ความคิดเห็นที่ 1 กลรัก...ร้อยเล่ห์ ตอนที่ 8 แม้จะรับรู้ว่าแพรวาตัดเยื่อใยกับเขาแล้ว  แต่ธันวายังคงทำใจไม่ได้ในเมื่อผู้หญิงที่คบกับเขาทุกคนไม่เคยเป็นฝ่ายทิ้งเขาก่อนเลยสักครั้ง  จะมีก็แต่เขาเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายสลัดรักอย่างไม่สนใจไยดี   แล้วนี่อะไรกัน .ผู้หญิงที่เขาชอบมากกว่าคนอื่นและคิดจะจริงจังด้วยกลับทิ้งเขาไปง่ายดาย   ชายหนุ่มเฝ้าคิดคร่ำครวญอย่างเมามายทิ้งภาพนักธุรกิจหนุ่มเจ้าสำอางไปเสียจนผู้เป็นพี่ชายที่ตามพบมองด้วยความสงสารเห็นใจ “นายธัน  พอเถอะ  นายดื่มมามากแล้วนะ  พ่ว่ากลับห้องพักผ่อนดีกว่า” ธนพัทธ์เอ่ยพลางฉวยขวดเหล้าในมือน้องชายมาถือไว้แล้วขว้างออกไปอย่างรวดเร็ว    ทำให้ผู้ที่เมามายไม่ได้สติส่งเสียงประท้วง “พี่พัทธ์  เอาเหล้าผมคืนมานะ” ธันวาพยามยามลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล จนธนพัทธ์ต้องเข้าไปช่วยพยุง “นายเมามากแล้ว  แค่ผู้หญิงคนเดียวนายจะเสียใจไปทำไมวะ  แต่ก็ดีเหมือนกัน  เจ็บซะบ้าง จะได้เลิกเห็นผู้หญิงเป็นดอกไม้ริมทางเสียที” ทันทีที่สิ้นเสียงห้าวๆผู้เป็นน้องก็สะบัดตัวออกมาอย่างแรง  ดวงตามีแววโกรธเกรี้ยว “ถ้าไม่อยากปลอบก็ไม่ต้องมาซ้ำเติมผมหรอกน่า  เรื่องแค่นี้น่ะเหรอจะทำให้ผมเสียใจได้  ไม่มีทางหรอก” ธนพัทธ์ทำเสียงหึในลำคอเป็นเชิงไม่เชื่อ  สายตาคมกริบกวาดมองผู้เป็นน้องตั้งแต่หัวจรดเท้า  แม้จะอยู่ในที่มืดแต่เขาก็เห็นรางๆว่าธันวาอยู่ในสภาพย่ำแย่ขนาดไหน  เนื้อตัวเปื้อนไปด้วยทรายเม็ดเล็ก พร้อมกับกลิ่นเหล้าที่โชยมากระทบจมูก   “นี่น่ะเหรอที่บอกว่าไม่เสียใจ  ดูสภาพนายซะก่อนสิ   ถ้าพ่อมาเห็นนายตอนนี้คงผิดหวังน่าดู!” “พี่พัทธ์อย่ามาทำเป็นคิดแทนพ่อหน่อยเลย   เรื่องนี้เป็นเรื่องผมกับแพรวาไม่เกี่ยวกับพี่ !  อย่ามายุ่งกับผมอีก  ผมจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของผม!” ธันวาตะโกนไล่พร้อมกับเดินโซซัดโซเซจากไป  ปล่อยให้ธนพัทธ์ได้แต่มองตามอย่างกังวลแฝงด้วยความห่วงใยลึกๆ   ทั้งหมดนี่เป็นความผิดของผู้หญิงคนนั้นคนเดียว! ธันวาเดินสะเปะสะปะมาตามทางอย่างไม่รู้จุดหมาย  แต่ไม่รู้เป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่เขาดันมาพบกับแพรวาที่ออกมาเดินเล่นพอดี   เท้าทั้งสองหยุดชะงักกึกในทันที  แพรวาก็เช่นเดียวกันที่เมื่อเห็นสภาพธันวาแล้วชวนให้สมเพชยิ่งนัก  เธอก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มช้าๆ  ในที่สุดเธอก็ได้แก้แค้นให้น้องสาวผู้ตกเป็นดั่งของเล่นชิ้นหนึ่งของชายหนุ่มตรงหน้า   น่าแปลก ที่เธอกลับไม่รู้สึกเป็นสุขอย่างที่คิด  แต่ใจกลับดูว่างเปล่า ไม่รู้สึกใดๆทั้งสิ้น  ความแค้นที่สุมอยู่มานานจางหายไปแล้ว  แต่เธอกลับไม่เข้าใจตัวเองว่าทำอย่างนี้แล้วจะได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อน้องเธอก็ตายไปแล้ว สิ่งต่างๆในอดีตย้อนกลับมาไม่ได้   แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อก้าวมาถึงขั้นนี้แล้วก็ต้องเดินหน้าต่อไปล่ะน่า   “แพรวา ” เสียงเรียกจากปากธันวาดูโหยแห้ง “ทำไมคุณถึงทิ้งผมล่ะ  บอกเหตุผลผมหน่อยเถอะ  ผมอยากรู้” มือแข็งแรงคว้าข้อมือเล็กมากำไว้ แล้วคาดคั้นถามสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจมานาน “ก็อย่างที่บอกไป ฉันเห็นคุณเป็นแค่คนเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเท่านั้น” “ผมไม่เชื่อ .ผู้หญิงทุกคนที่คบกับผม  ไม่มีวันตัดใจจากผมง่ายๆแบบนี้” เขาตะโกนเสียงดังเช่นเดียวกับอารมณ์โกรธที่พลุ่งพล่านขึ้นมายากจะห้ามไว้ได้   เสียงฟ้าร้องดังขึ้นไม่ไกลนัก พร้อมลมที่พัดแรงจนได้ยินเสียงใบไม้กิ่งไม้กระทบกันเสียงดัง “อย่าเชื่อมั่นในตัวเองไปหน่อยเลยคุณธันวา   ใช่ว่าผู้หญิงในโลกจะต้องสยบที่คุณคนเดียวเสียเมื่อไหร่”น้ำเสียงที่เอ่ยเยาะหยันบาดลึกถึงใจคนฟังเสียจนทนไม่ไหวถึงกับคว้าต้นแขนทั้งสองข้างของเธอเขย่าอย่างแรง พร้อมกับที่เริ่มมีฝนตกโปรยปราย  ลมพัดแรงจนผมที่ยาวสยายของหญิงสาวโบกสะบัด   เม็ดฝนปลิวปะทะใบหน้าจนต้องหลับตา “นี่คุณธัน ฝนตกแล้ว  เราอย่าเพิ่งคุยกันเลย  วันนี้ฉันรู้สึกปวดหัวไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย” แพรวาเอ่ยตะโกนแข่งกับเสียงลมพัดละเสียงฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ “ไม่! ผมไม่ปล่อยคุณไปไหนจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง” หญิงสาวพยายามบิดมือออกจากการเกาะกุม  แต่กลับไม่เป็นผล  ทั้งที่ธันวาค่อนข้างเมาหนักแต่กลับมีแรงมหาศาล  คงเป็นเพราะความโกรธด้วยกระมัง หรือไม่ก็เป็นเธอเองที่ไม่สบายจนไม่มีเรี่ยวแรงยื้อยุดกับเขา   แพรวาคิดในใจ “ถ้าคุณอยากรู้ความจริงนัก .ฉันก็จะบอกให้เอาบุญ   ที่ฉันทำทีมาตีสนิทกับคุณไม่ใช่พราะฉันพิศวาสคุณเลยแม้แต่นิดเดียว! แต่เป็นเพราะ ”  หญิงสาวรู้สึกได้ว่ามือที่กำต้นแขนเธอไว้บีบแน่นขึ้น “ฉันอยากให้คุณรับรู้รสของความเจ็บปวดอย่างที่น้องสาวฉันได้รู้รสของมันมาแล้ว!  คุณจยังจำได้ไหม  พรรัมภาเด็กสาวที่คุณเฝ้าเอาอกเอาใจจนหลงคุณหัวปักหัวปำคนนั้น คุณจำได้ไหม” ร่างบางตะโกนใส่หน้าเขาด้วยเสียงสั่นเครือ   “พรรรัมภา ” ธันวาเอ่ยรำพึงรำพันพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมจำได้ เด็กสาวที่ผมพบที่ร้านอาหารในตอนนั้น  เธอคนนั้นเป็นน้องสาวคุณงั้นเหรอ” “ใช่ เธอคนนั้นคือน้องสาวคนเดียวของฉัน และคุณก็เป็นคนพรากภาไป  คุณรู้บ้างไหมหลังจากที่คุณทิ้งภาไป เธอเสียใจแค่ไหน ตอนนี้คุณก็คงยังไม่รู้สินะว่าพรรัมภาตายไปแล้ว!” สิ้นเสียงแพรวา มือที่จับต้นแขนของหญิงสาวไว้กลับตกลงข้างตัว   ดวงตาเบิกกว้างอย่างตื่นตะลึง   “อะไรนะ! .” เสียงที่เขาคิดว่าตะโกนออกไปนั้นกลับเบาราวเสียงกระซิบ  ขาทั้งสองข้างกลับดูอ่อนแรงจนยืนอยู่ไม่ไหวถึงกับทรุกฮวบลงบนผืนทราย พร้อมกับความเมาที่หายเป็นปลิดทิ้งหลังจากได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากแพรวา “คุณทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งถึงกับคิดสั้นฆ่าตัวตาย!  คุณรู้ไหมว่ามันเลวร้ายมากแค่ไหน!” แพรวายังคงตะโกนฝ่าสายลมอย่างกระแทกกระทั้น  เธออยากรู้นักว่าผู้ชายตรงหน้าจะรู้สึกอย่างไรเมื่อได้รู้ความจริง . “เรื่องทั้งหมดมัน เป็นความจริงหรือแพร ”เขาเงยหย้ามองหญิงสาวด้วยแววตาสลด   ริมฝีปากสั่นน้อยๆบ่งชัดว่ากระทบกระเทือนใจกับเรื่องที่เพิ่งรับรู้เพียงใด “ผม ผมไม่นึกว่าภาจะคิดสั้นถึงขนาดนั้น  ในเมื่อ ” ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่ายากเย็น “ในเมื่อผู้หญิงที่ผมคบมาทุกคน ถึงแม้จะดูเสียใจ แต่พอผมให้เงินก้อนใหญ่ ก็เห็นทำท่าดีอกดีใจเสียยกใหญ่  ผมไม้นึกว่า .” “คุณจะเอาผู้หญิงของคุณมาตัดสินภาได้ยังไง  น้องสาวของฉันอ่อนโยนต่อโลกมาก  เห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีชมพู  คุณยังกล้าทำกับเธอได้ลงคอ คุณใจร้ายมาก รู้ไหม!” ร่างที่คุกเข่าอยู่นั้นพร่ำบอกกับหญิงสาวคำพูดเดียวเท่านั้น “ผมขอโทษ .ผมขอโทษ” “เอาเถอะ ครั้งนี้ถือว่าเราหายกัน  ฉันรับคำขอโทษของคุณ  และต่อไปนี้ฉันหวังว่าเราคงไม่ต้องพบกันอีกนะคะคุณธันวา   ของทั้งหมดที่คุณให้ฉันฉันจะคืนให้ทั้งหมด   ฉันหวังว่าคุณคงสำนึกและไม่ไปหลอกลวงผู้หญิงคนไหนอีก!  เรื่องน้องสาวฉันฉันยกโทษให้!” ร่างที่คุกเข่าอยู่ยังคงก้มหน้าเงียบอยู่เช่นเดิม “ลาก่อนค่ะ คุณธันวา”  หญิงสาวก้าวจากไปช้าๆ  ทิ้งให้ธันวานั่งอยู่ที่เดิมท่ามกลางฝนที่ตกหนัก   ฝนยังคงตกหนักเมื่อแพรวาเดินมาถึงห้องพักซึ่งเป็นบังกะโลราคาไม่แพงนัก    ร่างบางสั่นน้อยๆด้วยความหนาวขณะไขประตูห้อง  แต่ก่อนที่จะก้าวพ้นประตูเข้าไปเธอก็รู้สึกว่ามีมือใครบางคนผลักเธอเข้าไปเบาๆพร้อมเสียงประตูปิดและเสียงล็อคอย่างแน่นหนา   กว่าหญิงสาวจะรู้ว่าคนนั้นคือใครเธอก็ตกอยู่ในอ้อมกอดเขาเสียแล้ว   “คุณไปเดินเล่นกับนายนักการเมืองหนุ่มคนนั้นอยู่หรือไงถึงได้กลับดึกขนาดนี้!” “คุณเข้ามาห้องฉันทำไม....ออกไปนะ!” แพรวาพยายามใช้แรงทั้งหมดผลักชายหนุ่มออกไป  แต่กลับถูกอ้อมกอดแข็งแรงรัดแน่นขึ้น “คุณจะทำอะไรน่ะ  คุณธนพัทธ์” เธอถามเสียงสั่นเอย่างกลัวใจผู้ชายตรงหน้านัก   “กลัวผมงั้นเหรอ   ผมไม่ทำอะไรรุนแรงกับคุณหรอก แค่อยากรู้ .” “อยากรู้อะไร! วันนี้ฉันเหนื่อยและก็ไม่สบายด้วยถ้าคุณอยากรู้อะไรก็เอาไว้คุยพรุ่งนี้แล้วกัน” เมื่อเห็นเขายังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เธอจึงเอ่ยเสียงอ่อยว่า “วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆนะคะ   ขอพักผ่อนก่อนได้ไหม” “ไปทำอะไรมาล่ะคุณถึงได้เหนื่อยขนาดนี้น่ะ!” “อย่ามาคิดอกุศลกับฉันนะ  คุณมันปากเสียที่สุด!” หญิงสาวเอ่ยว่าเขาด้วยแววตาวาววับ ไม่แพ้สายตาของธนพัทธ์ที่วาววับด้วยความโกรธเช่นกัน   ร่างใหญ่ดันหญิงสาวเข้าไปยังห้องนอนจนล้มลงกับเตียง  สองมือแข็งแรงจับข้อมือมือหญิงสาวไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ “คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ!” แพรวาร้องตะโกนเสียงดังอย่างตระหนักว่าเขาคิดจะทำอะไรเธอ “ผมอยากรู้นักว่าทำไมใครๆต่างติดใจคุณนัก!” พูดจบก็ประกบริมฝีปากลงมาอย่างหนักหน่วง  แพรวาพยายามต่อต้านเขาทุกวิถีทางแต่เหมือนว่าเรี่ยวแรงเธอกลับหดหายลงทุกทีๆ จนไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืน    ดวงตากลมโตวาววับด้วยหยดน้ำใสๆ  เพียงไม่นานจากความแข็งกร้าวก็กลับกลายเป็นความอ่อนโยน อบอุ่น และอ่อนหวาน จนหญิงสาวคล้อยตาม   ทั้งสองต่างถ่ายทอดความอบอุ่นให้กันและกันท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย   เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วรวมทั้งเสียงคลื่นกระทบฝั่งทำให้ธนพัทธ์รู้สึกตัวพร้อมกับลืมตาช้าๆ   เขารู้สึกถึงไออุ่นของร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่ข้างๆ    เขาหันไปมองดวงหน้าที่หลับสนิทนั้นด้วยแววตาอ่อนโยน    น่าแปลก ที่เขารู้สึกว่าแพรวายังไม่เคยเป็นของใครมาก่อน    ทั้งๆที่สิ่งที่เธอแสดงออกมานั้นดูราวกับเธอผ่านผู้ชายมาหลายต่อหลายคน  แต่จริงๆแล้วกลับไม่ใช่!  มือใหญ่เสยผมที่ปรกหน้าหญิงสาวออกอย่างเบามือพร้อมกับสะดุ้งน้อยๆเมื่อรับรู้ว่าหน้าผากของแพรวานั้นร้องราวกับไฟ    ชายหนุ่มพลิกตัวมองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาอย่างเป็นห่วง   “สงสัยจะเป็นไข้ แพรวา แพร เช้าแล้วครับ ” ธนพัทธ์พยายามปลุกแพรวาให้ลุกขึ้นมาแต่กลับได้รับเพียงแค่เสียงครางเบาๆเท่านั้น “ทำไงดีวะ ” หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเขาก็ได้แต่เดินงุ่นง่านอยู่ในห้องอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป “มีไข้ ต้องทำอะไรก่อนวะ” กว่าจะคิดได้ว่าต้องเช็ดตัวก็ใช้เวลาไปกว่าห้านาที    ร่างใหญ่กระวีกระวาดคว้างอ่างใบเล็กในห้องน้ำใส่น้ำจนเต็ม   แล้วจึงห้าผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดตัวให้หญิงสาว “พ่อจ๋า ภา พี่คิดถึงภาจัง” ร่างบางสั่นน้อยๆด้วยความหนาวพร้อมกับเพ้อซ้ำไปซ้ำมา   “กินยาหน่อยนะครับ แพร” ธนพัทธ์ค้นหายาอยู่พักใหญ่กว่าจะพบว่าแพรวาเก็บยาไว้ตรงชั้นเล็กๆข้างเตียงนั่นเอง    ชายหนุ่มประคองศีรษะหญิงสาวไว้อย่างเบามือแล้วพร่ำบอกให้เธอทานยา   เมื่อทานยาเสร็จเขาจึงเช็ดตัวให้อีกครั้งหนึ่งแล้วจัดแจงสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เรียบร้อย “หนาว หนาวจังเลยค่ะพ่อ ..พ่อกอดแพรหน่อยสิคะ” เสียงใสๆนั้นทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวออกจากห้องชะงักเล็กน้อยก่อนเดินเข้ามานั่งลงบนเตียงแล้วสวมกอดร่างบางอย่างเบามือ   ไออุ่นจากร่างใหญ่ช่วยให้ร่างบางสงบขึ้น   แม้จะเห็นว่าแพรวาสงบลงแล้ว   แต่ชายหนุ่มยังไม่วายเติมความอบอุ่นให้กับคนที่หลับไม่ได้สติเพิ่มขึ้นไปอีกด้วยการประทับริมฝีปากอย่างนุ่มนวลทั่วทั้งใบหน้าของหญิงสาวเนิ่นนาน  เมื่อถอนริมฝีปากออกมาแล้วเขาก็จ้องมองเธออยู่พักหนึ่ง  เมื่อเห็นนอนหลับสนิทจึงค่อยๆสาวเท้าออกจากห้องไป จากคุณ : พราวตะวัน - [ 20 ส.ค. 48 16:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Link ตอนเก่าๆค่ะ ตอนที่1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3560880/W3560880.html ตอนที่ 2/1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3565018/W3565018.html ตอนที่2/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3565819/W3565819.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3567491/W3567491.html ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3577106/W3577106.html ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3580273/W3580273.html ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3620478/W3620478.html ตอนที่ 7/1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3659113/W3659113.html จากคุณ : พราวตะวัน - [ 20 ส.ค. 48 16:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่า  หายหน้าไปนาน แหะๆ ขอบคุณทุกกำลังใจ  และทุกคำอวยพรให้หายไวๆนะคะ ตอนนี้หายแล้วค่ะ  ^^ ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านค่ะ พรุ่งนี้มีสอบวิชา Pathology ค่า  ต้องรีบไปอ่านแล้ว.... บ๊ายบายค่ะ ^^ จากคุณ : พราวตะวัน - [ 20 ส.ค. 48 16:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีภัยมาถึงตัวจนได้ พระเอกร้ายกว่าตาธันวาอีกนะ โชคดีในการสอบค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 20 ส.ค. 48 18:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จะค่อยๆกระดึบ กระดึบเก็บนะคะ เอาไว้หลังสอบเสร็จก่อนละกันนะ ^ ^     คุณพราวตะวัน  สอบ Patho หรอคะ ว่าแต่ general patho หรือว่า systemic patho ล่ะ  แต่ว่าสอบอันไหนก็ขอให้ทำได้ล่ะกันเนอะ แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 48 19:03:02 จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 20 ส.ค. 48 18:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอให้โชคดี เช่นกัน ปาโถให้ถูกน้า จากคุณ : ลูนาติก - [ 20 ส.ค. 48 19:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอให้สอบได้คะแนนเต็มเลยนะคะ ^_^ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 20 ส.ค. 48 20:35:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ธันวารู้ความจริงแล้ว จากคุณ : scottie - [ 20 ส.ค. 48 20:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เฮ้อ ว่าแล้วเชียว นางเอกของเรา เสร็จอีตาพระเอกจนได้ -_-" จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 21 ส.ค. 48 01:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หวายๆๆนางเอกเราจะเป็นยังไงต่อเนี่ย จากคุณ : รียา - [ 21 ส.ค. 48 02:59:17 A:203.172.104.253 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แพรคงเกลียดธนพัทธ์แน่เลย...ที่มาทำยังงี้กับเธอนะ จากคุณ : MiKi (Sichon) - [ 21 ส.ค. 48 15:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โอ๊ย เค้าคุยกันเรียบร้อยแล้วเชียวนะ สงสารแพรจัง จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 23 ส.ค. 48 17:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สอบเสร็จแล้วเหมือนกันค่ะ ในที่สุดก็เก็บถึงตอนปัจจุบันสักที ว่าแล้วเชียวแพรวาต้องเสร็จพระเอกแน่เลยๆ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 26 ส.ค. 48 14:39:24 ]