ผมตกงาน แต่ผมไม่เศร้ากับชีวิต ดีซะอีก ทำให้ผมได้มีโอกาสปลุกผีนักเขียนที่อยู่ในตัวผมให้มันออกมาอาละวาดใส่ผู้คน พวกคุณที่อ่านงานของผม ระวังให้ดีนะครับ!!!! เดี๋ยวจะติดงอมแงมไม่รู้ตัว แล้วจะหาว่าหล่อไม่เตือน เอาล่ะอย่าเสียเวลาเล้าโลม เอ๊ย! อารัมภบทเลย มาอ่านกันดีกว่า

หมัดลืมโลก เรื่องโดย พิเศก

เมื่อยี่สิบสองปีที่แล้ว พระครูสิงห์เจ้าอาวาสวัดหนองประดู่ อดีตนักมวยชื่อดังภาคอีสาน พบเด็กทารกตัวแดงถูกนำมาทิ้งไว้หน้าประตูวัด แกจึงนำมาเลี้ยงจนเติบใหญ่ ตั้งชื่อให้ว่า เจ้าบุญทิ้ง ตามวาสนาเว้าแหว่งของมัน และถ่ายทอดวิชามวยไทยให้กับเจ้าบุญทิ้งจนหมดไส้หมดพุง โดยมีอาจารย์คง มัคนายกของวัด เจ้าของค่ายมวยชื่อดังแห่งจังหวัดหนองคาย ช่วยฝึกปรือฝีมือให้อีกแรง
น่าชื่นใจที่เจ้าบุญทิ้งไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง มันตั้งใจทุมเทฝึกซ้อมอย่างสม่ำเสมอมาตั้งแต่เด็กจนโต จึงไม่แปลกที่ ด้วยวัยเพียงยี่สิบสองปี มันก็กลายเป็นนักมวยชื่อดังอันดับหนึ่งของจังหวัดหนองคาย ที่แทบจะหาคู่ชกไม่ได้เย
ด้วยเหตุนี้ เย็นย่ำลมโชยกลางทุ่งวันหนึ่ง ปรากฏร่างของบุญทิ้งกับอาจารย์คงที่เป็นทั้งผู้มีพระคุณและเทรนเนอร์รู้ใจนั่งก๊งเหล้าขาว ชายหนุ่มยกแก้วชนกับอาจารย์คง แต่กลับถือแก้วค้างไว้ สีหน้าเคร่งขรึม เอ่ยขึ้นว่า
“ อาจารย์ครับ ผมรู้สึกอิ่มตัวกับมวยไทยแล้ว อยากฝึกศิลปะการต่อสู้แขนงอื่นดูบ้าง อาจารย์คิดว่าไง ? “
อาจารย์คงหยิบมะขามเปียกเข้าปาก กระดกเหล้าตาม
“ ซี๊ด…อาห์ ... “ ดวงตาปรี่ปรือถึงใจกับดีกรีเหล้าป่า บวกกับความเปรี้ยวจี๊ดฉีดพุ่งขึ้นสมอง แกสั่นหัวด๊อกแด๊ก ก่อนเอ่ยว่า
“ ดี เยี่ยม ความคิดเอ็งเข้าท่ามาก ไอ้ทิ้ง ข้าเห็นด้วย ข้าสนับสนุน อือห์ ….. ข้ารู้จักยอดฝีมือที่
ชำนาญศิลปะการต่อสู้เกือบทุกแขนงอยู่คนหนึ่ง อยากแนะนำเให้อ็งไปฝากเนื้อฝากตัวกับเขา อือห์ …… แต่ปัญหาก็คือว่า เขาจะรับเอ็งเป็นลูกศิษย์หรือเปล่านี่สิ ? ข้าไม่แน่ใจ ”
“ ใครเหรอจ๊ะ อาจารย์ ทำไมถึงได้เล่นตัวขนาดนั้น ”
อาจารย์คงอึ้งไปครู่ เหลียวซ้ายมองขวาจนแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่บริเวณนี้ แกจึงค่อยยื่นหน้ามาใกล้บุญทิ้ง และพูดเสียงกระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน
“ เอ็งรู้จัก เซียนสิบมือ สะท้านฟ้ามั้ย ”
“ หา….” บุญทิ้งถึงกับถือแก้วค้าง ดวงตาเบิกกว้าง อ้าปากหวอเขาไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยินชื่อนี้
“ นั่นน่ะสุดยอดฝีมือของเอเชียเลยนะอาจารย์ ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ทุกประเภทไม่ว่า จะเป็นมวย
ไทย มวยสากล คาราเต้ กังฟู ยูโด เทควนโด แล้วยังผสมผสานทั้งหมดเข้าด้วยกันได้อย่างสวยงามและกลมกลืน ยามต่อสู้สามารถปล่อยอาวุธทุกกระบวนท่า ราวกับมีสิบมือเหมือนทศกัณฑ์ จนได้รับการขนานนามว่า เซียนสิบมือ สะท้านฟ้า ชนะโลกันณ์ ”
“ เออ นั่นแหละ คนนั้นแหละ ที่ข้าจะแนะนำให้เอ็งไปหาล่ะ ”
“ แต่ เขาหายตัวไปจากเมืองไทยเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ แล้วก็ไม่มีใครรู้ด้วยว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ? ”
อาจารย์หัวเราะหึหึในลำคอ ก่อนยกเหล้าขาวขึ้นจิบอีกครั้ง เขาคลึงแก้ว นิ่งใช้ความคิดครู่หนึ่ง
ก่อนตัดสินใจบอกความลับที่เก็บไว้มายาวนานกับศิษย์รัก
“ ฟังนะ เรื่องนี้รู้กันแค่เอ็งกับข้าสองคนเท่านั้น เซียนสิบมือน่ะ เขาไม่ได้หายไปไหนหรอก เขายัง
อยู่ในประเทศไทยนี่แหละ ”
สายตาหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบปลายมองไกลไปข้างหน้า เมื่อหวลคิดถึงความหลัง
“ .. สมัยหนุ่มๆ ข้ากับมันเป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนหลังมันก็โด่งดังมาก วันๆมีแต่คนขอประลองฝีมือกับมัน เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเอเชียก็จริง แต่กลับหาความสุขในชีวิตไม่ได้เลย สุดท้ายมันตัดสินใจหนีจากความวุ่นวายทั้งปวงด้วยการ ไปแอบผ่าตัด เปลี่ยนหน้า เปลี่ยนชื่อ นามสกุล และประวัติเสียใหม่ และตอนนี้ มันก็คือนักธุรกิจ เจ้าของโรงแรมมโนรมย์ ย่านวรจักรในกรุงเทพ โดยใช้ชื่อใหม่ว่า คุณตี๋ “
บุญทิ้งรับฟังข้อความทั้งหมดด้วยความตื่นเต้นจนแทบลืมหายใจ เขากำลังได้รู้ความลับสุดยอดของอดีตยอดฝีมือแห่งเอเชีย
“ ถ้าเอ็งคิดจะไปขอเป็นลูกศิษย์มันล่ะก้อ เอ็งจะใช้วิธีไหนก็ได้ แต่จำไว้อย่างหนึ่ง ห้ามให้คนอื่นรู้
ตัวตนที่แท้จริงของมันเด็ดขาด ไม่งั้นนอกจากมันจะไม่รับเอ็งเป็นศิษย์แล้ว เอ็งจะพาข้าซวยไปด้วย เข้าใจ
ปล่าว ไอ้ทิ้ง ”
“ เข้าใจจ่ะ เข้าใจ ถ้าอย่างนั้น ผมจะเดินทางขึ้นไปหาเขาที่กรุงเทพอาทิตย์หน้าเลย ดีมั้ย ”
“ เฮ้ย เฮ้ย …. ใจเย็นๆ คนหนุ่มนี่ใจมันร้อนจริงๆ แล้วเอ็งมีเงินพอใช้จ่ายในกรุงเหรอวะ ไอ้ทิ้ง เอางี้ เดี๋ยวอาทิตย์หน้ามีงานวัดประจำปีที่โคราช ข้าจะจัดให้เอ็งขึ้นไปชกกับไอ้แสงไทย หมัดลืมโลก นักมวยชื่อดังของโคราช หาเงินก้อนโตเก็บไว้ใช้เป็นทุนสำรองในกรุงเทพ ดีมั้ย ไอ้ทิ้ง ”
“ ดีจ่ะ ดี ว่าไงก็ว่าตามกัน ” บุญทิ้งเห็นดีเห็นงามด้วย ยิ้มหน้าบาน ก่อนยกเหล้าขึ้นซดอย่างเบิกบานใจ

ที่กรุงเทพบุญทิ้งได้ทำงานเป็นพนักงานบริการทั่วไป ในโรงแรมมโนรมย์มาสองอาทิตย์แล้ว มีโอกาสได้เจอ คุณตี๋ เพียงสองสามครั้ง ดูภายนอกแล้ว คุณตี๋แทบไม่มีอะไรแตกต่างจากชายไทยเชื้อสายจีนทั่วไป เขาอายุประมาณสี่สิบปลาย รูปร่างท้วมเล็กน้อย ใบหน้าเหลี่ยมรับกับคางอูม ดวงตาค่อนข้างเล็ก อากัปกิริยาและท่าทางการเดินเหินต่างๆ เหมือนคนทั่วไป นี่หรือยอดฝีมือแห่งเอเชีย บุญทิ้งอดคลาง
แคลงใจไม่ได้
จนมาวันหนึ่ง ขณะที่บุญทิ้งกำลังเดินถือถาดเบียร์และแก้วสองใบ ไปให้ลูกค้าที่ห้องพัก เขาเห็นคุณตี๋เดินสวนมาแต่ไกล พลันหัวสมองปิ๊งแผนการที่จะพิสูจน์ตัวตนที่แท้จริงของคุณตี๋ขึ้นมาทันที จังหวะที่ทั้งคู่เดินสวนกัน เขาแกล้งหกล้ม เบียร์และแก้วหล่นจากถาด คุณตี๋ตวัดมือรับขวดและแก้วก่อนตกพื้นได้อย่างรวดเร็วปานงูฉก เขาถึงกับดูไม่ทัน ตะลึงงันอยู่กับที คุณตี๋วางของทั้งหมดไว้บนถาดดังเดิม ก่อนจะกระซิบข้างหูเขาว่า
“ คราวหน้าระวังหน่อยนะ ไอ้หนุ่ม แล้วอย่าไปบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด ถ้าอยากทำงานที่นี่ต่อ ”
บุญทิ้งกลืนน้ำลายเอื้อก เชื่อในทันทีว่านี่แหละยอดฝีมือตัวจริงผู้ปลดระวางตัวเองจากสังคมอันสับสนวุ่นวาย และในคืนนั้นเอง ในห้องเช่าราคาถูก บุญทิ้งนอนคิดหาวิธีการต่างๆมากมายที่จะให้คุณตี๋รับเขาเป็นศิษย์ให้ได้ จนในที่สุดเขาดีดนิ้วเปาะ ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาที่มุมปาก

เท่านี้ก่อนนะครับ แล้วอาทิตย์หน้า ผมจะมาโพสใหม่ จำชื่อผมไว้ให้ดี พิเศ้ก พิเศก ไม่หล่อ แต่เร้าใจ