ความรักของฉันมันร้อนรน นัก ..ไฟรักมันสุมทรวงแผดเผากันไปหมด ทั้งเค้าและฉัน
บางครั้งมันก็หวั่นในใจเหมือนกันว่า สักวันหนึ่ง เรื่องราวของเราจะจบลง
ฉันมักจะระแวงและร้อนใจว่า วันหนึ่งถ้าฉันไม่มีเขา ฉันจะทำยังไง ฉันกลัวเขาจะคุยกับคนอื่น กลัวว่า จะรักคนอื่นมากกว่า คิดว่า เขาล้อเล่นกับใครก็เพราะเขารัก
น่าตลกจริงๆ
เรื่องมันเริ่มต้นเพราะความเข้าใจผิดของฉันเอง
ฉันมองคนฉาบฉวยเกินไป
ความรักทำให้ฉันตาบอด
มันบอดสนิท จริงๆนะ ฉันคงอ่อนแอเกินไป
ฉันก้าวไปมากเกินกว่าจะหยุดตัวเองได้
ฉันเฝ้าพะวงว่า เขาจะคุยกับใคร เขาจะโทรหาใคร เขารักใครรึเปล่า เขาจะนัดเจอกันไหม
ความระแวงทำให้ฉันหัวปั่น
บางครั้ง ฉันเข้าแย่งชิงพื้นที่ส่วนตัวของเขาเกินไป
ฉันควรหยุดซะที
หันมามองตัวเองมั่ง หันมารักตัวเองมั่ง ..
ตอนนี้กำลังสับสน
ควรมั่นใจและเชื่อใจเค้ามากกว่านี้ หรือ ควรหยุดซะทีเพื่อความสบายใจของตัวเอง
เค้าเคยบอกว่า เราอาจจะเข้ากันไม่ได้ ถ้าขืนยังเป็นอย่างนี้อยู่
ใครๆ ก็บอกว่า ฉันคิดมากเกินไป
ก็ ฉันกำลังเศร้าใจน่ะสิ ไม่รู้ว่า จะจัดการตัวเองยังไง
มันเป็นช่วงหัวเลี้ยว หัวต่อ ที่ไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน
ฉันควรจะทำตัวให้มีคุณค่ามากกว่านี้นะ
จิตสำนึกลึกๆส่วนตัวมันบอก ฉันน่าจะรักเค้าในแบบที่ พอดี เราจะเจอกันที่ครึ่งทาง
บางครั้งก็แอบคิดว่า เราจะเป็นเพื่อนกันดีกว่าไหม ถอยออกมาก้าวนึงดีกว่า เว้นพื้นที่ตรงกลางให้ต่างคนต่างมีความอิสระ แต่บางครั้งมันก็แอบคิดว่า ถ้าเป็นเพื่อนกัน เค้าไปมีคนอื่นเราก็ทำอะไรไม่ได้น่ะสิ
...ชีวิต..จะทำไงดี
ถ้ามันเริ่มต้นอย่างนี้แล้ว เราคงจะห้าม อะไรในชีวิตเค้าไม่ได้
ต้องแอบไปอ่านหนังสือ ที่บอกเล่าประสบการณ์ชีวิต ที่บอกเล่ามา
เว้นช่องว่างให้ตัวเอง และให้เค้าสักนิด
เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย
ต้องเอนหลังฟังเพลง ที่ว่าง ...เฮ้อ
จากคุณ :
ปุยนุ่น
- [
25 ส.ค. 48 17:26:41
A:161.200.255.161 X:
]