ความคิดเห็นที่ 1 มุมหนึ่งของหัวใจ อดีต...ปัจจุบัน ----------------------------------------------------------- "....ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ ก็พอแล้วไม่มีเงื่อนไขใดๆในความหวังดี แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้ ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ..." เพลงคลอเบาๆ ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือถึงกับถือดินสอค้าง แล้วตั้งใจฟังเพลงที่ผ่านลำโพงออกมาจากวิทยุอย่างตั้งใจ แล้วก็อมยิ้มเบาๆ ก่อนที่แววตาจะเปลี่ยนเป็นเศร้าสลด 4 ปีแล้วสินะ นับตั้งแต่วันนั้นที่เธอตัดสินใจที่จะเป็น 'คนโง่' ในสายตาของคนอื่น ความจริงเธอควรที่จะมองเขาอยู่ในมุมเล็กๆ อย่างในเพลงนี้ว่า แต่เธอก็ทำไม่ได้ เธอพาตัวเองเข้าไปในความเจ็บปวด ความยุ่งยาก และปัญหานานัปการ แต่ในคืนนั้นเมื่อเธอเห็นสภาพของเขา เธอก็อดไม่ได้ที่ทำแบบนั้น เข้ามาดูแลเขา ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน แต่ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเจ็บ แต่เธอก็พร้อมที่จะเจ็บ...เพื่อเขา ...........มีต่อค่ะ.......... แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 18:11:56 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 18:11:34 จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ส.ค. 48 18:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สายฝนที่โปรยปรายในคืนเหงาที่เปล่าเปลี่ยว มีหลายคนกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่อย่างไม่สนใจใครอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายของผู้คนยามค่ำคืน มีสาวสะพรั่งหลายคนเข้ามาเชื้อชวนเขาในเชิงของกามารมณ์ แต่เขาเองก็ยังเลือกที่จะปฏิเสธ ตอนนี้เขาไม่ต้องการผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น เพราะคนที่เขาต้องการ ได้จากเขาไปไกล ไปไกลจากสายตาของเขา ไปโดยที่ไม่แคร์เขาเลยสักนิดเดียว 'เลพอเถอะนะ' เสียงหญิงสาวคนหนึ่งพูดปรามขึ้น พร้อมจับมือเขาเอาไว้ไม่ให้กระดกแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของเขาเข้าปากที่กลายเป็นสีแดงสด "ยุ่งน่า เธอจะมาเข้าใจอะไรกัน" เขาพูดพลางปัดแขนและมือของเธออกไปอย่างแรก ทำให้น้ำตาใสๆ รื้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ทันที หญิงสาวได้แต่เม้มปากเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์น้อยใจเสียใจที่เขาไม่เคยหันมามองเลยว่า 'ใคร' ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยเขามาตลอด 'ใคร' ที่ไม่เคยทิ้งเขาไปไหน และยังยืนเคียงข้างเขาอยู่ตรงนี้ 'พอเสียทีเถอะ ฉันขอร้อง' หญิงสาวพูดเสียงเครือ เธอจะทำอย่างไรกับเขาดีเล่า เขาเป็นอย่างนี้มาเกินอาทิตย์นึงแล้ว กินเหล้าเมา แล้วก็หลับ ไม่ยอมไปเรียน ไม่ยอมไปเจอหน้าใครมานาน เพื่อนๆ หลายคนพากันส่ายหัวกับการกระทำของเขา แต่เธอไม่ เธอยังคงยืนอยู่เคียงข้างเขา แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นมันก็ตาม เขามองหน้าเธอด้วยตาแดงๆ ของเขาสักพัก ก่อนที่จะสะบัดมือเธอทิ้งอย่างเคย หันไปสนใจเหล้าที่อยู่ตรงหน้า และดื่มต่อไป น้ำตาของผู้หญิงคนนึงไหลรินกับสภาพของเขา ทำไมกันนะผู้หญิงคนนั้นถึงได้ทิ้งผู้ชายที่รักเธอมากเช่นนี้ไปได้ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่เห็นค่าของเขาเหมือนกับที่เธอเห็น ไม่ช้าไม่นานเขาก็หมดสภาพฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วหลับไปอย่างนั้น... เหมือนกับทุกคืน เธอให้คนในร้านช่วยพยุงเขาไปที่รถเหมือนกับทุกวัน และคืนนี้ก็จะเป็นอีกคืนที่เขาเอาแต่พร่ำเพ้อเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้น คนที่ไม่มาหาเขา แม้เขาจะเรียกสักเท่าไหร่ก็ตาม ในห้องพักเล็กๆ แห่งหนึ่งกลางกรุง รันพยุงชายหนุ่มขึ้นมาด้วยความช่วยเหลือของยามที่ตึกแห่งนั้น ดูเหมือนว่าจะเป็นกิจวัตรประจำวันอย่างหนึ่งในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาเสียแล้ว พอวางชายหนุ่มที่เตียงได้ เธอก็หันไปขอบคุณยามที่ดูเหมือนว่าจะคุ้นเคยกันดีแล้วในยามนี้ 'เขาเมาทุกคืนเลย มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ' เสียงยามคนนั้นถามด้วย รันยิ้มแทนคำตอบ ก่อนที่จะปิดประตูลง แล้วไปจัดการกับคนเมาเหมือนเคย หลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อ ถอดรองเท้าคู่มอมให้เขาแล้ว รันก็มายืนพิงกำแพงมองเขา ก่อนที่จะไหลตัวเองลงไปที่พื้น น้ำตาหยาดใสๆ ไหลลงมาที่แก้มอีกครั้ง ก่อนที่จะกดหน้าลงบนเข่าทั้งสองข้างของตัวเอง กี่วันแล้วที่เขาเป็นอย่างนี้ กี่คืนแล้วที่ต้องจบลงเช่นนี้ แล้วเมื่อไหร่เล่า มันถึงจะสิ้นสุดไปเสียที 'รันมาทำไรวะ วันนี้ไม่มีเรียนนี่' เสียงแซกเพื่อนร่วมคณะของเลดังขึ้น 'เอางานมาส่งแทนเล' สิ้นเสียงหวานตอบไป แซกก็ส่ายหน้าเบาๆ 'มันมีบุญเนอะ เข้าเรียนก็ไม่เข้า แต่มีงานส่งทุกอย่าง นี่ขนาดเรียนคนละคณะนะเนี่ย' คำพูดเชิงประชดประชันของคนตรงหน้า ทำให้รันหน้าเจื่อนๆ ไป 'ไม่เหนื่อยเหรอวะ' ไม่มีคำตอบใดๆ จากหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านอกจากการนิ่งเงียบ สายตาของเธอหลุบต่ำราวกับคนทำความผิดอะไรบางอย่างแล้วถูกผู้ใหญ่จับได้ 'ไล่ตามมันเหนื่อยนะ แต่ถ้ายังไม่หมดแรงก็เอา ปะ ไปส่งเป็นเพื่อน' ใช่ว่าเธอไม่รู้ เธอรู้ทุกอย่างว่ามันต้องเหนื่อย แต่ถ้ารักเขาแล้วเป็นคนโง่ เธอก็ยินดีที่จะโง่อย่างนั้นต่อไป ภายในโต๊ะม้าหินตัวหนึ่งของมหาวิทยาลัย ชายผมยาวตาคมนั่งฟังคนตัวเล็กกว่าพูดเจี้ยวแจ้วอธิบายถึงเจ้ากระดาษชิ้นหน้าปึกอยู่อย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก หลังจากที่ฟังเธอพูดมาสักพักเขาก็ถอนหายใจยาว 'ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลย เดี๋ยวเราก็ไปยืมเพื่อนคนอื่นๆ ก็ได้ หรือไม่อย่างมากก็ไม่ต้องอ่าน ยังไงก็ไม่ได้เข้าเรียนอยู่แล้ว' เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดยังไงกับเขา แต่เขาเองก็ไม่สามารถทำอะไรที่หักหาญน้ำใจได้ อาจจะเป็นตัวตาแป๋วแหววที่มองเขานั่นล่ะมั้ง ทำให้เขาไม่เคยพูดจาที่ตัดรอนได้เลยสักที 'รันแค่เป็นห่วง ถ้าเลรำคาญก็ขอโทษ' ดวงที่เป็นประกายเมื่อกี้ปรากฏแววเศร้าออกมา ทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะถ้ามองอีกนิดเดียวเขาคงจะใจอ่อนไปมากกว่านี้ 'ยังไงก็...ขอบใจล่ะกัน แต่ทีหลังก็ไม่ต้อง' เสียงแข็งๆ ของชายตรงหน้า ทำให้รันต้องเม้มปากด้วยความน้อยใจ พยายามสะกดกลั้นน้ำตาที่สามารถไหลออกมาได้ทุกเมื่อ แต่เมื่อรู้ว่าถ้าร้องไห้เขาก็คงรำคาญเธอมากกว่าเดิม เธอจึงเลือกที่จะให้มันไหลกลับลงไปในใจของเธอ 'อย่าไล่ได้ไหม เพราะถึงไล่ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น เราจะอยู่ดูแลเลอย่างนี้ เราอยากอยู่ข้างๆ เล' เสียงที่พูดออกมานั้นไม่ดังไม่กว่าเสียงกระซิบเลย แต่อีกฝ่ายก็ได้ยินชัดทุกคำพูด 'รันชอบเราใช่ไหม...' เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงดุๆ เธออยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าไม่ได้ชอบแต่เป็นรักเลยต่างหาก แต่สิ่งที่เธอทำก็เพียงพยักหน้าเบาๆ 'ถ้าอยากดูแลเราก็มาเป็นแฟนเราไหมล่ะ แต่ว่าเราไม่คิดจะชอบรันหรอกนะ ถ้าทนได้ก็ทนไป' ดวงตาคู่สวยเงยขึ้นมาสบกับดวงตาประกายกล้า ก่อนที่จะเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้ม ราวกับไม่ได้ยินประโยคหลังที่เขาพูดออกได้ 'ได้ๆ เลไม่ต้องรักหรือชอบเราก็ได้ ขอเราอยู่ข้างๆ เลนะ' เสียงใสๆ พูดขึ้นด้วยความดีใจ โดยที่ตอนนั้นเธอไม่เคยคิดเลยว่ามันจะยิ่งทำให้เธอจมลงไปกับความเจ็บปวดที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น เพราะอะไรเธอถึงตัดสินใจอย่างนั้น... สิ่งเดียวที่เธอบอกได้ก็คือ "ความรักไม่มีคำตอบ ไม่มีคนโง่ ไม่มีคนฉลาด" แต่สิ่งที่เธอทำ ใครๆ ก็ต่างลงความเห็นว่ามันไม่ฉลาดเลยที่ทำอย่างนั้น เพราะถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่มีวันให้ใจกับเธอ ...........มีต่อค่ะ............. แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 20:48:19 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 20:53:11 จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ส.ค. 48 18:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "ตกลงมาได้" เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมๆ กับร่างสูงที่หอบนู่นหอบนี่เข้ามา รันรีบหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กส่งให้เขา แล้วรับของจากมือเขาเข้ามาเก็บวางในที่ของมัน สายตาของเขาดูขุ่มมัวเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น มือของเขายังถือผ้าขนหนูผืนเล็กเอาไว้อย่างนั้น ก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องพร้อมๆ กับถอดเสื้อยืดสีเทาออก แล้วพาดลงบนโซฟาพร้อมผ้าขนหนูผืนนั้น รันส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะหยิบผ้าขนหนู แล้วโน้มคอคนตัวสูงกว่าให้ก้มลงมา พร้อมกับเช็ดผมให้เบาๆ "อาบน้ำสระผมเลยดีกว่า เดี่ยวไม่สบาย แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง" เขาส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงตอบ "สั่งอะไรมากินไหม" รันถามชายหนุ่มด้วยแววตาที่ห่วงใยยิ่ง มีเหรอที่เขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ารักและห่วงใยเขาเพียงใด อย่างนี้ไงเขาถึงทิ้งเธอไปไหนไม่ได้ แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เขาไม่จากเธอไปไหน มันเป็นเพราะสงสาร หรือว่าเขารักเธอแล้วกันแน่ "ไม่เป็นไร ไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวต้มมาม่ากินก็ได้" เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจพลางเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่มีเหรอที่เธอจะปล่อยให้เขากินมาม่าที่มีแต่เส้นเปล่าๆ ตอนนี้รันไม่สนใจอะไรนอกจากคนที่อยูในห้องน้ำ เธอมองนาฬิกาพลางกะเวลา อาบน้ำสระผมเขาคงใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 20 นาทีแน่ๆ ยังพอทันอยู่ เธอรีบเตรียมชุดให้เขาแล้วหยิบเงินวิ่งลงไปข้างล่าง โดยไม่สนใจว่าข้างนอกฝนจะตกแรงแค่ไหน คงเป็นเพราะรักของเธอที่ทำให้เขาและเธออยู่ด้วยกันนานขนาดนี้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาไม่เคยมีใจ แต่เธอก็ยังทน เพราะรักคำเดียว เลเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างงงๆ ไม่มีวี่แววของคนตัวเล็กที่อยู่เมื่อ 20 นาทีก่อนเลยแม้แต่น้อย คิ้วเข้มๆ ของเขาขมวดมุ่น เขาไม่ชอบที่ไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่เขารู้สึกว่าหลังๆ มานี้ เขาต้องการที่จะเห็นเธอตลอดเวลา เขาถึงใช้คำขอร้อง ไม่ใช่สิ คำบังคับให้เธอย้ายมาอยู่กับเขาด้วยกันหลังจากเรียนจบ ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงานกัน "เลยังไม่ได้ต้มมาม่าใช่ไหม? ฟู่...ทันเวลาพอดี" เจ้าของเสียงยิ้มแก้มปริเมื่อเห็นว่าเขาคงเพิ่งออกจากห้องน้ำ แต่สภาพของเธอนี่สิ ทำให้เขาโมโห "ไปไหนมา!" เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทำให้คนตัวเล็กหดคอลงด้วยความกลัว ไม่ได้กลัวว่าเขาจะทำอะไรหรอกนะ เพราะว่าเขาไม่เคยทำร้ายอะไรเธอเลย นอกจากจิตใจ สิ่งที่เธอกลัวเพียงอย่างเดียวคือ กลัวเขาโกรธจนไม่พูดด้วยต่างหาก กลัวเขาจะไล่เธอให้ไปห่างไกลเขา "ไปซื้อข้าวให้เลไง สุกี้แห้งของโปรดเลเลยนะ เจ้าที่เลชอบไง" รันพยายามเอาใจดีสู้เสือ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเท่าไหร่ เพราะหน้าขาวๆ ของเขาแดงขึ้นมาด้วยความโมโห เพราะถ้าเป็นสุกี้เจ้าโปรดของเขาก็ต้องวิ่งไปอีกซอย ในเวลา 20 นาทีเธอทำได้ยังไง "บอกแล้วไงว่าจะกินมาม่า" เขาคว้าถุงสุกี้แห้งถุงนั้นแล้วขว้างลงถังขยะทันที โดยไม่สนใจคนที่ยืนตัวเปียกเพราะฝ่าสายฝนไปซื้อให้เขาโดยหวังว่าจะได้รอยยิ้มเล็กๆ จากเขาแม้แต่น้อย เธอยืนมองเขาเดินที่มุมครัวเล็กๆ ฉีกซองมาม่าด้วยความโมโห ก่อนที่จะใส่น้ำร้อนลงไป น้ำกระฉอกโดนมือขาวๆ ของเขา ทำให้เธอปราดเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วง "ร้อนไหม เดี๋ยวเอายาให้นะ" คนตัวเล็กที่ตัวเปียกไปทั้งตัวจับมือเแดงๆ ของเขา ก่อนที่จะวิ่งไปหยิบยามาทาให้เขา โดยที่ไม่ห่วงตัวเองแม้แต่น้อย "ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวทาเอง" ใบหน้าใสๆ เงยขึ้นมามองเขาอย่างห่วงใย "ก็บอกให้ไปอาบน้ำไง ห้องเปียกหมดแล้วดูสิ" ไม่ต้องรอให้เขาพูดอีกรอบ เธอก็กระโดดผลุงเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วเพราะกลัวเขาจะโกรธ เมื่อเธอออกมา เขาก็นั่งกินมาม่าดูทีวีอยู่ที่โซฟาโดยไม่สนใจเธอสักนิด รันเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ เขา แอบมองนิ้วข้างที่โดนน้ำร้อนด้วยความเป็นห่วง "พองไหม?" รันถามเบาๆ แต่เขาก็ยังไม่ตอบ "โกรธเราเหรอ?" เขาปรายตามามองเธออยู่ครู่นึง ก่อนบอกกับเธอเบาๆ ว่าจะทำงาน นั่นหมายความว่า ห้ามกวนใจเขา แม้เพียงสักนิดเดียว ...........2BC......ติดตามตอนต่อไปค่า....... แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 20:49:02 จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ส.ค. 48 18:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ว๊าบไปดูรัก 8009 มา แหะๆๆๆ มาคุยหลังโพสต์ เป็นไงพระเอกน่าถีบไหม ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงชอบพระเอกแบบนี้ (ยัยซาดิสต์) ชิส์ ยังไงก็ติดตามด้วยเน้อ... ส่วนแสนรัก ตอนนี้กำลังเครียด เพราะคิดตอนต่อไปไม่ออก 55555555 ไปดีกว่า ยิ่งอยู่ยิ่งบ้า จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ส.ค. 48 18:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องเศร้าจังเลยค่ะ.... จากคุณ : จิตเดิม - [ 14 ส.ค. 48 19:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นเรา จะเก็บสุกี้ถุงนั้นขึ้นมากินให้ดู ไม่รู้สึกผิดให้มันรู้ไป จากคุณ : scottie - [ 14 ส.ค. 48 20:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อ ถอดรองเท้าคู่มอมให้เขาแล้ว เพียวก็มายืนพิงกำแพงมองเขา ก่อนที่จะไหลตัวเองลงไปที่พื้น น้ำตาหยาดใสๆ ไหลลงมาที่แก้มอีกครั้ง ก่อนที่จะกดหน้าลงบนเขาทั้งสองข้างของตัวเอง สรุปว่า ชื่อ รัน หรือ เพียว ฮะ  แต่เพื่อรักทำได้ขนาดนี้ เศร้าแฮะ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 14 ส.ค. 48 20:48:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 kunโอเลี้ยงแก่ๆ thanks a lot at first I used "Pure" but i prefer "Ran". จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ส.ค. 48 20:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อิอิ พระเอกแบบเนี้ยะเราก็ชอบบบบบ  มีนิยายเรื่องใหม่มาให้ชอบอีกแล๊ววววว จากคุณ : stupid_9pm - [ 14 ส.ค. 48 22:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พระเอกเรื่องนี้น่าถีบใช้ได้ค่ะ ^^ ทำตัวแบบนี้ ระวังจะต้องมาเสียใจภายหลังนะ ส่วนรินก็...เฮ้อออ!!! ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ - -" (โดยส่วนตัวก็ชอบพระเอกร้ายๆ แบบนี้เหมือนกันค่ะ เหอะๆ ^^") จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 14 ส.ค. 48 22:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอแอบตอบคุณscottie ก่อนได้ไหม คันปากมากๆ คือถ้าเป็นเรา ไม่หยิบขึ้นมากินหรอกค่ะ จะหยิบแล้วไปปาหน้าผู้ชาย หนอย ไอ้เราอุตส่าห์ตากฝนไปซื้อด้วยความรัก ตายเสียเถอะแก เราเป็นคนโหดๆ ค่ะ ตอนนี้เหมือนตัวเองมาเปิดตลาดใหม่เลยแหะ เอาพระเอกน่าถีบมาเล่นบ้าง ความจริงเบื่อพระเอกแสนดี เห็นแล้วน่ากัดหัว พระเอกอย่างนี้มันน่าถีบดี ชอบ อ้อ เพิ่งรู้ว่าคนอ่านก็แอบซาดิสต์เหมือนเรา ช่วงนี้เครียดค่ะ เครียดต้องแต่งเรื่องเศร้า ไม่รู้เป็นอะไร เวลาเครียดๆ แต่งเรื่องเศร้าๆ แล้วจะมีความสุข เฮ้อ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 23:00:33 จากคุณ : mrs_ricken - [ 14 ส.ค. 48 22:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พระเอกใจร้ายมาก เห็นด้วยค่ะถ้าเป็นรียาคงเอาสุกี้มากินเอง หรือไม่ก็โยนลงถังขยะ แต่อย่าหวังนะว่าอีตาพระเอกจะได้กินสุกกี้แห้งถุงนี้น จากคุณ : รียา - [ 14 ส.ค. 48 23:23:30 A:203.172.104.249 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาต่อเร็ว ๆ นะ  คนเขียนจะได้หายเครียด  คิคิ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 23:36:02 จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 14 ส.ค. 48 23:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอถีบทีเหอะตาพระเอกเนี่ย ต้องให้สูญเสียมั้งถึงจะเห็นค่า เจอที่พิมพ์ผิดเลยเอามาฝากนะคะ มีหลายคนกำลังนั่ง(อื่ม)เหล้า (ดื่ม) มีสาว(สะหรั่ง)หลายคน (??) หญิงสาวพูดเสียง(เคลือ) (เครือ) ก่อนที่จะกดหน้าลงบน(เขา)ทั้งสองข้างของตัวเอง (เข่า) 'ไม่เหนื่อยเหรอ(ว่ะ)' (วะ) (แจ่)เมื่อรู้ว่าถ้าร้องไห้เขาก็คงรำคาญเธอมากกว่าเดิม (??) แต่อีกฝ่ายก็ได้ยินชัด(ท6d)คำพูด (ทุก) สายตาของเขาดู(ขุ่ม)มัวเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง (ขุ่น) เดี่pวไม่สบาย (เดี๋ยว) มาอยู่กับเขาด้วยกัน(กลัง)จากเรียนจบ (หลัง) จากคุณ : nongwin - [ 14 ส.ค. 48 23:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นเราจะ บรรจงแกะถุง แล้วเอาสุกี้ยีหัวซะเลยยย 555 ซาดิสต์กว่า จากคุณ : travelovers - [ 15 ส.ค. 48 01:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สงสารนางเอกอ่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงเพลงเก่าของอัยย์เพลงนึง ชื่อ ฉันไม่โง่ อ่ะ "ก็รู้ดี ทุกอย่าง แต่ก็ยอม ทุกอย่าง ถึง จะเจ็บ ปวดพร้อม จะเจ็บ ถ้าเขา ไม่จาก ฉันไป ไม่ได้ลืม ซักอย่าง แต่เข้าใจ ทุกอย่าง ฉัน ไม่โง่ หรอก ฉัน ไม่โง่ แต่รัก เขาหมด หัวใจ ...คนเดียว" แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 14:00:08 จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 15 ส.ค. 48 08:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แต่ถ้าเป็นเราไม่เอาไปปาหน้าหรือยีหัวหรอกค่ะ มันเสียของ กินเสร็จแล้วค่อยจัดการ กองทัพเดินด้วยท้องนี่นา (จริงๆแล้วชอบกินสุกี้แห้งบวกกับงกค่ะ) พระเอกน่าถีบจริงๆด้วย ตาสว่างไวไวนะจ๊ะหนูรัน จากคุณ : หนูจ๋า - [ 15 ส.ค. 48 08:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จะถูกคนอื่นรุมด่ามั้ยเนี่ย....... กลัวอะ แต่ขอหน่อยเถอะ นะนะ สะใจมากๆขอบอก นางเอกสุดยอดแห่งความโง่ โง่มากๆ ไม่เคยเจอนางเอกโง่ขนาดนี้ในถนนเลย.......... เชื่อเลยถูกปาถุงสุกี้ยังไปห่วงเค้าอีก   หัดห่วงตัวเองซะบ้างสิ ส่วนตาพระเอกก็ขอปรบมือให้คร้าบบบบ แปะๆๆๆๆ เลวได้ซะใจมากๆ เลวอย่างกะเคยเล่นหนังพิศาลแหน่ะ พี่ricken มาลงเร็วมากๆเลยอะ เพิ่งคุยกันเองเอามาลงซะแล้ว ชอบพระเอกแบบสุดขั้วอะ แบบดีมากๆอย่างพี่คี ก็ขอเลวสุดๆแบบนายเลเลย ซะใจดี ใครที่แวะผ่านมาอ่านแถวนี้ขอร้องอย่าเพิ่งมารุมทำร้ายเค้านะ นะนะ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 15 ส.ค. 48 10:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วอยากอัดอีตาเลให้เละเป็นโจ๊กเลย คนประเภทนี้ต้องให้รู้จักคำว่าสูญเสียซะก่อน ถึงจะรู้ว่าเป็นยังไง ส่วนนางเอกเราก็ ... ไม่รู้จะพูดไงดี เป็นกำลังใจให้แล้วกัน ขอให้หลุดพ้นไวไว และเจอคนดีเร็วๆ ... :) จากคุณ : natraps - [ 15 ส.ค. 48 16:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รันไม่เหนื่อยหรือไงค่ะ .........เป็นเราก็คงทำอย่างนั้นแต่สักวันเมื่อเหนื่อย ก็คงถอย จากคุณ : ฌาฎา - [ 15 ส.ค. 48 19:53:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่ะ..อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้จัง รีบมาต่อเร็วๆนะค่ะ กระตุกต่อมน้าตาดีจริงๆๆ จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 16 ส.ค. 48 12:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 :D จากคุณ : xyz (xyzjung) - [ 16 ส.ค. 48 13:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กว่าพระเอกจะรู้ใจตัวเอง นางเอกท่าจะแย่ก่อนสิคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 16 ส.ค. 48 16:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เสียดายสุกี้ เหอๆ ( น้ำใจในสุกี้อะ อย่าเข้าจายผิด ) จากคุณ : ลูนาติก - [ 16 ส.ค. 48 20:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 น่าตึ๊บพระเอกค่า ขอช่วยรุมด้วยคน หุหุ ซาดิสเหมือนกัน ความรักทำให้คนตาบอด แถมดีซะจนน่าหมั่นใส้ไม่น่าให้อภัย เป็นเราปาสุกี้ร้อน ๆ ใส่หน้าไปเลย แต่ถ้าเป็นเรา(สมมุติอีกที)ก็คงไม่วิ่งตากฝนไปซื้อให้แต่แรกหรอก ต้มมาม่าให้ก็ดีถมเถแล้ว   จากคุณ : coolning - [ 18 ส.ค. 48 11:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทรมานจิตใจกันอีกแล้วน่ะพี่พู่... แงๆๆๆอยากอ่านต่ออ่า..... ผู้ชายเย็นชา...เชอะ รันน่ะรัน...เข้าอีหรอบ รักทำให้คนตาบอดจริงๆ จากคุณ : SASSY MEEN - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 11:24:51 A:10.45.2.63 X:202.28.180.201 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ทนไม่ไหวค่ะ ถ้าใครได้ถีบพระเอกก่อนฝากด้วยนะคะ สุกี้เอามากินเองแต่เอามาม่านั่นแหละถูกดี ยีหัวซะไม่ต้องกินมันหรอก จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 13:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 7 ก.ย. 48 12:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 + + + มุมหนึ่งของหัวใจ 2 + + + [ตอนนี้ไม่เศร้ามากค่ะ] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3720370/W3720370.html แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 48 00:33:38 จากคุณ : รสา รสา - [ 28 ก.ย. 48 00:32:32 ]