ลืมตาสู่วันใหม่
แสงแดด เสียงนาฬิกาปลุก และห้องเดิมๆ
มองไปรอบๆห้องด้วยความเคยชิน
ข้างของเกี่ยวกับตัวเธอ ถูกเก็บลงกล่อง
ปิดสกอตเทปอย่างแน่นหนา
แต่ความทรงจำเกี่ยวกับเธอยังคงรั่วไหลออกมา
มันแฝงตัวไปในทุกลมหายใจ
และเข้าไปในตัวผม
สลัดศีรษะไล่ความคิดไร้สาระนั่น
ลุกขึ้นแต่งตัว
ขับมอเตอร์ไซค์ไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
แต่ไม่ว่าจะไปทางไหน ก็เจอแต่ความทรงจำที่เกี่ยวกับเธอ
ร้านที่เราแวะทานของหวาน
ทางที่เราเดินไปเที่ยวด้วยกัน
เบือนหน้ากลับมาที่ถนน
ก็ต้องเจอกับถนนสายเดิมที่เรานั่งรถเมล์ไปมหาลัยด้วยกัน
ไม่มีทางที่ผมจะลืมเธอได้หรือไงกัน
อยากให้สายลมที่กำลังปะทะหน้าของผม
พัดเอาเธอจากไปด้วยเหลือเกิน
ภาพของคืนวันเก่าๆเริ่มไหลย้อนมาอีกครั้ง
เป็นจินตภาพที่ยากต่อการลบเลือน
กะพริบตาเพื่อไล่ภาพเล่านั้น แต่ไม่เป็นผล
ทางข้างหน้าเริ่มมัว
สะกดน้ำตาไม่ให้ไหล
พลางปลอบตัวเอง
ผมไม่อ่อนแออย่างนั้นหรอก
ถึงแม้นว่าตอนนี้ หัวใจช้ำๆที่อกด้านซ้ายของผม
กำลังเต้นอย่างเศร้าใจก็ตาม
ทิวทัศน์ข้างทางค่อยๆเปลี่ยนไป
อาคารสี่เหลี่ยมถูกแทนที่ด้วยต้นไม้ และท้องฟ้าสีคราม
เมฆสีขาวก้อนใหญ่ บังแสงอาทิตย์ของบ่ายแก่ๆ
ผมกำลังไปหามันอีกครั้ง
สถานที่ที่เต็มไปด้วย ความทรงจำอันแสนหวาน
ความทรงจำของเราสองคน
แสงรำไรของดวงดาวที่ใหญ่ที่สุดของจักรวาล
ทำให้เกิดภาพมิราจบนท้องถนน
เหมือนจะมีน้ำ
แต่ก็ไม่มีน้ำ
เหมือนจะรัก
แต่ก็ไม่รัก
พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงทุกที
ทะเลเปล่งประกายแสงสะท้อนกับลูกบอลใหญ่สีแดงส้ม
ยืนมองทะเลซัดคลื่นเข้าสู่ชายหาด
เสียงดังซ่าๆเหมือนฟองอากาศในกระป๋อง
เดินเข้าไปหาขอบฟ้าอีกนิด
นั่งลงบนหาดทรายสีเหลืองทอง
สองมือสร้างประสาททรายอย่างลวกๆโดยลำพัง
ไม่มีอีกสองมือที่คอยประดับประดาเปลือกหอยสีสดใส
คลื่นกำลังมา
และซัดประสาทรายหายไปในที่สุด
พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า
เมฆปุยนุ่นเรียงตัวตามระลอกคลื่นในทะเลสีแดง
ยกกระป๋องสีเขียวเพื่อดื่มของเหลวภายใน
หัวเราะเบาๆกับตัวเอง
เธอกลับมา
แล้วก็หายไป
กลับมา
และก็หายไป
กลับมา
แล้วก็
..
.......................................................................
ตอนนี้เป็นตอนต่อของ สุดท้ายกับเธอ... นะคั้บผม
ความจริงแล้วไม่รู้ว่ารวมเลยดีกว่าหรือเปล่า แต่ก็ตัดสินใจแยกไปซะแล้ว เพราะเหตุการณ์ไม่ได้เกิดติดต่อกัน....
เชิญติชมได้เลยนะคั้บ ขอบคุณคั้บ ^w^
จากคุณ :
สายรุ้งยามค่ำ 
- [
8 ส.ค. 48 17:21:47
]
...ฉันแค่อยากลืม [ตอนจบ]
