ความคิดเห็นที่ 1 วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2548 ตื่นเช้ามาผมยังมึนงงด้วยฤทธิ์ของกามิกาเซสเมื่อคืน และคำพูดของแอนที่กล่าวหาว่าผมเป็น ‘คนขี้ขลาด’ ผมไม่เข้าใจว่าเธอจึงว่าผมเช่นนั้น ผมใช้เวลามากกว่าชั่วโมงเพื่อหาเหตุผล แต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้  จึงได้เก็บความสงสัยไว้ในใจเพื่อถามเธอในวันที่เราเจอกันอีกครั้ง กาแฟดำเข้มเข้มในยามเช้า ช่วยให้สมองตื่นแต่เป็นการตื่นที่ไม่สดชื่นเอาเสียเลย มันช่วยแค่ทำให้ผมมีสติที่จะอยู่กับงานตรงหน้าเท่านั้น แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรจวบจนเที่ยง งานที่ทำก็ไม่คืบหน้าไปกว่าตอนที่เริ่มต้นตอนแรกเลย แต่ผมก็ยังฝืนที่จะนั่งทำต่อโดยไม่ไปทานข้าว จนได้ยินเสียงกั้ง เพื่อนจอมกวนที่หน้าห้อง “สวัสดียามเย็นสหายรัก ไม่ทราบว่าเมื่อคืนเจ้าชาย ตามนางซินเรอเดลล่าทันหรือไม่” “ทัน แถมนางซินยังฝากรองเท้าแก้วไว้ให้ด้วย” “อะไรคือรองเท้าแก้วที่นางฝากไว้ละเจ้าชาย” “คนขี้ขลาด” “ชู เราขี้ขลาดยังไง พูดให้ดีนะไม่อย่างนั้นมีเรื่องกันแน่” “ไอ้บ้า เราไม่ได้ว่านายขี้ขลาดนะกั้ง” “ไม่ว่าได้ไงก็เมื่อกี้ ยังพูดอยู่เลย” “ไม่ช่าย ไม่ช่าย ที่เมื่อกี้พูดว่าคนขี้ขลาด คือคำพูดที่แอนว่าเราก่อนเธอเดินจากเราไป นั้นแหล่ะคือรองเท้าแก้วที่เราหมายถึง เข้าใจยัง” “ไม่รู้นี่หว่า อยู่ดีพูดมาว่า คนขี้ขลาด” “ว่าแต่นายเถอะนอกจากเรื่องเมื่อคืนแล้ว นายสืบรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอได้อีก” “แอนเหรอ เธอเป็น ” “เธอเป็นอะไร” “สมองไม่ค่อยแล่นเลย มันต้องมีอะไรกระตุ้นสักเล็กน้อย” แค่กั้งพูดแค่นี้ผมรู้ทันที ว่ากั้งต้องการที่จะดื่มเหล้าฟรีจากผม ผมพากั้งขึ้นไปชั้นบนสุดของตัวอาคารซึ่งเป็นผับเล็กๆ แต่มีคนมากมายมาใช้บริการพอสมควร เพราะวิวที่นี้ทำให้มองเห็นกรุงเทพเกือบทั่วเมือง ผมเลือกโต๊ะตัวสุดท้ายที่ติดอยู่ริมหน้าต่าง ทันทีที่เราทั้งคู่นั่งลง ผมก็โยนเมนูเครื่องดื่มให้กั้งทันที เพื่อให้กั้งสั่งเครื่องดื่มที่ต้องการ วันนี้กั้งสั่งไวน์แดง ของออสเตรเลีย ซึ่งเป็นไวน์ที่กำลังที่นิยมในนักดื่มไวน์ทั่วไป เนื่องจากรสชาติดีพอใช้ และราคาที่ดูสมเหตุสมผล “กั้ง ไม่ทราบว่านายพอบอกเรื่องของแอนที่นายได้ข้อมูลมาได้หรือยัง” “อย่าพึ่งใจร้อนนา จิบไวน์ไปคุยไปก็ได้ แต่ดื่มไวน์อย่างเดียวมันเสียรสชาติยังไงไม่รู้” “นายจะเอาอะไรอีก” “ไวน์ขาวทานกับปลา ไวน์แดงทานกับอะไร” ผมหยิบเมนูอาหารวางหน้ากั้งอย่างบรรจง และแกล้งกัดฟันดังกรอด กรอด ให้กั้งเห็น  กั้งดูไม่สนใจผมแล้วหันไปสั่งเนื้อลูกวัวย่างสุกแบบมีเดียม กับบริกร  ผมอยากลุกขึ้นกระโดดถีบความเจ้าลีลาของกั้ง แต่ต้อง อดทนเพื่อจะได้ข้อมูลที่ต้องการ และพร้อมพูดกับตัวเองในใจว่า รอบหน้าถ้ากั้งมีเรื่องขอความช่วยเหลือ จะแกล้งโยกไปโยกมาบ้าง แต่หลังจากไวน์จิบแรกผ่านลำคอผม  กั้งก็เริ่มเรื่องของแอนเลยทันที “ชู เท่าที่เรารู้มา แอนเป็นลูกสาวนักดนตรีชื่อดังระดับโลก ชื่อ ..” แค่กั้งเอ่ยชื่อพ่อและแม่ของแอนออกมา ทำให้ผมตกตะลึงไม่นึกว่าเธอจะเป็นลูกสาวคนดังขนาดนี้ และทำให้ผมไม่แปลกใจในความสามารถด้านดนตรีของเธอเลย “ .นอกจากนี้นะ เธอมีหน้าที่คอยจัดงานออกงานในเครือบริษัทที่แก้วอยู่ แต่แก้วก็ไม่รู้ว่าโต๊ะทำงานเธออยู่ไหน จะมาทำงานเมื่อไร หรืองานเธอเป็นยังไง ข้อมูลเหล่านี้ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนกันที่ทำงานอยู่ที่นั้นตั้งหลายปีก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าทุกครั้งที่บริษัทต้องจัดงานประเภทออกบูท เธอก็จะปรากฎตัวออกมาคุมงานทุกอย่างตั้งแต่การทำบูท การจัดวางสินค้า การเลือก พริตตี้  และทุกเรื่องที่เกี่ยวข้อง พอเสร็จเธอก็มารายงานผลการออกบูท” “เท่าที่นายเล่าให้ฟัง เหมือนเธอเป็นพีอาร์บริษัทที่แก้วทำงานอยู่ละซิ ” “เหมือนจะคล้ายยังงั้น แต่เป็นพีอาร์กิตติมศักดิ์ คือแก้วเล่าว่ามีลูกค้าวีไอพี มาทำยุ่มย่ามกับเธอ รู้ไหมเธอทำไง เธออัดหมอนั่นซะน่วมเลย แล้วลูกค้ารายนั้นก็ไม่ซื้อสินค้าจากบริษัทอีก สูญเสียรายได้หลักล้านเลยทีเดียว  ซึ่งถ้านายเป็นเจ้าของบริษัท คงไล่เธอออกแล้วใช่ไหม แต่รู้ไหมเธอไม่เพียงโดนไล่ออก แถมยังถูกปรับเงินเดือนขึ้นในเดือนนั้นด้วย” “เป็นบริษัท ที่น่าทำงานด้วยจัง” “ที่อยากทำงานด้วยเป็นเพราะตัวบริษัท หรือเป็นเพราะตัวคนทำงานกันแน่” ผมยิ้มให้กับคำเย้าแหย่ของกั้ง แต่ยิ้มได้ไม่นานเมื่อผมมองไปด้านหลังกั้ง มีหญิงสาวผมสั้น หน้าขาวใสเหมือนเด็กญี่ปุ่น สวมเสื้อสายเดี่ยวสีชมพู กระโปรงสั้นสีครีม กำลังยิ้มให้ผม ไม่เพียงแค่นั้นพอเธอเห็นผมมองเธอ เธอก็ขยิบตาแล้วชูแก้วชวนผมดื่มกับเธอ  และแน่นอนโดยมารยาทของนักดื่ม ผมต้องยกแก้วตอบเธอ แล้วก็ดื่มหมดแก้ว พอผมก้มลงหยิบขวดไวน์ขึ้นเติมในแก้วผม ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมา ผมก็เห็นเธอกำลังเดินตรงมาที่ผม พร้อมเพื่อนผู้หญิงของเธออีกคนหนึ่งซึ่งสวมชุดไม่ต่างจากเธอมากนัก ทันทีที่พวกเธอมาถึงโต๊ะพวกเรา พวกเธอก็ถือโอกาสนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ แล้วคนที่ชวนผมดื่มก็พูดขึ้นก่อนทันที “สวัสดีค่ะ นั่งกันแค่สองคนไม่เหงาหรือค่ะ” กั้งมองหน้าผม ราวจะถามว่าจะเอายังไงกับผู้หญิงสองคนนี้ ทำให้ผมต้องตอบคำถามเธอ “ก็เหงานิดหน่อยละครับ” “ถ้าอย่างนั้นไปเที่ยวกันไหมคะ” กั้งรีบพูดก่อน ที่ผมกำลังจะปฏิเสธเธอ  “ที่ไหนครับ” “ก็บาร์เล็กๆใต้โรงแรมข้างๆสำนักงานนี้” และผมต้องแปลกใจ เมื่อได้ยินเสียงกั้งปฏิเสธเธอ “ผมคงขอปฏิเสธครับ เพราะผมมีคนที่ผมรักแล้ว ผมไม่อยากทรยศความรักของเธอ” แล้วเธอก็หันมายิ้มให้กับผม พร้อมกับถามแกมบังคับ “คุณคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม” “ผมก็เหมือนเพื่อนผมแหล่ะครับ” “น่าเสียดายนะคะ” เธอไม่เพียงแค่พูดแต่ ยังก้มตัวลงจนเห็นเนินอก “ไม่ลองเปลี่ยนใจหรือค่ะ” เพื่อนเธอที่เงียบมานานก็พูดขึ้น แถมยังยกขานั่งไขว้ห้าง ทำให้เห็นเรียวขาขาวเนียนของเธอ แต่เมื่อมองไปทางกั้งก็พบว่า สีหน้าของกั้งดูสลดลงราวคนแก่ที่สงสาร และเห็นใจในการกระทำของพวกเธอ ก่อนที่จะพูดว่า “พวกคุณจะทำยังไงพวกผมก็คงไม่ไปด้วยหรอกครับ อย่ามาเสียเวลาเปล่าเลย ไปหาคนอื่นเถอะ” “ไม่นึกเลย ว่ามีผู้ชายโง่ๆแบบพวกคุณอยู่ในโลก” ผมไม่แน่ใจว่าเธอคนไหนพูดก่อนได้ยินอีกประโยคว่า “ไม่โง่อย่างเดียว แถมยังอีกบ้าด้วย พวกคุณมันไม่น่าเกิดเป็นผู้ชาย” แล้วเธอทั้งสองก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป ทิ้งให้พวกเราจมอยู่ในความเงียบสักพักใหญ่ ก่อนผมได้ยินหัวเราะของกั้ง “กั้ง นายบ้าหรือไง ที่หัวเราะขึ้นมาแบบนั้น” “เปล่า แต่เราขำยัยสองคนนั้น” “ขำเรื่องอะไร เรื่องที่เขาด่านายเหรอ” “ไอ้บ้า เราไม่ใช่พวกโรคจิตที่ถูกผู้หญิงด่า แล้วดีใจ” “แล้วนายขำเรื่องอะไร” “ขำที่พวกเราทั้งคู่ไม่เอาเขา” “ถามจริงจริงเถอะกั้ง ทำไมนายถึงปฏิเสธเขา ทั้งๆเมื่อก่อนนายตะกรุบทันที” “เพราะว่า เรามั่นใจว่าทั้งคู่เป็นเพียงนกต่อที่มาหลอกพวกเราเท่านั้น” “นายรู้ได้ไงว่าเป็นเพียงนกต่อ” “แววตาใสเป็นประกายขนาดนั้นนะ รวมทั้งเสื้อผ้าที่คุณเธอสวมใส่กัน ล้วนแล้วแต่มียี่ห้อทั้งนั้นไม่ใช่ตัวละห้าเก้าบาทแน่นอน อย่างเสื้อของคนที่นายยกแก้วทักทายกับเขา ก็ไม่ต่ำกว่าตัวละพันหรอก นี้ไม่รวมทั้งเครื่องประดับในตัวที่พวกเธอสวมใส่อีก” “อาจจะเป็นเด็กเสี่ยเลี้ยงก็ได้” “ถ้าใช่ แววตาไม่มีทางเป็นประกายขนาดนั้นหรอก แววตาจะหยาบกระด้าง ดูไร้ชีวิตชีวา” “แล้วพวกเธอจะหลอกพวกเราทำไม” “เราไม่รู้หรอก แต่ไม่อยากเสี่ยง” “นายจะดื่มต่อหรือเปล่า จะได้สั่งอีกขวด” “พอละ แค่นี้เถอะ เพราะรู้สึกมึนละ” แล้วผมและกั้ง ก็แยกย้ายกลับบ้านกันไป              =========จบตอนที่ 3========== จากคุณ : an_an_ant - [ 20 ส.ค. 48 15:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 1   http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3665396/W3665396.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3668937/W3668937.html จากคุณ : an_an_ant - [ 20 ส.ค. 48 15:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาเอาใจช่วยชูต่อค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 20 ส.ค. 48 20:31:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กั้งได้ที ถล่มเพื่อนเลย จากคุณ : scottie - [ 20 ส.ค. 48 20:32:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โธ่ ไอ้เราก็นึกว่ากั้งคิดได้จริงๆ ที่แท้ก็ กันไว้ดีกว่าแก้ กลัวโดนลองใจ โอ้ว นายแน่มาก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 21 ส.ค. 48 22:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านค่ะ จากคุณ : หมูหยองทอด - [ 22 ส.ค. 48 11:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาเอาใจช่วยพระเอกครับ... จากคุณ : goalclub - [ 22 ส.ค. 48 16:28:08 ]