ท้องฟ้าที่มืดมิด มีเพียงแสงของพระจันทร์เต็มดวงที่ช่วยให้เวลายามค่ำคืนหม่นหมองเกิดไปนัก แสงจันทร์นี้ต้องกระทบหลังคาบ้านเดี่ยวหลังหนึ่งไม่ใหญ่ไม่เล็ก มีรถจอดอยู่ 2 คัน ไม่ต่างกับบ้านอื่น จะต่างกันก็เพียงแต่ว่า คนในบ้านหลังอื่นส่วนมากจะเข้านอนกันหมดแล้วเพราะล่วงเข้าวันใหม่ไปได้เกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว และหลายๆคนต้องเตรียมตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงาน เรียนหนังสือ แต่เจ้าของบ้านหลังนี้กลับยังนั่งอยู่ในห้องรับแขกชั้นล่างของตัวบ้าน
หญิงสาววัยยี่สิบปลายนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาหนานุ่มตัวใหญ่ที่วางเป็นชุดอยู่ภายในห้องรับแขก มือบอบบางของเธอถือสมุดเล่มหนึ่งลวดลายน่ารัก กุญแจเล็กๆที่ตัวหนังสือบอกให้ทราบว่าสมุดเล่มนี้บันทึกความเป็นส่วนตัวของเธอเอาไว้ และเป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะสมุดนั้นคือ ไดอารี่ของเธอในยามที่ยังป็นนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย
เธอหยิบรูปของชายคนหนึ่งที่ใส่เอาไว้อย่างดีในนั้น ใบหน้าของเขาหล่อเหลาจนทำให้สาวๆเหลียวมองได้ไม่ยาก ยิ้มของเขาตราตรึงให้ผู้หญิงลุ่มหลงมานักต่อนัก ชายหนุ่มที่เธอแอบปลื้มมาตั้งแต่เพียงแรกพบ และไดอารี่นี้เธอได้บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับเขาเอาไว้ตั้งแต่แรกเจอทีเดียว ที่เธอหยิบขึ้นมาอ่านภายในคืนนี้เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษที่เธออยากจะระลึกถึงความหลังเกี่ยวกับตัวของเขา
พี่เจม...
จากคุณ :
peiNing 
- [
8 ส.ค. 48 23:55:41
]
ไดอารี่ของสาวช่างฝัน
