ตอนที่1
ภายนอกอาณาเขตบ้าน ปกคลุมไปด้วยกิ่งก้านสาขาของต้นไม้ที่แข่งกันแผ่ความร่มเย็น โอบล้อมด้วยรั้วไม้ที่แสนบอบบางบ่งบอกถึงความเก่าแก่ และไม่ได้รับการเอาใจใส่นัก แต่ทว่ากลับดูอบอุ่นและปลอดภัย เลยเข้าไปถึงตัวบ้าน เรือนไม้สีครีม 2 ชั้น ตั้งตระหง่านอยู่ในวงล้อมของธรรมชาติที่ผู้เป็นเจ้าของสรรสร้างขึ้นและดูแลมานานนับปี ภายใต้ความเก่าแก่และความเงียบสงบคลับคล้ายจะเป็นปฏิปักษ์กับโลกทุนนิยมภายนอกนั้น หามีใครได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของมันไม่ เรือนไม้นี่หากใครที่ไม่เคยรู้จักกับเจ้าของบ้านแล้ว ต่างพากันคิดว่าเป็นที่อยู่อาศัยของคนไทยหัวเก่าคร่ำหวอดเป็นแน่ และเช่นกันผู้ใดที่เคยเห็นเจ้าของบ้านเวลาออกมาจ่ายตลาด ทิ้งขยะ หรือรดน้ำต้นไม้ ก็คงจะเข้าใจว่าเจ้าของบ้านคงเป็นพวกอนุรักษ์นิยม แม้แต่โทรศัพท์คงไม่อยากติดตั้ง ไฟฟ้าคงไม่อยากให้เข้าไปถึง
ทอสิตา ปลดล็อคจักรยานและไสมันออกมาที่ประตูหน้าบ้าน ขาเรียวยาวพาดขึ้นนั่งบนเบาะ ผมเปียดำ ขลำ สะบัดไปมารับกับตากลมโตที่ทอประกายของความฉลาด เธอถีบจักรยานมุ่งหน้าไปที่ห้องสมุดใกล้บ้าน ลมเย็นยามเช้าปะทะหน้านวลเนียนทำให้เธอสดชื่นจนต้องแย้มยิ้มออกมา นี่เป็นวันเสาร์ทอสิตามักชอบตื่นแต่เช้าตรู่ถีบจักรยานมาที่ห้องสมุดเพื่อคืนหนังสือที่เธอยืมไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ไม่ก็มายืมหนังสือหนาๆหลายเล่มที่เพื่อนๆบางคนของเธอเห็นแล้วชอบแซวว่า เอามานอนหนุนเหรอ ห้องสมุดนี้ไม่ใช่ห้องสมุดธรรมดาหากแต่เป็นห้องสมุดขนาดใหญ่ที่มีทั้งหนังสือไทยตั้งแต่โบราณกาลจนถึงหนังสือร่วมสมัยไปในปัจจุบัน อีกทั้งยังมีหนังสือภาษอังกฤษมากมายให้เลือกอ่านอย่างหลากหลาย ทอสิตาชอบห้องสมุดนี้เป็นที่สุด เวลาว่างจากการทำภารกิจต่างๆ ไม่ว่าจะงานบ้าน การบ้าน การสอบ เธอมักจะนึกถึงห้องสมุดนี้เป็นที่แรก ทอสิตาจอดจักรยานและเดินเข้าไปในตึกสีขาวสถาปัตยกรรมแบบโรมัน ห้องสมุดนี้ เก่าแก่ โอ่อ่า คลาสสิค เป็นห้องสมุดฝรั่งที่ตั้งมานานมากก่อนเธอจะเกิด คืนหนังสือค่ะ เธอเดินไปที่เค้าเตอร์ซึ่งมีบรรณารักษ์วัยกลางคน กำลังง่วนอยู่กับกองเอกสาร หล่อนยิ้มให้ทอสิตา ไม่ต้องพูดอะไรกันมากนัก กับขาประจำและนักอ่านดีเด่นของที่นี่ ทอสิตายิ้มตอบแล้วเดินจากไปที่ซอกชั้นหนังสือ กวาดสายตามองหามิตรแท้เล่มใหม่อย่างมีความสุข เธอก้มๆเงยอยู่เป็นนาน หยิบเล่มนั้นเล่มนี้มาดูและสอดกลับที่เดิม พลิกอ่านดูเป็นนานสองนาน แต่ก็ยังไม่เจอเล่มถูกใจสักที ขอโทษนะครับช่วยหลบหน่อย ทอสิตาหยุดกึกเมื่อมีเสียงห้าวทุ้มต่ำดังขึ้นจากข้างหลัง เธอไมได้หันไปมองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้วใส่ แต่กลับถอยห่าง ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เอื้อมมือหยิบหนังสือที่อยู่ตรงหน้าพลิกดูปกหลังแล้วเดินถือก้าวฉับๆออกไป ไม่นานนักทอสิตาก็เปลี่ยนมุมหาหนังสือ เธอเดินมาเรื่อยๆ แล้วสายตาก็มองข้ามไหล่ของใครคนหนึ่งไปเห็นตัวหนังสือบนสันปก เด่นออกมา Hamlet เล่มนี้แหละที่เธออยากอ่านมานาน แต่เบื้องหน้าร่างสูงกำยำกำลังขึ้นๆลงๆ บดบังให้เธอยากที่จะเอื้อมหยิบ ขอโทษนะคะช่วยหลบหน่อย เขาหลบออกข้างๆแล้วหันมามองเธอด้วยสาตาคมเข้มแต่ฉายแววใจดี เขายิ้มให้เธอน้อยๆแล้วหันไปสนใจกับหนังสือข้างหน้าต่อ จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้ม และตาคมกล้านั้นทำให้ทอสิตาหน้าแดงขึ้นมาเฉยๆอย่างไร้เหตุผล แต่เธอก็เลิกใส่ใจแล้วเอื้อมหยิบ Hamlet แต่ทว่ามันอยู่สูงเกินไป ทอสิตาพยายามเขย่งแล้วเขย่งอีกแต่ก็จนปัญญา ในที่สุดแขนยาวแข็งแรงก็เอื้อมผ่านต่อหน้าดึง Hamlet ออกมาอย่างง่ายดาย ตาคมเข้มคู่นั้นจ้องหน้าทอสิตาอย่างล้อๆแต่ปากมีรอยยิ้มเผยอออก เขาส่งหนังสือให้เธอ และก่อนที่เธอจะได้พูดขอบคุณ และคว้าหนังสือจากมือเขา ชายหนุ่มผู้นั้นกลับชะงักแล้วดึงหนังสือเข้าตัว ทำเอาทอสิตายื่นมือค้างอย่างงุนงง อ้าว Hamlet .....นี่คุณจะอ่านเหรอครับ ทอสิตามองกลับไปที่ตาคู่นั้นอย่างสงสัย ค่ะ หามานานแล้ว ว้า..ทำไงดีผมก็หาเล่มนี้อยู่นี่แหละ พูดเสร็จเขาก็ยิ้มเก๋ให้แล้ววางหนังสือบนมือเธอ เดี๋ยวผมค่อยยืมต่อคุณแล้วกัน ง่า..ขอบคุณค่ะที่หยิบให้ เขาผงกหัวเป็นเชิงตอบว่า ยินดี ให้เธอ แล้วเดินออกไป ทอสิตาเกิดความรู้สึกแปลกๆอยู่ตรงนั้น เธอยิ้มออกมาน้อยๆ ดวงตาสุกสกาวกว่าที่เป็น
จากคุณ :
harry_potty 
- [
27 ส.ค. 48 21:16:58
]
ด้วยพรหมลิขิต (ตอน1).....ห้องสมุด
... อ่านยากมากเลย
