ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 3 กิจวัตรประจำวันในช่วงปิดเทอมใหญ่คราวนี้ของหนูพิมพ์ นอกจากการวิ่งตะลอนในสวน พายเรือเก็บผักกระเฉดในคลอง รวมถึงการมาตะโกนโหวกเหวกหน้าบ้านของนายอาร์ต เพื่อชวนไปโน่นไปนี่แล้ว ยังจะต้องเจียดเวลามาให้ชายหนุ่มติวหนังสือให้อีกด้วย เปิดเทอมนี้ภัทราก็จะขึ้นเรียนชั้นม.6 แล้ว ทำให้ช่วงนี้ดีกรีความกวนประสาทของหล่อน ลดลงไปมาก เนื่องจากต้องคอยเอาใจติวเตอร์อย่างเขาซะก่อน อันที่จริงเพื่อนๆ ของเธอก็ชวนไปเรียนพิเศษอยู่เหมือนกัน แต่เด็กสาวก็ต้องปฏิเสธไป ด้วยเหตุที่ว่าบ้านอยู่ไกลกว่าคนอื่น การเดินทางไปยังแหล่งโรงเรียนติวที่อยู่ใจกลางเมือง ออกจะลำบากไปสักหน่อย หรือถ้าจะพูดง่ายๆ ก็คือขี้เกียจเดินทางไกลๆ โดยไม่จำเป็นนั่นเอง เป็นเหตุให้หนูพิมพ์ต้องมาพึ่งพาติวเตอร์ที่ ’จำเป็นกว่า’ อย่างพี่อาร์ตนี่แหละ แต่วันนี้เด็กเปียวิ่งหางเปียชี้ หน้าเริ่ด มาบอกพี่อาร์ตของหล่อนแต่เช้าว่า ของดติวชั่วคราวอาทิตย์นึง เนื่องจากพ่อของเธอจะกลับบ้านมาวันนี้ คงอยากจะอยู่กับพ่อให้หายคิดถึงซะมากกว่า ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้มีเวลาหาข้อมูลเตรียมทำโปรเจ็คจบซะด้วยเลย แต่พอบ่ายคล้อย อาร์ตก็ได้ยินเสียงใสๆ ที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วมาก่อนที่ตัวจะเดินเข้ามาถึงหน้าบ้านเขาเสียอีก “ป้าออมขา วันนี้ไปทานข้าวที่บ้านหนูพิมพ์นะคะ จะเลี้ยงต้อนรับกลับบ้านให้คุณพ่อซะหน่อย” “อุ๊ย ไม่ต้องทำอะไรแล้วค่ะ กับข้าวที่บ้านมีเยอะแยะเลย วันนี้ป้าออมลองมาชิมฝีมือหนูพิมพ์กับแม่บ้างแล้วกัน” นี่แม่ของเขาคงจะเตรียมทำกับข้าวเพิ่มเติมไปที่บ้านโน้นล่ะสิ เจ้าหล่อนถึงได้รีบห้ามไว้ซะก่อน แล้วเสียงใสๆ ยังเจื้อยแจ้วต่อไปไม่หยุดจนเขาเดินออกมา “อ้าว พี่อาร์ต” เสียงคนตัวเล็กร้องทักชายหนุ่มขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเขากำลังเดินออกมาจากในบ้าน “นึกว่าไม่อยู่บ้านซะอีก เห็นเงียบเชียว เย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านหนูพิมพ์นะ พ่อกลับมาแล้ว” “ได้ยินแล้วแหละ พูดซะเสียงดังลั่นบ้านขนาดนี้ ใครไม่ได้ยินก็หูตึงแล้ว” ใช่สิ ก็เมื่อคราวนั้นยายตัวดีทำเอาเค้าหูอื้อไปพักใหญ่ เมื่อคนเสียงดังได้ยินคำตอบอย่างนั้น ตาสวยๆ ก็ส่งค้อนมาให้คนที่เกือบหูตึงเพราะฝีมือของหล่อน เสียทีนึง ก่อนจะถามเขากลับไปว่า “แล้วจะไปหรือเปล่าล่ะ” “ก็ไปน่ะสิ ถามได้” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 22:09:14 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 18:39:15 จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 16 ส.ค. 48 16:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อค่ะ ************************* “พิมพ์อยากไปเรียนต่อที่อเมริกามั้ยลูก” คุณภคพลผู้เป็นพ่อเอ่ยปากถามบุตรสาว หลังรับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จสิ้น อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว หนูพิมพ์แทบจะสำลักน้ำทันทีที่พ่อของหล่อนกล่าวจบ แต่ไม่ทันที่จะเอ่ยปากตอบอะไร ผู้เป็นพ่อก็พูดต่อทันที “พ่อว่า ไหนๆ ปีนี้พิมพ์จะจบม.6 แล้ว ก็ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่โน่นเลยดีกว่า ตอนนี้งานของพ่อก็ไปๆ มาๆ ไม่ได้บ่อยเหมือนอย่างเก่าแล้ว ถ้ายังไงเราก็ย้ายไปอยู่ที่โน่นกันทั้งหมดเลยน่าจะดีกว่า พ่อเป็นห่วง ไม่อยากปล่อยให้อยู่กันสองคนแม่ลูกอย่างนี้เท่าไหร่” เหมือนจะไม่ใช่แค่การถามความคิดเห็นเสียแล้ว ออกแนวบังคับกลายๆ ซะมากกว่า ไหงตอนนี้พ่อของหล่อนสวมวิญญาณจอมเผด็จการไปได้ล่ะ ทุกทีบ้านนี้บ้านประชาธิปไตยไม่ใช่หรือ “พ่อปรึกษากับแม่เค้าแล้ว บ้านนี้ถ้าแม่เค้ายังไม่อยากขาย ก็เอาไว้ให้เช่าก็ได้ แล้วก็ให้คนงานคอยดูแล เผื่อว่าถ้าพ่อจะได้กลับมาประจำอยู่เมืองไทยอีก จะได้มาอยู่ที่นี่ หรือถ้าตัดสินใจจะปักหลักอยู่ที่โน่นเลย ค่อยคิดขายทีหลังก็ได้” มิน่าเล่า ไปลงมติเสียงข้างมากกันสองคนแล้วนี่เอง แถมตอนนี้คุณนายขวัญตาแม่ของหล่อนก็เข้าไปเตรียมขนมหวานในครัวกับป้าออมซะอีก ไม่มีคนรับฟังฝ่ายค้านซะแล้ว ครั้นจะพึ่งพี่อาร์ตตอนนี้ก็คงจะหวังพึ่งไม่ได้ “แต่หนูพิมพ์.......” เด็กสาวอ้ำอึ้ง ยังตัดสินใจไม่ถูกว่าจะบอกกับพ่อของเธอยังไง “ไม่รู้สิ ถ้าแม่ไปหนูพิมพ์ก็ต้องไปแหละ ไม่งั้นจะอยู่กับใครล่ะจ๊ะ” หลังจากที่ได้คำตอบจากบุตรสาวแล้ว คุณภคพลจึงหันมาคุยกับชายหนุ่มต่อ “อาร์ตล่ะ เป็นยังไง ปีนี้จะจบแล้วสินะ คิดหรือยังว่าจะทำอะไรต่อ”... +++++++++++++++++++++++++++++++ คืนนั้น หลังจากที่อาร์ตได้ฟังการสนทนาระหว่างพ่อลูกบนโต๊ะอาหาร พอได้รับรู้ว่าบ้านนี้ตัดสินใจจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกันหมด ชายหนุ่มก็อดที่จะรู้สึกโหวงๆ เหมือนใจหายไม่ได้ ถ้ายัยตัวเล็กไปแล้ว จะมีใครมาคอยกวนประสาทเขาล่ะ เขาคงจะต้องคิดถึงน้องสาวคนนี้มากแน่ๆ แล้วหล่อนจะคิดถึงเขาบ้างหรือเปล่านะ เอ๊ะ แล้วยายจอมยุ่งจะมาคิดถึงเขาทำไม ช่วงแรกๆ ที่ไปเธอก็คงจะเหงา ไม่มีคนมาคอยให้กวนใจ แต่ไม่กี่เดือนหล่อนก็จะได้เจอกับเพื่อนใหม่ๆ แล้วก็คงจะลืมเขาไปเสียเลยด้วยซ้ำ คิดแล้วก็อดที่จะหวั่นไหวในใจไม่ได้ แต่ทำไมเขาต้องมารู้สึกอย่างนี้ด้วยล่ะ หนูพิมพ์ ก็แค่เด็กผู้หญิงข้างบ้านคนนึงที่สนิทกันก็เท่านั้นเอง +++++++++++++++++++++++++++++++ “แม่จ๋า เราจะไปอยู่ที่โน่นกับพ่อจริงๆ เหรอ” ภัทราเอ่ยปากถามแม่ของเธอ สีหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดกับอะไรบางอย่าง “ทำไมล่ะ หนูพิมพ์ไม่อยากไปเหรอลูก” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกสาวด้วยความสงสัยระคนห่วงใย จากที่เห็นแววตาของลูกสาวเธอในตอนนี้ “ก็ไม่ได้ไม่อยากไปนะจ๊ะ” เธอยิ้มตอบกลับไป “หนูพิมพ์อยากอยู่กับพ่อกับแม่ทุกวัน ไม่อยากที่จะต้องมาคอยนับวันรอว่าเมื่อไหร่พ่อถึงจะกลับบ้าน แต่ก็อดใจหายไม่ได้น่ะ อยู่บ้านนี้มาตั้งแต่เกิด พอพ่อบอกว่าจะย้ายก็เลยรู้สึกแปลกๆ” ถึงแม้ว่าจะตอบไปอย่างนั้น แต่ลึกๆ แล้วหนูพิมพ์กลับกลัวว่าถ้าเธอไปแล้ว พี่อาร์ตจะลืมเธอ ไม่คิดถึงเธอ แต่เค้าคงจะดีใจมากกว่าสินะ ที่จะได้ไม่ต้องปวดหัวเวลาที่เธอคอยกวนใจ เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้วก็อดที่จะน้อยใจหน่อยๆ ไม่ได้ แต่ทำไม เธอจะต้องน้อยใจด้วยล่ะ . พี่อาร์ต เค้าก็แค่พี่ชายข้างบ้านคนนึงที่สนิทกันก็เท่านั้นเอง เมื่อเป็นเช่นนี้ คนตัวเล็กก็ได้แต่พูดปลอบใจตัวเอง “อีกตั้งเกือบปี กว่าหนูพิมพ์จะเรียนจบ ไม่รู้จะกลุ้มใจเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ไปทำไมเนอะ” ++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 22:11:03 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 18:41:43 จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 16 ส.ค. 48 16:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อค่ะ *************************** หลังจากอาหารมื้อเย็นวันนั้นแล้ว อาร์ตก็ยังไม่ได้เจอกับหนูพิมพ์ตัวแสบ อย่างเป็นกิจจะลักษณะสักที นอกจากว่าจะได้ยินเสียงแจ๋วๆ เรียกหาป้าออมแม่ของเขาบ้าง หรือถ้าเจอหน้ากัน ก็ทักกันไม่กี่คำก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าสวนไปขลุกอยู่กับพ่อของหล่อนบ้าง แต่แปลกนะ ทำไมช่วงนี้ชายหนุ่มถึงได้รู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างประหลาด ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เวลาที่พ่อของหล่อนกลับบ้านมา  เหตุการณ์ก็เป็นอย่างนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว จนเมื่ออาทิตย์นึงผ่านไป หลังจากที่คุณภคพลกลับไปแล้ว . ทุกอย่างระหว่างอาร์ตกับหนูพิมพ์ ก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติเหมือนดังเช่นที่เป็นมา จะมีผิดปกติก็ที่ตัวชายหนุ่มเองนี่แหละ ที่บางครั้งก็ดูเหมือนจะอารมณ์เสียใส่หนูพิมพ์อย่างไม่มีเหตุผล เขาคิดว่าตัวเองคงจะเครียดกับโปรเจ็คมากเกินไป จนทำให้หงุดหงิดโมโหง่ายไปหน่อย แต่ถ้าพอไปง้อหนูพิมพ์สักนิด เธอก็หายงอนแล้วกลับมาคุยเล่นกับเขาเหมือนเดิม “พี่อาร์ต รู้สึกมั้ยว่าเดี๋ยวนี้ตัวเองหงุดหงิดง่ายไปหน่อยนะ อายุก็ยังไม่แก่เท่าไหร่ จะว่าเข้าวัยทองก็คงไม่ใช่ เอ๊ะหรือว่าใช่" คนตัวเล็กเริ่มก่อสงครามประสาทกับคนตัวโตอีกแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับว่าใช่จริงๆ น่ะแหละ เฮ้ย ไม่ใช่เข้าวัยทอง แค่ยอมรับว่าหงุดหงิดง่ายต่างหาก แต่ตอนนี้เขาก็พยายามปรับปรุงตัวอยู่นะ “อืม หนูพิมพ์โกรธเหรอ พี่ขอโทษแล้วกันนะ พอดีช่วงนี้พี่เครียดๆ เรื่องโปรเจ็คนิดหน่อยน่ะ” พี่อาร์ตเอ่ยปากแก้ตัวกับเด็กสาว หลังจากที่เพ่งพิศพิจารณา มองซ้ายมองขวา บนใบหน้าของคนตัวใหญ่ อยู่หลายรอบ ภัทราก็ต้องยอมรับว่าหน้าเขาเครียดจริงๆ ด้วย เริ่มจะเห็นรอยตีนกาโผล่ขึ้นมาหน่อยๆ เสียด้วยซ้ำ พี่อาร์ตของเธอคงจะเครียดเรื่องเรียนจริงๆ คนอะไรขยันตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอม เอ๊ะ หรือพี่อาร์ตจะแก้ตัว เพราะไม่อยากให้เธอน้อยใจ แต่จะเป็นเพราะเธอที่แกล้งเขามากเกินไปหรือเปล่า คิดได้ดังนั้นภัทราก็ต้องเอ่ยปากถามเขาเพื่อความสบายใจของตัวเอง “พี่อาร์ตโกรธอะไรหนูพิมพ์หรือเปล่า เห็นกับคนอื่นก็ดูปกติดีหนิ แต่พอมาคุยกับหนูพิมพ์ได้ไม่ทันไร ก็ชอบทำหน้ายักษ์ใส่ทุกทีเลย” “พี่เป็นอย่างนั้นเหรอ” คนที่ถูกกล่าวหาว่าหน้ายักษ์ลูบหน้าตัวเอง “พี่ว่าหนูพิมพ์คิดมากไปมั้ง พี่จะเครียดใส่หนูพิมพ์ทำไมละฮึ” ใช่สินะ เขาจะเครียดใส่เธอทำไม ไม่เห็นมีอะไรให้เธอต้องคิดมากเสียหน่อย แต่ภัทราคงลืมสังเกตไปอีกอย่างว่า เขาเริ่มมีอาการแปลกๆ แบบนี้ตั้งแต่ที่รู้ว่า เธอจะต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่ต่างประเทศแล้ว “อ๊ะ งั้นพี่อาร์ตต้องสัญญากับหนูพิมพ์ก่อนนะว่า จะไม่หงุดหงิดใส่หนูพิมพ์อีก” หนูพิมพ์พูดพลางส่งรอยยิ้มสดใสให้เขาแล้วยื่นนิ้วก้อยให้คนตัวใหญ่กว่าเกี่ยวก้อยสัญญา ยามเมื่อนิ้วของทั้งสองเกี่ยวกระหวัด ก็เหมือนกับสร้างเส้นใยบางๆ มาผูกมัดมือของทั้งสองเอาไว้ เพียงแค่เพราะรอยยิ้มบริสุทธิ์สดใสที่เธอส่งมาให้ พลอยทำให้หัวใจของชายหนุ่มพองโตแทบปริล้นออกมาจากอก ทำไมคราวนี้พอเขาได้เห็นรอยยิ้ม ได้สัมผัสมือเล็กๆ ของเธอแล้วกลับได้รับรู้ถึงความรู้สึกแปลกๆ คล้ายกับมี ’กระแส’ อะไรบางอย่างแล่นพล่านเข้าไปถึงหัวใจ ราวกับมีสายน้ำเย็นชื่นใจมารินรดให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวกับพองฟูขึ้นมาได้ ทั้งๆ ที่ปกติเขาก็จูงมือน้อยๆ นี้ พาไปไหนต่อไหนมาตลอด ทำไมเขากลับเพิ่งจะมารู้สึกแปลกๆ กับหนูพิมพ์ในตอนนี้ แล้วเธอจะรู้สึกเหมือนกับเขาในตอนนี้หรือเปล่านะ .. หรือว่า . เขาจะ ’รักเธอ’ หัวใจถึงร่ำร้อง จนไม่อยากจะสูญเสียเธอไป ‘ไม่’ มันเป็นไปไม่ได้หรอก อาร์ตต้องรีบปฏิเสธความรู้สึกลึกในหัวใจของตัวเอง หนูพิมพ์ดูยังไงก็เป็น ’เด็กซน’ ในสายตาของเขาอยู่วันยังค่ำ คงเป็นอาการของคนเคยคุ้นทั่วไปที่มีความห่วงหาอาทรกัน แล้วรู้สึกโหยหา เมื่อจะต้องแยกจากกันไป มันก็น่าจะ ‘เป็นเรื่องปกติ’ ที่จะรู้สึกกันได้ แต่ทำไมนะ เมื่อเขาเริ่มรู้ว่าจะต้องนับเวลาถอยหลัง นับวัน ที่จะไม่ได้มีหนูพิมพ์เหมือนดังเช่นเดิม เขาถึงรู้สึกราวกับว่าส่วนหนึ่งของชีวิตจะต้องขาดหาย . ช่างเถอะ อีกนานกว่าที่เธอจะไกลห่างจากเขาไปไม่ใช่หรือ ทำไมเขาต้องทำราวกับว่าเธอจะจากเขาไปวันนี้พรุ่งนี้ ก็ไม่รู้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จบบทแล้วค่า แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 22:05:55 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 18:44:00 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 18:43:17 จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 16 ส.ค. 48 16:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาอ่านแล้วค่ะ..^^ แหะๆๆ มีข้อเสนอแนะมาฝากอีกแย้ววววๆ คุณชมใช้ คำว่า 'เขา' แทนพระเอกเกินไปนะค่ะ คือๆๆ พิณพลอยหมายถึงเวลาเราขึ้นบทใหม่ ประโยคใหม่ หรือย่อหน้าใหม่ ควรจะขึ้นต้นด้วยชื่อของตัวละครที่เรากล่าวถึงไงค่ะ  แล้วหลังจากนั้นเราก็ใช้ สรรพนาม ใช้เรียกแทนตัวละครนั้นๆ คุณชมขึ้นต้นบทใหม่มาก็เป็น 'เขา' บางครั้งคนอ่านเราก็ไม่รู้ว่า 'เขา'ไหน คุณชมกำลังกล่าวถึงใคร?? อะไรประมาณนี้ เดี๋ยวๆๆ พิณพลอยจะยกตัวอย่างให้อีกนะค่ะ .... ขึ้นต้นบทที่3 1.กิจวัตรประจำวันในช่วงปิดเทอมใหญ่คราวนี้ของเด็กสาว นอกจากการวิ่งตะลอนในสวน พายเรือเก็บผักกระเฉดในคลอง รวมถึงการมาตะโกนโหวกเหวกหน้าบ้านเขาเพื่อชวนไปโน่นไปนี่แล้ว ยังจะต้องเจียดเวลามาให้เขาติวหนังสือให้อีกด้วย มาเป็น----> กิจวัตรประจำวันในช่วงปิดเทอมใหญ่คราวนี้ของเด็กสาว นอกจากการวิ่งตะลอนในสวน พายเรือเก็บผักกระเฉดในคลอง รวมถึงการมาตะโกนโหวกเหวกหน้าบ้าน ของอาร์ต เพื่อชวนไปโน่นไปนี่แล้ว ยังจะต้องเจียดเวลามาให้เขาติวหนังสือให้อีกด้วย 2.เปิดเทอมนี้ภัทราก็จะขึ้นเรียนชั้นม.6 แล้ว ทำให้ช่วงนี้ดีกรีความกวนประสาทของหล่อนลดลงไปมาก เนื่องจากต้องคอยเอาใจติวเตอร์อย่างเขาซะก่อน มาเป็น---> เปิดเทอมนี้ภัทราก็จะขึ้นเรียนชั้นม.6 แล้ว ทำให้ช่วงนี้ดีกรีความกวนประสาทของหล่อนลดลงไปมาก เนื่องจากต้องคอยเอาใจติวเตอร์อย่าง อาร์ต ซะก่อน อันที่จริงเพื่อนๆ ของหล่อนก็ชวนไปเรียนพิเศษอยู่เหมือนกัน แต่ก็ต้องปฏิเสธไป ด้วยเหตุที่ว่าบ้านอยู่ไกลกว่าคนอื่น การเดินทางไปยังแหล่งโรงเรียนติวที่อยู่ใจกลางเมืองออกจะลำบากไปสักหน่อย หรือถ้าจะพูดง่ายๆ ก็คือขี้เกียจเดินทางไกลๆ โดยไม่จำเป็นนั่นเอง เป็นเหตุให้หล่อนต้องมาพึ่งพาติวเตอร์ที่ ’จำเป็นกว่า’ อย่างเขานี่แหละ 3.แต่วันนี้เด็กเปียวิ่งหางเปียชี้ หน้าเริ่ด มาบอกเขาแต่เช้าว่า ของดติวชั่วคราวอาทิตย์นึง เนื่องจากพ่อของเธอจะกลับบ้านมาวันนี้ คงอยากจะอยู่กับพ่อให้หายคิดถึงซะมากกว่า ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้มีเวลาหาข้อมูลเตรียมทำโปรเจ็คจบของเขาซะด้วยเลย มาเป็น--->แต่วันนี้เด็กเปียวิ่งหางเปียชี้ หน้าเริ่ด มาบอก อาร์ต แต่เช้าว่า ของดติวชั่วคราวอาทิตย์นึง เนื่องจากพ่อของเธอจะกลับบ้านมาวันนี้ คงอยากจะอยู่กับพ่อให้หายคิดถึงซะมากกว่า ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้มีเวลาหาข้อมูลเตรียมทำโปรเจ็คจบของเขาซะด้วยเลย... อะไรประมาณนี้ เป็นต้นน่ะค่ะ ^^ แห่ๆๆๆๆๆ เท่าที่พิณพลอยรู้สึกนะค่ ไม่รู้ว่า นักอ่าน นักเขียนคนอื่น จะคิดหรือรู้สึกเหมือนกันรึเปล่านา??... แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:26:47 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:22:12 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:18:48 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:13:04 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:10:40 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:07:24 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:03:36 จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 16 ส.ค. 48 16:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รับทราบค่า ว่าแล้วก็แก้ซะเลย ******************* โฮ๊ะๆๆ หลังจากอ่านทวนไปทวนมา ถึงรู้ว่าตัวเองลืมอะไรไป สำแดงความโก๊ะของตัวเองอีกระลอก นางเอกมีทั้งชื่อจริงและชื่อเล่นพร้อมเสร็จแล้ว แต่พระเอกทำไมมีแต่ชื่อเล่น หรือว่าจะมีหรือไม่ต้องมีก็ได้ดีหนอ จะเอายังไงดีเนี่ย ********************************** แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 18:19:12 แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 17:16:54 จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 16 ส.ค. 48 16:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณพิณพลอยขี้โกงอะ แหมๆ มาจองที่ก่อนด้วย แทนที่เราจะได้เจิมคนแรก เริ่มรู้ใจตัวเองกันแล้วสินะคะ อิอิ แต่แอบท้วงนิดนึงค่ะว่าถ้าลงติดๆกันทุกวัน อาจจะทำให้คนที่ไม่ค่อยว่าง อ่านไม่ทัน ทำให้ต้องเลิกอ่านไปเลยนะคะ เพราะว่าตอนนี้นิยายบนถนนฯก็เยอะแยะเลยอะค่ะ บางคนอ่านหลายๆเรื่อง แล้วต้องทำงานไปด้วย อาจจะไม่มีเวลาตามเก็บหมดนะคะ ส่วนเรา จริงๆก็ไม่ได้ว่างหรอกค่ะ แต่ชอบทำตัวเหมือนคนว่างงาน 55 ก็จะมาพยามตามเก็บให้ได้ค่ะ (จริงๆนิยายเราลงทุก4-5วัน เรายังว่าถี่เลยนะคะนั่น) ว่าแต่จะพาคนอ่านไปเที่ยวอเมริการึเปล่าคะคุณชม?? จากคุณ : I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) - [ 16 ส.ค. 48 16:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต่อจากนี้ไป ไม่มีให้ถี่แล้วค่ะ มี project เข้ามาแล้ว แถมของในสต๊อกก็หมดแล้วด้วย ช่วงก่อนหน้านี้ ว่างงานมากก จนถึงขึ้นฟุ้งซ่าน เลยมาขีดๆ เขียนๆ แก้เครียด อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ แต่ไปๆ มาๆ ดันเครียดกว่าเขียนโปรแกรมอีก -__-" จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 16 ส.ค. 48 17:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องนี้น่ารักดีคับ อ่านแล้วเหมือนเห็นตัวเองเมื่อปีก่อนนี้เลย กับคำสัญญาว่าจะไม่ลืมกัน จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 16 ส.ค. 48 17:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชื่อจริง ชื่อเล่นพระเอก เป็นอีกจุดหนึ่งที่พิณพลอยจะบอกเหมือนกันค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แล้วแต่ จขกท. ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หลังจากกลับมาอ่านตอนแก้ เสร็จแล้ว... อื่มมมม สำนวนลื่นขึ้นค่ะ ^^  พระเอกเนี่ย ท่าจะ รักนู๋พิมม์ ซะแย้ววว เฮ่อๆๆ เด๋วก็คงจะกลับมาพบเจอกันอีก พ่ออาร์ตไม่ต้องเศร้ามาก แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 48 19:00:31 จากคุณ : พิณพลอย (meanjaa) - [ 16 ส.ค. 48 18:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อะจึ๊ย จะต้องจากกันจริงๆ เหรอเนี่ยครับ ขำตรงวัยทอง หนูพิมพ์นะก็ช่างคิด เอิ๊ก ชอบการสะกดคำของคุณชมสิจ๊ะครับ ถูกต้องบรรจงดีมาก คงจะตรวจตราละเอียดก่อนแปะ มีเจอที่พลั้งมือสองสามแห่งครับ อุ้ย ไม่ต้องทำอะไรแล้วคะ - อุ๊ย ค่ะ อาร์ตหล่ะ - ล่ะ ให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวกับพองฟู่ - กลับพองฟู (หรือเปล่าเอ่ย) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 16 ส.ค. 48 18:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เราอ่านเร็วค่ะ อ่านทันหุๆ ทำงานไป อ่านไป ฮ่าๆ จากคุณ : xyz (xyzjung) - [ 16 ส.ค. 48 20:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เออ ช่าย พระเอกไม่มีชื่อจริง จริงๆด้วย เพิ่งสังเกตุ ให้พระเอกตามไปทำงานที่อเมริกาไปเล้ย.. จากคุณ : Bangkokian - [ 16 ส.ค. 48 21:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาอ่านค่ะ จากคุณ : scottie - [ 16 ส.ค. 48 21:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โถ จะต้องจากกันซะแระ จากคุณ : nongwin - [ 16 ส.ค. 48 23:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อิอิ มีเวลาไม่นาน อาร์ตจะทำยังไงน้า จากคุณ : TSURUGI - [ 17 ส.ค. 48 17:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เนื่อเรื่องน่ารักดีครับ พระเอกกะนางเอกมารู้หัวใจตัวเองก็ตอนที่จะต้องจากกัน... จากคุณ : goalclub - [ 17 ส.ค. 48 17:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 17 ส.ค. 48 18:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านมาสามตอนแล้วค่ะ และก็ได้ข้อสรุปว่า เรื่องมันสั้นไปนะคะ น่าจะเขียนต่อตอนให้ยาวกว่านี้สักหน่อย จะได้อ่านได้น้ำได้เนื้อหน่อย นี่เหมือนกับอ่านแค่ตอนครึ่งเอง มันสั๊น ๆ อ่ะค่ะ จากคุณ : (liz) - [ 18 ส.ค. 48 01:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แต่ละตอน สั้นไปนิด เพิ่มอีกนิด ดีสุดๆๆ แหะแหะแหะ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 20 ส.ค. 48 04:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาให้กำลังใจคนเขียนค่ะ ค่อยๆ ปรับปรุงไปนะคะ เพราะเนื้อเรื่องดูใสๆ น่ารักดีอยู่แล้วค่ะ จากคุณ : รียา - [ 21 ส.ค. 48 01:21:16 A:203.172.104.253 X: TicketID:103817 ]