ถ้าจะรัก  ก็จงรัก  ภักดีมั่น
ถ้าจะฝัน  ก็จงฝัน  อย่าหวั่นไหว
ถ้าจะคอย  ก็จงคอย  อย่าน้อยใจ
ถ้าจะให้  ก็จงให้  จากใจจริง

หากแม้เขาเปลี่ยนใจไปเป็นอื่น
จะทนฝืนรั้งได้สักแค่ไหน
ชั่วขณะเดียวทำทุกอย่างไป
แต่คงไม่อาจทำตลอดกาล

ช่วงเวลา ณ ขณะหนึ่ง
เป็นช่วงซึ่งควรจำเมื่อวันผ่าน
แม้วันหน้าจักต้องทรมาน
เรื่องวันวานกล่อมเกลี้ยงหล่อเลี้ยงใจ

ยามรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน
คบไม่นานรักมีสีสดใส
เนิ่นนานนักดอกรักโรยราไป
น้ำผึ้งใยว่าขมตรมฤทัย

ถ้าจะรัก  ควรเป็นรัก  ภักดีมั่น
ถ้าจะฝัน  ควรเป็นฝัน  ไม่หวั่นไหว
ถ้าจะคอย  ควรรอคอย  ทั้งห้วงใจ
ถ้าจะให้  ควรมอบให้  จากใจจริง

มีความหวังมากมายในชีวิต
ในความคิดไม่เคยขอเป็นหญิง
หมายเลขสองสามสี่นี้จริงจริง
ด้วยว่าหยิ่งศักดิ์ศรีมีติดตัว

แต่ไฉนไปคิดรักติดมั่น
สร้างความฝันอยู่ในไฟสลัว
คอยเขาใต้แสงหรี่ที่หวั่นกลัว
ตาพร่ามัวหลงรักเขาเรายังงง

ขออภัยที่ฉันนั้นทำผิด
ดันไปคิดรักเขาเฝ้าลุ่มหลง
หวั่นเจ้าของครองเขาไม่ปลดปลง
เธออาจส่งเท้ามาใส่หน้าเอา

ถูกศรรักปักอกตกสะท้อน
จะกินนอนคิดถึงซึ่งตัวเขา
อยากจะรู้วันนี้  “คนดี” ของเรา
จะสุขเศร้าอย่างไรให้กังวล

เคยคาดหวังมากมายในชีวิต
จะไม่ผิดพลาดไปในทุกหน
จะไม่เป็นมารร้ายใฝ่ผจญ
จะไม่ทนให้ตราหน้าประจาน

แต่เพิ่งรู้วันนี้ราคีจับ
ถูกประทับบนหน้าว่าทางผ่าน
ใครรู้คงแช่งด่าว่าเป็นมาร
ไฟรักผลาญจิตใจให้ติดตม

ด้วยรู้เพียงว่าเธอไม่ต้องการ
จะผสานรอยร้าวคราวขื่นขม
ไม่ยอมปรับปรุงตัวมัวแต่ตรม
ทุ่มทับถมปัญหาใส่ให้รักลา

จนจำต้องเลิกร้างห่างกันแล้ว
คนละแนวความคิดติดปัญหา
ตกลงกันไม่ได้เลยสักครา
ยามปรึกษาความเห็นเป็นสวนทาง

ทนอยู่ไปไม่รอดจอดแน่แน่
เธอไม่แลเหลียวมองตอนอ้างว้าง
ไม่ใส่ใจรักจึงถึงที่จาง
ต้องเหินห่างลาไปไกลจากเธอ

แต่ว่าเธอไม่ยอมพร้อมใจหย่า
เพียงแค่ว่าหยิบยื่นข้อเสนอ
อยากแยกทางไปฟ้องเอาสิเออ
ฉันจึงเก้อตกเป็นรองครองน้ำตา

เกิดเป็นคนที่สามสี่ไม่ดีเลย
ไม่เปิดเผยอยู่ลับลับกับครหา
ใครก็คิดว่าเราแก่งแย่งมา
ถูกตราหน้าเป็นเมียน้อยถ่อยตัวจริง

ก่อนหน้าเราเขามีคนที่สอง
แต่ประคองรักไม่ได้เพราะฝ่ายหญิง
ไปมีคนรักใหม่ไว้แอบอิง
จึงถูกทิ้งไปด้วยใจเรรวน

ทว่าเราต่างกันที่มั่นใจ
มอบรักให้หมดเลยไม่เคยผวน
พูดออกจากใจจริงใช่ทิ้งทวน
รักล้วนล้วนจากใจให้หมดเลย

จะรอดูสองปีที่สัญญา
จะรักษาได้ไหมไว้เฉลย
จะไม่ให้น้องเป็นรองอย่างเคย
จะเปิดเผยรักเราให้เขาฟัง

ขอดูให้รู้แน่ที่การทำ
ใช่พูดย้ำความเดิมเสริมความหวัง
น้ำคำใช่ใช้ยืดเวลาประทัง
สองปีหลังจะคอยดูผู้สัญญา


เนื่องด้วยว่า  นภลัย  ได้ไปอ่านกลอนของน้องคนหนึ่งที่ใบหญ้า  และ สะดุดใจกับกลอนบทนี้

ถ้าจะรัก  ก็จงรัก  ภักดีมั่น
ถ้าจะฝัน  ก็จงฝัน  อย่าหวั่นไหว
ถ้าจะคอย  ก็จงคอย  อย่าน้อยใจ
ถ้าจะให้  ก็จงให้  จากใจจริง

จึงขอน้องนำมาเขียนเรื่องเศร้าของตัวเอง    หากพี่ ๆ ท่านใดมีข้อแนะนำ

ขอความกรุณาทิ้งคำแนะนำไว้  ถ้ามีโอกาส  นภลัยจะกลับเข้ามาอ่าน

และคิดทบทวนดี ๆ ภายใน  2  ปี   ที่นภลัยรับคำสัญญากับ * คนดี * คนนั้นว่า......จะรอ

จนกว่าจะถึงวันนั้น.......  

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

นภลัย