ความคิดเห็นที่ 1 ท้องฟ้าเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนยามบ่ายในขณะนั้น แดงฉานราวกับถูกสาดด้วยสายโลหิต เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงพายุใหญ่ที่กำลังจะอุบัติขึ้นในไม่ช้า ในขณะที่ท้องทะเลอันปั่นป่วนไปด้วยกระแสคลื่น เหล่าเรือรบโรมันโบราณนับร้อยก็กำลังลอยละล่องโยกไหวไปมาราวกับฝูงปลาที่ผุดขึ้นมาโลดแล่นบนผิวน้ำ แลเห็นใบพายขนาดใหญ่มากมายของเรือแต่ละลำนั้นวาดว่ายเป็นจังหวะราวกับครีบของปลาที่โบกพัดสะบัดพลิ้ว บนเรือลำหนึ่งซึ่งเป็นจ่าฝูงของกองเรือรบโรมันอันเกรียงไกรนี้... เดมิเซียส แม่ทัพผู้องอาจสง่างามในขุดนักรบโรมันอันดุดันน่าเกรงขาม เดินออกมาที่ดาดฟ้าเรือ ซึ่งขณะนั้น เหล่าบรรดานายทหารหลายคนกำลังยืนรวมกลุ่มกันอยู่ นายทหารทั้งมวลทำความเคารพเดมิเซียสอย่างนอบน้อม ก่อนที่สตาร์ตัส ผู้เป็นมือขวาได้เข้ารายงานสถานการณ์ต่างๆให้ผู้บังคับบัญชาของตนทราบ " คาดว่าจะมีพายุใหญ่ อาจเป็นอุปสรรคให้การเดินทางล่าช้าไปอีก " เดมิเซียสยกมือขึ้นลูบคางพลางว่า " รักษาระดับความเร็ว แล้วเกาะกลุ่มกันไว้ ส่งสัญญาณให้เรือทุกลำเตรียมรับสถานการณ์ฉุกเฉิน " กล่าวจบ แม่ทัพผู้ห้าวหาญหันไปมองนายทหารหนุ่มรูปหล่อผู้หนึ่งซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลนักพลางเอ่ย " เอริออส เข้ามาข้างในหน่อย " เดมิเซียสว่าพลางก็เดินกลับเข้าไปภายในห้องพักของตนโดยมีเอริออส นายทหารหนุ่มหุ่นล่ำเดินตามมาติดๆ โดยไม่รู้เลยว่าสตาร์ตัสเหลือบมองเอริออสด้วยแววตาแห่งความริษยา เมื่อทั้งสองเข้าสู่ห้องอันมิดชิดเอริออสได้หันไปปิดประตู เดมิเซียสก็หยุดยืนจังก้าอยู่กลางห้อง พลางจ้องมองเอริออสด้วยสายตาอันกรุ้มกริ่ม ฝ่ายเอริออสเองก็ดั่งรู้เป็นนัย เขาเดินเข้ามายืนประจันหน้ากับผู้บังคับบัญชาของตนก่อนที่เดมิเซียสจะยกมือขึ้นลูบไล้เรียวคางและใบหน้าอันหล่อเหลาของลูกน้องผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดทางเพศ แม้เพียงบุรุษด้วยกันยังยามจะหักห้ามความรู้สึกผิดแผกนั้นได้ เอริออสถูกรั้งใบหน้าเข้าหาแม่ทัพผู้องอาจ ก่อนที่เรียวปากอันบางเบาจะถูกตระโบมพรมจูบอย่างดุดันจากเดมิเซียสผู้เถื่อนดิบราวกับสีห์ราชผู้คุโชนไปด้วยเพลิงสวาทที่เผาผลาญ เรือนกายอันกำยำและกล้าแกร่งภายใต้ชุดเสื้อเกราะนักรบโรมันอันเทอะทะและหนักอึ้งนั้นกอดก่ายโอบกระชับกันอย่างหนักหน่วงพลางต่างช่วยกันปลดเปลื้องเครื่องพันธนาการร่างกายของกันและกันนั้นออกอย่างรวดเร็วจนแผ่นอกอันกำยำสมชายชาตรีนั้นปรากฏแก่สายตา ลีลารักของเดมิเซียสนั้นสร้างฝันอันบรรเจิดให้บังเกิดขึ้นแก่เอริออสอย่างซ่านกระสัน จนกายาแห่งชายฉกรรจ์ทั้งสองนั้นสั่นสะท้านตอบรับเป็นจังหวะกันอย่างต่อเนื่องไปตามครรลอง ในขณะที่ภายนอกห้องแห่งนั้น สถานการณ์อันคับขันก็ได้เริ่มอุบัติขึ้น เกลียวพายุอันกรรโชกแรงได้โหมกระหน่ำใส่กองเรือรบอันเกรียงไกรจนแลเห็นลำเรือนับร้อยโยกไหวโครงเครงไปมาอย่างน่ากลัว ซึ่งท้องฟ้าในพลานั้นก็ปกคลุมไปด้วยกลุ่มเมฆสีดำสนิทและกระแสลมก็โหมกระพือพัดแรงขึ้นทุกขณะอย่างไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงได้ง่าย ตรงกันข้าม กลับดูจะยิ่งดุดันแข็งกร้าวราวเทพเจ้าพิโรธ สายฟ้าฟาดฟันลงมาหลายสาย ซึ่งหลังจากนั้น หยาดฝนมากมายก็เทกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เรือทุกลำก็ยังคงแล่นฝ่าเกลียวคลื่นที่ถาโถมนั้นต่อไปโดยไม่ประหวั่นพรั่นพรึงกับสถานการณ์ที่ประสบเลยแม้แต่น้อย หากแต่บนรือแม่ทัพนั้น นาริอุส ผู้เป็นนายทหารมือซ้ายแห่งเดมิเซียสได้วิ่งขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ หมายเข้ารายงานสถานการณ์ทั้งหมดให้ผู้บังคับบัญชาทราบ หากแต่เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องของแม่ทัพ เขากลับถูกสตาร์ตัสผู้เป็นมือขวาข้าขวางไว้พลางกระซิบว่า " อยากตายรึเจ้า มิรู้หรือว่ากำลังอยู่กับเอริออส " " แต่พายุเริ่มหนักขึ้น จำเป็นต้องรายงาน " " รอไปก่อน สถานการณ์ยังควบคุมได้ " สตาร์ตัสเสียงแข็งใส่ ยังผลให้นาริอุสต้องถอยจากมาด้วยความไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก ภายในห้องพักของแม่ทัพเดมิเซียสนั้น... กิจกรรมสวาทแห่งชายฉกรรจ์ดำเนินมาจนสิ้นสุดและทั้งสองต่างก็นอนกอดก่ายกันอยู่บนที่นอนภายใต้ผ้าห่มสีขาวบริสุทธิ์ผืนใหญ่ ในขณะที่ลำเรือก็โครงเครงโยกไหวขึ้นลงไปมาไม่หยุดหย่อน และเสียงฝนฟ้าอันคึกคะนองก็กระหน่ำซัดอย่างไม่ยั้ง ซึ่งเพลานั้น เสียงนาริอุส ก็ดังขึ้นมาพร้อมกับการเคาะประตูห้อง " ท่านแม่ทัพ เรือเราจมลงไปกว่าครึ่งแล้วขอรับ " เดมิเซียสได้ยินดังนั้นก็พลันลืมตารีบกระโจนลากผ้าห่มสีขาวผืนใหญ่คลุมกายลงจากที่นอนไป เผยให้เห็นร่างกายอันเปล่าเปลือยของเอริออสที่ยังคงนอนสงบนิ่งอยู่ ซึ่งพักหนึ่ง เอริออสก็รีบหันไปฉวยเสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนติดตามเดมิเซียส ออกไปโดยไม่ชักช้า บนดาดฟ้าเรืออันฉุกละหุกและสับสนวุ่นวายไปด้วยบรรดานายทหารที่กำลังสั่งการลูกเรือ... แม่ทัพเดมิเซียสผู้องอาจ ภายใต้ผ้าห่มสีขาวบริสุทธิ์ผืนใหญ่ที่โบกสะบัดกระพือพัดตามแรงลมพายุ กำลังบัญชาการหล่าทหารทั้งมวลในกองทัพด้วยความเข้มแข็งและสติปัญญาอันชาญฉลาดล้ำลึกเพื่อให้ไพร่พลฝ่าผ่านสถานการณ์วิกฤติอันเลวร้ายและสุดหฤโหดในครั้งนี้ไปให้จงได้ ซึ่งก็ดูเหมือนว่าภัยพิบัติที่บังเกิดขึ้นนั้นจะเหนือความคาดหมายและเกินขีดจำกัดที่จะควบคุมได้เสียแล้ว เกลียวคลื่นที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ทำให้รือรบหลายลำพุ่งข้าชนกันเองจนอับปางลง และบรรดาไพร่พลทหารหาญก็ลอยคอจมหายไปในมหาสมุทร บ้างก็ได้รับการช่วยเหลือจากเรือลำอื่นๆ ในขณะที่เรือบางลำกลับกิดเพลิงไหม้จนเหล่าลูกเรือต้องกระวีกระวาดกันดับไฟให้วุ่นวายไปหมด - - - - - - - - - แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 48 16:13:51 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 48 16:13:03 จากคุณ : misterpolice - [ 31 ก.ค. 48 16:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น... แม่ทัพเดมิเซียส ในชุดนักรบโรมันเดินออกมาจากห้องพักบนเรือบัญชาการพลางทอดสายตามองสภาพท้องทะเลอันสงบราบเรียบและท้องฟ้าอันปลอดโปร่งแจ่มใสไร้เมฆหมอก ฝูงนกนางนวลโผผินบินร่อนผ่านบรรดาเรือรบเพียงไม่กี่ลำที่เหลือรอดจากพายุร้ายเมื่อคืนนี้อย่างช้าๆ และสง่างาม ซึ่งเดมิเซียสเองก็มองดูเหล่าทหารหาญมากมายที่กำลังปฏิบัติกิจวัตรในยามเช้าและซ่อมแซมเรือทีชำรุดด้วยจิตใจอันขุ่นมัว สตาร์ตัสและนาริอุสเข้ารายงานความเสียหายของเรือและไพร่พล ซึ่งผลจากพายุที่กระหน่ำอย่างรุนแรงนั้น ทำให้สูญเสียชีวิตทหารไปกว่าพันนาย และเรือรบก็จมและเสียหายไปเป็นจำนวนมาก ตลอดจนเสบียงและน้ำบริสุทธิ์ที่มีอยู่ก็เหลือน้อยเต็มทน จนอาจไม่เพียงพอกับไพร่พลทั้งหมด ซึ่งหากจะเดินทางกลับสู่กรุงโรมในครานี้ เห็นทีต้องเกิดปัญหาขาดแคลนอาหารและน้ำอย่างแน่นอน เดมิเซียสได้ประชุมบรรดานายทหารชั้นผู้ใหญ่ เพื่อหารือแนวทางปฏิบัติว่าจะจัดการอย่างไรต่อไป ซึ่งในที่สุดก็ได้ข้อสรุปว่า จะต้องเดินทางต่อ ถึงแม้จะเสี่ยงกับการขาดแคลนเสบียงก็ตาม กองเรือรบโรมันเริ่มเคลื่อนออกจากตำแหน่งที่อยู่นั้นไปอย่างช้าๆ ซึ่งดูเหมือนว่าจุดหมายคือกรุงโรมนั้น จะอยู่อีกไกลลิบ แต่ถึงกระนั้น บรรดาไพร่พลที่หลงเหลืออยู่ก็ยังมีขวัญและกำลังใจดี ไม่ได้ย่อท้อต่ออุปสรรคขวากหนามแต่อย่างใด เนื่องจากทหารทุกนายได้ผ่านสมรภูมิอันดุเดือดกันมาแล้วอย่างโชกโชน จนกระทั่งในที่สุด เมื่อนาริอุสได้ส่องกล้องและพบเห็นกลุ่มควันสีขาวโชยคลุ้งขึ้นจากผิวทะเลที่สุดขอบฟ้าทางทิศตะวันตก เขาจึงรีบเข้ารายงานต่อเดมิเซียสด้วยความตื่นเต้น ซึ่งนาริอุสก็ส่งกล้องให้แม่ทัพหนุ่มผู้นั้น " คาดว่าจะเป็นควันจากปล่องภูเขาไฟ " นาริอุสกล่าวจบ เดมิเซียสจึงว่า " ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดี เราอาจมีความหวัง " แม่ทัพผู้องอาจออกคำสั่งให้มุ่งหน้าสู่จุดที่เป็นต้นกำเนิดของกลุ่มควันสีขาวแห่งนั้นในทันที ซึ่งภายหลังจากที่ฝีพายของเรือทุกลำเร่งรีบจ้วงพายจ้ำ ในไม่ช้า ภาพของเกาะแห่งหนึ่งก็ปรากฏแก่สายตา ยังความตื่นเต้นยินดีให้แก่เหล่าทหารทั้งมวลยิ่งนัก - - - - - - - - - บ่ายวันนั้น... กองเรือรบโรมันจอดกระจายกันอยู่ที่ชายฝั่งใกล้เกาะแห่งหนึ่ง ซึ่งมีภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นส่งควันสีขาวโชยคลุ้งขึ้นมาไม่ขาดาย ราวกับเป็นสัญญาณเตือนภัยอะไรบางอย่าง เดมีเซียสได้นำไพร่พลกึ่งหนึ่งขึ้นบกเพื่อตั้งค่ายอยู่ใกล้ชายหาด ส่วนกำลังอีกครึ่งหนึ่งให้อยู่บนเรือ โดยมีเอริออสเป็นผู้ดูแล ก่อนจะแบ่งกำลัง่วนหนึ่งออกสำรวจบนเกาะ ซึ่งคาดว่าน่าจะมีคนอาศัยอยู่ แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะกองทหารโรมันของแม่ทัพเดมิเซียสได้ปะทะเข้ากับชาวพื้นเมืองของเกาะแห่งนี้ และโรมันเป็นฝ่ายได้ชัย หากแต่ทางเดมิเซียสได้บอกกับชาวเกาะว่ามิได้ประสงค์จะทำร้าย หากเพียงแต่ต้องการเสบียงอาหารและน้ำเพื่อกลับกรุงโรมเท่านั้น บรรดาชาวเกาะ เมื่อได้ยินดังนั้นก็ดีใจ รีบพาเดมิเซียสและผู้ติดตามไปยังวังของเจ้าของเกาะในทันที ซึ่งเมื่อแม่ทัพโรมันและนายทหารติดตามได้เดินทางมาถึงถานที่ดังกล่าว พวกเขาก็ถึงกับตะลึงงันที่ได้เห็นเมืองอันใหญ่โตโมฬรตระการตา เต็มไปด้วยหอรบและกำแพงอันแน่นหนาราวกับจะป้องกันการรุกรานจากอริราชศัตรู เดมิเซียสและบรรดาผู้ติดตามได้รับการต้อนรับอย่างสมเกียรติอยู่ภายในท้องพระโรงอันโอ่อ่าอลังการที่ประดับประดาไปด้วยเพชรนิลจินดา จนพวกเขาทั้งหลายถึงกับทึ่งและนิ่งอึงจนพูดอะไรไม่ออก " ไม่น่าเชื่อว่าเกาะเล็กๆเช่นนี้จะมีทรัพย์สมบัติมหาศาล " นาริอุสกระซิบกับสตาร์ตัส ซึ่งตาร์ตัสก็ทอดายตามองไปรอบๆด้วยความละโมบพลางว่า " น่าจะมีมากกว่านี้อีก " ครู่ใหญ่ องครักษ์แห่งเจ้าเกาะก็มาบอกว่า พระราชาของพวกเขากำลังเสด็จมาแล้ว ซึ่งนายทหารโรมันทั้งหมดต่างก็ลุกขึ้นยืนเพื่อให้เกียรติพลางทอดสายตาไปยังด้านในสุดแห่งท้องพระโรง ซึ่งบัดนั้น มีชายหนุ่มร่างสูงสันทัด ในชุดเครื่องทรงอย่างกษัตริย์อันงามสง่าได้เดินออกมาแล้วนั่งบนบัลลังก์ เหล่านายทหารโรมันทั้งมวลต่างก้มศีรษะน้อมคำนับ ก่อนนั่งลง เหลือเพียงแม่ทัพเดมิเซียสเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่งอึงอยู่กับที่ ซึ่งเพลานั้น ดวงตาทั้งคู่ของเดมิเซียสนั้นกลับจ้องมองไปที่พระราชาของเกาะแห่งนี้อย่างไม่วางตา เนื่องจากว่าพระพักตร์แห่งพระราชาพระองค์นั้นช่างงดงามมีเสน่ห์น่าหลงใหล และดึงดูดใจแม่ทัพเดมิเซียสอย่างมาก ซึ่งเดมิเซียสเองก็โปรยยิ้มพลางส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ " ขอถวายพระพรใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ข้าพระองค์ เดมิเซียส แม่ทัพแห่งกองเรือรบโรมัน เนื่องจากเหตุพายุเมื่อคืนนี้ ได้ทำให้พวกข้าพระองค์สูญเสียเรือ ไพร่พล เสบียงอาหารและน้ำไปเป็นจำนวนมาก จนไม่อาจเดินทางกลับกรุงโรมอย่างปลอดภัยได้ จึงใคร่ขอพระราชานุเคราะห์จากพระองค์ในครั้งนี้ " พระราชาทรงยิ้มตอบ ก่อนมีพระดำรัสด้วยพระสุรเสียงอันนุ่มลึกดูอบอุ่น " เรารู้สึกยินดีมาก ที่จะได้ให้ความช่วยเหลือแก่ท่านและกองทัพโรมัน ถ้าหากท่านต้องการสิ่งใดก็ขอเชิญบอกกับองค์รักษ์ของเราได้ เราจะจัดการให้ทุกสิ่ง และตอนนี้ ขอเชิญทุกท่านไปพักผ่อนกันก่อน ในคืนนี้เราจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับพวกท่าน " - - - - - - - - - จากคุณ : misterpolice - [ 31 ก.ค. 48 16:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กลางดึก ภายในงานเลี้ยงต้อนรับกองทัพของเดมิเซียส บรรดานายทหารทั้งมวลต่างอิ่มหนำสำราญและสนุกสนานไปกับการรื่นเริงที่พระราชาทรงพระราชทานให้ ทุกคนต่างดื่มกินกันจนเมามาย ซึ่งเดมิเซียสเองก็รู้สึกเป็นสุขอย่างเหลือล้น ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับพระราชาผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ และมีพระอารมณ์ขัน จนทำให้แม่ทัพผู้องอาจนั้นถึงกับลืมเอริออผู้เป็นนายทหารผู้รู้ใจไปเลย ซึ่งในขณะนั้น เอริออสก็ถูกทิ้งให้อยู่เดียวดายบนเรือบัญชาการที่จอดทอดสมออยู่กลางทะเล ห่างจากเกาะแห่งนั้นไปไม่ไกลนัก เอริออสออกจากห้องพักมายืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ พลางทอดสายตาออกไปยังภูเขาไฟกลางเกาะซึ่งยังคงปล่อยกลุ่มควันสีขาวขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา โดยไม่มีทีท่าว่าจะดับลงเสียง่ายๆ ในขณะนั้นเอง มีนายทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งเดินถือถาดอาหารและน้ำขึ้นมาให้เอริออส ซึ่งเอริออสก็จ้องมองเขาด้วยความนใจพลางว่า " เจ้าชื่ออะไรน่ะ ข้าไม่เคยเห็นหน้าเลย " นายทหารหนุ่มรูปงามท่าทางทะมัดทแมงยิ้มตอบพลางกล่าว " ข้าชื่อบาคัส " " อึ้ม... เจ้าดูดีนะ ข้าชอบ " บาคัสหลบสายตาของเอริออสที่ลอบมองเขาอย่างใหลหลง ก่อนจะหันไปจัดสำรับอาหารให้เอริออส แล้วทำท่าจะจากไป หากแต่เอริออสจับมือชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นไว้พลางเอ่ย " อยู่กินข้าวเป็นเพื่อนข้าก่อน " เอริออสกล่าวจบก็บอกให้บาคัสนั่งลงใกล้ๆเขา ซึ่งเอริออสก็ไม่ได้กินข้าวแต่อย่างใด เขากลับนั่งมองบาคัสอย่างใจจดใจจ่อด้วยความสนใจ " " เจ้ารูปร่างดีมาก ผ่านศึกมากี่สมรภูมิแล้วนี่ ศึกครั้งที่ผ่านมาที่อิยิปต์เจ้าได้ไปร่วมรบรึเปล่า " " เปล่า ข้าถูกส่งไปที่อื่น " " แล้วเจ้าเคยร่วมรักกับผู้ชายด้วยกันหรือไม่ " " ยัง... ยังไม่เคย " " ช่างไร้เดียงสาเสียจริง " เอริออสกล่าวจบก็หัวเราะ ต่อเมื่อคำพูดหนึ่งหลุดออกมาจากปากของบาคัส เอริออสถึงกับอึ้ง " ช่วยสอนให้ข้าได้ไหมล่ะ ? " ว่าพลาง มือของบาคัสก็ไม่อยู่เฉย เขานำมือมาวางบนหน้าขาของเอริออสพลางบีบเบาๆ แล้วลูบไล้ไปมา ซึ่งการสัมผัสจากบาคัสได้กระตุ้นเร้าห้วงอารมณ์พิศวาสของเอริออสให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และทุกอย่างก็ดำเนินไปตามครรลองของมันจนกระทั่งบรรลุสู่จุดสูงสุดแห่งฝั่งฝัน - - - - - - - - - ภายหลังจากที่งานเลี้ยงต้อนรับกองทัพโรมันของแม่ทัพเดมิเซียสนั้นสิ้นสุด เหล่านายทหารโรมันชั้นผู้ใหญ่ต่างก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามห้องหับที่พระราชาทรงจัดไว้ให้ โดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้เลยว่า ภายในห้องพระบรรทมแห่งพระราชาหนุ่มผู้งามสง่าน่าหลงใหลนั้น กำลังมีบางสิ่งดำเนินไปตามครรลองของมันอย่างช้าๆและงดงามราวกับท่วงทำนองแห่งคนธรรพ์บนสวรรค์ชั้นฟ้า กายาแห่งพระราชาทอดเหยียดยาวอยู่บนแท่นพระบรรทม โดยมีเดมิเซียสผู้บึกบึนกำยำดุจช้างสารนั้นกำลังพรมจูบไปทั่วสรรพางค์กายด้วยความคลั่งไคล้ ซึ่งสองชายผู้องอาจก็ดูจะดื่มด่ำกำซาบกับรสพิศวาสอันดุดันร้อนรุ่มที่ทั้งคู่ร่วมกันสร้างสรรค์นั้นอย่างบรรเจิด ห้วงวลาแห่งความอภิรมย์ในรสรักของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไปตามครรลองราวกับคืนวันอันฉ่ำชื่นนี้ไม่มีทางจะจบสิ้นลงง่ายๆ ณ มุมหนึ่งของพระราชวัง... ท่ามกลางความมืดและเงียบสงัดในกลางดึก พลันปรากฏร่างสองชายลัดเลาะไปตามลำเนาไม้ในอุทยาน สู่วิหารหลังหนึ่งซึ่งอยู่ที่เชงภูเขาไฟอันสูงตระหง่าน ซึ่งสองชายฉกรรจ์นั้น แท้จริงเป็นสตาร์ตัสและนาริอุส ผู้เป็นมือขวาและซ้ายของแม่ทัพเดมิเซียสนั่นเอง ก่อนหน้านี้ ทั้งสองเพิ่งจะได้รับบัญชาจากเดมิซียสให้ไปสืบเาะและสำรวจดูว่าเกาะแห่งนี้มีสมบัติซุกซ่อนอยู่ที่ใดบ้าง ถ้าพบให้รีบมารายงานพื่อวางแผนการณ์บุกยึด ซึ่งในที่สุด ทั้งสองก็ได้มาพบเทวรูปใหญ่ภายในวิหาร มีกระถางทองคำตั้งอยู่เบื้องหน้าและมีคทาศักดิ์สิทธิ์อันหนึ่งเสียบปักอยู่กับแท่นบูชาหน้าเทวรูปนั้น สตาร์ตัสและนาริอุสช่วยกันดึงคทาอันล้ำค่าขึ้นมาจากแท่น ซึ่งเพลานั้นเอง บังเกิดเสียงคำรามกึกก้องไปทั่วแผ่นฟ้า ทั้งสองต่างตกใจกับปรากฏการณ์ดังกล่าวจึงรีบหลบหนีออกจากวิหารแห่งนั้นไป โดยไม่รู้เลยว่าดวงตาทั้งคู่ของเทวรูปส่องประกายแสงสีแดงสดออกมาวูบหนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานนัก บางสิ่งก็อุบัติขึ้นโดยไม่มีผู้ใดคาดคิด เกาะทั้งเกาะพลันเกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง และมีเสียงดังคำรามก้องมาจากภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ส่งควันสีขาวโชยคลุ้งอยู่นั้น ฉับพลัน ภูเขาไฟขนาดใหญ่ก็เกิดปะทุขึ้นและพ่นเพลิงสีแดงสดขึ้นมาอย่างน่ากลัว จนบรรดาผู้คนบนเกาะถึงกับตื่นตกใจและวิ่งหนีกันอลหม่าน - - - - - - - - - จากคุณ : misterpolice - [ 31 ก.ค. 48 16:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ภายในห้องพระบรรทมแห่งพระราชา... องค์รักษ์ผู้หนึ่งรีบเข้ารายงานต่อหน้าพระพักตร์ว่า บัดนี้ภูเขาไฟเริ่มปะทุแล้ว ซึ่งเจ้าผู้ครองเกาะก็ทรงมีพระบัญชาให้รีบขนย้ายผู้คนลงเรือที่เตรียมเอาไว้โดยด่วน พลางหันมาทางแม่ทัพเดมิเซียสแล้วตรัสว่า " ท่านเองก็ควรจะรีบกลับขึ้นเรือของท่านได้ คาดว่าบัดนี้เสบียงอาหารและน้ำคงพร้อมมูลแล้ว " " ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ ถ้าเช่นนั้นข้าพระองค์ขอกราบทูลลา " จบคำ แม่ทัพเดมิเซียสก็รีบออกจากพระราชวังไป ซึ่งเขาก็พบว่าสตาร์ตัส และนาริอุสได้รอคอยอยู่ที่เรือลำเลียงพลแล้ว สตาร์ตัสได้เปิดห่อผ้าที่บรรจุของชิ้นหนึ่งให้เดมิเซียสดู ซึ่งในนั้นมีคทาศักดิ์สิทธิ์วางอยู่ เดมิเซียสเผยยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมองภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่พ่นลาวาสีแดงเดือดออกมาอย่างมากมายจนเห็นเป็นทางยาวราวกับลำธารเพลิง " รีบกลับเรือใหญ่เร็ว " จบคำ เรือลำเลียงก็นำเดมิเซียสและผู้ติดตามมุ่งสู่เรือรบโรมันที่จอดทอดสมออยู่กลางทะเลนั้น ซึ่งเมื่อขบวนเรือของเดมิเซียสค่อยๆบ่ายหน้าออกจากเกาะดังกล่าว เหล่านายทหารทุกนายต่างก็จ้องมองไปยังภาพของเกาะ ที่ภูเขาไฟปะทุลาวาและเถ้าถ่านออกมาอยู่ตลอดเวลา สตาร์ตัสได้กล่าวขึ้นว่า " เสียดายเหลือเกิน ถ้าไม่เกิดเหตุเช่นนี้ เราอาจมีโอกาสได้บุกยึดทรัพย์สมบัติอีกมากมายที่ยังมีเหลืออยู่ " " ถ้ามีโอกาส เราคงได้กลับมาที่นี่อีก " กองทัพเรือโรมันอันเกรียงไกร แล่นจากเกาะภูเขาไฟแห่งนั้นไป ท่ามกลางกลุ่มควันจากเถ้าถ่านที่ฟุ้งกระจายปกคลุมไปทั่วบริเวณ ซึ่งท่ามกลางความมืดมัวนั้น เรือแตะละลำก็เริ่มจุดคบไฟเพื่อให้แสงสว่างในขณะที่เดินทางอยู่กลางท้องทะเลอันเวิ้งว้าง เดมิเซียสกำลังอยู่ในห้องพักกับเอริออส ทั้งคู่กำลังจ้องมองดูคทาศักดิ์สิทธิ์ที่สตาร์ตัสและนาริอุสฉกชิงมาได้จากวิหารในพระราชวังของพระราชาผู้ครองเกาะ คทาศักดิสิทธิ์นี้มีความงดงามมาก แล้วก็มีความลึกลับแอบซ่อนอยู่ ซึ่งมิมีผู้ใดล่วงรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร เอริออสเข้าแนบชิดเดมิเซียสไว้พลางว่า " ท่านไม่กลัวว่าคทาอันนี้จะมีคำสาปหรือ ? " เดมิเซียสหันมามองเอริออสพลางยิ้มกริ่ม " ข้าไม่เคยเชื่อเรื่องคำสาปใดๆ ข้าเชื่อในสิ่งที่ข้าทำ " กล่าวจบ เดมิเซียสก็วางคทานั้นลง ก่อนจะยกมือขึ้นมาเชยคางเอริออสแล้วก้มลงจุมพิตชายหนุ่มคราหนึ่ง ซึ่งหลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็ชวนกันไปยังที่นอนอันหนานุ่มในทันที ก่อนที่สองกายอันกล้าแกร่งจะโอบกระชับและกอดรัดลูบไล้เรือนร่างกันอย่างร้อนเร่า ต่างช่วยกันปลดเปลื้องอาภรณ์อันรัดตรึงพลางทรุดกายลงบนที่นอนอย่างช้าๆ โดยไม่รู้เลยว่าคทาศักดิ์สิทธิ์นั้นส่งประกายวูบวาบออกมาคราหนึ่ง - - - - - - - - - บนพื้นผิวมหาสมุทรอันสงบนิ่งนั้น... ฉับพลัน บังเกิดกลุ่มลาวาร้อนสีแดงเพลิงสุกสว่างผุดขึ้นมาเป็นระยะและกระจายไปทั่วบริเวณรอบๆกองเรือรบโรมันเหล่านั้น แลเห็นกลุ่มควันโชยคลุ้งขึ้นมาเป็นจุดๆ กลุ่มลาวาได้ขยายเชื่อมประสานกันจนมีขนาดกว้างใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและเคลื่อนเข้าหาเรือรบแต่ละลำก่อนจะสัมผัสกับลำเรือซึ่งเป็นไม้ ซึ่งในไม่ช้า โครงเรือก็เริ่มติดไฟขึ้นมาในทันที หลังจากนั้นไม่นาน ความโกลาหลวุ่นวายก็บังเกิดขึ้น " ไฟไหม้ !! ไฟไหม้ !! " เสียงนายทหารมาหมายร้องตะโกนก่อนที่ไพร่พลทั้งหมดจะลุกฮือกันหาน้ำมาดับไฟที่ลุกไหม้ลำเรือทั้งหมด แม่ทัพเดมเซียสผลุนผลันออกจากห้องพักมาด้วยทีท่าตระหนกพลางตะโกนถาม " เกิดอะไรขึ้น " " ไฟไหม้เรือขอรับแม่ทัพ " " มันเกิดขึ้นได้ยังไง " สตาร์ตัสชี้ให้ดูที่ลาวามากมายที่ไหลเข้าปกคลุมไปทั่วพื้นที่ ซึ่งนาริอุสก็กล่าวขึ้นว่า " เราไม่มีน้ำเพียงพอที่จะดับมัน " ในขณะนั้น เรือบางลำที่ถูกไหม้จนเกือบหมด เหล่านายทหารหลายนายก็ตัดสินใจกระโดดลงทะเลซึ่งเต็มไปด้วยลาวา ยังผลให้ถูกเผาไหม้จนร่างลุกเป็นไฟและส่งเสียงร้องโหยหวนน่ายดสยองยิ่ง จากคุณ : misterpolice - [ 31 ก.ค. 48 16:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เดมิเซียสจ้องมองดูภาพความพินาศของกองเรือของตนด้วยความสลดหดหู่ ซึ่งในที่สุด เขาก็มีคำสังให้ละเรือทุกลำ และให้ทุกคนเอาชีวิตรอด ซึ่งดูเหมือนว่าโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ได้ในสภาพการณ์เช่นนี้ มันช่างริบหรี่เหลือเกิน เอริออสเดินมาหาเดมิเซียส หมายจะปลอบใจเขา แต่แม่ทัพผู้กล้ากลับหลบเลี่ยง และเดินหนีไปอีกฝากของเรือ ก่อนจะหยุดยืนนิ่งอยู่ชิดกราบเรือด้านนั้น ครู่หนึ่ง เดมิเซียสก็หันหน้ามาหาเอริออสพลางส่งยิ้มให้ ก่อนกล่าวขึ้นว่า " ลาก่อน เอริออสที่รัก " จบคำ เดมิเซียสก็กระโจนลงทะเลลาวานั้นไป ซึ่งร่างของเขาก็ลุกไหม้และจมหายไปอย่างช้าๆ " เอริออสยืนสงบนิ่งอยู่พักใหญ่ จนกระทั่งเสียงชายผู้หนึ่งกล่าวขึ้นจากข้างหลัง " เจ้าคงจะไม่คิดกระโดดตามเขาไปหรอกนะ " เอริออสหันขวับกลับมา เขาเห็นบาคัสยืนอยู่ " " บาคัส !! " เอริออสยิ้ม พลางโผเข้ากอดชายหนุ่มไว้แน่น บาคัสหยิบของสิ่งหนึ่งขึ้นมา มันคือคทาศักดิ์สิทธิ์จากเกาะภูเขาไฟนั่นเอง ทั้งสองจ้องมองคทาดังกล่าวอยู่นาน ในขณะที่เรือโรมันลำที่เขายืนอยู่นั้นก็เริ่มลุกเป็นไฟและค่อยๆจมลงอย่างช้าๆ บาคัสได้กล่าวขึ้นว่า " ถึงเวลานี้ คงไม่มีสิ่งใดมีค่ากว่าความรักระหว่างเรา " จบคำ บาคัสก็โยนคทาศักดิ์สิทธิ์ท้งลงทะเลไป ก่อนจะโอบกอดเอริออสไว้อย่างแนบแน่น ทั้งคู่พรมจูบกันอย่างดูดดื่ม ท่ามกลางแงเพลิงจากลาวา กลุ่มควันอันโชยคลุ้ง และเรือรบโรมันซึ่งค่อยๆจมลงสู่ห้วงมหาสมุทร ฉับพลันกันนั้นเอง เมื่อทั้งคู่จมลงสู่เบื้องล่าง พวกเขาก็ถึงกับตะลึงงันในทันทีที่พบว่าบริเวณโดยรอบพวกเขานั้นได้แปรเปลี่ยนจากลาวาร้อน ไปเป็นน้ำทะเลอันฉ่ำเย็นอย่างรวดเร็วราวกับเนรมิต " ดูนั่นสิ บาคัส " เอริออสชี้ให้ดูคทาศักดิ์สิทธิ์ที่ลอยอยู่บนผิวน้ำและส่องรัศมีสีรุ้งออกมามากมาย ทั้งยังทำให้ลาวาโดยรอบสูญสลายหายไปจนหมด ซึ่งพวกเขาก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง ต่างแหวกว่ายหาแผ่นไม้ยึดเกาะเพื่อลอยตัวไว้ ภายหลังจากนั้นไม่นานฝนอันชุ่มฉ่ำก็โปรยปรายลงมาจนทั่วบริเวณ เปรียบประหนึ่งน้ำทิพย์จากรวงสวรรค์ที่ช่วยประพรมให้เพลิงที่ลุกไหม้อยู่นั้นสงบและดับลงอย่างรวดเร็ว บาคัสแหวกว่ายไปหาเอริออสแล้วโอบกอดเขาไว้แน่น จนกระทั่งสายฝนนั้นเริ่มซาลงและหยุดไป ทั้งสองกอดคอกันเกาะแผ่นไม้ลอยอยู่กลางทะเลกันไปตลอดทั้งคืนจนกระทั่งถึงเช้า - - - - - - - - - เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น... ท่ามกลางความเวิ้งว้างของท้องทะเล เอริออสและบาคัสยังคงเกาะแผ่นไม้ลอยละล่องกันอยู่อย่างดียวดายจนกระทั่งสายตาของบาคัสเหลือบมองออกไปไกลและพบเห็นเรือลำหนึ่งกำลังแล่นตรงมา " ดูนั่นสิ เอริออส มีเรือมาทางเรา " ทั้งสองช่วยกันส่งสัญญาณ จนกระทั่งเรือลำนั้นพบเห็นและได้นำพวกเขาทั้งสองขึ้นเรือ รวมทั้งหาอาหาร น้ำ และผ้าห่มมาให้ บาคัสและเอริออสรู้สึกเหมือนกับเขาเกิดใหม่อีกครั้ง พวกเขามองตาและโอบกอดกันไว้อย่างแนบแน่น ในขณะที่เรือลำใหญ่ก็แล่นฝ่าคลื่นลมมุ่งสู่จุดหมายในไม่ช้าโดยไม่มีผู้ใดรู้เลยว่า บนผิวน้ำเบื้องหลัง มีคทาศักดิ์สิทธิ์ลอยละล่องตามเรือลำนั้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ - - - - - - - - - จบ - - - - - - - - - เรื่องสั้นนี้ปรับปรุงใหม่เพื่อให้เหมาะสมในการเผยแพร่บนเว็บไซต์นี้ ซึ่งต้นฉบับของเดิม เคยตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ห้องห้าเหลี่ยม มินิ จากคุณ : misterpolice - [ 31 ก.ค. 48 16:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อืม... คทาน่ากลัวจังครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 1 ส.ค. 48 21:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คทาน่ากัวอ่ะคะ ฮือ ทิ้งแล้วยังตามมาอีกง่ะ จากคุณ : โอปาโจ (o_Opajo) - [ วันรพี 11:57:23 ]