ความคิดเห็นที่ 1 ภาวัตกล่าวขอบคุณโอเปอเรเตอร์ของโรงแรม  ที่ต่อโทรศัพท์ทางไกลให้เขาเป็นครั้งที่สามของวัน  แม้จะไม่สำเร็จสักครั้ง  รตาคุยกับใครกันนะ  เมื่อตอนหัวค่ำเขาโทรไปสองครั้ง  สายไม่ว่าง  ตอนดึกโทรไป  สายก็ไม่ว่างอีก  หรือเธอจะวางสายไม่สนิท         หวังว่าคงไม่ได้คุยกับไอ้พระเอกชื่อดังคนนั้นอยู่เป็นนานสองนานอีกหรอกนะ  เพราะอีกไม่กี่วันก็จะมีงานหมั้น  เขาเองบินมาเคลียร์งานที่ต่างประเทศ  เพราะหลังจากหมั้นก็คงมีเรื่องยุ่งๆ เกี่ยวกับวันแต่งงานอีกมาก  ที่คงทำให้เขาเดินทางไปไหนไกลๆ ไม่ได้อีกนานทีเดียว  ธุรกิจนำเข้าส่งออกสิ่งทอของเขากำลังเติบโตรวดเร็ว  เขาไม่อยากให้มันหยุดชะงักลงในตอนนี้          ชายหนุ่มเอนตัวลงนอนบนที่นอนหนานุ่ม  หลับตาลง  เพื่อจะรำลึกถึงดวงหน้าสดใส  ระบายด้วยรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดีเสมอ  ที่เขาไม่ได้เห็นมาร่วมสัปดาห์  ป่านนี้รตาจะเป็นยังไงนะ  คงนั่งทำงานอยู่จนดึกดื่นอีกเหมือนเดิม  นี่ไม่มีเขาอยู่  ไม่รู้ว่าเธอกินข้าวเย็นกับใคร  กินคนเดียวก็คงเหงา  หรือบางทีก็ไม่กินเอาดื้อๆ         เขาชอบที่จะแวะไปหาเธอตอนเย็นหลังจากเลิกงาน  ในวันที่ไม่มีธุระอื่นใดกับลูกค้า  เขาและเธอจะทำอาหารง่ายๆ  นั่งลงกินด้วยกันที่โต๊ะเล็กๆ  ริมระเบียงอพาร์ทเมนต์ของเธอ  บรรยากาศง่ายๆ  สบายๆ ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและกลิ่นอายของความสุขนั้นทั้งเขาและเธอชอบนัก  เป็นวันเวลาที่เป็นสุข  อ่อนหวานและคงความเป็นส่วนตัวที่เขาแสนจะหวงแหน  มันควรจะราบรื่นอย่างนั้นเรื่อยไป จนเขาและเธอแต่งงานกัน  หากวันหนึ่ง  จะไม่มีใครคนนั้นก้าวเข้ามา         ภาวัตเชื่อมั่นในตัวเองเสมอมา  ว่าเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชายคนไหน  ทั้งหน้าที่การงานที่มั่นคง  เป็นเจ้าของบริษัททั้งที่อายุยังไม่ถึงสามสิบ  ฐานะแม้ไม่ถึงกับร่ำรวย  แต่ก็แน่ใจว่าไม่มีทางยอมให้ครอบครัวต้องลำบาก หากว่าเขาจะมีครอบครัว  รูปร่างหน้าตาก็ไม่เป็นรองใคร  ถึงจะไม่หล่อบาดใจอย่างนายพระเอกนั่นก็เถอะ  หากเหนืออื่นใด  เขาเชื่อมั่นในความรักที่เขาและรตามีต่อกัน  ว่ามั่นคงแข็งแรงเสมอ  ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไร         แต่นายธเนศก็ก้าวเข้ามาเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่จนได้  อุปสรรคที่ทำให้เขาเสียความมั่นใจ  เมื่อเห็นแววตาแจ่มใส  และน้ำเสียงเปี่ยมสุขของรตายามพูดถึงนายคนนั้น  รตาเคยเล่า..จนเกือบจะเป็นกรี๊ดกร๊าด..อย่างตื่นเต้น  ตั้งแต่เห็น"เพื่อน"คนนี้ของเธอก้าวเข้าวงการ  และโด่งดังคับฟ้าในชั่วข้ามคืน          "วัต !  วัต !  วัตดูซิ  เพื่อนตา  หล่อมั้ย  เล่นละครเรื่องแรกก็ดังระเบิดเลย  นี่บอกใครๆ เขาจะเชื่อมั้ยนะ  ว่าสมัยเรียนน่ะยียวนกวนโอ๊ยขนาดไหน  มาเป็นพระเอกแล้วดูดีเป็นคนละคนเลย"         หรือไม่ก็        "เนศโทรมา  บอกว่าอ่านหนังสือของตาด้วยละวัต  ก็ที่งานยายจ๋านั่นแหละ  พวกเพื่อนๆ  เอาไปล้อกันว่าตาแปลหนังสือ  เนศเลยรู้  นี่เค้าบอกว่าตาแปลได้ดีด้วยละวัต  เนศน่ะคอหนังสือแนวเดียวกับตามาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว"         แต่ที่ร้ายที่สุดก็คือ       "วัตเชื่อมั้ย  สมัยนั้นตาปลื้มเนศเค้ามากนะ  แต่เพื่อนๆ  ไม่มีใครเห็นดีด้วยซักคน  มีแต่คนบอกว่าหน้าจืดเป็นปลาสำลักน้ำ  แถมเจ้าชู้จนขึ้นชื่อ  แล้วดูซิ  เห็นมั้ยตอนนี้เค้าหล่อระดับพระเอกแถวหน้าเชียว"         ก็เห็นด้วยอยู่  เหมือนปลาสำลักน้ำจริงๆ ด้วย  และคงเป็นปลาจวดด้วยละ  หรือไม่ก็ปลาอะไรที่หน้าตาน่าเกลียดพอๆ กัน ภาวัตตอบในใจอย่างหมั่นไส้เต็มที         เขาเชื่อมั่นในตัวรตา  เธอไม่ใช่คนเจ้าชู้โลเล  คบผู้ชายเผื่อเลือก  เมื่อนายนั่นเข้ามาสนิทชิดเชื้อมากๆ เข้า  รตาก็ถอยหนี  ทั้งที่เห็นได้ชัดว่าวุ่นวายใจ  ตรงนี้แม้ทำให้เขาเองโล่งใจไปได้บ้าง  แต่ก็ยังคล้ายมีอะไรหนักๆ ในใจอยู่นั่นเอง  ใครจะทำนายอนาคตได้  หากว่าวันหนึ่ง  เธอเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา  เขาจะรั้งเธอไว้ได้อย่างไรเล่า  ในเมื่อเธอพูดเสมอ  พูดให้เขาฟังมาตั้งแต่รู้จักกันใหม่ๆ  ในวันที่เขาและเธอยังเป็นเพียงเพื่อน  ที่รับฟังและปลอบโยนความทุกข์ของเพื่อน  ว่าเธอเคยหลงรักใครคนหนึ่ง  ที่เป็นดาวประจำใจของเธอมาแสนนาน  ทั้งที่ไม่ได้พบเจอกันอีกเลยตั้งแต่เรียนจบ  เป็นเวลาเกือบสี่ปีเข้าไปแล้ว         เขาไม่เคยกลัว "ดาว" คนนี้  เพราะคิดว่าต่างคนก็ต่างแยกไปในทางเดินของตัวเองแล้ว  วันนี้ของรตามีเขาอยู่เคียงข้าง  เธอจะไม่สนใจใครอีก  หากว่าเส้นทางของเธอกับดาวดวงนั้นจะไม่กลับมาตัดกันอีก  อย่างวันนี้                       ภาวัตหลับลงอย่างเหนื่อยอ่อน  นึกล้าเกินกว่าจะลุกขึ้นมาต่อโทรศัพท์อีกครั้ง  เพื่อที่จะบอกกับรตาว่า  เขาจะกลับถึงเมืองไทยบ่ายวันพรุ่งนี้  ก่อนกำหนดเดิมสามวัน    -------------------------- แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 48 01:44:13 จากคุณ : โยษิตา - [ 30 ส.ค. 48 01:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รตาวางมือจากการนำคุ้กกี้เข้าเตาอบ  เมื่อได้ยินเสียงกริ่งที่หน้าประตู  เหลือบมองนาฬิกาแล้วก็แปลกใจ  เพราะเร็วกว่าเวลาที่ธเนศบอกไว้ร่วมชั่วโมง  หรือเขาจะถ่ายละครเสร็จเร็ว  หญิงสาวเดินไปเปิดประตูอย่างไม่คิดอะไรมาก  แต่แล้วก็ต้องเย็นวาบจนถึงปลายเท้า  เมื่อคืนที่ยืนยิ้มอย่างกว้างขวางอยู่หน้าประตูไม่ใช่ธเนศ  หากเป็นว่าที่คู่หมั้นของเธอเอง        "วัต" เธออุทาน  หากน้ำเสียงฟังคล้ายครางอย่างงุนงงเสียมากกว่า        ภาวัตมองอาการหน้าซีดของรตาอย่างแปลกใจ  ก่อนจะเข้าใจได้ในวินาทีถัดมา        เธอคงคิดว่าเขาเป็นคนอื่น  ที่คงบอกว่าจะมาหาเธอในเวลานี้  ซึ่งก็น่าจะเป็นนายธเนศนั่นแหละ จะใครเสียอีก เสียงที่ถามรตาจึงเย็นชา  แฝงรอยประชด       "ใช่  วัตเอง  ตานึกว่าใครล่ะ"           สีหน้ารตาแฝงรอยละอายใจแวบหนึ่ง  ก่อนที่เธอจะฝืนยิ้ม  เบี่ยงตัวให้เขาเข้ามาในห้อง  บอกยิ้มๆ หากน้ำเสียงยังแสดงถึงอารมณ์กระวนกระวายอยู่บ้างว่า       "ไม่ได้นึกว่าใคร  แต่งงว่าทำไมวัตกลับมาเร็วจัง  ไหนว่าจะกลับวันจันทร์หน้า"           ภาวัตนั่งลงที่โซฟากลางห้องอย่างคุ้นเคยดี  เขาเคยเข้านอกออกในบ้านนี้จนเรียกได้ว่าพอๆ กับบ้านตัวเอง แม้จะยังไม่เคยมาค้าง  ด้วยรตานั้นวางตัวเป็นเพื่อนและคนรัก  โดยไม่มีการเกินเลยไปกว่านั้น         เขาชะงักนิดหนึ่ง  ก่อนจะบอกพลางเหวี่ยงแขน สะบัดต้นคอไล่ความเมื่อยขบ        "พอดีงานเสร็จเร็ว  คุณยามาดะเพื่อนพ่อช่วยจัดการให้หลายอย่างเลย"        "ดีจังเลยจ้ะ  คนญี่ปุ่นนี่เค้ามีน้ำใจจังนะ  ตาเห็นวัตไปญี่ปุ่นทีไร  งานเสร็จเร็วกว่าไปทางยุโรปทุกที"  รตายิ้มรับ  ทั้งที่อดรู้สึกแปลกๆ  กับท่าทีชะงักก่อนตอบคำถามของเขาไม่ได้  เหมือนเจ้าตัวจะพูดสิ่งหนึ่ง  แต่เสไปพูดอีกสิ่งหนึ่งเอาเสียเฉยๆ อย่างนั้น        "ฮื่อ  วัตก็ชอบทางญี่ปุ่นมากกว่า"  เขารับคำ หากน้ำเสียงสะดุด หากก็ครู่เดียว ก่อนที่เขาจะดึงเธอให้นั่งลงเคียงกัน ถามยิ้มๆ        "ถ้าแต่งงานแล้วเราไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นกันมั้ย  วัตรู้จักที่เที่ยวดีๆ หลายที่เลยนะ  ตาต้องชอบ"        รตาหัวเราะ  ใช้อาการนั้นปกปิดความในใจบางประการที่วาบลึก  ใช่ ! นี่เธอกำลังจะหมั้น  แล้วก็แต่งงาน  และผู้ชายของเธอนั่งอยู่ตรงนี้  ผู้ชายแสนดี  เพียบพร้อมในทุกอย่างที่ผู้หญิงสักคนพึงอยากให้มีอยู่ในตัวผู้ชายที่ตนรัก  และเหนืออื่นใด  เขารักเธอมากมาย        เธอจึงเข้าไปใกล้  เอนศีรษะซบลงบนไหล่กว้างนั้น  ปล่อยให้ช่วงเวลาแห่งความเงียบนั้นเป็นความซาบซึ้งระหว่างใจ  ที่เธอกับเขาเข้าใจกันได้ดีเสมอ       "เราหมั้นแล้วแต่งงานกันเลยดีมั้ย"  อยู่ๆ คนข้างตัวเธอก็ปรารภเสียงเบา        รตารู้สึกว่าไหล่หนานั้นเกร็งนิดหนึ่ง  เมื่อเธอขยับตัวออกห่าง เพื่อจะมองหน้าเขาให้ได้เต็มๆ ตา ยิ้มใส่ดวงตาคู่สวยภายใต้รอยคิ้วเข้มจัดคู่นั้น  หากเมื่อพูด  เธอกลับรู้สึกว่าเสียงตัวเองไม่หนักแน่นเท่าที่ควร        "ไม่เห็นต้องรีบเลยวัต  กำหนดเดิมก็กำลังดีอยู่แล้ว  หมั้นสองเดือนแล้วแต่ง  ไม่มากไม่น้อยเกินไป"        ภาวัตมองตาเธออย่างจะค้นหา  หากสุดท้ายเขาก็ยักไหล่  เหยียดริมฝีปากออกราวกับจะยิ้ม  หากก็ไม่ใช่ยิ้ม ตอบเรื่อยๆ น้ำเสียงไม่บอกอารมณ์ว่า        "ก็แล้วแต่ตา  วัตยังไงก็ได้  บอกแล้วว่าวัตเป็นคนกลัวเมีย  เชื่อฟังเมีย"        รตาหัวเราะ ก่อนจะลุกขึ้น  หลิ่วตาให้เขาอย่างล้อๆ  แล้วหมุนตัวเดินไปสู่ห้องครัว  บอกตัวเองว่าเธอควรจะรักเขา  เอาใจใส่เขาให้มากๆ  อย่าให้เขาระแวงสงสัยในตัวเธอ  ในสิ่งที่ตัวเองก็ระแวงสงสัยตัวเองอยู่เช่นกัน !       หญิงสาววางน้ำสับปะรดแช่เย็นจนมีละไอฝ้าเกาะลงตรงหน้าเขา  บอกอย่างเอาใจว่า       "เติมยินนิดนึงอย่างที่วัตชอบนะ  ตากำลังอบคุกกี้  เดี๋ยวก็ได้กิน"       "คุกกี้หรอ"  เขาทวนคำ มองหน้าเธออย่างแปลกใจ  "ตาเตรียมต้อนรับใคร  แต่ไหนแต่ไรไม่เห็นเคยทำขนม"  คำถามนั้นมีนัย        รตารู้สึกว่าใบหน้าร้อนวูบ  หากก็ฝืนประสานสายตากับเขาตรงๆ  ไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบังเรื่องของธเนศ  ภาวัตไม่ใช่คนโง่  เขาคงดูออกตั้งแต่เธอไปยืนหน้าซีดต้อนรับเขานั่นแหละ  อีกอย่างเธอเองก็รู้สึกผิดที่ทำเหมือนปิดบังเขา  ในการเปิดประตูรับผู้ชายอีกคนหนึ่งเข้ามาในวันที่ว่าที่คู่หมั้นไม่อยู่        "เนศบอกว่าจะแวะมาคุย  เค้าเพิ่งอ่านงานเล่มใหม่ของตา  เลยจะแวะมาติชมน่ะ  พอดีวันนี้ตาว่างด้วย"   ประโยคหลังเบาลง  เพราะคำพูดนั้นกระทบใจคนพูดเช่นกัน  เมื่อคำว่า"ว่าง"นั้นราวกับว่าเธอว่างเพราะว่าที่คู่หมั้นไม่อยู่  แล้วในความรู้สึกของคนฟัง  มันจะเป็นความ"ว่าง"ชนิดไหนกัน         ภาวัตขบริมฝีปาก  เขาก็พอเดาได้นั่นแหละ  แต่พอได้ฟังจากปากรตา  มันกลับจุดอารมณ์โกรธให้รุนแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้  เขามองหน้ารตาตรงๆ ปรารถนาให้เธอสบตา  หากว่าในแววตานั้นยังมีความรัก  ความไว้เนื้อเชื่อใจ  ความเชื่อมั่นในตัวเขาอย่างวันวานที่ผ่านมาละก็  เขาจะกีดกันนายธเนศนั่นทุกวีถีทาง  ต่อให้เป็นพระเอกหนังหรือลูกชายมาเฟียจากไหนก็เถอะ  เขาปกป้องรตาจากผู้ชายคนไหนก็ได้  หากว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนที่รตาชื่นชมบูชา  อย่างนายธเนศคนนี้         หากรตากลับไม่ยอมสบตาเขา  ดวงหน้าใสนั้นหมอง  เหมือนเธอเองก็วุ่นวายใจ           สุดท้าย  ภาวัตจึงลุกขึ้น  บอกเรียบๆ  ด้วยน้ำเสียงยากจะเดาอารมณ์ว่า         "วัตกลับก่อนนะ  เหนื่อยจัง  แล้วคืนนี้จะโทรมาหา"         รตาบอกตัวเองว่าเธอควรจะรั้งเขาไว้   แต่เธอก็ไม่ได้ทำ  อาจจะเป็นเพราะหน้าตาท่าทางเขาคงดูเหน็ดเหนื่อยจริงๆ กระมัง ประโยคสุดท้ายที่เธอพูดกับเขาจึงกลายเป็น          "งั้นวัตเอาคุ้กกี้กลับไปกินด้วยนะ  เสร็จพอดีเลย" จากคุณ : โยษิตา - [ 30 ส.ค. 48 01:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ธเนศมองรถยุโรปสีดำเป็นเงาที่เคลื่อนออกจากที่จอดอย่างช้าๆ  สีหน้าคนขับที่มองเห็นรางๆ ในความมืดนั้นเคร่งขรึม  ฝ่ายนั้นคงมองเห็นเขาเช่นกัน  จึงก้มศีรษะน้อยๆ เป็นเชิงทักทาย  หากลำคอแข็งตรง  ก่อนจะเลี้ยวรถออกจากที่นั่นไปอย่างรวดเร็ว  จนเกือบเรียกได้ว่ากระชาก       พระเอกหนุ่มถอนใจ  ไม่สบายใจนักที่ต้องเผชิญกับท่าทีแบบนั้นของอีกฝ่าย  เขาเองเป็นคนไม่ชอบมีเรื่อง  และไม่เอาเรื่องเอาราวกับใคร  แต่หากจะทำอย่างไรได้  เรื่องของหัวใจ  บางทีก็ต้องแย่งชิง  แม้จะรู้ว่าเรื่องนี้  เขาเองเป็นฝ่ายผิดเต็มประตู  ที่ทำตัวเหมือนแมวขโมย  ที่ย่องเข้าหาปลาย่างในยามที่เจ้าของไม่อยู่        แต่ก็นั่นแหละ  คนคิดเข้าข้างตัวเองยักไหล่  พยายามปัดความไม่สบายใจทิ้งไป  เขาเองไม่ใช่มาทีหลัง  แต่เรียนร่วมคณะกับรตามาถึงสี่ปี  ก่อนจะแยกย้ายกันไป  แม้ว่าตอนเรียนจะไม่ได้สนิทสนมอะไรเป็นพิเศษ  หากด้วยสัญชาตญาณผู้ชาย  ทำไมเขาจะไม่รู้  รตามีใจให้เขาเสมอมา  เพียงแต่ผู้หญิงอย่างเธอหัวเก่าเกินกว่าจะ"จีบ"ผู้ชายก่อน  จึงได้แต่เป็นข่าวซุบซิบชนิด "ปิดกันให้แซด" อยู่ในหมู่เพื่อนฝูง  จนเรียนจบกันไปแล้วนั่นแหละ  ถึงได้ลืมเลือนกันไป        ตัวเขาเองไม่เคยสนใจรตาเกินกว่าความเป็นเพื่อน  เพราะสมัยนั้นเขาเองก็เรียกได้ว่าเป็นเพลย์บอยคนหนึ่ง  แม้จะไม่ถึงขนาดเสือผู้หญิง  แต่ก็มีผู้หญิงเวียนมาให้ควงไม่ซ้ำหน้าก็แล้วกัน  จึงไม่ได้ใส่ใจกับเด็กสาวตัวเล็กๆ  หน้าตาเรียบร้อยคงแก่เรียน  มองเห็นแว่นสายตาขาวใสชัดเจนกว่าส่วนอื่นๆ บนใบหน้า  ปกปิดดวงตาคมหวาน  เป็นประกายสดใสไว้ภายใต้บุคลิกของเด็กเรียนเต็มขั้น        จนได้มาเจอเธอในงานแต่งงานของเพื่อนร่วมรุ่นนั่นแหละ  ธเนศจึงตาค้าง  เมื่อคนตรงหน้าที่ยิ้มให้เขาอย่างตื่นเต้นนั้นเป็นสาวสวย  รูปร่างกะทัดรัดสมส่วน  อยู่ในชุดกลางคืนสีเบจ  ที่ไม่ปิดและไม่เปิดจนเกินไป  ขับผิวสีน้ำผึ้งอ่อนละออตา           หากความสวยยังไม่เท่ากับที่เขาได้รู้ว่า  เธอคือผู้แปลนิยายต่างประเทศที่กำลังโด่งดัง  ธเนศชอบผู้หญิงสวย  แต่ความสวยนั้นต้องมาคู่กับความฉลาดและความเก่ง  เขาจึงรู้สึกทึ่งจัด  เมื่อรู้ว่าเพื่อนหน้าตาเรียบๆ ในอดีตของเขา  อยู่ๆ ก็ถอดรูปออกมาเป็นสาวสวยเฉียบ  เก่ง  และฉลาดเฉลียวครบสูตร  แต่ถึงกระนั้นเมื่อคุยกับเขา  แววตาคู่นั้นก็ยังคงมีความตื่นเต้น  ชื่นชม  เหมือนที่เด็กสาวคนนั้นเคยมองเขาตลอดมา         ธเนศติดต่อกับเธอเรื่อยมาด้วยความสนใจในตัวเธอที่มากขึ้นทีละน้อย  แล้วจึงกลายเป็นความถูกใจ  ที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  ตามวันเวลาที่ผ่านไป  แม้เขาจะรู้เท่าๆ กับทุกคน  ว่าเธอกำลังจะหมั้น  แต่ก็บอกตัวเองว่า  เธอยังมีสิทธิ์เลือกนี่นะ  ที่สำคัญ  ผู้ชายของเธอดูจะไม่กีดกันว่าที่คู่หมั้นเท่าที่ควรจะทำ  ธเนศโทรไปก็ได้คุยทุกครั้ง  ไปพบก็ได้พบทุกครั้ง  ทั้งที่เขารู้ดีว่าสายตาของนายคนนั้นแทบจะแผดเผาเขาเป็นจุณ  ท่าทางก็ดูแล้วราวกับว่าจะตรงเข้ามาประทุษร้ายเขาได้ทุกเมื่อ  หากฝ่ายนั้นก็ไม่ได้ทำอะไร  นอกจากเดินเลี่ยงไปเวลารตาคุยกับเขา  หรือมองเมินด้วยท่าคอแข็งตรง  อย่างที่ทำวันนี้         ธเนศออกจะแปลกใจ  ถ้าเป็นแฟนของผู้หญิงอื่น  ไม่ต้องถึงขนาดกำลังจะหมั้นกันหรอก  แค่แฟนธรรมดานี่แหละ  ถ้ามีไอ้หนุ่มคนอื่นเข้ามาเกาะแกะแฟนตัวเองให้เห็นตำตา  ก็น่าจะมีศึกชิงนางไปนานแล้ว  ไม่ใช่ทำเป็นไม่ใส่ใจอย่างนายภาวัตคนนี้        หรือนายนั่นจะไม่ได้รักรตามากมายนัก  คนคิดคิดเข้าข้างตัวเอง  เขาต้องพิสูจน์ให้เธอเห็นสินะ  ว่าเขาแคร์เธอมากกว่านายนั่น  ให้เธอรู้ว่าเขารักเธอ  ห่วงเธอ  และจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดมือไปอย่างแน่นอน         ชายหนุ่มคงลืมคิด  หรือไม่ก็ไม่เคยรู้  ว่าคำว่า"รัก"ของคนบางคนนั้น  อยู่เหนือความต้องการที่จะครอบครองโดยสิ้นเชิง --------------------------------------- จากคุณ : โยษิตา - [ 30 ส.ค. 48 01:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีต่อนะคะ  จะเขียนเรื่องสั้น  แต่ทำไมออกมายาวนักก็ไม่รู้  คิดว่าคงราวๆ 3-4 ตอนค่ะ ฝากไว้ให้ช่วยติชมกันด้วยนะคะ  ไม่ได้เข้ามาที่นี่นานแล้ว  เพราะชีวิตวุ่นวายเหลือเกิน แล้วก็ไม่ได้เขียนอะไรๆ มานานพอๆ กัน   สองปีกว่าแน่ะ  วันนี้มาลองปัดฝุ่นเขียนดู  ยังรู้สึกว่าสำนวนตัวเองไม่ค่อยลื่น   เขียนแล้วไม่ค่อยได้ดังใจเลย T_T ช่วยๆ กันติมานะคะ  จะได้เอามาปรับปรุงแก้ไข ไม่ได้เข้ามานานมาก  ห้องนี้บรรยากาศยังเหมือนเดิมนะคะ คนเก่าๆ หลายคนที่เราเคยติดนิยายงอมแงมก็ยังเขียนได้น่าติดงอมแงมเหมือนเดิม ไปแอบอ่านมาแล้วหลายเรื่องเลย หลายๆ เรื่องของคนที่นี่  เราก็ได้อ่านเวลาออกเป็นหนังสือแล้ว เวลากลับไทย จะอุดหนุนทุกครั้งที่เห็นหนังสือจากนามปากกาที่คุ้นเคย คนใหม่ๆ เขียนเรื่องสนุกๆ ที่นี่ก็มีอีกหลายคน ขอทักทายทั้งคนเก่าคนใหม่ไว้ตรงนี้นะคะ   เมื่อก่อนเราก็มาอยู่ที่นี่ไม่นาน อาจจะไม่มีใครจำเราได้ แต่เราจำหลายๆ คนที่นี่ได้เสมอค่ะ ^_^ ฝากตัว ฝากใจ ฝากนิยาย อีกครั้งค่ะ :D จากคุณ : หยากไย่ (โยษิตา) - [ 30 ส.ค. 48 02:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เฮ้อ รักแรก ฝังลึก จริงหนอ น่าสงสาร วัต แต่แอบลุ้นให้ รตา เลือก วัต เอิ้กก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 30 ส.ค. 48 04:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาเชียร์ภาวัตเหมือนกัน แต่รู้สึกอีกคนจะเป็นรักฝังใจมากเลย กลัวใจนางเอกจัง จากคุณ : nongwin - [ 30 ส.ค. 48 05:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 1 หญิง 2 ชาย จากคุณ : GTW - [ 30 ส.ค. 48 05:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จับปลาสองมือ ยังไงก็ยึดปลาหายากที่ชื่อภาวัตไว้แน่น ๆ หน่อย จากคุณ : ณภ - [ 30 ส.ค. 48 07:18:08 A:71.97.0.250 X: TicketID:105756 ]

ความคิดเห็นที่ 9 .................. แข่งขันช่วงชิงกัน เกมส์นี้คงสนุกนะ ใครมีอะไรดีๆงัดมาสู้กัน แม้ว่าจะหมั้นแล้วก็ไม่สน คิดช่วงชิงโอกาส คนยุคนี้แก่งแย่งกันจริง "คุณธรรม"ไม่สน สนแต่"กู..เนี่ย..ทำ" ถ้าใครถามหาคุณธรรม ก็ตอบว่า "แล้วแต่มุมมอง" สนุกไปอีกแบบ ของมนุษย์เดินดิน ไม่มี ตัณหา  ก็ไม่มี พลอต เนอะ สนุกครับสนุก จาตามอ่านต่อนะ ................. จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 30 ส.ค. 48 10:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 I like this story ka. Would love to read the ending so much also. ^^ Wait for the next chapter na ka. จากคุณ : Reader - [ 30 ส.ค. 48 14:17:39 A:24.16.240.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 มันอยู่ที่ใจ คนบางคนดีแสนดี แต่ไม่รัก ทำไงได้ จากคุณ : xyz (xyzjung) - [ 30 ส.ค. 48 14:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รอติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 30 ส.ค. 48 15:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอาใจช่วยภาวัตดีก่า :) จากคุณ : scottie - [ 30 ส.ค. 48 18:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยกะคุณ xyz มาก ๆ ค่ะ ความรัก หากไม่รัก คงไม่ใช่ ความรัก นะคะ จากคุณ : pee_lee (จิตเดิม) - [ 30 ส.ค. 48 20:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยังเชียร์ภาวัตค่ะ จากคุณ : รียา - [ 30 ส.ค. 48 23:18:07 A:203.172.104.199 X: TicketID:103817 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนต่อไปค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3705176/W3705176.html แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 01:49:18 จากคุณ : โยษิตา - [ 31 ส.ค. 48 01:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อุอุ แวะมาอ่านนิยาย+ทักทายจ้า เชียวัตด้วยคนละกัน อิอิ จากคุณ : TSURUGI - [ 31 ส.ค. 48 18:34:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 18:49:52 ]