ความคิดเห็นที่ 1 วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2547 ช่วงเช้ายังไม่ทันเริ่มงาน ก็ได้รับเอ็มเอสเอ็มจากกั้งทันทีที่เปิดคอมพิวเตอร์ >สวัสดีชู  เช้านี้อากาศสดชื่นไหม >ก็เหมือนทุกวัน ไม่แตกต่างกันเท่าไรหรอก นายมีอะไรหรือเปล่า >ไม่มีอะไร เอ็มหาไม่ได้หรือไง >ก็เห็นเอ็มมาทีไร ก็มีเรื่องมาให้ช่วยทุกที >แหม ไม่มีใครเข้าใจเราเหมือนนายเลยจริงๆ ไอ้เพื่อนเลิฟ >ตกลงจะให้ช่วยเรื่องอะไร บอกเร็วๆ เดี๋ยวเราต้องออกไปพบลูกค้า >เย็นนี้ว่างไม >ไม่ว่าง   จริงๆผมว่าง แต่ตั้งใจจะแกล้งกั้งจึงตอบไปอย่างนั้น >ต้องว่าง ถ้ามีนัดที่ไม่ถึงขั้นคอขาดบาดตายก็ช่วยเลื่อนนัดออกไปที >มีภาคบังคับด้วยหรือไง >ใช่  งานนี้ถือว่าเราขอแล้วกัน >แล้วจะเอาเพลงอะไร >อย่ากวนน่า เรื่องสำคัญ >คร้าบ จะตั้งใจอ่านแล้วคร้าบ จะได้ไม่สอบตก >ไม่เอานา อย่ากวนกันคราวนี้อยากให้ช่วยจริงๆ >ให้ช่วยเรื่องอะไร >ไม่มีอะไรมากแค่ไปดูละครเวทีกับเรา แค่นั้นเอง >แค่นี้เรื่องคอขาดบาดตายของนาย แต่ว่ามันดูง่ายเกินไปหน่อย มีอย่างอื่นอีกไหม >เกลียดคนรู้ทันจริงๆ ก็ไม่ใช่ให้ดูละครอย่างเดียวหรอกนะ แต่ให้ช่วยอย่างอื่นด้วย >ว่าแล้วเชียว ว่าแต่เราจะต้องทำอะไรบ้าง >งานง่ายๆ ไว้บอกตอนเดินทางไปดูละครแล้วกัน แต่เรานั่งรถนายไปนะ >หารสองซิเพื่อน >ได้ เดี๋ยวก่อนไปโรงละคร เราแว่ะเติมน้ำมันแล้วคิดนายครึ่งหนึ่ง >อย่าเขี้ยวซิเพื่อน >ถ้าอย่างนั้นสารภาพมาว่ารถอยู่ไหน .หากเป็นจำเลยปากแข็งเราคิดค่าน้ำมันนายจริงๆ ที่ผมบีบกั้งอย่างนั้น เพราะผมรู้ว่ากั้งไม่ชอบที่จะนั่งรถใครหากไม่จำเป็นชนิที่เลี่ยงไม่ได้ หรือแม้รถเมล์ รถแท็กซี่ กั้งก็ไม่นั่ง เพราะกลัวที่จะเป็นเหมือนพ่อที่เสียไปเนื่องจากนั่งรถเพื่อนกลับบ้าน แต่พอเกิดอุบัติเหตุ เพื่อนคนนั้นปัดด้านที่พ่อกั้งรับแทน ทำให้พ่อกั้งเสียชีวิตเพราะไปโรงพยาบาลไม่ทัน และผมก็ไม่ชอบให้กั้งนั่งรถผมด้วย เพราะทุกครั้งที่นั่ง กั้งจะนั่งตัวเกร็ง ตัวแข็ง เหงื่อแตกพลั่กทั้งๆที่ผมเปิดแอร์เป่าเต็มที่แล้วก็ตาม ซึ่งทุกครั้งที่เห็นผมรู้สึกสงสาร   >อยู่ในอู่ตั้งแต่เมื่อวานซืนแล้ว >เมาแล้วขับ >ไม่เมา แค่ตึงเท่านั้นเอง และเราขับหลบรถมอเตอร์ไซด์ที่ไม่เปิดไฟหน้า เลยพารถไปทักทายกับเสาไฟ หน้ารถบุบเลย แล้วไอ้มอเตอร์ไซด์เวรก็ขับหนีไป ไม่ลงมาดูเลย >แล้วนายเป็นไงบ้าง >ไม่เป็นไรเลย พอดีถุงลมนิรภัยช่วยไว้ทัน  แค่นี้ก่อนนะมีลูกค้ามาหา แล้วเจอกันเย็นนี้ บาย >บาย ทั้งๆที่รู้ว่าเวลาทุกวันมียี่สิบสี่โมงเท่ากันทุกวัน แต่ก็อดบ่นไม่ได้ว่าวันนี้เวลาหมดเร็วมาก วันนี้หลังจากพบลูกค้า แล้วกลับมาทำงานต่อไม่ทันจะเป็นชิ้นเป็นอันดี ก็ได้ยินเสียงออดเลิกงาน ผมไม่เข้าใจฝ่ายบริหารเลยว่าทำไมต้องติดออดสัญญาณ ทั้งๆที่นี้เป็นเพียงสำนักงานไม่ใช่โรงงาน    และไม่มีใครเคยทำงานตรงตามออดสัญญาณสักที ไม่ว่าจะมีเสียงตอนเข้างาน พักเที่ยง หมดพักเที่ยง และเลิกงาน แต่มักจะมาทำงานกันสาย และเลิกดึกกันประจำ โดยมีเหตุผลที่แก้ตัวกันประจำคือ หนีรถติด   ในขณะที่ผมกำลังเก็บงานที่โต๊ะไม่เสร็จดีนัก ไอ้เพื่อนตัวดีก็มายืนยิ้มหน้าบานอยู่หน้าโต๊ะ ทำให้อดที่หมั่นไส้ไม่ได้ อยากจะแกล้งไม่ไปด้วยเอาดื้อๆ อาการอย่างนี้คงไม่แคล้วว่าได้พบผู้หญิงคนใหม่  อีกสักพักก็คงบรรยายสรรพคุณของเธอว่าดีอย่างนั้น อย่างนี้ ก่อนที่อีกสักพักใหญ่จะพูดว่า เราอกหักเพราะผู้หญิงไม่เข้าใจ เราเราเข้ากันไม่ได้ อะไรทำนองนี้ แต่ข้อดีอยู่อย่างของกั้งคือคบผู้หญิงเป็นแฟนครั้งละคน และช่วงที่คบอาจจะมีการคบคนใหม่แต่จะเว้นระยะห่างไว้ให้เป็นแค่เพื่อน และเมื่ออกหัก ความสัมพันธ์ของเพื่อนอาจจะเลื่อนขึ้นเป็นแฟนได้ และเพราะความขยันที่จะอกหัก จนคนที่รู้จักเพียงผิวเผินจะคิดว่ากั้งเป็นคนเจ้าชู้ “นายรู้ไหม วันนี้เป็นวันสำคัญอีกวันของเราเลยนะ เพราะเรานัดผู้หญิงคนใหม่ชื่อแก้ว ไปเที่ยวกับเราครั้งแรก  แก้วนี่นะเป็นลูกสาวของลูกค้าที่เราติดต่อด้วยเมื่อเดือนก่อน เธอ ..” นั้นไงเริ่มบรรยายสรรพคุณแล้ว ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะทุกครั้งที่ฟังอดนึกถึง นางฟ้าไม่ได้ เพราะคุณเธอที่กั้งบรรยายนั้นช่างดีเลิศประเสริฐศรี จนไม่น่ามีอยู่บนโลกใบนี้ ผมเคยเบรกกั้งเสมอว่า  ไม่มีใครในโลกที่สมบูรณ์แบบหรอกนะ อย่างน้อยต้องมีข้อเสียกันบ้าง  ขึ้นอยู่กับนายยอมรับข้อเสียนั้นได้ไหม ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่กั้งมักรับไม่ได้ จึงเกิดการเลิกรากันไปอย่างง่ายๆ อาจดูเหมือนกั้งเอาแต่ใจตัวเองไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น แต่กั้งบอกผมเสมอว่า สำหรับผู้หญิงอยู่กับเขาทั้งชีวิต เขาขอเลือกที่ทั้งเธอและเขาสามารถเข้ากันได้ และมีคุณสมบัติของการเป็นแม่ของลูก เขาจะไม่สนเรื่องความสวยของผู้หญิง หรือข้อเสียของผู้หญิงคนนั้นเลย “ ..งานของนายก็ง่ายๆ แค่กันตัวเพื่อน ที่มากับเธอออกไปให้เรามีเวลาพูดคุยกับเธอสองต่อสองมากที่สุดเท่าที่นายจะสามารถทำให้ได้” งานแบบนี้อีกแล้ว ผมไม่เคยชอบงานแบบนี้เลย ไม่รู้ผมอคิตกับเพื่อนที่มักมากับสาวๆที่เดทครั้งแรกกับชายหนุ่มหรือเปล่า         เพราะผมมักพบว่าบรรดาเพื่อนที่มาด้วยจะเป็นประเภทที่ผู้ชายไม่ค่อยประทับใจเมื่อพบเป็นครั้งแรก เป็นประเภทเตี้ย ล่ำ ดำคล้ำ น้ำคำเชือดเชือน หรือไม่ก็สวย เริด เชิด หยิ่ง น่าทิ้งไว้บนคาน ซึ่งผมไม่รู้ว่าคุณเธอทั้งหลายไปหาจากไหนมา ช่างหาได้แนวเดียวกันเกือบทั้งสิ้น แต่สงสัยต้องยกเว้นครั้งนี้ เพราะทันทีที่กั้งชี้ให้ดูหญิงสาวที่ตนนัดไว้ ผมก็พบว่าคนที่มาด้วยกับหญิงสาวที่กั้งจีบ กลับเป็นเธอ คนที่ผมจะได้ชื่อและหมายเลขโทรศัพท์เมื่อผมพบเธออีกครั้ง  และไม่ทันที่กั้งจะแน่ะนำผมกับแก้ว ผมก็รีบทวงสัญญากับเธอทันที “สวัสดีครับ คงไม่ลืมสัญญานะครับ ที่จะให้ชื่อและหมายเลขโทรศัพท์คุณกับผม เมื่อเราพบกันอีกครั้ง” กั้ง และแก้วงงกับการกระทำของผม ในขณะเธอเองก็แสดงความประหลาดใจเมื่อพบผมในวันนี้ “โลกกลมคงยังไม่พอ เราทั้งคู่น่าจะมีด้ายแดงผูกกันไว้” ผมอยากบอกเธอว่าไม่ใช่แค่ด้ายแดง แต่คงเป็นโซ่เหล็กมากกว่า “พี่แอน รู้จักเพื่อนพี่กั้งด้วยหรือค่ะ”  แก้วหันไปถามหญิงสาวที่ตนมาด้วย ในขณะที่กั้งมองหน้าผมอย่างยิ้มๆเหมือนจะบอกว่างานนี้ชอบละซิ  แต่ผมกลับหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เจ้าเพื่อนตัวแสบจับอารมณ์ผมได้ แต่อย่างน้อยตอนนี้ผมรู้ว่าเธอชื่อ แอน เธอไม่ตอบน้องแก้ว เธอได้แต่ยิ้ม แต่ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ กั้งก็รีบไล่พวกเราเข้าโรงละครเนื่องจากจะได้เวลาแสดงแล้ว ที่นั่งของเราอยู่เกือบกลางโรงละคร แอนเธอเลือกที่นั่งริมสุด แล้วก็แก้ว ถัดมาเป็นกั้งเพื่อนผม ก่อนที่จะเป็นผม ละครเรื่อง One Time หรือเรื่อง ครั้งหนึ่งในชื่อภาษาไทย เป็นเรื่องของชายหนุ่มผู้ถึงคราวเคราะห์ ได้เดินไปในร้านแห่งความเสียใจ  ซึ่งของในร้านทุกชิ้นล้วนมีอาถรรพ์ ไม่ว่าจะได้สิ่งใดออกไปจากร้านจะนำความโศกเศร้าแด่เจ้าของเสมอ  เขาได้นาฬิกาไขลานแบบโบราณมาเรือนหนึ่ง และทันทีที่เขาหลับลง และตื่นขึ้นอีกครั้ง ตัวเขาก็ได้ย้อนกลับมาอยู่ในอดีตสมัยรัชกาลที่ 5 ด้วยความรู้ ความสามารถของเขา ทำให้ได้เข้ามารับใช้เจ้าคุณวิจิตรฯ และเขาก็พบรักกับลูกสาวเจ้าคุณ ซึ่งกว่าทั้งคู่จะได้ลงเอยกันได้ ก็ต้องเผชิญเจออุปสรรคมากมาย แต่พอทั้งคู่สามารถผ่านพ้นมาได้ก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน คือ  ในคืนก่อนวันแต่งงานของทั้งคู่ นาฬิกาก็พาชายหนุ่มกลับมาที่เวลาเดิม และความเจ็บปวดที่สูญเสียคนรักทำให้เขาหัวใจสลายสิ้นชีวิตลง ในขณะหญิงสาวคู่รักของเขาก็ครองตัวเป็นโสด รอการกลับมาของเขาอีกหลายสิบปี ก่อนที่จะสิ้นลงอายุขัยลง เรื่องนี้ทำผมน้ำตาซึม ในขณะเมื่อผมมองไปทางแอน ผมก็พบว่าเธอและแก้วน้ำตาไหลพราก ผมจึงพบว่าเธอเป็นคนอ่อนโยนไม่แข็งกระด้างอย่างที่เธอแสดงออก   ส่วนกั้งคงซึ้งกับละครเรื่องนี้มาก เพราะเห็นหลับตั้งแต่ต้นเรื่องและตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงตบมือตอนจบ ละครจบแล้ว กั้งชวนไปดื่มกาแฟร้านเล็กๆข้างโรงละคร และพอเข้าร้าน ผมกับกั้งนั่งคู่กัน แต่ผมก็อยู่ตรงข้ามกับแอน ในขณะที่กั้งอยู่ตรงข้ามกับแก้ว และทันทีที่กาแฟเสริฟลงต่อหน้าพวกเราทุกคน ผมก็ได้ยินเสียงแก้วดังขึ้น “พี่กั้ง ชอบดื่มกาแฟใส่เกลือหรือค่ะ” ตอนนั้นผมคาดหวังว่ากั้งจะตอบว่าหยิบโถผิด ในขณะแอนที่อยู่ตรงข้ามผมเธอเริ่มอมยิ้ม แต่แล้วกั้งก็ทำให้ความคาดหวังสูญไป เมื่อผมได้ยินประโยคตอบกลับ “ไม่ครับ เพียงแต่ผมอยากลองรสชาติใหม่ๆเท่านั้นเองครับแก้ว” “ผมมีเหตุผลส่วนตัวนิดหน่อย แต่ไม่เป็นความลับถึงกลับบอกไม่ได้ และที่สำคัญผมอยากให้แก้วรู้” “อยากให้แก้วรู้ทำไมละค่ะ” “เพราะคืนนี้แก้วเป็นคนสำคัญของผม” “ถ้าอย่างนั้นแก้วจะฟังค่ะ” “ก่อนที่ผมมาดูละคร ผมอ่านเรื่องกาแฟใส่เกลือจากอินเตอร์เน็ต .” ระหว่างที่กั้งกำลังเล่าเรื่องกาแฟใส่เกลืออย่างซาบซึ้งนั้น หน้าผมรู้สึกชา ราวกับมีใครมาตบหน้า และเมื่อผมมองไปที่ใบหน้าคนตรงข้าม ผมยิ่งรู้สึกอายมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเมื่อเห็นเธอยิ้มเยาะ ก่อนที่จะได้ยินประโยคตอนจบของกั้ง “ นั้นเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีๆของเขาและเธอ   และนี้เป็นครั้งแรกทีผมดื่มกาแฟใส่เกลือ  เพราะผมอยากให้กาแฟแก้วนี้เป็นจุดเริ่มต้นดีๆของเราสองคน” ผมมองไปทางแอน แต่ก็พบใบหน้าที่เฉยเมย   ซึ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเธอแสดงอารมณ์ด้วยซ้ำ เพราะเป็นสิ่งที่จะบอกว่าผมมีค่าแค่ไหนในใจเธอ   ตอนนี้ผมรู้สึกว่าถึงแม้ผมกับแอนอยู่ใกล้กันแค่โต๊ะกั้น แต่ระยะห่างของความเป็นจริงมันมากจนผมไม่แน่ใจว่าเราทั้งคู่จะลงตัวกันได้จนแล้วจนรอด ทั้งผมและแอนไม่ได้พูดกันแม้สักคำเดียวจนกระทั่งพวกเราเดินแยกจากกัน   =================จบตอนที่ 2 ================= แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 20:23:53 จากคุณ : an_an_ant - [ 14 ส.ค. 48 20:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถึงจะโหลไปนิด แต่แสดงว่าโดนใจชาย อิอิ จากคุณ : scottie - [ 14 ส.ค. 48 20:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 555 มาแบบเดียวกัน หน้าแตกมากกกก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 14 ส.ค. 48 21:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ... ตามมาอ่าน 2 ตอนทีเดียงจ๊ะ.. แอบทำลิ๊งก์ให้... สมุดสีฟ้าบันทึกสีชมพู ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3665396/W3665396.html จากคุณ : donutty (Donut_ty) - [ 14 ส.ค. 48 23:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วได้ชื่อกับเบอร์โทรละยังน่ะ จากคุณ : nongwin - [ 15 ส.ค. 48 00:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^_^ กาแฟใส่เกลือ จากคุณ : หมูหยองทอด - [ 15 ส.ค. 48 11:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Hmmm... 555 อะไรจะโหลขนาดนั้น แต่เราก็เคยอ่านนะ เรื่องกาแฟเกลือเนี่ย ไม่คิดว่าจะเอามาใช้จีบสาวได้ด้วย แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 21:29:08 จากคุณ : Bangkokian - [ 15 ส.ค. 48 13:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืมมมม แอบอ่านไปยิ้มไป จากคุณ : oreocream - [ 15 ส.ค. 48 20:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบคอมเม้นท์ครับ คุณ scottie - ขอบคุณครับที่โดนใจ คุณ โอเลี้ยงแก่ๆ  -  เผื่อกาแฟใส่เกลือจะอินเทรนขึ้นมา หุหุ คุณ donutty (Donut_ty) - ขอบคุณครับที่ทำ Link ให้แล้วอย่าลืม  ตามต่อนะคับ คุณ nongwin - ไม่ให้เบอร์โทรหรอก เดี๋ยวง่ายไปครับ ไม่หนุก คุณ หมูหยองทอด - ^-^ ด้วยคน คุณ Bangkokian - ไม่คิดเหมือนกันครับว่าจะมีสาวติดได้ ยังไงต้องติดตามต่อครับ คุณ Oreocream - น้องอ้อมจ๋าแอบอ่านได้แต่ไม่ต้องแอบยิ้มนะ ปล. อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะครับ แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 48 13:00:08 จากคุณ : an_an_ant - [ 17 ส.ค. 48 12:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แง่มๆ ขอ save ไก่อนนะกั๊บ ยังม่ะมีเวลาอ่านเยย งื้อออออ จากคุณ : i_tua_yung - [ 17 ส.ค. 48 15:02:08 ]