PANTIP.COM : W3691828 สายใย...รัก บทที่ 5 (ครึ่งแรก) มาแล้วค่า []

ความคิดเห็นที่ 1

บทที่ 5 /1

เสียงฮัมเพลงหงุงหงิง ดังขึ้นเบาๆ ไปพร้อมๆ กับเสียงเพลงจากสถานีวิทยุที่เปิดขึ้นในรถญี่ปุ่นสภาพกลางเก่ากลางใหม่ ที่อาทิตย์กำลังทำหน้าที่เป็นคนขับอยู่ในตอนนี้ หนูพิมพ์ในขณะนี้ดูช่างรื่นรมย์เสียจริง ต่างกับอารมณ์หงุดหงิดที่กำลังประทุอยู่ภายในตัวของนายอาร์ตอย่างสิ้นเชิง ก็เจ้าหล่อนอุตส่าห์หวังดีชวนเขามาดูหนังพักผ่อนสมองคลายเครียด หลังจากที่เห็นเขาทำท่าทางแบบที่เด็กสาวบอกว่า ‘ผิดปกติ’ จนเธออดเป็นห่วงพี่ชายของเธอไม่ได้

ความเปลี่ยนแปลงของอาร์ตที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้น ชายหนุ่มอยากจะบอกให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาในตอนนี้รู้เหลือเกินว่า ต้นเหตุที่ทำให้เขา ‘ผิดปกติ’ นั่น ก็มาจากเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าภัทราคนนี้นี่แหละ

หลังจากที่อาร์ตได้รับรู้ว่าหนูพิมพ์จะต้องไปอยู่กับพ่อของเธอที่อเมริกา เขาก็เกิดอาการกินไม่ได้นอนไม่หลับขึ้นมาดื้อๆ ในคราแรก ชายหนุ่มคิดว่าที่เขาไม่อยากให้เธอไป คงเป็นเพียงเพราะความเคยชินของคนที่เคยเห็นหน้าค่าตากันอยู่ทุกวัน จะต้องหายไปจากชีวิตประจำวัน แต่มันไม่ใช่แค่เท่านั้น ความคุ้นเคยที่มันกลายเป็นความผูกพัน ความห่วงหาอาทร ก่อนที่ความรู้สึกแปลกๆ จะก่อตัวขึ้น ความรู้สึกที่ไม่ใช่ความห่วงใยเช่นพี่ชายกับน้องสาวมีให้แก่กัน แต่มันเป็นความรู้สึกในแบบที่เขาคิดว่ามันคือ ’ความรัก’ ความรักที่ผู้ชายคนหนึ่งพึงมอบให้แก่หญิงสาวในดวงใจ ที่เขาก็พึ่งจะรู้ใจตัวเองเอาเมื่อเกือบจะต้องสูญเสียเด็กสาวตัวน้อยไปในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้แล้ว

แต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่กล้าที่จะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป เพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่าเด็กสาวรู้สึกอย่างไรกับเขากันแน่ แม้ว่าหล่อนจะให้ความสนิทสนม ไว้เนื้อเชื่อใจกับเขามากเป็นพิเศษ แต่มันก็อาจจะเป็นแค่เพียงความเป็น ‘พี่น้อง’ ที่หนูพิมพ์ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น หากอาทิตย์เกิดทำลาย ‘สายใย’ ที่มีระหว่างเธอและเขา จากคำพูดแค่ไม่กี่คำลงไป ต่อไปเด็กสาวจะคิดกับเขายังไง

แล้วถ้าหนูพิมพ์เกิดอาการ ’ของขึ้น’ ขึ้นมาเมื่อไหร่ คนที่เดือดร้อนก็ไม่ใช่ใคร ต้องเป็นนายอาร์ตคนนี้อีกนั่นเอง ก็บทที่เธอจะโกรธขึ้นมาเธอก็จะนิ่งเงียบไปเฉยๆ ไม่พูดด้วย ไม่มองหน้า ไม่สนใจ จนคนข้างๆ แทบจะกลายเป็นอากาศธาตุ แม้ว่าอาการแบบนี้จะไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนัก แต่เวลาที่อาร์ตเจอกับอารมณ์นี้ของหนูพิมพ์ทีไร ทำเอาเขาต้องหนาวๆ ร้อนๆ รู้สึกกลัวใจหล่อนไปทุกที ถึงแม้ว่าแค่เขาเข้าไปง้อเพียงไม่เท่าไหร่ หนูพิมพ์ก็ยอมคืนดีหันมาพูดเล่นกับเขาเหมือนดังเดิม แต่ถึงกระนั้น ชายหนุ่มก็ยังไม่ค่อยแน่ใจว่า เธอหายโกรธเขาจริงหรือเปล่า หรือแค่เก็บงำความรู้สึกเอาไว้ไม่แสดงออกมาให้เขารู้ แล้วเกิดถ้าเจ้าหล่อนเก็บสะสมเอาไว้มากๆ จนมันระเบิดขึ้นมาเมื่อไหร่ คนที่จะตายเพราะระเบิดลูกนั้นคงไม่พ้นตัวเขาเป็นแน่

แล้วนี่เขาต้องทำอย่างไรดี ในเมื่อตอนนี้ เขายังไม่รู้ใจของ เด็กสาวคนข้างๆ นี้เลย หนูพิมพ์ในสายตาของอาทิตย์ในตอนนี้เธอยังเด็กเหลือเกิน เธอยังเด็กจนเขาไม่กล้าที่จะแสดงท่าทีอะไรออกไป ไม่กล้าแม้แต่จะจับมือเล็กๆ ที่เขาเคยเกาะกุมเอาไว้ไม่ห่าง เขาไม่กล้าแม้กระทั่งจะเอ่ยปากบอกความรู้สึกของเขาให้หนูพิมพ์ได้รับรู้ เพราะท่าทีที่เธอแสดงออกกับเขานั้น มันเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ สายตาที่เธอมองเขามาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ความนับถือ ความเชื่อใจ นี่เธอคงมองเขาเป็นเพียงแค่ ‘พี่ชาย’ ที่แสนดีคนนึงของเธอเท่านั้นจริงๆ แล้วนี่เขาจะทำร้ายความรู้สึกดีๆ ที่เธอมีให้ จากคำพูดแค่ไม่กี่คำของเขาเชียวหรือ

ชายหนุ่มกลัวว่าหากเขาเอ่ยปากพูดอะไรออกไป มันจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและภัทราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป หนูพิมพ์อาจจะทำใจลำบากจนไม่กล้าพบหน้าเขาอีก หรือถ้าเลวร้ายไปกว่านั้น เธอคงจะเกลียดขี้หน้าเขาไปเลยซะด้วยซ้ำ ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาคงทนไม่ได้ อาร์ตจึงได้แต่เก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ในใจเพียงคนเดียว รอจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม เวลาที่ภัทราพร้อมที่จะรับรู้และยอมรับเรื่องราว เวลาที่เขาเตรียมใจพร้อมยอมรับกับสิ่งไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะร้ายหรือดี แต่ในตอนนี้ เขาคงได้แต่หวัง หวังว่าทุกอย่างจะไม่สายจนเกินไป

จนมาถึงเมื่อบ่ายนี้นี่เอง อาทิตย์เริ่มรู้สึกได้ถึงความสูญเสียที่กำลังจะก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง ‘ชานนท์’ มีคุณสมบัติเพียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่างในความเป็นชายในฝันของภัทรา ดูท่าทางเพื่อนของเขาก็มีทีท่าว่าสนอกสนใจเด็กสาวคนนี้ของเขาอยู่ไม่น้อย อีกทั้งท่าทีของหนูพิมพ์นั้นก็ดูจะ ’เป็นปลื้ม’ กับนายชานนท์อยู่เช่นเดียวกัน สายตาที่เด็กสาวมองเพื่อนของเขานั้น มันเต็มไปด้วยความชื่นชมที่เธอแสดงออกมาอย่างปิดไม่มิด เพียงเจอกันแค่ไม่เท่าไหร่ เธอก็สนิทสนมพูดคุยกับ ’พี่นนท์’ ได้อย่างออกรส ราวกับว่าคุ้นเคยกันมานานแสนนาน ทิ้งให้คนที่กลายเป็น ‘คนนอก’ อย่างเขา ต้องมานั่งหงุดหงิดในหัวใจอยู่จนถึงตอนนี้

**************************
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 48 11:18:25

จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 25 ส.ค. 48 00:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ต่ออีกหน่อยค่ะ

******************

“พี่อาร์ต!!” เสียงใสๆ ตะโกนเสียงดัง จนเขาสะดุ้งต้องหันไปดุคนข้างๆ “เรียกพี่ซะเสียงดังเชียวหนูพิมพ์ นั่งอยู่แค่เนี้ย ไม่ต้องตะโกนก็ได้”
เสียงตะโกนของหนูพิมพ์ให้ผลได้ชะงัดเหมือนกับกระชากเขาออกจากภวังค์กลับเข้าสู่โลกปกติปัจจุบันเสียที

“ก็เรียกดีๆ แล้วไม่ตอบ นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จา ทำท่าเหม่อลอยแปลกๆ เป็นอะไรหรือเปล่าพี่อาร์ต” เด็กสาวถามเขากลับมาเป็นชุด ด้วยความเป็นห่วง

“เอ่อ พี่ไม่เป็นไรหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อยน่ะ” ชายหนุ่มตอบกลับเด็กสาวไปอย่างนั้น ก็จะให้เขาบอกหนูพิมพ์ไปได้อย่างไรล่ะว่า กำลังคิดเรื่องของเธออยู่

“ขับรถก็ขับไปสิ มัวแต่นั่งเหม่อถึงสาวอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวก็ได้ไปจูบท้ายใครเข้าให้หรอก” เสียงของภัทราแหวขึ้นมา คำว่า ‘มัวแต่นั่งเหม่อถึงสาว’ ทำเอาเขาสะดุ้งโหยง ก่อนจะปรับสีหน้าแทบไม่ทัน “เอาเถอะน่า รถมันติดอยู่ พี่เลยคิดอะไรเพลินๆ เท่านั้นน่ะ”

“นั่นแน่ แปลว่าคิดถึงสาวอยู่จริงๆ ด้วย” หนูพิมพ์ ทำหน้าล้อเลียนชายหนุ่มก่อนที่จะถามเขาขึ้นมาลอยๆ “เอ คิดถึงสาวที่ไหนน้า หนูพิมพ์รู้จักหรือเปล่าเอ่ย“

“แก่แดดจริงๆ เชียว” อาร์ตไม่ยอมตอบ ได้แต่โยกหัวเด็กสาวมาด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเสไปเรื่องอื่น “ว่าแต่เราเถอะ อารมณ์ดีจริงนะ ร้องเพลงหงุงหงิงมาตลอดทางเลย” แต่พูดไปแล้วเขาแทบจะต้องตบปากตัวเอง เมื่อได้ยินคำตอบที่เด็กสาวตอบกลับมา

“อืมค่ะ........ พี่นนท์นี่เขาคุยสนุกดีเนอะพี่อาร์ต.....”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บรรยากาศบ้านสวนยามค่ำคืน สร้างความรู้สึกให้กับคนแต่ละคนแตกต่างกันออกไป เสียงจั๊กจั่น หริ่งเรไร ที่กำลังส่งเสียงร้องระงม ราวกับเพลงประสานเสียงร่วมขับกล่อมสร้างความสุขสมในใจของใครบางคนให้นอนหลับฝันดี แต่สำหรับคนอีกคนนั้น เหมือนกับว่าเสียงเหล่านี้กำลังช่วยกันปลอบประโลมจิตใจของเขาให้หายเหงาในหัวใจ ป่านนี้หนูพิมพ์ของเขาคงหลับไปแล้วสินะ อาร์ตได้แต่นั่งมองฟ้ามองดวงดาวแล้วฝากส่งความคิดถึงไปยังเด็กสาวตัวน้อยที่ถึงแม้จะอยู่ใกล้กับเขาแค่เพียงเอื้อม แต่เหมือนหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอกำลังจะค่อยๆ หลุดลอยไปจากเขาไกลแสนไกล

“อาร์ตดึกแล้ว ยังไม่นอนอีกเหรอลูก” เสียงของคุณออมทองแม่ของอาร์ตเดินมาเรียกเขา เมื่อเห็นว่าลูกชายคนเดียวของเธอมาแอบนั่งเงียบๆ คนเดียวที่สวนหลังบ้าน
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า ถึงแอบมานั่งหลบมุมอยู่คนเดียวอย่างนี้” มารดาของชายหนุ่มถามเขาด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรอยากเล่าให้แม่ฟังบ้างไหม”

ใจหนึ่งอาร์ตก็อยากจะพูดอยากจะระบายสิ่งที่คับข้องอยู่ในใจให้กับใครสักคนได้รับฟัง เพียงแต่ตอนนี้ชายหนุ่มยังไม่พร้อมที่จะเปิดหัวใจของตัวเอง เขาจึงทำได้แต่ปฏิเสธมารดาของเขาออกไป

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะแม่ อาร์ตยังไม่ค่อยง่วงน่ะ เลยออกมานั่งรับลมเล่นหน่อยเท่านั้นแหละ แม่รีบนอนเถอะจ้ะ เดี๋ยวอาร์ตก็จะเข้าไปนอนแล้วเหมือนกัน”

คุณออมทองได้แต่มองลูกชายที่เธอรักยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย จากสายตาของเธอนั้น ก็พอจะมองเห็นอะไรลางๆ ในความผิดแปลกของลูกชายของเธอในขณะนี้ เพียงแต่ตอนนี้เธอยังไม่อยากจะคาดคั้นเขา คงได้แต่รอจนกว่าที่อาทิตย์จะพร้อมและเอ่ยปากบอกสิ่งที่อยู่ในใจของเขาด้วยตัวเอง

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 48 11:19:55
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 48 00:12:34
แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 48 00:10:29

จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 25 ส.ค. 48 00:09:07 ]