ความคิดเห็นที่ 1 ว้ายยยย จะเกิดอะไรต่อไป ลุ้นๆ จากคุณ : travelovers (travelovers) - [ 24 ส.ค. 48 00:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โห  กำลังตื่นเต้นเลยค่ะ   รีบมาต่อเร็วน๊า จากคุณ : หมูหนาว - [ 24 ส.ค. 48 00:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โห หมอไม่ธรรมดา ต้องมีอะไรเบื้องหลัง หักมุมแน่ จากคุณ : scottie - [ 24 ส.ค. 48 01:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตื่นเต้นจัง อ่านแล้วใจยังสั่นอยู่เลย จากคุณ : ด๊องแด๊ง - [ 25 ส.ค. 48 14:42:48 A:127.0.0.1 X:203.146.186.54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมม์ ไม่มาต่อแล้วเหรอค๊า                             รอนานจัง  แต่ก็ยังรอ จากคุณ : หมูหนาว - [ 28 ส.ค. 48 20:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอาตอนจบมารวมไว้ให้ครับ เพื่อนจะได้อ่านกันได้ง่าย หมอกุ่ย (ตอนจบ) โดย กฎของแมว ความเงียบเข้ามาปกคลุมคนทั้งสอง หมอกุ่ยตกใจกลัวจนพูดไม่ออก มือของเด็กผู้ชายยังคงคว้าแน่นอยู่ที่ข้อมือของเขา พลันสายตาก็ลืมขึ้นพร้อมกับส่ายมองไปรอบห้องและหยุดอยู่ที่หมอกุ่ย “ที่นี่......ที่....ไหน...............อา..............เป็น..................ใคร” แต่ละคำพูดยากเย็น แหบกร้าน ออกมาจากปากของเด็กผู้ชายอย่างยากลำบาก “พะ...พะ....พี่เป็นหมอ......ที่นี่คลีนิกของพี่เอง” หมอกุ่ยเริ่มผ่อนคลายอารมณ์ของตัวเองลงได้บ้าง มือที่บีบแน่นของเด็กผู้ชายตอนนี้เริ่มอ่อนลง ฉับพลันสายตาหมอเหลือบมองเห็นน้ำตาของเด็กผู้ชายรินไหลออกจากตา เด็กคนนี้กำลังร้องไห้ ร้องอย่างหยุดไม่ได้ ตัวหมอเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ถึงแม้ไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร? เด็กคนนี้เป็นใคร? ร้องไห้ทำไม!? ตัวแกเองร้องไห้ทำไม!!!? แต่แกก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จากสถานการณ์แปรปรวนสุดหยั่งมาจนถึง ณ ขณะนี้..........แต่แกคงไม่รู้หรอกว่าหลังจากน้ำตาเหือดแห้งไป...หยาดโลหิตจะไหลรินมาแทน ............................................................................................. หมอกุ่ยยังไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกไปดูด้านนอกที่รถระเบิด ถึงแม้ไฟจะเบาบางลงบ้างแล้ว ชะตากรรมของลุงมีคงไม่สามารถรอดจากวิบัติครั้งนี้ได้ ทำไม ทำไม เหตุการณ์นี้มันถึงรุนแรงนักแล้วจะเป็นอย่างไรต่อไปเป็นคำถามที่วนเวียนอยู่ในความคิดของหมอตลอด ถึงแม้ขณะที่แกนั่งเฝ้าคนไข้ของแกอยู่ดูแกก็ยังหยุดคิดไม่ได้ “มัน...............ตาม................ผม..................มา...............มั๊ย” เสียงแหบพร่าเบาแทบไม่ได้ยินของเด็กผู้ชายเอ่ยถาม “ใครเหรอมันที่เธอว่า ใครตามเธอมา แล้วเธอหนีใครมา” หมอกุ่ยถามเคร่งเครียด “มัน...............จะ................ฆ่าผม........ผมกลัว..กลัว.มันจะฆ่าผม.............มันเอามีดโกนกรีดผม........เจ็บ!..เจ็บ!” เสียงเด็กชายพูดดังขึ้นเรื่อย ๆ “มันจะฆ่าผม......ช่วยด้วย!!” จากเสียงแหบเบาเด็กชายอยู่ในอาการควบคุมตัวเองไม่ได้ตะโกนลั่น “ใจเย็น ๆ เธอ ใจเย็น ๆ ที่นี่ไม่มีใคร ที่นี่ไม่มีใคร” หมอกุ่ยพยายามจับเด็กชายให้อยู่นิ่ง ๆ “ใจเย็น ๆ เธอ” “มันจะตามมาฆ่าผม...มันจะตามมา...ผมต้องหนี” เด็กผู้ชายพูดด้วยสีหน้ากลัวสุดขีด น้ำตารินไหลอาบสองแก้ม “ใจเย็น ๆ เธอ ค่อย ๆ เล่า ค่อย ๆ เล่า” หมอกุ่ยพยายามสงบสติอารมณ์พร้อมทั้งปลอบเด็กชายไปด้วย ทั้งที่ลึก ๆ ตัวแกเองแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว “หมอต้องช่วยผม” เด็กชายยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง น้ำตาอาบรินสองแก้ม สายตาวิงวอนจ้องเขม็งขอความช่วยเหลือมาที่หมอ ภาพในอดีตฝังใจของหมอก็ปรากฎขึ้นมาซ้อนกัน ภาพของเด็กที่โดนรถชนวิงวอนให้แกช่วย แต่แกไม่ได้ช่วยขึ้นมาซ้อนทับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้หมอตัดสินใจแน่วแน่แล้ว “เล่าเรื่องทั้งหมอของเธอมา ถ้าเธอเป็นคนดี ถึงแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตหมอ หมอก็จะช่วยเธอ” หมอกุ่ยพูดอย่างมุ่งมั่น เด็กผู้ชายค่อย ๆ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น เด็กคนนี้เป็นเด็กวัยรุ่นอยู่ในหมู่บ้าน คบเพื่อนเป็นแกงค์ทั่วไปเพื่อนในกลุ่มมีกินเหล้าบ้าง สูบบุหรี่บ้างรวมถึงติดยาบ้าง คนขายก็เป็นหน้าเดิม ๆ ที่รู้ ๆ กันอยู่ เป็นลูกน้องคนมีอิทธิพลของพื้นที่ แต่จนกระทั่งคนขายถูกจับ โดนตำรวจล่อซื้อไปสายของตำรวจก็ดันเป็นเพื่อนในกลุ่ม! พอตำรวจไปแล้วการสะสางบัญชีเลยเกิดขึ้น “ผมกับเพื่อนสองคนโดนจับขึ้นรถ เพื่อนผมถูกกระทืบจนตาย ส่วนตัวผม ฮือ ฮือ” เด็กผู้ชายเล่าพลางสะอึก สะอื้น “มันเอามีดโกนกรีดตามตัวผมเป็นแผลไปเรื่อย ๆ ให้สารภาพมาว่ามีใครบ้างที่รู้เรื่อง ผมทนไม่ไหวตัดสินใจว่าตายเป็นตาย เสี่ยงกระโดดลงมาจากรถ ฮือ ฮือ ฮือ” หมอสงสารเด็กคนนี้จับใจพลางเอามือลูบหัวบาดแผลน้อยใหญ่ตามหน้าและตัวเด็กแสดงถึงความเหี้ยมโหดของคนลงมือได้เป็นอย่างดี “แล้วเธอรู้มั๊ย ว่าใครเป็นต้นตอ” หมอกุ่ยถาม แต่คำตอบที่เขาได้รับทำเอาเกือบตกเก้าอี้ “นายอำเภอ!!” ภายนอกคลีนิกมีคนซุ่มอยู่สองคนกำลังปรึกษากันอยู่ในรถ “ลุยเข้าไปเลยดีกว่า ใครอยู่ก็ยิงทิ้งให้หมด” เสียงกร้านของผู้ชายคนหนึ่งพูด “เฮ้ย ไอ้ระ ไอ้โง่ ขืนเอ็งเข้าไปตอนนี้ กลางวันแสก ๆ พ่อเอ็งได้ยกโขยงมาเอาเอ็งเข้าคุก คดีเก่ายังเคลียร์ไม่จบ อย่าให้นายลำบากใจ ไว้รอตอนดึก” ไอ้เข้มตะคอก มันสองคนเป็นลูกน้องนายอำเภอ รับคำสั่งนายมาจับเด็กขึ้นรถ คนนึงกระทืบตายแล้วเอาไปทิ้งน้ำ ส่วนอีกคนมันเอามีดโกนปาดหน้าตาทรมานแต่เด็กโดดรถหนีไปได้ พวกมันจึงย้อนกลับมาเห็นว่าเด็กน่าจะโดดลงมาแถวนี้ สัณนิษฐานว่าอยู่ในคลีนิกหมอ จึงฆ่าหมา ตัดสายโทรศัพท์ แล้ววางระเบิดรถกะว่าพอฆ่าคนตายเสร็จจะได้สวมรอยเป็นอุบัติเหตุ กลับกลายเป็นพลิกผัน “ไอ้ระ ไปก่อน มีคนมา” ไอ้เข้มออกเสียงเตือนเพื่อนเมื่อเห็นรถหน่วยบรรเทาภัย เปิดหวอมา ทั้งสองคนสตาร์ทรถบึ่งออกไปทันที “มีใครอยู่มั๊ยครับ” เสียงหน่วยบรรเทาภัยตะโกน นับเป็นเสียงที่น่าปลาบปลื้มที่สุดที่หมอเคยได้ยิน ตลอดค่ำคืนอันยาวนาน “มีครับ มีครับ” หมอกุ่ยระร่ำระลัก หน่วยบรรเทาภัยมาแค่คนเดียวบังเอิญขับรถผ่านมา หน่วยบรรเทาภัยในพื้นที่กันดารขนาดนี้เป็นแค่ปิกอัพเก่า ๆ ไม่มีเครื่องมือสื่อสารเพราะถูกจำกัดด้วยงบประมาณ ทำงานกันแบบช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ระแวกนี้ทั่วทั้งบริเวณเขตนี้มีรถบรรเทาภัยอยู่คันเดียวออกตระเวณ เช้าจรดค่ำบังเอิญผ่านมาเห็นไฟสุมใหญ่ เลยแวะเข้ามาดูไม่นึกว่าจะเป็นอุบัติเหตุขนาดนี้ “โห ระเบิดเป็นจุลเลยนะครับเนี่ยมีคนตายซะด้วยสิครับ เรื่องใหญ่แล้วนะครับหมอ ผมต้องแจ้งตำรวจแล้วล่ะหมอไปด้วยกันมั๊ยครับ” เจ้าหน้าที่บรรเทาภัยพูด หมอกุ่ยกำลังจะเอ่ยปาก “ครับ” ออกไปอยู่แล้วแต่ต้องรีบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นว่าข้างรถเขียนว่า “ด้วยความอุปการะจากนายอำเภอ” เท่าที่ดูด้วยสายตาหมอคิดว่าเจ้าหน้าที่คนนี้คงไม่รู้เรื่องเด็กผู้ชายเมื่อคืนและดูเป็นคนดีเพียงแต่สถานการณ์แบบนี้แกไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น! “ขอบคุณครับ คงไม่ต้องหรอกครับแต่ถ้าคุณไปถึง แจ้งตำรวจช่วยให้เค้ามาตรวจสถานที่ด้วยนะครับ” “ครับ ผมจะรีบไปเลยครับ เอ่อแล้วหมออยู่คนเดียวเหรอครับ” “ครับผมอยู่คนเดียว” หมอตอบหน้าตาย “ขับรถมาทั้งวันเหนื่อยบ้างไหมครับ พักเข้าห้องน้ำ ดื่มน้งดื่มน้ำก่อนมั๊ย” หมอถามเนือย ๆ “เอ่อ พอดีผมขับรถมาทั้งวันขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับคุณหมอ” เจ้าหน้าที่ขอ “ครับเชิญครับ ห้องน้ำอ้อมไปด้านหลังนะครับ เอ่อห้องน้ำในคลีนิกเสียนะครับ แถวนี้กระต่ายมันชุมยังไงรบกวนคุณช่วยยิงกระต่ายด้วยนะครับ” หมอกุ่ยพูดฝืด ๆ แต่เจ้าหน้าที่คนนั้นรับมุขเป็นอย่างดี “ครับผมจะยิงมันให้เรียบเลย แต่อาจจะนานหน่อยนะครับผมคงต้องหย่อนบอมบ์ด้วย ฮ่า ฮ่า” ว่าพลางเดินไปข้างหลัง.......... หมอมองศพลุงมีด้วยแววตาโศกเศร้า พลางห่อศพด้วยน้ำตาซึม ผ่านไปพักนึงเจ้าหน้าที่คนเดิมเดินผิวปากกลับมา “เรียบร้อยครับหมอ กระต่ายตายเรียบ แต่ถ้าคุณหมอเดินไปข้างหลังระวังกับระเบิดของผมหน่อยนะครับ” เจ้าหน้าที่พูดยิ้มแย้มติดตลก แต่แล้วก็ต้องสลดลงทันทีเมื่อเห็นหน้าหมอพลางเอ่ยปลอบ “อย่าเสียใจไปเลยนะครับ ผมขอบคุณมากเลยครับหมอ งั้นผมไปล่ะครับ กว่าจะไปถึงในเมือง กว่าจะเจอตำรวจ ชันสูตรศพ กว่าจะลงบันทึกประจำวัน คงนานนะครับ” เจ้าหน้าที่พูดไปเรื่อย หมอกุ่ยเดินมาจับมือเจ้าหน้าที่เขย่า เบา ๆ “รีบกลับมานะครับ ผมฝากเรื่องนี้ไว้กับคุณ” สายตาของหมอถึงแม้จะอิดโรยแต่แสดงออกถึงความมุ่งมั่นอยู่ในที “ครับหมอ แล้วผมจะรีบมา” เจ้าหน้าที่รับปากแบบ งง งง สตาร์ทรถแล้วบึ่งออกไป ยามราตรีมาเยือนความมืดปกคลุมต่างจังหวัด ค่ำคืนนี้แปลกเสียงแมลงร้องสักตัวก็ไม่มี ความมืดมาถึงเร็วกว่าปกติ หมอกุ่ยเดินลงมาชั้นล่าง พร้อม ๆ กับที่ไอ้เข้มกับไอ้ระจอดรถของมันที่หน้าคลีนิก!!!!!!!! จากคุณ : Catrule - [ 4 ก.ย. 48 14:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ........................................................................................ ประตูคลีนิกถูกเปิดออกไอ้เข้มกับไอ้ระเดินเข้ามาประจันหน้ากับหมอกุ่ย “หมอ เห็นเด็กผู้ชายมั๊ย” ไอ้ระถามเสียงเหี้ยม “เด็กผู้ชายอะไรครับ” หมอตอบเสียงเรียบ “โครมม....มม” ไอ้เข้มถีบเก้าอี้ข้าวของกระจุยกระจาย “ก็เด็กผู้ชายที่หมอรักษาไง อยู่ไหน” ไอ้เข้มตะโกน “เดี๋ยวครับคุณสองคนใจเย็น ๆ ครับตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ยังไม่มีเด็กผู้ชายที่ไหนเลย มีคนไข้มารักษาคนนึงตอนนี้เกิดอุบัติเหตุหน้าคลีนิกรอยไหม้ยังดำ ๆ กลิ่นไหม้ยังจาง ๆ อยู่เลยครับ ไม่มีเด็กผู้ชายหรอกครับ” หมอพรั่งพรู พยายามอธิบายไอ้สองตัวจากนรกนั่นแต่ดูเหมือนจะทำให้มันยิ่งโกรธจัดเข้าไปอีก “เฮ้ย พูดดี ๆ แล้วไม่ฟัง วะ ค้นให้หมดเลยโว้ย” ไอ้เข้มจ้องหน้าหมอ “ไอ้ระค้น” ไอ้เข้มระเบิดเสียงดัง “ถ้าเจอนะหมอไม่ใช่แค่เจ็บ แต่งานนี้ ตาย!” ไอ้เข้มทำท่ามือเชือดคอ ไอ้ระเดินงุ่นง่านค้นตั้งแต่ชั้นล่างห้องน้ำ ห้องเก็บของ หมอกุ่ยยืนเงียบกริบเหงื่อกาฬตกหน้าซีด ไอ้เข้มยืนคุมเชิงคอยท่าอยู่ “ชั้นล่างไม่มีครับพี่” ไอ้ระบอกไอ้เข้ม ที่ทำหน้าพยักเพยิดให้มันขึ้นไปดูชั้นบน เสียงโครมครามดังขึ้นมาซักพัก “เจอแล้วพี่” ไอ้ระตะโกนลงมาจากชั้นบน “นั่นไง” ไอ้เข้มกระหยิ่มเดี๋ยวเก็บไอ้เด็กนั่นก่อนแล้วต่อไปตาเอ็ง ไอ้เข้มเดินไปผลักหมอ “ไปเดินขึ้นไปข้างบน” ไอ้เข้มตะคอก ทั้งหมอ ไอ้เข้ม ไอ้ระ เดินมาในห้องคนไข้ หมอหน้าซีดเหงือกาฬตก น้ำตาคลอเบ้าทั้งสองข้าง ไอ้ระเห็นหมอเดินมาคว้าปืนกระบอกดำ รัวใส่คนไข้บนเตียงไม่ยั้ง “ปัง ปัง ปัง ปัง” เลือดบนเตียงไหลกระเด็นออกมาเป็นทางชุบผ้าสีขาวบนเตียงนอนคลีนิกเป็นสีแดงฉานไปทั้งเตียง ไอ้ระกับไอ้เข้ม หัวเราะระคนเหมือนคนบ้า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรียบร้อย เรียบร้อย ไอ้เด็กเวร คราวนี้จัดการเรียบร้อยซะทีให้พวกข้าเหนื่อยกันมาตั้งสองวันสองคืน ขอดูหน้าเจื่อน ๆ ของเอ็งหน่อยเหอะวะ” ไอ้เข้มเดินไปกระชากผ้าห่มออกจากเตียงแต่แล้วพวกมันต้องตะลึงงันวูบหน้าเปลี่ยนสี.......ศพบนเตียงแทนที่จะเป็นเด็กผู้ชายอย่างที่พวกมันคิดกลับกลายเป็นหมาตัวนึงนอนอยู่ หมาของหมอกุ่ยที่พวกมันฆ่านั่นเอง “โธ่ไอ้บ๊อก โธ่ไอ้บ๊อก” เสียงหมอกุ่ยร้อง “ยิงมันทำไม ไม่น่าเลยไม่น่ายิงมันเลย ฮือ ฮือ” น้ำตาหมอไหลออกมา หมอไม่ได้แสดงละคร หมอไม่ได้สงสารหมา แต่ กลัว กลัวจนร้องไห้ออกมา ไอ้ระกับไอ้เข้มเห็นหมอร้องไห้ชักท่าไม่ดีเด็กก็ไม่ได้อยู่ในบ้าน วันนี้เมื่อวานมันก็ลงมือฆ่าคนเยอะแยะแล้ว ไม่มีเด็กหมอคงไม่รู้เรื่องจริง ๆ ไอ้เด็กนั่นคงหนีไปที่ไหนซักแห่งเมื่อคืนหรืออาจไปตายในป่าแล้วก็ได้แผลเยอะขนาดนั้น ฉับพลันเสียงหวอรถตำรวจก็ดังขึ้นมาแต่ไกลไอ้เข้มหมุนไปหมุนมาตะโกนบอกไอ้ระ “เผ่นโว้ย” ทั้งไอ้เข้มทั้งไอ้ระเผ่นลงไปจากคลีนิกสตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็วทิ้งหมอให้กอดศพหมาร้องไห้ ตอนนี้ไอ้ระกับไอ้เข้มไปแล้วแต่หมอยังลุกไม่ขึ้นเพราะแข้งขาอ่อนไปหมดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แกเอาชีวิตรอดมาได้ราวกับปาฎิหารย์ .......................................................................... เสียงประตูถูกเปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว เด็กผู้ชายเดินเข้ามาในคลีนิกพร้อมทั้งตำรวจ “หมอ หมอ หมอครับ” เด็กผู้ชายตะโกน พร้อมวิ่งขึ้นไปชั้นบนเห็นหมอนั่งตัวสั่นกอดศพหมาอยู่ จึงรีบไปดึงตัวหมอมาสวมกอดน้ำตาริน “หมอ หมอ พวกเราปลอดภัยแล้ว” หมอกุ่ยยังตัวสั่น “คุณหมอครับปลอดภัยแล้วครับพวกเรามาคุ้มกันหมอแล้ว” เสียงตำรวจในเครื่องแบบสี่นายจากโรงพักในเมืองกล่าวแบบหนักแน่น ทำให้หมอยิ้มออกมาพร้อมทั้งน้ำตาที่พรั่งพรู “ปลอดภัยแล้วครับ เรารับทราบเหตุทั้งหมดจากเด็กคนนี้แล้วครับ” เสียงตำรวจหลายนายยืนยัน หมอค่อย ๆ หายเกร็งโอบวงแขนไปรอบตามตัวของเด็กผู้ชายพร้อมกับร้องไห้เหมือนเด็ก ๆ “ฮือ ฮือ” แกจ้องมองเด็กคนนั้นน้ำตาคลอทั้งคู่ แต่แปลกครั้งนี้ไม่มีภาพในอดีตมาซ้อนในหัวของแกมีแต่ความสว่างสุกใส อดีตในใจของแกถูกกำจัดไปหมดสิ้นแล้ว จากที่แกเสี่ยงชีวิตออกอุบายเอาเด็กผู้ชายพันผ้าขึ้นรถบรรเทาภัยแทนศพลุงมี เอาศพไหม้ดำเป็นตะโกของลุงมีไปฝังแถว ๆ กองไฟที่ไหม้ ๆ อยู่เพื่อไม่เป็นที่สังเกต แล้วเอาศพหมาขึ้นไปไว้บนห้องคนไข้ พอรถบรรเทาภัยถึงโรงพัก เจ้าหน้าที่แทบช็อคเมื่อเด็กผู้ชายถลึงวิ่งออกขึ้นไปบนโรงพักแล้วแจ้งความอย่างระร่ำระลัก เพื่อเร่งให้ตำรวจมาช่วยหมอกุ่ย และเป็นจริงดังคาดตำรวจมาทันเวลา “หมอเก่งมากครับ หมอรักษาชีวิตผมไว้ได้ หมอเก่งที่สุดเลยครับ” ทั้งสองคนกอดกันแนบแน่นร้องไห้ระงม .......................................................................... เช้าวันต่อมานายอำเภอและพวกถูกออกหมายจับข้อหาค้ายา หลายเดือนต่อมาจำนนต่อหลักฐานศาลสั่งยึดทรัพย์และประหารชีวิต งานศพของลุงมีถูกจัดอย่างเรียบง่ายหมอกุ่ยไปร่วมงานด้วยเกือบทุกวัน หลังจากงานศพของลุงมีหมอกุ่ยตัดสินใจย้ายกลับกรุงเทพ ข่าวคราวของแกก็จางหายไปจากอำเภอ คลีนิกของแกปิดลง เวลาผ่านไปร่วมสิบกว่าปีจนกระทั่งวันหนึ่งมีคลีนิกมาเปิดใหม่ระแวกนั้นขึ้นป้ายว่า “คลีนิกบำบัดผู้ติดยาเสพติด และของมึนเมาทุกชนิด” ชาวบ้านแถวนั้นต่างดีใจกันใหญ่พากันมาร่วมงานเปิดคลีนิกกันอย่างถ้วนหน้า เพียงแต่สิ่งที่ชาวบ้านช่างสังเกตแล้วพบว่า ภายใต้รอยยิ้มและสีหน้าที่เบิกบานของหมอหนุ่มใหม่คนนี้......มีรอยแผลเป็นมากมาย (จบบริบูรณ์) จากคุณ : Catrule - [ 4 ก.ย. 48 14:15:01 ]