มือที่จับเนคไทขยับเลื่อนขึ้นเลื่อนลงดูความเหมาะสมกับตัวเสื้อ
พิศซ้ายพิศขวาอยู่หน้ากระจก มือขวาเอื้อมไปหยิบน้ำหอมกลิ่นใหม่ที่พึ่งได้
“อภินันทนาการ” มา  ภาพในกระจกคือร่างกำยำในชุดสูตรทักซิโด้หรูหรา
สีดำสนิท  ผมที่ตัดมาใหม่ๆเมื่อเย็นรับกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาดีทีเดียว

ที่ข้อมือเป็นนาฬิกาโรเลกซ์เรือนใหม่อีกเช่นกัน
 เขามองดูตัวเองในกระจกแล้วอดยิ้มออกมาอย่างภูมิใจเสียมิได้
ถึงแม้พ่อกับแม่จะไม่ได้ฝากมรดกอะไรไว้ให้เขาเลยก่อนตาย
นอกจากหนี้สินจากการพนันแล้ว  
เขาก็ยังพอให้อภัยได้ที่ทั้งสองคนต่างช่วยกันรังสรรค์ประติมากรรมชิ้นเอกอย่างเขาขึ้นมา

ถึงแม้กว่าที่จะหาเงินไปใช้หนี้ได้นั้นเขาจะหมดแรงไปหลายเฮือก
แต่วัฒนายังดีใจที่พ่อกับแม่ช่วยกันสร้างเขามาอย่างได้รูป
เหมาะสม อะไรเช่นนี้  ถ้าเขาเป็นแม่มดร้ายเหมือนในนิทานละก้อ นาทีนี้ถ้าถามกระจกออกไปว่า

“กระจกเอ๋ย บอกข้าเถอดใครหล่อเลิศในปฐพี”

ไอ้เจ้ากระจกราคาแพง มันคงตอบอย่างซื่อสัตย์กับเขาว่า

“ก็วัฒนานะซิ ในปฐพีนี้ไม่มีใครเกิน”  

แล้วเขาก็คงนั่งปลื้มกับเจ้าทาสผู้ซื่อสัตย์นั้น เฮ้อคิดแล้วให้มีความสุขอะไรเช่นนี้
ร่างสูงตรงหน้าเขาหล่อเข้ม คมขำ ทอดแบบพระเอกหนังมาเลยละ
 ใครมาเห็นเขาตอนนี้คงกรี๊ดกร๊าดน่าดู  สาวๆเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา
บางวันที่ออกไปข้างนอก  แม่สาวปากกล้าถึงกับแซวเอาจริงๆจัง ๆ
 จะตามมาถึงบ้านก็เคย  แต่เขาไม่ต้องการผูกมัดกับแม่พวกสาวสายเดี่ยวพวกนั้น
ถึงแม้เขาจะไม่มี “สกุลรุนชาติ”ก็ยังอยากได้ “เมีย”
ที่เป็นคนมีสกุล พอที่จะมาแบ่งความสมดุลของสังคมกันหน่อย  


เด็กสาวหรือหญิงสาวสมัยนี้ก็แปลก ปากกล้า
เสียจนบางครั้งเขาก็คร้ามเจ้าหล่อนทั้งหลายเป็นเหมือนกัน  
ครั้งหนึ่งเขาแค่เดินออกไปซื้อของนอกบ้าน
แค่ปากซอย  เจ้าหล่อนถึงกับเดินตรงรี่เข้ามา พูดคุย
หว่านเสน่ห์กับเขาเป็นการใหญ่  เขาไม่มีเวลาจะพูดด้วย
เดินเข้าร้านไปซื้อของ ที่ร้านสะดวกซื้อ แล้วก็ออกมา
ปั่นจักรยานคันโก้ของเขากลับเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่
สาวๆยิ่งชอบใจเมื่อเศรษฐีใหญ่อย่างเขา
ทำอะไรสมถะเกินฐานะ เรียกว่า รูปหล่อ ร่ำรวย  รักเสียงเพลงไม่ดูถูกคนจน


บางครั้งเขาก็เบื่อที่ต้องหลบหลีกสาวๆพวกนี้ แต่มาคิดอีกที
จะเป็นการทำลายน้ำใจเจ้าหล่อนเสียเปล่าๆ  
เมื่อไม่รักก็ยังพอคบหากันเป็นเพื่อนได้    
จึงต้องให้ความหวังไว้บ้าง นั่นคือสิ่งที่เขาทำ


ห้องนอนห้องนี้ ถือเป็นความภูมิใจอันยิ่งใหญ่
เพราะกว่าเขาจะมายืนบนจุดนี้ได้ก็เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายพอสมควร
มันเป็นความภูมิใจ ที่หลายๆคนต้องอิจฉา

เตียงขนาดหกฟุต  วางเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้อง
หมอนสองใบเคียงข้างกันอยู่อย่างอ้างว้าง
เหมือนมันต้องการไออุ่นจากร่างสองร่างที่แนบลงไป


แต่ตอนนี้วัฒนายังไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้น
เขาต้องการสร้างเนื้อสร้างตัวให้มั่นคงยิ่งกว่าปัจจุบัน..........  
ข้างเตียงเป็นโคมไฟที่สั่งตรงจากอิตาลี  อันนี้ก็หมดไปหลาย
หันไปทางหน้าต่าง...ม่านสีเหลืองห่มทอง
ปักลวดลายละเอียดถี่ยิบ  นั่นจากฝรั่งเศสเชียวนะ  
พรมปูพื้นที่เขาเหยียบย่ำสบายเท้าอยู่ตรงนี้
 ก็สั่งตรงจากเปอร์เซียเช่นกัน ในห้องล้วนของสั่งจากต่างประเทศทั้งนั้น
ยกเว้นเพียงสิ่งเดียวที่เป็นของไทยแท้ คือเขานั่นเอง  


เขาเหลือบดูกระจกอีกครั้งก่อนตรวจสอบความเรียบร้อยของชุดสูทหรูหรา
คืนนี้เป็นนัดครั้งแรกระหว่างเขากับนางแบบสาวสวยที่กำลังโด่งดังของเมืองไทย
เธอเป็นทั้งนางเอกละคร นางแบบโฆษณา แว่วๆว่าเร็วๆนี้ค่ายเพลงชื่อดังกำลังจะดึงตัวไปเซ็นสัญญา
เธอร่ำรวย  สะสวย  ร้อนแรง  เหมาะกับเขาอย่างยิ่ง


เมื่อเจอกันครั้งแรกนั้นเขาไม่คิดว่าเธอจะสนใจเขาเช่นกัน
ถึงแม้ตัวเองจะหล่อเหลาเพียงใดแต่ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่จะเลือกผู้ชายหน้าตาดี
เพราะเขาเห็นผู้หญิงสวยหลายคนที่เธอมุ่งมั่นกับความรักเสียหนักหนา  
ไม่สนใจอะไรอื่นอีก แม้กระทั่งหน้าตาของคนที่เธอจะนอนด้วย
เขาไม่ได้แอนตี้พวกผู้หญิงเหล่านั้น  หรือไม่ได้อิจฉาผู้ชายพวกนั้นอีกเช่นกัน
ออกจะสรรเสริฐในความรักที่มุ่งมั่นไม่สนหน้าตาของเธอ  

ส่วนเขานะหรือ ไม่ดูถูกคนจนก็จริง แต่เรื่องหน้าตานี่ ต้องมีกรอง
แล้วค่อยกลั่นกันหน่อย  ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบผู้หญิงไม่สวยนะ
 แต่เขาบอกตัวเองว่า ทุกอย่างเพื่ออนาคตของลูก พ่อแม่เป็นพันธุ์แท้
ลูกออกมาก็เป็นพันธุ์แท้  เขากลัวเหลือเกินกลัวลูกจะออกมาเป็นพันธุ์ทาง
 กลัวอนาคตของลูกจะดับวูบ  

เมื่อตรวจตราดูความหล่อเหลาอย่างไม่มีใครเทียบได้แล้ว
วัฒนาจึงเดินออกมาจากห้องนอน  เขาตรงไปที่บันไดค่อยๆก้าวขาลงไปทีละก้าว  
“ผู้ดี”
คำๆนี้ดังอยู่ในสมองของเขาตลอดเวลา ถึงพ่อแม่ไม่สอนแต่เขามีตานิ
 ดูได้ ลองได้  ทำให้เป็นนิสัย แล้วเขาก็รู้ว่ามันไม่ยากเลย
 ครั้งแรกอาจมีบ้างแต่นานไป  
“ความเคยชิน”
ทำให้เขาสบายใจ  ทำได้แบบไม่มีเคอะเขิน

ขนาดลูกผู้ดีบางคน ยังเอ่ยชม คิดว่าตระกูลเขาเป็นลูกผู้ดีเก่าไปโน้น
 อยากหัวเราะเสียงดังๆให้ฟันร่วง พวกนั้นสักแต่ว่ามีเงินแต่ไม่รู้จักว่ากิริยามารยาท
ในการเข้าสังคมที่ดีเป็นเช่นไร  พวกนี้ขาดการเรียนรู้  ไม่เหมือนเขา
“วัฒนาเรียนรู้ได้รวดเร็ว”  
เขาอดชมตัวเองไม่ได้ในหลายๆครั้ง

เวลาที่ออกงาน  วิธีการจิบวิสกี้  หรือมาตินีของเขา
พร้อมสายตาที่แลมอง ทำให้สาวๆอ่อนระทวยไปหลายรายแล้ว
ใครๆอาจจะเห็นว่าจะสำคัญปะไรแค่ดื่มเหล้า
แต่เขาจะส่ายหัวเพียงเล็กน้อยๆพร้อมรอยยิ้มแบบ
“เข้าใจ”

พวกเด็กใหม่อ่อนหัดทั้งหลาย  เวลาเข้ากลุ่มสังคมทีไร
เขาจะเป็นตัวเด่นของงานทุกครั้ง  ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ทำได้  แต่มันต้องฝึกฝน  

ทุกวันนี้สังคมจอมปลอมมันเยอะไม่รู้ว่าวันนี้ไปแล้ว  เขาจะต้องเจอเหล่า
“ไฮโซ”
จอมปลอมอีกมากน้อย  พวกจมไม่ลงก็เยอะ
เครื่องเพชรที่วาววับอยู่ที่ข้อมือ สร้อยเพชรที่วูบวาบอยู่ที่ลำคอ
ต่างหูที่สะท้อนล้อเล่นกับแสงไฟ    กี่คนเล่าที่งัดของจริงออกมา
 มันหลอกกันตั้งแต่ข้างนอกเข้าไปถึงข้างในทีเดียว
เขาไม่ถือหรอก เพราะว่ายังไงเขาก็ไม่ใช่คนจ่ายเงินในงานครั้งนี้
ถึงแม้จะต้องจ่ายเขาก็มีวิธีหลีกเลี่ยงอย่างสวยงาม ก็บอกแล้วเขา
“เรียนรู้ได้เร็ว”  
เสียงเพลงที่เปิดไว้ที่ชั้นล่างดังเบาๆ มันเป็นเพลงโปรดของเขา
candle in the wind   เขาฟังเพลงนี้ไม่เคยเบื่อ  
ฟังมานานหลายปี มันจับจิตจับใจ  จนอยากจะเชิญ
Elton John มาบรรเลงให้ฟังกันสดๆเลยถ้ามีโอกาส  

ขาทั้งสองข้างพาเขาไปยังโซฟาขนาดใหญ่สีน้ำตาลอ่อน
 ก่อนจะนั่งลงอย่างเบาๆ เงียบกริบ  เขาขอฟังเพลงนี้ก่อนเถอะ  ก่อนจะขับรถออกไป  

กลิ่นหอมของไม้ดอกที่ปลูกไว้รอบๆบ้านโชยเข้ามา แตะจมูก
เขารู้หมดแหละว่าต้นอะไร ดอกอะไร  ความสนใจของเขาตรงนี้
เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาคุยกับผู้หญิงได้นาน
เพราะผู้หญิงถ้ามีใครที่เรียนรู้เรื่องของพวกเธอได้ เธอจะ
ไว้วางใจ และให้ความสนใจเป็นพิเศษ เรื่องนี้เขานำผู้ชายที่จะมาเป็นคู่แข่งหลายขุม

กลิ่นจำปีค่อยไหลวนเข้ามาภายในห้อง
แตะที่ปลายจมูกเบาๆก่อนจะวิ่งเข้าสู่ระบบประสาทของเขา
วัฒนาสูดลมหายใจลึกๆ  มันเป็นความสดชื่น
ความรื่นรมย์ของคนมีเงินล้นฟ้า ที่ใครๆก็ต่างอิจฉา
 ถ้าวันไหนไม่มีงาน เขาจะตื่นสายสักกี่โมงก็ไม่มีใครมาว่าได้
 มี breakfast  ที่น่าทาน    ขนมปังแผ่น ไข่ดาว แฮมสักชิ้น
ตามด้วยกาแฟชั้นเลิศจากบราซิล  บอกแล้วบ้านเขาไทยแท้ๆมีเพียงเขาเท่านั้น
ของทุกอย่างสั่งจากนอก  


และไม่แปลกที่ภาษาอังกฤษ ของเขารื่นหูน่าฟัง
 เพราะตอนเช้าวัฒนาต้องฟังข่าวบีบีซีตรงจากลอนดอน  ฟังข่าวตลาดหุ้น
น้ำมันขึ้น ราคาทองพุ่งปรี๊ด หรือค่าเงินบาทลอยตัวไปถึงดาวอังคาร  
“มันสำคัญ”

เพราะในแวดวงธุรกิจเรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาต้องติดตาม
 การเข้าสังคมของเขา เป็นเหมือนผลพลอยได้จากการนำเรื่องเล่าต่างๆสู่กันฟัง  
เสียงเพลงบรรเลงจบลงไปแล้ว candle in the wind
วัฒนาเอื้อมมือจับรีโมทคอนโทรล  กดปิดเพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส
ไอ้เจ้าเครื่องเล่นแผ่นเสียงขนาดใหญ่ก็ปิดสนิท  
ห้องเงียบกริบจนเขาได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง

วัฒนาลุกขึ้นจากโซฟาเนื้อนุ่ม  มันนุ่มเหมือนตักหญิงสาวหลายคนที่เขาเคยสัมผัสมา
แต่คืนนี้เป็นตักพิเศษ เป็นตักของนางเอกคนดัง
เขาจะต้องทำให้เธอประทับใจให้ได้  เธอจะได้ตกลงปลงใจกับเขา
วัฒนาชอบสาวสวยและเขามองไม่ผิดหรอกว่า
นางเอกสาวก็ชอบคนหล่ออย่างเขาเช่นกัน

ทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาคงไม่ต่างจากเขา
เธอคงต้องการอนาคตลูกที่สวยหรูเช่นกัน
เด็กสมัยนี้หน้าตาดีหน่อยก็มีโอกาสเข้าวงการบันเทิงแล้ว
ทำเงินทำทองได้มากมาย  เขาผู้เป็นพ่ออาจจะได้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของลูก
แต่ตอนนี้เขายังไม่มีลูก  วัฒนาก็ขอใช้ตัวเองเป็นหนูทดลองก่อนแล้วกัน

เขาอยากเป็นมานานแล้วดารา  นายแบบ    ดาวของวงการ
ขอให้เขาได้ควงเธอหน่อยเถอะ  ไปรับไปส่งบ่อยๆเข้า
 ผู้จัดคงสะดุดตาเขาบ้างละ  โอ้ ความฝันอันสวยงาม  
มันใกล้เข้ามาทุกทีๆ  เขารอเวลานี้มานานเต็มทน  

ร่างกำยำสูงใหญ่ของเขาเดินผ่านออกไปจากห้องโถงใหญ่ สู่ห้องนั่งเล่น
  เพียงไม่กี่ก้าวจะถึงประตู  เสียงโทรศัพท์ก็กรีดร้องขึ้น  
ร่างสูงใหญ่ชะงักงัน คิ้วขมวดมุ่น รอยตีนกาแปะที่หางคิ้ว  
แต่พอเริ่มคิดได้ เขาก็รีบคลายออกทันที  
การย่นหัวคิ้วบ่อยจะทำให้รอยตีนกาเพิ่มขึ้นอีกสิบห้าเปอร์เซ็นต์ เขาไม่อยากเสี่ยง


มือคร้ามใหญ่ จับหูโทรศัพท์อย่างเบามือ  เสียงเขาอ่อนทุ้ม น่าฟัง

“สวัสดี ครับ ”

เสียงทางโน้นจะเป็นอย่างไรสุดจะเดา  
หากเหงื่อที่ชื่นตามไรผม ทำให้เขาต้องเอามือเช็ดออกหลายครั้งก่อนบอกว่า

“ครับ”
แต่เขาก็คุมสติได้ดี  บอกแล้วไง เขาเรียนรู้ได้เร็ว  
 ไม่นานเขาก็วางหูลงอย่างช้าๆและเบามือ
สมบัติผู้ดีวิ่งปราดอยู่ในสมอง  แต่ตอนนี้เขาอยากจะสบถอะไรสักอย่างออกมา
 ฮึ  คงเป็นสัตว์เลื้อยคลานสักสามสี่ตัวที่ออกมาเพ่นพ่านละ  
จากท่าทีผึ่งผาย  วัฒนาต้องรีบสาวเท้าขึ้นไปข้างบน
เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว  เรื่องด่วน ๆ เขาบอกตัวเอง
ก่อนจะรีบขับรถออกไปโดยเร็ว  

ที่สนามบินดอนเมือง  วัฒนาเข้าไปช่วยชายผู้หนึ่งถือกระเป๋า
 เขาเป็นคนสูงใหญ่มาก หล่อเหลาเอาการไม่แพ้วัฒนาทีเดียว  
ทั้งสองพูดกันด้วยสำเนียงรัวเร็วอย่างคล่องแคล่วอันเป็นสำเนียงสากล
  ชายอีกผู้หนึ่งที่มาด้วยกันเป็นชายไทยแท้รูปร่างใกล้เคียงกัน
คงชายไทยคนนี้ละที่โทรหาเขาเมื่อสักครู่  ทั้งสามขึ้นรถไปด้วยกัน  


วัฒนาเป็นคนขับ  ชายไทยนั่งเคียงข้าง  ส่วนชายต่างชาติ
นั่งด้านหลัง รถคันใหญ่มุ่งสู่คฤหาสถ์ เสียงถามเป็นภาษาไทยไม่ชัดนักมาจากด้านหลังว่า

“บ้านเรียบโร้ยนะวัดทานา”
“ครับ”

เขาอยากจะบอกจริงว่า มันจะเรียบร้อยกว่านี้ถ้าไอ้เจ้าผมทอง
ตาสีฟ้าอย่างแกจะไม่กลับมาคืนนี้  หลังจากที่ไปทำธุระที่บ้านเกิดเมืองนอนถึงสามเดือน  
โมโหจริงๆ  แม่นางแบบคนงามของเขากับนัดครั้งแรกจะทำยังไงดี  

เขาเหลือบมองไปที่กระจกมองหลัง  เห็นนายฝรั่งหลับตาลงเงียบๆ  .....
ยังมีเวลาอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงนัด  อย่าใจร้อน  
“เขาเรียนรู้เร็วเสมอ” ไม่ใช่หรือ  เขาบอกตัวเอง