ความคิดเห็นที่ 1 . (40) ดาราล่องหน          ประชาสัมพันธ์สาวตัวสั่นเกือบจะพอๆ กับแฟรนนี่เลยทีเดียว          “มิสซิสฮัลเซียนคะ... เชื่อฉันเถอะค่ะ... พวกเราพยายามกันเต็มที่แล้วที่จะ...”          “อีกสองชั่วโมงงานก็จะ เริ่ม อยู่แล้วนะ  ฉันแจ้งทั้ง 'วีเมนแวร์เดลี่' 'เดอะโครนิเคิล' และก็ 'เดอะเอ็กซะมิเนอร์' ไปหมดแล้วด้วย แล้วยังคาร์สัน คัลลาสอีก...  นี่พวกเธอปล่อยให้คนคุมวง หาย ไปได้ยังไงกันฮึนี่  ให้ตายเถอะ”          ประชาสัมพันธ์ของโรงโอเปร่าเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง  “ไมสโตรไม่ได้... หายตัวไปหรอกค่ะ มิสซิสฮัลเซียน  เพียงแต่เรายังหาตัวท่านไม่พบเท่านั้นเอง  เราฝากข้อความไว้ที่เดอะมาร์คแล้ว  เป็นไปได้มากว่าท่านจะ...”          “แล้วคันนิ่งแฮมล่ะ  ถึงเขาไม่อยู่หล่อนก็ยังจะมาใช่มั้ย”          “เรากำลังพยายามหาเอสคอร์ตสำรองอยู่ค่ะ ถ้าเผื่อว่า...  เรากำลังพยายามเต็มที่อยู่ค่ะ มิสซิสฮัลเซียน  ปกติแล้วมิสคันนิ่งแฮมไม่ค่อยถูกโฉลกกับพวกนักร้องเสียงเทเนอร์เท่าไหร่”          “นี่เธอกำลังบอกว่าหล่อนจะไม่...  พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ... ข้ออ้างบ้าบออะไรไม่เข้าท่าที่สุด พับผ่าสิ...  แล้วนี่ฉันจะบอกแขกเหรื่อฉันว่ายังไงกันล่ะเนี่ย”          บีชชั่มกับดีดีมาถึงฮัลเซียนฮิลสายกว่าที่ตั้งใจไว้  ดีดีทำเสื้อจากกาลาโนสซิปแตก  ส่วนบีชชั่มก็ตัดช่องน้อยแต่พอตัว หนีไปซัดเจแอนด์บีเสียสี่จิ๊กเกอร์          “แม่กรี๊ด ตาย แน่”  ดีดีว่า          “อย่าพูดให้ผมหลงดีใจไปหน่อยเลยน่า”          “ต๊าย... คาร์สัน คัลลาสมาถึงแล้วด้วย  เขา ชอบ เขียนข่าวเรื่องคนเบี้ยวงานเป็นที่สุดเลย  เมื่อวันก่อนพวกสโตนไซเฟอร์หน้าแตกไม่มีชิ้นดีตอนที่เขาเขียนบทความเรื่อง...  บีชชั่ม คุณช่วยเก็บไอ้เจ้าท่าทางเบื่อโลกของคุณไว้หน่อยได้มั้ยฮึ”          “นั่นสปลินเตอร์นี่”          “ฉันอยากได้เครื่องดื่มแล้วล่ะ บีชชั่ม”          “ตามสบาย  เดี๋ยวผมไปคุยกับสปลินเตอร์หน่อย”          “บีชชั่ม  ถ้าคุณคิดว่าฉันจะเดินไปที่บาร์คนเดียวล่ะก็...”          “พรู จิรูซ์ผสมเครื่องดื่มเองด้วยซ้ำ”          “ให้ตายเถอะ บีชชั่ม!  ฉันไม่อยาก... คุยกับอูน่า”          สายไปเสียแล้ว  พวกไรลี่ย์เดินเข้ามาถึงตัว แผ่รังสีแห่งความสุขสมหวังในชีวิตสมรสมาด้วย  ดีดีฝืนยิ้ม  ชุดกระโปรงของเธอรู้สึกอย่างกับเป็นผิวไส้กรอก          “ดิวาอยู่ไหนล่ะ”  สปลิ๊นเตอร์ถามอย่างรื่นเริง  “ผมเรียกถูกใช่มั้ย”          อูน่ายิ้มพลางบีบแขนสามี  “เปิ่นซะไม่มีเลยคุณนี่  ทำยังไงเธอถึงได้แต่งงานกับปัญญาชนนะดีดี”          สารถูกส่งมาถึงผู้รับอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง  ปัญญาชน ไร้สมรรถภาพ          สปลินเตอร์ต้องเล่าเรื่องโทรศัพท์วันนั้นให้อูน่าฟังแน่ ดีดีมั่นใจ          บีชชั่มทำลายความเงียบขึ้นมา  “เอาล่ะ ปัญญาชนคนนี้อยากจะฆ่าเซลสมองซักแถบ  ไปบาร์กันมั้ยสปลินเตอร์”          สองหนุ่มผละออกไปด้วยกัน          อูน่ายังยืนอยู่ เธอยิ้มให้ดีดี ด้วยมุมปาก          “ฉันเสียใจด้วยนะ ดีดี”          “เรื่องอะไร”          “โชคร้ายของเธอน่ะสิ”          “โชคร้ายอะไร”          “อ้อ... อืม ขอโทษนะ  ฉันว่าเราคุยเรื่องโอเปร่ารึอะไรพวกนั้นคงจะดีกว่า”          “ฉันไม่เข้าใจเลยซักนิด ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่”          “ช่างมันเถอะ  เธอต้องคิดว่าฉันไม่รู้จักเห็นหัวอกคนอื่นแน่เลย”          “อูน่า เธอช่วย...”          “เด็กส่งของน่ะจ้ะ  เด็กส่งของ คนจีน น่ะ”          เงียบ          “ชูกี้เล่าเรื่องเดอะฟอรั่มให้ฉันฟัง  พวกเรา ทุกคน เห็นใจเธอแทบแย่  มันคงจะเลวร้ายมากเลยนะ”  อูน่ายิ้มชั่วร้าย  “มัน เลวร้ายมากเลยใช่มั้ย”          “ฉันต้องไปแล้วนะ อูน่า”          “ฉันจะไม่ปริปาก ซักคำ เลยจ้ะ  พวกเราเด็กแซ็คเคร็ดฮาร์ทต้องสามัคคีกันไว้ จริงมั้ยจ๊ะ”          “อีกอย่าง...” เธอว่าต่อระหว่างที่เหน็บสายเสื้อชั้นในของดีดีกลับเข้าไปใต้เสื้อตัวนอก  “ผู้หญิงอย่างเรา มีอะไรพอจะใช้ได้ ก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์อยู่แล้ว” . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . (41) แฟรนนี่สติแตก          แฟรนนี่เริ่มโคลงเคลงเล็กน้อย  “เอ็ดการ์  ฉันจะ ทำ ยังไงดี”          “ผมว่าแล้วแต่พระเจ้าจะบัญชาดีกว่า”          “อย่าพูดเป็นเล่นน่าเอ็ดการ์  เราจะยืนเฉยๆ ปล่อยให้งานมัน... ล่มได้ยังไง”          “ท่าทางคนเขาก็สนุกสนานกันดีนี่”          “ก็แหงสิ ทำไมจะไม่สนุกกันล่ะ  พวกเขากำลัง เผา ฉันทั้งเป็นนะเอ็ดการ์  ดูวิโอล่าสิ หล่อนหัวเราะกับคาร์สันตั้งแต่หัวค่ำแล้วยังไม่หยุดเลย”          “แฟรนนี่... ฟังนะ... ถ้าคุณอยากให้มีการแสดงหรืออะไรพวกนี้ล่ะก็ ผมเรียกคนเล่นหีบเพลงที่คลับมาก็ได้  ถึงจะกะทันหันไปหน่อย แต่ผมว่าเขาคง...”          แฟรนนี่คราง  “คนเล่นหีบเพลงกับนักร้องโซปราโนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกน่ะ มันแทนกันไม่ได้หรอกนะเอ็ดการ์!”          “ผมไม่ยักรู้ว่าคืนนี้เธอจะร้องเพลงด้วย”          “หล่อนไม่จำเป็นต้อง ร้องเพลง เอ็ดการ์!  พระเจ้าช่วย!  นี่คุณจงใจรึเปล่าเนี่ย”          “จงใจอะไร”          “ทำตัวอย่างกับพวกป่าเถื่อนไม่สนใจศิลปะน่ะสิ”          “ผม ไม่สนใจ ศิลปะ”          “คุณไม่ได้เป็น...”          “พ่อผมเป็นเจ้าของห้าง แฟรนนี่”          “เขาเหมาที่นั่งชั้นพิเศษที่โอเปร่า!”          “เขาเป็นเจ้าของห้าง”          บีชชั่มคุยกับปีเตอร์ ชิปริอานิอยู่ในมุมเงียบมุมหนึ่งของระเบียง          “ตกลง เรื่องแม่นางฟ้านอร่า แกตั้งสมมุติฐานว่าไง”          ปีเตอร์ยักไหล่  “ใครจะไปสน  ฉันไม่ได้มางานนี้เพราะหล่อนเว้ย  ตอนนี้ในสายตาฉันมีแต่โทรยาโนสเท่านั้น”          “ม่านตาแกกว้างว่ะ”          “ก็สมควร   ซิโลไซบินน่ะ”          “ตายห่า”          “ฉันคั่วอยู่กับชูกี้ ซัสแมนนะเว้ย ให้ตายเถอะ”          “นั่นเป็นข้อแก้ตัวสำหรับจิตสำนึกที่เปลี่ยนไปได้เหรอวะ”          “มีที่ดีกว่านี้มั้ยล่ะ”          “ขอผ่านดีกว่า”          “หวังว่าแม่หวานใจน้อยๆ จะขับรถได้นะ  ฉันซัดไปสองกรึ๊บที่เดอะมิลตั้งแต่ก่อนไปรับเธออีก”          “ฉันเบื่อ จะแย่อยู่แล้ว”  มาร์กาเร็ต ฟอน วิค มอนโทย่า-โคโรน่า เอ่ย          ดีดีเหล่ดูเธอ  “แม่ได้ยินเข้าคงดีใจพิลึก”          “โอ๊ย ไม่ใช่ ดีดี... ไม่ใช่ งานนี้... ฉันหมายถึง ทั่วๆ ไปน่ะ  จอร์จไปมาดริดตั้งสามอาทิตย์  แต่งงานกับราชาแห่งวงการคุมกำเนิดนี่ ไม่ สนุกเลยจริงๆ ขอบ่นหน่อยเถอะ”          “อื้อ พอเดาได้”          “ฉันออกจะเหงาๆ เซ็งๆ อยู่คนเดียว”          “หาหมามาเลี้ยงซักตัวสิถ้างั้น”          มัฟฟี่ยิ้มหยัน  “ฉันว่าจะหาซามัวดีกว่า”          “เขาเรียกว่าหมา 'ซามอยเอ็ด' จ้ะ”          “ไม่ใช่ ฉันหมายถึง ชาวเกาะซามัว ตะหาก  เพ็นนีกับทริงก้ามีชาวซามัวกันทั้งคู่เลยนะ  หน้าเหมือนกันเปี๊ยบเลย  พวกนี้น่ะทำหน้าที่ไม่มีบกพร่องอย่างกับหุ่นยนต์แน่ะ... และก็พวกนี้นะเธอเอ๊ย  ใหญ่ เป็นบ้า”          ดีดีทำหน้ายู่  “ฉันไม่ชอบคนอ้วน”          “ไม่ใช่ตัวใหญ่”  เธอยกมือขึ้นทำท่าประกอบ  “ใหญ่เท่านี้แน่ะ”          “อ้อ เข้าใจล่ะ”          “ยังไงซะ ก็ดีกว่าไปมัวงมหาพวกจู้ฮุกกรูพลาสติกมาเล่นเยอะเลย ขอบอก”          เอ็ดการ์ดึงลูกสาวไปคุย  “หนูช่วยอะไรป๊าหน่อยสิ” เขากระซิบ          “คะ?”          “แม่เขาขังตัวเองไว้ในห้องน้ำน่ะสิ”          “อีกแล้วเหรอคะ”          “ช่วยหน่อยเถอะดีดี  แม่เขาเครียดเรื่อง... นักร้องคนนั้นน่ะ”          ที่ชั้นบน ดีดีตะโกนเรียกแม่อยู่หน้าประตูห้องน้ำ  “แม่คะ!”          เงียบ          “แม่คะ ให้ตายสิคะ!  แม่ ไม่ใช่ เซลดา ฟิตซ์เจอรัลด์นะคะ  มุขนี้ชักจะเก่า เต็มที แล้วค่ะ”          “ไปให้พ้น”          “ถ้าแม่ห่วงเรื่องนอร่า คันนิ่งแฮมล่ะก็... หนูคุยกับคาร์สัน คัลลาส  เขาบอกว่าเธอทำอย่างนี้ประจำอยู่แล้วค่ะ”          “ทำประจำแล้วไงล่ะ”          “เขาให้แม่เก้านิ้วค่ะ  แม่คะ เก้านิ้วเชียวนะ”          “อะไรนะ”          “ใน เวสเทิร์นเจนทรี่ ค่ะแม่  เขาจะอุทิศเนื้อที่คอลัมน์ส่วนใหญ่ให้...”          ประตูห้องน้ำเปิดผลัวะออก  แฟรนนี่ยืนอยู่ตรงนั้น ตาบวมแดง มือถือไหมไทย  “หนูชวนให้เขาอยู่กินมื้อเช้าด้วยรึเปล่าลูก”  เธอว่า . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . (42) คทาทั้งหก          เจ้าหน้าที่จัดเลี้ยงทำไข่กวนให้บรรดาแขกงานเลี้ยงที่หลงเหลือตกค้างอยู่บนฮัลเซียนฮิล  และขณะที่แฟรนนี่กำลังต้อนคาร์สัน คัลลาสเข้ามุม  เอ็ดการ์ก็หลบไปยังห้องทำงานส่วนตัว หมุนโทรศัพท์ไปที่ซอยบาร์บารี่เลน          “แมดริกัลค่ะ”          “ผมเอง แอนนา”          “หวัดดีค่ะ เอ็ดการ์”          “ผมขอโทษเรื่องโมนา แอนนา”          “คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกค่ะ”          “จำเป็นสิ  เมื่อเช้าผมไม่น่าจะตวาดใส่คุณเลย”          “ฉัน... คุณมีหน้าที่ของคุณค่ะ เอ็ดการ์”          “ถ้าผมรู้มาก่อนว่าโมนาสำคัญสำหรับคุณแค่ไหน...”          “ฉันไม่น่าโทรหาคุณเลย  ฉันนี่จุ้นจ้านมากเกินไปแล้ว”          “ผมมีวันว่างอาทิตย์หน้า  เราไปทะเลกันอีกดีมั้ย”          “ได้สิคะ”          “ขอบคุณพระเจ้า!”          “ไปได้แล้วค่ะ  กลับไปหาแขกของคุณได้แล้ว”          ตัดกลับไปที่ซอยบาร์บารี่เลน  โมนานอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟาอ่าน นิวเวสต์ ตอนที่ไมเคิลลากสังขารกลับเข้ามา          “ไงล่ะ” เธอว่า  “โลกแสนสุขกับหมอสูฯ เป็นไงมั่ง”          “ไม่ได้อยู่กับจอนว่ะ”          “ตาย!  ทำไมไฟสวาทมันมอดเร็วนักล่ะ”          “คืนนี้เขามีประชุมเว้ย”          “แล้วแกก็ไปลงอ่างเนี่ยนะ”  เธอขมวดคิ้วใส่เขาทีเล่นทีจริง          “เทหมดกระเป๋าแทงม้าตัวเดียวมันไม่เซฟหรอกแก”          “เขาก็ว่ากันว่างั้น”          เขาแยกเขี้ยว  “แหง”          “รับรองฉันไม่บอกใคร”          เขาเลื้อยขึ้นไปบนโซฟาข้างเธอ  “ทายซิว่าฉันเจอใคร”          “คณะนักร้องประสานเสียงจากโบสถ์ของพวกนิกายมอร์มอนเหรอ”          “ได้เลย ถ้าแกไม่อยากรู้ ฉันก็ไม่เล่า”          “อยากสิแก  บอกมาเดี๋ยวนี้เลย”          “หึ  ก่อนอื่นฉันต้องเล่าเรื่องร้านแฮมเบอร์เกอร์แมรี่ก่อน”          “เกลียดนัก เวลาแกทำโทษฉันเนี่ย”          “บิ๊วอารมณ์ก่อนนะเว้ยโมนา  ทำใจให้ผ่อนคลาย  คิดซะว่าฉันเป็นกูรูของแกนะ  มหาฤาษีมเหศะตาหนู  ข้านำกุญแจสู่อาณาจักรแห่งถนนโฟลซัมมาสู่เจ้า  ผ้าเช็ดหน้าพันคอสีแดงอันศักดิ์สิทธิ์ ผู้ซึ่งสถิตอยู่ทางซ้ายมือแห่งลีวายส์...”          “ไมเคิล  ไอ้เจี้ย”          “เอาน่า ใจเย็น  ฉันนั่งกินสลัดถั่วงอกอยู่ที่ร้านแฮมเบอเกอร์แมรี่ กำลังนึกอยู่ว่ารองเท้าบู๊ตทำงานจากเซียร์ของฉันเนี่ยมันดูใหม่ เกินไป รึเปล่า  แล้วก็มีคนคู่หนึ่งเยื้องย่างเข้ามานั่งอยู่กลางกลุ่มสิงห์นักบิดหน้าเถื่อน”          “คู่เกย์เหรอ”          “เปล่าเลยแก  คู่ผัวเมียตะหาก ท่าทางจะมาเปิดหูเปิดตา  ยายนั่นแรงไม่เบา สาวกึ้กแห่งปี 1976  ใส่เสื้อยืดเดวิดโบวี่ เห็นหมดเลยว่าหัวอกหัวใจอยู่ตรงไหน  ส่วนตานั่นใส่ชุดกีฬาของโกรแดง แล้วก็ทำท่าอึดอัด ซะไม่มี  แกเอ๊ย นี่ถ้าเป็นเมื่อห้าปีก่อนนะ แกคงเห็นพวกบ้องตื้นนี่นั่งเคี้ยวไส้อ่อนแกล้มถั่วอยู่แถวฟิลมอร์กับพวกมูลนิธิช่วยเหลือคนยากจนประจำโบสถ์แน่  แต่เดี๋ยวนี้พวกนี้ดันมาสนใจตุ๊ดว่ะ  ท่าทางอยากเข้าถึงพวกนอกรีตซะจน อดใจไม่ไหว แล้ว”          “ฉันบอกพวกนั้นได้เลย ว่ามีแต่เรื่องชวนใจสลายทั้งนั้น”          “นั่นล่ะ ทีนี้ในร้านมันยิ่งดึกก็ยิ่งแรง  ไอ้หนุ่มคนนึงก็เข้าไปนั่งข้างๆ คู่นี้  ไอ้คนนี้มันใส่ห่วงที่จมูก แถมใส่แจ็กเก็ตเขียนว่า 'ชาวไร่ในอนาคตของอเมริกา'  ตาเสื้อกีฬาโกรแดงนั่นก็เลยผวาซะไม่มี  นี่ถ้าเผ่นไปเมืองเอลเซอริโตได้ คงไม่เห็นฝุ่นแล้ว”          “แล้วยายเมียล่ะ”          “โอ๊ย แกเอ๊ย...  ยายนั่นกริ้วซะไม่มีดีที่คุณฝาละมีไม่ปลื้มกับบรรยากาศสุดสยิวไปด้วย  สุดท้ายเจ๊แกก็จ้องคุณสามีเขม็งแล้วทำเสียงเชือดนิ่มๆ ถามว่า  “แล้วคุณคิดว่าคุณจะชอบไหนมากกว่ากันคะริช  เอส หรือ เอ็ม”          “แล้วไงต่อ”          “ตานั่นนึกว่าหมายถึงซอสใส่แฮมเบอร์เกอร์ว่ะ”          “ตกลงแกเจอใครที่โรงอาบน้ำวะ ตาหนู”          “ก็... ฉันอยู่นั่นซักสองสามชั่วโมงได้ถึงเจออะนะ  ตอนนั้นฉันเดินดูห้องไปเรื่อย แล้วผู้ชายผมหงอกคนนี้ก็ทำท่าเรียกให้ฉันเข้าไปในห้องเขา  ดูแก่อยู่เหมือนกันแต่รูปร่างใช้ได้เลย ฉันก็เลยเข้าไปนั่งอยู่ที่ขอบเตียง  แล้วเขาก็ถามว่า 'คืนนี้สนุกมั้ย'  พอฉันได้ยินสำเนียงเขาแค่นี้ ฉันก็รู้แล้วเว้ยว่าใคร  แล้วฉันก็จำเขาได้จากปกอัลบั้มด้วย”          “ใครวะ”          “ไนเจล ฮักซเทเบิล”          “คนคุมวงน่ะเหรอ”          “ใช่เลย  คุณสามีของนอร่า คันนิ่งแฮม ตัวจริงเสียงจริง”          “แล้วแกกับเขา...”          “แกจะบ้าเรอะ”          “ก็ ฉันไม่...”          “พอเห็นว่าเขาใส่อะไรไว้ในกระเป๋า ฉันก็เผ่นเลยแกเอ๊ย”          “ว่าไป เร็วๆ”          “เครื่องอัดเทป... เทปเสียงคุณภรรยาสุดที่รักร้องเพลงใน 'เดอะคาสตาดิว่า' ... แถบผ้าไหมดิ้นทองเส้นเบ้อเริ่ม ตะแกบอกว่าเอามาจากม่านที่ 'ลา สกาล่า'...  แล้วก็ไม้บาต็องที่คนคุมวงเขาถือกันน่ะแก ทำด้วยยาง หกอัน!”          “ต๊าย พระเจ้าช่วย”          “ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะเว้ยโมนา  ไม่ได้ทำอะไรกับใครทั้งนั้น”          “แกเก็บไว้บอกหมอสูฯ ของแกเถอะย่ะ” . จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คราวนี้รูปน้อยอีกแล้วคร้าบ ลงสามตอนนะ แล้วก็ไม่ค่อยมีอะไรน่าลงรูปเลย มีแต่เรื่องพอคุยกันได้นิดๆ หน่อยๆ เองครับ ไมสโตร Maestro กับ ดิว่า Diva เป็นศัพท์ในแวดวงโอเปร่ากับดนตรีคลาสสิกเขาน่ะครับ ไมสโตร (ออกเสียงยากชะมัด) ก็คือ master นั่นเอง มักใช้กับนักประพันธ์ หรือผู้อำนวยเพลง (อย่างตาไนเจลในเรื่อง) ที่ยิ่งใหญ่ โด่งดัง เก่งมากๆ ส่วนดิว่า ก็คือน้องร้องโอเปร่าที่เด่นมากๆ ดังมากๆ รากศัพท์เดียวกับคำว่า divine หรือ เทวา ของไทยแหละครับ ไม่ใช่ว่าใครเป็นนักร้องนักแต่งเพลงก็จะเป็นไมสโตรหรือดิว่ากันได้นะครับ ต้องเจ๋งๆๆ จริงๆ ได้รับการยอมรับนับถือในวงกว้างนะครับ จิ๊กเกอร์ jigger คำนี้ผมไม่แปลเพราะมันน่ารักดีด้วย แล้วก็เป็นศัพท์เฉพาะทางค็อกเทลด้วย เลยคิดว่าทิ้งไว้ดีกว่า จิ๊กเกอร์เป็นหน่วยวัดเครื่องดื่มของอเมริกันครับ 1 จิ๊กเกอร์จะประมาณ 1.5 ออนซ์ หรือประมาณ 44 ซีซีครับ (เวลาผมซดเชอรี่ ก็รินมาทีละประมาณจิ๊กเกอร์นึงนี่แหละครับ) โทรยาโนส Tatiana Troyanos เป็นนักร้องโอเปร่า เสียงเมซโซ่-โซปราโน่ผู้โด่งดัง หรือดิว่าคนนึงครับ เกิดปี 1938 ตายเมื่อปี 1993 ช่วงในเรื่องก็อายุประมาณ 38 ปีได้ เรียกว่ากำลังพุ่งเชียว ที่นายบีชชั่มถามนายปีเตอร์เรื่องแม่นางฟ้านอร่า ก็คือนอร่า คันนิ่งแฮม แขกกิตติมศักดิ์ในงานไงครับ งงเปล่าเอ่ย ส่วนนายปีเตอร์บอกว่า ไม่สนนอร่า สนแต่โทรยาโนสเท่านั้น โทรยาโนสมีตัวตนจริงๆ ครับ แต่นอร่านี่ ผมค้นแล้วไม่เจอ เข้าใจว่าเป็นตัวละครที่สมมุติขึ้น อ่านมาถึงตอนที่สามแล้ว ก็คงโล่งใจที่สมมุติขึ้นนะครับ อุๆๆ หน้าตาโทรยาโนสเป็นฉะนี้ครับ รูปนี้ปี 1976 พอดี จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5  ซิโลไซบิน Psilocybin เป็นสารกล่อมประสาทชนิดหนึ่งครับ (เรื่องนี้ยาเยอะแฮะ) มีสูตรเคมีว่า C12H17N2O4P (ให้สูตรไปงั้นๆ แหละ แต่ทำตัวห้อยไม่เป็น  อิๆๆ) ได้จากเห็ดชื่อคล้ายกันนี่แหละครับ (สงสัยเป็นเห็ดเมา) ชื่อนี้อ่านได้สองแบบ คือ "ซิโล-" กับ "ไซโล-" ผมเลือกแบบนี้เพราะสะดวกลิ้นผมอะครับ แหะๆๆ เซลด้า ฟิตซ์เจอรัลด์ Zelda Fitzgerald เป็นนักเขียนและจิตรกรครับ ภรรยาของ F Scott Fitzgerald นักเขียนเหมือนกัน เซลด้าเกิดปี 1900 ตายปี 1948 ยังสาวอยู่เลย แต่เขาไปทำอะไรในห้องน้ำ ถึงถูกดีดีใช้เปรียบเทียบกับคุณแม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แหะๆๆ รูปนี้ถ่ายกับสามี สก๊อต ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ซามัว Samoa / Samoan หมายถึงหมู่เกาะซามัวกลางมหาสมุทรแปซิฟิกใต้น่ะครับ อยู่กลางทะเลจริงๆ คือครึ่งทางระหว่างฮาวายกับนิวซีแลนด์ เป็นหมู่เกาะ คือมีหลายเกาะครับ แบ่งเป็นสองส่วน ฟากตะวันตก เป็นประเทศเอกราชของตัวเอง คือซามัวนี่แหละ ส่วนฟากตะวันออก เป็นดินแดนของอเมริกา ซึ่งได้มาจากสนธิสัญญาเมื่อปี 1899 นู่นแน่ะ ชนพื้นเมืองเป็นเชื้อสายโพลีเนเชี่ยนครับ (คือชาวหมู่เกาะแถบนี้แหละครับ) หน้าตาจะออกคล้ายๆ เอเชีย คนฮาวายแท้ๆ ก็เป็นโพลีเนเชี่ยนเหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิด พวกนี้จะต่างจากเมลาเนเชี่ยน ซึ่งผิวดำผมหยิก หน้าตาออกไปคนอบอริจิ้นของออสเตรเลีย หรือเงาะป่าทางใต้ของไทยสมัยก่อนก็ใช่ คำนี้ภาษาอังกฤษออกเสียงว่า ซา-โม-อา เป็นชื่อหมู่เกาะ และชนพื้นเมืองเรียกว่า ซา-โม-อัน แต่ผมแปลว่า ซามัว เพราะเป็นชื่อที่คนไทยคุ้นกว่าครับ ซามอยเอ็ด Samoyed เอาล่ะสิ เจอเล่นคำอีกแล้ว ดีที่คำคู่นี้เป็นทับศัพท์ทั้งคู่ เลยแปลไม่ยากเท่าไหร่ อันนี้ผมพยายามแทรกไว้ในเรื่องแล้วว่าเป็นพันธุ์ของหมาน้อยครับ แต่ต้นฉบับไม่มีคำว่า dog หรอกนะ ผมใส่เอง คำนี้ออกเสียงได้สามแบบ แต่ละแบบก็ชวนสะดุ้งต่างกันไป (ดูตัวสะกดภาษาอังกฤษก็ชวนสะดุ้งแล้ว น่านล่ะครับ ออกเสียงตรงตัวอย่างนั้นก็ได้เหมือนกัน) ผมเลือกแบบนี้ เพราะผมสะดุ้งเองน้อยที่สุดครับ หน้าตาน้องสมอฯ น่ารักน่าชังประมาณนี้เลยครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 วันนี้รูปน้อยจริงๆ  หมดแค่นี้แล้วครับ รูปนี้สุดท้ายแล้ว เกร็ดภาษา fish-eye เจอเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ก็อดเก็บมาฝากไม่ได้ อิๆๆ คำว่า fish-eye นี้ ในต้นฉบับอยู่ตรงที่ดีดี "เหล่" มัฟฟี่เพื่อนสาว ตอนที่เพื่อนบ่นว่าเบื่อจัง (ก่อนจะคุยกันเรื่องซามัว) นั่นแหละครับ ที่แปลคือ คำนี้ ปกติเป็น adjective คือคำคุณศัพท์ครับ แปลว่าเลนมุมกว้าง หรือที่ภาษาไทยเรียกว่าเลนฟิชอายทับศัพท์ อาจเพราะตาของปลามันโปนออกมา ทำให้รับภาพได้กว้างมั้ง แต่ความหมายในเรื่อง เป็นสแลง น่าจะเป็นคำนาม เพราะเขาแปลไว้ว่า A suspicious, unfriendly glance orlook แต่รูปประโยคที่ใช้ในเรื่องกลับใช้คำนี้เป็นกริยา คือ Dede fish-eyed her. เพื่อนผมคนนึง (เป็นฝรั่งจากยุโรปแต่ย้ายมาออสตั้งแต่เด็ก) บอกว่า ภาษาอเมริกันเนี่ย ชอบสร้างคำกริยาใหม่ๆ จากคำอื่น คือเอาคำชนิดอื่นมาใช้แบบกริยาหน้าตาเฉย ตัวอย่างใช่ interneting แปลว่าการเล่นเน็ตอะไรเทือกนี้ ผมก็ไม่ค่อยเห็นตัวอย่างบ่อย แต่พอดีเห็นคำนี้ ก็เลยหยิบมาฝากน่ะคับ บาต็อง baton พระเจ้าช่วยด้วยเถิด ท้ายตอนที่สามนี่ แปลยากที่ซู้ด... ตอนที่ตาหนูไมเคิลบรรยายสมบัติในกระเป๋าของพ่อวาทยากรน่ะครับ "...แล้วก็ไม้บาต็องที่คนคุมวงเขาถือกันน่ะแก ทำด้วยยาง หกอัน!" เป็นการแปลที่ผิดความหมายอย่างที่สุด แต่ไม่รู้จะทำไงดีแล้วเจ้าข้าเอ๊ย ตรงนี้เป็นการเล่นคำอย่างแรง และอย่างซุกซนมากครับ ประโยคต้นฉบับคือ "...and six rubber batons." แค่นี้เองจริงๆ... แล้วผมจะแปลยังไงล่ะเนี่ย กลุ้ม เรื่องมันคืออย่างนี้ครับ (1) ตาไนเจล ฮักซเทเบิลเป็นวาทยากรผู้คุมวง เพราะฉะนั้น เครื่องมือหากินของแกก็คือ ไม้บาต็อง จริงมะครับ (2) ไอ้คำว่าบาต็องเนี่ย ก็เป็นหนึ่งในหลายร้อยชื่อเล่นของอวัยวะเพศชายครับ (3) ทีนี้ ในกระเป๋าของไนเจลน่ะ ผมเข้าใจว่า มันไม่ใช่บาต็องจริงๆ หรอก เพราะบาต็องที่ไหนทำด้วยยางกัน แต่ จากข้อสอง บวกทำด้วยยาง ก็อนุมานได้ว่า ในกระเป๋านั้น คงจะมีอวัยวะปลอมอยู่ 6 อัน (4) แล้วตาหนูไมเคิลก็ช่างเชี่ยวชาญเรื่องการเล่นคำมาก เลยเรียกว่า มี rubber baton อยู่ 6 อัน แล้วทีนี้ผมจะแปลว่าไงดีล่ะคร้าบบบ... แง่มๆๆ บ่นเสร็จแล้วก็ปิดท้ายด้วยรูปบาต็องของจริง (ไม่ได้ทำด้วยยางนะคร้าบ) จบครั้งนี้แต่เพียงเท่านี้ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 9 ส.ค. 48 13:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เอ๊ ... ทำอารายกานอยู่เหรอถึงม่ะเป็งอันแปล แอบสงสัย ... ไนเจลเป็น S เหรอ งงเล็กๆ อ่ะ อ้อๆ แต่จาเอามาทำไรตั้ง 6 อันง่ะ หรือว่าแกเสื่อมแล้วง่ะ งงงงง น้องหมาน่ารักดีง่ะ คล้ายๆ หมาข้างถนน ไทยแลนด์เลย แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 14:14:56 จากคุณ : i_tua_yung - [ 9 ส.ค. 48 14:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นงานที่ชวนชุลมุนวุ่นวายมาก อดคิดตามประสาคนจัดงานแค่งานสัมมนาข้าพเจ้ายังอยากผูกคอตาย ขืนเจอเหตุการณ์แบบนี้ ขอตายก่อนเปิดงาน หึหึ สะท้อนใจเล็กน้อย งานไหนงานนั้น แขกเม้าไม่สนใจงานจริงมีจำนวนไม่น้อยทีเดียว คริคริ ว่าแล้วเราก็อยากจัดงานแบบให้แขกเม้ากันอย่างเดียว 5555 อ่านตอนแรกเครียดตามประสาตัวเอง แต่พอมาอ่านแจ็ตพอตที่ตาหนูไมเคิลไปเจอใครที่โรงอาบน้ำ เราขำกลิ้ง เก้าอี้แทบพังไปอีกตัว... (ว่าแล้วก็แจ้งสาเหตุที่อู้เรื่องตัวเอง เพราะเก้าอี้ตัวใหม่ ใช้งานไม่ถึงเดิน ตัดใจหนีไปสู่สวรรคาลัยแล้ว ความที่เอียงหยิบโน้นหยิบนี้ประจำ แลไม่อาจทานอารมณ์ต่าง ๆ ในการทำงานของข้าพเจ้าได้...อิอิ เลยต้องกลับมาใช้ตัวเก่า คู่บุญมา 15 ปีแล้ว ซึ่งยังแข็งแรง แต่เบาะฟีบ และไขไม่ขึ้น ทำให้ปวดแขนมาก ๆ ต้องเบรคตลอดอิอิ  แหมม คนนั่งทำงานนานเกิน10 ชั่วโมงเก้าอี้นี่ต้องถือเป็นของสำคัญนะ  หึหึคราวนี้อู้แบบของแท้จริง ๆ) ก่อนไถลอู้แสดงความคิดเห็น อิอิ แล้วเรื่องบาต็องนี่ตอนอ่านก็เดาอยู่เหมือนกันว่าจะเป็นสิ่งนั้น แหะ แหะ แต่ยังนั่งคิดคำนึงว่าใช้อะไรมากมายตรงไหน ๆ บ้าง แหะ แหะ แต่ที่แน่ ๆ ลองพรากจากคลื่นเสียงเมียสุดที่รักไม่ได้นี่ เป็นตาหนูไมเคิลก็หนีสุดชีวิตเหมือนกัน... เหอะ เหอะ ว่าไปแล้วมีคนเคยแซวว่าฉากอัศจรรย์หฤหรรษ์นี่ควรใช้เพลงโอเปร่าประกอบ แต่หนูจันทร์ให้ความเห็นกลับไปว่ามันคงเหนื่อยสุดชีวิต และแต่ละจังหวะโทนของโน๊ต ...และ.กว่าจะจบองก์ ....เอิ๊กกกกกกก เอิ๊กกกกกกกกก (โอเปร่าเรียกเป็นองก์เหมือนละครหรือเปล่านี่ เดี๋ยวคุณครูศลคงเอาฉาบเขวี้ยงตัดคอ อิอิ ) บทนี้คุณครูศลคงได้แสดงความเห็นได้เต็มที่ เตรียมนั่งเล็กเชอร์วิชาโอเปร่าได้เลยยยยยยย (อดพาดพิงไม่ได้สิน่า อิอิ) จากคุณ : Tethys - [ 9 ส.ค. 48 14:33:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไอ้เจ้าภาชนะที่เรียกว่าจิ๊กเกอร์นี้หน้าตามันเป็นถ้วยมีสองด้าน ด้านที่ใหญ่เรียก jigger มักจามีความจุประมาณ1เศษ1ส่วน2 ออนซ์ ด้านเล็กกว่าเรียกว่า pony มักจาจุ1ออนซ์พอดี เอาไว้ตวง... เอ้อ   น้ำอมฤต   เอ้ย!   สุรา ไว้ทำหางก่าย...  ดรื่มกัน พวกบาร์เทนเดอร์ขี้โม้มักคุยว่ามือเที่ยง ไม่ต้องใช้ jigger อย่าไปเชื่อมัน ตวงๆไปเถอะ แล้วจะรู้ว่าหางก่าย..ดีๆนั้น อาหย่อยกว่า กินกับข้าวแม่ยายเปล่าๆเป็นไหนๆ จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 9 ส.ค. 48 15:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ......... ผลการรักษาป้าบังอรก็ ออกมาแล้นครับคุณPeterPuckที่รัก เป็น Granuloma มิใช่ Malignancy แต่ประการใด แต่ว่า ผ่าเปิดเข้าไปในปอดเลยครับ ตัดปอดออกกลีบหนึ่ง คนไข้ยังไม่ได้กลับบ้านเลย ลุงปัญญ์ยังเฝ้าไข้อยู่ครับ สงสัยอีกหลายวันถึงจะโอเค ขอบคุณที่เป็นห่วง แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 15:53:12 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 9 ส.ค. 48 15:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ....... jigger ....... เจอแล้ว นี่ไง อวัยวะสำคัญของบาร์เทนเดอร์ แล้ว อารายเป็น อวัยวะสำคัญของ บาร์เทนดี้... ฮ่า ฮ่า... ม่ายบอก แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 15:58:20 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 9 ส.ค. 48 15:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รูปน้อยจริง ๆด้วย อ่านตอนนี้แล้วอดอมยิ้มไม่ได้ คิดถึงเพื่อน ๆขึ้นมาทันที โดยเฉพาะเรื่องคฑาทั้งหกเนี่ย ถึงไม่เหมือนกันซักทีเดียว แต่เรื่องก็ ใกล้เคียงพอดู อิ อิ อิ ปล. ชอบน้องหมาจัง ขนปุกปุยน่ารักมั่กมาก^^ จากคุณ : Sushii - [ 9 ส.ค. 48 17:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนนี้มี presenter ถุงเท้าโผล่มาด้วยแฮะ "คาร์สัน"  hohoho เนื้อเรื่องไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไร ตอนแรกอ่าน เรื่องบาต็องแล้วงง ทำไมต้องใส่กระเป๋าไว้ตั้ง 7 อัน พอมาอ่านที่คุณพีทอธิบายก็ยิ่งงง  พี่แกจะพกมาทำไม เยอะแยะฟะ   ป.ล. รูปหมาน่ารักน่ากอดที่สูดดด.....   ป.ล. 2 การสัมภาษณ์หฤโหดของเมจิกฯ จบลงด้วยดี  Yeah..! เมจิกฯ ได้งานใหม่แล้ว คราวนี้ถึงเวลาชำระหนี้ที่ค้างเพื่อนๆ ไว้ ภาระกิจตามล่าอ่านกระทู้ แล้วปั่นนิยายตัวเอง hohoho   ป.ล. 3 วันศุกร์จะมาตั้งตารออ่าน Soda Ice คุณพีทอย่ามาช้านะคะ จากคุณ : Magic of Azure - [ 9 ส.ค. 48 18:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอีกรอบ เห็นจิงเกอร์ที่คุณ วรุณนฤมล  เอามาให้ดูแล้ว ... มันไม่ได้เรียกว่า shaker เหรอ หน้ามันคล้ายๆ กันนะ อ้อ แล้วก้อคุงเมจิก... ได้งานแล้วเก็บเราไปฝึกงานด้วยซิ เนี้ยกะลังหาที่ฝึกงานอยู่ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 19:26:10 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 19:22:50 จากคุณ : i_tua_yung - [ 9 ส.ค. 48 19:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้องหมาน่ารัก นี่ถ้าไม่มีเชิงอรรถคงอ่านเรื่องไม่รู้เรื่อง จากคุณ : scottie - [ 9 ส.ค. 48 20:03:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่กล้าอ่านเรื่องนี้ค่ะเฮีย เพราะหนูยังเด้กอะ จากคุณ : รสา รสา - [ 9 ส.ค. 48 20:18:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 9 ส.ค. 48 22:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ประทานกาบเรียน i_tua_yung แล ท่านปะทาน  Peter ................ นาย.....เชกเกอร์....นั้นมันเป็นอวัยวะของบาร์เทนเดอร์ นะยะ มันเป็นบุรุษเพศ มัง คือมันเป็นอาไรที่เขย่าๆแล้ว ... .....ค่อยเอาน้ำ(อมฤต)ออก ส่วนนัง....จิกเกอร์...นี่มันก็เหมือนอิถีเพศ เนี่ย อะ คือมันเป็นอวัยวะของบาร์เทนเดอร์ แบบว่า อาไร  เอ้อ   ที่ใช้....รองรับน้ำ(อมฤต).. ที่รินออกมาจากขวด ............. ฮา  ไม่ออก...จุก ผ ป ค (ผู้ปกครอง) ถอง โทษฐานที่ทาลื่งงงงง... .................. แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 22:16:13 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 9 ส.ค. 48 22:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 5555 ขำคุณ : วรุณนฤมล   เปรียบเทียบได้ตรงจริง ๆ  ไม่อาจปฏิเสธได้เลย สุดยอดจริง ๆ จากคุณ : Tethys - [ 9 ส.ค. 48 22:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาขำคุณ วรุณนฤมลด้วยคน 555   คุณจันทร์แหมรีบเออออเลยนะคะ?  hohoho ขอบคุณที่หลังไมค์ไปอวยพรนะคะ คุณไอ้ตัวยุ่ง แหมรีบฝากตัวไปฝึกงานเลยนะ ของเมจิกฯ นี่กว่าจะเข้าได้ก็เล่นเอาเหนื่อยกายเหนื่อยใจ ไปสัมภาษณ์ถึง 3 รอบ แต่อย่างว่าบริษัทของดินแดนปลาดิบ ก็มักจะชอบทดสอบอะไรกวนๆ แบบนี่ล่ะ เล่นให้เราไปเตรียมตัวนานหนังสือตั้งสูงเกือบท่วมหัว ไปถึงเล่นไม่ถามอะไรซักคำ บอกรับเลย... แถมจัดโต๊ะทำงานไว้ให้เรียบร้อยแล้วอีกต่างหาก โธ่! ถามซักนิดไม่ได้หรือค่ะ...555  นึกแล้วทั้งขำทั้งแค้น ป.ล. แอบมาขโมยเนื้อที่คุณพีทคุยกับสาวๆ อีกแล้ว hoho ช่วยไม่ได้เจ้าของกระทู้หายไปไหนไม่รู้ ฮิๆๆ ***********ไปแระ  แวบ************** แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 48 08:28:15 จากคุณ : Magic of Azure - [ 10 ส.ค. 48 08:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เอ่อ...คุณวรุณนฤมล   -_-" แต่หนูโมนาด่าได้เจ็บม๊ากกกกก......มาก ^________________________________________________________^ จากคุณ : หมูหยองทอด - [ 10 ส.ค. 48 10:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีคร้าบบบ... อะจึ๊ย... เราว่าเรามาไม่สายนี่นา นี่ยังไม่ทัน 24 ชั่วโมงนับจากตอนแปะเสร็จเลยนะครับเนี่ย  โดนบ่นถึงซะแล้ว สงสัยควรจะดีใจ ฮ่าๆๆ มะกี๊ออกไปเดินเล่นบนเนินมารอบนึงครับ ตอนนี้ผมนั่งชงกาแฟลาวเขาช่อง ซึ่งซื้อมาแสนนานแล้ว ไม่ได้ฤกษ์ชิมซะที อืม... กาแฟคั่วนี่ หอมไปอีกแบบนะครับ ไม่เหมือนกาแฟสำเร็จแฮะ กาแฟสองช้อนกับน้ำเต็มถ้วยชง ใส่น้ำตาลทรายแดงกลิ่นโมลาส ตามด้วยนมสดอีกครึ่งนึงของกาแฟ ไม่เลวแฮะ แวะมาตอบกระทู้ยามบ่าย (ของผม) เย็นๆ ถ้าไม่เปียก อาจได้ออกไปเดินอีกที คุณเตย ไอ้ตัวยุ่ง ก็ไม่ได้ทำอะไรกันอยู่หรอกครับ ถึงไม่ได้แปล เพียงแต่เวลาเขียนงานแปลงาน ส่วนใหญ่ผมต้องนั่งเงียบๆ คนเดียวครับ และอีกอย่าง ถ้าอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันสองคน ก็เป็นโอกาสอันดีสำหรับงานบ้าน เพราะทำคนเดียวมันหงาววว ฮ่าๆๆ แถมเมื่อวันจันทร์ ตาคนใกล้ตัวเกิดบ้าพลัง ล้างตรงบริเวณที่ตากผ้าซะสะอาดเอี่ยมเลยอีกต่างหาก อิๆๆ ว่าแล้วก็เม้าหน่อย เนื่องจากช่วงหลังๆ ไม่ค่อยเจอสำนวนยาวๆ ยากๆ ที่ไม่มีในดิกฯ แถมแกก็ทำงานเนื้อยเหนื่อยทุกวัน ผมก็เลยไม่ได้ถามคนใกล้ตัวมาหลายสัปดาห์เต็มที วันก่อนตะแกเลยถามว่า หมู่นี้ไม่เห็นถามมั่งเลย พอผมเล่าให้ฟังว่าค้นข้อมูลจากเว็บ ตะแกทำหน้าหงอย บอกชอบให้ถาม เป็นงั้นไป ไอ้เราก็กลัวเหนื่อย  เอิ๊ก เรื่องตาไนเจลเป็น "เอส" หรือเปล่า เอ... คงไม่มั้งครับ ถ้าเป็น "เอส" นอกจากบาต็องหกแท่ง (หรือด้าม หรือดุ้นหว่า...) น่าจะมีพวกแส้ โซ่ กุญแจมือ อะไรพวกนี้ด้วยนะ  กร๊าก  (แน่ะ พูดเหมือนรู้เลยนะคุณพีท) ส่วนเรื่องเสื่อม... แง่ม... มะรู้คร้าบบบ... คุณหนูจันทร์ ที่จริงผมว่างานเลี้ยงที่แขกเม้ากันอย่างเมามันนี่ดีออกนะครับ คนจัดไม่เหนื่อย ไม่ต้องดูแลมาก ไม่ต้องคอยเป็นห่วงว่าใครจะเหงา ไม่มีคนคุยด้วยรึเปล่า คนจัดจะได้มีเวลาดื่ม กิน และคุยกับคนที่อยากคุยด้วยกะเขามั่งเนาะ ฮี่ๆๆ ไอ้เหตุการณ์แบบนี้ (คือแขกกิตติมศักดิ์หาย) สาธุ ขออย่าให้ใครได้เจอเลยครับ แต่เจ๊แฟรนนี่แกก็หาเรื่องเองแท้ๆ อยู่ดีไม่ว่าดี  อยากข่มคนอื่นจนตัวเองหัวใจจะวายซะเองนะ ว่าแล้วคุณหนูจันทร์จะจัดงานแบบให้แขกเม้ากันอย่างเดียวเมื่อไหร่ โปรดเรียกผมด้วย อุๆๆ แว้ก... คุณหนูจันทร์โปรดขำเบาๆ ครับ เก้าอี้พังยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเอวไหล่หลังพลอยเคล็ดขัดยอกไปด้วยล่ะแย่เลย เนี่ยตอนนี้ผมกำลังพยายามฝึกตัวเองให้นั่งพิมพ์ตัวตรงๆ อยู่ ไม่งั้นมันบิดๆ เบี้ยวๆ ปวดเอวแย่เลย แล้วก็เขาบอกว่า เวลานั่งอยู่ อย่ายืดตัว เอี้ยวตัว บิดตัว เอื้อมไปหยิบของที่ไกลเกินไปนะครับ พลาดพลั้งขึ้นมา เป็นอันตรายต่อกล้ามเนื้อและเส้นเอ็นครับ (เดี๋ยวไม่มีใครพิมพ์ "จากฟากฟ้าฯ" พาอธิปมาพบคนอ่าน ฮ่าๆๆ ) ผมก็สงสัยเหมือนคุณหนูจันทร์เลย ว่าพกบาต็องอะไรตั้งเยอะแยะขนาดนั้น คุณหนูจันทร์ยังดี แค่นั่งคิดคำนึงว่าใช้อะไรมากมายตรงไหนๆ บ้าง ( คำเตือน ย่อหน้านี้เด็กๆ ห้ามอ่าน โปรดข้ามไปยังย่อหน้าต่อไป ) ผมดันสงสัยว่า ไอ้แต่ละที่ที่ใช้น่ะครับ มันใช้ได้ทีละกี่อัน  เอิ๊ก   (แว้ก คุณพีทคิดอะไร นี่แน่ะ  แง้... ก็หนูเตือนแล้วนี่นา งือๆๆ) ถ้าบทอัศจรรย์ (หฤหรรษ์ด้วยเลยเหรอครับ อุๆๆ) ใช้เพลงโอเปร่าประกอบจริง ต้องเลือกด้วยมั้งครับ ว่าจะใช้เพลงไหนท่อนไหน ขืนเลือกผิดท่อน คงเป็นอย่างคุณหนูจันทร์ว่า มันคงเหนื่อยสุดชีวิต แต่ถ้าเล่นทั้งองก์จริงๆ ตายกับตายครับ ฮ่าๆๆ เมื่อตอนนู้น คนใกล้ตัวเคยพาไปดูเรื่องโลเฮนกริน ที่ซิดนี่ย์โอเปร่าเฮ้าส์ ที่ดูเรื่องนี้ เพราะตอนนั้นไปซิดนี่ย์พอดี แล้วเรื่องนี้มันก็กำลังแสดงอยู่พอดี คุณคนใกล้ตัวเห็นว่ามันเป็นแนวเทพนิยาย ก็เลยคาดว่าผมคงจะพอถูไถเพราะผมชอบอ่านนิทาน ปรากฏว่ามันยาววววว มาก จำไม่ได้ว่า 3 องก์หรือเปล่า น่าจะราวสี่ชั่วโมงครึ่ง แถมคุณโลเฮนกริน (พระเอก) ก็อ้วนเตี้ย ท่าทางไม่ได้สง่างามสมเป็นอัศวินซะเล้ย (คืออ้วนเตี้ยเฉยๆ ไม่ว่า อย่างน้อยก็แสดงท่าทางให้มันเท่ๆ หน่อยก็ยังดี) ร้องเพลงก็งั้นๆ  (ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าจริงๆ มันควรจะเป็นไง แต่ถ้าเจอที่เล่นดีๆ ร้องดีๆ ก็เคลิ้มตามเหมือนกันนะ แต่ตาคนนี้เล่นแล้วไม่เคลิ้มไง) ผมเลยสยดสยองกับโอเปร่าไปอีกนานเลย จากวันนั้น   กร๊าก ปู่ศลไม่ได้อ่านเรื่องนี้อ้ะครับ สงสัยคงไม่ได้เข้ามาเม้ากันหรอกมั้ง รอบนี้ คุณวรุณนฤมล ขอบคุณมั่กๆ เลยคร้าบ ที่อธิบายและเอารูปมาให้ดูด้วย อายจังเลย  ที่บ้านก็มีแหละ แต่ไม่รู้ว่ามันคือเจ้าจิ๊กเกอร์นี่เอง แหะๆๆ ของที่บ้านผมมันเป็นเมดอินเจแปน ด้านใหญ่มันสลักเอาไว้ข้างนอกว่า 1  1/4  ออนซ์ ด้านเล็ก มันสลักไว้ว่า   3/4   ออนซ์   แต่คุ้นๆ ว่า ออนซ์ของอเมริกากับของอังกฤษก็ไม่เท่ากันอีก ไอ้ถ้วยจิ๊กกะโล่ เอ๊ย จิ๊กเกอร์ของผมมันดันไม่บอกอีกว่า เป็นออนซ์ชาติใด ไอ้เจ้าหางก่ายของคุณวรุณนฤมลเนี่ย ไม่งงครับ มางงตรง "กินกับข้าวแม่ยายเปล่าๆ" เนี่ย "กับข้าว" ทำไมไม่กินกับข้าวล่ะครับ ทำไมกินเปล่าๆ ล่ะ งงจริงๆ อิๆๆ ป.ล. ขอบคุณที่แจ้งข่าวเรื่องน้าบังอรครับ (แง่ม อยากเรียกพี่บังอรจัง ยังสาวอยู่เลย) ดีใจด้วยกับครอบครัวลุงปันมากๆ ที่พี่บังอรไม่ได้เป็นมะเร็ง ถึงจะเสียเนื้อปอดไปบางส่วนก็คุ้มครับ  ขอให้ลุงปันมีกำลังใจดีๆ พี่บังอรจะได้ฟื้นเร็วๆ นะ  แล้วจะได้แข็งแรงไวๆ กลับไปเป็นพยาบาลดูแลคนอื่นต่อ คุณซูชิ แง่ม... สงสัยจริงจริ๊ง ว่าคุณซูชิอ่านตอนนี้แล้ว คิดถึงเพื่อนขึ้นมาได้ไง ไม่อยากจะเดา เหอๆๆ ยิ่งไอ้เรื่องคทาทั้งหกเนี่ย ยิ่งแล้วใหญ่ นึกไม่ออกเลยว่าตอนไหนย่อหน้าไหน ทำให้คุณซูชินึกถึงเพื่อนได้ แถมเรื่องยังใกล้เคียงกันอีก สงสัยไว้ต้องรวบรวมความกล้า แอบถามหลังไมค์ซะล่ะมั้งครับเนี่ย เอิ๊ก ป.ล. น้องหมาของคุณซูชิเนี่ย... ไม่นุ่งกางเกงปิดหน่อยเหรอครับ อ๊ายอายนะ อิๆๆ (อย่าบอกนะ ว่านี่ก็เจ้าดำตอนเด็กๆ เดี๋ยวผมหัวใจวาย ฮ่าๆๆ) คุณเมจิก นั่นจิครับ ไม่ค่อยคืบเลย นี่หลายอาทิตย์แล้วนะ หนูแมรี่แอนของผมไม่โผล่มาซะที (แต่ตอนหน้าก็มาแล้วครับ ผมแอบดูแล้วนิดนึง ฮี่ๆๆ) สงสัยคนมันชักเยอะมั้งครับ  นี่รวมๆ แล้วน่าจะเกินสิบ เฉพาะตัวเด่นๆ นะครับ ไม่รวมตัวประกอบโผล่มาแล้วหายไปอย่างหนูฮิลลารี่เมื่อคราวก่อน คงต้องแบ่งๆ หน้ากระดาษกันไปอะนะ เหอๆๆ อ้าว อ่านที่ผมอธิบายแล้วยิ่งงงไปใหญ่ แนะ... ที่จริงน่าจะงงน้อยลงนะเนี่ย ถ้ายิ่งอธิบายแล้วยิ่งงงนี่ สงสัยผมต้องพิจารณาตัวเอง ฮ่าๆๆ อ๋อ... งงว่าจะพกมาทำไมตั้งหลายอันน่ะเอง อันนี้... ผมก็สงสัยเหมือนกันครับ อิๆๆ  ถ้ารู้เมื่อไหร่แล้วจะบอกน้า  เอิ๊ก ป.ล. มีรูปน้องสมอฯ ที่น่ากอดกว่านี้อีกครับ แต่มันเห็นตัวไม่ชัด เหมือนเป็นก้อนๆ กลมๆ ฟูๆ น่ากินมั้กมั่ก  (อ้าวคุณพีท ตะกละอีกแระ นี่แน่ะ ) ผมเลยตัดใจ เอารูปข้างบนมาลงแทน จะได้เห็นตัวชัดๆ   (ต้องคอยเตือนตัวเองว่า วัตถุประสงค์ของเชิงอรรถคือให้ข้อมูลคนอ่าน ไม่ใช่สนองตัณหาคนเขียน เอิ๊ก) ป.ล.สอง เห็นมะครับ ผมบอกแล้ว อิๆๆ ถ้ามีสัมภาษณ์รอบสองก็มีแววแล้วครับ ไม่งั้นเขาจะเสียเวลาสัมภาษณ์ทำไมหลายๆ รอบ แถมมีรอบสามอีก โฮ่ๆๆ (แกล้งให้อ่านหนังสือนี่หว่า อ่านแล้วไม่ยอมถามเนี่ย แง่ม) ว่าแต่ได้งานใหม่แล้ว แบ่งเวลาดีๆ นะครับ คิดถึงแดช อิๆๆ (เอาอีกแล้วคุณพีท เช็ดน้ำลายซะมั่ง นี่แน่ะ ) ป.ล.สาม วันศุกร์เจอโซดาไอซ์ฯ แน่นอนครับ ไม่ช้าหรอก ตื่นเมื่อไหร่ก็แปะ แฮ่ๆๆ คุณไอ้ตัวยุ่งอีกรอบ ไอ้เจ้าจิ๊กเกอร์ที่คุณวรุณเอารูปมาให้ดู มะใช่เชคเกอร์หรอกครับ จิ๊กเกอร์มันใช้ตัวเหล้าจากขวดก่อนเอาไปผสมค็อกเทลนะ ส่วนเชคเกอร์น่ะ มันเป็นภาชนะสำหรับใส่เหล้าชนิดต่างๆ มาผสมกัน มักจะใส่น้ำแข็งเกล็ดด้วย แล้วเขย่าๆๆ ที่บ้านผมก็มีเหมือนกัน ตาคนใกล้ตัวซื้อมาใส่น้ำสลัดสูตรทำเอง (ผิดวัตถุประสงค์อย่างแรง) ตรงปากขวดมันจะมีที่กรองรูโตๆ กั้นน้ำแข็งไม่ให้ไหลออกมา มีแต่น้ำค็อกเทลที่ผสมแล้ว (มีน้ำแข็งละลายปนนิดๆ พอเย็น) เทใส่แก้วเสิร์ฟครับ หารูปจากเน็ตมาให้ดูด้วย (สวยดี อิๆๆ) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 10 ส.ค. 48 12:58:15 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พอดีเม้ากับเพื่อนๆ ยาว แล้วก็มีรูปด้วย เลยขอตัดส่งครึ่งนึงก่อนนะครับ แหะๆๆ คุณก๊อตตี้ น้องหมาน่ารัก น่ากอด น่ารัด น่าฟัด น่าหม่ำจริงๆ ด้วยครับ เอิ๊ก (น่าน คุณพีท  มะกี๊ตะกละไปทีนึงแระ ยังตะกละอีก นี่แน่ะ ) นั่นจิครับคุณก๊อตตี้ ผมมึนมากเลยนะเนี่ยตอนนี้ ไม่รู้จะแปลยังไง ให้มันอ่านรู้เรื่องได้ โดยพึ่งเชิงอรรถน้อยที่สุด เพราะถ้าขืนคนอ่านต้องคอยอ่านเชิงอรรถไปด้วยทุกๆ ย่อหน้านี่ สงสัยมันจะไม่ใช่นิยายแปลแล้ว มันจะกลายเป็นสารคดี เสียอรรถรสของเนื้อเรื่องหมดเลย เฮ้อ... นึกแล้วก็กลุ้มเล็กน้อย แต่ก็ต้องลุยต่อไป แง่มๆๆ หนูรสา กร๊าก  โอ๋ๆๆ ไม่กล้าอ่านก็ไม่เป็นไรคร้าบ เรื่องนี้มันแรงนิดนึงอ้ะนะ  ถึงได้ขึ้นคำเตือนไว้ไง แต่เรื่องที่ว่า "หนูยังเด็ก" เนี่ย ขออนุญาตฟังหูไว้หูนะครับ (ตามหลักกาลามสูตรไง เหอๆๆ) คุณครูรสาเชี่ยวชาญซะขนาดเนี้ย ยังทำใจเชื่อไม่ค่อยได้อ้ะจิ ฮี่ๆๆ คุณหนอนแว่นตาโต หวัดดีคร้าบ  เพื่อนใหม่หรือเปล่าเอ่ย ไม่เคยเห็นชื่อมาก่อนเลยนะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาแล้วก็ฝากชื่อทิ้งไว้นะครับ ขอโมเมว่าคงได้อ่านแล้วด้วย ไม่งั้นคงไม่ทิ้งชื่อ งั้นขอบคุณที่มาอ่านด้วยนะคร้าบ อิๆๆ แล้วก็รูปการ์ตูนรูปนี้น่ารักจังครับ คุณวรุณอีกรอบ อะจ๊ากกก... ผมเป็นปะทานไปตั้งกะเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย (ปีที่แล้วนู้น โดนยัดเยียดตำแหน่งหัวหน้าแก๊งเด็กเลว คราวนี้ใครจะกล้าให้ผมเป็นปะทานล่ะคร้าบ คุณวรุณ แง่มๆๆ) อ่านคำอธิบายของคุณวรุณ เรื่องอวัยวะ...  เอ่อ... (หมายถึงอุปกรณ์สำคัญอันขาดไม่ได้ เปรียบได้กับเป็นส่วนหนึ่งของร่ายกายใช่มั้ยครับ) ของนักผสมหางไก่แล้ว ดันเผลอนึกภาพตาม  เอิ๊ก แหมๆๆ ก็เคยเห็นอยู่นี่ครับ เวลาคนเขาผสมค็อกเทลน่ะ เคยเห็นๆๆ ก็เลยนึกภาพตามได้อ้ะจิ ฮี่ๆๆ   หวังว่าคงจุกไม่นานนะครับคุณวรุณ ผปค (ผู้ปกครอง) แถวๆ นี้ใจดีทั้งนั้น แถมยังใจกว้างอีกต่างหาก ถ้าอ่านมาถึง คคห นี้ของคุณวรุณ โดยไม่หัวใจวายคากระทู้ไปซะก่อน ก็คงไม่ถึงกับโหดร้ายทุบถองคุณวรุณจนจุกนานๆ แน่ เดี๋ยวไม่มีใครเอาเรื่องของลุงปันมาแปะให้อ่าน ฮ่าๆๆ คุณหนูจันทร์อีกรอบ รู้นะ ว่าคิดอะไรอยู่ เอิ๊ก คุณเมจิก อีกรอบ นั่นจิ นี่พวกเราขโมยพื้นที่กระทู้กันเป็นว่าเล่นเลยนะครับว่ามั้ย ไม่ค่อยลงทุนกันเล้ย พับเผื่อย (ว่าตัวเองรึเปล่าคุณพีท ฮ่าๆๆ นี่แน่ะ ) คุณหมูหยองทอด กร๊าก... ถ้าคุณหมูหยองทอด "เอ่อ...คุณวรุณนฤมล" ได้นี่ แสดงว่าหลวมตัวอ่านไปแร้ว ฮ่าๆๆ หนูโมนาด่าได้เจ็บม้ากมากนี่... ผมตามไม่ทันอ้ะ  หมายถึงตรงไหนเหรอครับ รู้สึกเหมือนตอนนี้ หนูโมนาคุยไปด่าไปแทบทุกบรรทัด ฮ่าๆๆ (ยกเว้นแค่บรรทัดที่ตาหนูไมเคิลเป็นคนพูดมั้ง) อย่าบอกนะครับ ว่าหมายถึงประโยคนี้          “ไมเคิล  ไอ้เจี้ย” อันนี้ไม่ได้ด่าซะหน่อยครับ เป็นคำเรียกแสดงความรักอันหาที่เปรียบมิได้ตะหาก เหอๆๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 10 ส.ค. 48 13:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ........... พีทคุง ที่รัก "กินกับข้าวแม่ยายเปล่าๆ" แปลว่า   1.ก็ผมกินฟรีตามแบบฉบับลูกเขยแสนดี  ฮ่าฮ่า (  ...แบบว่า ฟรีคิก แปลว่าเตะกินเปล่า......ดังนั้นกินเปล่าๆ แปลว่ากินฟรีๆ ... )   2.ผมกินแต่กับม่ายกินข้าว  เพราะหมอห้าม   (...หมอบอกว่า  การดื่มสุรานั้น  ต้องกินอาหารให้เพียงพอด้วย  ต้องกินกับมากๆ  ดังนั้น ผมจึงกินแต่กับ(แกล้ม)โดยไม่ต้องกินข้าว เพราะมันเปลืองที่สุรากับอาหาร  นะตัวเอง...)   3. แม่ยายผมขายอาหาร (...หย่อยมาก น้ำลายหยด จาบอกให้...) ถ้ากับมันเหลือ  ผมต้องทำหน้าที่เก็บกวาดร้านอยู่แล้ว  ส่วนใหญ่ผมใช้  ปากกวาดร้านและล้างจาน  ทำงานใช้หนี้แม่ยายที่เคารพ งานเก็บกวาดนี่มันหนักมาก   ผมทำมาหลายปีจนป่วย เป็นโรคพุงโร แล้วครับกราผม ........................ โปรดทราบไว้ด้วยคับ ท่านปะทาน Peter ที่รัก ........................ จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 10 ส.ค. 48 14:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปาล์ม็กำลังปั่นงานจนมีสภาพแย่มากๆแล้วค่ะ ไม่ได้นอนมาตอนนี้ก็จะ 57 ชั่วโมงแล้ว ตาลายลายชอบกล นั่งเพ่งหน้าคอม เผลออีกที ตายหอง...7 โมงเช้า อุแม่เจ้า ลูกช้างต้องไปทำงานแย้ว ติดกันวันนี้ย่างเข้าจะเป็นวันที่ 3 คาดว่าเป็นผลกรรมจากการแกล้งพระเอกของตัวเอง ไม่ให้หลับไม่ให้นอน เลยโดนกะตัวเองซะเลย ฮ่า ฮ่า งี้แหล่ะค่ะ ปั่นชีทเล็คเชอร์ตาจะหลุด มือจะหงิก ไม่ไหวแล้วเลยแว่บมาเล่นเนทแก้เครียด แล้วคิดว่าคงจะไปงีบสักหน่อยแย้ว เพราะรู้สึกว่าเวลาเดินหน้ามันทิ่มๆ ไปข้างหน้า แล้วเท้ามันก็ลอยๆชอบกล ชีทเสร็จ เหลือแต่พาวเวอร์พ็อยต์ สอนรวดเดียว 4 ชั่วโมง ไม่ไหวแล้วจริงๆ ขออนุญาตไม่เม้นต์ ขอไปนอนก่อนนะคะ ถ้าคืนชีพเมื่อไหร่จะกลับมาอ่านละเอียดละเอียดอีกรอบ สภาพปาล์มตอนนี้ แบบว่า... สิ้นสภาพค่ะ....ดับอนาถคาคอมพ์ ปล.รูปและคำอธิบายเดียวกับที่แปะในฤกษ์สังหารของคุณโต แทนความหมายว่า งือ งือ เค้าไม่ไหวแล้ววววววว จากคุณ : ปาล์ม. - [ 10 ส.ค. 48 18:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 รู้สึกตอนหลังๆ บทสนทนามันเยอะจัง คราวนี้เชิงอรรถน้อยจัง สงสัยขี้เกียจแหงๆ 5555 การเรียกชื่อกันในบทสนทนา ไม่จำเป็นต้องใช้ซ้ำๆ กันก็ได้ฮับ เรียก เธอ นาย แก หรืออื่นๆ บ้าง ดูเป็นธรรมชาติกว่านะ อิอิ จากคุณ : ณัฐกร - [ 10 ส.ค. 48 21:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณวรุณ อะจ๊าก เข้าใจแล้วครับ ว่าตกลง "กินเปล่าๆ" จริงๆ เรียกว่าข้าวปลาไม่กิน กินแต่กับแกล้ม เอ๊ย กับข้าว ฮ่าๆๆ ว่าแต่คุณวรุณช่างเป็นลูกเขยที่น่ารักแสนดีซะนี่กระไร ที่คอยช่วยทำหน้าที่เก็บกวาดร้านของคุณแม่ ไม่ให้เหลือซาก เพื่อนผมเรียกหน้าที่นี้ว่าเทศบาล หลังๆ เขยิบฐานะขึ้นเป็น กทม. ตามระดับฝีมือครับ คุณแม่ยายของคุณวรุณก็ท่าทางใจดีมิใช่น้อยนะครับ ให้คุณวรุณกินฟรีๆ (เหมือนเตะกินเปล่าด้วย) แต่ถ้าหย่อยมากขนาดนั้น ไว้วันหลังจะหาโอกาสไปลองชิมบ้างแล้ว รับรองว่าจ่ายตังค์ครับ แต่หวังว่าผมคงไม่ป่วยเป็นโรคพุงโรเหมือนกันคุณวรุณ เพราะแค่ทำกินเองนี่ ผมก็เริ่มโรแล้วครับ  เอิ๊ก คุณครูปาล์มผู้น่าสงสาร รับทราบครับ น่าสงสารจริงๆ ว่าแล้วฤดูเล็กเชอร์ก็กระหน่ำหมอปาล์มซะ เล่นเอาจากฟูๆ (ตามคำบรรยายของเพื่อนๆ ชาวถนน) เป็นสลิมสเลนเดอร์ไปเลย ว่าแต่อย่าให้มันถึงขนาดในรูปเลยนะครับ น่ากัวมั่ก ขอบอก เจอกันอีกที หวังว่าคุณปาล์มคงได้นอนเต็มอิ่มแล้วนะครับ เด็กๆ ของคุณปาล์มรู้เข้า ต้องปลื้มอาจารย์คนนี้น่าดูเลยนะเนี่ย อดหลับอดนอนปั่นชีทกับสไลด์ แข่งกับพระเอกในนิยายที่ตัวเองเขียน เอิ๊ก นายณัฐกร แง่มๆๆ บทสนทนามันเยอะตามต้นฉบับจิเฟ้ย ข้าพเจ้าเป็นคนแปลนะ มะใช่คนเขียน นี่แน่ะๆ รูปเชิงอรรถน้อยเพราะไม่มีอะไรให้อธิบายนี่นา นี่ขนาดพยายามขุดรูปคุณนักร้องโทรยานอฟแล้วนะ แล้วถ้าลงรูปหนุ่มๆ เยอะก็ เดี๋ยวโดนว่าอีก ฮี่ๆๆ เรื่องสรรพนามในบทสนทนา ไม่รู้จิ  ปกติเวลาคนนึงพูดกับคนนึง มันมักจะติดใช้คำใดคำหนึ่งนี่นะ ยังไม่เคยเจอแบบที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ มั้ง อาจมีบ้างที่เปลี่ยนตามอารมณ์ เช่น พัฒนาจาก "แก" เป็น "เมิง" อะไรเทือกนี้  ฮ่าๆๆ รึไม่ก็พัฒนาจาก "คุณ" เป็น "ที่รัก"  เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 11 ส.ค. 48 10:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 29 "คุณครูรสาเชี่ยวชาญซะขนาดเนี้ย ยังทำใจเชื่อไม่ค่อยได้อ้ะจิ ฮี่ๆๆ" เอ่อ เออ เฮียพีทเจ้าขา หมายถึงหนูเชี่ยวในเรื่องอะไรหรือคะ มันแหม่ง ๆ นะค้า แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 48 17:17:12 จากคุณ : รสา รสา - [ 11 ส.ค. 48 17:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณครูรสา แหมๆๆ คิดอะไรไปถึงไหนครับ เอิ๊ก อุตส่าห์ขึ้นต้นว่า "คุณครู..." เพื่อบอกเป็นนัยๆ แล้วนะเนี่ย ก็เชี่ยวชาญเรื่องภาษา การเขียนการอ่าน รวมถึงการใช้ชีวิตไงครับ อย่าคิดไปไกลจิ  เอิ๊ก เดี๋ยวผมหัวใจวาย จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ วันแม่แห่งชาติ 12:12:22 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ฮิ้วววว ตอบยาวมั่กๆ เลยวุ้ย ยาวผิดปรกติ อ้าว ... อาคุงพีทว่างงานเหรอถึงได้อยู่บ้านคนเดียว ปล่อยให้คุงแฟนออกไปตัดฟืนในป่า เอ๊ย ม่ะช่าย ออกไปทำมาหากินอยู่คนเดียว (น่าจาให้กิ๊กมาอยู่เป็งเพื่อนนะ 555) ฮิ้วววว รักกันจังเลยแฮะ สงสัยแฟนท่านก็เหงาด้วยอ่ะจิ อยากเห็นตะแกของคุงพีททำหน้าหงอย และก้ออยากเห็งคุงพีททำหน้าหงอยจังแฮะ อาการชอบแกล้งคนออกอีกแย้วววว เนอะ คุงพัท เนอะ ผปค (ผู้ปกครอง) แถวนี้ใจดีทั้งนั้น ตะละคนเชี่ยวทั้งนั้นเลย ปล. ถึงคุงเมจิค เราได้ที่ฝึกแล้วง่ะ แต่ต้องไปฝึกสอน เพราะว่ามันฝึกได้วันละสัปดาห์ได้ แถมอยู่ใกล้ๆ ม. ด้วยกลับมาเรียนทัน (แต่ตัวเองไม่ได้เรียนการสอนมาง่ะ ก้ต้องมั่วๆ กันต่อปาย) ปล. 2 ถึงพี่ปาล์มมี่ อ่ะจึ๊ย พี่สาวอย่าเพิ่งเป็งกาดูกไปก่องนา เพราะพี่ยังติดเรื่องธิดาแห่งพี่ปาล์มกะชาวถนนฯ และมู๋กะลังรอให้พี่ๆ ตัวเท่ามู๋กะพี่แอนอยู่ 555 จากคุณ : i_tua_yung - [ วันแม่แห่งชาติ 14:13:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาอ่านงานคุณพีท   เลยรู้เรื่องน้องเตยด้วย อืม์  ยินดีด้วยจ้า  ที่หาที่ฝึกงานได้แล้ว   ว่าแล้วก็ชะแว้บ      ไปทำคุณไสยต่อ  5555555 จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ วันแม่แห่งชาติ 18:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อย่าไปให้คุณครูศลได้ยินเชียวนะคะ ว่าสยดสยองกับโอเปร่า หึหึ หนูจันทร์เองก็ยังไม่เคยได้ดูสด ๆ สักที แต่เท่าที่ดูในยูบีซีบ้าง หรือวิดีโอบ้าง ก็หลับทุกที หือหือ มาเม้าเล่นหนูจันทร์ปวดขมองอิ่มจริง ๆ เปลี่ยนเก้าอี้สลับไปมา ตอนนี้มีเก้าอี้อยู่ในห้อง 4 ตัว ไปลากเก้าอี้ตัวสุดท้ายเป็นเก้าอี้โบราณพนักสูงที่ตั้งไว้รับแขก เคยเป็นเก้าอี้ทานข้าวมาจากบ้านคุณแม่ เฮ้ออออออออ หาเก้าอี้ถูกใจ สบายก้น สบายแขน ยากจริง ๆ เก้าอี้ดี ๆ ตัวหนึ่งนี่มันก็หนาวเป๋าจริง ๆ หงือ หงือ อีกตั้งหลายวันกว่าจะสิ้นเดือน แง๊ววว จากคุณ : Tethys - [ 13 ส.ค. 48 21:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อะนะ เฮียพีท ภาษาหนูก็ไม่ค่อยจาแข็งแรงเหมือนกันค่า อยู่นี่ไม่ค่อยได้พูดไทยมากน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ส.ค. 48 21:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 35  คุณเตย ไอ้ตัวยุ่ง อ้าว... แว้ก... ไม่ผิดปกติคร้าบ ปกติผมก็ตอบยาวงี้แหละ เขียนอะไรก็ยาวไปหมด (นิยายก็ยืดดด...ซะ ฮ่าๆๆ ) งั้นคราวนี้ลองตอบสั้นๆ ดูละกัน เดี๋ยวคุณเตยจะเบื่อซะก่อน  เอิ๊ก ใช่ครับ แว้ก... จริงด้วยครับ ป.ล. (อ้าว เฮ้ย ไม่ได้พูดกับเรา) ป.ล.สอง (อ้าว เฮ้ย ไม่ได้พูดกับเราอีกแล้ว) ตกลงเข้าใจเป่าเนี่ย กร๊าก คุณโตมิโต ขอบคุณที่แวะเข้ามาคร้าบ (รีบทำคุณไสยเร็วๆ เข้า รออยู่ครับ เอิ๊ก) คุณหนูจันทร์ แง่มๆๆ ปลอดภัยครับ   ถ้านินทา เอ๊ย พูดอะไรในกระทู้นี้ ปู่ศลที่รักและเคารพยิ่งของผมไม่ได้ยินแน่ เอิ๊ก โอเปร่าดูในจอทีวีน่าจะชัดกว่าไปดูสดๆ นะครับเนี่ย แบบกล้องมันอยู่ใกล้เวทีมากกว่าที่นั่งดูเยอะเลย คนใกล้ตัวเคยบอกผมว่า โอเปร่านี่เป็น unforgiving art ครับ หมายถึงว่า คนเล่นต้องเปอร์เฟ็กต์จริงๆ ทั้งร้อง แอ็คติ้ง และอารมณ์ ขาดอะไรไปเพียงอย่างเดียว พังทันที  เรียกว่าไม่มีตัวช่วยเลย เพราะงั้น ถ้าเราดูแล้วยังรู้สึกว่าไม่ใช่ อาจเป็นเพราะยังไม่เจอที่ดีจริงๆ หรือที่ได้อารมณ์จริงๆ ก็ได้ครับ ปีก่อนเคยไปดู Aida (อาอิดะ) ที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย ช่วงเดือนกันยานี่แหละ เขามีงานการแสดงอินเตอร์แนชชั่นแนลทุกปี ปรากฏว่าตัวนางเอก ขำขันมาก กลมๆ ป้อมๆ ดำๆ (รู้สึกในเรื่องต้องเป็นคนอียิปต์หรืออัฟริกันซักแห่งนี่แหละครับ) ร้องเสียงแหลมๆ เอะอะอะไรก็ยกมือ ในขณะที่นางร้าย เป็นเจ้าหญิง ตัวโตๆ แบบผู้หญิงฝรั่งตัวโตๆ น่ะครับ แต่การวางท่า การร้องเพลง เฉียบขาดมาก   เรียกว่าเล่นได้ร้าย  บทร้าย ตัวละครร้าย  แต่คนดูดูแล้วรู้สึกดี แบบนี้ก็มีครับ เก้าอี้ที่ถูกใจสบายตัวหายากจริงๆ เห็นด้วยครับ ของผมไปซื้อของเก่าลดราคามา ตอนซื้อมันยังดีๆ อยู่เลย พอมาถึงบ้าน ดันพัง  ต้องคว้าไขควง ฯลฯ มานั่งซ่อม ตอนนี้ก็ยังไม่หายพัง แต่ก็ดีขึ้นกว่าตอนนั้น อย่างน้อยก็ไม่ดันหลังให้ปวดเอว  แค่นั่งแบบไม่มีพนักพิงเท่านั้นเอง เก้าอี้ที่นี่ก็แพงเหมือนกันครับ งือ หนูรสา ไม่เจื้อเด็ดขาด ว่าภาษาไทยหนูรสาไม่แข็งแรง ต่อให้อมคอมฯ มาพูดก็ไม่เจื้ออออ ฮ่าๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 15 ส.ค. 48 09:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โธ่ แล้วครายจาไปอมคอมพ์ฯ ได้ล่ะคะเฮีย ขนาดกินกล้วยตามขวางแบบคุณโหน่ง หนูยังทำมะได้เลยค่า จากคุณ : รสา รสา - [ 15 ส.ค. 48 16:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ม่ายเข้าใจง่ะ จากคุณ : i_tua_yung - [ 17 ส.ค. 48 13:07:16 ]