บนเครื่องบิน

ภัทรลดานั่งตรงที่นั่งริมหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกโดยไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น อันที่จริงเธอรู้เหมือนกันว่าเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆคน เนื่องจากหน้าตาที่บวมช้ำเนื่องจากการร้องไห้อย่างหนัก ตอนที่ยังไม่ขึ้นเครื่องนั้น เธอหวังว่าภูวนาทอาจจะมาส่งเธอ หรือไม่ก็อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนเมื่อ final call เธอก็รู้ว่าเปล่าประโยชน์ที่จะรอ เพราะพี่ใหญ่ของเธอไม่มา ป่านนี้คงจะมีความสุขกับยัยน้าเน่านั่นไปแล้วล่ะ ถึงตรงนี้น้ำตาที่ทำว่าจะไหล ก็กลับเหือดแห้งไป เมื่อนึกถึงคนที่หญิงสาวเปลี่ยนชื่อให้ สีหน้าของภัทรลดาตอนนี้เรียกเสียงหัวเราะ เบาๆจากคนข้างๆที่เธอเองก็ไม่ได้สังเกตุว่ามานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่

"คนอะไร เมื่อกี๊ทำท่าว่าน้ำหูน้ำตาจะไหล แต่ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะฆ่าคนแน่หนูพาย" เสียงคุ้นหูทำให้ภัทรลดาหันไปทันที ก่อนจะอุทานออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา

"พี่ใหญ่!"

"อะไรกัน ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอก ไม่ดีใจหรือไงที่เห็นพี่ หรือว่าไม่อยากให้ไปด้วย" ชายหนุ่มถามก่อนที่ท้ายประโยคออกแนวชวนทะเลาะเสียมากกว่า

"เอ่อ"

"ว่าไง"

"พายไม่คิดนี่คะ ว่าพี่ใหญ่จะมา หรือว่าจะไปเที่ยวกับคุณหวานคะ แล้วถึงพายไม่อยากให้ไป ก็คงทำอะไรไม่ได้แล้วนี่คะ ก็เครื่องบินมันออกแล้วนี่" ภัทรลดาพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ แต่ดูหน้าก็รู้ว่าเริ่มงอน ทำเอาคนข้างๆเผลอยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู

"อันที่จริงพี่ก็กะว่าจะทำแบบนั้นล่ะนะ แต่กลัวบางคนเขาจะร้องไห้ขี้มูกโป่งเสียก่อน"

"ไม่หรอกค่ะ พายตั้งใจว่าพายจะไม่กวนพี่ใหญ่อีก"

"ก็แน่ล่ะสิ ตอนนี้มีคนให้กวนใหม่แล้วนี่ พี่จะไปมีประโยชน์ยังไง" ภูวนาทประชดออกมาทำเอาภัทรลดามองอย่างสงสัย

"อะไรกันคะ พี่ใหญ่ พายจะไปมีใคร พี่ใหญ่ต่างหาก พายไม่อยากทำให้คุณหวานลำบากใจ ถ้าเธอรู้ว่าพายมาเกะกะเดี๋ยวจะมีปัญหาเสียเปล่าๆ"

"พูดเรื่องนี้ก็ดี วันนั้นพี่ไม่ได้หมายความอย่างที่พายคิดนะ"

"พี่ใหญ่จะมารู้ได้ยังไงคะ ว่าพายคิดยังไง แต่พายก็บอกแล้วไงคะว่าไม่เป็นไร" พูดจบภัทรลดาก็หันไปทางหน้าต่าง ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาที่กำลังจะไหล

ฝ่ายคนตัวโตเห็นดังนั้นก็เอื้มมือไปดึงไหล่ของอีกฝ่ายให้หันมาก่อนจะบอกว่า

"ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าพายคิดยังไง แต่ว่าวันนั้นน่ะ พายเป็นเด็กกว่า ในสายตาของทุกคนต้องคิดว่าพายไม่มีมารยาท พี่ไม่อยากให้ทุกคนมองพายแบบนั้น ใครๆเขาก็รู้ว่าคุณหวานเป็นยังไง พี่ไม่อยากให้ทุกคนมองพายแบบนั้น พี่ไม่ได้คิดว่า จะเข้าข้างคุณหวานหรืออะไรเลย แล้วพี่ก็ไม่อยากให้พายคิดมากเรื่องที่เขาพูดด้วย เพราะนั่นหมายถึงว่าพายไม่ไว้ใจพี่ หรือว่าพายคิดว่าพี่จะทิ้งพายได้ลงคอ "

"แล้วทำไมพี่ใหญ่ไม่บอกพายล่ะคะ" ภัทรลดาถามเสียงอ่อย เนื่องจากสำนึกผิดในกระบวนการความคิด(เอาเอง)ของเธอ

"ก็แล้วใครบางคนยอมฟังมั๊ยล่ะ" ชายหนุ่มถามด้วยเสียงงอนๆ

"พายขอโทษนะคะ"

"สัญญานะ ว่าถ้าคราวหลังมีอะไร พายจะต้องถามพี่ก่อน อย่าทำแบบนี้อีก เข้าใจมั๊ยคะ หนูพาย"

"เข้าใจค่ะ" ภัทรลดายิ้มให้ชายหนุ่มอย่างประจบ นั่นทำเอาเขาเกือบยิ้มตอบหากนึกอะไรบางอย่างได้ก่อน

"แล้วเรื่องดูตัวนั่นว่ายังไง แค่งอนกันนิดเดียวทำไมพายต้องทำอย่างนี้ด้วย!" ชามหนุ่มถามเสียงเรียบ นั่นทำให้ภัทรลดารู้ว่ากำลังอยู่ในภาวะอันตราย แต่เธอไม่รู้เรื่องว่าสิ่งที่ภูวนาทพูดคืออะไร

"เรื่องดูตัวอะไรกันคะ" ภัทรลดาถามอย่างงๆ

"ก็ที่พายไปอเมริกาไง บอกพี่ว่าจะไปเยี่ยมคุณอากับคุณน้า ทำไมไม่บอกพี่ว่าความจริง จะไปดูตัว"

"ดูตัวอะไรกันคะ พายไม่เห็นรู้เรื่อง"ภัทรลดาบอก นี่ดูตัวอะไรกัน

"อย่ามาทำไก๋นะ ภัทรลดา คุณน้าบอกพี่หมดแล้วเรื่องที่เธอจะบินไปดูตัวเตรียมแต่งงาน คนเราจะอยู่กันได้ยังไง ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อน แล้วพี่ว่าเธอก็ไม่น่ายอมให้ใครมาคุมถุงชนนะ"ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงที่เริ่มโมโห นี่ยัยตัวดีคิดจะไม่บอกเขาจริงๆหรือนี่

'คุณน้า' เอ๊ะ อย่าบอกนะว่าแม่ไปบอกพี่ใหญ่ว่าเราจะไปดูตัว ตายละ จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นสีหน้าของคนใกล้ตัว เธอก็รู้ว่าควรจะทำยังไง พี่ใหญ่จะรุ้ไหมนะว่าหัวใจของเธอก็อยู่ที่คนใกล้ตัวนี่แหละ เมื่อไหร่จะยอมรับสักทีก็ไม่รู้ คิดว่าเราเป็นเด็กๆไปได้ ใจคิดแบบนั้นแต่ปากกลับบอกไปว่า

"อ๋อ พายเห็นว่าไม่ได้สำคัญอะไรนี่คะ เพราะเห็นแม่บอกว่า'เขา'ก็รู้จักกับแม่ดี เห็นแม่บอกว่าไม่ใช่การไปดูตัวอะไรหรอกค่ะ เพราะแม่บอกว่าจะเชิญเขามาทานข้าวที่บ้านด้วย พายจะได้มีเพื่อนใหม่"

"แล้วพายมีเพื่อนเยอะยังไม่พอรึไง"

"พี่ใหญ่อย่าพาลสิคะ ก็แค่ไปทำความรู้จักกันไว้เฉยๆ แล้วที่แม่พูดน่ะ ก็คงพูดเกินความจริงไปบ้าง แต่อย่างว่ามันเป็นเรื่องของอนาคตนี่คะ ใครจะไปรู้ พายนอนแล้วนะคะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน พี่ใหญ่ก็เหมือนกัน เดี๋ยวจะปรับตัวไม่ได้เอานะคะ" พูดจบคนตัวเล็กก็หันนอน หลับตาอย่างสบายใจ แค่รู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอมากกว่ายัยน้าหวานบูดนั่นก็ทำให้เธอหายน้อยใจแล้วล่ะ ไว้เจอกันค่อยประกาศศึกใหม่ สงสัยคงต้องเปลี่ยนกลยุทธ์

ท่าทีของคนข้างๆทำเอาชายหนุ่มเริ่มโมโหขึ้นมาหน่อยๆ พูดออกมาได้ว่าเป็นเรื่องของอนาคต
เดี๋ยวก็รู้ยัยตัวดี ว่าอนาคตเธอจะเป็นของใคร แล้วไม่ว่าไอ้หนุ่มนั่นมันจะเป็นใคร เขาก็ไม่รีรอที่จะกำจัดมันให้พ้นทาง!

...........................................................................................................

สวัสดีค่ะ
ขอโทษนะคะที่มาอัพช้า พอดียุ่งๆค่าต่อไปพบกับ ภูวนาท และ ภัทรลดา in Americaค่ะ

ช่อชมพู