ความคิดเห็นที่ 1 บรรดาชาวยุทธส่วนใหญ่เมื่อเห็นข้อความในประกาศแล้ว ล้วนเห็นด้วยกับหลิวหยงเคอ เพราะต้องการกำจัดพวกฉิกจับอิดให้สิ้นซากเพื่อความสงบเรียบร้อยของยุทธภพ    อย่างไรก็ตามก็ยังมีจอมยุทธบางท่านไม่เห็นด้วยกับข้อกำหนดดังกล่าว เพราะเห็นว่าเป็นการให้อำนาจกับหลิวหยงเคอมากเกินไป จึงได้ท้วงติงหลายต่อหลายครั้ง จนภายหลังได้ฉายาว่า “กลุ่มจอมยุทธขาประจำ”     . ยอดเขาสามยอดที่เคยตั้งสูงตระหง่านโดดเด่น ยามนี้กลับมีเมฆหมอกปกคลุมทั่วบริเวณ ดูขมุกขมัว ขุนเขายังมีถ้ำน้อยใหญ่อยู่หลายแห่ง ภายในถ้ำทั้งมืดสนิททั้งอับชื้น ทว่าถ้ำเหล่านี้ยังสามารถเป็นที่พักพิงของผู้เดินทางผ่านไปมาได้บ้างชั่วคราว แต่ครานี้กลับแตกต่าง ด้วยว่าถ้ำแห่งนี้กลับได้ต้อนรับเจ้าสำนักบู๊ตึ๊ง อดีตเจ้ายุทธภพ! ภายในถ้ำมืดมิดไร้แสงสว่าง คล้ายดังชะตาชีวิตผู้คนที่มืดมนไร้หนทาง     ในมุมหนึ่งผู้เดียวซึ่งอาจเรียกว่า ‘อดีตเจ้ายุทธภพซึ่งยังมีชีวิตอยู่" กลับกำลังหลบซ่อนอยู่ในถ้ำแคบและมืด หวาดกลัว และ อ่อนล้า จื่ออิง นั่งหอบหายใจถี่ แขนขวาของเขาถูกพันผ้าเอาไว้อย่างลวกๆ เลือดนั้นหยุดนานแล้ว หากเนื้อเริ่มเน่า มีน้ำหนองไหลซึม และมีแมลงวันตอมเสียงหึ่งๆ ดังอยู่เรื่อยๆ เจ้าสำนักบู๊ตึ๊ง คร้านจะไล่แมลง คร้านจะโคจรพลังเพื่อรักษาตนเอง นึกรำคาญแม้กระทั่งการหายใจเพื่อดำรงชีพอย่างพื้นฐานที่สุด ...มันหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว...  ...ทั้งชื่อเสียง เกียรติภูมิ ถูกทำลายหมดสิ้น แม้วิชายุทธอันเป็นเครื่องมือหากินอย่างสุดท้ายก็ลดน้อยถอยลงอย่างมากจากการสูญเสียแขนขวา ระหว่างที่มันกำลังจะสังหารหลี่เฉินเชียงกลับถูกคนผู้หนึ่งลอบทำร้ายด้วยอาวุธลับอันร้ายกาจ มิเพียงแตกระเบิดจนทำลายแขนขวาของมันจนขาดกระจุย ยังมีส่วนผสมของยาพิษอันร้ายแรง หากมิใช่วิชาสกัดจุดต้านพิษอันลึกล้ำของสำนักบู๊ตึ๊ง มันคงเสียชีวิตแต่แรกแล้ว แต่ถึงแม้กระนั้นการสกัดพิษร้ายเอาไว้ก็มิช่วยให้อาการของมันทุเลาดีขึ้น เนื่องจากส่วนผสมของดินปืน และยาพิษ ก็มีฤทธิ์ทำให้แขนของมันเริ่มเน่าอย่างช้าๆ    ...มันหวนนึกถึงตอนที่ขึ้นสู่อำนาจสูงสุด ได้มีโอกาสนำทัพชาวยุทธทั้งแผ่นดินบุกโจมตีมารร้ายฉิกจับอิด ตอนนั้นมันสง่างามเพียงใด โอ่อ่าเพียงใด ทว่าตอนนี้มันเป็นเยี่ยงใด แผ่นดินแม้นกว้างใหญ่ แต่คล้ายมิมีพื้นที่สำหรับมัน คนพ่ายแพ้ย่อมสูญเสียทุกอย่าง ...ชะตากรรมของผู้แพ้คงเป็นเช่นนี้สินะ? เบื้องหน้ามัน หยางซีเหมินกับต้วนเล้งกำลังคุกเข่าอยู่ ทั้งสองสองขอบตาแดงก่ำ ศีรษะก้มต่ำคล้ายมิกล้าเงยหน้าขึ้นมองสภาพเบื้องหน้า หรือเพราะมันมีเรื่องละอายใจจนมิอาจเงยหน้าขึ้นพบกับผู้คน? “พวกเจ้า... เหตุใดจึงคุกเข่า?” จื่ออิงถามเสียงแหบเครือ "......................" ต้วนเล้งเงียบงัน มิอาจเอ่ยวาจาได้ “พวกเราปรึกษากันแล้ว” หยางซีเหมินร้องเบาๆ “พวกเรามิใช่เอาใจออกห่างท่าน หากเป็นเมื่อก่อนยังตัดสินใจว่าอาจพลีชีพให้ท่านได้ แต่...” มันนิ่งลง สักพักต้วนเล้งกล่าวเสริมว่า “...เราติดตามท่านเพราะซาบซึ้งในความใจกว้างและพลังยุทธอันแข็งแกร่ง ประการหนึ่งย่อมหวังว่าท่านจะสามารถนำพาพวกเราไปสู่ชีวิตที่ดีกว่าเดิมได้... แต่บัดนี้... บัดนี้...” “บัดนี้เราไม่อยู่ในสภาพที่จะนำพาพวกเจ้าสู่อนาคตใดๆ แล้ว” จื่ออิงกล่าวเรียบๆ “...พวกเราเสียใจ” ต้วนเล้งกับหยางซีเหมินหลั่งน้ำตาออกมา ต้วนเล้งร้องออกมาดังๆ “มิมีอนาคตกลับมิเป็นไร แต่เรายังมีครอบครัว มีสำนักอาจารย์ที่มิอาจละทิ้ง เราไม่มั่นใจว่าหากเราตายแล้วจะมีใครดูแลพวกเขาต่อไหม ไม่มั่นใจว่าหากติดตามท่านแล้ว พวกเขาจะปลอดภัยหรือไม่!?” จากนั้นทั้งสองก็นิ่งอึ้ง คล้ายมิสามารถจะกล่าววาจาใดใดออกมาได้อีก จื่ออิงมองทั้งสองดวงตามิได้มีแววเคียดขึ้ง หรือโกรธเคืองแต่อย่างใด มันมองดูแล้วเพียงหัวเราะเบาๆ เนิ่นนานผ่านไปจึงถอนหายใจกล่าวว่า “เราเข้าใจพวกเจ้า จงไปเถิด ภายหน้าหลบหนีซ่อนตัวให้ดี หรือไม่ก็สวามิภักดิ์ต่อผู้ยิ่งใหญ่สักท่าน ...แต่ก่อนนั้นเราขอสักอย่าง” “ท่าน...มีคำขออันใด? หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงพวกเรายินดี” หยางซีเหมินถาม “แขนขวาเราเน่าเฟะแล้ว จำต้องตัดเพื่อรักษาชีวิต แต่เราไม่มีกำลังใจพอ” จื่ออิงหอบหายใจ “วานช่วยจัดการให้ด้วย อย่างน้อยเราไม่อยากเน่าตาย ฮา ฮา” ตอนท้ายกลับหัวเราะออกมา เพียงแต่น้ำเสียงกลับมิรื่นเริงแม้แต่น้อย เพียงแฝงแววข่มขื่นผิดหวัง ต้วนเล้งกับหยางซีเหมินมองหน้ากัน จากนั้นหันมามองจื่ออิงอย่างไม่สบายใจ “...ขออภัยท่านประมุข” พวกเขากล่าวก่อนจะเดินเข้าหาอีกฝ่ายช้าๆ    ... ... ... เมื่ออาการเจ็บบรรเทาลง จื่ออิงเดินโซเซกลับสู่สำนักบู๊ตึ้ง แขนเสื้อขวาเขาปลิวสะบัดไปตามสายลม ดวงตาเหม่อลอย สภาพแวดล้อมที่นี่ยังคงเป็นเฉกเช่นหลายวันก่อน ยอดเขาสูงตระหง่าน  แมกไม้ที่เคยเขียวขจีแน่นหนา ทว่าที่แตกต่างก็คือ...บัดนี้ถูกเมฆหมอกบดบังจนสิ้น จะหลงเหลือก็แต่เพียงขุนเขาเท่านั้นที่ยังคงตั้งตะหง่าน สำนักบู๊ตึ้งซึ่งเปรียบเสมือนหัวใจของมันนั้นแหลกสลายเสียแล้ว ...ทั้งหมดย่อยยับลงในยุคของจื่ออิง ...ด้วยน้ำมือของตัวมันเอง! การต่อสู้กับพรรคฉิกจับอิดทำให้สำนักบู้ตึ๊งสูญเสียมิใช่น้อย ผู้อาวุโสและศิษย์หลายคนเสียชีวิตลง ดังนั้นหลิวหยงเคอ รักษาการผู้นำหอห้ากระบี่ มีบัญชาให้นำศพไปฝังที่หลังเขา จื่ออิงเห็นศิษย์สองคนกำลังขะมักเขม้นขุดดินเพื่อฝังศพ ก็ปราดเข้าไปเพื่อจะซักถามเหตุการณ์ต่างๆ ในระหว่างที่มันหลบพักรักษาตัว ทว่าเมื่อมองดูสภาพตนเองแล้วก็ได้แต่หยุดฝีเท้าลง มันมิกล้า! สภาพของมันเวลานี้ราวกับสุนัขเถื่อน มันมิมีหน้าพบคนทั้งสอง ดังนั้นจึงอาศัยวิชาตัวเบาลอบเร้นกายอยู่บนต้นไม้ เพื่อแอบฟังคนทั้งสองพูดคุยกัน “ข้าล่ะหมั่นไส้พวกศิษย์หัวซานจริงๆ ทำวางก้ามใหญ่โต ชี้นิ้วใช้พวกเรายังกับพวกเราเป็นคนรับใช้ หากมิใช่เจ้าจื่ออิง พวกเราคงมิต้องตกอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้!" จื่ออิงที่ลอบเร้นกายอยู่รับฟังจนเผลอกำมือซ้ายที่หลงเหลืออยู่จนแน่น มันใคร่คิดเข้าไปตบปากคนทั้งสองเสียให้หายเจ็บใจ ทว่าเมื่อมันได้ทบทวนคำพูดของทั้งสอง มันกลับค่อยๆ คลายมือออกโดยสงบ ทั้งสองกล่าวมิผิด ทั้งหมดล้วนสืบเนื่องมาจากตัวมันจริง ศิษย์บู๊ตึ๊งทั้งสอง  ยังพากันก่นด่าจื่ออิงอีกพักใหญ่ โดยหาทราบไม่ว่าพวกมันทั้งสองแทบแวะเวียนไปยังปากประตูแห่งความตายมาแล้วคราหนึ่ง ครึ่งชั่วยามผ่านไป หลังจากที่ทั้งสองก่นด่าจื่ออิงจนเหนื่อยหอบ ทั้งคู่ค่อยหันมาด่าทอพวกหัวซานต่ออีกครา "พวกหัวซานมีอันใดเหนือกว่าพวกเรา พวกมันกลับอาศัยประกาศยุทธภพที่หลิวหยงเคอเจ้าสำนักมันเป็นผู้ประกาศมาหาประโยชน์ และกดขี่ข่มเหงผู้อื่น" จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ก.ค. 48 20:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อีกคนผงกศีรษะเป็นเชิงเห็นด้วย กล่าวว่า "เจ้าอย่าเอ็ดไป หากเรื่องนี้เข้าถึงหูพวกมันเกรงว่าเราทั้งสองคนคงมิมีลมหายใจหลงเหลือ เจ้าดูอย่างผู้เฒ่าหลง ผู้เฒ่าเจ้าสิ ทั้งสองคอยออกมาคัดค้านการกระทำของพวกหัวซาน ที่ฉวยโอกาสข่มเหง ฉกชิงทรัพย์สิน ลูกเมียชาวบ้าน แล้วเป็นอย่างไร ท่านทั้งสองกลับหายสาบสูญมิทราบร่องรอย" อีกคนได้ยินเช่นนั้นกลับคล้ายยิ่งมีโทสะประดังมากยิ่งขึ้น กลับด่าทอเสียงดังกว่าเดิม "เวลานี้พวกเราทำงานราวกับทาส เหนื่อยสายตัวแทบขาด ยังมีอันใดต้องกลัวอีก พูดก็พูดเถอะ เราเจ็บใจยิ่งนัก พวกหัวซานมิเพียงอาศัยประกาศเช่นนั้นหาประโยชน์ และก่อกรรม ใครไม่เห็นด้วย ขัดขวาง หรือตำหนิพวกมัน นอกจากพวกมันมิแยแสแล้ว ยังลงไม้ลงมือทำร้ายจนพวกเราหลายคนแขนขาหัก บาดเจ็บกันไปหลายสิบคน ฮึ่มมมม หากเรามีพลังฝีมือสูงกว่านี้ จะให้พวกมันรับทราบความร้ายกาจของบู๊ตึ๊งเราดูบ้าง!" "บู๊ตึ๊งของพวกเจ้าร้ายกาจนักหรือ? ไฉนเรากลับมิเคยล่วงรู้?!!" เสียงดังมาจากพุ่มไม้ คนกลุ่มหนึ่งจำนวนสี่ห้าคนปรากฎกายขึ้น พวกมันแต่งกายด้วยชุดพรตสีเขียวใบไม้ สะพายกระบี่แคบยาว หว่างเอวสะพายหยกเขียว เป็นคนของหัวซาน!!!!!!!! ศิษย์บู๊ตึ๊งทั้งสองหน้าซีดราวกระดาษ ปากคอสั่นเทา คนคล้ายกลับกลายเป็นลูกไก่ ลูกไก่ตกน้ำที่เปียกปอน สั่นเทาด้วยความหนาวเย็น ที่แตกต่างคือมันมิได้หนาวเย็นที่กาย แต่เป็นที่จิตใจ!!! มิทันสิ้นคำศิษย์หัวซานผู้นั้นชักกระบี่ทิ่มแทงไปยังศิษย์บู๊ตึ้งผู้หนึ่ง กระบี่แทงทะลุอกอีกฝ่ายขาดใจตายทันที "พวกเจ้า!... เจ้าทำอันใด" มิทันสิ้นคำก็ถูกกระบี่ทิ่มแทงที่คอเสียชีวิตไปอีกคน เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นรวดเร็วจนแม้จื่ออิงก็คาดมิถึงว่าพวกมันที่อ้างตัวเป็นจอมยุทธฝ่ายธรรมะ กลับลงมือเหี้ยมโหดไร้ความปราณีเยี่ยงนี้ จื่ออิงขบกรามกรอด ยังมิทันได้ทำอันใด ก็ได้ยินคนกลุ่มนั้นกล่าวว่า "พวกเจ้านำศพพวกมันไปทิ้ง หากใครพบเห็นให้บอกไปว่า พวกมันเป็นสายของฉิกจับอิด" คราวนี้สติของเจ้าสำนักบู๊ตึ้งก็ขาดผึง มันกำมือแน่น โผนทยานจากต้นไม้เข้าหาคนกลุ่มนั้นทันที อีกฝ่ายเมื่อเห็นเป็นจื่ออิงถึงกับหน้าถอดสี ชูอาวุธขึ้นนปัดป้องตนเองอย่างลวกๆ จื่ออิงมองประบวนท่าตรงหน้าเห็นว่าอ่อนหัดนัก พลันลงมือโดยอำมหิต กระบี่ในมือซ้ายกลับกลายเป็นรุ้งยาวพุ่งวาบเข้าสู่คอหอยของพวกมัน ทว่ายามนี้ร่างกายของมันกลับมิสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างใจปรารถนาอีกแล้ว ท่าร่างที่เคยรวดเร็วก็พลันเปลี่ยนเป็นเชื่องช้า กระบวนท่าที่พลิกแพลงก็เปลี่ยนเป็นทื่อด้าน "ฉึกๆๆๆๆ" เสียงกระบี่ทิ่มแทงเข้าสู่เลือดเนื้อติดต่อกันคราแล้วคราเล่า ห่าโลหิตสาดกระเซ็นไปทั่ว บางส่วนกระเซ็นต้องร่างของอดีตเจ้ายุทธภพจนชุ่มโชก ใบหน้าของจื่ออิงในยามนี้เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมอำมหิต ราวกับภูตผีปีศาจ กระบี่ห้าเล่มทิ่มแทงเข้าสู่เลือดเนื้อของจื่ออิง เพิ่มบาดแผลบนร่างให้มันห้าแผล แต่ช่วงจังหวะนั้นจื่ออิงก็ฉวยโอกาสทิ่มแทงกระบี่ออกติดต่อกัน คนของหัวซานเปลี่ยนเป็นร่างไร้ชีวิต ล้มตึงลงกับพื้น ทอดร่างเป็นศพ! จื่ออิงข่มกลั้นความเจ็บปวดทั้งมวล มันตัดสินใจแล้ว เรื่องที่ผิดพลาดเป็นเพราะมันก่อขึ้น มันจักแก้ไขด้วยตัวมันเอง มันจะต้องสังหารหลิวหยงเคอ ขจัดเภทภัยยุทธภพ!!!!!! ทว่าคนพิการเยี่ยงมันมีปัญญาทำอันใด? หนทางที่มันเลือกนับว่าลำบากยิ่งกว่าปีนป่ายขึ้นสวรรค์ มันมีหนทางเดียว ต้องสำเร็จเพลงกระบี่สัณฐานที่สาม เมื่อนั้นมันจึงสามารถกระทำเรื่องที่มิสามารถกระทำให้สำเร็จลงได้!!! จื่ออิงตัดสินใจลอบเข้าสู่ห้องลับของบู๊ตึ๊ง ค้นหาคัมภีร์วิเศษที่มันเชื่อว่ามีซ่อนอยู่อีกส่วนหนึ่ง!!!!! ........................................ ห้องลับบู๊ตึ๊งเวลานี้มีคนสองคนอยู่ภายใน เป็นสองคนที่จื่ออิงอยากพบเจอ และไม่อยากพบเจอมากที่สุด เป็นเฒ่ามากวาสนา และหลิวหยงเคอ!!!!!!!! เฒ่ามากวาสนา หรืออีกนัยหนึ่งคือหลี่เทียนเล้ง และยังเป็นเจ้าสำนักคุนหลุนตั๋วล่ายสุกอีกด้วย มันคนเดียวมีสามฐานะนับว่ามิธรรมดาจริงๆ ดังนั้นอีกผู้หนึ่งย่อมเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาเช่นเดียวกัน เวลานี้ผู้คนที่มิธรรมดามีมิใช่เล็กน้อย ทว่าที่ร้ายกาจที่สุดย่อมเป็นว่าที่เจ้ายุทธภพ....หลิวหยงเคอ!!!! ดังนั้นอีกผู้หนึ่งที่เป็นคู่สนทนากับหลี่เทียนเล้งย่อมเป็นหลิวหยงเคอเอง! มันกำลังปรึกษากับอีกฝ่ายอย่างจริงจัง หัวข้อที่สนทนากลับเป็นเรื่องราวใหญ่หลวงของยุทธภพ และเรื่องราวนั้นเกี่ยวข้องกับเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง เป็นเด็กหนุ่มพิเศษอายุสิบเจ็ดสิบแปดปี แต่มีพลังฝีมือสูงส่งราวกับยอดฝีมือที่ฝึกฝนมากว่าแปดสิบปี!!!! เป็น...เสี่ยวซา!!!!! "พี่หลิว พวกเราไม่ติดตามล่าเจ้าเด็กผู้นั้นหรือ? การทำเช่นนั้นไยมิใช่บ่มเพาะเภทภัยอันตรายในภายหลัง?" หลี่เทียนเล้งถามด้วยความสงสัย หลิวหยงเคอส่ายศีรษะ กล่าวว่า "จริงอยู่เด็กน้อยเสี่ยวซาผู้นั้นพลังฝีมือร้ายกาจ ความคิดก็เฉลียวฉลาด การตัดสินใจฉับไว นึกมิถึงมันสามารถรอดพ้นจากพิษ "ซาเลอปี่" ทั้งยังรอดจากเงื้อมมือพวกเราได้ ทว่าอย่างไรมันก็บาดเจ็บสาหัส ในช่วงครึ่งปีนี้อย่าหวังจะฟื้นฟูฝีมือดังเดิมได้!!!" "แล้วหากหลังจากครึ่งปีไป มันมิกลับกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจหรอกหรือ? ไยมิขจัดเสี้ยนหนามนี้ให้สิ้นซากเสียแต่เนิ่นๆ" "เวลาครึ่งปีมิอาจนับว่าเนิ่นช้า แต่ก็มิถือว่ารวดเร็วเกินไปนัก รอจนผ่านไปครึ่งปี ตอนนั้นเราคงเป็นเจ้ายุทธภพ ท่านก็เป็นผู้ควบคุมกิจการค้าทั้งแผ่นดิน บวกกับแรงสนับสนุนของราชสำนัก ตอนนั้นอย่าว่าแต่เสี่ยวซาคนเดียว ให้มีสิบเสี่ยวซา ร้อยเสี่ยวซาก็มิอาจทำอันใด!!!! อย่าว่าแต่มันฆ่าพวกเรา ก็ยังมีผู้อื่นที่จะดำเนินตามแนวทางของพวกเราต่อๆ ไป มันสามารถเข่นฆ่าได้สักกี่คนกัน?" หลิวหยงเคอกล่าวด้วยความเชื่อมั่น "อืมม ท่านพูดก็มีเหตุผล เด็กเสี่ยวซาแม้เก่งกาจ แต่ลำพังมันมิอาจทำอันใดได้  จริงอยู่ที่มันเก่งกาจสามารถ แต่ก็เป็นเพียงแค่จอมยุทธโดดเดี่ยวมิอาจทำอันใดได้ ดังนั้นที่เร่งด่วนในยามนี้คือต้องจัดการกับเสี้ยนหนามสำคัญที่ขัดขวางทางพวกเราเสียก่อน!" หลี่เทียนเล้งในคราบเฒ่ามากวาสนากล่าว "ถูกต้อง พวกเรามีสิ่งที่สำคัญกว่า เวลานี้ต้องรีบขจัดพวกรากเหง้า และฐานกำลังฉิกจับอิด แต่เหล่านั้นยังมิสำคัญเท่ากับว่าพวกเรายังต้องจัดการกับคนผู้หนึ่งก่อน" หลี่เทียนเล้งได้ยินเช่นนั้นก็นิ่งตรองครู่หนึ่งกล่าวว่า "อืม บุคคลที่สามารถพลิกสถานการณ์จากรับเป็นรุก และสามารถเล่นงานพวกเราได้ในเวลานี้มีเพียงมิกี่คน หนึ่งในนั้นก็คือ...จูคัง ฉินอ๋อง ท่วาคนผู้นี้เป็นเสาหลักของบ้านเมือง แม้จะเป็นเสี้ยนหนามที่ต้องกำจัด ทว่าหากยังมิถึงเวลา ก็ปล่อยให้มันกระทำหน้าที่ปกปักษ์รักษาแผ่นดินให้แก่พวกเราไปก่อนเถิด" "ฮา ฮา น้องเรานับเป็นผู้รู้ใจ ฉินอ๋องนั้นพวกเรามิต้องสนใจ ผู้สูงศักดิ์เยี่ยงท่านถึงเวลาก็จะมีคนจัดการปัดกวาดให้แก่พวกเราเอง เวลานี้ที่สำคัญยังคงเป็นผู้อื่น" หลี่เทียนเล้งยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า "พี่ท่าน ท่านคงหมายถึง....ฮั่นตงกระมัง?" หลิวหยงเคอได้ยินชื่อฮั่นตงใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมสำรวม กล่าวว่า "ถูกต้อง! ....ฮั่นตงผู้นี้มิกำจัดมิได้ มันนับเป็นศัตรูที่เข้มแข็ง และน่านับถือที่สุดของเรา!" แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 22:01:17 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ก.ค. 48 20:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลี่เทียนเล้งมีสีหน้าพิศวงกล่าวว่า "ข้าพเจ้ายังคิดว่า พี่หลิวจะนับหลี่เฉินเชียงเป็นศัตรูเข้มแข็งที่สุด นึกมิถึงกลับเป็นฮั่นตง!" "ฮา ฮา หลี่เฉินเชียง แม้มีพลังฝีมือร้ายกาจกว่าฮั่นตงอยู่ประมาณครึ่งขั้น ทว่าตัวหลี่เฉินเชียงนั้นหากมิใช่ว่าดำเนินแผนการ ลอบวางยาจีอวี้เย่าฮั่นตงก่อนหน้า ยังมิแน่ว่าจะเอาชนะคนผู้นี้ได้!!!!" ที่แท้หลิวหยงเคอกลับล่วงรู้ความลับสำคัญนี้!!!!!! ที่แท้ในพวกฉิกจับอิดก็มีสายสืบของหลิวหยงเคอปะปนอยู่มิใช่น้อย!!!!!! "พี่หลิว ท่านว่าแท้จริงแล้วพลังฝีมือของฮั่นตงสูงส่งถึงขั้นไหนกัน?" หลิวหยงเคอยิ่งมีสีหน้าตึงเครียด จากนั้นมันเล่าเรื่องที่มันพบเห็นออกมา เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับรอยแยกแผ่นดินขนาดใหญ่ที่ลึกจนมิพบเห็นก้นบึ้งที่มันพบเห็น และมันมั่นใจว่าเป็นร่องรอยที่เกิดจาก "เงาพรายไร้รูป" หลี่เทียนเล้งหลังฟังอีกฝ่ายบอกเล่าเหตุการณ์ที่พบเจอออกมา ใบหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมสำรวม พร้อมทั้งมีแววเคารพนับถือปะปนอยู่อีกหลายส่วน มันถอนหายใจยาวนาน "คลื่นลูกหลังไล่ทันคลื่นลูกหน้า คำกล่าวนี้นับว่ามิผิดจริงๆ เสี่ยวซาก็ผู้หนึ่ง ฮั่นตงก็อีกผู้หนึ่ง พวกมันนับว่าเป็นคลื่นลูกหลังอันร้ายกาจยิ่งนัก! โดยเฉพาะฮั่นตงที่ร้ายกาจที่สุดยังมิใช่พลังฝีมือของมัน กลับเป็นบุคลิกอันโดดเด่น และภาพลักษณ์เฉพาะตัวของมัน คนผู้นี้นอกจากตนเองมีหน่วยงานสนับสนุน ยังมีความสามารถในการจูงใจให้ผู้อื่นยินดีเสียสละเพื่อมัน หากปล่อยไว้นับเป็นอันตรายใหญ่หลวงต่อแผนการของเรา!!!!" เว้นนิดหนึ่งกล่าวว่า "ท่านมีความมั่นใจรับมือ "เงาพรายไร้รูป" ของฮั่นตงเพียงใด?" หลิวหยงเคอส่ายหน้า กล่าวว่า "ไม่มีแม้เพียงส่วนเดียว ขอเพียงมันลงมือ รับรองเรามิมีทางรับมือได้ เพียงแต่เราสามารถทำให้มันมิมีวันลงมือได้!" "ท่านมีความมั่นใจ?" "เรามีความมั่นใจ ตอนนี้นอกจากวิชาของหัวซาน เรายังฝึกฝน "กระบี่สัณฐานที่สาม" จนถึงขั้นที่เก้า เพียงแต่...." "เพียงแต่อันใด?" "เรามิว่าทำอย่างไรก็มิสามารถบรรลุขั้นสุดท้ายของ "กระบี่สัณฐานที่สาม" มันคล้ายมีบางอย่างที่ตัวเรามิอาจก้ามข้ามฝ่าไปได้!" หลี่เทียนเล้งนิ่งฟังอยู่ จึงกล่าวว่า "อาจเป็นเพราะแนวทางการฝึก "กระบี่สัณฐานที่สาม" เป็นแนวทางที่ต้องทุ่งเข้าสู่มรรคาแห่งเต๋า ตัวท่านแม้จะเป็นผู้บำเพ็ญพรต แต่ยังเวียนว่ายอยู่ในแวดวงยุทธจักร สุดท้ายมิสามารถบรรลุแนวทางดังกล่าวได้โดยง่าย" หลิวหยงเคอได้ฟังคำกล่าวของอีกฝ่ายก็นิ่งอึ้ง สุดท้ายกล่าวว่า "เราก็เคยคิดถึงเหตุผลนี้ แต่ท่านก็ทราบ มีบางเรื่องที่กระทำก็ได้ มิต้องกระทำก็ได้ แต่สำหรับบางเรื่องท่านมิอาจไม่กระทำ ตัวเราเพื่อทำเรื่องที่ตั้งปณิธานไว้ มิอาจไม่เสียสละ" หลี่เทียนเล้งผงกศีรษะกล่าวว่า "เราเข้าใจยิ่งกว่าผู้ใด เนื่องเพราะเราก็มีเรื่องที่มิอาจไม่กระทำเช่นกัน" มันหมายความถึงเรื่องล้างแค้นหลี่เฉินเชียง ทั้งสองสบตากันอย่างเข้าใจ เนิ่นนานให้หลังหลี่เทียนเล้งค่อยกล่าวว่า "เช่นนี้พวกเราควรตามล่าฮั่นตงเป็นอันดับแรก! คนของท่านรายงานข่าวมาเช่นไรบ้าง?" หลิวหยงเคอกล่าว่า "ข้าพเจ้าลอบติดตามการเคลื่อนไหวของมันแต่แรก ในที่สุดพบว่ามันต่อสู้กับหลี่เฉินเชียงจนบาดเจ็บสาหัสถูกจับตัว จากนั้นข่าวสารของมันก็สาบสูญไป ดูจากการที่เหวินเหม่ยชิงก็หายตัวไปด้วยแล้ว น่ากลัวฮั่นตงยังคงมีชีวิตอยู่ ภายใต้การดูแลของเจ้าสำนักหันซานเอง!" "เช่นนี้นับเป็นโอกาสเหมาะสม ฉวยโอกาสที่พลังฝีมือของมันยังมิฟื้นคืน ติดตามล่าสังหารมันเสีย กระทั่งเหวินเหม่ยชิงก็อย่าให้เหลือรอดไปได้!" หลิวหยงเคอพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย "ตกลงตามนี้ สั่งการลงไป ระดมคนของเฮียงเน้ยทั้งหมดออกตามล่าฮั่นตง!!!!!!!!!!!!!!" ทั้งสองค่อยออกจากห้องลับของบู๊ตึ๊ง โดยมิรู้ว่าคล้อยหลังพวกมันเงาคนผู้หนึ่งซึ่งหลงเหลือเพียงแขนซ้ายข้างเดียวได้ปรากฎตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ ใช้สายตาที่เคียดแค้นชิงชังมองติดตามทั้งสองไปอย่างเงียบๆ ........................... จื่ออิงลอบเข้าห้องลับรื้อค้นเป็นเวลานาน ก็ยังมิพบเห็นวี่แววคัมภีร์กระบี่ส่วนที่เหลือ มันโยกย้ายข้าวของในห้องลับจนแทบหมดสิ้น สุดท้ายพบช่องลับแห่งหนึ่งอยู่หลังบทกลอนของขงจื๊อที่แปะอยู่บนผนัง จื่ออิงทดลองวิธีต่างๆ นาๆ อยู่สิบกว่าวิธี ในที่สุดสามารถเปิดช่องลับดังกล่าวออกได้ และภายในนั้นมันพบม้วนกระดาษม้วนหนึ่ง เมื่อคลี่ออกพบว่าม้วนกระดาษดังกล่าวเขียนว่า.......... "ท่านหลงกลแล้ว!!!!! ช่วงเวลานั้นเองมันก็ได้ยินเสียงดังกริ๊งงงงง ยาวนาน ที่แท้ช่องลับดังกล่าวเชื่อมต่อกับกลไก มันติดกับแล้ว! จื่ออิงรีบโลดแล่นออกจากห้องลับโดยไว มันทุ่มเทท่าร่างร่อนร่างออกจากห้องลับ ทว่าเพียงเคลื่อนไหวผ่านไปได้สิบกว่าวา ก็พลันได้ยินเสียงขลุ่ยแว่วมา เสียงขลุ่ยดังกล่าวดังสดใส แผ่วผิว เป็นเพลง "ผีเสื้อเบญจมาศ" จื่ออิงหน้าซีดราวกระดาษ มันหยุดเคลื่อนไหว ยืนนิ่งสดับฟังเสียงขลุ่ยดังกล่าว จื่ออิงมิหลบหนีอีกแล้ว มันรู้ว่าสายไปเสียแล้วที่จะวิ่งหนี คนผู้หนึ่งปรากฎกายขึ้น เป็นชายกลางคนผู้หนึ่งแต่งกายดี ท่าทางสุขุมคัมภีรภาพเดินพลางเป่าขลุ่ยพลาง ขลุ่ยหยกในมือทอประกายแวววาวล้อแสงจันทร์ เป็น....หลิวหยงเคอ! เจ้าสำนักหัวซาน ว่าที่เจ้ายุทธภพคนปัจจุบัน! จื่ออิงจำได้ คนผู้นี้คือหลิวหยงเคอ... สักพักหลิวหยงเคอหยุดเป่าขลุ่ยจ้องมองใบหน้าจื่ออิงเช่นกัน ทั้งสองจ้องหน้ากันเนิ่นนาน จื่ออิงมองผู้ที่มันแค้นที่สุดด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทว่าแววตาของมันลุกโชติช่วงราวเปลวเพลิง หากว่าดวงตาสามารถทำให้ผู้คนลุกไหม้ติดไฟได้ ดวงตาของจื่ออิงคงแผดเผาหลิวหยงเคอจนมอดไหม้ไม่หลงเหลือแม้เพียงเถ้าธุลีแล้ว! สักครู่เจ้าสำนักบู้ตึ๊งค่อยๆ กล่าวว่า “ทั้งหมดยังคงเป็นแผนของท่านตั้งแต่แรก?!” หากหลิวหยงเคอรับคำ  “อืม...” “ท่านลอบสังหารท่านอาจารย์ เพื่อให้เกิดสุญญากาศทางอำนาจ” จื่ออิงพูดว่า “ท่านอ่านออกว่าข้ายังอ่อนแอและไม่มั่นใจว่าจะสามารถสืบตำแหน่งเจ้ายุทธภพ จึงพานล่อลวงข้าด้วยสิ่งที่ข้าปรารถนา ...เชิดข้าเป็นหุ่น เพื่อให้หอห้ากระบี่ทำสงครามกับฉิกจับอิด ...ใช่หรือไม่?” เจ้าสำนักหันซานผงกศีรษะอีก “นั่นนับเป็นเหตุผลหนึ่ง ทว่าข้ายังต้องการให้ฉิกจับอิดที่คิดคดขายชาติกลายเป็นศัตรูของส่วนรวม ตัวเราแม้มักใหญ่ใฝ่สูง แต่มิคิดคดขายชาติ!!!!" เว้นนิดหนึ่งกล่าวว่า "ที่จริงเจ้านับเป็นอัจฉริยะผู้หนึ่งหากมิใช่ที่ผ่านมาถูกกิเลสครอบงำจนขลาดเขลา อาจมีวันทัดเทียมอาจารย์ของเจ้าได้ในที่สุด” “...ที่แท้ท่านเป็นผู้ริเริ่มเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในยุทธจักรทั้งหมด” จื่ออิงกัดฟันกรอด แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 22:08:04 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ก.ค. 48 20:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ฮา ฮา เจ้าพูดเช่นนั้นก็มิถูกเสียทีเดียว เราแม้ก่อเรื่องวุ่นวาย แต่ก็ช่วยกอบกู้แผ่นดินเอาไว้ด้วย!" “ท่านเก่งกล้ายิ่งนัก กลับสามารถวางแผนเรื่องราวทั้งหมดเพียงลำพัง?" หลิวหยงเคอพริ้มตาลง “ที่จริงก็มิใช่เพียงเราผู้เดียว ทว่าใครเป็นผู้ให้การช่วยเหลือเรา เจ้ามิจำเป็นต้องล่วงรู้ดอก เจ้าทราบเพียงว่าเราเป็นผู้แนะนำให้เฒ่ามากวาสนาที่นิสัยสุขุมเยือกเย็นปลอมเป็นตั๋วล่ายสุกผู้หยาบคายไปแทรกแซงคุนหลุน ด้วยเหตุผลที่ว่าบุคคลทั่วไปย่อมมิทันได้สงสัยชนชั้นกักขฬะหยาบคายเช่นมัน! จากนั้นข้าจึงลงมือสังหารนางชีเฒ่านั่นแล้วป้ายสีให้ฮั่นตงเพื่อสร้างโอกาสให้ฮั่นตงปะปนเข้าสู่ฉิกจับอิด ทีนี้ข้าอยู่เบื้องหลังการที่หอห้ากระบี่และราชสำนักพยายามทำลายพรรคมาร ค่อยๆ บีบให้ฉิกจับอิดตอบโต้ทั้งๆ ที่ยังไม่เข้มแข็งเต็มที่ ข้าเฝ้าดูทุกฝ่ายทำร้ายกันจนอ่อนแรง ล้มตายลงทีละคน ฮา ฮา" เว้นนิดหนึ่งกล่าวว่า “พรรคเฮียงเน้ยที่ข้าสร้างขึ้นนั้นได้รับการออกแบบให้มาแทนที่บนโครงสร้างของฉิกจับอิดโดยเฉพาะ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ข้าเพิ่งเริ่มขึ้น มันเป็นแผนที่ใช้เวลาตระเตรียมการเกือบสิบปี ต้องอดทนเนิ่นนาน รอคอยอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน และมันก็สำเร็จทุกขั้นตอน” ชายผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นวิญญูชนกำราบมารพูดเป็นฉากๆ จื่ออิงนิ่งไปเนิ่นนาน มันค่อยสำนึกได้ว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้านั้นยิ่งใหญ่ ชั่วร้ายกว่าที่มันคิดหลายเท่านัก มันมิอาจเทียบเทียมได้เลย ...มันจะนึกแค้นเพียงใด สุดท้ายก็ยังอดมิได้ที่ต้องรู้สึกเคารพ และนับถือต่อจิตใจอันเด็ดเดี่ยวเข้มแข็ง และความอดทนของอีกฝ่าย “ในเมื่อแผนการลุล่วงสำเร็จทุกประการ ใยท่านมิไปเก็บเกี่ยวผลลัพธ์เหล่านั้น กลับมายืนเป่าขลุ่ยให้แก่ข้าพเจ้าเช่นนี้?” เจ้าสำนักบู๊ตึ้งถามอย่างสิ้นหวัง หลิวหยงเคอพลันยิ้มเยือกเย็น กล่าวว่า "เรายังมีภาระกิจที่สำคัญประการหนึ่ง เจ้าลองคาดเดา?" จื่ออิงนิ่งไปชั่วครู่ ค่อยปริปากกล่าวช้าๆ "ท่านต้องการชีวิตข้าพเจ้ากระมัง?" "ฮา ฮา จื่ออิงเอย จื่ออิง จนแล้วจนรอดเจ้าก็ยังมิสามารถคาดเดาจิตใจของเราผู้นี้ได้โดยตลอด เหตุใดเราต้องสังหารคนพิการเช่นเจ้า ตัวเจ้าในตอนนี้มีปัญญาทำอันใด? ผู้ใดยังจะสนใจคนเยี่ยงเจ้ากัน?" จื่ออิงขบกรามแน่น มันคิดโถมเข้าเสี่ยงชีวิตกับอีกฝ่าย น่าเสียดายที่ร่างกายของมันคล้ายมิยินดีรับฟังคำสั่งของมันแล้ว ขาทั้งสองข้างของมันอ่อนล้า มือที่ถือกระบี่แม้ยังสามารถกำประบี่เอาไว้ แต่มิมีแม้แต่แรงจะยกตัวกระบี่ให้ตั้งตรง ความล้มเหลว ผิดหวังต่างๆ นาๆ ประดังประเดเข้าใส่ จื่ออิงพังทลายแล้ว มันในเวลานี้มิต่างกับคนตาย มิต่างกับซากศพ เป็นเช่นเดียวกับซากที่ยังมีลมหายใจอยู่!!!! จริงดังที่หลิวหยงเคอกล่าว มันมิจำเป็นต้องสังหารจื่ออิง อีกฝ่ายได้ตายไปแล้วสำหรับมัน! "อ้อ ยังมีอีกเรื่องที่เจ้าควรทราบ คัมภีร์ "กระบี่สัณฐานที่สาม" ที่เจ้าพบเจอในห้องลับ นั่นก็เป็นฝีมือของเราเอง!" "ท...ท่าน?" "อืม เรากลัวเจ้าจักมิได้เป็นผู้นำ "หอห้ากระบี่" ทั้งยังเกรงกลัวมิมีผู้ใดยอมติดตามเจ้า ดังนั้นเราลอบนำคัมภีร์ที่เรารื้อค้นจากซากศพอาจารย์เจ้า ลอบไปเก็บไว้ในห้องลับ เพียงแต่ตอนที่เรานำไปวาง เราได้แบ่งเอาส่วนที่เป็นขั้นตอนฝึกลมปราณของคัมภีร์เก็บเอาไว้ ดังนั้นเจ้าเพียงได้ฝึกแค่เพียงเพลงกระบี่ แต่ขาดลมปราณ ฮา ฮา ดังนั้นเจ้ามีความสำเร็จแค่ขั้นที่เจ็ด! ซึ่งต่างกับเรา!" "ท...ท่าน ท่านลอบฝึกวิชาของบู๊ตึ๊ง!" "ถูกต้อง! และผู้ที่จะสำเร็จยอดวิชานี้ได้ในโลกนี้ก็มีเพียงเรา...ผู้เดียว!" ที่แท้ผู้ที่ลอบเอาคัมภีร์ไปวางไว้ให้จื่ออิงพบเจอ เพื่อฝึกฝนไปสู่เส้นทางผู้นำ "หอห้ากระบี่" ก็คือ...หลิวหยงเคอเอง! และตัวเจ้าสำนักหัวซานก็ยังลอบฝึกวิชานี้ด้วย นี่จึงเป็นเหตุผลที่ย้อนไปเมื่อครั้งที่หลิวหยงเคอประมือกับเหวินเหม่ยชิง กระบวนท่าสุดท้ายที่เจ้าสำนักสาวแห่งหันซานได้ใช้ออก ซึ่งก็คือสุดยอดวิชาของเหวินเหม่ยชิง กระบวนท่าธรรมเดียว! เวลานั้นดวงตาของหลิวหยงเคอเปล่งประกายแปลกประหลาดเช่นเดียวกับจื่ออิงในยามใช้เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม จากนั้นพลังลมปราณจากกระบวนท่าธรรมเดียวได้สูญหายไปกึ่งหนึ่ง ยามนั้นเหวินเหม่ยชิงกลับเข้าใจผิดว่าเป็นเพราะตนเองฝืนใช้พลังมากเกินไป ที่จริงแล้วเป็นผลจากการที่ถูกพลัง "ลมปราณสัณฐานที่สาม" ซึ่งใช้คู่กับกระบี่สัณฐานที่สามดูดซับไปกึ่งหนึ่งนั่นเอง! จื่ออิงทรุดนั่งลงกับพื้น เวลานี้มันมิหลงเหลืออันใดอีกแล้ว ต่อให้มันได้คัมภีร์ส่วนที่เหลือมา และฝึกฝนจนสำเร็จ มันก็มิใช่คู่มือของอีกฝ่ายอยู่ดี เนื่องเพราะเดิมทีพลังฝีมือของมันก็เป็นรองอีกฝ่าย เมื่อต่างคนต่างฝึกฝนเช่นเดียวกัน พลังฝีมือย่อมมิหนีห่างกันเท่าใด อย่าว่าแต่อีกฝ่ายฝึกฝนมาเนิ่นนานกว่า อย่างไรมันก็มิอาจติดตามได้ทัน!!!!!! หนทางสุดท้ายของมันปิดตายลงในที่สุด! แล้วตัวมันเล่าจะยังมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? "ท่านฆ่าข้าพเจ้าเถิด!" จื่ออิงกลับเป็นฝ่ายขอร้องให้หลิวหยงเคอสังหารมันเอง! หลิวหยงเคอยิ้มเยือกเย็นกล่าวว่า "เจ้ายังมิคู่ควร หากคิดใคร่ตายเจ้าคงต้องจัดการด้วยตนเอง แต่ว่า....เจ้ามีความกล้าที่จะลงมือหรือไม่ล่ะ? ฮา ฮา ฮา" มันกล่าวจบก็เดินจากไปโดยมิแยแสสนใจจื่ออิงอีกเลย จื่ออิงยกกระบี่ในมือขวางที่ลำคอ มันจดจ้องเนิ่นนาน สุดท้ายก็มิอาจตัดใจเชือดลำคอของตนเองได้ น้ำตาของมันทะลักล้นจากเบ้าตา มือที่กำกระบี่ค่อยคลายออก ปล่อยให้กระบี่ร่วงหล่นลงบนพื้น "อ...อา..อาจารย์...ข้าพเจ้า...ขออภัย" ................................. หลังจากนั้นผ่านไปสองวัน มีคนตัดฟืนผู้หนึ่ง พบเห็นชายแต่งกายขาดวิ่นยืนนิ่งอยู่ริมผาทำท่าจะกระโดดลงไป ชายตัดฟืนเห็นเช่นนั้นก็พยายามเข้าไปห้าม แต่ก็สายเสียแล้ว คนผู้นั้นพลันทิ้งร่างลงสู่หุบเหวลึกหมื่นวา ชั่วเสี้ยววินาที คนตัดฟืนระลึกได้ว่าเขาเคยเห็นใบหน้าเช่นนี้ที่ใดมาก่อน เขาจดจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า คนที่โดดเหวเมื่อครู่คือ....เจ้ายุทธภพจื่ออิง แต่แล้วเขาก็ละทิ้งความคิดนั้นไปเสีย เพราะมันคิดว่าคนที่มีความเพียบพร้อมทุกอย่างเฉกเช่นเจ้ายุทธภพจะมากระโดดผาฆ่าตัวตายได้อย่างไร? ตัวมันเองเป็นคนตัดฟืน อาศัยอยู่ตามป่าเขาแม้อดมื้อกินมื้อ ทว่ายังมิเคยคิดฆ่าตัวตายมาก่อน หากคนเป็นเจ้ายุทธภพต้องกระโดดเหวฆ่าตัวตาย? สู้เป็นคนตัดฟืนเยี่ยงมัน แม้อดมื้อกินมื้อ ยังจะมิประเสริฐกว่าหรือ? แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 48 19:41:41 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 21:55:56 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 21:55:01 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ก.ค. 48 20:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนเก่าๆ ตอนที่ 87 ปฏิบัติการเฮียงเน้ย!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3606456/W3606456.html#30 ตอนที่ 86 เส้นทางที่ทอดขนานกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3592100/W3592100.html#40 ตอนที่แล้ว  ตอนที่ 85 พ่ายแพ้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3577806/W3577806.html#28 ตอนที่แล้ว บทที่ 84 สูงสุดคืนสู่สามัญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3554435/W3554435.html#37 ตอนที่ 83 ตัวตนแท้จริงของ "วาสนา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3531471/W3531471.html#29 ตอนที่ 82 ฉิกชำระแค้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3503314/W3503314.html#18 ตอนที่81 "ขิงแก่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3489130/W3489130.html ตอนที่ 80 มรณานุสติ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3471428/W3471428.html ตอนที่ 79 กระดาษเปล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3456457/W3456457.html ตอนที่ 78 "นัว!" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3358502/W3358502.html ตอนที่ 77 พัวพันสัปยุทธ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3343067/W3343067.html ตอนที่ 76 เงาพรายจำแลง (ชื่อตอนออกจะขัดๆ ไปนิด) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html ตอนที่ 1-75 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html#2 แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html คุณคือใครในยุทธภพ แบบทดสอบความเป็นจอมยุทธของคุณ!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3571378/W3571378.html#80 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ก.ค. 48 20:59:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุยกับนักอ่าน DogRobo ติดตามๆ ไม่เป็นไรคับ   ^_^ ไม่งั้นผมอาจลงแดงจนธาตุไฟเข้าแทรกได้ อิอิ >>> ขอบคุณมากครับ Scottie ดูซิ จะมีเรียกชื่อเฮียงเน้ยผิดบ้างปล่าว อิอิ >>> สงสัยจะไม่มีครับ อุ อุ Z4t4nGuru bofh ไม่เห็น ดอก สักอัน . >>> มีแล้วนะครับ ฮันโซ ไปดู คุณคือใครฯ มา น่าจะมี property เรื่อง wisdom บ้างนะเนี่ย ไหงมีแต่ ท่าร่าง และ ลมปราณ ทางที่ดีเอาให้ครบเลยดีก่า speed agility wisdom ฯลฯ แล้วเตรียมทำเกมส์ขาย (เย่ย) ล็อกอินใหม่ ให้ทายว่าใคร >>>> สงสัยต้องเอาไป upgrade ใน version ถัดไปครับ ส่วนท่านเป็นใคร มีคนทายแล้วนะครับ ส่วนผมทายว่า ท่าน bucky_m Psycho man หลี่เฉินเชียงตายแบบนี้ได้ไง ไม่แฟร์ ยินดีกับการเรียนจบครับ เยๆๆๆๆ ^___^............. >>> หลายๆเรื่องในโลกล้วนไม่แฟร์ครับ หลี่เฉินเชียง คิดฆ่า พี่น้องร่วมสาบาน แย่งชิงบุตร ภรรยา ก็ไม่แฟร์ ก่อตั้งพรรคฉิกจับอิด มอบเมาผู้คน หวัง ช่วงชิงแผ่นดิน ก็ไม่แฟร์ เช่นกันครับ หลายเรื่องในอดีด หากหลี่เฉินเชียงไม่ก่อขึ้น เขาคงไม่มีวันนี้ครับ ส่วนเรื่องเรียนของคุณเชษฐา ขอขอบคุณครับ ลูนาติก ในที่สุดก็ลงได้สำเร็จ ว่าแต่มันเกิดไรขึ้นแปะ5ทีไม่ติด เหอๆ แล้วอาการต่อไป รู้สึก อาหย่อยหรือปล่าว เหอๆ >>> ขอบคุณที่ช่วยลุ้นครับ ส่วนอาการคนโดนพิษซาเลอปี่ สงสัยจะเป็นเช่นนั้นแหละ ghiren ซาเลอปี้ นี่มีขายในเซเว่นใช่มะ ไอ้ที่เป็นเครื่องดื่มเย็น ๆ ใส่แก้วนั่นก็ซาเลอปี้เหมือนกัน >>> ปัจจุบันสูตรเปลี่ยนไปแล้วครับ superJ อา...เข้าใจแล้วนึกว่าเป็นพิษแบบไหนทีแท้ก็ "สเลิปปี้" นี่เอง...ช่างเป็นพิษที่ร้ายกาจจริง ๆ ..แต่ว่าคิดชื่อนี้ได้ไงนี่ "ซาเล่อปี้" ฮาฮา >>> ฮา ฮา รสา รสา มาแฮปต่อจ้า เอามาคืนแล้วค่ะ มีพิมพ์ผิดบ้างค่ะ ปรากฎการณ์ ==> ปรากฏการณ์ สถาณการณ์ ==> สถานการณ์ ว่าแต่เราชอบกินนะไอ้เจ้าสเลิปปี้น่ะ ควรจะให้อภัยดีไหมน้า โทษฐานทำให้คนอ่านลงแดงน่ะค่ะ >>> ขอบคุณ และ ขออภัยครับ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 28 ก.ค. 48 21:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เฮ้อ เสียดายดีมั้ยเนี่ยที่ฆ่าตัวตาย จากคุณ : scottie - [ 28 ก.ค. 48 21:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เฮ้อออออออ ความตายของบางคนช่างบางเบาดุจปุยนุ่นเสียนี่กระไร................. จากคุณ : chkob - [ 28 ก.ค. 48 23:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 * . จากคุณ : ฮั่นตงกูรู (Z4t4nGuru bofh) - [ 28 ก.ค. 48 23:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จื่ออิง..ตัดสินใจเยี่ยงนี้..สู้คนตัดฟืนคนหนึ่ง ไม่ได้จริง ๆ..โอ..ชีวิต...เหลือขุนเขาแมกไม้ไว้..ไยวิตกจะไร้ฟืนไฟ..นี่ละเขาถึงเรียกว่า "คิดสั้น"...อืม...จุ๊ดจู๋จริง ๆ จากคุณ : superJ - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 02:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตกผาแล้วจะเจออาจารย์มั้ยเนี่ย หรือได้เสี่ยวซา  ช่วยไว้  แล้วกราบเสี่ยวซาเป็นอาจารย์ 5555 มั่วเจงๆ ตู จากคุณ : DogRobo - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 08:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สงสารจื่ออิงจัง...T_T จากคุณ : ghiren - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 17:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบประกาศแถลงการณ์ว่าที่จ้าวยุทธภพ คิดให้ลึกๆ ก็เป็นอะไรที่น่าขำ แสบ แบบที่อีกฝ่ายเห้นแล้วคงหัวร่อก็ได้ ร่ำไห้ก็ออก และล้อเลียนสังคมอยู่ในที(แม้ว่าคุณแต่งอาจไม่ได้ตั้งใจให้ออกไปแนวนั้น) แถมมีการใช้ศัพท์ร่วมสมัย เช่น เกิดสุญญากาศทางอำนาจ นี่ถ้าเปลี่ยนเป็นสุญญากาศทางการเมือง คงจะได้เฮดี กับบางคน มีชีวิตอยู่ ลำบากกว่าการตายจริงๆ ทีมแต่งนิยายเข้าใจผูกเรื่องและสร้างบุคคลิกภาพตัวละครได้ซับซ้อนหลากหลายชั่วดีผสมผสานวุ่นวาย ช่วงอ่านตอนแรกๆ ไม่คิดว่าจะลึกล้ำซับซ้อนขนาดนี้เลยครับ คารวะ 3 จอกเลยครับ นับถือๆ จากคุณ : Psycho man - [ 30 ก.ค. 48 18:20:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอ! ชีวิต จากคุณ : มาดาม เค - [ 31 ก.ค. 48 14:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ทราบว่าล้อเลียนท่านนายกป่าวเนี่ย จากคุณ : ด็อก - [ 1 ส.ค. 48 10:32:42 A:68.38.192.146 X: TicketID:055338 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แถลงการณ์ว่าที่จ้าวยุทธภพ นี่คล้ายพรก.ที่ออกใน3จังหวักชายแดนอ๊ะปล่าว ผมว่าจื่ออิงโดดผาแต่ไม่ตายนา ดูอย่างเสี่ยวซาคราวก่อนตกเขายังไม่ตายเลย แถมเก่งขึ้น เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 1 ส.ค. 48 13:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หุหุ สะใจซาดิสต์จริงๆ เย่ยมะช่าย สะใจจอมวางแผนอย่างพี่หลิวเจงๆ เหอๆ จากคุณ : ฮันโซ - [ 1 ส.ค. 48 14:11:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หลุดบท..... หลังจากที่จื่ออิงพยายามสังหารตัวเองด้วยการใช้วิธีต่างๆอยู่หลายวิธี ทว่าแต่ละวิธีมันล้วนรู้สึกว่ามีข้อติดขัด จนไม่สามารถกระทำได้ จนมันรู้สึกท้อ!! แต่หากแบกหน้าอยู่ต่อไปก็อับอายผู้คน จะกลับไม่มุ่งมั่นฝึกวิชาก็ไม่รู้จักไปฝึกอะไร ที่จะมาเอาชนะหลิวหยงเคอได้ สองวันผ่านไป...... ระหว่างมันนั่งเหม่อลอยอยู่ริมผา "โอววว... พระเจ้าช่วยกล้วยทอด!!" มันอุทานด้วยความตื่นเต้น "ทำไมเราจึงไม่เคยนึกถึงนะ?" "เจ้าเด็กเสี่ยวซานั่นตกไปตรงหน้าผานี้นี่นา ก่อนที่มันจะกลับมาเก่งปานพระเจ้า" มันนึกในใจอย่างลิงโลด "แล้วนิยายกำลังภายใน ส่วนใหญ่ตกเขาแล้วไม่ตายทั้งนั้น!!!! แถมกลับขึ้นมาเก่งโคตระอีกต่างหาก" "ฮ่า ฮ่า ฮ่า หลิวหยงเคอเอยเจ้าเสียทีเฉลียวฉลาดกลับมิสังหารอัจฉริยะอย่างข้า วันหน้าเจ้าต้องสำนึกเสียใจแน่นอน" ว่าแล้วมันก็โดดลงหน้าผา เพราะเกรงว่าคนตัดฟืนจะมาห้ามทัน จากคุณ : มันโต - [ 1 ส.ค. 48 14:47:00 A:203.148.243.114 X: TicketID:004821 ]

ความคิดเห็นที่ 19 นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ ตัวละครในเรื่อง รวมทั้งพฤติการณ์ของตัวละคร เป็นเรื่องที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น!!!! จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 1 ส.ค. 48 15:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : GTW - [ 1 ส.ค. 48 19:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอเลื่อนลงไปวันจันทร์นะครับ แต่งไม่ทันครับ ขออภัยด้วยสำหรับคนอ่านที่เข้ามาติดตามนะครับ จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 4 ส.ค. 48 20:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โชคดีไม่ลงแดง เพราะตอนนี้ยังตามไม่ทันเลยค่ะ แค่เก็บไปเฉย ๆ ก่อนน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 5 ส.ค. 48 23:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จำกันได้ก่า จากคุณ : น้อง ปีแปด - [ 8 ส.ค. 48 09:30:58 A:61.91.204.150 X: TicketID:014394 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ ^ จำได้ครับ หายไปไหนซะนานเลยครับ? จากคุณ : มันโต - [ 8 ส.ค. 48 11:11:38 A:203.148.243.114 X: TicketID:004821 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สนุกๆๆมากมายกว่าจาอ่านตามจนทัน แต่งเก่งจังเรยอะ ขอคารวะ จากคุณ : (..) - [ 8 ส.ค. 48 17:59:17 A:210.175.195.202 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอออนุญาติเลื่อนอีกครั้ง เป็นวันพฤหัสครับ ตอนนี้ที่จริงผมแต่งเสร็จแล้ว 12 หน้า พอที่จะลงได้ แต่ตอนนี้เป็นตอนที่ยาว และไม่สามารถแบ่งลงได้ เพราะจะขาดความต่อเนื่อง และจะกระเทือนต่อเนื้อเรื่องที่จะพบเจอในตอนต่อๆ ไป จึงขออภัยที่ต้องเลื่อนอีกครังไปเป็นวันพฤหัส ซึ่งคราวนี้รับรองว่าไม่เลื่อนอีก ถ้าไม่ทันยังไงก็จะลงไปเท่าที่มีเลย ซึ่งถึงตอนนั้นหากไม่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็คงได้ไม่น่าจะน้อยกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ซึ่งคงเพียงพอที่จะไม่ทำให้ขาดความต่อเนื่อง และไม่กระทบต่อเนื้อเรื่องที่เหลือ ขอบคุณครับ ป.ล. รับรองว่ายาวจุใจครับ น่าจะไม่ต่ำกว่า 20 หน้า แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 48 21:48:55 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 48 21:47:42 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 8 ส.ค. 48 21:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไปเขียนต้นฉบับมาครับ ตอนนี้วางแผงแล้ว...แด่..เจ้าดอกไม้ในรั้วมหาวิทยาลัย ครับ ช่วงนี้กลับมาติดตามผลงานได้แล้ว ชอบมากครับ นับวันจะหาคนที่เขียนนิยายด้วยใจรักแล้วก็มาราธอนได้ยากมาก จากคุณ : น้อง ปีแปด - [ 8 ส.ค. 48 21:58:52 A:61.91.204.150 X: TicketID:014394 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เอิ๊อกกกก เป็นลมดีกว่า เบี้ยวอีกที จะ ไม่ตามวางใข่เด็ดขาด . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 8 ส.ค. 48 22:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตามทันแล้วค่ะ ปล. อนุญาต ไม่มีสระอิค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 9 ส.ค. 48 21:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 30 “กลุ่มจอมยุทธขาประจำ” ระวังนายกเรียกค่าลิขสิทธิ์นะคะ จากคุณ : แม่เฒ่า - [ 10 ส.ค. 48 08:48:42 A:71.0.195.34 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ้อ ถึงท่านปังตอ อ่านถึงตอนนี้ คงเข้าใจแล้วนะครับว่า ทำไมตอนประลองยุทธ ตั๋วล่ายสุก จึง แพ้ให้กับหลิวหยงเคอง่ายๆ ตอนนี้ได้คำตอบแล้วนะครับ จากคุณ : มันโต - [ 10 ส.ค. 48 13:29:04 A:203.148.243.114 X: TicketID:004821 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนต่อไปกั๊บ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3661999/W3661999.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 11 ส.ค. 48 01:11:04 ]