มีเรื่องราวอยู่ในกาลที่ผ่านผัน
เรื่องนับแสนหมื่นพันอันถวิล
แต่เรื่องหนึ่งติดตรึงถึงชีวิน
มิจบสิ้นดั่งโผบินคู่กับกาล
เป็นนิทานขับขานเมื่อกาลหนึ่ง
วันที่ซึ่งผืนนภาฟ้าสดใส
กับสมุทรแผ่นน้ำอันกว้างใหญ่
ต่างรวมไว้ภายใต้ภาพเดียวกัน
สมุทราชิดฟ้าแนบสนิท
ไม่มีผิดผืนแพรแด่สวรรค์
วิจิตรการเกินกว่าจะจำนรรจ์
อยากหยุดวันให้กาลนั้นนิรันดร
เวลาจรจากไปไม่มีหยุด
ฟ้าสมุทรคล้ายสิ้นสุดเวลาฝัน
สมุทรฟ้าจำต้องแยกจากกัน
เพราะเหตุอันเหตุหมื่นพันอันจำเป็น
ฟ้ายังคงต้องล่องลอยอยู่บนฟ้า
แต่นาวากลับผันหน้าลงสู่ผืน
แผ่นดินนั้นยังต้องการความชุ่มชื้น
ไม่อาจฝืนกฎแห่งธรรมที่นำพา
สมุทราอาวรณ์ให้ร้อนรุ่ม
ทั้งกลัดกลุ้มทั้งขุ่นข้องทั้งใจหาย
แต่เมื่อถึงวันที่ต้องจากไกล
จึงเข้าใจจึงเข้าใจจึงจากมา
ก่อนจากลาฟ้าปลอบต่อสมุทร
มิใช่สุดความสัมพันธ์ที่มั่นหมาย
ฟ้าสมุทรที่ต้องแยกจากกันไป
เพราะหน้าที่อันยิ่งใหญ่ไม่เหมือนกัน
เมื่อได้ตั้งหวังไว้แล้วไปถึง
สมุทรจึงฟ้าจึงมีความหมาย
สมุทรฟ้ายังคงอยู่คู่กันไป
แล้วสุดท้ายจะได้พบบรรจบกัน
คือนิทานเล่าขานเมื่อกาลหนึ่ง
ฟ้าจึงมุ่งสมุทรมุ่งสู่ความหมาย
อยู่ริมฝั่งทอดตามองออกไป
สมุทรฟ้าได้มาพบบรรจบกัน
--------------------------------------------------------------------------------
จากคุณ :
mu-in-hong
- [
2 ส.ค. 48 12:16:57
A:203.155.114.177 X:
]
ฟ้าสมุทรอาวรณ์
