CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    พระนลคำฉันท์...กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ทรงแต่ง......สรรคที่ ๑๘

    พระนลคำฉันท์...กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ทรงแต่ง......

    สรรคที่ ๑
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2455645/W2455645.html

    ************************************

    นิทานเรื่องพระนล
    สรรคที่ ๑๘

    สัทธราฉันท์



    เมื่อนั้นกัลยาณินารี
    วรรตนสตรี
    ทัมะยันตี
    กำศรดทรวง

    เนาวังนั่งแลชะแง้ดวง
    จิตพระนุชระลวง
    พรากพระนลหลวง
    ก็แลลาญ

    เวียนหวังตั้งตาก็ช้านาน
    ยุบลพระนลหาญ
    ใครจะมาฃาน
    บ่มีเลย

    วันหนึ่งจึงพราหมณะงามเงย
    มธุรพจนเผย
    ทูลพระทรามเชย
    มเหสี

    ฃ้าแต่นวลนางศุภางคี
    วรฃติยนรี
    ราชธิดาภี
    มะภูธร

    ฃ้านามบรรณาทคเนจร
    วนนิคมนคร
    หานเรศร
    พระไนษัธ

    วันหนึ่งถึงเมืองกระเดื่องรัฐ
    วิบุลยศสุภัทร์
    นามนครฃัติย์
    อโยธยา

    ฃ้าพเจ้าเฃ้าเฝ้าพระภางคา
    สุริมหิปติปรา
    กฎกระเดื่องนา
    มะกรยง

    ฃ้าขังศัพท์อย่างพระนางองค์
    อรกุสุมประสงค์
    โดยพระจำนง
    บ่แผกผัน

    พอฃ้าเอ่ยขับก็ตรับพลัน
    นฤปพระฤตุบรรณ
    เธอก็เงี่ยงกรรณ
    สดับไป

    เธอฟังฃ้าขับบ่จับใจ
    กิจยุบลไฉน
    เธอบ่รู้ไซร้
    ก็ห่อนถาม

    ชนสิ้นยินตูบ่รู้ความ
    มธุรพจนพราหมณ์
    ห่อนพยายาม
    จะรู้เลย

    ทั้งเจ้าทั้งฃ้าก็หน้าเฉย
    พจนบ่มิเฉลย
    โอษฐะฤาเผย
    บ่ไฝ่ฟัง

    ฃ้าถอยออกนอกนิเวศน์วัง
    บทจรจะกำบัง
    แดดเพราะโดยหวัง
    จะผ่อนกาย

    สักครู่หนึ่งจึงบุรุษนาย
    อศววิกลชาย
    รูปบ่ผึ่งผาย
    ดำเนิรมา

    เฃาคือครูสูตะนามวา
    หุกกุศลวิชา
    ชาญดุรงค์หา
    บ่มีเสมอ

    ต้มหุงอาหารชำนาญเสนอ
    อุดมรสบำเรอ
    ใครจะเหมือนเกลอ
    บ่ห่อนมี

    มาใกล้ไห้กลืนสอื้นตี
    อุระประดุจจะชี
    วิตและอินทรีย์
    ทลายลาญ

    ไห้พลางพลางร่ำรำพรรณ์ปาน
    อกุศลพิสดาร
    เพียบจะเผาผลาญ
    และเจรจา  ฯฯ




    คำพระนลผู้เปนวาหุกกล่าวแก่พราหมณ์บรรณาท

    อันหญิงสิงทุกขะธรรมดา
    กุลสตรีก็จะอา
    รักขะอาตมา
    บ่หมิ่นมันท์

    ความสัตย์แห่งนางสอางวรรณ
    กุศลวิมลธรรม์
    พาประสบสวรรค์
    บ่แคล้วคลาด


    มาตรแม้นสามีจะหนีปราศ
    เพราะหทยวิปลาส
    นางบ่กริ้วกราด
    สวามี

    จารีตนวลย่อมสงวนศรี
    ดุจสุรกวจี
    ภัยบ่พึงมี
    จะมาพาน

    ผัวโซโง่เขลากำเดามาน
    ภยะพิษพิสดาร
    แม้จะเลี้ยงปราณ
    ก็ยากเย็น

    เสื้อผ้าหาไม่หทัยเข็ญ
    เพราะทวิชขคเปน
    เหตุลำเค็ญ
    ก็คาบไป

    เสียเมืองเลื่องชื่อระบือไกล
    พลรถคชหัย
    ทรัพยะสินไอ
    ศวรรย์หมด

    ต่ำตกอกช้ำก็กำศรด
    นิรอิศริยยศ
    เนตระน้ำหยด
    ลำยองไย

    ผัวเปนเช่นนี้ผิหนีไป
    กุลสตริอรไทย
    ย่อมจะเห็นใจ
    บ่โกรธเลย

    ฯฯ

    พรามหณ์บรรณาททูลนางต่อไปว่า

    ฃ้ายินคำร่ำรำพรรณ์เผย
    ดุจพจนเฉลย
    ฃ้าบ่เฉยเมย
    ก็รีบมา

    ทูลความตามซึ่งสดับวา
    หุกกุศลวิชา
    กล่าวบ่กังฃา
    ฉนี้เทียว
    ฯฯ



    ปางราชนารีฤดีเฉลียว
    พจนพระนลเจียว
    เธอพระองค์เดียว
    ตระหนักใน

    รู้เรื่องเบื้องหลังบ่พลั้งใจ
    กิจยุบลณะไพร
    ผ้าพระทรงชัย
    สกุณพา

    ตรึกพลางนางผู้พระกัลยา
    ณิวิบุลวนิดา
    เนตระน้ำตา
    ก็ฟูมฟาย

    รางวัลบรรณาทฉลาดหลาย
    ธนนิธิมณิพราย
    องค์พระโฉมฉาย
    ประทานเขา

    ห่อนหึงจึงองค์พระนงเภา
    พิมลฃติยเยาว์
    เธอเสด็จเฝ้า
    พระมารดา

    ทูลว่าฃ้าแต่พระแม่อา
    ตมคุณกรุณา
    ทรงพระเม็ตตา
    จะเลี้ยงดู

    อย่าเพ่อทูลราชวิทรรภ์ภู
    ธรพระชนกชู
    เกียรดิดำรู
    จะเสียการ

    จงตรัสเรียกพราหมณ์สุเทพชาญ
    ชวนทวิชหาญ
    มัคคะชำนาญ
    สุปัญญา

    ฉันใดพราหมณ์ได้ประสบอา
    ตมดุจพระบิดา
    แลพระมาตา
    จำนงหวัง

    ฉันนั้นฃ้ามั่นหทัยฟัง
    นลนฤปจะยัง
    คืนนิเวศน์วัง
    บ่กังฃา

    เมื่อนั้นจึ่งองค์พระกัลยา
    ณิวิมลชนิกา
    มีดำรัสหา
    สุเทพพราหมณ์

    เฃาเฃ้าเฝ้าองค์พระนงราม
    สมรวิมลงาม
    เธอก็ตรัสตาม
    จำนงใจ  ฯฯ



    นางทัมะยันตีตรัสแก่พราหมณ์สุเทวะว่า

    ดูราท่านชาญวิชาไว
    จรณะนครไกล
    เร่งดำเนิรไป
    อโยธยา

    รีบเฃ้าไปเฝ้าพระราชา
    พระฤตุปรณปรา
    กฎกำเรียงนา
    มะศักดี

    ทูลว่านางทัมะยันตี
    พระนิษธมหิษี
    เธอจะซ้ำมี
    สยุมพร

    เหตุสามีนางก็ร้างสมร
    พระนิษธมหิศร
    เธอคเนจร
    บ่มีฃ่าว

    สูญหายตายจากวิบากยาว
    สมรรตนสาว
    พักตระแพร้วพราว
    พิไลยลักษณ์

    อยู่เดียวเปลี่ยวจิตก็คิดจัก
    กระทำประดุจสมัค
    เลือกพระผัวรัก
    คำรบสอง

    แม้นหวังเทวีฉวีทอง
    อรกุสุมลำยอง
    ใคร่หทัยปอง
    ก็รีบเสด็จ

    เลือกม้าเร็วล้ำจะสำเร็จ
    รถดูรคระเห็จ
    ห่อนจะเหนื่อยเหน็จ
    ณะกลางไพร

    แม้นว่าช้าอยู่พระภูวไนย
    ประลุณะนครไกล
    คงจะช้าไป
    บ่ทันการ

    วันรุ่งพรุ่งนี้พระเยาวมาลย์
    วิมลมุขสะคราญ
    ทรงพระสำราญ
    สยุมพร
    ฯฯ



    ปางนั้นพราหมณ์ทราบกระแสอร
    วรพจนสมร
    จำประดุจสอน
    บ่แคล้วคลาด

    หมายกรุงมุ่งจรนครนาถ
    พระฤตุปรณราช
    เฝ้ายุคลบาท
    พระราชา

    ทูลความตามซึ่งพระกานดา
    อรฃติยธิดา
    มีพระวาจา
    ดำรัสสอน
    ฯฯ

    จบสรรคที่ ๑๘ ในนิทานเรื่องพระนล
    ****************************
    อธิบายคำในสรรคที่ ๑๘

    ภางคาสุริ  นามพระฤตุบรรณ์ แปลว่าเผ่าพงศ์พระภังคาสุระ

    จากคุณ : SONG982 - [ 5 ส.ค. 48 20:15:45 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป