CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    เพียงรัก 6

    ถึงแม่จ๋าของต้นหลิว

    วันนี้เราปลุกตำราเลี้ยงเสือน้อยกันให้วุ่น  ยายหมูหวานหอบเสื้อผ้ามานอนกับน้อง  
    ส่วนพี่รักกับโจรประจำบ้านรี่เปิดตำราใหญ่  แต่ดีหน่อยที่คนหลังพอมีประสบการณ์มาบ้าง
    พี่รักกับแก้วเลยได้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์มาใช้

    เสือน้อยของแม่นี่ท่าทางกินจุน่าดู น้ำนมแม่ไม่พอเลยคะ
    แก้วเขาไม่อยากให้ลูกดื่มนมผงหรอกแม่  แก้วบอกหลิวว่า

    “ลูกคนนะคะ  แก้วก็อยากให้ทานนมคน ไม่ใช่ให้ทานนมวัว”

    ฟังลูกสะใภ้แม่นะคะ เขาคิดการไกล ไปกว่าหลิวอีก
     กลัวลูกจะออกมาซนเหมือนลิงเหมือนค่าง

    หลิวมองไปทางหัวหน้าลิงแล้วก็อ่อนใจ
     พ่อเป็นลิง  ลูกออกมาเป็นคนนี่ก็แปลกแล้วนะแม่

    จำได้นะตอนเด็กๆพี่รัก ขาลายทุกวันละเวลากลับจากโรงเรียน
      คุณยายยังเอาลูกประคบแปะให้พี่รักบ่อยๆ  เรื่องหนีโรงเรียนก็ที่หนึ่ง
    เฮ้อ หลิวกลัวจังเลยแม่  ถ้าเสือน้อยเหมือนพี่รักคงโดดเรียนเป็นตั้งแต่อนุบาล
    ถ้าเหมือนอาหลิวเมื่อไหร่ก็เจ๋ง  


    โจรท่านออกไปข้างนอกกับพี่รักคะ  เห็นบอกจะไปซื้ออะไรๆให้ลูก
    เพราะตอนที่เสือน้อยจะคลอดเราไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย
    เพราะจำได้ว่า คุณยายเคยห้ามไว้ใช่ไหมคะ

    แม่เล่าให้หลิวฟังเอง แต่ของแม่นั้นโบราณเขาถือมา เราก็ปฏิบัติตาม
    แต่ของพี่รักไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะ  แก้วเขาหน้าคว่ำไปหลายทีเหมือนกันเพราะ
    พี่รักไม่ยอมพาไปซื้อของเตรียมไว้ในลูก
    แต่พอโดนสามีสุดประเสริฐอย่างพี่รักเป่ามนต์เข้าเลยเงียบๆไป


    หลิวว่านะแม่ที่พี่รักไม่พาแก้วไปซื้อ ขี้เกียจมากกว่า  
    เห็นได้ชัดเลย นิสัยแบบนี้แก้ยาก  คืนที่เสือน้อยคลอด
    หลิวโมโหอีตาเคนหนวด จังเลยแม่  มาล้อหลิวอยู่ได้

    เขาหาว่าหลิวไม่มีทางเป็นแม่คนได้หรอก  ชาตินี้จะมีโอกาสท้องหรือเปล่าก็ไม่รู้
    หลิวเลยซัดไปซะสองตุ้บ  พยาบาลมองกันตาเขียว
    คงหาว่าหลิวทำร้ายร่างกายนายหนวด (คือโกนยังไงมันก็ยังขึ้นรกๆอยู่แบบนั้นละแม่
    ไม่รู้ชาติที่แล้วเป็นลูกลิงหรือเปล่า)
    หลิวโมโหเลยเปิดประตูเข้าไปงีบ ดับอารมณ์ในห้องแก้ว  

    แม่จ๋าคุณยายทำบุญให้เสือน้อยด้วยหรือจ๊ะ
    ทำเผื่อหลิวกะพี่รักด้วยนะแม่ ไม่รู้บุญหมดหรือเปล่า
    พักนี้กระเป๋าแห้งๆแฮะ  

    เช้านี้มีแก้ว –หลิว-หมูหวาน-เสือน้อย  สี่คนจ๊ะ
    บุรุษหญ่ายทั้งสองท่าน ออกตระเวนไปหาซื้อของ  

    ตลกน่าดู หมียักษ์สองตัว หาซื้อผ้าอ้อมเด็ก  
    ไม่รู้คนขายจะทำหน้ายังไงซิแม่ แค่นึกหลิวกับแก้วก็ขำกลิ้งแล้ว  

    ยาย หมูหวานไม่ยอมออกห่างน้องเลยคะ
    หลิวต้องงัดแกไปทานข้าว  พอเสร็จแกก็มาเฝ้าเสือน้อยต่อ  
    นอนข้างๆกันนั้นแหละ  แก้วกับหลิวเลยยกหน้าที่พยาบาลให้หมูหวานดูแล  


    นี้พึ่งคลอดเสือน้อยมาได้แค่อาทิตย์เดียวเองนะคะ แต่ตัวใหญ่จัง
    พ่อเสือน้อยของเรา  แก้วเขาก็ระบมเหมือนกัน  คงอีกสักระยะกว่าแผลจะหาย
    แต่อย่าห่วงเลยแม่ว่าลูกสะใภ้แม่จะหมดสวย  เขาก็สวยเหมือนเดิมของเขานั้นแหละ
    คนที่บวมคือพี่รักกับเสือน้อยมากกว่า  นี่ถ้าโตขึ้นแก้วโดนขนาบสองข้าง
    ทั้งพ่อทั้งลูกคงกลายเป็นคนแคระๆไปเลย

     
    หลิวไปหาของมาให้แก้วทานจ๊ะ   ในครัวมีแต่ เนื้อ นมไข่ทั้งนั้น  

    “ยายหลิวเป็นแผล เขาห้ามกินไข่นะลูก”

    กำลังจะหยิบไข่มาตอก พอดี คำปาฐกถา ของคุณยายก็วิ่งไหลวนเข้าโสตประสาทของหลิว
    เขาที่คุณยายว่าเป็นใครหนอมาช่วยบอกหลิวทีเถอะ

    อยากถามจริงๆว่าทำไม  เขาไม่ยอมให้กินไข่
    จะหาอะไรได้ละคะ แม่ มันไม่ใช่บ้านเรานะ
    จะๆได้เอาหัวปลี  ยอดตำลึง  กะฟักทองมาแกงเลียงให้คุณแม่หมาดๆทานเสริมน้ำนม

    หลิวเดินวนไปมาสองร้อยกว่ารอบคงได้  
    เสียงแจ้วของหมูหวานก็ตามลงมา

    “อาหลิวทำอะไรคะ  ให้หมูหวานช่วยไหม”
    หน้าตาละอ่อน  แก้มชมพูแบบนี้หรือจ๊ะ  จะมาช่วยอะไรอาหลิวได้  
    แหม แม่เด็กห้าขวบนะ  เห็นหางเปียส่ายดุ๊กดิ๊กๆ  
    หลิวไม่แน่ใจแม่ครัวห้าขวบเท่าไร แต่ไม่ใส่ใจนะแม่

    เด็กสมัยนี้เก่งเกินตัว
    ยายหมูหวานเขาทำอะไรรู้ไหมคะแม่  เขาไปเปิดตู้เย็น  เอาผลไม้มาให้หลิวคะ  

    “อาหลิวหั่นผลไม้เยอะๆซิคะ  หั่นเยอะๆเลย”

    หลิวงงอยู่สามวินาที ก่อนจะอึ้งยายหมูหวาน  เอ้อ
    สงสัยพ่อสอนมาดี  แม่คะ  ผลไม้นานาชนิดที่ส่งมาให้หลิว
    จากหัวสมองๆน้อยแต่เต็มไปด้วยรอยหยักของหมูหวานก็คือ
    อาหารเช้าที่เรียกว่า Musli “  คะแม่ เราไม่มีทางทำแกงลียงได้ก็จริงอยู่
    แต่ผักกะเนื้อสัตว์อื่นยังพอมี  หลิวหั่นผลไม้ที่บรรดามีในตู้เย็น
    ผัก  ใส่ทูน่าลงไปอีก  มันเป็นสูตรที่หลิวคิดขึ้นมาเอง คะ

    หลังจากหาของในตู้เย็นได้  เราหั่นแล้วใส่ๆ  ของลงไปในชามสามใบ
     มีของหลิวของแก้วแล้วของหมูหวาน  แล้วตามด้วยโยเกิร์ตไขมันต่ำอีกช้อนโตๆ
    แค่นี้ก็เสร็จคะ  นมกับน้ำส้มเคียงข้าง  คนละแก้ว  เสร็จเรียบร้อยอาหารเช้าของหลิว


    เราทั้งสองช่วยกันยกขึ้นไปข้างบน เพราะแก้วนั้นเขาลงมาไม่ได้ หรอกคะ
    แผลยังไม่หายดี  ขบวนร้องรำทำเพลงของหมูหวานกับหลิวย้ายนิวาสถานมาถึงห้องนอนแล้ว
    เราวางอาหารเช้าไว้ตรงหน้า  คุณแม่คนใหม่

    “อะไรคะคุณหลิว”

    ท่าทางแก้วจะงง  เห็นมองแล้วมองอีก  หน้าตามันก็ไม่ได้หลุดโลกขนาดนั้นนะแม่  
     ยายหมูหวานแม่ครัวเอก(หลิวยอมเป็นลูกศิษย์เขาดีกว่าตอนนี้) บอกเองว่า

    “อาหารเช้าเสริมพลังคะ อาแก้ว  นี่อาหลิวทำน่าทานออก”  

    แหมดันจะมายกความดีความชอบให้หลิวซะแล้ว ยายหมูหวาน

    “ทานได้  ...จริงๆนะแก้ว”

    หลิวต้องยืนยันนอนยันอยู่นานกว่าแก้วจะยอมกิน  
    เราทั้งสองหมูหวานกับหลิว นำหน้าไปก่อน
    เพราะรู้สึกว่าลูกค้าจะไม่ค่อยเชื่อใจเราเท่าไร
    พอชิมเข้าไปสองสามคำ  หลิวมองนะแม่ ว่าแก้วเริ่มยิ้มออก  
    แล้วก็ไม่ต้องบังคับกันแล้ว  เห็นไหมแม่ ถึงหน้าตาจะไม่สวยเหมือนกับข้าวที่แม่ทำ
    แต่รสชาติ ผ่าน  เราทานกันหมดชามทั้งสามคน
    ยายหมูหวานถึงกับนอนแผ่  ตาจะปิด  กลิ้งคลุกคลัก อยู่ข้างๆหลิว  


    “อาหลิวขา หมูหวานลุกไม่ไหวแล้วคะ”

    แก้วกับหลิวหัวเราะก้าก  ขำแกก็ขำ ไม่รู้จะช่วยยังไง เด็กกำลังโตนะแม่  

     ถ้าโตเป็นสาวกินขนาดนี้มีหวังบวมทั้งตัว
    หลิวเลยนำเศษเสบียงที่เหลือมาจัดการ
    เรื่องนี้ไม่มีปัญหาหรอกคะ เลี้ยงเช็ดเรื่องล้างหลิวถนัดกว่าทำเป็นไหนๆ  

     
    เสียงรถของสองผู้ยิ่งใหญ่กลับมาแล้ว   ดูซิแม่  หมีสองตัวหอบของพะรุงพะรัง
     ทั้งผ้าอ้อมสำเร็จรูป ทั้งเบาะใหม่ เสื้อผ้า เครื่องใช้เด็กอ่อนสารพัด
    เฮ้อ  ตอนแม่เลี้ยงหลิวกะพี่รัก  มีเยอะแบบนี้ไหมแม่  

    “มัวแต่หัวเราะอยู่ได้ มาช่วยกันบ้างซิคุณ”

    เอาแล้วไหมละแม่ เข้าบ้านมา  ก็หาเรื่องหลิวเชียว  

    “เออ  เห็นความทุกข์ของคนอื่นละชอบใจนะแก ไอ้หลิว”

    พี่รักตัวดี ก็ออกเสียงสนับสนุนเพื่อนเขาไปซิคะ  

    “ตัวก็โต  แค่นี้ทำไม่ได้หรือไง “

    “มันไม่หนัก แต่มันเยอะเข้าใจไหม”

    ดูว่าจะหัวเสียเอาเรื่อง เพราะหน้าวัชพืชของท่านแดงก่ำ
    โธ่แล้วมาอารมณ์เสียใส่เรา  เดี๋ยวเถอะ อยากจะแผลงฤทธิ์เหมือนกันแม่
    แต่สงสารพี่รัก เลยต้องไปขนของที่ท้ายรถ

    โอ้โห้  แม่จ๋า  คุณยาย  คุณนายน้อย  พระพุทธ  พระธรรม พระสงฆ์  ช่วยหลิวด้วยเถอะ
    เขาจะซื้อไปแสดงสินค้าที่ไหนคะ  เต็มรถไปหมดเลยแม่
    สงสัยคงไม่ได้เลือกเลยมั้ง  เห็นคนขาย โฆษณาอะไรคงซื้อมาหมด

    แม่  แม่  แพทย์ทั้งสองคนนะคะ  คนหนึ่งเป็นอาจารย์แล้ว อีกคนนี่กำลังจะจบ  เหลวกันทั้งคู่  
    ผู้ใหญ่สาม เด็กหนึ่ง  หอบหิ้วของอยู่หลายเที่ยว
    ยายหมูหวานทำท่าจะสำรอกอาหารเช้าของหลิวออกมา  ไอค้อกๆ  อยู่ข้างรถ  
    “หมูหวานเป็นอะไรลูก”

    คุณพ่อเขาละคะ  ลูบไหล่ลูบหลัง ลูกสาว   มือใหญ่ ๆค่อยๆ พยุงลูกสาวให้ยืนนิ่งๆ  

    “หลับตา ลูก  หายใจลึกๆ หมูหวานหายใจลึกๆลูก “

    “แกทานอาหารเช้ามากไปหน่อยนะคะ”

    หลิวสารภาพผิดก่อนที่ตำรวจจะจับได้ดีกว่านะแม่ ศาลท่านอาจลดโทษลงกึ่งหนึ่ง  

    “กินเยอะ ๆแล้วมาเดินขึ้นเดินลงก็เป็นแบบนี้แหละ “

    เห็นไหมคะแม่  นึกว่าจะโดนดุ  แพทย์ใหญ่ท่านก็ใจดีเหมือนกัน

    หลิวอาสาอุ้มยายหมูหวานไปนอน เพราะดูท่าจะห่วงพ่อพะวงซ้ายพะวงขวา  

    “พ่ออุ้ม”

    แกปฏิเสธหลิว เลยละแม่ เด็กนะยังไงพ่อแม่ก็สำคัญที่สุด
    นี่แกก็เหลือพ่อเพียงคนเดียว

    ดีนะแม่   ที่หลิวกับพี่รักยังมีแม่  มีคุณยาย มีคุณนายน้อย  นายเสือน้อยมีแก้วกับพี่รัก  

    “คุณอุ้มแกไปนอนเถอะคะ  เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”

    เป็นครั้งแรกที่หลิวเห็นแววตาที่ระยิบระยิบอยู่ตลอดเวลา ของโจรท่าน  มองหลิวแบบนี้
    แบบไหนหลิวบรรยายไม่ถูกหรอกแม่  

    “โอ้ย  .”..

    มือหลิวฟาดประตูรถที่จอดอยู่ข้างๆ    หลิวเปล่าเขินนะแม่  ก็แค่ ....เฮ้อ  
    แม่ แม่...ช่วยหลิวด้วย  
    แม่จ๋า ทำไมมันเป็นแบบนี้ละ
     หลิวไม่รู้จะบอกแม่ยังไง  มันวิ่งๆวนๆอยู่ข้างในตลอดเลย
    หลิวไม่เข้าใจจริงๆ  นะแม่  

                                                                                                   

     จากต้นหลิวที่สับสนของแม่

    จากคุณ : nana_iteh - [ 5 ส.ค. 48 12:57:59 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป