PANTIP.COM : W3633913 [[ Romantic Story by Sarah Webb]] ----->" Male Alert ! " [เรื่องแปล]

ความคิดเห็นที่ 1

ฉันมองจอคอมพิวเตอร์ข้างหน้าตัวเองและยังคงเปลี่ยนโครงงานของรายงานด้านการตลาดประจำเดือนของทริชอยู่ ดูเหมือนวันนี้ฉันจะไม่มีสมาธิเลย อันที่จริง สองสามสัปดาห์มานี่ฉันไม่มีสมาธิกับงานด้วยซ้ำไป ใจฉันไม่อยู่กับงาน บางทีฉันอาจจะต้องการหยุดพักผ่อน… ใจฉันเริ่มลอยไปขณะที่จินตนาการถึงหาดทรายขาวที่ทอดตัวไปตามชายฝั่ง ดวงอาทิตย์ที่กำลังเผาผลาญเป็นจุณ และคลื่นสีน้ำเงินนุ่มนวลซัดเข้าหาปลายเท้าขณะเดินทอดน่องไปตามริมทะเลกับชายหนุ่มรูปร่างสูง ผมสีเข้ม…

“สวัสดีครับ!”

ฉันลุกพรวดจากที่นั่ง สะดุ้งกับเสียงชายหนุ่มข้างหลังตัวเอง

“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจเข้ามาใกล้คุณจนทำให้คุณตกใจหรอกนะครับ” เขายิ้มพลางยื่นมือมาข้างหน้า “ผมร็อบครับ”

“เคธี่ค่ะ” ฉันตอบ พยายามไม่เขินอาย แม้ว่ามันจะยากก็ตามเถอะ ก็ร็อบน่ารักนี่นา สูงโปร่ง ผอมเพรียว ผมสีบลอนด์ นัยน์ตาสีน้ำเงิน รอยยิ้มอบอุ่นนุ่มนวล ยังไม่รวมถึงน้ำเสียงสำเนียงสก็อตที่น่าฟังอีกนะ

“ยินดีที่ได้พบคุณนะครับเคธี่ ทริชบอกว่าคุณมีปัญหาเรื่องอีเมล์ ขอผมดูหน่อยได้ไหมครับ”

“ค่ะ” ฉันอึกอักพูด ลุกยืนขึ้น แล้วให้ร็อบนั่งที่ฉัน เขาเปิดอีเมล์อยู่เงียบๆ ประมาณสองสามนาทีขณะที่ฉันมองดูด้วยความสนใจ

“ดูเหมือนจะมีไวรัสติดมากับข้อความอันนึงของคุณนะ อันนี้น่ะครับ” เขาชี้ไปบนหน้าจอ ตรงที่อีเมล์ของโชน่าเปิดอยู่

ฉันรู้สึกได้ว่าใบหน้าตัวเองเริ่มแดง “มาจากโชน่า พี่สาวฉันน่ะค่ะ ฉันว่าเธอไม่ได้ตั้งใจส่งไวรัสมา….” ฉันเขิน เขาคงไม่คิดว่าฉันใช้เวลาทั้งวันส่งข้อความหาพี่สาวหรอกนะ

“อย่าห่วงเลยเลยครับ” เขาเอ่ยอย่างใจดี “เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นเป็นประจำแหละครับ เธอคงจะไม่รู้ว่ามีไวรัสในเครื่องคอมฯ ของเธอ คุณควรจะโทร.ไปบอกเธอนะครับ แล้วอย่าเปิดไฟล์แนบที่เธอส่งมานะครับถ้าไม่แน่ใจว่าคืออะไร”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้ม “ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณเสียเวลา”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ผมมาที่นี่ครับ” เขาบอก

“คุณเริ่มงานเมื่อไหร่คะ” ฉันถามแบบใคร่รู้

“เมื่อวานนี้ครับ” เขาลุกขึ้น

“คุณมาจากไหนคะ”

“กลาสโกลว์ แต่แม่ผมเป็นคนไอริชครับ” ดูเหมือนเขาจะประหม่า บางทีฉันคงก้าวก่ายเกินไป ฉันไม่น่าถามคำถามส่วนตัวเลย ถึงเขาจะดูนิสัยดี และฉันก็อยากถามเขาอีก แต่เขาก็ไปอยู่ตรงประตูแล้ว

“ตอนนี้คุณใช้อีเมล์ได้แล้วนะครับ” เขาเรียกความมั่นใจคืนมาให้ฉัน “แล้วผมจะส่งข้อความที่เก็บไว้ในเซิร์ฟเวอร์มาให้คุณใหม่นะครับ ผมต้องไปแล้วล่ะ” น้ำเสียงเขามีร่องรอยของความเสียใจ หรือฉันคิดไปเองกันนะ
“ค่ะ” ฉันว่า “ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”

วันรุ่งขึ้น ฉันสังเกตเห็นว่าอีเมล์ตัวเองมีไฟล์แนบแปลกๆ คราวนี้เป็นไฟล์ที่ส่งมาจากคอมพิวเตอร์เครื่องอื่นในออฟฟิศ มันมีชื่อที่สะดุดตาว่า ‘ใครรักคุณ’ ฉันจึงโทร.หาร็อบ

“สวัสดีค่ะร็อบ ฉันเคธี่ค่ะ ฟังนะคะ ดูเหมือนว่าฉันจะได้รับอีเมล์ที่มีไฟล์แนบมาอีกอันหนึ่ง คุณมาเช็คให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ”

“ได้สิครับ ผมจะไปถึงในสองสามนาทีนะครับ” ขณะที่รอ ฉันรู้สึกประหม่าพิลึก ฉันกำลังรอคอยที่จะได้เจอร็อบอีกครั้ง

“สวัสดีเคธ มีปัญหาอะไรครับ” เขายิ้ม วันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้า ขับสีดวงตาเขาให้ดูเด่น

ฉันให้เขาดูไฟล์แนบที่น่าขุ่นเคืองนั้น

“อืมม” เขาตรึกตรอง “ผมเกรงว่าจะเป็นกรณีที่รุนแรง คุณไม่ได้เปิดมันใช่ไหมครับ”

“เปล่าค่ะ เห็นชื่อแปลกๆ เหมือนมีไวรัส” ฉันตรึกตรอง

“ร็อบยิ้ม ดวงตาของเขาเป็นประกาย “ฉลาดมากครับ คนส่วนใหญ่สนใจชื่อแปลกๆ คงอยากรู้ว่าใครส่งจดหมายรักมาให้” ฉันหัวเราะ

“พริบตาเดียวก็เรียบร้อย นี่ใช่ไวรัสที่เป็นข่าวช่วงนี้หรือเปล่าคะ”

“ฮะ” ร็อบว่า “แต่คนละชนิด ผมลบมันออกจากระบบแล้ว ตอนนี้ก็ปลอดภัย แต่ผมจะเช็คไฟล์ของคุณเผื่อไว้ดีกว่า”

“โอเคค่ะ” ฉันกล่าวอย่างแจ่มใส “ฉันจะพักเบรกแล้วปล่อยให้คุณจัดการนะคะ” ฉันยิ้มให้เขา หยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมา “ฝากซื้ออะไรไหมคะ”

“คุณใจดีจังครับ ผมอยากได้แม็กนั่มครับ”

“ชอบไอศกรีมเหมือนกันเลยค่ะ เอาแบบไวต์หรือช็อกโกแล็ตดีคะ”

“ไวต์ครับ” เขาเอามือล้วงลงในกระเป๋า

“ฉันเลี้ยงเองค่ะ” ฉันยิ้ม

“ขอบคุณครับ” เขาบอก

ระหว่างที่ฉันเดินกลับขึ้นบันไดของธนาคาร ฉันรู้สึกชื่นใจแปลกๆ ร็อบมีความรู้สึกอยากรู้จักฉัน ฉันคิดไปเองหรือว่าเขาสนใจในตัวฉันกันนะ

ฉันเดินเข้าออฟฟิศ เขาเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์แล้วยิ้ม ฉันยื่นไอศกรีมให้ “ถูกใจผมจริงๆ เลย ขอบคุณครับ”

“คอมพิวเตอร์ฉันเป็นยังไงบ้างคะ”

“ดีครับ” เขาว่า “แต่โทร.หาผมนะครับถ้าเจอไฟล์แนบแบบนั้นอีก”

“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะร็อบ”

“ด้วยความยินดีครับ”

จากคุณ : คิมกินจุ (envy_econ) - [ 28 ก.ค. 48 16:33:36 ]