เรื่องจริงที่ขำกว่าเรื่องสั้นหรรษา
ผมเขียนเรื่อง ผู้บำเพ็ญประโยชน์ ซึ่งมีความยาวสองหน้ากว่า
ในหนึ่งหน้ามีความจุประมาณสามสิบเอ็ดบรรทัด
เรื่องนี้จึงมีความยาวประมาณ เกือบเก้าสิบบรรทัด
เมื่อผมเอาไปแปะในกระทู้ที่ผมเปิดขึ้นในถนนนักเขียน ก็ได้รับคำทักท้วงว่ามีคำไม่สุภาพอยู่
ผมพยายามอ่านทานอีกหลายเที่ยว ก็ไม่พบว่ามีคำไหนที่ไม่สุภาพ
เพราะผมไม่ได้ตั้งใจจะเขียนคำหยาบเลย
ผมจึงตัดออกเสียครึ่งหนึ่ง ครึ่งแรกนั้นก็ผ่านไปด้วยดี
ผมก็กลับมาตรวจทานครึ่งหลังอีกหลายเที่ยว แล้วก็แปะลงไปทั้งท่อนก็ถูกท้วงว่ามีคำไม่สุภาพอยู่ในท่อนนี้
ผมจึงลบออกทีละบรรทัด จากข้างล่างขึ้นมา ก็ไม่ผ่านทุกครั้ง
ตอนที่ผมตรวจทานครั้งหลังสุด ก็สงสัยว่าอาจจะเขียนผิดโดยไม่ได้ตั้งใจก็ได้ จึงอ่านทีละคำอย่างช้า ๆ จนถึงข้อความสองย่อหน้าที่เหลือว่า
.............. ยังมีอีกคนหนึ่งซึ่งหนุ่มกว่ามาก ชาวบ้านเรียกว่า นายด้อง หรืออาจมีคำนำหน้าเป็นอย่างอื่นก็ได้ รายนี้ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้สังคมเลย ดีแต่เที่ยวเดินชี้หน้าว่าคนโน้นคนนี้ ด้วยภาษาและประโยคที่ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร
ด้วยหน้าตาที่รกครึ้มไปด้วยหนวดเครา และผมที่ยาวยุ่งเหยิงรุงรัง กับท่าทางที่.......และน้ำเสียงที่ดุดัน ทำให้คนที่ไม่คุ้นเคยต้องสะดุ้งอยู่บ่อย ๆ แต่ถ้าตั้งใจฟังเข้าจริง ก็ไม่รู้ว่าเขาตวาดเอาด้วยเรื่องอะไร และถ้าเป็นผู้หญิงสาว ๆ ผ่านมา เขาก็จะแสดงท่าทางขึงขังให้น่ากลัวยิ่งขึ้น ทำให้แตกหนีไปคนละทาง แต่ก็เช่นเดียวกัน ชาวบ้านเห็นเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่สมควรจะต้องเสียเวลาให้ความสนใจเท่าไรนัก .................
ผมสนใจประโยคที่ว่า
..........และถ้าเป็นผู้หญิงสาว ๆ ผ่านมา เขาก็จะแสดงท่าทางขึงขังให้น่ากลัวยิ่งขึ้น ทำให้แตกหนีไปคนละทาง............
ผมกลัวคำว่า หนี จะวางสระอีผิดที่ แต่ก็ปรากฏว่าถูกที่ถูกทางดีแล้ว ถ้างั้นจะมีคำไหนที่ไม่สุภาพ
ผมจึงลบตั้งแต่บรรทัดล่างขึ้นไปทีละบรรทัด แล้วก็กด Preview ก็ยังคงถูกท้วงทุกครั้งจนอ่อนใจ
ลบจนหมดย่อหน้าหลัง จึงได้ผ่าน
แล้วผมจะทำอย่างไรให้ผ่านทั้งหมด
ถ้ารู้ว่าคำไหนที่ไม่ผ่าน ผมจะได้แก้เสียใหม่
ผมจึงลบย่อหน้าแรกเสีย เริ่มต้นใหม่ ตั้งแต่
.........ด้วยหน้าตาที่รกครึ้มไปด้วยหนวดเครา และผมยาวที่ยุ่งเหยิงรุงรังกับท่าทางที่......
ผมจึงพบคำที่ต้องห้ามด้วยความงงงัน และด้วยความที่ไม่แน่ใจว่าคำนี้น่ะหรือ ที่ถูกเซ็นเซ่อร์ จึงเอาคำเดียวนั้นแปะลงไป
ผลปรากฏว่าคำนี้แหละที่ต้องห้าม
ผมจึงเขียนแก้ไขใหม่ไม่ใช้คำเดิม ก็ได้ลงเป็นที่เรียบร้อยให้ได้อ่านกันไปเมื่อวานนี้แล้ว ในช่องความเห็นที่ ๑ นั้นเอง
ผมต้องใช้เวลาหาความผิด และแก้ไขอยู่เป็นเวลากว่าสามสิบนาที จาก ๑๐.๐๓ น. ถึง ๑๐.๔๒ น. โดยเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ เพราะคำนั้นไม่ใช่คำหยาบแต่อย่างใด คอมพิวเตอร์อ่านผิดเองต่างหาก
เมื่อมาถึงตรงนี้ ท่านผู้อ่านพอจะเดาได้ไหมว่า คำนั้นคือคำอะไร ถึงรู้หรือไม่รู้ ผมก็จะบอกให้เดี๋ยวนี้แล้ว
คำนั้นคือคำที่อยู่ในพจนานุกรมฉบับนักเรียน พิมพ์โดยองค์การค้าของคุรุสภา เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๑ หน้า ๒๑๘ ตัวอักษร ถ.ถุง คำที่ ๑๐
ซึ่งมีความหมายว่า ว.ลักษณะหน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม. หน้าตาน่ากลัว.
ซึ่งเขียนอย่างนี้
ถอถุง- มอม้า-สระอึ- งองู- ทอทหาร-สระอึ-งองู
(ผมเขียนถูกแล้วก็ไม่ผ่านอีกตามเคย)
เวลาเขียนคำแรก ถอถุง จะต้องอยู่ติดกับ มอม้า ใส่สระ อึ บนมอม้า แล้วสะกดด้วย งองู
แต่เครื่องเซ็นเซ่อ แยก มอม้า สระอึ งองู ออกจาก ถอถุง จึงเป็นคำไม่สุภาพ จนได้
อนิจจัง................อนิจจา.
.................................ฮา....................................
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
17 ส.ค. 48 06:48:09
]
เรื่องจริงที่ขำกว่าเรื่องสั้นหรรษา
