ความคิดเห็นที่ 1 “เธอกำลังจะบอกให้ฉันใช้สไนเปอร์น่ะหรือ” ท่านเสนาบดีมหาดไทยตรัสถาม ด้วยความหลากพระทัย เพ่งสายตามองที่ผู้อ่อนวัยกว่าตรงๆอย่างพินิจ การใช้สไนเปอร์เพื่อกระทำฆาตกรรมทางการเมือง เป็นทางออกประการหนึ่ง ที่นักการเมืองหลายๆคนนิยมนำมาใช้เพื่อตัดสินปัญหา แต่นั่นจะต้องอยู่ ภายใต้กฏเกณฑ์ที่ว่าไม่เหลือความหวังใดใดอีกแล้วที่พอจะไขว่คว้าเอามาได้ ซึ่งมันไม่น่าจะเป็นในเวลานี้และไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะหลุดออกมาจากปาก ชายหนุ่มคนนี้ด้วยซ้ำ คัซซาร์แย้มริมฝีปากสีสดน้อยๆ ดวงตาคมพราวระยับทีเดียวตอนที่ทูล ออกไปว่า “เกล้าฯก็เคยคิดเช่นนั้นบ้าง แต่จนใจที่ตัวเองเป็นคนขลาด ไม่อาจหาญ จะคิดการใหญ่แบบนั้นพระเจ้าค่ะ เท่าที่พอจะมองเห็น ก็มีแค่แผนการเล็กๆ น้อยๆสองสามข้อ” “ไอ้แผนการเล็กๆน้อยๆแบบคนขลาดของเธอนี่ล่ะ ที่ฉันกลัวใจเหลือเกิน” เหน็บด้วยพระสุรเสียงราบเรียบเสมอด้วยสีพระพักตร์วางเฉย ละม้ายกับคน ที่ยืนตรงหน้า ก่อนจะทรงรับสั่งถามถึงข่าวคราวที่แว่วผ่านพระกรรณทาง เสียงโทรศัพท์กลางดึก “แล้วแผนการเล็กๆน้อยๆก่อนหน้านี้ล่ะคัซซาร์ เรื่องมันเป็นมาอย่างไรแน่ สายของฉันแจ้งข่าวพิลึกพิลึกมาว่าเธอเพิ่งจะส่ง‘เหยื่อล่อของเธอ’ กลับบ้าน เมื่อคืนกลางดึก” “ดังกระแสรับสั่งพระเจ้าค่ะ ที่ต้องทำเช่นนั้นเพราะแผนการล้มเหลว เนื่อง มาจากตัวแปรอิสระที่อยู่เหนือการควบคุม” เจ้าของอุบายบอกออกมาง่ายๆ ด้วยสีหน้านิ่งเฉยไม่สะทกสะท้าน ยืดตัวตรงยอมรับความผิดพลาด โดยดุษณี ฟังคำตอบลุ่นๆแล้ว คนฟังก็แทบจะประชวรพระวาโยซวนพระวรกายพับ อยู่ตรงนั้น วูบหนึ่งที่ทรงรู้สึกคล้ายกับโลกทั้งใบสั่นสะเทือนหน่วงหนักเพราะ ความผิดหวังจากวาจาตรงไปตรงมาของอีกฝ่าย พระทัยวับไหวกับ ความสูญเสียและความผิดหวัง เสียจนต้องใช้พระหัตถ์คว้ากรอบหน้าต่าง ที่อยู่ใกล้เอาไว้แน่นๆ เพื่อหยัดพระวรกาย “แล้ว...” คำพูดที่ตามมาถูกก้อนแข็งๆของอะไรบางอย่างที่คล้ายจะเป็นความรู้สึก สับสนอลหม่านร้อยแปดพันประการกางกั้นเอาไว้ แต่เมื่อทอดพระเนตรมอง ใบหน้าคมเข้มของคนแจ้งข่าวที่เรียบสนิทแถมติดด้วยรอยยิ้มจางๆ ก็ช่วย ทำให้พระทัยชื้นขึ้นมาได้บ้าง ...ต่อให้มันเป็นข่าวร้ายจริง เมื่อมาเห็นใบหน้าระรื่นของคัซซาร์ ก็ทรงทราบ ว่าทุกปัญหาที่เกิดขึ้น มันมีทางออกรออยู่แล้ว ทรงสูดพระอัสสาสะแรงๆ ก่อนจะรับสั่งต่อประโยคที่กระท่อนกระแท่นให้ สมบูรณ์ “แล้วอย่างไรต่อล่ะ แผนการของเธอคงไม่จบแค่นี้แน่” “พระเจ้าค่ะ” เขาระบายยิ้มบางๆในแววตา จำกัดข่าวดีที่ซ่อนอยู่ในข่าวร้ายให้เหลือเพียง ประโยคสั้นๆ “ในเวลานี้เรื่องยังไม่แตก ความยังไม่ทราบถึงใต้ฝ่าพระบาท ก็เท่ากับว่า สิ่งที่เราทำลงไปเสมอตัว ไม่มีกำไรหรือขาดทุน” “แล้วเธอจะมองหากำไรจากหนทางไหนอีกคัซซาร์” ผู้ที่ใจหายใจคว่ำกับ ข่าวร้ายนั้นตรัสค่อนขอดเสียงขุ่น หลังจากที่ทรงตั้งสติกับเรื่องราวผันผวน ชวนตระหนกได้ “จากแผนการเล็กๆน้อยๆของเกล้าฯสิพระเจ้าค่ะ ทั้งกำจัดต้นเพลิงได้หมด สิ้นและพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสได้อย่างหมดจด” ...แผนการเล็กๆน้อยๆน่ะหรือ... เจ้าชายธูติย์ทอดพระเนตรดวงตาวับวาว ของชายหนุ่ม แล้วก็ทอดถอนพระทัย ...แค่เห็นประกายตาแวววับนั่น ก็ทรงแน่พระทัยได้แล้วว่า แผนการที่เค้นออก มาจากสมองของบุรุษที่อ่อนวัยกว่าคนนี้ ไม่มีทางเป็นเรื่องเล็กน้อยได้เลย “ถึงเวลาที่จะต้องแสวงหาพันธมิตรร่วมพระเจ้าค่ะ เราต้องเปิดฉากเจรจา เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับสหราชอาณาจักร” คัซซาร์อธิบายแผนการของ ตนออกมาช้าๆ เน้นเสียงหนักตรงประโยคสุดท้ายกับคำว่าสหราชอาณาจักร ให้มันดังกึกก้องเข้าไปในพระทัยคนฟังและย้ำเตือนความจริงกับหัวใจตน ...ความจริงที่เจ็บปวด...ความจริงที่โหดร้าย “ในเวลานี้เราไม่มีอะไรอยู่ในมืออีกแล้วพระเจ้าค่ะ” เขาทูลสถานการณ์ ที่เกิดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา ฝืนกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากยามที่ข่มใจ พูดต่อไปว่า “ไม่ว่ากำลังทหาร กำลังตำรวจ หรือแม้แต่กำลังของประชาชน ตอนนี้ ทุกอย่างอยู่ในกำมือของกองกำลังอิสระโดยสิ้นเชิง เราแพ้พนันจนหมดตัว แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่คืออนาคตที่ยังมาไม่ถึง มันขึ้นอยู่กับเราแล้วพระเจ้าค่ะ ว่าเราจะขายอนาคตของอียิปต์ให้กับสหราชอาณาจักรด้วยราคาแพง ได้สักแค่ไหน” ทันทีที่จบประโยคกร้าวกระด้างของคัซซาร์ ความเงียบที่ธำรงอยู่ในกระแส อากาศก็คืบคลานเข้ามาช้าๆพร้อมกับลำแสงจัดจ้าของดวงตะวันที่ทวี ความร้อนแรงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาคมสองคู่ทอดประสานกันเงียบๆ แล้วผู้ที่สูงวัยกว่าก็เป็นฝ่ายเบือนหลบ เปล่าประโยชน์ที่จะหลอกตัวเอง ให้จมอยู่กับความเพ้อฝันของความรุ่งโรจน์ ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างกำลังถึงกาลวิบัติ หากไม่ต้องการที่จะสูญเสียมาก ไปกว่านี้ สิ่งที่ต้องทำคือการเรียนรู้ที่จะยอมรับและหยัดยืนอยู่บนโลก ความจริง จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ถ้าพ่อของเธอรู้เรื่องนี้เข้า เราสองคนคงจะต้องถูกบ่นจนหูชาแน่ๆ” เจ้าชายธูติย์รับสั่งอย่างปรารถนาจะให้เป็นเรื่องขบขัน แต่ก็มีเพียงรอยยิ้ม แห้งแล้งของคนฟังดุจเดียวกับความรู้สึกในใจของคนพูดตอบสนองออกมา “เร่ขายอนาคตของอียิปต์หรือ หากงานนี้สำเร็จรับรองได้เลยว่า ทั้งชื่อของเธอ และชื่อของฉันคงจะถูกประวัติศาสตร์จารึกไว้ในฐานะคนโฉดขายชาติ ฝักใฝ่อังกฤษ บูชาลัทธิอาณานิคมแน่ๆ” “ไม่ใช่แค่ฝักใฝ่อังกฤษหรอกพระเจ้าค่ะ เราอาจจะถูกประนามมากกว่านั้น” ชายหนุ่มทูลเสียงเบา เค้นรอยยิ้มฝืดๆให้กับคู่สนทนา “เราอาจจะโดนข้อหาฝักใฝ่ประชาธิปไตยจนบ้าคลั่ง โปรชาติตะวันตกจนลืม กำพืดตนเอง เพราะเกล้าฯจะทูลให้ทรงไปเร่ขายอนาคตของอียิปต์กับสหรัฐ อเมริกาอีกชาติหนึ่งพระเจ้าค่ะ” “ฉันว่าแล้ว....” เสียงครางแผ่วๆดังจากโอษฐ์ของท่านเสนาบดีมหาดไทย “ทฤษฎีคานอำนาจสินะ” “พระเจ้าค่ะ” เขาค้อมกายรับพระดำรัสนั้นแล้วแจงสิ่งที่อยู่ในใจออกมาว่า “บทสรุปของสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ทุกประเทศมองสหรัฐอเมริกา ในฐานะมหาอำนาจรายใหม่ที่คู่คี่และทัดเทียมกับเจ้าอาณานิคมอย่าง อังกฤษ ฝรั่งเศส หรือแม้แต่สเปน และด้วยแสนยานุภาพทางการทหาร ผนวกกับเทคโนโลยีที่ทันสมัย เกล้าฯคิดว่าหากเรามีมหามิตรรายนี้คงจะ ทำให้อังกฤษต้องคิดหนักก่อนที่จะเคี้ยวเราเข้าไปแน่ๆ” “ยืมอำนาจของทั้งสองชาติ ต่อรองกับกองกำลังอิสระ เป็นหนทางที่ดีที่สุด พระเจ้าค่ะ” ชายหนุ่มสรุปความทั้งหมดจบลงที่ประโยคสั้นๆ แล้วนิ่งรอคำ วินิจฉัยของเจ้าชายธูติย์ “มันไม่ใช่แผนการเล็กๆอย่างคำอ้างของเธอเสียแล้วคัซซาร์ เพราะมันพันพัว ด้วยมหาอำนาจถึงสองชาติที่ต้องถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้อง หนึ่งคือสหราช อาณาจักรและสองคือสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักรมีนโยบายการ ต่างประเทศแน่นอนแล้วว่าเป็นจักรวรรดินิยม ส่วนสหรัฐอเมริกายังสงวน ท่าทีเกี่ยวกับนโยบายการต่างประเทศ ไม่แสดงทีท่าที่ชัดเจนเกี่ยวกับ การเมืองระดับชาติ” “โจทย์ข้อนี้ของเธอยากเหลือเกินคัซซาร์” “แต่คงไม่ยากเกินพระปรีชากระมังพระเจ้าค่ะ” เขากราบทูลด้วยใบหน้า เปื้อนยิ้ม “สำคัญเพียงประการเดียวคือ จะต้องช่วงชิงเวลาในการเจรจา ให้เกิดขึ้น เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” “ตกลง เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง” ผู้สูงวัยตรัสรับรองวาจานั้นหนักแน่น ก่อนจะ พยักพระพักตร์อนุญาตให้ชายหนุ่มก้าวออกไปจากห้อง เพื่อที่พระองค์จะได้ กลับไปสะสางเรื่องราววุ่นวายที่ยังค้างคาอยู่ในวงสนทนาให้จบสิ้น “แล้วเจอกันที่พระตำหนักมอนตาซา” สุรเสียงทุ้มของเจ้าชายธูติย์ดังไล่หลัง คัซซาร์ค้อมกายถวายคำนับแล้วค่อยๆเลี่ยงออกไปจากห้องโถง จุดหมายต่อไปของเขาคือการส่งตัวเอลมินากลับไปที่คฤหาสน์ตามแผนเดิม แล้วหลังจากคงต้องสั่งให้โอทัสวกรถกลับไปที่อเล็กซานเดรียโดยเร็วที่สุด ส่วนนามอร์...คนที่เขากำลังเป็นห่วงสุดหัวใจคนนั้น ชายหนุ่มถอนใจเบาๆ เขาคงจะต้องนับวินาทีที่จะพบกันในวันพรุ่งกระมัง จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “คงจะใช้รถเคลื่อนไปไม่ได้อีกแล้วครับ” โอทัสแจ้งต่อผู้เป็นนายเป็นการ ยืนยันซ้ำอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่พยายามขยับรถคันยาวไปตามถนนที่มีผู้คน ล้นหลามนานเกือบสองชั่วโมง ระยะทางไม่เกินหนึ่งกิโลเมตรที่เขยื้อนไปได้ เชื่องช้าราวกับการคืบคลานของหอยทาก รอบๆรถที่จอดนิ่ง มีแต่คน คน คนและคน ในชุดกาลาไบยาหลากสีขวักไขว่ เต็มท้องถนน เบียดเสียดยัดเยียดกันในพื้นที่แคบๆของช่องทางจราจรที่กว้าง ไม่เกินสี่เมตร รุกคืบเข้าครอบครองทุกตารางนิ้วบนเส้นทางสัญจร เพื่อก้าวไป สู่จุดหมายปลายทางเบื้องหน้าอย่างเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน หากจะเป็นจุดหมายจริงแท้ตามที่หัวใจเหล่านั้นเรียกร้องหรือไม่ หรือว่าเป็น เพียงจุดหมายที่ถูกผลักดันและปลุกเร้าให้เกิดขึ้นเพราะเสียงเรียกร้องใน หัวใจของใครบางคน ผู้ที่เฝ้ามองอย่างคัซซาร์ก็ไร้คำตอบ ชายหนุ่มมองสภาพวุ่นวายสับสนด้านนอกแล้วก็ตัดสินใจสั่งให้โอทัสหาทาง วกรถกลับ ส่วนตัวเขาเองจะนำเอลมินาไปส่งให้ถึงที่คฤหาสน์ “เดินอีกไม่นานก็ถึงบ้านของเอลมินาแล้วไม่ใช่หรือ” คัซซาร์หันหน้ามาถาม คนที่เกาะแขนเขาแจด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ต้องเดินหรือคะ” หญิงสาวถามตื่นๆ กวาดสายตามองไล่ไปตามใบหน้า ดำคล้ำที่รายรอบรถอย่างหวาดหวั่น และเมื่อได้รับสายตากระด้าง ตอบกลับมา เอลมินาที่ขวัญเสียอยู่แล้วก็ต้องเขยิบตัวเข้าใกล้ร่างสูงๆ ของคนที่อุทิศแขนให้เกาะเพื่อหาความปลอดภัย “คนพวกนี้น่ากลัวเหลือเกิน ท่าทางราวกับโกรธขึ้งใครมาเป็นสิบปีก็ไม่ปาน เรานั่งรอในรถไม่ได้หรือคะพี่คัซซาร์” เธออ้อนวอนเสียงเครือใกล้จะร้องไห้ หากคนฟังฝืนทำใจแข็ง ชายหนุ่มแกะมือที่ยึดเอาไว้แน่นออก จ้องลงไปใน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนนิ่งๆแล้วปลอบเสียงเบา “ถ้ารอจนกว่ารถจะขยับไปถึงบ้านของเอลมินา อาจจะเป็นเย็นนี้กระมัง พี่ว่า การจะรอในรถจนถึงเวลานั้นมันไม่ฉลาดนัก และเรารับประกันไม่ได้เลยว่า เหตุการณ์มันจะบานปลายไปมากสักแค่ไหน พี่อยากให้เอลมินาอยู่ใน สถานที่ที่ปลอดภัยมากที่สุดมากกว่า” “เดินอีกนิดเดียวนะคนดี แล้วรับรองได้เลยว่าไม่มีใครทำอะไรเอลมินาได้แน่ เพราะมีพี่เป็นเกราะคุ้มกันอยู่ทั้งคน” รอยยิ้มอบอุ่นที่แต้มอยู่บนริมฝีปากสีสด รวมกับแววตาที่จริงใจและคำพูด รับรองที่หนักแน่นของอีกฝ่าย มีอานุภาพมากเพียงพอที่จะทำให้เอลมินา ขยับร่างแข็งทื่อของตัวเอง ลงจากรถตามแรงดึงจากมือแข็งแรงของคัซซาร์ แล้วหลังจากนั้นเธอก็เกาะคนที่อาสาเป็นเกราะเหนียวแน่นไม่ยอมปล่อย “ไปรอฉันที่หัวมุมถนนด้านโน้นนะ” คัซซาร์ตะโกนบอกโอทัสแข่งกับเสียงอื้อ อึงแห่งการด่าทอสหราชอาณาจักรรอบๆตัว และเมื่อเห็นว่าคนสนิทพยักหน้า รับอย่างเข้าใจในคำสั่ง ชายหนุ่มก็ปิดประตูรถลงแล้วรั้งร่างบางๆที่ซุกอยู่กับ อ้อมแขนให้เดินตามฝูงชนไป เพียงแค่ลงมาจากรถเท่านั้น คนที่เดินล้อมรอบรถก็แตกฮือ มองมาที่ คนสองคนที่ยืนเคียงกันราวกับเห็นสัตว์ประหลาด ดวงตาแข็งกร้าวหลายคู่ วนเวียนจับจ้องอยู่ที่นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนและผมสีน้ำตาลทองสลวย ซึ่งบ่งบอกถึงสายเลือดชาวตะวันตกที่ไหลเวียนอยู่ในตัวของหญิงสาว อย่างไม่วางตา บางคนที่ใจกล้าก็ถ่มน้ำลายลงกับพื้นถนน แค่นเสียงหัวเราะเย้ยแล้วก็ เดินผ่าน หากบางรายที่หนักหนากว่านั้นถึงกับออกปากถามชายหนุ่มที่ หอบหิ้วเอาสาวต่างชาติติดมาด้วยอย่างคึกคะนองว่า “ไอ้พวกตาน้ำข้าวพวกนี้มันเด็ดตรงไหนน่ะพี่ชาย ผิวขาวๆ หรือว่าหุ่นงามๆ หรือว่าลีลาดีดีกันแน่ พี่ถึงได้กระเตงติดตัวไม่ปล่อยมืออย่างนี้” ‘พี่ชาย’ของเจ้าหนุ่มปากไว ตวัดสายตาเย็นชาที่ไม่ผิดไปจากดาบน้ำแข็ง ยะเยือกเย็นส่งให้แทนคำตอบ และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนที่ดี แต่ปากต้องห่อตัวหงอ ไม่กล้าที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับหนุ่มสาวสองคนอีก ต่อไป ปฏิกริยาในทางลบของฝูงชนที่มีต่อชาวต่างชาติ หรือแม้กระทั่งผู้ที่มีเพียง ครึ่งเชื้อชาติอย่างตัวเธอ ทำให้เอลมินาต้องก้มหน้าซุกอยู่กับแผ่นอกกว้าง อย่างหวาดกลัว ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองสภาพแวดล้อมรอบตัว สมองพร่ำบอกแต่คำว่าให้ซ่อนตัว ให้หลบหนี หากมีเวทมนตร์ เธอคงจะเสกตัวเองให้อันตรธานไปจากที่นี่แล้ว แต่จนใจ ที่เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หญิงสาวสะอื้นฮัก เกลือกใบหน้ากับอกกว้างของผู้ที่ทำหน้าที่เป็นเกราะ คุ้มภัย น้ำตาหยดโตๆของความรู้สึกหลากหลายซึมผ่านลงไปยังอกอุ่นที่อิง แอบเงียบเชียบ สองมือกำบิสชท์ที่แนบกับใบหน้าแน่น ขยุ้มผ้าจนข้อนิ้วซีดขาว และถึงจะ พยายามขนาดนั้น มือทั้งสองข้างก็ยังสั่นระริก ...คนเหล่านี้เกลียดชังเธอเพียงเพราะมีเชื้อชาติและผิวพรรณที่ผิดแผกไป อย่างนั้นน่ะหรือ... คนที่เป็นผู้ดึงตัวหญิงสาวออกมาจากรถ แล้วทำให้เธอต้องเผชิญ สถานการณ์โหดร้าย ระบายลมหายใจยืดยาว เขาวาดวงแขนของตัวเอง โอบรัดร่างบอบบางเอาไว้แน่นหนา กดศีรษะที่ปกคลุมด้วยไหมสีน้ำตาลนุ่ม กระชับ และใช้แผ่นอกของตนเป็นที่รองรับน้ำตาที่พร่างพรูออกมาจาก ดวงตาคู่งาม อ้อมแขนที่อบอุ่น แทนคำขอโทษ แทนคำขอบคุณ และความรู้สึกอีกมากมาย ที่มีต่อผู้หญิงคนนี้ ในผืนหญ้าแห่งกาลเวลาอันเป็นนิรันดรณ์ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวนเวียนซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าเหล่านี้อาจไม่ผิดไปจากขนนกเบาหวิวที่ร่วงหล่นลงบนผืนพรม แผ่วเบา เงียบเชียบ และไร้ความหมาย แต่ในกระแสความเป็นไปของโลก แม้กระทั่งขนนกเพียงก้านเดียว อาจก่อให้เกิดคลื่นน้ำเล็กๆที่ขยายวงกว้าง ออกไป ไกลเกินกว่าที่ตาจะเห็น ใจจะรับรู้ มันอาจจะสร้างความเจ็บปวดเรื้อรังที่ไม่มีวันหายด้วยยาขนานใดใด มันอาจจะสร้างความร้าวฉานที่ไม่มีวันประสานคืนกลับมาได้ และมันอาจจะสร้างคราบน้ำตาที่ไม่มีวันเหือดแห้งไปจากแผ่นดินนี้ .....จวบจนวันสิ้นลม ณ จุดหนึ่งของกาลเวลา ณ จุดหนึ่งของหัวใจ ช่วงเวลาที่ความปรารถนาประสานกับความทะเยอทะยาน ช่วงเวลาที่ความปวดร้าวพบเจอกับความทุกข์ท้อ ช่วงเวลาที่โลกแห่งความฝันและโลกแห่งความเป็นจริงเชื่อมผสาน ร้อยรัดเหตุการณ์ที่สับสน ขมวดมุ่นปมปัญหาทั้งหมด เข้าไว้ด้วยกัน ณ จุดนั้น... อาจเป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วดับลง หมุนเวียนผ่านไปตามวิถีแห่งเวลา ในผืนหญ้าแห่งกาลเวลาอันเนิ่นนาน จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:14:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ทราบว่าบทนี้มันนามธรรมมากไปหรือเปล่านะคะ ยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรมากนัก ตอนหน้ามาดูฝั่งกองกำลังอิสระต่อค่ะว่าจะเป็นอย่างไร ขอบอกว่าเนื้อหาตอนนี้ มันตามติดกันแบบช็อตต่อช็อต นาทีต่อนาที ตัดข้ามไปฝั่งโน้นบ้าง ฝั่งนี้บ้าง แต่ยังไม่โผล่ไปหานามอร์กะเทลมิสสักที 5 5 5 5 แม่ยกทั้งหลายใจเย็นๆนะคะ ขอสถานการณ์เข้มข้นฝั่งนี้ก่อน แล้วค่อยกระดึ้บไปน่อ เอ้าตอบจดหมายค่ะ (ชอบมากกว่าเขียนนิยายอีก อิ อิ)     donutty (Donut_ty) ช่วงนี้เอมี่กำลังคะแนนเทมาค่ะ คะแนนความสงสารพุ่งพรวด ก็แหมเล่นร้องไห้ออกมาทุกบทนี่นา 5 5 5 ps.คุณdonutty (Donut_ty)แน่ใจหรือคะว่าเล็งถูกคน อาจจะเป็นรูปคนอื่นก็ได้นะคะ งานวันนั้นมีคนขาวๆเพียบ     เก็ดตวา อมยิ้มใหม่ไฉไลจังเยยยค่ะคุณเก็ดตวา อุอิ อุอิ แหมตาคัซซาร์ก็นะ...เฮ้อ...เนื้อหอมค่ะเนื้อหอม เอาบทสบายๆให้นิดนึง เดี๋ยวอีกไม่นานก็เหนื่อยอีกละ สงสารเขาหน่อยน่า     คุณพีทคุง (PeterPuck) อืม ถ้ามองในแง่ของความสัมพันธ์ระหว่างคน เอาแต่รับอย่างเดียวแบบตอนแรกๆก็น่ารังเกียจจริงอย่างที่คุณพีทว่าค่ะ แหม..กะจะให้คัซซาร์ใจแข็งอีกหน่อย แต่ไม่ไหวค่ะ ..น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน... แล้วหัวใจอ่อนๆของคนเขียนจะเหลืออะไรจริงไหมคะ ^^ ปาล์มก็เลยใจอ่อนกับเอลมินาจนได้ อิ อิ ความสัมพันธ์หนึ่งชายสองหญิงจะเป็นอย่างไรต้องตามต่อค่ะ ไม่ทราบว่าบทสรุปจะถูกใจคนอ่านไหมหนอ หวาดเสียวมากๆ ส่วนสองเพลงนั่นน่ะ ฟังต่อกันจะสนุกมากๆเลยค่ะ ว่าแล้วก็ไปฟังอีกรอบดีกว่าเนอะ ps.ผมปาล์มไม่หยักศกหรอกค่ะ แต่วันนั้นไม่ได้เซ็ทเลยกระเซิงเล็กน้อย หนูยีเลยเข้าใจว่าหยักศก ที่จริงน่าจะเป็นชี้ยุ่งเหยิงมากกว่า     an_an_ant ว่างๆเอารูปหลานชายตัวแสบ อิริยาบถอื่นมาฝากบ้างนะคะ น่ารักน่าอุ้มมากเลย อุ อุ     scottie แผนใหม่มาแล้วค่ะคุณscottie ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้างน่อ ต้องติดตาม แล้วอีกฝ่ายจะแก้เกมส์อย่างไร มันส์พ่ะย่ะค่ะ (น่านขายของอีกแย้ว)     nongwin อย่างนี้ต้องร้องเพลง อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนของทาทา เข้าบรรยากาสอย่างแรง ^^ ฮั่นแน่ แน่ใจหรือคะว่าดูรูปถูกคน ม่านหมอกศีลธรรมออกจะหนาขนาดนั้น ที่จริงปาล์มอาจจะกำลังแสยะยิ้มอยู่ก็ได้นะ     waidhaya ยังหายตัวไม่ปรากฏทั้งคู่ค่ะ ขอเกาะติดสถานการณ์เข้มข้นฝั่งนี้ก่อน สองคนโน่นจะเป็นยังไง ต้องรอนิ้ดนึง (ขอเวลาเหลือบไปดูโพย แฮ่...อีก 1 บทค่ะ คือ 2 แปะ)     ...เกียร์... [Kear] กินมาม่าไปก่อนนะคะ คัซซาร์ตอนนี้เสร็จเอมี่ไปแย้ว เกาะหนึบไม่ปล่อย โอ้วววว..นามอร์ยังไม่ฟื้นด้วย ส่วนปาล์ม ไม่อะหย่อยหรอกจ๊ะเกียร์ ไปดีกว่า เค้ากลัวมนุษย์กินคนอ่ะ TT^TT ปล.อ่านคำพูดเกียร์แล้วนึกถึงบางฉากในหนังบางเรื่อง นางเอกค่อยๆหย่อนตัวลงนั่งบนตักพระเอก เอื้อมมือไปคล้องคอแล้วค่อยๆ รูดเน็คไทออกช้าๆ ช้าๆ วางมือบหน้าอกเปลือยเปล่าของพระเอก สลัดผม กระพริบตาจิ้กนึง แล้วก็เอียงคอบอกเสียงกระเส่า "รู้ไหมว่าคุณน่ากินแค่ไหน" เอื้อกส์...เซ็นเซอร์ เซ็นเซอร์    nasa nasa เอมี่กำลังแย่แล้ว เห็นด้วยค่ะ แล้วท่าทางคงจะปีนขึ้นจากหลุมไม่รอดเสียแล้ว ส่วนนามอร์รอนิ้ดนึงค่ะ     Psycho man ข้อ1 5555 ข้อ2 5555 ข้อ3 ฮึ่มมมมมมมม (แต่เริ่มเห็นด้วยหลังจากอ่านนิยายตัวเอง มีแต่คัซซาร์แฮะ) ข้อ4 ตัวไผตัวอิท ข้อ5 อาจานนนนนนนนนขา จะรับเข็มฉีดยาสักหลอดดี หรือว่าจะถอนฟันฟรีแบบซี่แถมซี่ดีคะ บอกมาเร้วววววว     โตมิโต รออ่านเส้นทรายนะคะ เอางานตุลานี้เลยนะพี่นะ ปาล์มจะได้ลงไปเจ๊าะแจ๊ะด้วย แต่ขอแบบครบเล่ม 1 และ 2 นะคะ ไม่เอาแบบอัสวัตเล่ม 1 หมดมีแต่เล่ม 2 เล่ม 2 ยังไม่เสร็จมีแต่เล่ม1 ไม่เอาแบบนี้น๊าาาาาาาาา อย่างปาล์มขอสอง     ลูนาติก อุ้ย ประโยคโดนใจ ...มีผู้ชายคนไหนใจแข็งกะผู้หญิงบ้าง โดยเฉพาะผู้ชายที่เป็นพระเอก จะมีก็แต่ผู้ร้ายที่ใจไม้ใส้ระกำกะผู้หญิง ... ฮั่นแน่ คุณลูแอบไปใจอ่อนกะใครมาเนี่ย ถึงมาแปะประโยคเด็ดๆแถวนี้     แพรวดาว แน่ะ คุณแพรวดาวจำไม่ได้ครบถ้วนละซิ อิอิ ครบครันล่ะค่ะยกเว้นน้องของคุณ Alvo เดี๋ยวรอหนูยีสอบเสร็จก่อน คงจะได้ภาพฉบับเต็มตามาชื่นชม     [nana_nana] สู้ตายฮับนาน่า เพื่อเกรดของเรา พี่ต้องออกข้อสอบจิ ก็พี่เป็นครูอะ ถ้าไม่สอบจะวัดได้ยังไงว่าเด็กๆที่จะเป็นหมอฟันในอนาคต เขารู้เรื่องที่พี่สอนดีหรือเปล่า ส่วนเรื่องยากหรือไม่ ช้าไปแล้วล่ะนาน่า เพราะคะแนนออกมาแล้ว เต็มยี่สิบ มีนอยู่ที่สิบสามคะแนนเอง หุหุ     miew2000 โอ๊ะงวดนี้มาท้ายสุดเลยค่ะคุณเหมียว เอลมินาจังยังต้องเผชิญชะตากรรมที่คนเขียนใจร้ายมอบให้ต่อไป นามอร์เอ๊ยตื่นไวไวเร็ว มีคนบ่นถึงหลายคนแล้ว ส่วนลิ้งค์กระทู้เก่าที่เริ่มยาวย้าวยาว ยาวจริงๆ กระทู้เก่าบทที่1-10 รวบรวมไว้ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3084361/W3084361.html บทที่ 11 ตอนที่1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3093833/W3093833.html บทที่ 11 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3113972/W3113972.html บทที่ 12 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3131107/W3131107.html บทที่ 12 ตอนที่ 2 ท ี่http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3145418/W3145418.html บทที่ 13 ตอนที่ 1 ที่http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3156518/W3156518.html บทที่ 13 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3183052/W3183052.html บทที่ 14 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3195795/W3195795.html บทที่ 14 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3205383/W3205383.html บทที่ 15 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3229122/W3229122.html บทที่ 15 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3268623/W3268623.html บทที่ 16 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3286085/W3286085.html บทที่ 16 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3290417/W3290417.html บทที่ 17 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3320779/W3320779.html บทที่ 17 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3332176/W3332176.html บทที่ 18 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3346351/W3346351.html บทที่ 18 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3389813/W3389813.html บทที่ 19 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3401761/W3401761.html บทที่ 19 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3421647/W3421647.html บทที่ 20 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3433989/W3433989.html บทที่ 20 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3443287/W3443287.html บทที่ 21 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3457037/W3457037.html บทที่ 21 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3467779/W3467779.html บทที่ 22 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3477513/W3477513.html บทที่ 22 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3485189/W3485189.html บทที่ 23 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3491682/W3491682.html บทที่ 23 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3498335/W3498335.html บทที่ 24 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3505551/W3505551.html บทที่ 25 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3514293/W3514293.html บทที่ 25 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3518842/W3518842.html บทที่ 26 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3527046/W3527046.html บทที่ 26 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3541842/W3541842.html บทที่ 27 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3559422/W3559422.html บทที่ 27 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3568845/W3568845.html บทที่ 28 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3577929/W3577929.html บทที่ 28 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3594198/W3594198.html บทที่ 29 ตอนที่ 1 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3610336/W3610336.html บทที่ 29 ตอนที่ 2 ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3635009/W3635009.html จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สไนเปอร์ก็คือพลแม่นปืนค่ะ มักจะใช้ในงานลอบสังหาร จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สไนเปอร์ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นี่ก็สไนเปอร์เช่นกัน อุอิ อุอิ เจอกันวันศุกร์หน้าค่ะ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 5 ส.ค. 48 04:19:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใจร้ายยย เรื่องไรมาเอาแมวสไนเปอร์มายิงหมา งือ ยังไงก็ยังเป็นราชินีสยองโหดอยู่ดี อิอิ ตอนนี้ผมว่าไม่นามธรรมมากไปหรอกครับ อ่านเข้าใจ และช่วงคุยกันครึ่งแรกของตัวละครมันส์มาก( แม้จะไม่มีฉากบู้ แต่มันส์เพราะคารมคมคาย ฮ่าๆๆๆ ^_____^.. แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 48 05:31:53 จากคุณ : Psycho man - [ 5 ส.ค. 48 05:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาไม่ทัน  ถูก Mr.Psycho man  ช่วงชิงที่หนึ่งไป อ่านตอนนี้ต้องเปิด  "อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ" ฟังไปด้วย ทำไมหรือค่ะ  ก็...ความเป็นจริงที่โหดร้าย  ความจริงที่ เจ็บปวดอ่ะ   อีกหน่อยเธอคงเข้าจายยยยยยย  แซวจ้า อ่านตรงนี้ ติดขึ้นมาติ๊ดหนึ่งว่า  อียิปต์ช่วงนั้น ต่อต้าน เหยียดผิวรุนแรงขนาดที่เอลมิน่าโดนหเชียวหรือค่ะ ฝากถามไว้ด้วยนา   บางครั้งเรื่องมันก็ต้องมีข้อมูลใส่และสอดประสานเข้าไป ในเนื้อหา  มันไม่มีหนักหรือเบาหรอกค่ะ     เล่นได้ เต็มๆ  อย่าไปเกรงกับข้อมูล...เดี๋ยวคนอ่านไม่ได้อ่าน เร่องเด็ดๆกันพอดี...5555555555555555555555 ยังไงอ.หมอปาล์ม ยังเป็นเจ้าแม่สยองอยู่ละค่า อ.Psycho man    เล่นเอาเจ้าเหมียวมาจ่อเจ้าตูบแบบนี้ หวาดเจี๋ยว จริง จริง จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 5 ส.ค. 48 07:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ง่า....ที่หนึ่งไม่ไหว แถมที่สองยังไม่ได้อีก งั้นขอเป็นที่สามในหัวใจเธอก็ยังดี....อิอิ ไปอ่านก่อนน๊า... จากคุณ : แพรวดาว (แพรวดาว) - [ 5 ส.ค. 48 08:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืมมม์....สงสารเอลมิน่าจับใจเลยค่ะบทนี้ อ๊ะ....ไม่ได้ๆ เราเป็นนางเอก..เอ๊ย เป็นฝ่ายนางเอกนี่นา ใจดีได้ แต่ใจอ่อนไม่ได้เด็ดๆ...เพราะยังไงก็ต้องเลือกเพียงหนึ่งเดียวอยู่ดีนี่นา นามอร์สู้ๆ สู้ตาย....ฮันจีอุนมาเอง...เอิ๊กกกก !! ช่วยปรู๊ฟค่า คคห.ที่ 2 แล้วหลังจากคงต้องสั่งให้โอทัสวกรถกลับไปที่อเล็กซานเดรียโดยเร็วที่สุด ==> แล้วหลังจาก [นั้น] คงต้องสั่งให้โอทัสวกรถกลับไปที่อเล็กซานเดรียโดยเร็วที่สุด คคห.ที่ 3 ในผืนหญ้าแห่งกาลเวลาอันเป็น [นิรันดรณ์] ==> ในผืนหญ้าแห่งกาลเวลาอันเป็น [นิรันดร์] แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 48 09:05:46 จากคุณ : แพรวดาว - [ 5 ส.ค. 48 09:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่กลับไปป้อนยานามอร์ก่อนเหรอ...แล้วเมื่อไหร่จะหายละเนี่ย...ฮิฮิ จากคุณ : เก็ดตวา - [ 5 ส.ค. 48 09:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จริงด้วย... น่าจะรีบกลับไปป้อนยาหนูนามอร์ก่อน เดี๋ยวเทลมิสกลับมาแล้วพาเข้าวิหารหายเข้ากลีบเมฆไปเน้อ... จากคุณ : waidhaya - [ 5 ส.ค. 48 10:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แง้วววววววววววววว สงกะสัย ต่อไปนี้นาคงต้องเรียกว่า คุณครูปาล์มซะแล้ววว เรียกพี่มาซะตั้งนานนนนน นาสอบเสร็จแล้วคับ แต่ว่าเมทนา เหลือ คอมกับ Lab ที่นัดเพิ่ม วันเสาร์ สอบวันอาทิตย์ นาพ้นแล้ววววววว ข้อสอบ World of science ก็ยากใช่ย่อย เขียนตอบ 3 ห้า +กากบาทอีก 75 ไม่มีใครรู้ว่าจะออกยังไง ห้องสอบก็เพิ่งมารู้ก่อนวันสอบวันดียวเองคับ ตามหาที่อาคารไหนก็ไม่มี๊ ไม่มี งิงุงิงุ ที่แน่ๆ เย็นนี้เราจาไปหน้ามอ (เพราะคิดถึ๊ง คิดถึง นามอร์ เกี่ยวกันไหมเนี๊ยะ คิกๆๆ) รอลุ้นคะแนนอย่างเดียวแล้วคับ ว่าจะได้ไปทำ w รึเปล่า.... แต่ที่แน่ๆ ตัวเมเจอร์นา แง้วววว w ไม่ได้ แต่นาก็ทำไมได้อ่า Hoooo T^T นามอร์ๆๆ หายเร็วๆน๊า..............^^ จากคุณ : [nana_nana] ([nana_nana]) - [ 5 ส.ค. 48 10:46:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ...น่าส่งสาร"เอลมินา" (แต่แอบเชียร์นามอร์)จริง ๆ เลย.. ไม่น่าโดนเหยีดสีผิว หรือเชื้อชาติ..เลย แล้วคัซซาร์ อ่อนโยนขนาดนี้...ไม่ให้เอลมินา หลงรักก็ไม่ได้แล้ว... ปล... อาจจะเล็งผิดไปจริงหรือไม่..ก็ไม่สามาถรู้ได้ ไว้สัปดาห์งานหนังสือจะไปเจอตัวจริงเลย 555 ส่งท้าย..คุณปาล์มเล่นนำแมวสไนเปอร์มายิงหมา...เราเลยส่งฮีโร่มากู้โลกจ๊ะ... แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 48 13:07:12 จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 5 ส.ค. 48 13:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หมอปาล์มแอบยิงหมาของเค้าได้งัย จากคุณ : an_an_ant - [ 5 ส.ค. 48 13:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คงตามความคิดของคัซซาร์ไม่ทันนะ เรื่องแก้เกมส์น่ะ แต่มันจะไม่มีปัญหาตอนหลังเหรอ ไปยุ่งยืมมือที่สามมาช่วยต้านน่ะ จากคุณ : nasa (nasa nasa) - [ 5 ส.ค. 48 15:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หนูเก๋เพิ่งมาตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ แต่ก็ยังไม่ได้เริ่มเลย แต่จะบอกว่าติดตามนะคะ ถึงยังไม่ได้อ่านก็ตาม เดี๋ยวจะอ่านแน่นอน (แต่ยังไม่มีกำหนด แหะ ๆ) จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 5 ส.ค. 48 16:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตกลงใช้การคานอำนาจ แล้วสไนเปอร์ ใช้ด้วยอ๊ะปล่าว จะให้ยิงคนไหนน้า คุณdonutty (Donut_ty)ไม่รู้เหรอว่าคนไหน ให้ผมชี้ตัวให้เอาไหมละ เหอๆ สืบมาแย้วนา จากคุณ : ลูนาติก - [ 5 ส.ค. 48 18:27:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ยังม่ะได้อ่าน แค่มาตามเก็บไปก่อนงับ (ช่วงนี้วุ่นโคตะระเลยง่ะ การบ้านเพียบ) คห.ที่ 5 มองไกลๆ ยังกะปูตัวใหญ่ๆที่เดินอยู่ตามชายหาด (ตาดีจริงๆ สมกะที่เป็นคนสายตาสั้นแบบที่จะทำเลสิกมันก็เกินแล้วง่ะ) จากคุณ : i_tua_yung - [ 5 ส.ค. 48 19:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ง่า... เริ่มเครียดอีกแล้ว เอื๊อก ไหนคุณปาล์มว่าจะเป็นนิยายรักไงเรื่องนี้ แง่ม อุๆๆ ไม่ใช่อะไรคร้าบ ไม่ได้เครียดเพราะข้อมูลเยอะหรอกครับ แต่เครียดเพราะอดรู้สึกตามไปด้วยไม่ได้น่ะสิ (คราวก่อนก็โดนคุณปาล์มแกล้งไปสองทีแล้ว ยังไม่เข็ดอีกนะคุณพีท) อะไรนะครับ สองทีไหนเหรอ แหมๆๆ ก็ตอนปราบปรามประชาชน ที่หนูนามอร์พาคัซซาร์หัวซุกหัวซุนนั่นทีนึงล่ะ แล้วก็ตอนล้อมถล่มเมืองอิสเมเลียอีกทีนึง การเป็นประชาชนคนธรรมดานี่ มันช่างลำบากยากแค้นแสนเข็ญเสียจริง เข้าทำนอง ช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกราญนะเนี่ย (นึกถึงเวลาดูข่าวอิรักเลย งืม) "ไม่ทราบว่าบทสรุปจะถูกใจคนอ่านไหมหนอ หวาดเสียวมากๆ" อ้าวแว้ก คุณปาล์มไหงพูดงี้ล่ะครับ ผมเริ่มหวาดเสียวแล้วนะเนี่ย เหยย นี่จะจบเศร้ารึเปล่าเนี่ย แง้ อย่านะ กลัว... จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 5 ส.ค. 48 19:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มารอดูคัซซาร์แก้เกมค่ะ สงสารเอมี่ แต่ก็คิดถึงนามอร์ รูปอ.หมอปาล์ม คิดว่าดูไม่ผิดหรอกค่ะ ก็หนูยีช่วยบรรยายไว้ให้รู้ว่าใครเป็นใคร เปรียบเทียบอยู่หลายรูปแล้วนะ ก่อนจะฟันธงว่าคนนี้ใช่เลย จากคุณ : nongwin - [ 5 ส.ค. 48 20:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แผนการนี้ น่าลอง แต่ท่าจะมีเสียเลือดเสียเนื้อมิเบานะนี่ (ชักสงสารเอลมินามากขึ้นทุกที) จากคุณ : scottie - [ 5 ส.ค. 48 21:00:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ...ดีเลยคะ..รอการชี้ตัวของคุณลูนาติก.. แหมมีสายสืบซะด้วย 555 จากคุณ : Donut_ty - [ 7 ส.ค. 48 01:43:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แอบแวะมาดู เห็นคุณพีทไปโฆษณา เรื่องของคุณปาล์มในกระทู้เมจิกฯ จากคุณ : Magic of Azure - [ 7 ส.ค. 48 10:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผมชี้ตัวให้แล้วนา ถูกไม่ถูก ถามเจ้าตัวเอาเอง เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 7 ส.ค. 48 12:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาเที่ยวเล่นหลายทีแระ คุณหมอปาล์มหายสาปสูญ ถ้าซักพักยังไม่ปรากฏตัว ลงประกาศจับดีก่า อิๆๆ แน่ะคุณเมจิก... แวะมาดูเดี๋ยวติดใจนะ จะบอกให่ เหอๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 7 ส.ค. 48 14:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โผล่มาแย้ว แหมกินขนมอยู่แล้วไอโขลกๆ ว่าแล้วเชียวมีคนบ่นคิดถึง (ฮ่า ฮ่า เนียนจริงยัยปาล์ม) แน่ใจหรือคุณหมอลูว่าถูกคน อาจจะฟิ้ววววววไปเป็นเหยื่อรายอื่นได้นา แหมจะเอารูปตัวเองมาแปะในกระทู้ก็เกรงใจอาณาประชาราษฎร์ จะตกกะใจกันใหญ่ ลูกศิษย์หลานศิษย์มาเห็นล่ะแย่เลย ^^ เอาเป็นว่าคล้ายๆรูปนี้ แต่มีแว่นแปะอยู่หนึ่งอัน แล้วก็แก้มยุ้ยกว่าหน่อยนึง จะคล้ายไหมน๊าาาาาาาาา ลองดูน่อ จากคุณ : ปาล์ม. - [ 7 ส.ค. 48 16:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ^ ^ ^ โอย..........น่ารัก เหมือนคุณแพรวดาวเลย จากคุณ : GTW - [ 8 ส.ค. 48 21:42:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ^ ^ ^ ^ แง๊ววววว............... รู้ได้งัยอ่ะ??? แต่ก็ขอบคุณที่ชม....เอิ๊กๆๆ ยืดอกรับซะงั้น...แฮ่ๆ จากคุณ : แพรวดาว - [ 9 ส.ค. 48 12:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ไม่เขิล เลยน้า คุณแพรวดาว (หวานใจฯ คนก่อนใช่ป่าวครับ) จากคุณ : ลูนาติก - [ 9 ส.ค. 48 12:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กระซิบๆ กันสองคนน๊าคุณหมอลูขา....ความจริงหวานใจฯ เขิลลลล จะแย่แล้วเนี่ย แต่ต้องเก็บอาการค่ะ....ไม่งั้นจะเสียชื่อสาวมั่น หมด...เอิ๊กๆๆๆ ปล. หวานใจฯ คนก่อน (แต่ไม่เก่าแก่เท่าบรรณารักษ์ขี้ลืม ในคาถาไล่ผี) เองแหละค่ะ และก็คนเดียวกับที่จะแบ่งรางวัลใต้ฝาโออิชิคนละครึ่งกับคุณหมอลูด้วยนั่นแหละ...คิคิ ที่เปลี่ยนเพราะอยากให้มีชื่อเพื่อนที่รักมากที่สุดอยู่กับตัวเองด้วยอ่ะค่ะ...ฮี่ๆๆ เปล่าเปลี่ยนเพื่อหนีคดี หรือหนีหนี้หรอกน๊า...อิอิ จากคุณ : แพรวดาว (แพรวดาว) - [ 9 ส.ค. 48 14:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มาลงชื่อค่ะ แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ (นึกว่าตัวเองเป็นพระเอก5555) คนอ่านจะเชียร์ใครดีนะนี่ สงสารเอมี่เหมือนกันค่ะ สงสัยพระเอกของเราต้องร้องเพลงลังเลหรือเปล่าคะเนี่ย ปล. แอบตามไปมองหาคุณหมอปาล์มในรูปเหมือนกัน จากคุณ : ลูกน้ำสีส้ม - [ 9 ส.ค. 48 16:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 34 บทใหม่ มาไว...เหมือนโกหก (โกหกจริงๆนั่นแหล่ะ ^^x) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3665563/W3665563.html จากคุณ : ปาล์ม. - [ วันแม่แห่งชาติ 21:42:02 ]