ความคิดเห็นที่ 1 “มาอาบน้ำก่อนซิค่ะ” เธอพูดพร้อมลุกขึ้น ‘ โอ้! แม่เจ้า เนี่ยเหรอ แซนด์วิส! ’ ผมได้แต่อุทานอยู่ในใจ พูดอะไรไม่ออก เพราะสายตาผมจ้องอยู่แต่เจ้าผ้าเช็ดตัวที่มันทำท่าจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ ขณะเธอเดินเข้ามาใกล้ และผมต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อนิ้วเรียวเล็กของเธอเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อ ผมรีบตะครุบมือนุ่มของเธอโดยไว “เอ่อ..” “ทำไมล่ะ อย่าบอกเชียวนะ ว่าอาย ” เธอหัวเราะเสียงใสคล้ายเยาะกลายๆ ซึ่ง ผมก็ถือคติว่า    ‘ ลูกผู้ชาย ฆ่าได้ หยามไม่ได้ ’ จึงปล่อยให้เธอถอดเสื้อให้ผมต่อไป ทว่า แค่เสื้อก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่นี่เธอทำท่าว่าจะถอดกางเกงผมด้วยนี่ซิ ปัญหา ก็ตั้งแต่โตมาเป็นหนุ่ม ผมยังไม่เคยมีใครมาถอดเสื้อผ้าให้เลยนี่นา ผมจึงยึดมือที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวซิปกางเกงไว้แน่นเชียวล่ะ “เอ่อ คือ ผม..” ฉันมองผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ค่อยจะอยากเชื่อเท่าไรนัก ว่าเขาจะอาย  แต่ดูจากใบหน้าที่แดงเรื่อจนถึงโคนผมกับมือใหญ่ที่กุมมือฉันไว้มั่น มันกำลังสั่นจนสัมผัสได้ ฉันอมยิ้ม ไม่น่าเชื่อว่ารูปร่าง หน้าตาอย่างเขาจะอ่อนเดียงสากับเรื่องแบบนี้ “ก็ได้ งั้นฉันออกไปเอาของก่อน” ฉันหาข้ออ้างเพื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมถอนหายใจเฮือก เมื่อร่างเธอลับหายไปจากห้องน้ำ จากนั้น จึงถอดกางเกงและลงไปนั่งแช่ในอ่างอาบน้ำอุ่นที่ผสมเกลือหอมไว้ด้วย กลิ่นของมันชวนให้ผมรู้สึกแปลกๆยังไงชอบกล พลางคิดว่า ‘ เธอ ’ คือของขวัญจากเพื่อนผมให้เหรอ ถ้าอย่างนั้น ผมหิ้วเธอกลับบ้านที่เพชรบูรณ์ได้มั๊ย ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ ก็เธอเป็นของขวัญของผมแล้วนี่ ผมก็ไม่อยากให้ใครมาแกะกล่องของขวัญชิ้นนี้อีก ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย และเผลอสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อมือนุ่มๆของเธอเอื้อมมาบีบนวดบริเวณหัวไหล่ผมจากทางด้านหลัง เธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่! “ไม่เคยถูกนวดเหรอ” ฉันถามขณะนวดกล้ามเนื้อให้เขาผ่อนคลาย เพราะรู้สึกว่าเขายังเกร็งๆ เหมือนกลัวฉันอยู่เลย และเห็นเขาเพียงแค่ส่ายหน้าเท่านั้น ไม่กล้าหันมาทางฉัน แต่ฉันก็รู้ว่าเขากำลังอายแล้วก็ตื่นเต้นมากด้วย เพราะเห็นว่าหูเขายังแดงอยู่เลย และคิดว่าใบหน้าขาวเข้มของเขาก็คงแดงไม่แพ้กัน 10ปีมานี่ ฉันไม่เคยเจอผู้ชายน่ารักแบบนี้เลย แบบนี้ต้องบริการกันให้เต็มที่ซะหน่อย เป็นการส่งท้ายอำลาอาชีพอันเส็งเครงนี้ “ตอนนี้คุณยังเรียนอยู่หรือเปล่าคะ” ฉันเริ่มถามเพื่อให้เขาผ่อนคลาย “ครับ..ผม..ผมเป็นนักศึกษาแพทย์” “ว้าว ว่าที่คุณหมอรึเนี่ย แล้วเหลืออีกกี่ปีถึงจะเป็นนายแพทย์เต็มตัวล่ะ” “สองปีครับ” “สอง ปีเหรอ ก็อีกแป๊บเดียวนะซิ  ถ้างั้นตอนนี้อายุคุณก็ราวๆยี่สิบเอ็ด ยี่สิบสองน่ะซิ” “ยี่สิบเอ็ด ครับ” ผมตอบแล้วก็นึกอยากถามเธอกลับไปบ้าง แต่ก็ไม่กล้า เพราะรู้ดีว่า เรื่องอายุเป็นคำถามต้องห้ามสำหรับผู้หญิง แต่คิดว่าเธอคงแก่กว่าผมไม่กี่ปีหรอกมั้ง ‘ ยี่สิบเอ็ดเหรอ เขาอ่อนกว่าฉันตั้งแปดปีแน่ะ ’ ฉันคิดพลางนวดต้นขอเขาไปเรื่อยๆพร้อมชวนคุยไม่หยุด และเขาจะลดอาการเกร็งไปมากแล้วทีเดียว สายตาฉันเริ่มสำรวจเนื้อตัวที่ขาวสะอาดแต่ก็ไม่ได้นุ่มเนียนเหมือนผิวผู้หญิง รูปร่างเพรียวสมส่วนตามมาตรฐานผู้ชายไทยทั่วไป ร่างกายดูไม่ได้ผอมแห้งเหมือนตอนใส่เสื้อผ้าเลย เพราะตามช่วงแขนช่วงไหล่และแผงอกเขามีมัดกล้ามแข็งแรง ตลอดจนช่วงท้องที่แน่นตึง  ซึ่งท่อนล่างจมอยู่ใต้น้ำแต่ยังคงมองเห็นเงารางๆ แต่ส่วนสำคัญถูกบดบังจากสายตาซุกซนของฉันด้วยท่อนแขนทั้งสองข้างของเขาที่พาดไขว้อยู่บนหน้าขา ขณะนี้ ฉันยอมรับกับตัวเองเป็นครั้งแรกว่า อยากเห็นและรู้จักเรือนร่างของผู้ชาย ได้เวลาสำรวจร่างกายกันแล้วมั้ง! ผมเหลียวหลังไปมองอย่างสงสัย เมื่อเธอผละมือไปจากไหล่และเงียบไป ผมเห็นเธอลุกขึ้นยืนและเดินมาหยุดตรงหน้า มองผมด้วยสายตาแปลกๆ แต่ไม่พูดอะไรออกมา พลัน! หัวใจผมแทบวาย เกิดอาการช็อครุนแรงกว่าครั้งแรกที่เห็นเธอนั่งบนขอบอ่างในครั้งแรกซักสิบเท่าได้มั้ง เมื่อเธอปลดผ้าเช็ดตัวลงไปกองกับพื้น อวดอะไรต่อมิอะไรกระแทกเข้าประสาทตาผมเต็มๆ และก้าวช่วงขาเพรียวสวยมาในอ่างก่อนจะค่อยๆหย่อนเรือนร่างอวบอิ่มเย้ายวนลงตรงหน้าห่างจากตัวผมเพียงช่วงแขนเท่านั้น ผมพยายามบังคับสายตาให้มองแต่ใบหน้าเธอเท่านั้น แต่ ให้ตายเถอะ! ตอนนี้ผมไม่สามารถบังคับอะไรบนร่างกายได้เลย ไอ้สายตาเจ้ากรรมมันก็ดื้อแสนดื้อ จ้องอยู่แต่กับหน้าอกเธอเท่านั้น และจิตใต้สำนึกก็พยายามส่งกระแสเร่งเร้าให้ผมเอื้อมมือไปสัมผัสกับสิ่งเร้าตรงหน้า แต่ผมก็พยายามฝืนสุดฤทธิ์ที่จะไม่ทำอย่างนั้น ทว่า เธอกลับเป็นฝ่ายดึงมือผมไปกดทาบบนหน้าอกของเธอแทน ‘ โอ้ แม่เจ้า! ตอนนี้ผมรู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมากระทันหัน ผมไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลยนะ เพราะวันๆมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านตำราเรียน หรือหมกตัวอยู่แต่ในห้องแล็ปเท่านั้น ผู้หญิงที่เคยๆคบกันมาก็ไม่เคยมีอะไรกัน และพวกเธอก็ทิ้งผมไปทั้งนั้น เพราะผมน่าเบื่อ ’ แต่ขณะนี้ผมกำลังสัมผัสร่างกายของผู้หญิงคนที่ผมแอบชอบอยู่ และเธอกำลังเริ่มรุกรานความเป็นตัวตนของผม อึ๋ย!!  เธอจูบผม! ปากเธอ ลิ้นเธอ โอ้! มะ..ไม่ไหวแล้ว ขืนผมทนนิ่งอยู่แบบนี้อีกแค่วินาทีเดียว ร่างผมระเบิดแน่! ฉันโอบรอบคอเขาพร้อมๆกับแนบใบหน้าฟังเสียงหัวใจที่เต้นถี่รัวรุนแรง ขณะที่เขาอุ้มฉันออกมาจากห้องน้ำมาวางที่เตียงกว้างและลูบไล้ฉันอย่างถนอม ไม่จาบจ้วงรุนแรงเหมือนคนอื่นที่เห็นฉันเป็นเพียงเครื่องระบายอารมณ์ที่ไม่มีชีวิตจิตใจเท่านั้น ทำไมเขาถึงอ่อนโยนนัก ทำราวกับว่าฉันเป็นสาวพรมจารีย์ที่ควรถนอม ทำไม!? ฉันตั้งคำถามไว้แค่นั้น ไม่อยากจะคิดฝันว่าเขาชอบฉันหรอก ราตรีนี้ยังเยาว์นัก ฉันอยากจะเริงร่ากับความสุขชั่วข้ามคืนนี้ให้มากที่สุด ก่อนทีทุกอย่างจะผ่านไปเหลือเพียงภาพฝันอันเลือนราง ----------------------------------------------------- หลังจากคืนนั้นผ่านไป ผมก็ไปนั่งที่ร้านอาหารนั้น เพื่อที่จะแอบมองเธอเหมือนเดิม และคราวนี้ผมอาจจะหาเรื่องเข้าไปพูดคุยกับเธอบ้าง ก็ตอนนี้ผมมั่นใจว่าเธอไม่มีคนรักแน่นอน อีกอย่าง เธอก็เป็นของขวัญของผมนี่นา! ทว่า ผมรอมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอเลย เธอไปไหน? ผมออกจากร้านด้วยหัวใจห่อเหี่ยว เดินไปตามเส้นทางที่มักจะเห็นเธอเดินไปเป็นประจำ พร้อมสอดส่ายสายตาไปเรื่อยหวังฟลุ๊คเจอเธอแถวๆนี้ก็ได้ ทั้งๆที่ความน่าจะเป็นนั้นเป็นศูนย์หรือติดลบ แต่ผมก็ยังหวัง ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ เฮ้! นั่นเธอนี่ ผมเห็นเธอกำลังเดินออกมาจากร้านขายยาตรงหน้า โอ้ สวรรค์! ผมเดินตามร่างที่รู้ดีว่างดงามมากแค่ไหนด้วยหัวใจพองโต แต่ขณะนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรกับเธอดี จึงได้แต่เดินตามไปก่อน และมองไปที่ถุงพลาสติกสีขาวเล็กๆในมือเธออย่างสงสัยว่า เธอซื้อยาอะไรมาและเห็นว่ามันคือยาชุดที่มีอยู่ประมาณสี่หรือห้าชุด จากรูปร่างและสีของมัน ผมสันนิษฐานว่า มันคือยาแก้ไข้หวัด เธอเดินเหมือนคนไม่ค่อยมีแรงอยู่ครู่เดียวก็ไอโขลกๆ อาการน่าเป็นห่วงแฮะ ฉันกุมคอที่ร้อนผ่าวซึ่งตอนนี้รู้สึกเจ็บร้าวไปหมดแล้ว เนื่องจากการไอหนักติดๆกันตั้งแต่เมื่อคืนฉันรู้สึกหงุดหงิดร่างกายตัวเองชะมัด แค่โดนน้ำฝนนิดๆหน่อยๆก็เดี๊ยงซะแล้ว และไอ้ยาบ้านี้ก็ขมชะมัด แต่ระหว่างให้เลือกกินยาขมๆกับการไปให้หมอเอาเข็มจิ้มล่ะก็ ฉันขอเลือกไอ้ยาขมๆนี่ดีกว่า โอ้ย! แดดก็ร้อน มันทำให้ฉันยิ่งเวียนหัวหนักเข้าไปอีก ฉันรีบก้าวเดินเพื่อจะได้ไปนอนพักบนห้องเร็วๆ แต่แล้วก็ร้องเสียงหลง เมื่อเท้าไปสะดุดอะไรเข้าซักอย่างที่ฉันไม่ทันมอง “ว้าย!!” ฉันหายใจวาบ คิดว่าได้ลงไปนอนวัดพื้นเป็นแน่ แต่ก็เปล่า เพราะมีแขนแข็งแรงของใครบางคนเข้ามาช่วยประคองไว้ และคำถามแสดงความห่วงใยแบบทั่วไป “เป็นอะไรรึเปล่าครับ” แต่คนที่พูดกับฉันที่คิดว่าคงเป็นผู้ชายธรรมดาทั่วๆไปแต่แรก กลับทำให้หัวใจฉันเต้นรุนแรงขึ้นมากระทันหัน จนพูดอะไรไม่ออกเลย เขา! “ดูท่าว่าพี่คงไม่สบายมาก ไปหาหมอรึยังครับ” ผมเรียกเธอว่า ‘ พี่ ’ เธอคงไม่โกรธหรอกนะ เพราะผมไม่อยากเรียกคำที่ฟังดูเหมือนเป็นการเทียบรุ่นกับเธอเลย จากคุณ : มาดาม เค - [ 17 ส.ค. 48 18:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ เอ่อ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก กินยาไม่กี่วันก็หายแล้ว ขอบคุณค่ะ ” ฉันอึกอัก รู้สึกประหม่าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนและรีบเดินจากเขามาทันที แต่เขาก็ยังคงเดินตามและทำท่าเหมือนจะพูดอะไรกับฉัน “เอ่อ ถ้าไม่ไปหาหมอ ให้ผมดูแลพี่นะครับ ” ฉันมองสบดวงตาที่ฉายแววขัดเขินอยู่ชั่วครู่ก็เข้าใจว่า เขาชอบฉัน อาจจะชอบเพราะติดใจก็ได้ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ฉันก็รู้สึกปลื้มไม่น้อย และรีบฉกฉวยความสุขเล็กๆน้อยๆนั้นไว้กับตัวทันที อย่างน้อย เขาก็คงอยู่ใกล้ฉันซักระยะหนึ่งนั่นล่ะ ก่อนที่เขาจะหันไปสนใจผู้หญิงคนอื่นที่ดีพร้อมสำหรับเขา ------------------------------------------------------- หลังจากนั้น เขามาหาฉันแทบทุกวัน พาไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้างตามประสา แต่เขาไม่แตะต้องฉันเลย นอกจากจับมือฉันเท่านั้น เขาสุภาพและให้เกียรติ อย่างไม่น่าเชื่อว่า ผู้หญิงอย่างฉันจะได้รับการปฏิบัติที่แสนวิเศษจากผู้ชายที่เพรียบพร้อม และสูงส่งกว่าฉันมากนัก   อ่า ความรู้สึกนี้ช่างอบอุ่นและสวยงามนัก จนฉันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย ทว่า ความสุขของฉันเกิดขึ้นเพียงวูบเดียวเหมือนสายลมพัดผ่าน เมื่อในวันหนึ่ง มีผู้ชายที่ฉันไม่รู้จัก รูปร่างท่าทางดี มาเคาะประตูห้อง ฉันรู้สึกเหมือนว่าเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ แต่ก็นึกไม่ออก แต่ฉันก็ไม่เสียเวลาคิด เพราะเขาไม่ใช่บุคคลสำคัญ  และอยากรู้ถึงสาเหตุที่เขามาเคาะประตูห้องฉันมากกว่า “ผมเป็นเพื่อนของอาร์ต” ฉันพยักหน้ารับรู้เมื่อเขาบอก และเริ่มหวั่นใจลึกๆในสิ่งที่เขาจะพูดในประโยคต่อไป “ผมขอพูดธุระเลยนะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมอยากให้คุณเลิกยุ่งกับอาร์ตซะ เพื่อนผมยังมีอนาคตที่ดี ผมไม่อยากให้เขามาจมปลักอยู่กับคุณ และดูท่าเขาจะหลงคุณมากซะด้วย ถ้ารู้ว่าเรื่องจะกลับกลายมาเป็นแบบนี้ คืนนั้นผมคงไม่จ่ายเงินให้คุณไปนอนกับเขาหรอก ผมพูดแค่นี้ล่ะ เลิกยุ่งกับเขาซะ เห็นแก่อนาคตของชาติเถอะ” เขาไปแล้ว ไปพร้อมกับความสุขอันน้อยนิดของฉัน ฉันไม่โกรธเขาหรอก ในเมื่อสิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง อาร์ตยังมีอนาคตอีกไกล มีผู้หญิงที่ดีรอเขาอยู่ ส่วนฉัน มันสกปรกเกินไป -------------------------------------------------------- ผมกลับเข้าห้องพักด้วยความรู้สึกเบลอๆ หลังจากที่เพิ่งกลับมาจากการไปหาพี่ปาง เธอพูดตัดขาดกับผม บอกไม่ให้ผมไปหาเธออีก สาเหตุเพราะ รำคาญ ผมทำอะไรให้เธอรำคาญ? ก็ตลอดมา เธอแลดูมีความสุข และหัวเราะกับผมดีนี่นา แล้วทำไมเธอถึงพูดแบบนี้กับผมล่ะ ทำไม? ผมยังคงหมกมุ่นอยู่แต่คำถามนี้จนไม่เป็นอันทำอะไร การเรียนก็เริ่มตก คะแนนผมรูดลงเป็นแนวดิ่ง ทั้งๆที่ผมก็พยายามแล้ว แต่ไม่มีอะไรเข้าหัวเลย พวกเพื่อนๆผมก็หลบเลี่ยงไม่คุยด้วย เพราะไม่มีอารมณ์จะพูดกับใครทั้งนั้น ขืนปล่อยไปแบบนี้ ผมอาจโดนรีไทล์ได้ พ่อแม่ผมต้องเสียใจแล้วก็ผิดหวังในตัวผมมากแน่ๆ ผมคิดทบทวนในเรื่องการเรียน ในที่สุด ก็ตัดสินใจว่าจะดรอปไว้ชั่วคราว เพื่อกลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ให้เป็นปรกติก่อน แล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงเพียงคนเดียว จะมีอิทธิพลกับผมถึงเพียงนี้ แต่ก่อนไป ผมอยากเจอพี่ปางอีกครั้ง ถึงแม้ว่า เธออาจจะโกรธและไล่ผมอย่างไม่ใยดีก็ตาม ผมแวะดื่มเหล้าเป็นการย้อมใจ ก่อนที่จะไปหาพี่ปาง กะว่า ถ้าพี่ปางพูดอะไรให้เจ็บปวดอีก ผมจะได้จำไม่ได้ และเพื่อความชัวร์กลัวไม่เมา ผมถือเบียร์ไปอีกกระป๋อง ทั้งเบียร์ทั้งเหล้า ให้มันเข้าไปตีกันจนลืมบ้านเลขที่ไปเลย ------------------------------------------------------- วันนี้ฉันออกไปเดินช็อปปิ้งเกือบทุกห้าง เพราะไม่อยากอยู่ภายในห้องเฉยๆ เพราะจิตใจฉันมักจะคิดถึงแต่อาร์ต หลังจากที่ตัดขาดกับเขาแล้ว ฉันแทบไม่รับรู้ถึงสิ่งรอบข้างเลย มองไปทางไหนก็แลดูน่าเบื่อหน่าย หรือแม้แต่การเดินท่ามกลางผู้คน ฉันก็รู้สึกเงียบเหงา ฉันคิดถึงเขาเหลือเกิน กว่าจะกลับถึงห้องก็ดึกพอสมควร แต่ไม่ได้อะไรติดมือกลับมาเลย นอกจากความอ่อนเพลียเท่านั้น แต่ก็ดี ฉันจะได้หลับ โดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับอีก ฉันชะงักเท้า พร้อมๆกับรู้สึกดีใจจนแทบร้องไห้ เมื่อเห็นร่างของอาร์ตนั่งหลับพิงกับประตูห้องมีกระป๋องเบียร์ล้มเค้เก้อยู่ข้างตัว ฉันรีบเดินเข้าไปใกล้และนั่งลงข้างตัวเขา จึงสัมผัสกับกลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นคละคลุ้งไปหมด แต่ฉันก็ไม่รังเกียจเขาเลย กลับสงสารเขามากกว่า ที่เห็นเขาผอมลงไปตั้งเยอะ หน้าตาก็ดูโทรมจนน่าใจหาย “อาร์ต..” ฉันเรียกเขาเบาๆ อยู่ชั่วครู่ เขาก็เริ่มรู้สึกตัวและปรือตาขึ้นมอง คล้ายไม่แน่ใจ ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดแน่น และสารภาพคำรักออกมา พร้อมทั้งอ้อนวอนอย่าให้ฉันทิ้งเขาไป ‘ เขารักฉัน ’ ฉันนิ่งอึ้งในสิ่งที่ได้ยินอยู่นานทีเดียว แต่ในเวลาต่อมา ฉันต้องตะลึงเมื่อรู้ว่าเขาร้องไห้จากการสั่นสะท้านและเสียงสะอื้นไห้ เขากำลังเมา จึงควบคุมสติไม่ได้ แต่สิ่งที่เขาพูดออกมานั้น ฉันรู้ดีว่า มันคือ ความรู้สึกที่อยู่ในก้นบึ้งของจิตใจเขาจริงๆ ฉันประคองร่างที่เดินแทบไม่เป็นของเขาเข้าห้องและจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เขาอย่างรักใคร่ ในขณะที่เขายังคงพูดไปเรื่อย ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้างและหลับไปในที่สุด  แต่ก่อนที่สติสุดท้ายของเขาจะหลับลง เขายังคงพร่ำออกมาอีกครั้งว่า “ พี่ปาง ผมรักพี่ ” ฉันยิ้มรับทั้งน้ำตา ก่อนจะเอนร่างลงนอนเคียงข้างเขา “ฉันก็รักเธอ ” ฉันกระซิบตอบใกล้ใบหูและกอดเขาไว้แนบอก ฉันไม่รู้ว่าความสุขนี้จะอยู่กับฉันไปนานเท่าไหร่ แต่ฉันก็ไม่สนใจ ขอเพียงได้อยู่กับเขาตอนนี้เท่านั้นพอ เนี่ย! สิ่งที่ฉันทำไปก็เพื่ออนาคตของชาตินะ จบตอน...หัวใจไร้มลทิน จากคุณ : มาดาม เค - [ 17 ส.ค. 48 18:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชอบที่ฉันบรรยาย ดูหวานเศร้าดี :) จากคุณ : scottie - [ 17 ส.ค. 48 21:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แห่ะๆ เป็นปลื้ม วันนี้คุณครูบอกว่าชอบด้วย จากคุณ : มาดาม เค - [ 18 ส.ค. 48 13:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ครับ เพื่ออนาคตของชาติ พี่ปางสู้ๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 18 ส.ค. 48 19:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สู้สุดใจขาดดิ้นอยู่แล้วฮ่ะ...สู้โว้ย!! แล้วคุณพีทล่ะ ทำอะไรเพื่ออนาคตของชาติรึยังค่ะ...อิอิ จากคุณ : มาดาม เค - [ 19 ส.ค. 48 08:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 48 12:04:52 จากคุณ : ระรินใจ - [ 22 ส.ค. 48 12:04:23 ]