ความคิดเห็นที่ 1 ขอบๆ อิๆๆ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 6 ส.ค. 48 12:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เช้าวันนี้เหมือนหมอกจะลงจัดกว่าวันไหนๆ ทั่วทั้งอาณาเขตไร่ราวถูกม่านสำลีผืนหนาคลี่คลุมไว้มิดชิด เพียงสูดลมหายใจยาวเข้าปอดมัสลินก็รู้สึกได้ถึงละไอเย็นที่เคลื่อนผ่านเข้าสู่ร่างกายอย่างช้าๆ หญิงสาวยกโกโก้ร้อนขึ้นมาจิบก่อนจะหมุนถ้วยเซรามิคเนื้อหนาในมือเพื่อขอปันความอุ่นจากเจ้าเครื่องดื่มสีเข้ม อากาศเย็นอย่างนี้ คนที่ขับรถออกไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางจะเป็นอย่างไรบ้างนะ คิดมาถึงตรงนี้แล้วมัสลินก็ถอนใจ ดีเหมือนกันที่การเผชิญหน้าเลื่อนออกไปอย่างนี้ เพราะหลังจากนอนคิดมาทั้งคืนและจนลืมตาตื่นมาเช้านี้ มัสลินก็ยังคิดไม่ตกว่าควรทำสีหน้าอย่างไรเมื่อเจอกันที่โต๊ะอาหารตอนเช้า แต่อยู่ใต้หลังคาเดียวกัน ยังไงก็ต้องเจอกันอยู่ดีล่ะน่า... ..ยิ่งเลื่อนเวลาออกไปก็ยิ่งต้องทนอึดอัดไม่ใช่หรือ... มัสลินถอนหายใจอีกเฮือก คิ้วเรียวขมวดมุ่นโดยไม่รู้ตัว “คุณ.. คุณมัสคะ” เสียงเรียกพร้อมมืออวบหนาแตะที่ต้นแขนทำเอามัสลินถึงกับสะดุ้ง เมื่อหันกลับมาก็เห็นสายตาเป็นห่วงเป็นใยของป้าคำหล้าทอดมองอยู่ก่อนแล้ว “มีอะไรหรือเปล่าคะ ป้าได้ยินเสียงถอนหายใจหลายครั้งแล้ว” “เอ่อ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ มัสแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ” มัสลินแก้ตัวทั้งที่รู้ว่ามันไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่ “อยู่แต่บนเรือนอย่างนี้คงเบื่อสินะคะ” มัสลินทำท่าจะปฏิเสธ แต่ให้ป้าคำหล้าเข้าใจเอาอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจึงแค่ยิ้มเฉย “เอาอย่างนี้ไหมคะ ป้าว่าจะไปเยี่ยมลูกนางจันดาที่เพิ่งเกิดเสียหน่อย คุณมัสไปด้วยกันไหมคะ” หญิงสาวตาโต ลมเย็นพัดมาเบาๆ อากาศนอกชายคาเรือนใหญ่คล้ายกำลังส่งเสียงกระซิบเรียกอยู่ข้างหู แต่... “มัสต้องทำงานให้คุณชฎิลน่ะค่ะ ต้องใช้เวลาอยู่เหมือนกัน แล้วนี่ก็ยังไม่ได้ลงมือเลย ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่” หญิงสาวหน้าสลดลง เพราะเพิ่งนึกถึงภารกิจที่ได้รับมอบหมายได้ “ยังไม่ไปเดี๋ยวนี้หรอกค่ะ กว่าจะไปก็คงเย็นโน่นแหละ ไว้ป้ามาถามคุณมัสอีกทีดีไหมคะ” มัสลินยิ้มกว้าง วาดแขนรอบเอวหนาแล้วซบหน้ากับไหล่ของแก ทั้งที่เธอเป็น “คนอื่น” แต่ความเป็นห่วงเป็นใยของป้าคำหล้าอบอุ่นเสมอในความรู้สึก +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัสลินใช้เวลาตลอดเช้าสำหรับการแปลบทความบทแรก และเริ่มทำงานกับบทความชิ้นที่สองทันทีหลังอาหารมื้อกลางวัน บ่ายแก่ๆ ป้าคำหล้าก็เยี่ยมหน้าเข้ามาในห้องหนังสือพร้อมน้ำส้มคั้นสด มัสลินเงยหน้ามายิ้มพร้อมคำขอบคุณเบาๆแล้วก็หันกลับไปยังจอคอมพิวเตอร์ต่อ บนโต๊ะเต็มไปด้วยแผ่นกระดาษ มีทั้งภาษาต่างประเทศที่แกอ่านไม่ออก มีทั้งลายมือภาษาไทยอย่างหวัดๆ แทบจะทุกแผ่นมีเส้นระโยงระยาง แถมด้วยการเติมคำและขีดฆ่า ดูแล้วน่าปวดหัว แต่เห็นหน้ายุ่งๆที่กำลังจดจ่อกับงานตรงหน้าแล้วหญิงวัยกลางคนก็อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ คนสองคนดูคล้ายกันเหลือเกินเวลาทำงาน มัสลินแปลบทความที่สองจวนเสร็จแล้วเมื่อโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น ระหว่างลังเลใจที่จะรับโทรศัพท์ ป้าคำหล้าก็เดินเข้ามาหลังเคาะประตู “โทรศัพท์ของคุณค่ะ” แกบอกแค่นั้นแล้วก็ถอยกลับออกไปอย่างมีมารยาท มัสลินจะถามว่าจากไหนก็ไม่ทันเสียแล้ว หญิงสาวมองโทรศัพท์อย่างชั่งใจก่อนหยิบขึ้นมา กรอกเสียงลงไปอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ มัสลินพูดค่ะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ร่างกะจ้อยร่อยในห่อผ้าอ้าปากหาวหวอดทั้งที่เปลือกตายังปิดสนิทดูน่ารักเป็นนักหนาในสายตามัสลิน หญิงสาวก้มหน้าลงไปเกือบชิดจนได้กลิ่นแป้งเด็กระคนกลิ่นนมติดจมูก “นี่เขาหลับอย่างนี้ตลอดเลยหรือคะ” เธอหันมาถามแม่เด็กที่นั่งอยู่ไม่ห่าง “ค่ะ นอนสักสามสี่ชั่วโมงก็ตื่นมากินนม กินนมเสร็จก็หลับต่อ” “เลี้ยงง่ายดีจังเลยนะคะ หลับปุ๋ยเลย มัสขอลองแตะหน่อยได้ไหมคะ” มัสลินขออนุญาตอย่างเกรงใจ จันดาหัวเราะแล้วบอกว่า “เอาเลยค่ะคุณ นี่เพิ่งกินนมหลับไป ยังไม่ตื่นง่ายๆหรอกค่ะ” เธอลองแตะแขนเล็กนั้นเบาๆ ผิวเนื้อเนียนละเอียดนุ่มนิ่มยิ่งก่อความเอ็นดูให้กับแม่หนูยิ่งขึ้นไปอีก “วันนั้นที่นายน้อยกับคุณชฎามา นังหนูมันตื่นพอดีก็เลยได้อุ้ม” จันดาหันไปเล่าให้ป้าคำหล้าฟัง “ชฎาน่ะหรือคะ” มัสลินเผลอหลุดปากถามพร้อมทำตาโตด้วยความแปลกใจ ก็เพื่อนสนิทคนที่หล่อนรู้จักดูเหมือนเลือกที่จะห่างเด็กมาตลอดเลยน่ะสิ “ไม่ใช่หรอกค่ะ นายน้อยเป็นคนอุ้ม ท่าทางทะมัดทะแมงเชียวนะป้า ดูว่ารักเด็กเอามากเลยล่ะ” “อืม... ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีเป็นของตัวเองสักที ฉันกับพ่ออุ๊ยก็รอช่วยเลี้ยงอยู่ตั้งนานสองนานแล้ว” “ไม่รอนายชฎิลล่ะป้า” จันดาย้อนถามยิ้ม “โอ๊ย... นังจันดา เอ็งถามอย่างนี้อย่าถามดีกว่าวะ” “ไม่แน่นาป้า... ของอย่างนี้ บทจะมามันก็ปุบปับได้” แม่ลูกอ่อนสะกิดป้าคำหล้าแล้วทำท่าบุ้ยใบ้ไปยังหญิงสาวที่หมอบลงเพ่งพิศร่างจิ๋วนั้นอย่างสนอกสนใจ หญิงวัยกลางคนส่งสายตาปราม “เรื่องของเจ้าของนายเราอย่าเข้าไปยุ่งเลยว้า” ปากห้ามจันดาไปอย่างนั้น แต่ป้าคำหล้าก็แอบมีความหวังอยู่ในใจเหมือนกัน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 6 ส.ค. 48 12:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “นายโทรมาสั่งให้ตั้งโต๊ะได้เลยค่ะ งานยังไม่เสร็จก็เลยยังไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ค่ะ” ป้าคำหล้าบอกอย่างนั้นเมื่อมัสลินมาถึงโต๊ะแล้วพบว่าอาหารตั้งอยู่เพียงสำรับเดียว หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ ใจหนึ่งแอบโล่งอกที่ได้เลื่อนเวลาเผชิญหน้าออกไป หากอีกใจก็ร้อนรนเหมือนกัน แม้ไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะเติบโตมาในสังคมที่เคารพสิทธิส่วนบุคคลเป็นอย่างยิ่ง การก้าวล่วงไปยังโลกที่เจ้าของตีกรอบกั้นจึงทำให้เธออดรู้สึกกระอักกระอ่วนใจไม่ได้ “กับข้าวไม่ถูกปากหรือคะคุณ” คำถามของป้าคำหล้าทำเอาคนที่นั่งเขี่ยข้าวในจานด้วยท่าทีเหม่อลอยรู้สึกตัว “เปล่าค่ะ มัสไม่ค่อยหิวน่ะค่ะ ขออนุญาตอิ่มแค่นี้ได้ไหมคะ” “ทานผลไม้หน่อยไหมคะ” ป้าคำหล้ายื่นขอเสนอใหม่เมื่อเห็นว่าข้าวเหลือเกือบครึ่งจาน มัสลินไม่อยากปฎิเสธความหวังดีเลยทานส้มไปหนึ่งผล +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัสลินนั่งทำงานในห้องหนังสือต่อจนถึงสองทุ่ม และด้วยความเกรงใจป้าคำหล้า เธอเลยย้ายมาทำในห้องนอน นาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มครึ่งเมื่อมัสลินปิดโคมไฟหัวเตียง ในห้องมีเพียงแสงจันทร์สาดส่องเข้ามา มัสลินนอนเงี่ยหูฟังเผื่อจะมีเสียงเครื่องยนต์ที่เคยคุ้น แต่เธอก็เคลิ้มหลับไปพร้อมกับเสียงหรีดหริ่งเรไรและกลิ่นดอกแก้วหอมอวล +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เช้านี้อากาศเย็นกว่าเมื่อวานอีก แต่มัสลินก็รีบลุกขึ้นทันทีที่ลืมตาตื่น เธอรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร็ว หากก็ช้ากว่าใครอีกคนตามเคย “นายออกไปแต่มืดเลยค่ะวันนี้ ท่าทางรีบร้อนเหลือเกิน ทั้งที่เมื่อคืนกว่าจะกลับเรือนก็เกือบเที่ยงคืนแล้วนะคะ” เขามีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ คืนนั้นตอนรับโทรศัพท์ก็เห็นหน้าเครียดๆ จะมีอะไรร้ายแรงไหมนะ แต่งานทุกอย่างก็ดูน่าจะลงตัวดีนี่นา เขาไม่อยากพบหน้าเธอมากกว่า... มัสลินไม่อาจห้ามความคิดหลังได้ หญิงสาวนั่งประจำที่อย่างหงอยๆ อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองที่นั่งหัวโต๊ะว่างเปล่านั้นอีกครั้ง แล้วก็พาลรู้สึกว่าโจ๊กหมูสับของป้าคำหล้าวันนี้ฝืดคอเสียเหลือเกิน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัสลินบิดขี้เกียจสลัดความเมื่อยขบหลังจากใช้เวลาหนึ่งวันเต็มสำหรับงานแปลชิ้นสุดท้าย เธออ่านทวนอีกสองสามครั้ง มีบางตอนที่สำนวนยังไม่ราบรื่นนัก ...แต่จะทำไงได้ล่ะ คนจะพรูฟให้ก็ดูจะมีงานรัดตัวเสียเหลือเกิน เย็นมากแล้ว ชฎิลยังคงไม่กลับมาอีกตามเคย มัสลินเลยขอกินข้าวด้วยกันกับป้าคำหล้าและพ่ออุ๊ย เห็นท่าทางเหงาของหญิงสาวแล้ว หญิงวัยกลางคนเลยไม่อยากขัด ถึงมื้อนั้นจะเป็นอาหารอย่างง่าย แต่ป้าคำหล้าก็ปรุงอย่างไว้ฝีมือ มัสลินกินข้าวหมดจานด้วยน้ำพริกผักต้ม หลังจากอยู่คุยกับสองสามีภรรยาสองสามคำ มัสลินก็ขอตัวเข้าห้องนอน หญิงสาวปิดไฟกลางห้องแล้วเปิดโคมหัวเตียงแทน บทความสามชิ้นแปลเป็นภาษาไทยเรียบร้อย แต่ก็มีรอยวงมากมายที่รอการแก้ไข               มัสลินถอนหายใจ ...คนที่เคยบอกจะช่วยพรูฟให้เขาจะพอมีเวลาสักนิดนึงไหมหนอ เดิมทีมัสลินคิดจะพักสายตาที่คร่ำเคร่งกับตัวหนังสือมาทั้งวัน แต่อาจเพราะวันนี้เธอตื่นเช้ามากและความเหนื่อยล้ากับการนั่งทำงานหลังขดหลังแข็ง หญิงสาวจึงหลับไปเพียงหัวแตะหมอนได้ไม่นานนัก เสียงอื้ออึงข้างนอกปลุกคนนอนหลับให้ผวาตื่น ไฟหัวเตียงยังคงเปิดอยู่ทำให้มัสลินพอมองเห็นนาฬิกาบอกเวลาเกือบสี่ทุ่ม เสียงประทัด เสียงปืน เสียงโห่ร้อง เสียงเคาะข้าวของ... มีอะไรบางอย่างผิดปกติแน่ๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 6 ส.ค. 48 12:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ มัสลินรีบคว้าเสื้อแจคเก๊ตมาสวมเสื้อนอนผ้าฝ้ายเนื้อหนาแล้วเดินไปที่ประตู หญิงสาวลองเอาหูแนบประตูก่อน รู้สึกอุ่นใจขึ้นเมื่อยังได้ยินเสียงป้าคำหล้าแว่วๆ “อ้าว...คุณมัสเลยตื่นเพราะเสียงนี่หรือเปล่าคะ” แกหันมาทักเมื่อเห็นมัสลินเยี่ยมหน้าออกจากห้อง “มีอะไรกันหรือเปล่าคะ” มัสลินถามหน้าตาตื่น “ราหูอมจันทร์น่ะค่ะคุณ ต้องไปช่วยกันไล่” แกบอกพร้อมชูกะละมังเก่าๆและตะหลิวในมือ เมื่อเงาดำทาบทับดวงจันทร์จนมืดมิด เสียงโห่ร้อง เสียงตีเกราะเคาะถังรัวเร็วเป็นจังหวะถี่ยิบก้องทั่วไร่ มัสลินเองก็รู้สึกสนุกกับการรัวตะหลิวในมือกับกาละมังบุบบู้ที่ได้รับโอนมาจากป้าคำหล้าเช่นกัน สามคนบนลานระเบียงเร่งจังหวะของตัวเองประสานเสียงกับวงใหญ่จากเรือนคนงาน เป็นพักใหญ่กว่าเงาราหูจะเคลื่อนผ่าน คืนแสงจันทร์สู่ท้องฟ้าอีกครั้ง มัสลินเคาะกาละมังจนแขนล้าและหอบน้อยๆ หากแต่ก็สนุกกับจังหวะระทึกนั้น ป้าคำหล้ากับพ่ออุ๊ยเข้าเรือนแล้ว เหลือเพียงมัสลินนั่งเอนหลังแหงนมองท้องฟ้าพร้อมโยกเก้าอี้ตัวโปรดอย่างช้าๆ บนท้องฟ้ามีเพียงดาวบางดวงที่กล้าทอประกายแข่งแสงจันทร์สว่างนวล ลมเย็นหอบเอากลิ่นแก้วมาคราใด มัสลินก็ต้องกระชับเสื้อแจ๊คเกตตัวหนาเข้าหาตัวครานั้น ยิ่งดึกอากาศยิ่งเย็น หากแต่มัสลินก็อยากให้สายลมเย็นพัดพาความหนักอึ้งในใจให้ผ่อนคลายไปบ้าง เสียงฝีเท้าจากข้างหลังทำให้คนที่กำลังดื่มด่ำกับความงามของแสงจันทร์ยิ้ม “มัสหลงเสน่ห์จันทร์เข้าเสียแล้วล่ะค่ะ กลับไปแล้วไม่รู้จะมีเวลามาชมจันทร์อย่างนี้อีกเมื่อไหร่ มัสคงคิดถึงที่นี่น่าดูเลยนะคะ” “ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอ” เสียงทุ้มตอบกลับมาทำเอามัสลินสะดุ้ง และหันมายังผู้ก้าวมาใหม่ “คุณชฎิล” “ดึกแล้ว มานั่งตากน้ำค้างอย่างนี้เดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีกหรอก” เขาว่าพร้อมกับทรุดตัวนั่งเก้าอี้ข้างๆ มัสลินมองลึกเข้าไปในดวงตาคมเข้มคู่นั้น หากมันราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ หญิงสาวไม่แน่ใจนักว่าการรื้อฟื้นเรื่องวันนั้นขึ้นมาอีกจะเป็นการดีหรือเปล่า “มัสทำงานเสร็จแล้วทั้งสามชิ้นค่ะ แต่มีหลายจุดที่คิดว่าภาษายังไม่ดี” “ไม่เป็นไร แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้ว” เขาบอกแค่นั้นแล้วก็แหงนหน้ามองฟ้านิ่งเงียบ มัสลินละสายตาจากเสี้ยวหน้าด้านข้างแล้วแหงนมองพระจันทร์ดวงกลมโตนั้นบ้าง ในความเงียบ มัสลินรู้สึกอึดอัด หญิงสาวชำเลืองมองไปทางเขาอีกครั้ง ชฎิลกำลังหลับตา ทอดลมหายใจยาว ท่าทางเหมือนเหนื่อยอ่อนซึ่งมัสลินไม่คุ้นสักเท่าไหร่นัก มัสลินคลี่ยิ้มบางๆมุมปาก ...ขันตัวเอง เขาก็ยังเป็นคนมีเลือดเนื้ออยู่นี่นะ ใช่ว่าจะเป็นหุ่นยนต์เสียเมื่อไหร่ “ขอโทษนะ” จู่ๆชฎิลก็ลืมตาหันมาทางเธอ ทำเอาคนที่แอบมองปั้นหน้าแทบไม่ถูกด้วยความเก้อเขิน “เอ่อ... ขะ...ขอโทษเรื่องอะไรคะ” “ช่วงนี้เรื่องส้มส่งออกมีปัญหานิดหน่อย ผมเลยไม่มีเวลาสักเท่าไหร่” มัสลินแอบผ่อนลมหายใจ “ไม่เห็นต้องขอโทษเลยนี่คะ สองวันมานี่มัสกำลังสนุกกับงานแปลอยู่เชียว” “หืออออ” ชฎิลเลิกคิ้วทำเสียงสูง “เอ่อ... ที่จริงก็”  มัสลินยิ้มอ่อยๆ  “ก็สนุกนะคะ แต่มีบางประโยคที่มัสรู้สึกว่าอ่านแล้วขัดๆ อยากให้คุณช่วยอ่านอยู่เหมือนกัน ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่เราตกลงกันไงคะ แต่ช่วงนี้คุณกำลังยุ่งก็เอาไว้ก่อนก็ได้ค่ะ” ยิ่งพูดยิ่งตีสีหน้าไม่ถูก เพราะมัสลินอ่านสายตาคู่คมเข้มที่มองมาไม่ออก ชฎิลยิ้ม ยิ้มแบบที่ทำให้หน้าเคร่งของเขาดูอ่อนโยนลง ทันทีมัสลินก็รู้สึกว่าบรรยากาศอึดอัดมันจางลงไปกว่าครึ่ง “ขอบคุณ” มัสลินยิ้มรับเสียงทุ้มนุ่มนั้น บางทีเธออาจกำลังได้นายชฎิลเมื่อสองวันก่อนกลับมาแล้วกระมัง “ดึกแล้วไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางแต่เช้า” “เดินทางหรือคะ” มัสลินทวนคำ “ใช่ พรุ่งนี้เราจะไปรับชฎากับนายอั้มที่สนามบินแล้วเลยไปจอมทองเลย เห็นนายอั้มบอกว่าชฎาโทรมาแล้ว” มัสลินพยักหน้าพร้อมรับคำเบาๆ “งั้นมัสขอตัวไปนอนก่อน เอ่อ... แล้วคุณล่ะคะ” หญิงสาวถามเพราะเจ้าของเรือนยังคงไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวแต่อย่างใด “อีกสักพักก็จะไปนอนเหมือนกันล่ะ” มัสลินลุกขึ้นกำลังจะก้าวเดิน แต่บางสิ่งบางอย่างที่ยังคงติดค้างอยู่ในใจทำให้เธออดไม่ได้ที่จะหันมาทางเขาอีกครั้ง “มัสอยากขอโทษเรื่องวันนั้น มัสไม่ได้ตั้งใจที่จะละลาบละ...” ชฎิลหันมาสบตาเธอ และนั่นทำให้คำพูดของมัสลินสะดุด “มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก ผมเสียอีกที่...ค่อนข้างเสียมารยาท” “ราตรีสวัสดิ์นะคะ” “ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถไล่เงาราหูให้ผ่านพ้นไปได้หรอกนะ” มัสลินที่กำลังจะก้าวข้ามผ่านธรณีประตูชะงัก เมื่อเธอหันกลับมา ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สองมือล้วงลงไปกระเป๋ากางเกงยีนส์เนื้อหนา เขายกไหล่ขึ้นเล็กน้อยราวกับสั่นไหวกับลมเย็นที่พัดมาอีกสาย ศีรษะสวยได้รูปแหงนเงยราวกับจะจับจ้องอยู่ที่พระจันทร์ดวงกลมโตบนฟ้าสูงโน้น “ไม่ว่าจะใครๆจะต่างพากันพยายามสักเท่าไหร่ ไม่ว่าจะทุ่มเทแรงกายแรงใจมากเท่าไหน แต่เราทุกคนต่างก็รู้ดีว่า... จริงๆแล้วสิ่งที่เราทำได้ก็แค่เพียง...รอให้ถึงเวลาที่เงาดำนั้นจะผ่านพ้นไปเอง ...รอ...เท่านั้นเอง” มัสลินไม่มั่นใจว่าเป็นเพราะลมหรืออย่างไรที่ทำให้ปลายเสียงนั้นสั่นไหวน้อยๆ ...เหมือนที่ใจเธอก็สั่นไหวไปพร้อมๆกัน ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 48 13:44:34 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 6 ส.ค. 48 12:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าจะมีคนบอกว่าจำเรื่องตอนก่อนหน้าไม่ได้แล้วก็จะไม่แปลกใจเลยอ่ะคับ ก็เล่นหายไปเป็นเดือนสองเดือนอย่างนี้...แง้...ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆค้าบบบบ ตอนนี้อาจแล้วชอบไม่ชอบยังไงก้อบอกนะค้าบบบ แบบว่ากว่าจะแต่ง กว่าจะตัดต่อ กว่าจะเคาะสนิม ขัดถูใหม่อีกรอบ มันก็กินเวลาหลายอยู่หรอกคับ แต่เอาเป็นว่ามาตอบเม้นท์แขกเยี่ยมชมตอนก่อนหน้าก่อนนะค้าบบบบ  นักอ่านไม่ชอบเขียน ... ค้าบบ แฮ่แฮ่... เอาตอน 6 แบบเต็มมาต่อแล้วค้าบบบ แม้จะช้าไปหน่อย  drunklady ... ค้าบบบบ โทษทีที่ปล่อยให้รอนานนะค้าบบ ..ไอ้ตอนนี้ กว่ามันจะนุ่มลื่นก้อเล่นเอา Gracie เกือบโดนคนอ่านใกล้ตัวไกลตัวตัดหางเอาเหมือนกันอ่ะคับ ... ถึงตะเองก้อเหอะ.. ไม่รู้จะยังกลับมาเยี่ยม "เรือนจันทร์" อีกป่าว ..T-T  วาซีน่า เรน ... ค้าบบบ ไอ้ที่ว่าน่ารักของนายชฎิลอ่ะ มันก้อเป็นทีทีอยู่เหมือนกันค้าบ แล้วแต่ฟ้าฝน ช่วงนี้ฝนตกบ่อย ไม่รู้นายฤาษีจะน่ารักไปได้นานสักเท่าไหร่อ่ะคับ  waidhaya ... ค้าบบบ กว่าจะอ่านจบก้อคงเห็นแล้วช่ายป่ะคับว่า อิตาพ่อครัวน่ะโรแมนติคขนาดไหน T-T  :::อาราเร่:::  ค้าบบบบ ไม่รู้ว่าตอนนี้ Gracie จะยังได้เห็น พระจันทร์กะดาวของคุณอาราเร่อีกป่าววววว (ก้อหายไปนานคนเค้าลืม..ทำตัวเองนี้น้า..แง้ ) burin piggypink .... ค้าบบบบ มาถึงวันนี้แล้ว ไม่รู้คนที่บอกว่ารออ่านอยู่ จะยังรออยู่มั้ย เค้าก้อคิดถึงคนอ่านน้า  .. กาซิก กาซิก scottie ... ค้าบบ คราวนี้ไม่สั้นแล้วค้าบบบ "ย้อนรอย" ให้ก่อนสำหรับ คห.แรก แต่ที่เหลือนี่ของใหม่ อย่างสด อย่างร้อนเลยอ่ะค้าบบบ Emma ... ค้าบบบ มาถึงวันนี้แล้ว ไม่รู้ว่าคุณ Emma จะยังอยู่ป่าว คิดถึงคนอ่านเหมือนกัน (น๊านนนน..อ้อนซ้า) ตัว(Z) ... ค้าบบบ วันนี้มาเกาะขอบให้นี่เป็นเกียรติจริงๆ เดี๋ยวพี่จะรอดูว่าให้น้องเจิมแล้วทู้มันจะ "วิ่ง" ป่าว ถ้าวิ่ง..เดี๋ยวคราวหน้านัดกันอีกนะ แต่ถ้าไม่ล่ะก้อ.... รียา ....ค้าบบบบ จนรียาต่อเติมบ้านไปหลายหลังแล้ว แต่ Gracie เพิ่งก่ออิฐขึ้นมาได้อีกหน่อย แอบสารภาพว่าเรื่องสั้นเรื่องนี้อ่ะ แปะแล้วละอาย..มองไม่เห็นเลยว่ามันจะเป็นเรื่องสั้นไปได้ไง  ...คราวหน้า ถ้ามันไม่จบในตอนล่ะก้อ Gracie เป็นย้ายบ้านเด็ดเลยค้าบบบบ iris (eccoiris) ...ค้าบบบ ขอบคุณสำหรับ link ตอนก่อนๆนะค้าบบบบ แบบว่าที่ไม่ได้ทำไว้เพราะคิดว่าเดี๋ยวพอท้ายบทจะเอามาเติม แต่อิคนแต่งก้อหายพระเศียรไปเลย..ฮี่ฮี่^^" กลับมาคราวนี้ไม่รู้คุณ eccoiris จะกลับมาอีกอ๊ะป่าว :D ... ค้าบบบบบ มาแล้วคับน้อง ...เจ๊มาแล้วววว  แม้จะนานไปหน่อยและหลายคนลืมไปแล้ว มาก่อนวันเกิดตามสัญญาค้าบบบ Magic of Azure ... ค้าบบบ ขอบคุณที่มาเชียร์ คนขี้เกียจอ่ะคับ เลยต้องการแรงเชียร์เสียงดังๆหน่อย ถ้า Gracie ขยันอย่างคุณ Magic ก้อคงดีสิเนอะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   และนี่ก้อเผื่อใครอาจต้องการเข้าไปฟื้นความทรงจำอ่ะคับ [1] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3423943/W3423943.html [2] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3430918/W3430918.html [3]http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3439184/W3439184.html [4]http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3447038/W3447038.html [5]http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3459679/W3459679.html ตอนที่ 6 นี่ Gracie เอามารวมก๊ะตอนนี้ไว้แล้ว แต่เผื่อแขกที่เคยเข้ามาเยี่ยมชมจะอยากรู้ว่าเคยพูดอะไรไว้กะเราบ้าง  ^^" [6]http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3526943/W3526943.html ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 48 14:20:08 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 6 ส.ค. 48 12:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โย้ว.... มาแล้วๆๆๆ ตอนต่อของตอนที่ 6 แหม.. พี่ขาปล่อยให้หนูรอตั้งนานแน่ะ จากคุณ : waidhaya (waidhaya) - [ 6 ส.ค. 48 14:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านต่อค่ะ คิดถึงมัสกับคุณชฎิลเหมือนกัน จากคุณ : nongwin - [ 6 ส.ค. 48 15:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หวังว่าเงาราหูผ่านไปแล้วนะคะ รอเป็นเดือนเลย กว่า "เสน่ห์จันทร์" จะเผยโฉมอีกครั้ง จากคุณ : jjaeng - [ 6 ส.ค. 48 18:55:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หายไปนานมากจริงๆค่ะ กี่เดือนแล้วน้า... ไม่กล้านับ 555 ดีใจจังที่คุณชฎิลกลับมาอีกแล้ว ชอบค่ะ ^^ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 6 ส.ค. 48 22:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่นับก็ได้ว่ากี่เดือนแล้ว อิอิ (ตอนแรกนึกว่าเสียงปืน) จากคุณ : scottie - [ 7 ส.ค. 48 12:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาแปะโป้งไว้ก่อน  แล้วจามาอ่านเน้อ   (ดีใจจังที่เห็นกระทู้นี้อ่ะ) จากคุณ : burin piggypink - [ 8 ส.ค. 48 11:13:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาเก็บไปอ่านก่อนนะคับ จากคุณ : an_an_ant - [ 8 ส.ค. 48 13:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 still following your story ka... ^_^ จากคุณ : Emma - [ 8 ส.ค. 48 14:36:38 A:128.250.230.224 X:128.250.6.244 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 8 ส.ค. 48 17:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลืมมาแปะไว้ง่ะ...โทษคับเจ๊ จากคุณ : Wild Monkey - [ 8 ส.ค. 48 17:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้วอยากกินไข่เจียวอ้ะ... แฮะๆ  เมจิกฯ ไม่ได้ขยันหรอกค่ะ  อู้บ่อยๆ เหมือนกัน คุณ Gracie Lou Freebush มาแย้งสถิติอู้ติดลมของ เมจิกฯไปได้ไงค่ะ  หายไปตั้ง 2 เดือน  hohoho จากคุณ : Magic of Azure - [ 9 ส.ค. 48 18:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาเก็บอ่านแล้วนะ   อยากได้แบบหวีทๆ บ้างอ่ะ   ตอนหน้าขอยาวๆนะ (ไม่เอาแบบออกจากไหดองนะตัวเอง)   จากคุณ : burin piggypink - [ 10 ส.ค. 48 12:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในที่สุดก็ได้อ่านแล้วฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ รอคอยเธอมาแสนนาน จากคุณ : รียา - [ วันแม่แห่งชาติ 03:22:33 A:203.172.104.185 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สงสัยจังทำไมเสน่ห์จันทร์ตอนหกมีราหูอมจันทร์ด้วยล่ะ อ๋อๆ เข้าใจแล้ว หมายถึงราหูคือคนเขียนยอมคายพระจันทร์คือตอนหกออกมาแล้วใช่ป่าว โฮะ โฮะ เดาถูกมั้ยน้อ ไปดีกว่าเดี๋ยวคนเขียนมาเห็น :P จากคุณ : :D - [ 17 ส.ค. 48 16:30:08 A:unknown X:203.146.136.82 ]

ความคิดเห็นที่ 20 [7] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3675477/W3675477.html จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 17 ก.พ. 49 15:41:08 ]