่างอึดอัดใจ “พี่ขอโทษ” เขาเอ่ย “พี่ไม่อยากให้เรามาทะเลาะกันเลย” หญิงสาวปาดน้ำตาทิ้ง “หนูสิ ต้องเป็นฝ่ายขอโทษพี่วอลต์ หนูล้ำเส้นไปหน่อย” วอลเตอร์ยักไหล่ แล้วเอนหลังพิงผนังห้อง “ตอนที่พี่ขึ้นรถ เลอทิเชียส่งข้อความมาให้ บอกว่าเขาเจอคนที่ถูกใจกว่า” แอนนาก้มหน้า “หนูเสียใจด้วยค่ะ พี่คงเจ็บน่าดู” “จริงๆ ก็ไม่หรอก” เขาตอบ “มีเพียงคนเดียวอยู่ในใจของพี่ตลอดมา และเลอทิเชียก็มองออกเร็วเสียด้วย” “ใครคะ?” ถามรัวกลับทันที “ก็เธอว่า ใครล่ะ” ชายหนุ่มตอบ ประสานตากับหญิงสาว ยิ้มอย่างอบอุ่นเกลื่อนปาก ยิ้มที่ทำให้หัวใจของเธอกระดกกลับหัวกลับท้าย หาจังหวะเต้นไม่ถูก จนสะท้านไปทั่วร่าง และแล้วแอนนา แพริช ก็ทำสิ่งที่ควรทำเมื่อหลายเดือนมาแล้ว มองวอลเตอร์อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก เขาไม่ใช่หนุ่มสูงชะลูดจนดูเก้งก้าง เขาแค่สูงผอมเท่านั้น มีไหล่กว้างที่ดูเด่น ไม่เหมือนมิสเตอร์บีนสักนิดเดียว จมูกอาจดูใหญ่โตไปบ้าง แต่เธอก็ชอบของเธออย่างนี้ ดูเป็นเอกลักษณ์ดี แล้วก็ดวงตาคู่นั้น เป็นสีน้ำตาลเข้มแบบสีช็อกโกแลต เป็นเชดสีที่สวยน่ามอง และฟันที่เรียบขาวเป็นเงานั้นอีก ที่มีแค่รอยบิ่นอยู่เล็กน้อยตรงด้านหน้า “คุณวอลเตอร์ คาเวนดิช หนูรักพี่ค่ะ” เธอพูดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “พี่ก็รักเธอ” ชายหนุ่มตอบคืน ก้าวเท้าเดินข้ามห้องมาหา แล้วดึงเธอเข้าไปใกล้ “หนูนี่ โง่จริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะโง่ได้อย่างนี้” แอนนาพูดเสียงแผ่ว แตะใบหน้าของเขาเบาๆ “หนูอยากมีแฟนที่ทำอาหารให้ ดูแลบ้าน เก็บผ้าเช็ดตัวเปียกๆ จากพื้นห้องน้ำให้ แล้วพี่วอลต์ก็ทำสิ่งเหล่านี้ให้ตลอดมา แต่หนูกลับมองไม่เห็นเอง ” วอลเตอร์ยิ้ม แล้วก้มลงจูบเรียวปากของหญิงสาว “ก็เขาพูดกันว่า ความรักทำให้คนตาบอด และพี่ก็ทำเป็นตาบอดมองไม่เห็นความสะเพร่า ไม่มีระเบียบของเธอได้ดีเสียด้วย” แอนนาหัวเราะคิกคัก ก่อนที่จะอิงเข้าหาอกกว้าง จนเธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยในอ้อมกอดของเขา หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจุมพิตคืน จุมพิตที่เขาสนองตอบจนรู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อที่สั่นระริกเบาๆ แล้วเธอก็ไล้นิ้วมือไปตามขอบคอเสื้อของวอลเตอร์ ก่อนที่จะเอ่ยถามในสิ่งที่ใคร่รู้มานานนับหลายปี “บอกหน่อยสิคะ พี่วอลต์ พี่ทำยังไง เสื้อขาวถึงได้ขาวยิ่งกว่าขาวได้ยังงี้?” ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ (: จบ :)~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ แปลและเรียบเรียงจาก : ลิฟวิ่ง อิน เพอร์เฟ็ก ฮาร์โมนี - อเล็กซานดรา บลู จากคุณ : 'ณวรา' - [ 28 ก.ค. 48 21:31:12 A:203.155.227.151 X: TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เหอเหอเหอ แล้วก็รู้ใจตัวเอง แล้วเราหละเมื่อไหร่หนอ จะได้แบบนี้ งือ งือ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 28 ก.ค. 48 23:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ว่าแล้วววว แสนดีขนาดนี้ ตาถั่วได้ไง เอิ้กๆๆๆ จากคุณ : Canossa - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ในที่สุดก็รู้ใจกัน ^^ ว่าแต่ จะมีผู้ชายแสนดีแบบนี้หลงเหลืออยู่อีกมั้ยหนอ...... จากคุณ : blvan - [ 30 ก.ค. 48 00:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 20 <> คุณนางเอกหมาดๆ (โอเลี้ยงแก่) - ขอบคุณค่ะ ที่จะมาเป็นขาประจำเหมือนเดิม อย่าลืมตามอ่านเรื่องยาวเรื่องใหม่ล่ะคะ (อิ อิ โฆษณาเสียเลย) แล้วก็ Happy Birthday นะคะ - และขอให้ได้แบบวอลเตอร์ปีนี้ด้วย -- โอมเพี้ยง! <> คุณ scottie - โธ่ ถึงจะเนี๊ยบ แต่ก็เนี๊ยบกับตัวเขาเองอ่ะ เขาไม่ได้มายุ่งกะเราสักหน่อยนะคะ ได้อย่างนี้สักคน สบายไปสิบชาติ <> คุณเจ้าขา - ดีใจเห็นชื่อคุณกลับมาแปะโป้งใหม่อีกค่ะ อืม จริงๆ นะ หน้าไม่หล่อ ไม่เป็นไร แต่ขอให้ใจดี เข้าอกเข้าใจถ้าเราจะไม่เป็นแม่ศรีเรือนเต็มร้อยให้เท่านั้นก็พอ <> คุณ coolning - ขอบคุณค่ะที่แปะโป้งให้ในเว็บด้วย เห็นแล้วก็ดีใจ อิ อิ อิ ไปอ่านเรื่องของคุณด้วยล่ะ อิจฉามากๆ อยากมีจินตการแบบนี้จัง! <> คุณแอมโบเซียร์ - ดีใจ ดีใจ ได้ขาประจำอีกคนแล้ว ! ขอบคุณค่ะ <> คุณ Canossa - ฮ่า ฮ่า ฮ่า แอนนาตาไม่ถั่ว แต่แรกๆ มีพลาสเตอร์ปิดตาอยู่ เลยไม่เห็นไงคะ! <> คุณ blvan - หนุ่มอย่างวอลเตอร์ เป็นทรัพยกรมนุษย์เพศชายที่หายากนะคะ ถ้าใครเจอแล้ว อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียว อิ อิ อิ อย่างน้อยๆ มีอีกสาวอีกหลายคนกำลังรออยู่ (ในกระทู้นี้ก็เห็นหลายแล้วล่ะ อิ อิ อิ) จากคุณ : 'ณวรา' - [ 30 ก.ค. 48 19:32:54 A:203.113.32.6 X:203.151.140.121 TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอเอาเรื่องยาวที่แปลอยู่มาเล่าให้ฟังย่อๆ เพื่อเรียกน้ำย่อยก่อนนะคะ สาวนักเขียนนวนิยายนึกพล็อตเรื่องใหม่ไม่ออก แล้วด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบ ก็เก็บกระเป๋า หอบแล็บท้อปใส่รถสปอร์ตคันงาม ขับออกจากชิคาโก้มุ่งลงใต้ ขับไปขับมา ก็หลงทางไปถึงมิสซิซิปปี้ เจอพายุฝนอีกด้วย ว่าแล้ว ที่สุดของที่สุด ก็ประสบอุบัติเหตุทางรถใกล้กับเมืองเล็กๆ หัวร้างค้างแตกไปตามธรรมเนียม กระดึ้บๆ ลากตัวเองไปขอความช่วยเหลือที่บ้านหลังใกล้สุด โชคดี กลายเป็นบ้านหมอประจำเมือง จนเจอกะพระเอกที่เป็นหนุ่มบ้านนอกสุดหล่อกระชากใจสาว มีความรู้ดี (ได้ทำงานเป็นถึงหมอประจำเมืองไง) ที่อยากมีครอบครัวเต็มที่ แต่เธอก็รู้ว่า รักก็รักหรอกนะ แต่เธอขอเป็นแค่กิ๊กเท่านั้นจะได้ไหม เพราะ .. เรื่องราวจะเป็นอย่างไร - ต้องอ่านค่ะ - รับประกันคุณภาพเรื่อง แต่ไม่รับประกันคุณภาพคนแปล :) แต่ก่อนจะอ่านเรื่องยาว ใครที่ยังไม่ได้อ่านเรื่องสั้นเรื่องที่ 12 - รีรัน เป็นเรื่องให้กำลังใจคนที่ถูกแฟนทิ้ง (เพิ่งแปะมาไม่นานเอง) ลองคลิกเข้าไปในเว็บ อ่านฆ่าเวลาได้เลยค่ะ จากคุณ : 'ณวรา' - [ 30 ก.ค. 48 19:49:04 A:203.113.32.6 X:203.151.140.121 TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แหม เกือบอดอ่านอีกแล้ว ดีนะกลับมาดู กางเกงนักมวยนี่หมายถึง Boxer ใช่ไหมคะ แปลออกมาแล้วแหม่งๆ นะ มีน้องส่งหลังไมค์มาถามว่าอยากแปลเรื่องลง ไม่รู้ต้องขอเจ้าของเรื่องหรือเปล่า เลยบอกให้มาถามคุณณวรา แต่คุณณวราไม่มีอมยิ้มนี่นา ว้า .. จากคุณ : scottie - [ 3 ส.ค. 48 02:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีอีกที คุณ scottie - boxer shorts ภาษาไทย เรียกว่า กางเกงนักมวยจริงๆ ค่ะ :) เพื่อให้มันต่างจากกางเกงขาสั้นที่ตัดจากผ้าธรรมดา ในขณะที่กางเกงนักมวยตัดจากผ้ามันๆ ลื่นๆ ที่ไม่ซับเหงื่อ ซักแล้วไม่ต้องรีด (แต่วอลเตอร์จะรีดอะ ใครจะทำไม อิ อิ อิ) ให้น้องเขาส่งอีเมล์มาหาก็ได้ค่ะ ส่งตามแอดเดรสในเว็บเลย จากคุณ : 'ณวรา' - [ 4 ส.ค. 48 17:46:09 A:203.113.33.11 X:203.151.140.117 TicketID:105137 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ดีใจจัง ได้อ่านเรื่องของคุณณวราอีกแล้ว สนุกเหมือนเคยค่ะ แต่ก็นะ แอนนานี่ หลังจากรักแล้วทุกอย่างก็สวยงามไปหมด วอลเตอร์ก็หล่อขึ้นมาทันตาเชียว อิอิ จากคุณ : หนอนน้อย - [ 7 ส.ค. 48 23:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ได้แวะเข้ามาอ่านที่ห้องเรื่องแปลนี่นานแล้ว ดีใจจังที่ได้อ่านเรื่องของคุณณวราอีก เรื่องนี้น่าร้กจังเลยค่ะ จากคุณ : :D - [ 26 ส.ค. 48 01:21:44 A:202.44.130.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามมาอ่านด้วย จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ จากคุณ : CookieBerries - [ 23 ก.ย. 48 16:32:29 A:203.146.6.86 X: TicketID:108274 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เย้ๆๆๆๆๆๆ รออ่านเรื่องยาวคร๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ใบไม้ทะเล - [ 2 ม.ค. 49 18:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หายปายยยยเลยรออ่านเรื่องใหม่อยู่นะ จากคุณ : LoVeCoDe - [ 8 มี.ค. 49 22:09:27 ]