สามวันมาแล้วที่แม่โสมรู้สึก "หัวใจโหวงๆ"
ความรู้สึกเหมือน ไม่รู้จะไปทางไหนดี
ทั้งๆที่มีเรื่องดีดีเกิดขึ้นในชีวิต แต่สิ่งเหล่านั้น
มิได้ช่วยให้แม่โสม ละจากการรู้สึก "พร่อง" ในจิตใจ
บางที... เวลาคนเรารู้สึกอะไรบางอย่าง
มันรู้สึกชัด ! แต่ยากที่จะอธิบายออกมา ไม่ว่า จะเป็นด้วยตัวอักษรหรือคำพูด
แม่โสมเปิดมาบ๊อกของตัวเองแล้วทำตามที่ใจอยากทำ
เห็นเพื่อนๆมาลงชื่อแสดงความคิดเห็นเยี่ยมเยียนแล้วดีใจ
แต่หลายวันมานี่ แม่โสมกลับรู้สึกว่า...
การตอบจดหมายเพื่อนๆ มัน "ยาก" เกินจะทำไหว
ทั้งที่ในใจนั้นกล่าวขอบคุณมากๆๆๆๆ และพุ่งทะยานไปเยี่ยมบ๊อกเพื่อนๆอย่างที่เคยทำมา
แม่โสมมีธุระจำเป็นหลายอย่างต้องปฏิบัติ
แต่กลับรู้สึกอยากนอนมองเพดานเฉยๆ
ความโหวงๆ ไม่จืดจาง ความอ้างว้าง ยังครอบงำ
ไม่ทราบจะทำอย่างไร เพราะ ตัวแม่โสมเอง
ยังไม่ทราบเลยว่า แม่โสมรู้สึกเยี่ยงนี้ด้วยเหตุอันใด
"ด้วยเหตุอันใด ฮึ แม่โสม"
เสียงภายใจตนถาม
"ไม่รู้"
อีกเสียงหนึ่งซึ่งอยู่ภายในใจตอบกลับ
"จะปล่อยไว้อย่างนี้นานไหม"
"ไม่รู้ ... ไม่สิ ไม่นาน ไม่นาน"
"เช่นนั้น ทำไมไม่รีบเลิกโหวงเล่า"
"ก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวโหวงมันอยู่ตรงไหนของใจ หน้าตาเป็นอย่างไร มันมาแบบ ไร้ตัวตนอ่ะ"
"เข้าใจ"
"เข้าใจรึ ?"
"ไม่แน่ใจ แต่พูดปลอบใจไว้ก่อน"
" ==" "
"เหมือนชีวิตมันขาดๆ ใช่ไหม" เสียงภายในใจเริ่มควานจับอารมณ์
"อือๆ นั่นแหละๆๆ" อีกเสียงหนึ่งรีบขานรับ เพราะว่ามันใช่เลย
"อะไร ที่ขาดหายไปล่ะ?"
" ... (คิดอยู่)..."
"ความฝัน?"
"เต็มเลย"
"ความหวัง"
"ล้นปลิ้น"
"อ่าว.. งั้นขาดอะไร"
(เงียบ)
"บังคับให้คิดออก มักคิดไม่ออก ปล่อยใจลอยๆ สบายๆ เดี๋ยวสมองจะไปควานหาคำตอบให้เอง"
"อือ" เสียงตอบเนือยมาก
"หากปล่อยให้เวลาไหลผ่านตัวไปบ้างก็ดีนะ"
"ดียังไง? (งง)"
"บางทีคนเราก็วิ่งเร็วกว่าเวลา"
"เป็นไปไม่ได้ วิ่งเร็วแค่ไหน ก็เร็วได้ เท่าเวลา"
"ใจไง"
"ใจ?"
"ใจร้อน เคยได้ยินไหม"
"ใจร้อน?"
"ใจที่ซัดส่าย ร้อนรุ่ม เหมือนถูกรุมด้วยไฟ"
"บาทามารุมด้วยป่าว?" อีกเสียงเริ่มอารมรณ์ดีขึ้น
"ก็อาจมีบ้าง แนว แกว่งปากหาส้น !"
" (อุ๊ย) "
"ใจร้อน ตัณหา กิเลส ใจร้อน"
"ทำไมต้องพูด ใจร้อน สองที"
"เน้น เข้าใจ๋"
" (หยุดคิดตาม) "
"จริงด้วย เธอเก่งมาก ฉันใจร้อน ทุกอย่างมาไม่ทันใจ จึงคิดว่ามันจะไม่มา เลยนั่งใจแห้ง"
"นั่นไง !"
"เข้าใจตัวเองหรือยัง ตอนนี้?"
"นิดๆ แล้ว"
"ดี... ทำใจให้เย็น นิ่ง สงบ เดินไปพร้อมเวลา แล้วทุกอย่างจะดีเอง"
"ขอบคุณนะ" เสียงนี้พูดด้วยความรู้สึกขอบคุณจริงๆ "ฉันคงต้องพักแล้วล่ะ จะยื้อใจสักหน่อย มันวิ่งแหกโค้งไปโน่นแล้ว"
"ต้องการบ่วงบาศก์ไหมเล่า"
" Oh no, I'm ok thanks."
I'm ok.
I'm ok.
จากคุณ :
โสมรัศมี 
- [
23 ส.ค. 48 13:28:39
]
เนือย หรือ เหนื่อย
