http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3665641/W3665641.html#1 (บทที่ 1 จูบรสสตอเบอร์รี่)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3665646/W3665646.html (บทที่ 2 จดหมายจากพ่อ)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3666112/W3666112.html#1 (บทที่ 3 โรงเรียนรัตติกาล)
บทที่ 3 โรงเรียนรัตติกาล
...................................
ผมกับเพื่อนๆเดินวนหาโรงเรียนนั่นอยู่นาน และไม่มีท่าทีว่าจะพบเลยสักนิด = =" ผมคิดว่าโดนพ่อหลอกแหง ไม่งั้นพวกผมจะเดินวนอยู่ในเมืองจนหมดแรงนั่งพักอยู่ในสวนสาธารณะได้งั้นหรือ มืดทั้งมืดแถมต้องคอยระวังพวกวิญญาณที่จะโผล่ออกมาตอนไหนก็ไม่รู้อีก ซึ่งมันก็เป็นที่คาดคิดเอาไว้กันหมด ทันทีที่ได้นั่งลง วิญญาณดวงหนึ่งก็ลอยเข้ามาหาอย่างเร็ว หมายจะทำร้ายพวกผม ^^" โอย ทำไมมันช่างคิดสั้นอะไรขนาดนี้ - มันนึกว่าตัวมันแน่ที่สามารถประทะคารมกับยมฑูตได้ เออ แกใจกล้าดีนะที่เข้ามาหาตรงๆ ทีแรกผมจะลุกขึ้นไปจัดการมันแล้ว แต่ก็โดนรูนซ์แย่งไปซะก่อน พอเห็นว่าผมไม่ต้องลงมือแล้ว จึงได้แต่มองดูผลงานที่มันทำ
"อ๊ากกกกก!" และนั่นเป็นเสียงของวิญญาณดวงนั้น หึหึ รูนซ์มันเจ๋งวะ! จัดการเจ้าวิญญาณใจกล้านั่นซะอยู่หมัด เฮ้อ! ผมสงสารแทนเจ้าดวงวิญญาณจังเลย โดนซัดไปตั้งหลายครั้งจนตาบูดบวมเท่าลูกมะนาวเต็มไปหมด ผมมองรูนซ์ที่กำลังเปิดขวดเก็บวิญญาณแล้วก็ต้องหัวเราะทันที ^O^ รู้ไหมว่าผมหัวเราะเยาะมันเรื่องอะไร ก็เจ้าวิญญาณดวงนั้นนะสิ มันกลัวว่าจะโดนดูดเข้าไปในนั้นจึงเตะเข้าไปที่กลางกระหม่อมของรักของหวงเจ้ารูนซ์มัน และแน่นอนว่ารูนซ์ต้องหน้าเขียวคล้ำจุกจนพูดอะไรไม่ออกอีก หึหึ ^^" ด้วยความสงสารผมจึงเข้าไปจัดการแทนซะเลย
"ปล่อยฉันไปเถอะ พ่อหนุ่มยมฑูตสุดหล่อ"
ฮั่นแน่! ไอ้ดวงวิญญาณนี้เจ้าเล่ห์นัก คิดว่าผมจะยอมปล่อยได้ง่ายๆ เหรอ ไม่มีทางซะหรอก "ไม่ได้" ผมไม่เคยใจอ่อนกับพวกบ้ายออยู่แล้วละ จึงตอบไปอย่างสั้นๆ พร้อมกับดึงขวดวิญญาณขึ้นมา -O- ในขณะที่ผมกำลังจะเปิดขวดนั่นออก เจ้าวิญญาณนั่นก็คุกเข่าก้มหัวขอผมอย่างสุดชีวิต "ได้โปรดเห็นใจฉันบ้างเถอะ ฉันยังมีห่วงที่จะต้องไปดูหลานสาวอยู่เลยนะ"
"ไม่ได้ก็คือไม่ได้!" ผมแย้งทันควัน แน่ล่ะ ผมเบื่อที่จะฟังเรื่องพวกนี้เต็มทนแล้ว ไหนจะเรื่องที่หาโรงเรียนนั่นไม่เจออีก แค่นี้ผมก็ปวดหัวจะระเบิดอยู่แล้ว "ได้โปรดเถอะ! ปล่อย..." ผมไม่รอให้มันพูดจบหรอก ชักช้ายุ่งยาก ผมสะบัดมือครั้งเดียว เจ้านั่นก็กลายรูปเป็นแค่ดวงไฟก่อนที่จะโดนดูดเข้าไปในขวดเก็บวิญญาณ เสร็จจากนั้นผมก็ปิดฝาขวดและเก็บมันเข้าไปในกระเป๋าอีกครั้ง
"จะเอายังไงดีกันต่อ เรนยะ โรงเรียนรัตติกาลก็หาไม่เจอซะด้วย - - จะนอนข้างนอกดีไหม" คำชวนโง่ๆ นั่นไม่รู้ออกมาจากเพื่อนผมได้ยังไงกัน คิดอะไรบ้าๆ เรื่องอะไรที่ผมจะต้องนอนอยู่ข้างนอกด้วย ยุงชุมจะตาย ไม่เอาด้วยหรอก = =" นายนอนไปคนเดียวของนายเถอะคิล
"ไม่เอาหรอก"
"งั้นที่ใต้ถุนตึกสูงนั้นเป็นไง" รูนซ์เอ่ยขึ้นทันทีหลังจากที่หายเขียวแล้ว ^^" หึหึ สมน้ำหน้ามัน "ไม่เอา ฉันกลัวตึกมันถล่ม" ผมตอบกลับไปอย่างหวาดๆ พร้อมกับมองตึกนั่นที่ดูเหมือนจะถล่ม "งั้นที่ใต้ต้นไม้ข้างริมสระน้ำนั่นละ"
คราวนี้เป็นโมอิที่ถามผมขึ้นมาแทนคนอื่น T_T ไม่เอาหรอก นอนแถวน้ำน่ากลัวจะตายไป "ฮึ! ไม่เอาด้วยหรอก ฉันเป็นคนนอนดิ้น เดี๋ยวตกน้ำตายอ่ะ" พอผมพูดจบ ก็สะดุ้งตกใจกับเสียงหนังสือที่กระแทกปิดกัน ^^" รังสีอาฆาตเริ่มแผ่ขึ้นมาเรื่อยๆ น่ากลัวชะมัด ว่าแล้วผมก็หันไปมองเฟร์ย่าอย่างหวาดๆก่อนที่จะได้รับคำด่ามาเต็มๆ
"เรนยะ! ถ้านายพูดไม่เอาอีกคำละก็ ฉันจะพานายกลับนรกเลยทันที!!"
ง่าส์! หมอนี่น่ากลัวชะมัดยาก ผมคิดแล้วยังขนลุกไม่หายเลย แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงแหบแห้งดังขึ้นมาแทรกขั้นระหว่างพวกผมโดยไม่รู้ตัว "ไม่จำเป็นที่พวกเธอจะต้องกลับไปที่นั่นอีก" พวกผมได้ยินเสียงนั่นจึงหันขวับไปมองทันที - - คราวนี้เป็นคนแฮะ ชายแก่เสียด้วย แล้วก็ไม่ใช่วิญญาณที่คอยตามรังควานเหมือนตะกี้นี้
"คุณเป็นใคร แล้วมายุ่งอะไรกับพวกผมด้วย" ผมตอบกลับไปด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ แน่ละ ผมไม่ไว้ใจพวกมนุษย์นี่นะ - - พวกที่ชอบทำแต่สงครามใส่กันและก็ฆ่ากันตายเป็นเบือ ซึ่งทำให้พวกยมฑูตอย่างผมต้องทำงานหนักทุกปี คอยเก็บวิญญาณพวกนั้นจนไม่หวาดไม่ไหว แทนที่ชายแก่คนนั้นจะโกรธ กลับส่งยิ้มอ่อนๆให้ผม
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 48 04:02:42
จากคุณ :
St.Valkyrie moon 
- [
13 ส.ค. 48 04:00:58
]
นิยาย : หนุ่มยมฑูต กับ ยัยตัวแสบ (บทที่ 3 โรงเรียนรัตติกาล)
.. ถ้าเป็นยมทูตมาจับวิญญาณสาว ๆ แล้วเจอวิญญาณสาว ๆ วิ่งเข้าหานี่ แล้วทำไมไม่จับเลยละ..กลับต้องวิ่งหนี..