ความคิดเห็นที่ 1 กระทู้ที่แล้ว โดย คุณคัมภีร์โบราณ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3682977/W3682977.html มีบทกวี ลุงเวทย์แถม ----------------------------------- ราวสายลมเริงร่ายล้อสายหมอก ก่อนเย้าหยอกภูผาผืนป่าปก แล้วกล่อมเห่ห้วงฝันอันสะทก ในอ้อมอกคืนวันแห่งพันธะ เจือความงามความหมายสู่ลายลักษณ์ กอบถ้อยทิพย์ผจงถักสร้อยอักขระ อุดมการณ์บานบ่มคมวาทะ นำสัจจะบรรจุมธุรส โศกก็โศกยิ่งกว่าพญาโศก ประโลมโลกก็หวานปานจะหยด ครั้นเสียดสีสาสมอารมณ์ประชด บริบทโดยตลอดก็สอดรับ วิญญาณแห่งบทกวีสุนทรีทิพย์ สมควรจิบเรื่อยร่ำเรียงลำดับ เพื่อให้ถ้อยทุกถ้อยค่อยซึมซับ ผ่านเสียงขับของโศลกโลกทัศน์ ความอ่อนหวานอ่อนไหวในพิภพ จงบรรจบผสานเกลียวเกี่ยวกระหวัด มโนภาพซาบซึ้งช่วยรึงรัด เป็นอาณัติกำหนดบทบาทมนุษย์ อย่าเจื้อยแจ้วแล้วคล้อยเลื่อนลอยลับ แทรกทุกศัพท์ด้วยคติบริสุทธิ์ เผยเงื่อนงามตามธรรมพระสัมพุทธ ให้เป็นจุดเกิดแสงแห่งชีวิต ............................................ แวะมาทักทายทุกท่านครับ จากคุณ : เวทย์ - [ 29 ส.ค. 48 จากคุณ : Ar@p - [ 30 ส.ค. 48 11:45:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในที่สุด "บอกอ-ย่ามดำ" ก็หาฤกษ์งามยามดีมาเปิดกระทู้อาศรมฯ ให้จนได้ เอิ้ก ๆ และรับสารภาพมาเอง ศรีอาศรมได้กระทำการเบี้ยวมิตรสหายมาหลายครั้งหลายคราว จนมิตรสหายบางคนต่อสายหลังไมค์ขู่ว่า "จะตัดหางปล่อยวัด" ฯลฯ (อีกสารพัดที่เธอจะต่อว่า) แบบนี้ต้องบอกว่า  "สารพันสารพัดจะตัดพ้อ" แต่ก็ดีใจนะเกลอ  ห่างหายกันไปนานก็คิดถึงเป็นธรรมดาล่ะ พักนี้ศาลาไทยก็วุ่นวายน่าดูชม  ทั้งงาน  ทั้งคน  แต่ยังไหวอยู่ "ขอเยาะเย้ยทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญ" ขอบคุณบางถ้อยคำที่ว่า ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นการยืนยันได้ว่า คนกลุ่มหนึ่งที่ศรัทธา ต่องานร้อยกรองยังพบปะแลกเปลี่ยนกันอยู่สม่ำเสมอ แวะมาทักทายฝากรอยยิ้มไว้ตอนเที่ยง ๆ  จะหาทางเขียนกลอนมาร่วมกระทู้นะเกลอ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ขอบคุณ อาเวทย์ ที่วางกลอนไว้ท้ายกระทู้ที่แล้วด้วยค่ะ อ่านแล้วทำให้ศาลาไทยอยากเขียนระลอกทับระลอกฉลองบ้าง จะลองดู แล้วนำมาร่วมกระทู้นะคะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -             . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ส.ค. 48 13:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ม่านราตรีโรยตัวคลุมทั่วฟ้า โพ้นเบื้องหน้าดาวเหนือยังเรื่อแสง จึงท่ามกลางทางเปลี่ยวไร้เรี่ยวแรง หัวใจแกร่งยังกล้าจะฝ่าฟัน แม้เดินหลงระหว่างทางมืดมิด ดาวบอกทิศที่หมายปลายทางฝัน คนอ่อนล้าตั้งหลักพักสักวัน ก่อนเดิมพันพรุ่งนี้ชี้ชะตา หลังก้าวพลาดที่ผ่านการสูญเสีย แค่หลบเลียบาดแผลแก้ปัญหา เมื่อมิอาจอุทธรณ์ย้อนเวลา ถือเพียงว่าทุกอย่างช่างปะไร อย่ามัวหลบฟุบร่างกลางทุกข์โศก มัวคอยโชควาสนามาจากไหน บนสังเวียนชีวิตต้องคิดไกล ด้วยปัจจัยเท่าที่เรามีมัน ตราบเรายังก้าวย่างไปข้างหน้า เชื่อเถิดว่าไม่ไกลเกินใจฝัน ตราบมีลมหายใจไว้เดิมพัน ต้องมีวันที่เห็นฝันเป็นจริง ในคืนมืดที่ก้าวตามดาวเหนือ ขอเพียงเหลือศรัทธาสูงค่ายิ่ง พรุ่งนี้ในโลกแห่งการแย่งชิง อาจสร้างสิ่งสุดสวยด้วยมือเรา ................................................. เป็นงานเก่า คงพอจะเข้ากับกระทู้นี้ได้แบบกล้อมแกล้ม จากคุณ : เวทย์ - [ 30 ส.ค. 48 15:43:21 A:58.147.33.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 นินทาลุงเวทย์ อยู่ได้ไม่กี่คำ ลุงก็เข้ามายืนรออยู่แล้ว  อิ อิ * เจออาวุธ "สั้น"  ของลุงเวทย์ทำเอาสาวๆ ที่ยังไม่แม่นเสียง คอเอียงไปตามๆ กัน  ส่วนหนุ่มๆ ก็ลุ้นเอาใจช่วย (ตามสัญชาตญาณของคน (มือใหม่)เล่นอาวุธสั้นมักลุ้นระทึกเวลา ใช้อาวุธสั้นเพราะมือใหม่นั้นมักเล่นได้น้ำเดียวก็ตาย-เพราะไม่แม่น เสียง) บอกได้คำเดียวว่า  "ลุงทำได้สุดยอด" คล้ายๆ ว่า ผมเคยอ่านบทนี้ของลุงที่ไหนสักแห่ง คนเล่นกลอนที่มือไม่แข็งมักกลัวที่จะใช้อาวุธ "สั้น" (เสียงสั้น-คำตาย) ผมก็ยังอยู่ในอาการนั้น   เนื่องจาก(ว่ากันว่า) ระบบการศึกษาสมัยหลังๆ คือรุ่นผม รุ่นศาลาไทย ฯลฯ  (รุ่นหลังป๋าคัมภีร์โบราณหลายสิบปี) จะ ไม่เน้นเรื่องเสียง หมายความว่า  นักเรียนไม่จำ "เสียง"  แต่จำ "รูป" ของคำ เป็นการเรียนภาษาเป็นคำๆ  ไม่เน้นการผันเสียงกันแบบโบราณ (สมัยป๋าคัมภีร์)   อิ อิ ผลกระทบจากอันนั้นเด็กสมัยผม (และศาลาไทย) มีปัญหาเรื่องเสียง กันขนาดหนัก  ให้ลองฟังเสียงนักร้องสมัยนี้ดู มันบ้าจนแยกไม่ออกว่า ไหนเสียง "ฉ"  ไหนเสียง "ช"  ไหนเสียง "จอ"   เป็นต้น มีอยู่วันหนึ่งผมพยายามฟังเพลงๆ หนึ่งที่เด็กทั้งบ้านทั้งเมือง (รวมทั้งลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของท่านผู้นำด้วย) ติดกันงอมแงม   ผมต้องการฟังให้ทราบว่าเนื้อเพลงท่อนนั้น มันร้องว่า   อะไร    ผมฟังอยู่วันหนึ่งเต็มๆ ก็ฟังไม่ออก พอถามน้อง ๆ แฟนคลับ ,  "โธ่พี่   - ฉันรักเธอไง" เวรกรรม ! สรุปว่า เสียง "ฉ"  "ช"  หรือ "จ" ฯลฯ ที่นักร้องพวกนั้น ร้องอย่างเมามันส์   ไม่ใช่เสียงที่ผมเคยได้ยินจากโรงเรียน ก็เลยฟังไม่เข้าใจ ปัจจุบัน  คนไทยออกเสียงกันตามยถากรรม  แล้วแต่นรกจะปรานี จนบางทีเราอดนึกไม่ได้ว่า  ยังมีอักษรไทยอีกสัก ๒๐ ตัวที่เรายังไม่ได้ เรียน ไม่แปลกที่ผมและศาลาไทย  ไม่กล้าเล่นอาวุธสั้นอย่างลุงเวทย์ เพราะความแม่นจำเรื่องเสียงไม่พอ  ที่สำคัญไม่มีคำมากพอนั่นเอง สรุป - อย่างไรก็ตาม  เพื่อตอบสนองสุนทริยธาตุในหัวใจก็ขอให้ นักกลอนทุกท่านใช้คำที่ท่านมีนั่นแหละเขียนกลอน  โวหารที่ดี ไม่ ได้แปลว่า ต้องอลังการไปด้วยศัพท์ตั้งแต่สุโขทัยยันอยุธยา  แค่คำง่ายๆ ธรรมดา  แต่สื่อให้ถึงความรู้สึกก็พอ   แล้วไม่ต้องถามว่า  "ใครคือกวี" *ศาลาไทย  -  ข่าวลือมาว่ายุ่งมากเพราะกำลังเก็บเงินแต่งงานน่ะจริง ป่าว. (เผา!) - ฮา จากคุณ : Ar@p - [ 30 ส.ค. 48 15:58:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีพ่อศรีอาศรม และเพื่อนๆทุกคน ติดตามมาตลอดตั้งแต่กระทู้ที่แล้วของตาคัมฯ เคาะสมิมอย่างไรก็ไม่ออกมันติดแน่นมาก พยายามจะแคะต่อไป   ถ้าได้ก็จะลองเอากลอนใหม่ๆมาวางบ้าง เห็นชื่อกระทู้แล้วนึกถึงอดีตที่นานๆๆๆๆๆมาแล้วในยุคมืด เคยเขียนกลอนไว้สำนวนหนึ่ง  ขออนุญาตเอาของเก่ามาวาง   ครึ้มค่ำคืนนี้นี่มึดสนิท ชีวิตหลายชีวิตก็หวั่นไหว อารมย์อ่อนล้าอาลัย จ่อมจมหัวใจในอารมย์ จินตนาการวันก่อนเมื่อย้อนกลับ ฟ้าประดับแสงสีคลี่ดาวห่ม ศรัทธาในท่ามความระทม ดวงดาวระดมไฟศรัทธา ศรัทธาส่องทางที่พร่างฝัน ว่าใกล้รุ้งตะวันจะฉายกล้า ความมืดหม่นหมองที่ครองฟ้า จะลับลาเมื่ออรุณนั้นรุ่งราง ดวงดาวดับดวงทีละดวง ก็ว่าล่วงเวลาจะรุ่งสาง จนแสงจ้าเจิดดาวยิ่งเจือจาง แสงสว่างลับฟ้าเต็มราตรี ครึ้มค่ำคืนนี้นี่มืดสนิท ชีวิตหลายชีวิตก็หน่ายหนี โอ้ละหนอผืนหล้าปฐพี หรือจะเป็นเช่นนี้จนนิรันดร์ / เก่ามากจริงๆ ถ้ามีลิเก กลอนประตูหน้าต่างปนมาบ้างก็ขออภัย จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 30 ส.ค. 48 16:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บอกเธอ ธรรมชาติคงงามอยู่เสมอ เถอะเธอ...จงปลื้มจงดื่มด่ำ ปล่อยทิ้งเถอะความชอกช้ำ ปล่อยวางลำนำที่จำเจ เปิดตาเปิดใจให้ตื่น มาฟังเสียงคลื่นที่กล่อมเห่ มีน้ำมีฟ้ามีทะเล ตรงนี้ไร้เล่ห์ไร้มารยา ทะเลยังเคลื่อนระลอกคลื่น ต่อวันต่อคืนอย่างเริงร่า เนิบนาบเนิบนาบช้าช้า ไม่รู้อ่อนล้าเลยสักนิด เธอถาม น้ำ-ฟ้า สำคัญไฉน? รู้ไหม น้ำ-ฟ้า นี้ศักดิ์สิทธิ์ ให้ชื่นให้ชมให้ชีวิต ให้ความจริงให้ความคิดไม่ยอกย้อน เธอเห็นเส้นฟ้าที่นั่นไหม? เห็นความเป็นไปที่โอนอ่อน ดูนั่น น้ำ-ฟ้า เอื้ออาทร บอกให้รู้โลกร้อนหรือโลกเย็น!! เอางานเก่ามาวาง เพราะสนิมเขลอะเหมือนกัน เอ้อ... ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้เข้ามา  ตามประสาคนงานยุ่งนิดหน่อย เพราะใกล้สิ้นปีงบประมาณ สงสัยสมองซีกขวาไม่ค่อยได้ใช้งาน เลยทำให้ดูเครียดจนเพื่อนๆที่ทำงานทักขึ้นมาหลาย คนแล้วว่าหน้าตายิ้มแย้มของจอมยุทธฯ หายไปไหน? ช่วงนี้จะเขียนงานสักชิ้น ก็เขียนไม่ค่อยจะออก จะมีบ้างก็บทเพ้อพร่ำตามประสา ยามร่ำ สุรา ฟังเพลงโปรด ถ้าใครผ่านสุราสถานยามราตรีเห็นหนุ่มน้อยหน้ามนอายุ ๑๗ กับ หนุ่มน้อยอายุ ๑๖ กำลังนั่งกระดกแก้วละเลียดรสเมรัย แล้วเพ้อต่อกลอนกันคนละบท นั่นล่ะคือจอมยุทธฯ กับสหายนายทิวา...ชีวิตมันก็แค่นี้เอง...... "แม้เราจะไม่พบกัน" ฟังเพลงรำพันถึงเสมอ คิดถึงทุกคืนวันละเมอ แต่ครั้งเจออยากหลบไม่กล้าพบกัน วันนี้เจอข่าวเศร้า ว่า “เทือก บรรทัด”  หรือ “เปลื้อง คงแก้ว”  กวีลุ่มแม่น้ำตรังสิ้นลมหายใจ แล้ว ขอน้อมรำลึก ถึงกวีแห่งแดนทักษิณท่านนี้ ด้วยบทกลอนชุดนี้ครับ หยั่งรากยื่นดอก  (เทือก บรรทัด) ฤดูแดดสุมแดดการแผดเผา ส่อเขียวเหิ่ยวเฉาหัวใจสั่น หญ้าพงหลงเพิงลืมสัมพันธ์ แห้งตายใบ้ฝัน...อันเท็จจริง บัวตูมพนมมือถือศีลห้า สวยงามสง่าสงบนิ่ง หยั่งรู้อยู่ในใจเอื้ออิง สานทอสรรพสิ่งจึงนิ่งงาม จึงแดดสุมประชุมเพลิงร้อนเริงผลาญ มิอาจหยุดบัวบานแย้มหวานหวาม มิอาจเผาเงาใบบังแดดลาม แต่เป็นนามเนื้อหนึ่งในบึงบัว เป็นแดดร้อนผ่อนเย็นให้บึงอุ่น เป็นอ้อมบุญบ่มแต้มบัวแย้มยั่ว เป็นชีพแดด-ชีพชนม์ทุกตนตัว เป็นกลีบแดด-กลีบบัวทุกตัวตน เพราะรากถึงน้ำดอกถึงแดด ร้อนที่แผดก็ผ่อนร้อนแดดด้น เพราะสายบัวหย่อนสายว่ายเวียนวน พลิ้วอยู่ในเพลงข้นลมวนเวียน จงมือดอกบัวตูมแย้มมนุษย์ เบิกบานวิสุทธิ์สถิตเสถียร ยืนอยู่ในรู้แจ้งแห่งกงเกวียน นิ่งอยู่ในไหลเวียน...กฎเปลี่ยนแปร ที่มา http://www.manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9480000117069 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 48 17:12:05 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 48 17:11:00 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 30 ส.ค. 48 17:08:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 *อาเอ็กซ์ ---------------------------- ในที่สุดพวกเราก็ล่อเสือออกจากถ้ำสำเร็จ  อิ อิ อาเอ็กซ์ที่น่าเคารพของเราก็หยิบงานคลาสิกมาวางให้ชม ผมเดาๆ อายุของบทกวีชิ้นนี้คงราวปี ๒๕๒๐  ซึ่งอาร์พียังไม่เกิด (ฮา) ก็ยังเดาๆ กันต่อว่า ทำไมป๋าคัมภีร์ของหนูๆ ถึงได้เลิกเตะปี๊บหนีไป อย่างกระทันหัน  ก็อาจเป็นได้ว่า  (ความจริงมีคนมากระซิบว่า) กลัว เตะปี๊บได้ไกลไม่เท่าอาเอ็กซ์น่ะซิ) กวีจะเป็นใคร ไม่ใช่สาระสำคัญ แต่สิ่งที่ตระการตาเราอยู่เสมอก็คือ ผลงานที่ปรากฎนั้นต่างหาก กวีในฐานะสิ่งมีชีวิตที่มองโลกและชีวิต ไม่เหมือนใคร เขาจาระไนชีวิตที่มีรายละเอียดต่างออกไป ในยามที่มีผู้ท้อแท้กวีเปรียบชีวิตกับความืด แต่ก็ยังช่างคิดเปรียบไปได้อีกว่า ดวงดาวที่ส่องแสงอยู่นั้น คือความหวัง กวีช่างคิดว่า ชีวิตคือการเดินทาง เมื่อเขาและเธอยังขยันก้าวอยู่ สักวันก็ถึงจุดหมาย *จอมยุทธฯ ------------------------------------------------ เทือก   บรรทัด  เป็นกวีภูธรอีกคนที่เด็กๆ รุ่นผม รุ่นจอมยุทธ ยอมรับในฝีมือ  ซึ่งถ้าจะเอ่ยนามของ "รูญ  ระโนด" ต่ออีก สักคนคงไม่เป็นไร กวีรุ่นคุณเทือกเป็นกวีดินสอ  หรือไม่ก็กวีพิมพ์ดีด ที่กว่าจะทำงานออกมาสักชิ้นก็ต้องเหลาดินสอกันหลายครั้ง กัดดินสอกันหลายรอบ..ขอไว้อาลัยด้วยความระลึกถึง ส่วนกวีรุ่นหลังเป็นกวีพีซี & แมคอินทอช   กวี เวบโป๊  กวีสำราญ ฯลฯ   กวี ๓๐ บาทรักษาได้ทุกโรค กวีเมกาโปรเจค ฯลฯ (เมื่อคืนทราบว่า เมกาโปรเจคได้ เปลี่ยนเป็น "ขี้ประติ๋ว" โปรเจคท์ไปเรียบร้อยแล้ว. ซี  ยะ  ทูมอโร่ ด้วยใจคารวะจ้าน. แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 09:03:28 จากคุณ : Ar@p - [ 30 ส.ค. 48 17:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เกลอ ศาลาไทยนั่งอ่านกลอนของอาเวทย์อยู่สองสามรอบ เล่นเอามึนตึ๊บ ... จะเขียนได้ไหมเนี่ย แต่ด้วยความเป็นเด็กอยากรู้อยากเห็นมาแต่ไหนแต่ไร  ก็ลองซะหน่อยจะเป็นไร  ว่าไหมเกลอ โบราณว่าอายครูไม่รู้วิชา  กลัวเสียหน้าก็จงไม่รู้ต่อไป  เอิ้ก ๆ ที่นั่งอยู่ตอนนี้ให้คิดถึงครูหนอนสุราขึ้นมาจับใจ  เวลาครูหนอนฯ เปิดกระทู้ ต้องรีบเข้ามาดู  ขานเสียงเด็กหญิงศาลาไทยมาค่ะ  นั่งแถวหน้าเพราะสายตาสั้น   แอบไปรู้มาอีกหน่อยว่าเจ้าระลอกทับ ระลอกฉลองที่ว่าลงด้วยคำตายเสียงสั้นท้ายวรรคเนี่ย                       เขียนยากอยู่แล้วในระดับหนึ่ง  เป็นกลอนกลดี ๆ นี่เอง  ทำนองเสียก็กระชั้นเสียขนาดนั้น ถ้าจะเขียนให้หวานจะเป็นไปได้ไหมหนอ... แต่ขนาด อิทิสังฉันท์ ที่กระชั้นเสียขนาดนั้น  ท่านยังนำมาใส่ในมัทนพาธาเสียเพราะพริ้ง "อ้าอรุณแอร่มระเรื่อรุจี ..."  เลยนี่นา  หรือเกลอว่าไง ว่าแล้วก็ลงมือเขียน  เท่าที่คลังคำในหัวจะเหลือให้ค้น  ... คำใดหนอจะเอ่ยได้ดังใจในเพลานี้ ...          คิดถึง          คิดถึงคนห่างหายหลายวันนัก          เคยพิงพักไหล่คุ้นอุ่นอ้อมอก          ซับน้ำตาปลอบขวัญสั่นสะทก          เห็นดาวตกเติมฝันชวนกันนับ                    ไม่มีคำตอบใดให้แจ้งจิต          ยิ่งย้ำคิดแอบสะอื้นคืนเดือนดับ          คนเคยคุ้นเย็นชามาลาลับ          เกินจะหลับตาข่มตรมห้วงทุกข์          คงเหน็ดเหนื่อยหนทางจึงร้างหลบ          ไม่ยอมพบเห็นกันวันเศร้าสุข          อยากแบ่งปันหนักเบาที่เร้ารุก          มาซบซุกซ่อนตนหมองหม่นนัก          ฤๅดอกหญ้าค่าไร้ให้เคืองขัด          จึงย้ำชัดอย่างเป็นเห็นประจักษ์          คิดถึงยิ้มแย้มพรายเคยทายทัก          เพียงคำรักคงมิพอต่อมิ่งมิตร พอกล้อมแกล้มได้มาเท่านี่ล่ะเกลอ  ถ้า "บอกอ-ย่ามดำ" พอจะมีเวลาก็ตรวจการบ้านให้ศาลาไทยก็แล้วกันนะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สวัสดีค่ะคุณอา xxx(เฒ่า) เห็นด้วยกับเกลออาพีค่ะ ก็ยังเดาๆ กันต่อว่า ทำไมป๋าคัมภีร์ของหนูๆ ถึงได้เลิกเตะปี๊บหนีไป อย่างกระทันหัน  ก็อาจเป็นได้ว่า  (ความจริงมีคนมากระซิบว่า) กลัว เตะปี๊บได้ไกลไม่เท่าอาเอ็กซ์น่ะซิ)     ข่าวว่าหนีไปรับลมตะวันออกสักวันสองวัน  ศาลาไทยกับเกลออาพีอยู่ทางนี้ชวนกันเผา  ซ้า... เอิ้ก ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - พี่จอมยุทธเมรัย พักนี้ไม่รู้เกิด  อนิจจาวาสนาชะตาตก  หรือกระไร พี่ชายศาลาไทยแต่ล่ะคน  ถึงได้ร่ำสุราร่ายโศลกกันคร่ำเคร่งเสียขนาดนั้น บางคนเมาสุรา บางคนเมาชีวิต เฮ้อ... รอก็แต่จะกลับมายิ้มให้กันและกันได้อีกคราว  ชีวิตมันก็เท่านี้แหละพี่  พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ฮี่ ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -             . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 30 ส.ค. 48 18:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พุทธศาสน์สอนอะไรให้ชีวิต ถ้าไม่คิดให้ซึ้งบึ้งสัจจะ กี่ชาวพุทธน้อมนำในธรรมะ เลิกวอนพระศักดิ์สิทธิ์เสริมอิทธิ เหลือกี่สงฆ์เสมือนพระผู้ประเสริฐ แทนเตลิดอวดมนุษย์อุตริ เดียรัจฉานวิชชาอุตส่าห์ริ เพียงหวังผลิศรัทธาเรียกสาธุ สงสารวัดลืมปลงสงสารวัฏ กลับละเลยศีลสัตย์เน้นวัตถุ วัดขาดวัตรฤๅนิพพานท่านบรรลุ ตราบบาปคุคลุมครอบกรอบความคิด กี่คนมั่นอริยมรรคหลักครองชีพ ชูประทีปแห่งธรรมนำดวงจิต กี่บุญทานทำไปในชีวิต แค่แลกสิทธิ์ขึ้นสวรรค์วันล่วงลับ เมื่อแหล่งเที่ยวแหล่งธรรมนำมาคละ แล้วธรรมะหวังให้ใครสดับ กี่งานวัดที่ถวิลเพียงสินทรัพย์ ระเริงกับมหรสพลบเลือนพุทธ ระหว่างกฎแห่งกรรมรอคำตอบ คนชื่นชอบโลกีย์ไม่มีหยุด ปัญหาหนักหมักหมมสังคมทรุด เจียนถึงจุดกลับกลายเป็นหายนะ .............................................. ผมว่าผมก็ใช้คำพื้นๆ แล้วนะ มีคำไหนถือเป็นคำยากบ้างเหรอ ? จากคุณ : เวทย์ - [ 30 ส.ค. 48 19:34:23 A:58.147.33.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาแอบดูชาวกวีเขาคุยกัน จากคุณ : ดอกงิ้ว - [ 30 ส.ค. 48 20:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีเจ้า..สหายพี่ น้อง ทั้งหลายของชาวอาศรม.. วันนี้เขียนกลอนไม่ออกนะคะ ง่วงแย้ววววว แวะเข้ามาทักทายค่ะ ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แถมก้านกลีบกุหลาบก็มีหนามนะคะ  ฮี่ ๆ รักษาสุขภาพกันทุกคนนะคะ จากคุณ : pee_lee (จิตเดิม) - [ 30 ส.ค. 48 21:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีกระทู้ใหม่ครับ รุ่นพี่ๆ(อาจจะน้า อา ลุง ป้า)ทุกคน บทกลอนของลุงเวทย์ งามเสียงดีจริงๆครับ หวังว่าสักวันจะแต่งได้แบบนั้นบ้าง อิอิ วันนี้เขียนกลอนม่ายออก ไว้พรุ่งนี้มาต่อกลอนด้วยคนครับ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 30 ส.ค. 48 21:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กรุ่นกระไร ไอดิน กลิ่นขี้หมา โชยพัดมา ผ่านจมูก ถูกน้ำฝน เดินย่องย่าง อย่างมั่น ผ่านผู้คน เบียดปะปน เฉียดกาย ชายหญิงมี ฝนตกพรำ ละออง ต้องกายเปียก เสียงพร่ำเพรียก เรียกใคร ให้ถอยหนี รถเข็นขาย ผลไม้ หลายสิ่งมี หลบหน่อยพี่ ขอผ่าน วานหลบไป เบร็คไม่มี ถ้าพี่ ไม่หนีหลบ รถเข็นพบ ชนเข้า เหมาได้ไหม ขอทางหน่อย ถอยนิด ชิดซ้ายไป รีบเร็วไว หลบลม ร่มกางบัง ฝนตกซู่ กรูวิ่ง เหมือนลิงจ๋อ บ้างก็รอ ขอหลบ ซบข้างหลัง บ้างก็เท่ห์ ตากฝน ทนลำพัง บ้างก็นั่ง จู๋จี๋ ดีจริงจริง ฝ่าผู้คน ฝนพรำ ย่ำช้าๆ แล้วมุ่งหน้า เร็วรี่ ที่สถิตสิง โดนปอยฝน ไอดิน กลิ่นเหม็นจริง อยากช็อบปิ้ง แต่กรรม ฝนทำเรา จากคุณ : นินจา - [ 31 ส.ค. 48 00:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วันพรุ่งนี้ เริ่มใหม่ ไม่ยอมแพ้ แต่ที่แน่ อยากหลับ กับความหนาว ขอลาไป นอนก่อน พักผ่อนยาว พรุ่งนี้เช้า สดใส ลุยใหม่เอย.... จากคุณ : นินจา - [ 31 ส.ค. 48 00:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ได้แต่ขายของเก่าค่ะ ลองแต่งเลียงแบบเพลงทานตะวันน่ะค่ะ ๏๏๏     กำลังใจ     ๏๏๏ ถึงอยู่ห่างไกลอย่างน้อยส่งใจให้เธอสู้ต่อ อย่ายอมย่อท้อลุกขึ้นหยัดยืนฝืนสู้สังคม กำลังใจขอมอบไว้ให้ไม่เคยลดลง หากทุกข์สุขสมขอจงให้เธอลุกขึ้นสู้เขา ดอกไม้บานไสวสาดสู้แสงไกลทาบทอร่มเงา ด้วยจิตใจเราพวกเราจะเดินร่วมกันผองชน จากจุดนี้เริ่มต้นที่ดีเพื่อสุขทุกข์ทน มืดฟ้ามัวฝนทางระทมเท่าไหร่ก้าวไปไม่ถอย (*) ความคิดมั่นคงไม่หลงมัวเมาสติไม่ปล่อย ความโลภเลื่อนลอยให้คอยจากลาไม่มากล้ำกราย ความโกรธมีก็ใช่ว่าดีให้มันเสื่อมคลาย ความหลงพลันหายพลังปัญญารับมาเข้าไว้ จุดหมายห่างไกลหากเอื้อมมือไปย่อมคว้าไว้ได้ ไม่เกินใจกายพวกเราจับมือร่วมใจพร้อมกัน หากยากเกินขอเธอคงมั่นเช่นดังตะวัน ฝ่าฟันสร้างสรรค์สัมพันธ์แน่นนั้นสร้างไทยเป็นไท ฝ่าฟันสร้างสรรค์สัมพันธ์แน่นนั้นช่วยไทยเป็นไท ๚ รสา รสา ๑๑ ธันวาคม ๒๕๔๕ จากคุณ : รสา รสา - [ 31 ส.ค. 48 04:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 From N'Sala แอบไปรู้มาอีกหน่อยว่าเจ้าระลอกทับ ระลอกฉลองที่ว่าลงด้วยคำตายเสียงสั้นท้ายวรรคเนี่ย เขียนยากอยู่แล้วในระดับหนึ่ง เป็นกลอนกลดี ๆ นี่เอง ทำนองเสียก็กระชั้นเสียขนาดนั้น ถ้าจะเขียนให้หวานจะเป็นไปได้ไหมหนอ... .......................................................................... And for N'Sala ie ie... ค่ำคืนเงียบเชียบนี้พี่หนาวนัก ขอคำแผ่วแว่วรักให้รื่นจิต ขอต้องแตะแต่นุ่มค่อยจุมพิต ก่อนฟากฟ้าลิขิตให้พรากพลัด ขอประสานเนตรซึ้งไม่พึ่งพจน์ ให้แจ่มแจ้งหมดจดนิรันดร์สัจ มองสิสายตาเศร้าเล่าเรื่องชัด ถึงรติแต้มระบัดด้วยโศรกลึก พรุ่งนี้พี่จากแล้วนะแก้วนะ แต่จะหวนกล่อมมิละขณะดึก ยามยินพรมลมแผ่วล้อไพรพฤกษ์ คือพี่พร่ำด้วยสำนึกที่สุดรัก... ......................................................................... Hello K. Ar@p na krab. N'Sala will get married soon ? Nooooo...!!!! ce n'est pas vrai...it's not true...!!! Hello P'Rsa krab...Your song is very pretty na....So cool !!! แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 18:31:13 จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 31 ส.ค. 48 06:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อคำ "ตาย" รัตนโกสินทร์ฤาสิ้นปราชญ์? จึงเป็นทาสประเทศตะวันตก เจ้าพระยาสับสนไหลวนวก น่าตระหนกตระหนักจักรภพ กวีแววแก้วปิ่นสิ้นศรีศักดิ์? สิ้นมนต์รักประจักษ์หูมิรู้จบ? สิ้นคำหยาด “ครูเนาว์” ที่เคารพ? สิ้นระบบวาทีกวีวัจน์? เยาวชนรุ่นใหม่ไม่รู้รส กวีบทสารพันท่านบัญญัติ ไม่ประสีประสาประชาทัศน์ ไม่พึงคัดหัดเขียนไม่เพียรคิด “ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ” ไม่เคยจดเคยจำย้ำเตือนติด แต่กลับเก่งภาษามหามิตร? สิ้นสนิทเสน่ห์ไทยในพิภพ เมื่อลำนำ “คำตาย” คล้ายสิ้นชาติ ร่องรอยปราชญ์ลางเลือนเหมือนโดนกลบ คำ“ท่านภู่” “ครูเอื้อ” เมื่อเลือนลบ คำจึงจบกวีไทยใกล้กลียุค รัตนโกสินทร์จึงสิ้นศักดิ์ สิ้นบทรักษ์อารมณ์ระดมปลุก จักรวรรดินิยมก็โหมรุก “ไท” จึงทุกข์เพราะประเทศถูกโถมทับ เชษฐภัทร วิสัยจร จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 31 ส.ค. 48 09:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Ar@p  4 “คนเล่นกลอนที่มือไม่แข็งมักกลัวที่จะใช้อาวุธ "สั้น" (เสียงสั้น-คำตาย) ผมก็ยังอยู่ในอาการนั้น   เนื่องจาก(ว่ากันว่า) ระบบการศึกษาสมัยหลังๆ คือรุ่นผม รุ่นศาลาไทย ฯลฯ  (รุ่นหลังป๋าคัมภีร์โบราณหลายสิบปี) จะ ไม่เน้นเรื่องเสียง” Ar@p  7 “ก็ยังเดาๆ กันต่อว่า ทำไมป๋าคัมภีร์ของหนูๆ ถึงได้เลิกเตะปี๊บหนีไป อย่างกระทันหัน  ก็อาจเป็นได้ว่า  (ความจริงมีคนมากระซิบว่า) กลัว เตะปี๊บได้ไกลไม่เท่าอาเอ็กซ์น่ะซิ)” ศาลาไทย (salathai)  8 “ข่าวว่าหนีไปรับลมตะวันออกสักวันสองวัน   ศาลาไทยกับเกลออาพีอยู่ทางนี้ชวนกันเผา  ซ้า... เอิ้ก ๆ”   .................................... กระทู้นี้ไม่ควรชื่อ  “แสงดาวแห่งศรัทธา” น่าจะชื่อ      “นินทาผู้เฒ่า”  หรือ   “ปากหอยปากปู" นาน ๆ  ถึงจะอัญเชิญมาเฝ้ากระทู้ได้  .....  อาจจะต้องจารึกว่า เป็นกระทู้หุ้มทอง.............. เฝ้ากระทู้ไป  รำพึงรำพันไป  บ่นไปเรื่อย ๆ  ทั้งพี่ทั้งน้อง...... เหมือน พ่อแก่แม่เฒ่า  สงสัยใกล้แต่ง.....กลอนเสร็จ..... ..................................... ไปจังหวัดจันทบุรี  เรื่องงานล้วน ๆ  ฝนตกเป็นระยะไปตั้งแต่ระยอง ใครจะไปเที่ยวลง   หน้าฝนนะ บ่ายนี้มีประชุมวงเล็ก ระดับอนุกรรมการ  พรุ่งนี้วงใหญ่  เครียด  เบื่อ บ่นมั่ง ๆ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 11:12:12 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 31 ส.ค. 48 11:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เกลออาพี *ศาลาไทย  -  ข่าวลือมาว่ายุ่งมากเพราะกำลังเก็บเงินแต่งงานน่ะจริงป่าว. (เผา!) - ฮา ได้ยินมาไม่ผิดหรอกเกลอ ศาลาไทยน่ะ  ยุ่งมาก  กำลังเก็บเงินเพราะแต่ง (กับ) งาน เฟ้ย !     จำไว้เลยนะ "บอกอ-ย่ามดำ" กลายเป็น บอกอแปลงสารไปเสียได้เพื่อนเรา - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เจ้าเหล็ก ซะอย่างงั้นเลยคนเรา  เขียนซะหวานขนาดนี้  มิน่าสาว ๆ ฝรั่งเศสถึงได้ไม่ยอมให้กลับเมืองไทยซะที ฮี่ ๆ ยกเบียร์ให้สามเหยือกซูฮกให้เลย       - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เชษฐภัทร ดีใจที่เห็นนายมาวางกลอน "คำตาย" ให้อ่านกัน   วรรค  “ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ”  นี่ศาลาไทยจำแม่น    เอาไว้ล้อพี่ ๆ บ่อย ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เขียนกลอนทิ้งท้ายฝากไว้หน่อย  คิดถึงเฮียคัมฯ  กำลังจะพิมพ์ว่า "เมื่อไหร่จะกลับมาเสียที" พอ refresh ดู ต้องรีบแก้ที่พิมพ์ไว้ในบัดดล  แถมต้องแก้กลอนให้สมราคา “นินทาผู้เฒ่า”  หรือ   “ปากหอยปากปู" ศาลาไทยแอบกระซิบอาพี นอกจากเขียนกลอนเหน็บให้เจ็บใจเล่นเก่งแล้ว  ยังหนังเหนียวอีกด้วย นี่แค่ขนาดคิดถึงเฉย ๆ ยังโผล่มาซะอย่างงั้น  ถ้า “นินทาผู้เฒ่า” ต่อจะเป็นไงหว่า  เอิ้ก ๆ   ตอนบ่ายนี้มีประชุมกลุ่มวงเล็ก อดเจอเด็กที่นัดไว้ให้เคืองขัด เถียงกันแบบคลุมเครือเบื่อชะมัด อยากจะอัด...เสียงตอบขอบคุณครับ   ยังพรุ่งนี้มีวงใหญ่ให้เคร่งเครียด ไร้คนเบียดออดอ้อนก่อนจะหลับ แถมปวดเมื่อยตามวัยใคร่สำทับ เมื่อไหร่กลับหนูจะนวดทวดคัมภีร์ แฮ่... กลอนมันพาไป  ศาลาไทยล้อเล่นนนนนนนนน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 31 ส.ค. 48 11:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ หากถอดความตรง ๆ และลายมือ นั้นคือ "ยศ" จริง ๆ ผมคงได้ เพียงแค่ "พลทหาร" กระมัง เขียนหวัด อย่าบอกใคร จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 31 ส.ค. 48 12:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะ ทุกๆท่าน ขออ่านอย่างเดียวก่อนค่ะ ทั้งๆที่จริงๆแล้วอยากจะเขียนมากๆ แต่เหมือนมีอะไรสักอย่างมากดปุ่มพอสให้สมองส่วนที่ทำงานเกี่ยวกับกลอนโคลงหยุดทำงานไปเฉยๆ ...อิอิ จากคุณ : มัชฌิมา - [ 31 ส.ค. 48 15:30:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ศาลาไทย...โบราณว่าอายครูไม่รู้วิชา กลัวเสียหน้าจงไม่รู้ต่อไป ถ้าอายครูก็ไม่รู้วิชาลึก เฝ้านั่งตรึกตรองไปใจตระหนก อยากเขียนกลอนคำสั้นชักงันงก แม้วิตกก็ลองสู้ดูสักพัก กลัวเสียหน้าหลบครูไปไกลสุดสุด ก็คงพลาดขาดเชิงยุทธให้ขลุกขลัก วาดกลอนตายต่อ "ศาลา"ที่น่ารัก ช่วยท้วงทักไม่โกรธขึ้งถึงเป็นทุกข์............. แต่ผมสงสัยว่าคำที่อ้างนั้น วรรคหลังไม่ใช่อย่างนี้นี่ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 31 ส.ค. 48 16:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เชษฐภัทร ก็สมัยก่อนเป็นค่านิยมว่าผู้ชายต้องเรียนหนังสือ เขียนหนังสือได้ แถมถ้าเขียนหนังสือดี ก็ได้เป็นอาลักษณ์อยู่ในวัง รับใช้ใกล้ชิดเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน “ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ”  จึงมีปรากฏมาเล่าสู่กันฟัง แต่สมัยนี้ท่าทางคงไม่ต้องพึ่งลายมือ  ทุกอย่างเล่นพิมพ์แล้วก็ปริ๊นเอา ทุกอย่างดูจะสำเร็จรูปไปเสียหมด   เฮ้อ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คุณมัชฌิมา ใครกันหนอไปกดปุ่มพอสคุณกลางเสียได้  ว้า ๆ แล้วงี้เมื่อไหร่จะได้อ่านกลอนคุณกลางอีก อุตส่าห์คิดเอาเองว่า อาศรมฯ ชวนกันเขียนกลอน  เพื่อน ๆ จะได้มาช่วยกันเขียนเยอะ ๆ ไม่เป็นไรค่ะ  ไว้ชดเชยด้วยปลาทูล่ะกันนะคะ  เอิ้ก ๆ  เมื่อไหร่ร้านจะเปิดซะทีหนอ... คิดถึง...  คิดถึงปลาทู... คิดถึงคนแกะปลาทู... ฮี่ ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ป๋าเจียวต้าย "อายครูไม่รู้วิชา"  โบราณว่าอย่างนั้นจริง ๆ แต่วรรคท้ายศาลาไทยเปลี่ยนเอง ก็ของเดิมมันไม่ได้เกี่ยวกับศาลาไทยนี่นา ถ้าอายครูฤๅจะรู้วิชาชัด คงติดขัดโน่นนี่ไม่มีหยุด หากโชคดีมีครูรู้เร่งรุด คงแสนสุดชำนาญชาญเชิงครบ อย่าง "เฮียคัมฯ" ของหนูเขารู้หลัก ทำฮึกฮักเป็นโดนกระโจนหลบ "ป๋าเจียวต้าย" ดื่มเบียร์เนี่ยน่าคบ แอบประจบติดตามอ่านสามก๊ก อิ ๆ   - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 31 ส.ค. 48 17:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดี อาพี สวัสดีทุกท่าน ช่วงนี้(อันที่จริงช่วงไหน ๆ ก็ใช่ทั้งนั้น) กระป๋ม เรื่อยเปื่อย.. ว่างจากการดำนาไถนา ว่างจากการให้นกกาเกาะ ก็ชอบไปเดินเล่นเรื่อยเปื่อย รอเวลาถูกต้อนเข้าคอกอีกที ช่วงนี้(อันที่จริงช่วงไหน ๆ ก็ใช่ทั้งนั้น) เขียนอะไรก็ออกจะเรื่อยเปื่อย เอากลอนเปื่อย มาแปะ ไม่มีคำไม่มีความให้แกะ แต่ถ้าจะชนแพะก็ตามสบาย ขอรับ               .....ดุจน้ำสายนั้น....                  ๏แม่น้ำไหล...                  หัวใจแกว่งไกว อนาถา                  ล่องลอย ราวผักตบชวา                  ไหลสายน้ำตา จ่อมจม                  ๏ขุ่นโคลนสีเหลืองอ่อน                  เย็นชาหรืออาทร ทับถม                  สายน้ำ สายน้ำตา สายลม                  ที่ขื่นก็ขม อารมณ์นั้น                  ๏นกอิสรา...                  ใครหนอ ชืดชา กับความฝัน                  อิสระ ซ่อนเร้น ถ้อยจำนรรจ์                  ขื่อคา คืนวัน ธรรมดา                  ๏แม่น้ำไหล...                  หัวใจหวั่นไหว และบ่นบ้า                  คืบคลาน ตามรอยเวลา                  คนเอย สายน้ำตา เปล่าดายฯ                                                นายทิวา                                แม่น้ำป่าสัก พระนครศรีอยุธยา                                เช้าอาทิตย์ ๒๑ สิงหาคม ๒๕๔๘ ก็คงได้ประมาณนี้แหละ ขอรับ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 31 ส.ค. 48 17:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 "Hello P'Rsa krab...Your song is very pretty na....So cool !!!  " ขอบคุณค่า ก็ pretty เหมือนคนเขียนแหล่ะจ้าเจ้าเหล็ก ช่วงนี้มีแต่เรื่องเครียด ๆ เช่น คุณยายที่พี่เช่าบ้านเขาอยู่เพิ่งเสียไปเมื่อวันจันทร์ guest house ที่ให้เขาเช่าที่เชียงใหม่ที่มีหุ้นด้วย มีฝรั่งมานอนตาย ยังไม่รวมเครียดจากงานและเรื่องวุ่น ๆ ทั้งหลายอีก ก็เลยต้องหามุกอะไรให้ตัวเองสดชื่นหน่อยจ้า บ่นเสร็จแระ ไปล่ะ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 21:07:23 แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 17:49:38 จากคุณ : รสา รสา - [ 31 ส.ค. 48 17:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แวะเข้ามาแอบดู (ปกติไม่ค่อยกล้าแวะอาศรม เพราะแต่งโคลงไม่รอด เอิ๊ก) เห็นคุณ Ar@p เขียนปะท้ายเอาไว้ว่า *ชื่อบทกวีได้จากเพลง "แสงดาวแห่งศรัทธา" ของเฮียหงา ก็เลยแวะมาเพิ่มเติมนิดนึงครับ อันว่า "แสงดาวแห่งศรัทธา" เป็นเพลงที่แต่งขึ้นโดย "จิตร ภูมิศักดิ์" นักวิชาการและนักต่อสู้ทางสังคมรุ่นเดอะคนนึงของสังคมไทยครับ ไม่ได้แต่งเป็นบทกวี แล้วถูกเอามาใส่ทำนองทีหลัง แต่แต่งขึ้นเป็นเพลงเลยทีเดียว "จิตร" และสหายร่วมคุกบางขวาง ร่วมร้องกันมาตั้งแต่ก่อนปี 2507 แล้ว รายละเอียดเพิ่มเติม ผมเคยเขียนไว้ในบล็อก ขออนุญาตโฆษณา เพื่อรำลึกถึงการต่อสู้ทั้งทางวิชาการและด้วยจิตวิญญาณของ "จิตร" ครับ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=peterpuck&date=11-06-2005&group=2&blog=1 ส่วนเพลง "แสงดาวแห่งศรัทธา" ผมไปหา (ขโมย) มาให้ฟังกัน มีทั้งเวอร์ชั่น คุณหงา คาราวาน และคณะนักร้องประสานเสียงเจ้าพระยาคอรัสของธรรมศาสตร์ อยู่ที่หน้านี้ครับ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=peterpuck&month=12-06-2005&group=4&blog=2 ส่วนเพลงที่คุณหงาเขียนขึ้นเอง มีเพลงนึงเขียนถึง "จิตร ภูมิศักดิ์" เลยทีเดียว อยู่ในคาราวานชุดแรก ตั้งแต่สมัยอัดในป่านู่นแหละมั้ง เป็นที่มาแห่งแรงบันดาลใจของผม จนใจที่หาเวอร์ชั่นของคาราวานร้องไว้ไม่ได้ อยู่ที่นี่ครับ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=peterpuck&date=12-06-2005&group=4&blog=3 แล้วปิดท้าย ด้วยบทกวี "ใบไม้ป่า" ของ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ขับร้องเป็นเพลงโดยวงต้นกล้า วงดนตรีเพื่อชีวิตยุคตุลาครับ ฟังแล้วโหยไห้ดีเหลือเกิน ขอบอก http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=peterpuck&date=17-06-2005&group=4&blog=1 สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณพื้นที่โฆษณา เอิ๊กๆ แหะๆ ถือว่าร่วมกันรำลึกปูชนียบุคคลชาวไทยด้วยกันนะครับ (ยกจอกกกกก) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 19:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอ้ ผู้อาวุโสทั้งหลายทยอยมาแสดงผลงานให้เป็นบุญตา คารวะชาเขียว 1 จอก ขอรับ ช่วงนี้ไข้ขึ้น อารมณ์เขียนกลอนไม่ออก เลยได้แต่ตามมาอ่านต่อไป เหอะๆ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 31 ส.ค. 48 20:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 วรรณศิลป์  ไม่สิ้นไร้ ไม้ตอกแล้ว คงเหลือแก้ว  แววสดใส  เนิ่นในผลู ร้อยกรองกลั่น  สรรคำขลัง  ยังพรั่งพรู วรรณศิลป์  โสภินทร์อยู่  นิรันดร งานประพันธ์  อันงามแง่-  มุมแผ่ซ่าน ซึ้งคำขาน  ผ่านทำนอง  ของคำสอน สื่อสัจจะ  ประดับแดน  ไม่แคลนคลอน กลกาพย์กลอน กระฉ่อนไกล ในภพตรี ขอมวลชน  คือคนไทย  ไม่ปล่อยปละ หลงลืมละ  อนุรักษ์  อักษรศรี วรรณกรรม  ล้ำครรลอง  ผองความดี จะยังมี  พลีไว้เพื่อ  เกื้อสังคม แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 48 20:43:29 จากคุณ : กวินทรากร - [ 31 ส.ค. 48 21:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นบทกลอนของเซียนกวีทั้งหลายถูกนำมาแต่งเป็นเพลง ผมก็ขอเลยขอเลียนแบบมั่ง เพลงนี้สำหรับคนกำลังท้อแท้ งานเย้อ ถูก ก.พ. ตามตัวกลับ หรือจะเอาไว้ฟังเคล้าสุรารสเยี่ยม หรือหลังประชุมวงเล็กวงใหญ่ก็มะว่ากันนะครับ ผมไม่มีแสงดาวแห่งศรัทธา ไม่มีทานตะวัน มีแค่ "ใจใกล้เธอ" มาฝากคุณ ๆ นะครับ :) ปล. ตามประสามือใหม่หัดแต่งหัดเล่นกีตาร์ ก็ต้องขออภัยในคุณภาพเสียง (คน + กีตาร์ที่ไม่ค่อยแน่น) คือเพลงไม่ล่ม (แค่เกือบ) ก็หืดจับแล้ว อิอิ จากคุณ : เหล็กครับ (mildsteel) - [ 1 ก.ย. 48 05:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ใจใกล้เธอ เหล็กละมุน http://thaigrenoble.online.fr/songs/Gak-JaiGlaiTer.mp3 A รู้ว่าใจอาจหวั่นไหวในบางครั้งคราว อาจมีค่ำคืนปวดร้าวที่เธอต้องสู้เพื่อผ่าน อาจมีค่ำคืนสับสนมืดมนจนใจเจียนบ้าตาย อาจมีเรื่องร้ายมากมายแต่มันจะหายไม่นาน B แม้เมื่อใดเธอไม่ไหวในความเศร้าตรม ให้รู้ว่ามีหนึ่งคนยังคงคอยยืนข้างเธอ ให้รู้ว่ามีหนึ่งใจห่างไกลแต่ใกล้ในความรู้สึก ให้เธอมั่นใจยามนึกและเข้มแข็งไว้นะเธอ C แม้ว่าใจอาจหวั่นไหวในบางครั้งคราว แต่เธอจะไม่ปวดร้าวด้วยเธอจะสู้เพื่อผ่าน และเธอจะไม่สับสนจะทนเพื่อพ้นและพบยิ้มพราว ก็แค่ค่ำคืนลมหนาวแต่ไม่หนาวนะใจ (ซ้ำ B) โซโลผิวปาก (ซ้ำ C) ข้างเธอยังมีฉันเป็นเพื่อนฟันฝ่าไป ด้วยอยู่ไกลกันฝากเพลงฉันให้เธอ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 48 05:30:59 จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 1 ก.ย. 48 05:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คำตาย  -  เสน่ห์ร้อยกรองไทย ------------------------------------- หลังจากลุเวทย์นำกลอน "คำตาย" มาวางและอีกหลายท่านร่วมผสมโรงจนเห็น ภาพของคำตายชัดเจนขึ้น     โดยเฉพาะกลอนของคุณเชษฐภัทร ต้องยอมรับว่า ดีทั้งเนื้อหา ดีทั้งเสียงขอชมเชยจริงๆ   ที่ชมเชยนี่ไม่ได้กระแดะ   แต่เพราะเห็นว่า ผู้นี้เป็นคนรุ่นใหม่และการที่เด็กทุก วันนี้จะนั่งลงเขียนกลอนและเกลาจนออกมางามเช่นนี้นั้น  หายากแม้จะมาจาก คณะอักษรฯ ก็เถอะ มีบางคนมาพูดให้ฟังว่า เด็กรุ่นใหม่อยากเขียนกลอนอยู่ ๒ ระยะ  คือ ๑. ก่อนอกหัก ๒. หลังจากอกหักแล้ว หลังจากนั้นก็อ่านนิยายแปลรักหวานแหวะจากเกาหลี ฯลฯ ว่าโดยเฉพาะคุณเชษฐภัทร  ท่านผู้นี้เขียนงานไว้เยอะมาก  ถ้าเทียบกับอาร์พี ซึ่งเขียนกลอนลงตามเวบบอร์ดมาตั้งแต่ศาลาไทยยังไม่เข้าปีหนึ่ง  ของอาร์พียัง น้อยกว่าถ้ามีเวลาว่าง ลองค้น "เชษฐภัทร" ดูซิครับ  จะมีชื่อนี้ออกมากี่ครั้ง แต่ถ้าเทียบกับป๋าคัมภีร์ของหนูๆ  คงไม่ได้ อันเนื่องมาจาก"วัยวัน" ที่สมการตัวเลขไม่สมดุลกันนั่นเอง อิ อิ เมื่อคืนไปนั่งลูบๆ คลำๆ .... "พระอภัยมณี" ดู  เพราะคิดว่า  คงเจอการใช้คำตาย  ในงานของ "มหากวี" ผู้ ประพันธ์บ้าง ฯลฯ ศรีสุวรรณกุมารชาญฉลาด ยุรยาตรเยื้องย่างมาข้างตึก เห็นภูมิฐานเคหาโอฬารึก ทั้งที่ฝึกสอนสานุศิษย์มี ฯลฯ ถือธนูสู้ศึกนึกทะนง หมายจะปลงชีวาปัจจามิตร ธนูนั้นลั่นทีละเจ็ดลูก หมายให้ถูกที่ตรงไหนก็ไม่ผิด ล้วนแรกรุ่นร่วมรู้คู่ชีวิต เคยไปเล่นเป็นนิจที่เนินทราย ฯลฯ พลางแกล้งทำสำออยพูดอ้อยอิ่ง เข้าแอบอิงเอนทับลงกับตัก ยิ่งถอยหนีก็ยิ่งตามด้วยความรัก ยิ่งพลิกผลักก็ยิ่งแอบแนบอุราฯ ฯลฯ กุลาส่ายย้ายหนีตีแก้เอียง ปักเป้าเหวี่ยงยักแผละกระแซะชิด กุลาโคลงไม่สู้คล่องกะพร่องกะแพร่ง ปักเป้าแทงตละทีไม่มีผิด จะแก้ไขก็ไม่หลุดสุดความคิด ประกอบติดตกผางลงกลางดิน ฯลฯ ก็เจอจริงๆ  แต่เจอน้อยมาก  ทำให้เกิดคำถามว่า "ทำไม จึงมีน้อย"  ?   พยายามคิดหาคำตอบตามลำพัง   ไม่เป็นอัน "ทำอะไร"   จนเวลาขยับเลยล่วงไป เกือบตีหนึ่ง  ก็สรุปเป็น"สมมติฐานเชิงเดา" ได้ว่า ๑. คำตายมีใช้ในภาษาไทยน้อย  หมายความว่า  อัตราส่วนการใช้ก็พลอยน้อยไป ด้วย   และที่สำคัญ  แม้จะผันเสียงคำตายให้ครบตามฐานเสียง "สั้น"   แต่คำ เหล่านั้นก็ไม่มีความหมาย  และคงไม่มีประโยชน์อันใดที่จะดันทุรังนำคำเหล่า นั้นไปใช้ในงานร้อยกรองที่ต้องการคำแบบมีความหมาย  กระชับ และรัดกุม ๒. ในการสื่อความเป็นเรื่องของสาระ  เป็นเรื่องของการนำ "สาร" จากปากคน หนึ่ง  ไปยังรูหูของอีกคนหนึ่งโดยกรอบของการสื่อ  คือ "ใคร"  "ทำอะไร"  "ที่ ไหน"  ฯลฯ (ตามทฤษฏีการสอดรู้สอดเห็น)  ไม่ได้คำนึงว่า  ในการพูดหนึ่ง ประโยคต้องใช้คำตายในปริมาณที่เท่ากับคำเป็นมากน้อยแค่ไหน โดยเฉพาะ อย่างยิ่งในงาน "ยาวใหญ่"  อย่าง "พระอภัยมณี" ที่มุ่งเล่าเรื่องเชิงดราม่า   ที่สำคัญเมื่อกวีรู้อยู่แล้ว่า คำตาย มีน้อย จะมัวไปเสียเวลาทำไม       นอกเสีย จากว่า งานนั้นเป็นงานเฉพาะที่มุ่งแสดงความสามารถเชิงภาษา  เช่น  กลบท แบบต่างๆ  ซึ่งอาร์พีมองว่า  ไม่ใช่เรื่องของ  กวีโวหารแล้วล่ะ  แต่เป็น "กล" ตามชื่อ ปัจจุบันเมื่องานร้อยกรองขนาดยาว (ขนาดสั้นก็เถอะ) ไม่ได้รับความนิยมแต่ อย่างใด  เนื่องจากศัพท์แสงที่เข้าใจยาก และเทคนิคการนำเสนอที่ด้อยมากเมื่อ เทียบกับงานจากต่างประเทศที่มีโครงเรื่องหลากหลาย  เช่น  ระดับความ โหดตั้งแต่โหดธรรมดา จนถึงโหดอิบหมาย  ตายโหง  หรือระดับความสยอง มี ตั้งแต่ สยองธรรมดา จนสยองอิบหมาย หรืออย่างหนังสือเปลือย  มีเปลือยบน   เปลือยล่าง  และเปลือยเปล่า   มันตอบทุกโจทย์ของความ "หื่น" กระหายหา   แล้วใครจะไม่อ่านล่ะ ข้อกังวัลของคุณเชษฐภัทร ยังคงเป็นข้อกังวลของคน ในสังคมทุกคนที่รักภาษาไทย  และเอกลักษณ์ไทย ผมยังเผลอคิดเลยว่า เมื่อแนวรบภาษาไทยถูกตียับแบบนี้ เราน่าจะลองหาวิธี ใหม่ๆ มาสู้ด้วยการพิมพ์หนังสือการ์ตูนโป๊ขาย  ใช้บรรยายเรื่องเป็นกลอน  แต่ คิดไปคิดมาก็ติดว่าตรงบทจบของบทอัศจรรย์จะเขียนเป็นกลอนอย่างไร คงต้องยืมมือพ่อทิวาสักงาน-ฮา หลังจากนั่งขบคิดไปเรื่อยๆ ครึ่งคืนเต็ม    ในที่สุดก็รู้ว่า..."ต้องทำอะไร" *การหยอกล้อในข้อเขียนเพื่อความครึกครื้นเท่านั้น   อาร์พีไม่มีเจตนาจะล่วงเกินท่านผู้ใด  หาก "หลุด" ไปบ้างเพราะคะนองมือ   ขออย่าได้ถือสา ขอคารวะด้วยกลอนเลียนงานครูชิ้นนี้ ..ครับผม *เมื่ออ่านงานของเพื่อนๆ  พบว่า คำตายที่ผมไม่เคยใส่ใจนั้นน่ะ เมื่อนำมาร้อยเรียงเป็นจังหวะ    มันมีเสน่ห์ไม่ใช่เล่น (ผมตาถั่วมาตั้งนาน)   ผมลองเขียนดูสองสามคำมาฝาก"ป๋า"  และญาติโยมชาวกลอน   อิ  อิ คำตาย - กรรมตาย -------------------------------------- เกิดกุลาคว้าว่าวปักเป้าติด กระแซะชิดขากบกระทบหนัก กุลาส่ายย้ายหนีมีคิกคัก ปักเป้าเหวี่ยงเสียงอั๊กสะท้านลึก กุลาโคลงไม่สู้คล่องท้องอึดอัด ปักเป้าแทงชัดชัดงัดจนดึก แก้ไม่ได้แรงโถมยิ่งโหมคึก ประกบติดตกฉึกกลางดินแฉะ ที่สุดอยาก - คล้ายคล้ายก็คลายอยาก อิ่มสำราญร่านราคไม่อยากแตะ มนุษย์สัตว์ล้วนลุ้นสิ่งคุ้นแคะ วนว่ายดิ้นกระแดะในกรรมเขรอะ. ๒๒๒๓๐๘๓๑๒๕๔๘ ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับข้อมูลของคุณพีทคุง "จิตร" เป็นวีรบุรุษของผมครับ  ตอนเรียนหนังสือ ผมยังยอมอดข้าวเพื่อซื้อ "ถนนหนังสือ" ฉบับ "จิตร  ภูมิศักดิ์" เลย แต่ผมไม่กล้าบอกใคร  กลัวจะถูกล้อเลียน  อิ อิ ส่วน "แสงดาวแห่งศรัทธา" จะเรียกว่า  "เพลง" หรือ "บทกวี"   โดยความเชื่อ (ที่แน่นอน) ส่วนตัว  ผมคิดว่าไม่ต่าง  มันคือสิ่งเดียวกัน แล้วเจอกันภายบ่ายถ้าไม่มีประชุม  (เราก็มีประชุมเหมือนใครบางคนนะศาลาไทย) จากคุณ : Ar@p - [ 1 ก.ย. 48 08:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขออนุญาตนะครับ.... "คำตาย" นั้นมีข้อจำกัดเรื่องเสียง เพราะผันได้แค่สามเสียง คือ เอก, โท และตรี ในขณะที่เสียงท้ายวรรครองและส่ง จะไม่ไพเราะถ้าไม่ใช่เสียงสามัญหรือตรี ตรงนี้เท่ากับบีบเราว่าคำตายท้ายวรรครองและส่งต้องเป็นเสียงตรีเท่านั้น ส่วนท้ายวรรครับ แม้เวลาที่ลงด้วยคำเป็นจะเลือกได้หลายเสียง แต่พอลงด้วยคำตายกลับใช้ได้ดีแค่เสียงเอกเท่านั้น และไม่นิยมใช้คำตายเสียงยาวลงด้วยสิ โดยปริยายที่ท้ายวรรคสามและกลางวรรคสี่ต้องเป็นคำตายเสียงสั้นไปด้วย รวมถึงท้ายบทที่คิดจะส่งด้วยคำตายก็ต้องเป็นเสียงสั้น ส่วนในตำแหน่งท้ายวรรคสดับกับกลางวรรครับ ไม่มีบังคับเคร่งครัด เราสามารถผ่อนปรนให้ตัวเองไปเล่นคำตายเสียงยาวได้ ซึ่งคำตายเสียงยาวมักจะให้เสียงเอกหรือโท ทำให้ได้เสียงโทเพิ่มมาในจังหวะกลอน เสียงเอกและโทจะมีสำเนียงดุหรือเครียด ขณะที่เสียงตรีกับจัตวาจะไพเราะหรือหวาน อยากได้อารมณ์ไหนก็เลือกเน้นเสียงนั้นเอา ง่ายมะ ฮี่ฮี่ จากคุณ : เวทย์ - [ 1 ก.ย. 48 09:47:17 A:202.28.251.76 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 แสงดาวอยู่ไกลแสน เมืองแมนอยู่ไกลลิบ หากเพียงเธอกระซิบ ฉันจะหยิบดาวให้นะ.. ได้แค่นี้แหละค่ะ ว่าแล้วก็อายม้วนหายไป ปล. ขอแอบขำ เด็กชายจอมยุทธเมรัย กับเด็กชายนายทิวา หนุ่มน้อยอายุ ๑๖ กับ ๑๗ ร่ำสุรากันได้จะได หลวงท่านห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้เด็กต่ำกว่า ๑๘ นะคะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 1 ก.ย. 48 13:39:02 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 34 พูดถึงกลอน "คิดถึง"  ของ "ศาลาไทย" ----------------------------------------------         คิดถึงคนห่างหายหลายวันนัก         เคยพิงพักไหล่คุ้นอุ่นอ้อมอก         ซับน้ำตาปลอบขวัญสั่นสะทก         เห็นดาวตกเติมฝันชวนกันนับ         ไม่มีคำตอบใดให้แจ้งจิต         ยิ่งย้ำคิดแอบสะอื้นคืนเดือนดับ         คนเคยคุ้นเย็นชามาลาลับ         เกินจะหลับตาข่มตรมห้วงทุกข์         คงเหน็ดเหนื่อยหนทางจึงร้างหลบ         ไม่ยอมพบเห็นกันวันเศร้าสุข         อยากแบ่งปันหนักเบาที่เร้ารุก         มาซบซุกซ่อนตนหมองหม่นนัก         ฤๅดอกหญ้าค่าไร้ให้เคืองขัด         จึงย้ำชัดอย่างเป็นเห็นประจักษ์         คิดถึงยิ้มแย้มพรายเคยทายทัก         เพียงคำรักคงมิพอต่อมิ่งมิตร กลอนชื่อ "คิดถึง"  เป็นเรื่องของหญิงสาว ที่กำลังคิดถึงใครบางคน  จากรูปการณ์คงเป็นชายหนุ่ม "เคยพิงพักไหล่คุ้น อุ่นอ้อมอก"   ตามคติไทย (ไม่รู้เหมือนกันใครบัญญัติไว้) ผู้หญิงเป็นผู้อ่อนแอ ควรที่ผู้ชายต้องถนุถนอม ดูแลเธอ อย่างดี  ในกระบวนการและแต่งงานแบบไทยจึงมีรายละเอียดมาก แต่ละอย่างล้วนมีนัยบอกว่า ผู้ชาย ต้องเป็นหลักให้ฝ่ายหญิง แม้กระทั่ง "ปัจฉิมโอวาท" ของแม่ยาย-พ่อตาในแบบต่างๆ ก่อนที่จะปล่อย ลูกสาวออกไปจากอก  เช่น  "แม่ฝากน้องด้วยนะลูก"   "มีอะไรก็แนะนำน้องด้วยนะลูก"  ฯลฯ   ก็มีนัยหนักแน่นไปทางนั้น ความเชื่อเหล่านี้ลามปามออกมาในงานวรรณกรรมด้วย  และเชื่อว่า  ผู้หญิงยังคง "พิงพักไหล่คุ้น" ไปอีกนาน เพราะพลังของวรรณกรรมก็มีอิทธิพลต่อความเชื่อ ความคิดของคนในสังคมอยู่มาก ถามว่า  มีความจำเป็นแค่ไหนที่ผู้หญิงต้อง "ถูก" เป็นฝ่ายถนุถนอมในสังคมปัจจุบัน  ? คำตอบก็คือ ไม่จำเป็น  เพราะการกระทำแบบนั้นน่าจะเป็นงุ้มเงาของสังคมที่มนุษย์ใช้ "กำลัง" กำหนด การเป็นอยู่   ในยุคที่มนุษย์บริหารชีวิตด้วยสมอง เรื่องเพศกลายเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญ   ใครเก่งก็เป็นผู้นำ ! กลอนสำนวนนี้ ผู้เขียนนำเสนอจากกรอบเก่าที่ครอบงำสังคมอยู่ เป็นมุมมองของผู้หญิงแนวเก่า "ฤดูดอกหญ้าค่าไร้ให้เคืองขัด"  เป็นเงาความเชื่อที่เห็นชัดๆ ว่าผู้หญิงได้สืบทอดความเชื่อใดไว้ เป็นการประณามตัวเธอเองโดยไตร่ตรองไว้ก่อน  คือ ยอมรับสภาพโดยไม่มีข้อโต้แย้ง   เป็นการ แสดงอาการน้อยเนื้อต่ำใจว่า  ตัวเองไม่ดีพอ   ปรนนิบัติพัดวีไม่ประทับใจเลยทำให้พ่อเจ้าประคุณไม่พอ ใจแล้วจากไปอย่างไม่ใยดี ผู้หญิงต้องหันมามองตัวเอง มองให้ลึกเข้าไปในสมองและศักยภาพของตนแล้วยืนให้ได้ด้วยตัวเอง สวยและงามอย่างมีค่าคือ ใช้สมองบริหารชีวิต " เพียงคำรักคงมิพอต่อมิ่งมิตร"  ท่อนนี้เป็นอัปลักษณ์อย่างยิ่งต้องตัดออก  เพราะนิสัยหมอนั่น ไม่อยู่ในภาพที่ต้องประทับใจ.  อย่างดีที่สุดก็คือ ไปคนละทางโดยไม่อาฆาตต่อกัน. *นั่งดูๆ  แล้วพูดถึงกลอนของศาลาไทยได้เท่านี้   พบว่า เสียงกลอนของศาลาไทยนั้นดีเสมอ แสดงถึงบารมีทางกาพย์กลอน  แต่ความนั้นคงแล้วแต่สมาธิและความตั้งใจ. จากคุณ : Ar@p - [ 1 ก.ย. 48 13:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งวางกาพย์ยานี ๑๑ คำตาย หรือ เรียกตามประสา บอกอ-ย่ามดำเธอว่า กาพย์อาวุธสั้น คงไม่ผิด แวะเข้ามาดูอาศรมฯ ก่อนจะเข้าประชุมต่อ  เจอเกลอ "เม้น" กลอน "คิดถึง" ให้พอดี ก่อนอื่นต้องขอบคุณเกลอมาก  ที่ทำการบ้านให้ตามคำขอ  เพราะรู้ว่างานยุ่ง  ฉิ-บ-ห-า-ย  อย่างที่เล่ามา ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อนนะเกลอ  มันมีทุกอย่างผสมผสานอยู่ในนั้น  ทั้งอารมณ์  ทั้งความรู้สึก แล้วแต่ว่าเราใช้บริบทไหนเข้าไปอธิบายความรัก  บางคนรักด้วยหัวใจ  บางคนรักด้วยสมอง ไม่มีใครอธิบายความรักของใครอีกคนได้  จนกว่าเจ้าตัวจะเริ่มตั้งคำถามและตอบตัวเอง  จริง ๆ ข้อคิดเห็นตรงนี้ที่ศาลาไทยเขียน "เคยพิงพักไหล่คุ้นอุ่นอ้อมอก"  ถ้าอธิบายในมุมของคนรักกับคนรัก เชื่อว่าไม่เพียงแต่ผู้หญิงหรอกที่ออกอาการแบบนี้ได้  ผู้ชายก็น่าจะเป็นได้  เพียงแต่แสดงออกหรือเปล่าเท่านั้น หมายรวมไปถึง "พิงพักไหล่คุ้นอุ่นอ้อมอก" ระหว่างกันและกัน  ไม่ใช่ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกระทำตลอดไป แต่ถ้าอธิบายในมุมของการยอมรับสภาพการเป็น "ผู้ถูกคุ้มครอง"  โดย "ผู้คุ้มครอง"  แล้วละก็ คงเป็นอย่างที่เกลอว่านั่นแหละ  เข้าทำนอง  "นำเสนอจากกรอบเก่าที่ครอบงำสังคมอยู่" "เป็นการประณามตัวเธอเองโดยไตร่ตรองไว้ก่อน  คือ ยอมรับสภาพโดยไม่มีข้อโต้แย้ง" แอบปลื้มคำชม  "พบว่าเสียงกลอนของศาลาไทยนั้นดีเสมอ"   เลยฝากกาพย์สี่บทนี้ไว้ให้อ่านแก้คิดถึงพลาง ๆ  บ่ายนี้ศาลาไทยก็ประชุม "เหมียนนนนนนกัลลล" เอิ้ก ๆ                 ๏ เส้นฝันนั้นฉายชัด                  ไยข้องขัดระย่อหยุด                 วันขื่นคืนเร่งรุด                 แรงโรยอ่อนเพียงผ่อนพัก                 ๏ คุณค่าของคนคิด                 เถิดมิ่งมิตรเธอมีหลัก                 ทางไกลยิ่งใหญ่นัก                 นะที่รักอาจท้อทุกข์                                 ๏ ต่อสู้พร้อมรู้รับ                 เปลี่ยนและปรับเพื่อปลอบปลุก                 โศกเศร้าเร้ารุมรุก                 ฤๅยอมล้มก้มหัวมุด                 ๏ เส้นฝันนั้นฉายชัด                  อย่าข้องขัดระย่อหยุด                 คืนวันพลันเร่งรุด                 เติมเต็มฝันอันพราวพริบ วางกาพย์สี่บทนี้ไว้ในกระทู้       "เส้นทางฝัน" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3703128/W3703128.html ว่าง ๆ ลองแวะไปดูได้  ว่าแต่เมื่อไหร่จะว่าง  เช้าก็ประชุม  บ่ายก็ประชุม  ฮิ ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 48 14:28:49 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 1 ก.ย. 48 14:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรียน ท่านสหาย วันนี้ วันที่ หนึ่งกันยา ที่ผู้กล้า อุทิศ ชีวิตสลาย หากรุกสัตว์ รุกไพร ให้อันตราย เขายอมตาย เพียงโลกฦา ความซื่อตรง เขาชื่อ คุณ สืบ  นาคะเสถียร ผู้พากเพียร รักษาป่า ดังประสงค์ ผู้เดินไพร ตลอดชีวิต จิตมั่นคง ผู้ธำรง ธรรมชาติ องอาจชาย ขอวิญญาณ จุ่งสถิตย์ ณ สรวงสวรรค์ ลูกหลาน จักฝ่าฟัน ไปให้ได้ อุดมการณ์ จักต่อเนื่อง มาจากใจ ครูมิได้ ไปไกล อยู่ข้างเรา. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 1 ก.ย. 48 15:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ควันหลงจากรายการทางช่องเก้าทั้งสองรายการในอาทิตย์ที่ผ่านมา ประกอบกับที่ไปดูงานการ์ตูนหน้าพระลานที่จัดโดย สสส. ที่ศิลปากร เลยเขียนบทกวีนี้มาครับ ๏ ยุ่งยุ่งยวดยิ่งแท้        เรื่องหลุม –ดำนอ ตัดต่อบ่ควบคุม        โทษสร้าง ปิดแผลงตะแบงรุม        ว่ากล่าว บ่งเจตนาอ้าง        ปิดฟ้าฝ่ามือ   ใครรักใครย่อมร้าว      รานรู้ เหวยช่างบ่อดสู               ปากแท้ คนรับน่าเอ็นดู        รับผิด สามเปรตเจาะปากแก้     ปัดพ้นปนประเด็น    โกหกกันซึ่งหน้า        ผลิตงาน แหมเก๊กท่าโอฬาร          กล่าวถ้อย เจอตอกกลับกลับพาล    พาเบี่ยง ประเด็นเวย ไหลลื่นปลาไหลร้อย      ล่าแพ้ยอมหนี     ชมชื่นคุณเช็ครู้          รับประเด็น ชมชื่นการันต์เห็น           สงบตั้ง ชมชื่นสรยุทธเป็น           กลางยิ่ง ชมชื่นชนรู้ยั้ง        หยุดพร้อมยอมความ     ขอพ่อแม่เปี่ยมพร้อม   วิจารณญาณ รู้รับทันสื่อสาร        เล่ห์ล้น ขอเด็กเด็กพิจารณ์        เก่งเลือก รู้จักหักหลีกพ้น        สิ่งร้ายลวงใจ      การ์ตูนดีและร้าย       ปะปน ดีก่อก็ส่งผล                    เลิศไซร้ ร้ายรู้อยู่ที่คน                   เลิกรับ ทุกสิ่งสำนึกไว้               ลบล้างคำลวง      การ์ตูนไทยเก่งแท้   เที่ยงธรรม อาจเนื่องอาจหนุนนำ      ยุคได้ หมั่นกิจประกอบกรรม     ดีเลิศ เถิดพ่อ จักลบล้างเรื่องร้าย         เพราะพื้นการ์ตูนเกษม๚ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 1 ก.ย. 48 16:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เสื่อมแสงดาวแห่งศรัทธา รูปจิตรข้างฝา                    เลาะแล้วทิ้งลงถังไป ตั้งตุ๊กตาโยกแกว่งไกว กลางห้องสดใส                 ฟุดฟิดฟอไฟเพลิดเพลิน วันนี้ฉันแค่ส่วนเกิน ละอายเคอะเขิน                 ยืนอยู่หน้าห้องชมรม พีมาหาใครครับผม อ๋อมาเยี่ยมชม                   ชุมนุมเพื่อสิทธิชน ยุบแล้วเพราะไม่มีคน อนาถเหลือล้น                   แล้วพี่มาอีกทำไม เออพี่มาอีกทำไม มาห้อง ku ไง                    เคยกินนอนอยู่ก่อนmung ช่วงนี้คึก ขอรำลึกความหลังหน่อยนะครับ เรื่องมันก็เกือบสิบปีแล้ว สมัยเรียนนี่พี่ ๆ ชุมนุมจะร้องเพลงค่ายไซโคน้อง ๆ ประจำ (มิดะ แสงดาว ทานตะวัน บนเส้นขอบฟ้ารุ่งเรือง .. etc.) ชุมนุมผมจะมีรูปจิตรติดข้างฝา มีการบอกเล่าพูดคุยถึงกระบวนการเคลื่อนไหวของปัญญาชนในสมัยตั้งแ่ต่สี่สิบกว่าปีที่แล้วเป็นต้นมา ผมเองยังภูมิใจที่เป็นส่วนหนึ่งเล็ก ๆ ในการเคลื่อนไหวในมหาลัย เช่นในปัญหางานวิจัยส่วยตำรวจที่ส่งผลให้เกิดการคุกคามเสรีภาพทางวิชาการ ผมเคยนั่งทำบอร์ดเล็ก ๆ เกี่ยวกับคุณสมจิตร ภูมิศักดิ์ นิสิตอักษรที่ถูกรุ่นพี่ (รุ่นเดอะ) คณะผมจับโยนบก แต่แล้วสมาชิกชุมนุมก็ล้มหายตายจากไปจากมหาลัยหลายคน ผมเองก็กลับมาเลียแผลในคณะ หนึ่งเทอมผ่านไปผมขึ้นไปยืนดูชมรมเก่าในวันที่มีตุ๊กตาล้มลุกตั้งอยู่กลางห้อง มีคุณหนูนิสิตหยอกล้อกันคึกคัก ผมจึงพลันรู้ว่าชุมนุมเราถูกเทคโอเวอร์ไปเป็นชุมนุมนักเรียนแลกเปลี่ยนไฮโซแล้ว จะเหลือไว้ก็แค่ความทรงจำและบาดแผลของสมาชิก (ที่คิดว่าคงไปมีใครอยากไปรื้อฟื้น) วันนี้ผมพบเจอพี่้น้องที่เคยร้องเพลงค่ายด้วยกัน ทำงานในร้านกาแฟฝรั่ง ในบริษัทมหาชนขนาดใหญ่ ในร้านขายของชำ ในวิทยานิพนธ์คลาสสิกเกี่ยวกับพระราชอำนาจ ผมดีใจที่ทุกคนมีทางของตัวเอง ก่อนจากเมืองไทย ผมไปหาเพื่อนร่วมชุมนุมที่ทำงานในร้านกาแฟไฮโซ ผมเลือกที่จะนั่งนอกตึกออลซีซัน....ครุ่นคิดและเจ็บปวดกับความทรงจำร่วมที่ผ่านมา ท่ามกลางบรรยากาศอันทันสมัยและท่วมท้นไปด้วยวัตถุนิยมเช่นนั้น ผมเป็นสมาชิกใหม่ของมันไปแล้ว จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 1 ก.ย. 48 21:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 39 to คห.26 ผมขอมาแจมข้อมูลว่าด้วยคาราวาน เท่านั้นนะครับ คิดว่า เพื่อนนักกลอนคงอนุญาต บทเพลง "จิตร ภูมิศักดิ์" อยู่ในชุด "คนกับควาย" ของคาราวาน ปี2517 อัดในเมืองแหละครับ ผลงานของคาราวานที่อัดในป่านั้น ตั้งแต่ปลายปี 2519ครับ เช่น เพลง มานครองเมือง จากลานโพธิ์ถึงภูพาน ใกล้ตาไกลตีน ฯลฯ เพลงข้างบนทั้งหมด ตอนหลังก็นำมาอัดใหม่อีกที หลังจาก คาราวานออกจากป่ามาแล้ว แต่ใครมีเวอร์ชั่นในป่า เก็บดีๆนะครับ มูลค่ามหาศาลเลยครับ ตอนนี้ ถ้าเทียบเป็นเงิน แม้จะเสียงอู้อี้ เทียบไม่ได้กับการนำมาอัดใหม่ แต่ได้อารมณ์ บางเพลงได้ยินเสียงระเบิด และเสียงชะนีด้วย การเข้าป่านั้น หลายคนคงไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร บางคนนึกว่าไปตั้งแค้มเที่ยวกัน แล้วแต่งเพลง "เข้าป่า" ในความหมายของคนรุ่นนั้น คือ การถุกเผด็จการคุกคาม จนอยู่ไม่ได้ ต้องเข้าไปในป่าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ ที่มีฐานที่มั่นในป่า ต่อสู้กับเผด็จการครับ เวบไซต์คาราวาน ก็ http://caravanonzon.com/index.html จากคุณ : อาจานหมาน - [ 1 ก.ย. 48 22:40:51 A:203.121.149.210 X: TicketID:087040 ]

ความคิดเห็นที่ 40 "นินทาผู้เฒ่า"  "อันนินทากาเลเหมือนเทแกลบ" ไม่เจ็บแสบแต่สะดุ้งลุงสะอึก ว่าเตะปี๊บป๋องแป๋งขาแข้งคึก เสียงก้องกึกกระเด็นไกลกว่าใครคิก เฉลยว่าวันนี้ลุงมีปี๊บ จะเตะถีบถองเท่าใดไม่กระดิก เพียงมีไว้คลุมหัวเพราะกลัวกิ๊ก กลัวเธอหยิกหยอกล้อหัวร่อเยาะ เป็นโคแก่แน่นอนหญ้าอ่อนชอบ เพียงแต่ลอบเหลือบมองของขบเผาะ เพราะฟันฟางคางลิ้นบิ่นกระเทาะ แค่เลาะเลาะเล็มแลแค่นั้นครับ ท่าน"ตาคัมฯ"นำหน้ามากกว่ามาก ยังแกร่งกรากกราดเกรี้ยวเขี้ยวขยับ ตองเอ็กซ์เฒ่าคุกเข่ายอมน้อมคำนับ ต้นตำรับ"คำผีเฒ่า"เจ้าสำนัก / ".............................."   ดัดแปลงจากสำนวนเก่าของสุนทรภู่(ถ้าผิดช่วยแก้ด้วยนะ) สวัสดีหลานๆ ของอา(แหม มันเรียกเราแก่เลย) ผู้อาวุโส และเพื่อนๆทุกท่าน ลองเขียนกลอนคำตายดูบ้าง ตามชื่อกระทู้ที่คุณคัมภีร์ฯตั้งให้ใหม่ ทั้งแก้ตัวและนินทาผู้เฒ่าเพื่อนร่วมอาศรมไปด้ย อิอิ พูดถึงผู้อาวุโสในอาศรมฯต้องยกให้คุณคัมภีร์ฯจริงๆ เมื่อแรกก่อนตั้งอาศรมฯ  ลุงเล็กเรียกแกว่า"น้อง" หลายคนสื่อสารกันเสมอ"เพื่อน" หลายคนเรียกแกว่า"พี่" ว่า"เฮีย" อาพีเรียกแกว่า"ป๋า"(ความเห็นที่ ๗) ผมเรียกแกว่า"ตา" ล่าสุด ศาลาไทยเรียกแกว่า "ทวด"(ความเห็นที่ ๑๙) ต้องนับว่ามีอาวุโสสูงขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าทุกท่านในอาศรมฯ อิอิ ................................................................................ ................................................................................ จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 1 ก.ย. 48 23:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พร่างพรายแสง  ดวงดาวน้อยสกาว      ส่งฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล ดั่งโคมทอง ผ่องเรืองรุ่งในหทัย      เหมือนธงชัย ส่งนำจากห้วงทุกข์ทน พายุฟ้า ครืนข่มคุกคาม      เดือนลับยาม แผ่นดินมืดมน ดาวศรัทธา ยังส่องแสงเบื้องบน     ปลุกหัวใจปลุกคนอยู่มิวาย ขอเยาะเย้ยทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญ      คนยังคง ยืนเด่นโดยท้าทาย แม้ผืนฟ้า มืดดับ เดือนลับละลาย      ดาวยังพราย ศรัทธาเย้ยฟ้าดิน ขอลงเนี้อเพลงครับ จากคุณ : ใหม่รักหมู่ - [ 2 ก.ย. 48 04:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 42 (ก่อนประชุมเช้า)   อนุญาตลัดคิวแจมอาเอ็กซ์  เพราะถ้านานไปเกรงว่าจะลืม  อิ อิ ฯลฯ พูดถึงผู้อาวุโสในอาศรมฯต้องยกให้คุณคัมภีร์ฯจริงๆ เมื่อแรกก่อนตั้งอาศรมฯ  ลุงเล็กเรียกแกว่า"น้อง" หลายคนสื่อสารกันเสมอ"เพื่อน" หลายคนเรียกแกว่า"พี่" ว่า"เฮีย" อาพีเรียกแกว่า"ป๋า"(ความเห็นที่ ๗) ผมเรียกแกว่า"ตา" ล่าสุด ศาลาไทยเรียกแกว่า "ทวด"(ความเห็นที่ ๑๙) ต้องนับว่ามีอาวุโสสูงขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าทุกท่านในอาศรมฯ อิอิ ................................................................................ (อาเอ็กซ์ - 40) อันนี้ต้องถือว่า เป็นพัฒนาการที่ดีของอาศรมฯ แสดงถึงว่า ชาวอาศรมฯ มีความสามัคคีในการกระทำการใดๆ ที่เป็นประโยชน์แก่สังคม และประเทศชาติ พวกเราได้ช่วยกันผลักดันให้ "ผู้ที่เราเคารพนับถือ"   ได้มีวัยวุฒิเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว. เป็นความสำเร็จจริงๆ    อิ อิ จากคุณ : Ar@p - [ 2 ก.ย. 48 08:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 43 บันทึกอาศรม (ฉบับฟาสท์ฟู้ด)....พาดพิงงานอาเอ็กซ์ -------------------------------------------------------------------- ครึ้มค่ำคืนนี้นี่มึดสนิท ชีวิตหลายชีวิตก็หวั่นไหว อารมย์อ่อนล้าอาลัย จ่อมจมหัวใจในอารมย์ จินตนาการวันก่อนเมื่อย้อนกลับ ฟ้าประดับแสงสีคลี่ดาวห่ม ศรัทธาในท่ามความระทม ดวงดาวระดมไฟศรัทธา ศรัทธาส่องทางที่พร่างฝัน ว่าใกล้รุ้งตะวันจะฉายกล้า ความมืดหม่นหมองที่ครองฟ้า จะลับลาเมื่ออรุณนั้นรุ่งราง ดวงดาวดับดวงทีละดวง ก็ว่าล่วงเวลาจะรุ่งสาง จนแสงจ้าเจิดดาวยิ่งเจือจาง แสงสว่างลับฟ้าเต็มราตรี ครึ้มค่ำคืนนี้นี่มืดสนิท ชีวิตหลายชีวิตก็หน่ายหนี โอ้ละหนอผืนหล้าปฐพี หรือจะเป็นเช่นนี้จนนิรันดร์ / เก่ามากจริงๆ ถ้ามีลิเก กลอนประตูหน้าต่างปนมาบ้างก็ขออภัย จากคุณ : xxx(เฒ่า)  - [ 30 ส.ค. 48 16:08:36 ] บทกวีของอาเอ็กซ์ชิ้นนี้ขอเรียกว่า "คืนมืด" จากคำบอกเล่าของอา  งานชิ้นนี้น่าจะมีอายุราวๆ ๒๐ ปี องค์ประกอบหลักมี  ๓  อย่าง  คือ   ความมืด  ศรัทธา และความสว่าง การวางองค์ประกอบในบทกวีเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะถ้าวางองค์ประกอบชัด  งานก็ออกมาดี คนอ่านสามารถเข้าใจว่า ผู้เขียนต้องการสื่ออะไร ความมืดที่ใช้ในบทกวีนี้สื่อให้ทราบถึงยุคสมัยที่บ้านเมืองไม่น่า อยู่  ไม่เจริญหูเจริญตา โดยเฉพาะยุคที่ฝ่ายบริหารใช้อำนาจอย่าง ไม่ชอบธรรม  ทุจริตคอรับชั่น  คนในสังคมไม่มีเสรีภาพ ฯลฯ เป็นยุคที่ผมกับศาลาไทยเพิ่งคลอดพอดิบพอดี (เชื่อซิ) ความสว่าง หรือ ตะวันกล้า   อรุณรุ่ง ฯลฯ เป็นด้านที่ตรงข้ามกับ ความมืด  คือ ความเจริญหูเจริญตา  การมีเสรีภาพ  สังคมที่น่าอยู่ ไพร่ฟ้าหน้าใส ฯลฯ   ศรัทธา (หรือเรียกชื่ออย่างอื่น) เป็นสิ่งที่ถูกหยิบยกมาพูดในบทกวี เป็นจำนวนมาก ทั้งนี้เพราะผู้เขียนต้องการให้คนในสังคมมีความ หวัง  ช่วยกันขบคิดหาทางสร้างสรรค์สิ่งดี  เป็นเรื่องที่ต้องช่วยกัน เปลี่ยนแปลงสังคมจากยุคที่ดูมืดมิดให้เป็นยุคที่สว่างไสว คือ คนมี ความสุข มีเสรีภาพ งานชิ้นนี้ผู้เขียนก็คงจะเขียนขึ้นจากอารมณ์ที่โหยหาความเจริญหู เจริญตาให้บ้านเมือง อาจมีบ้างที่ใครจะมองว่า งานแบบนี้เป็นเรื่องตลกในปัจจุบัน แต่โดยส่วนตัวก็ยังคิดว่า คนที่นำเสนองานแบบนี้ก็ยังคงทำงาน ต่อไป  ไม่ใช่เพื่อสินจ้างรางวัลที่ยิ่งใหญ่  แต่เพื่อบันทึกปรากฏ การณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตและสังคมของตนเอง การนั่งขบคิดเพื่อมองหารูปแบบชีวิตที่ดี มันน่าจะดีกว่าปล่อยชีวิตให้ล่องลอยไปตามกระแส "รีบแตกเลือด"   (ฟาสท์ฟู้ด) ไหมล่ะ  ท่านทั้งหลายเอ๋ย. *ขอเชิญศาลาไทยแปล "รีบแตกเลือด" เป็นไทยร่วมสมัยด้วยจ้าน. จากคุณ : Ar@p - [ 2 ก.ย. 48 12:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 จากบทกวีที่จอมยุทธฯ วางไว้ ------------------------------- ฯลฯ ทะเลยังเคลื่อนระลอกคลื่น ต่อวันต่อคืนอย่างเริงร่า เนิบนาบเนิบนาบช้าช้า ไม่รู้อ่อนล้าเลยสักนิด ฯลฯ อ่านบทกวีที่จอมยุทธนำมาวาง มีข้อที่ข้องใจที่อยากออกความเห็นเป็นเชิง "ยั่ว" ให้เกิดการคิดต่อ  และบันทึกไว้ในอาศรมฯ "เริงร่า"  ในแถวที่ ๒   กับ   "เนิบนาบช้าช้า" ในแง่ของคำพบว่า เริงร่า - ตามพจนานุกรมเก็บเป็น  "ร่าเริง" ,  เริง  หมายถึง  แสดง อาการคึกคักคัก ในลักษณะเป็นสุข หรือบันเทิงใจ,  ร่า   หมายถึง เบิกบาน  ยิ้มร่า  เป็นต้น "เนิบนาบ"   ว. มีจังหวะยืดยาด,  ค่อนข้างช้า ในแง่ของการนำเสนอ "เริงร่า"  กับ  "เนิบนาบช้าช้า"  เป็นอาการที่ขัดแย้งกัน   เริงร่า บ่ง บอกอาการของคลื่นได้ว่าคึกคัก  ทะเลค่อนข้างจะมีลม   แต่เนิบช้า  เป็นอาการของคลื่นที่ติดจะเหนือย เอื่อยๆ  อืดๆ ภาพพจน์ของบทกวีจะชัดแค่ไหน  การเลือกใช้คำเป็นเรื่องที่สำคัญ มาก   ใช้คำได้ถูกอาการภาพที่นำเสนอก็ชัด  ใช้ไม่ถูกภาพก็ไม่ชัด อ่านแล้วจะติดขัด ลองอ่านแล้วมาแลกเปลี่ยนกันดูครับ  :D *เรายังหาข้อยุติไม่ได้ว่า บางคนติดประชุมจริงๆ  จึงไม่เข้าอาศรมฯ หรือว่า  ยังหาทางเอาคืนไม่ได้   อิ  อิ จากคุณ : Ar@p - [ 2 ก.ย. 48 13:22:07 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ๑. ..๏ เธออย่าด่วนปรวนแปรแลสับสน หากชีวิตวกวนจนหวั่นไหว ผ่านวันคืนหนาวเหน็บเจ็บเพียงใด เธอยังเดินมาไกลได้เพียงนี้ อย่าท้อแท้แลล้าคราเหนื่อยอ่อน อย่าใจร้อนวางมือหรือหลบหนี จงยืนหยัดมั่นใจในความดี อย่างผู้มีศรัทธากว่าสิ้นลม ๒. ซึ่งความฝันบรรเจิดทั้งเพริศแพร้ว คงไม่แคล้วต้องประสบพบขื่นขม บ้างบอบช้ำร่ำไห้ใจตรอมตรม แต่อย่าล้มเลิกฝันกลางคันเลย ยังมีถนนหนทางอยู่ข้างหน้า รอเวลาเธอก้าวย่างอย่างผ่าเผย จงเริ่มต้นผจญภัยไปเถิดเอย ถึงแม้เคยท้อถอยปล่อยวางพลัน ๓. จงดำรงคงอยู่คู่ความรัก พร้อมประจักษ์ความจริงทุกสิ่งสรรพ์ ด้วยศรัทธา , ปรารถนา , มหัศจรรย์ จงยึดมั่นคุณธรรมหนุนนำใจ ( สร้อย ) หากเราสองประคองกันมุ่งฟันฝ่า แม้นปัญหาอุปสรรคจักยิ่งใหญ่ เพียงร่วมแรงร่วมฝันบุกบั่นไป กางปีกใจให้ทะยานผ่านเมฆา ๔. ด้วยรู้นักประจักษ์จิตมิผิดแน่ ว่าความฝันมิผันแปรแลไร้ค่า เคยกระจ่างสว่างใสแต่ไรมา จักงดงามค้ำฟ้าแลปฐพี อันความฝันนั้นหนานำพาสุข สิ้นความทุกข์ระทมใจในทุกที่ เสมือนมองจ้องเราเฝ้าปราณี ทั้งเมฆียังลอยเลื่อนเคลื่อนคล้อยบัง ๕. แสงสุรีย์ที่เร่าร้อนจักอ่อนฤทธิ์ จตุรทิศพลันงามด้วยความหวัง เพียงสร้างสรรค์สรรพสิ่งอย่างจริงจัง อย่าหยุดยั้งย่อท้อรอจำนน หากชีวาคราคว้างกลางลมหนาว ควรแกร่งกร้าวเผชิญหน้าฝ่าลมฝน รู้หลบหลีกเป็นปีกหางอย่างอดทน ฟ้าเบื้องบนยังมีดาวพราวนำทาง ๖. มองดาวรายพรายประพัทธ์จรัสจ้า แล้วนำมาเติมใจให้แจ่มกระจ่าง ยึดมั่นไว้จนประสบพบปลายทาง ถึงอ้างว้างเหว่ว้าอย่าท้อใจ ผ่านขุนเขาลำเนาป่าพนาสัณฑ์ มหัศจรรย์น้ำตกเย็นกระเซ็นใส แล้วปลดเปลื้องพันธนาการแผ้วพานใจ จงชำระชะล้างให้ไร้มลทิน ๗. คำติฉินนินทาภาษามนุษย์ ดังอาวุธศาสตราคราเล่นลิ้น* เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบอนยอกย้อนจินต์ มิสุดสิ้นวาจาว่าร้ายกัน แต่ยังมีที่รักสมัครสมาน ซึ่งขับขานกานท์กวีที่หฤหรรษ์ บ้างปลอบโยนโอบเอื้อเกื้อกูลกัน สานสัมพันธ์สมานมิตรจิตอาทร ๘. คืนสู่เหย้าเราก่อนยามอ่อนล้า แล้วพักกายสายตาคราเหนื่อยอ่อน ลืมเรื่องร้ายนั้นหนาอย่าอาวรณ์ เถิดคนดีเอนหลังก่อนนอนพักใจ ( สร้อย ) หากเราสองประคองกันมุ่งฟันฝ่า แม้นปัญหาอุปสรรคจักยิ่งใหญ่ เพียงร่วมแรงร่วมฝันบุกบั่นไป กางปีกใจให้ทะยานผ่านเมฆา ๙. ด้วยรู้นักประจักษ์จิตมิผิดแน่ ว่าความฝันมิผันแปรแลไร้ค่า เคยกระจ่างสว่างใสแต่ไรมา จักงดงามค้ำฟ้าแลปฐพี อันความฝันนั้นหนานำพาสุข สิ้นความทุกข์ระทมใจในทุกที่ เสมือนมองจ้องเราเฝ้าปราณี .ทั้งเมฆียังลอยเลื่อนเคลื่อนคล้อยบัง ๑๐. แสงสุรีย์ที่เร่าร้อนจักอ่อนฤทธิ์ จตุรทิศพลันงามด้วยความหวัง เพียงสร้างสรรค์สรรพสิ่งอย่างจริงจัง อย่าหยุดยั้งย่อท้อรอจำนน ๚ะ๛ เ ม ฆ เ บื้ อ ง บ น ห้ ว ง เ ว ห า โ ส ภ า พ ร ร ณ   บ ด บั ง แ ส งรั ศ มี สุ ริ ยัน   เ พื่ อ ตั ว เ ธ อ แ ล ะ ฉั น เ ท่ า นั้ น เ อ ง ถอดความมาจาก .. IF WE HOLD ON TOGETHER ( Diana Ross ) Words and Music: James Horner and Will Jennings จาก  soundtrack  ประกอบภาพยนต์เรื่อง  " The Land Before Time " จากคุณ : จังงัง - [ 2 ก.ย. 48 13:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เรียน สหาย ขออนุญาต ประทานโทษ คุณใหม่รักหมู่...นะขอรับ..... อย่าถือโทษโกรธเคืองกันเลย เพื่อให้...น้อง...ลูก...หลาน... ได้รับสิ่งที่กลมกลืน แลถูกต้อง ขอรับ. แสงดาวแห่งศรัทธา คำร้อง จิตร ภูมิศักดิ์ ทำนอง จิตร ภูมิศักดิ์ เรียบเรียงเสียงประสาน สุรชัย จันทิมาธร พุทธศักราช ๒๕๐๔ จังหวะ Waltz พร่าง พรายแสง ดวงดาวน้อย สกาว ส่อง ฟากฟ้า เด่นพราว ไกลแสนไกล ดั่ง โคมทอง ส่องเรือง รุ้งในหทัย เหมือน ธงชัย ส่องนำ จากห้วงทุกข์ทน พายุฟ้า ครืนข่ม คุกคาม เดือน ลับยาม แผ่นดิน มืดมน ดาว ศรัทธา ยังส่องแสง เบื้องบน ปลุก หัวใจ ปลุกคนอยู่ มิวาย ขอ เยาะเย้ย ทุกข์ยาก ขวากหนามลำเค็ญ คน ยังคง ยืนเด่นโดยท้าทาย แม้ ผืนฟ้า มืดดับ เดือนลับละลาย ดาว ยังพราย ศรัทธา เย้ยฟ้าดิน..... ดาว.....ยังพราย...อยู่จน ฟ้า.....รุ่ง...ราง. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 2 ก.ย. 48 14:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มองโลกแง่ดีย่อมมีสุข         ความทุกข์ภายในได้กำจัด สัมมาแนวทางวางกรอบชัด โลกทัศน์มองไกลไม่เลี้ยวลด มองโลกแง่ร้ายไม่วายทุกข์ ความสุขสิ้นไปไม่ปรากฏ มิจฉาทำนองดุจคลองคด เลือกกำหนดแนวทางต่างความคิด สวัสดี Ar@p และ ชาวอาศรมทุกท่าน ครับ แวะมาอ่านและลองคิดเขียนกลอนลงด้วย"คำตาย"ดูบ้าง....ยากแฮะ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 2 ก.ย. 48 16:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 48 พรุ่งนี้(3 ก.ย.)มีงาน "ตุลารำลึก" ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์นะครับ จัดโดย อมธ. ขอเชิญทุกท่านเข้าร่วมเดินย้อนรอยประวัติศาสตร์ จากลานโพธิ์ จนถึงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ด้วยกันครับ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 48 23:18:15 จากคุณ : โกฏิดารา (โกฏิดารา) - [ 2 ก.ย. 48 23:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แสง บ่มีหรี่มอดตลอดกาล ดาว ยังคงฉายฉานเป็นล้านแสง แห่ง ใดมืดหม่นอับล้าลับแรง ศรัทธา แบ่งจุดดาวให้พราวคืน ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 2 ก.ย. 48 23:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ก่อนอื่นขอสวัสดีงามๆ พี่หลวงออฯ ครับพ้ม .. ยังไงเสียป๋าคงยังประชุมไม่เสร็จ คงไม่ทราบว่า  อาเอ็กซ์จุดไม้ขีดรออยู่แล้ว เหลือแต่ว่า  ...  เมื่อไหร่จะเผาเป็นรอบสาม อิ อิ (ข่าวด่วน) ไม่รู้ใครบ่นไว้ทิ้งไว้  ฯลฯ   ...อาศรมชาวโคลง มาถึงกระทู้ที่ ๑๔๒ แล้ว  อาจจะมากขึ้นไปอีกหรือใกล้ปิดตัวลง ก็คงจะใช่ทั้งสองอย่าง  ซึ่งขึ้นอยู่กับชาวอาศรมและมิตรสหายเป็นหลัก   ถ้าอาศรมชาวโคลงจะปิดตัวลงไปก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา  และเราทั้งหลายก็ยังจะ มีมุมส่วนตัวที่จะเขียนเรื่องที่ชอบได้อีกหลากวิธี  หลายสถานที่.... ดูฤทธิ์เดชคนชราซิ  อาเอ็กซ์  เบาซะที่ไหนล่ะ  ใจน้อยก็ได้  เชื่อแล้วว่า สาระพันพิษ เล่นไม้ตายแบบนี้  ก็เหมือนบีบกล่องดวงใจนั่นแหละ ใครจะกล้าขัดขืน (จบข่าว) ************************ ความหดหู่ของคุณเหล็กละมุน น่าเห็นใจ  ความเจ็บปวดแบบนี้ก็คงเกิดขึ้นกับใครอีกหลายคน ที่มีประสบการณ์ร่วม  ในยุคเดียวกัน ส่วนตัวก็ยังมองในแง่ดีอยู่ว่า อย่างไรเสียเราก็ต้องอยู่กับ "อะไรสักอย่าง" ที่รู้ว่ามันมี   แต่เรามองมันไม่เคยเห็น  "มันมีอยู่ท่ามความไม่มี"  จริงๆ ในขณะที่เยาวชนคนหนุ่มสาวส่วนหนึ่งได้กลายเป็นผู้บริโภคที่ดี สนุกสนานและเป็นสุขกับการวิ่งไล่บริโภค (ตามลัทธิแตกเลือด) สนใจแต่ตัวเอง  ค่ำเข้าหอล่อกามา พวกเขาอยู่ในสังคมของเรา  ใช้ถนน  ใช้รถสาธารณะฯลฯ  ร่วมกับเรา แต่ก็มีหนุ่มสาวอีกจำนวนไม่น้อย ที่ใช้เวลาว่างหากิจกรรมดีๆ ทำ  แปรพลังไปในทางสร้างสรรค์ ดูแล้วสบาย  สบายใจ   น่าชื่นชม พวกเขาก็อยู่ในสังคมของเรา  ใช้ถนน  ใช้รถสาธารณะฯลฯ  ร่วมกับเรา ผู้หลักผู้ใหญ่ของเราจำนวนหนึ่งสนุกสนานที่จะทำตัวอุบาทว์อยู่ทุกวี่ทุกวัน เปิดทีวีก็เจอ  เปิดหนังสือพิมพ์ก็เจอ   ออนไลน์ก็เจอ เปิดมือถือก็เจอ  อยู่บ้านเฉยๆ ก็เจอแผ่นปลิวโฆษณาของพวกมันอีก พวกนี้เป็นตัวเสนียดที่อยู่ใกล้เราทุกลมหายใจ พวกเขาก็อยู่ในสังคมของเรา  ใช้ถนน  ใช้รถสาธารณะฯลฯ  ร่วมกับเรา แต่ก็มีผู้หลักผู้ใหญ่ที่น่านับถืออีกจำนวนไม่น้อย  ยังเป็นหลักที่ดี ให้กับเยาวชนคนหนุ่มสาวได้  คอยให้กำลังใจ  คอยเตือนสติ เวลาไปหา หรือนึกถึงท่านเหล่านี้  ก็รู้สึกเป็นสุข มีที่พึ่ง พวกเขาก็ยังอยู่ในสังคมของเรา  ใช้ถนน  ใช้รถสาธารณะฯลฯ  ร่วมกับเรา "สังคมจะรอดไม่รอด คงขึ้นอยู่กับตัวเราเองแหละว่า จะไปเพิ่มปริมาณให้กับคนกลุ่มไหน"   จริงไหมครับ. ด้วยใจคารวะจ้าน. *งานของพิราบยังเข้ม  สั้น  แต่โดนเจงๆ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 48 09:06:13 จากคุณ : Ar@p - [ 3 ก.ย. 48 09:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แด่...พี่รัตนา ------------------------------------ คือคำเรียงเชิดชูด้วยบูชิต วีรกรรมชีวิต ส่งเสียงบอก หญิงหนึ่งผู้ใช้สิทธิ์อย่างช้ำชอก ถูกโกงถูกหลอกมาซ้ำซาก ด้วยเลือดสู้เต็มที่เธอมีครบ จะกี่ชาติ กี่จบ ยอมลำบาก ประกาศกล้าปณิธานที่ยิ่งยาก ให้ลงโทษพวกกาฝากที่ทำผิด สิบปีที่ผ่านนั้นนานนัก ทุกข์โถมแทบกระอักภารกิจ แต่ใจแกร่ง มองเห็นเป็นเรื่องนิด ไม่กลัวพวกผีพิษที่รุมรบ ร้องเรียนกี่ครั้งก็ยังเงียบ เหมือนวกวนไปเหยียบตรงจุดจบ แต่ด้วยศรัทธาน่าเคารพ เธอจึงได้พบกระบวนคิด เพื่อสังคมที่ดีได้มีกรอบ เธอวางใจมอบบูชาสิทธิ์ หน้าที่คือหน้าที่ คือชีวิต เป็นฐานมั่นนฤมิตรกำลังรบ เสียงเธอยิ่งดังและยิ่งหนัก และสังคมเริ่มรู้จักพิทักษ์สิทธิ์ เริ่มรู้ - มีสมองไว้ตรองคิด สิ่งใดถูก-ผิด แก้ตรงจุด "ถึงบ้านเมืองมีกฏหมายใช้บังคับ แต่ดูเหมือนแค่ใช้จับผู้บริสุทธิ์ เปิดช่องโหว่ไว้ให้เศษมนุษย์ ประเทศนี้จึงทรุดจึงโทรมซบ." ๒๕๔-๘๐๕-๕๖๐-๙๐-๑ *เมื่อวานเห็นว่าท่านรองฯ ไปเยี่ยมพี่รัตนาเพื่อทำอะไรสักอย่าง แต่พี่รัตนาปฏิเสธ.    เลยบันทึกเรื่องไว้ด้วยพยายามใช้ "คำมรณะ" ในคำจบ  อ่านทบทวนไปมาก็จริงอย่างที่ลุงเวทย์ว่า คำมรณะนี้ให้ความรู้สึกที่จริงจัง เด็ดขาด  งานที่ใช้คำตายคงเหมาะดีกับงานแบบดุๆ จากคุณ : Ar@p - [ 3 ก.ย. 48 09:01:52 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พูดอะไรระวังอย่าพลั้งปาก คนส่วนมากชอบย้ำคำสะกิด บทเรียนราคาแพงแห่งชีวิต ปล่อยพลาดผิดท้องโย้ใหญ่โตนะ แถลงข่าวพร้อมหน้ามายอมรับ เหมือนพูดกลับกลอกประเด็นเห็นจะจะ คำพูดเป็นนายเราเข้าใจมะ อย่าเลยละอื้อฉาวการกล่าวเท็จ ยังนึกสนุกกับกลอนคำตาย..ฮี่ฮี่ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 3 ก.ย. 48 10:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เจ็บนะเจ็บเก็บกดรับบทหนัก ถูกตัดรักหักอกวิตกติด เจ็บนะเจ็บ..เจ็บมากรักฝากพิษ ถูกสะกิดจิตแปลบแทบแหลกยับ ............................................ เหะๆ มองไม่เห็นฝั่งเลย (ออกทะเล) จากคุณ : เวทย์ - [ 3 ก.ย. 48 11:13:48 A:58.147.126.223 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 พี่ออฯ กับลุงเวทย์ยังคึกคัก เล่น "คำมรณะ" อย่างสนุก   ผมว่า ของลุงน่ะ ถึงจะออกทะเล ก็ยังพายได้แรงๆ อยู่ อย่างนี้เขาเรียกว่า  "เก๋า" ครับลุง อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 3 ก.ย. 48 12:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 55 xxx(เฒ่า)  40 “พูดถึงผู้อาวุโสในอาศรมฯต้องยกให้คุณคัมภีร์ฯจริงๆ เมื่อแรกก่อนตั้งอาศรมฯ  ลุงเล็กเรียกแกว่า"น้อง" หลายคนสื่อสารกันเสมอ"เพื่อน" หลายคนเรียกแกว่า"พี่" ว่า"เฮีย" อาพีเรียกแกว่า"ป๋า"(ความเห็นที่ ๗) ผมเรียกแกว่า"ตา" ล่าสุด ศาลาไทยเรียกแกว่า "ทวด"(ความเห็นที่ ๑๙) ต้องนับว่ามีอาวุโสสูงขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าทุกท่านในอาศรมฯ อิอิ” Ar@p  42 “อันนี้ต้องถือว่า เป็นพัฒนาการที่ดีของอาศรมฯ แสดงถึงว่า ชาวอาศรมฯ มีความสามัคคีในการกระทำการใดๆ ที่เป็นประโยชน์แก่สังคม และประเทศชาติ พวกเราได้ช่วยกันผลักดันให้ "ผู้ที่เราเคารพนับถือ"   ได้มีวัยวุฒิเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว. เป็นความสำเร็จจริงๆ    อิ อิ” Ar@p  42 “เรายังหาข้อยุติไม่ได้ว่า บางคนติดประชุมจริงๆ  จึงไม่เข้าอาศรมฯ หรือว่า  ยังหาทางเอาคืนไม่ได้   อิ  อิ” ........................................................... กว่าจะรู้ก็วันนี้  ว่าหลายคนนินทาเก่งกว่าเขียนบทความเรื่องโคลงกลอน ผมคงแก่เฒ่ามานานแล้วแต่ไม่รู้ตัว  ไม่เคยไปให้หมอตรวจสักที  เป็นผู้เฒ่า ประจำอาศรมได้ไม่มีปัญหา   วันจันทร์ยังมีประชุมอีก  ขออ้างไว้ล่วงหน้าก่อนเลย ช่วงนี้ใกล้สอบด้วยนะ  งานมากขึ้นอีกจนเบลอ   ถ้าหายเงียบไปเฉย ๆ  ก็คงจะชินกันแล้ว  เพราะเป็นแบบนี้ทุกปี ดีใจที่ได้ทำบุญให้ใครหลายคนในอาศรมได้ผ่อนคลายความเครียด   วันนี้เดี๋ยวจะ ออกไปซื้อของมาสะสมไว้กินใช้ตามปกติ   ยังไม่เอาคืน.... เพราะ  “เพลงยาวถึงชาวโคลง”  ยังไม่จบ   ขอบที่นินทาเอาไว้ให้เป็นข้อมูล เขียนอะไรได้ต่อไปอีก แหะ แหะ  ใครว่างพอจะค้นเรื่อง  “ละลอกทับ ละลอกฉลอง” ตามตำราเดิม มาให้อ่านได้บ้างก็จะดี  คราวที่แล้วก็มั่วและรีบจนไม่มีเวลา คุณสดายุ  คุณราม  ลิขิต เลยหายเงียบไปเลย ฝากกลอนเลอเทอะไว้ข้างล่างหนึ่งบท  ช่วยตรวจดูคำผิด  และสัมผัสด้วย อาจจะไม่ได้เขียนอะไรเพิ่มอีกในวันนี้   คืนนี้จะดูบอลอย่างเดียว สวัสดีครับ  หลาน ๆ ..... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 3 ก.ย. 48 12:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ...ท่านผู้มีอุปการะคุณโปรดทราบ... ๏  เสียงจิ้งจกหน้าจืดตัวยืดย่น มาร้องบ่นเช้าบ่ายกระจายข่าว เจ้าตัวผู้พุงอืดหางยืดยาว มาเกริ่นกล่าววจีกรรมปรักปรำคน ๏  ส่วนตัวเมียหน้ามอมดูผอมเล็ก ดูเหมือนเด็กหน้าใสวัยสับสน แต่ตัวแก่หนังกร่อนยังร้อนรน ทำซุกซนอวดซ่าเป็นป๋าดัน ๏ อัน  “คบเด็กสร้างบ้าน”  โบราณว่า กลายเป็นเฒ่าผู้ชราแล้วตัวฉัน ไม่เคยนั่งคอตกทำงกงัน ยังชูชันสองมือไม่ดื้อดึง ๏  จะนินทาด่าโทษไม่โกรธเพื่อน เพราะใจเปื้อนน้ำตามากกว่าครึ่ง เธอท้องแล้วทำบื้อไม่อื้ออึง ให้หลงเพ้อรำพึงถึงฉิมพลี ๏  ขอโทษเธอเผลอใจเคยไหวหวิว แอบโลดลิ่วสุดหล้าล้นปร่าปรี่ อำลาแล้วโลกฝันในวันนี้ ไม่หลบลี้ขอบสวรรค์ให้หวั่นกลัว ๏  ก็เพียงเฒ่าคัมภีร์ผีอาศรม มาโศกซมเพราะข่าวอื้อฉาวทั่ว เคยเป็นชู้ทางใจเสียดายตัว หลงเมามัวห้าเดือนแอบเปื้อนมือ  ฯ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 48 13:02:15 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 3 ก.ย. 48 12:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 57 +++ สุปฏิปัณโณ +++ ๏ ผู้ออกบวชอวดคนวิกลวัตร ปฏิบัติเบ่งเวทย์วิเศษสิทธิ เชี่ยวสักหนังขลังเขื่องแข่งเรืองฤทธิ์ แลใบ้พิศเผยนัยไขเลขลับ ไม่สอนสางสร่างซาร้อนราคะ เร่งโลภะผีเปรตอาเพศจับ ไม่สอนโทษโกรธสร้างทางระงับ โมหะทับทั้งจิตมิคิดลบ นี่ฤๅผู้รู้วิมุตพุทธอรรถ รู้บัญญัติมรรคาขีณาสพ รู้กิเลสเลศกั้นสันติภพ ญาติโยมนบนอบฤดีว่านี่พระ ผู้เผยเทศน์พิเศษสร้างทางพิสุทธิ์ ชี้ชาวพุทธผู้มาสาธุสะ ให้เห็นจริงสิ่งร้ายอุบายละ คือปุญญะเขตตังดังสมมุต ๚ะ ๓ กันยายน ๒๕๔๘ ================================ สวัสดีครับสหายอาศรม ฯ เล่นกลอนสัมผัสคำตายกันอยู่หรือครับ .... วฤกขอเล่นด้วยคน แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 08:19:56 จากคุณ : วฤก - [ 3 ก.ย. 48 18:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ดาราสาวท้องโย้ โอ้โฮเฮะ! วิพากษ์เละอย่างไรไม่ยี่หระ อุทาหรณ์สอนหญิงเรื่องจริงนะ กามราคะทบทวนควรยั้งคิด เรื่องนี้วิจารณ์ไปไม่รู้จบ ยากจะลบเลือนหายภายในจิต กลบข่าวลืออย่างไรก็ไม่มิด "แหม่ม"พลั้งผิดขออภัยเข้าใจครับ ขออำภัย..สนุกกับ"คำตาย" ไม่เลิก...อิอิ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 4 ก.ย. 48 10:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เรียน สหาย กระผมคิดว่า ถ้าเล่นกลอนกัน ด้วยความทรงภูมิของท่าน เหล่านี้ น่าเปน.....กลบท ขอรับ อยากฟัง(อ่าน) มานานแล้ว ตั้งแต่ที่เคยไป ทัวร์วัดโพธิ์ เมื่อหลายปีก่อน สนุกมาก กับการถูกจำกัด สัมผัส อักษร ฯลฯ ในกลบทนั้น ที่มากกว่า คำกลอนธรรมดา เช่นใน ศิริวิบุลย์กิติ์ ที่เปนกลบท - กลอักษร ทั้งเรื่อง (ถ้านับว่า เรื่องนี้ เปน วรรณคดี ก็พออาศรัยแหละ ขอรับ) กระผมจำนามท่านผู้ประพันธ์ อาจมิแน่นอน ท่านว่ากันว่า เมื่อเริ่มต้น ท่านได้แนะนำตนไว้อย่างนี้ ขอรับ ข้าชื่อเซ่ง เขียนชื่อซร้อง จองนามหมาย ล้ำไว้ชื่อ ลือว่าชาย ไว้ศักดิ์สรี พระบัณฑูร พูนบันเทอง พระทัยทวี ตั้งยศแสง แต่งยศสรี หลวงปรีชา. ดังนั้น ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 4 ก.ย. 48 14:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ภาพสามมิติของประชาธิปไตยไทย ............................................. (๑) ด้วยอนุสาวรีย์นี่ใช่ไหม บ่งว่าประชาธิปไตยได้เริ่มต้น แล้วต้วมเตี้ยมปรับตัวกว่าชั่วคน แลกการมีวีรชนไว้เชิดชู รอบอนุสาวรีย์นี่หรือเปล่า เลือดพวกเขาเขียนตำนานการต่อสู้ ปลูกสำนึกการเมืองให้เฟื่องฟู เป็นรอยครูรอยคิดสะกิดใจ เลือกสละเลือดเนื้อเพื่อทวงสิทธิ์ เพื่อชีวิตเสรีที่ฝันใฝ่ เอาคืนมา “ประชาธิปไตย” วิญญาณไทยมิเป็นทาสอำนาจทราม (๒) เนาผืนดินกันดารกร้านชีวิต วิปริต ขัดเขิน เกินท้วงถาม นาบนหลังสะพรั่งออกดอกเบี้ยงาม งอกเป็นความรันทดจดบันทึก หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินหมดสิ้นหวัง ความหิวยังแวดอยู่ให้รู้สึก ขอสักหนึ่งอิ่มหนำไว้รำลึก คือสำนึกเดียวที่มีเรื่อยมา คนปากกัดตีนถีบเอาชีพรอด ไม่อาจกอดอุดมการณ์เพื่อหาญกล้า เมื่อสิทธิ์เสียงถึงทีมีราคา ต่อชีวาง่ายง่าย....ขายเสียงกิน (๓) ยึดระบบอุปถัมภ์ค้ำจุนฐาน คอยเจือจานน้ำใจให้ทรัพย์สิน ลงพื้นที่เติมทุนความคุ้นชิน ยอมติดดินเพื่อบันไดไปเด็ดดาว ผูกสำนึกเหนียวแน่น “ตัวแทนพรรค” เข้าสมัครรับเลือกตั้งหวังต่อก้าว ได้เติบโตต่อเนื่องเป็นเรื่องเป็นราว คงถึงคราวสักหน.....รัฐมนตรี คราบผู้แทนประชาชนอ้างคนยาก ใช้ฝีปากเปิดทางสร้างราศี สู่อำนาจวาสนาบารมี สามารถชี้กุมชะตาประชาชน (๔) ต่างมิติครอบงำจิตสำนึก ต่างการตรึกแล้วต่างอ้างเหตุผล คอยประชาธิปไตยในวังวน ที่ต่างคนต่างคิดแผกทิศทาง หลังจากก่อรอการสานต่อเนื่อง หวังการเมืองตอบสนองลดช่องว่าง นิติรัฐจัดระบอบเน้นกรอบวาง อย่าอำพรางปมเงื่อนบิดเบือนประเด็น วันนี้ภาพยังพร่องต้องแต่งแต้ม เร่งซ่อมแซมส่วนทรุดหยุดยากเข็ญ ด้วยธรรมาภิบาลทุกย่านเย็น ฝันว่าเห็น “ฟ้าสีทองผ่องอำไพ” จากคุณ : เวทย์ - [ 4 ก.ย. 48 15:24:38 A:58.147.46.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 คำนับครู หลวงปรีชา ชาญกลบท มธุรส วิบุลกิติ์ วิจิตรวิจักษ์ ศิษย์กลอนจ้อย ร้อยกรองกานท์ กรานมโนภักดิ์ ขอจำหลัก จำนรรจ์ชีพ ปีปวิญญาณ์ ฯ สืบเนื่องจาก คุณพจนารถ ขอรับ ........................... *งานของพิราบยังเข้ม  สั้น  แต่โดนเจงๆ คือว่า แต่งเป็นชุด ยังบ่ได้ พยายามแล้ว ก็ยังบ่เดิน แต่ว่าเวลาตอนนี้พอมีแล้วขอรับ (ประมาณว่า สิ้นเดือนเวลาหาย ต้นเดือนเวลามี (ยิ้ม)) จากคุณ : พิราบเงิน - [ 4 ก.ย. 48 20:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ๏ นางฟ้าก็อยู่ฟ้า           ส่วนเขา สังวาสเสพย์สุขเมา        หม่นบ้าง ชาวดินอย่างเราเรา        ไม่เกี่ยว สะดุดอรรถเดียงสาอ้าง   เปล่าข้องมองขำ ๚ จากคุณ : โมโน - [ 5 ก.ย. 48 01:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ตั้งแต่วันเสาร์แล้วที่ผมรื้อกองหนังสือส่วนตัว เพราะผมจำได้ว่า  "กลบทสิริวิบูลกิติ์" เล่มเล็กๆ ขนาดพ็อกเก๊ตบุคมันน่าจะอยู่แถวๆ นั้น   แต่แล้วก็เหลว สาเหตุที่ต้องไปค้น สืบเนื่องมาจากป๋าเปรยๆ ว่า ควรที่ใครสักค้นไปค้น "ละลอกทับ ระลอกทะลัก" อะไรนั่นมาวางให้ชมหน่อย และเข้าใจว่ามันน่าจะอยู่ในนั้น แต่ก็ไม่เจอ จะหลังไมค์ไปถามศาลาไทย ก็กลัวว่า จะเป็นการรบกวน ความจริงผมได้เปิด "ฉันทลักษณ์กับหลักการใหม่" ของ เฮียคมทวน  ตามที่ป๋าว่า  แต่ผมหาไม่เจอ ก็เลยลามปามไปที่กลบทเล่มนั้น ผมไปเจอร่องรอยในเวบของลุงเวทย์นิดหน่อย แต่คิดว่า น่าจะมีข้อมูลที่มากกว่านี้ สรุปก็คือ ยังค้างป๋าอยู่เต็มร้อย แอ๊ก ! * งานชิ้นนี้ของคุณหมอวฤก กับ ของลุงเวทย์   เข้าตาจริงๆ  เยสสสสส ! จากคุณ : Ar@p - [ 5 ก.ย. 48 08:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 64 Ar@p ศรีอาศรมฯ ขอรับ จอมยุทธฯว่าถ้าค้นจาก "กลบทสิริวิบูลกิติ์" คงไม่เจอ "ระลอกทับ ระลอกฉลอง" เป็นแน่แท้ กลางวันจอมยุทธฯ งานเยอะซะด้วย เอางี้แล้วกันค่ำนี้จะทำเปลเปล้อร์ เรื่องนี้ให้ ถ้าไม่ติดสุราสาระ ฮิ ฮิ เข้ามาป่วนนิดๆ ต้องไปแล้ว งานจมหัวเลยช่วงนี้ ปล. แว่วๆว่า วันที่ ๑๑ กันยายน ๒๕๔๘ จะครบรอบ ๔ ปีอาศรมฯ จะมีมีตติ้งเล็กๆ กันในวันเสาร์ที่ ๑๐ กันยา นี้ สำหรับรายละเอียด เดี๋ยวนักข่าวสาวประจำอาศรมฯ คงจะมาชี้แจงแถลงไขให้ทราบโดยทั่วกัน ขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 5 ก.ย. 48 11:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เข้ามาดู............................... (เลียนแบบ Mr.Fusion ซะหน่อย กริ๊กๆ) ช่วงนี้ผู้อาวุโสสำแดงฝีมือ ผู้น้อยมิกล้าสอดแทรกขอรับ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 5 ก.ย. 48 11:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีมิตรสหายอาศรมชาวโคลงทุกท่านค่ะ  ทักทายหลาย ๆ ท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน พร้อมกับ "แสงดาวแห่งศรัทธา" อันเป็นเสมือนหนึ่งสายใยเชื่อมมิตรไมตรีระหว่างกัน ทั้ง คุณพีทคุง (PeterPuck)  กวินทรากร  คุณอาจานหมาน  คุณใหม่รักหมู่ และท่านอื่น ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ฝากสวัสดีเป็นพิเศษถึง  ปู่ออฯ - Augustman  ที่มาร่วมเขียนกลอนคำตายกันอย่างสนุกสนาน ศาลาไทยส่งรูปตอนไปศรีราชาครั้งล่าสุดให้ปู่ออฯ แล้วนะคะ (แหะ ๆ ได้รับหรือยังหนอ...) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คุณอา xxx(เฒ่า) - ศาลาไทยชอบบท "นินทาผู้เฒ่า" มาก ๆ อ่านแล้วพลอยยิ้มกว้าง ๆ และแอบขำไปด้วย  รวมถึงเห็นด้วยกับเกลออาพีที่ว่า   พวกเราได้ช่วยกันผลักดันให้  "ผู้ที่เราเคารพนับถือ"  ได้มีวัยวุฒิเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เกลออาพี ฉายาบอกอ-ย่ามดำ *ขอเชิญศาลาไทยแปล "รีบแตกเลือด" เป็นไทยร่วมสมัยด้วยจ้าน โอย... อ่านทีแรกขำกลิ้ง  "แตกเลือด"  นี่เป็นภาษาถิ่นใต้  แปลตรงตัวตามคำภาคกลาง คงไม่พ้น "แ-ด-ก"  เพราะฉะนั้น  "รีบแตกเลือด"  เลยมักจะได้ยินกันบ่อย ๆ ว่า "แ-ด-ก-ด่-ว-น" กับ *เรายังหาข้อยุติไม่ได้ว่า บางคนติดประชุมจริงๆ  จึงไม่เข้าอาศรมฯ หรือว่า  ยังหาทางเอาคืนไม่ได้   อิ  อิ สุดท้ายเลยโดน "เอาคืน" อย่างกลอนที่เขาแวะมาฝากไว้ให้ "เด็กสร้างบ้าน" ระลึกถึงเล่น ๆ  เอิ้ก ๆ (คคห.๕๖) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เฮียคัมฯ หนูไม่มี...คนอุปการะ หรือเฮียจะเป็นถังใหญ่ให้หนูตก ยอมติดสอยห้อยตามด้วยความงก เหมือนแม่ยกหน้าหวานแถวงานวัด ขอแค่บ้านหลังจิ๊บสิบล้านเศษ อย่าอยู่เขตกลางเมืองเดี๋ยวเคืองขัด รถหนูขอแค่ปอร์เช่เก๋ชะมัด รู้ประหยัดเดือนหนึ่งครึ่งแสนพอ แฮ่... ได้เท่านี้เอง  วันนี้กลอนฝืดชะมัด  อารมณ์ยังไม่เข้าที่เข้าทาง  งานก็เยอะ ยิ่งทำยิ่งแยะ  เฮ้อ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - พี่จอมยุทธเมรัย ศาลาไทยแจ้งข่าว  "สี่ปีอาศรมชาวโคลง"  ตามที่ได้รับสารมาจากพวกพี่ ๆ อีกทอดหนึ่ง แหะ ๆ วันเสาร์ ที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๔๘  ที่ร้านบอส (โรงเตี๊ยม ๒)  ถนนนวลจันทร์ (ตามแผนที่) งานนี้เก็บค่าผ่านประตูเป็น "หนังสือ" สำหรับบริจาค อย่างน้อยคนละหนึ่งเล่ม (หรือมากกว่าเท่าที่อยากให้) หลังเสร็จงานจะรวบรวบไปบริจาคตามห้องสมุดที่ขาดแคลน (ตอนนี้กำลังอยู่ระหว่างเลือกกันอยู่) เบื้องต้นตอนนี้ที่แจ้งมาเป็น  "โรงเรียนบ้านแม่เต๋อ อยู่บนดอยแม่สลอง"  เป็นโรงเรียนเด็กชาวเขา   เชิญมิตรสหายร่วมสังสรรค์  พบปะ  พูดคุย  แลกเปลี่ยนกัน  ตั้งแต่เวลา ๑๙.๐๐ น. (หนึ่งทุ่ม) เป็นต้นไป ***ท่านใดไม่สามารถไปร่วมได้  แต่ประสงค์จะบริจาคหนังสือ  รบกวนหลังไมค์มานะคะ จะแจ้งสถานที่สำหรับส่งหนังสือให้ทางไปรษณีย์  หรือ  นัดวันไปรับหนังสือให้ค่ะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 16:02:51 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 ก.ย. 48 12:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 67 มาชื่นชมบทกวี...ไพเราะมาก... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 5 ก.ย. 48 19:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ระลอกทับ ระลอกฉลอง ระลอกทับ ระลอกฉลอง บางตำราเรียก ละลอกทับ ละลอกฉลอง (ถ้าจอมยุทธฯใช้เรียกสลับไปมา อย่าเพิ่งงงนะขอรับ เพราะเป็นการเรียกตามตำราที่ค้นมาได้) คืออะไร? จอมยุทธฯ ก็ได้แต่ลอง ค้นคว้ามานำเสนอพอสังเขป ดังนี้     จากหนังสือ "ประชุมลำนำ" ของ หลวงธรรมาภิมณฑ์  (ถึก  จิตรกถึก) หน้า ๕๔ ได้อธิบายถึงการ ใช้รูปวรรณยุกต์ท้ายวรรคของกลอนเพิ่มเติมไว้ว่า กลอนที่วรรคส่ง ลงท้ายด้วยรูปวรรณยุกต์ เอกหรือโท เรียกว่า ละลอกทับ เช่น เอาดวงดาราระยับกับพระจันทร์....................ต่างช่อชั้นชวาลาระย้าย้อย กลอนที่วรรครับ หรือวรรครอง ลงท้ายด้วยรูปวรรณยุกต์ เอกหรือโท เรียกว่า ละลอกฉลอง เช่น จักจั่นหวั่นแว่วแจ้วแจ้วเสียง...........................เหมือนสำเนียงขับครวญหวนละห้อย พระพายเอ๋ยเชยมาต้องพระน้องน้อย............เหมือนนางคอยหมอบกรานอยู่งานพัด คมทวน  คันธนู กล่าวถึง ละลอกฉลอง ละลอกทับ ไว้ในหนังสือ "ตำนานฉันทลักษณ์กับหลัก การใหม่" หน้า ๑๓๒-๑๓๓ ไว้ว่า ...ละลอกฉลอง ละลอกทับ คือการลงท้ายวรรคด้วยเสียงซึ่งมีรูปวรรณยุกต์กำกับ เช่น มีรักพร้อมย่อมอยู่เป็นคู่ยาก........................ถึงอดอยากทุกย่ำขยำขยี้ รักพรายฉายพรายช่องนำร่องชี้................อัญมณีอำนรรฆคือรักนั้น คำว่า ขยี้ก็ดี ชี้ก็ตาม ท่านเรียกว่า ละลอกฉลอง คำว่านั้น ท่านเรียกว่า ละลอกทับ โดยมีใบกำกับ ว่า กลอนที่วรรครับ (วรรคที่ ๒) กับวรรครอง (วรรคที่ ๓) ลงท้ายด้วยรูปวรรณยุกต์เอกหรือโท ให้เรียกว่า ละลอกฉลอง ส่วนวรรคส่ง (วรรคที่ ๔) ลงท้ายด้วยรูปวรรณยุกต์เอกหรือโทให้เรียก ว่า ละลอกทับ...   ว่าไปว่ามา ละลอกฉลอง ละลอกทับ ที่ คมทวน คันธนู กล่าวมา ก็คืออันเดียวกันกับ ละลอกฉลอง ละลอกทับ จากหนังสือ "ประชุมลำนำ" ของ หลวงธรรมาภิมณฑ์  (ถึก  จิตรกถึก) นั่นแล อ่านมาถึงตรงนี้ก็น่าจะสรุปว่า ละลอกทับ ละลอกฉลอง คืออะไรได้แล้ว แต่ยังก่อนดีกว่า โปรด ฟังจอมยุทธฯ เล่าแจ้งแถลงไขอีกหน่อย จากหนังสือ "ประชุมลำนำ" ของ หลวงธรรมาภิมณฑ์  (ถึก  จิตรกถึก) ได้กล่าวถึง ลักษณะบังคับ เสียงท้ายวรรคของกลอนไว้ว่า ...มีบังคับไตรยางศลงในที่สุดของกลอนรับให้ใช้แต่อักษรสูง อย่าให้ใช้อักษรกลางแลอักษรต่ำ ที่เป็นสุภาพ ในที่สุดของกลอนรองแลกลอนส่งนั้นให้ใช้ แต่อักษรกลางหรืออักษรต่ำนอกนั้นไม่บังคับ... อันนี้บอกถึงอะไร? อันนี้ก็บอกแค่ว่าเสียงตามแบบที่กำหนดไว้เป็นฉันทลักษณ์ตามที่คนโบราณ วางไว้ วรรครับจะเป็นเสียงจัตวา ส่วนวรรครองและวรรคส่งต้องลงด้วยเสียงสามัญเท่านั้น... อ่านแล้วยิ่งงงหรือเปล่าหว่า? อย่าเพิ่งงงขอรับ เพราะโบราณยังมีอนุโลมอยู่ ซึ่งก็คือ ระลอกทับ ระลอกฉลอง นั่นเอง มาดูกันอีกครั้ง เสียงท้ายวรรคส่ง (วรรคที่ ๔)  นอกจากเสียงสามัญ ยังอนุโลมใช้เสียงตรีได้ ถ้าตีความตรงนี้ ก็คือ "ระลอกทับ"  นั่นเอง เสียงท้ายวรรครับ (วรรคที่ ๒) นอกจากเสียงจัตวา ยังอนุโลมใช้เสียงโทและเอกได้ ถ้าตีความก็คือ "ระลอกฉลอง" นั่นเอง แม้ว่าบางตำราจะอนุโลมเสียงตรีด้วย แต่มือใหม่ๆก็ไม่ควรใช้ ถ้าหูไม่ดีพอ หรือคิดว่าฝีมือเข้าขั้น อังคาร กัลยาณพงศ์ เสียงท้ายวรรครอง (วรรคที่ ๓)  นอกจากเสียงสามัญ ยังอนุโลมใช้เสียงตรีได้ ถ้าตีความตรงนี้ ก็คือ "ระลอกฉลอง"  นั่นเอง มาถึงตรงนี้เพื่อนๆ อาจจะสงสัยว่า ระลอกทับ ระลอกฉลอง บังคับที่รูปวรรณยุกต์เท่านั้นหรือ? ตรงนี้จอมยุทธฯ พูดคนเดียวคงเชื่อไม่ได้ ขออ้างถึง วาณิช จรุงกิจอนันต์ หน่อยแล้วกัน ท่านวาณิช พูดถึง ระลอกทับ ระลอกฉลอง ช่วงหนึ่งไว้ว่า "...เสภาไพร่ของ สุจิตต์  วงษ์เทศ เขาโชว์ระลอกทับ และระลอกฉลองนี่อยู่ช่วงหนึ่งเป็นช่วงยาวทีเดียว..." ถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ ขอคัดเสภาไพร่ ช่วงที่ วาณิช กล่าวถึงมาให้เพื่อนๆ อ่านกันดีกว่า หลวงกลางร้องตะโกนปล้นพะม่า......................ไปข้างหน้าใครถอยกุจะคอยสับ นายเกดควงดาบวะวาบวับ....................................พะม่าตายไปเป็นตับที่ดาบยก ไพร่เลวพลทหารก็หาญฮึก...................................กล้าศึกไม่สะท้านหวั่นวิตก อ้ายเอิบฟาดไม่นับเหมือนสับนก..........................หญ้ารกยับแยกย่อยแหลกลัด เหมือนเสือวิ่งสิงโผนกระโจนจับ.......................นายเกดหมุนตัวกลับดาบตะหวัด ขึ้นบนโขดหินผาสาระพัด...................................ยืนกวัดแกว่งกล้าเพลงอาวุธ หมุนซ้ายอวดซ้ายแล้วย้ายขวา.............................หมุนขวาหวดขวาไม่เคยหยุด เข้าข้างหน้ามาข้างหลังพังเป็นชุด.....................กระโดดกุดหัวพะม่าไม่รารบ ตีลังกากลิ้งตัวจากหัวเขา......................................พะม่าเข้ามาเล่นก็เป็นศพ ทั้งสองแขนแสนขยันอยู่ครันครบ.....................ทั้งสองดาบทาบทบไม่เทอะทะ เลือดพะม่าทาตัวทั่วไปหมด................................กระเซ็นรดหัวหูดูเหนอะหนะ แดดก็เดือดเลือดก็ดาดราดชะนะ.......................ปะฉะดะดับดิ้นจนดินเละ ทั้งมือตี-นปีนป่ายอยู่ส่ายสอด.............................sonตี-นตอดลอดรีบเร่งถีบเตะ บางครั้งออกศอกปักหน้าผากเพะ.....................สลบเกะกะป่าให้หมาแทะ จะเห็นว่ากลอนชุดนี้ วรรครับคำท้ายลงด้วยเสียงเอก วรรครองและวรรคส่งคำท้ายลงด้วย เสียงตรี แต่ไม่ใช่รูปวรรณยุกต์เอกหรือโทเพราะเป็นคำตาย แต่ก็คงเป็นไปได้ ถ้าจะบอกว่า กลอนชุดนี้ก็คือ ระลอกทับ ระลอกฉลอง เหมือนกัน ดังที่ ท่านวาณิช ว่าไว้นั่นแล ถึงตรงนี้จอมยุทธฯ คงขอจบไว้แค่นี้ขอรับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 48 21:12:29 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 48 21:06:07 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 48 21:04:48 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 5 ก.ย. 48 20:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ในที่สุดจอมยุทธฯของเราก็ขุดคุ้ยระลอกทับ ระลอกฉลองมาวาง ได้เหมาะเจาะ,  หูตาสว่างขึ้นเยอะ ขอขอบคุณเป็นอย่างเอก ที่จอมยุทธฯ ค้นมากระจ่างหมดจด แต่สุดหล่อก็ยังสงสัยอยู่ว่า ทำไมถึงได้ตั้งชื่อสุดจะแปลก "ระลอก" ยังพอเดาได้ว่า จังหวะ  หรือ  ท่วงทำนอง ประมาณนั้น แต่ "ทับ"  นี่  ฟังทะแหม่งพิกล เปิดพจนานุกรมดูก็ยิ่งไม่เข้าใจ เพราะมันหมายถึงการ "สังวาส"  ไปโน่น เราเองก็พาลนึกไปถึง "ทีทับไม่ร้อง  ทีท้องจะให้รับ"  ไปนั่น ส่วน "ฉลอง"  หมายถึง ทำบุญ  หรือ ทดแทน  อะไรสักอย่าง ก็ยังไม่ชัดเจน อ่านเสร็จปิดตำรา  บอกกับตัวเองว่า  ฝากไว้ก่อนเถอะโอฬาร  อิ อิ จากคุณ : Ar@p - [ 6 ก.ย. 48 08:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 70 แวะมาพูดคุยกับเกลออาพี - บอกอย่ามดำ  และมิตรสหายตอนเช้า ๆ  อรุณสวัสดิ์ค่ะ ศาลาไทยคิดเล่น ๆ เรื่องเจ้าระลอกทับระลอกฉลองที่กำลังคุยกัน  ขอบคุณพี่จอมยุทธฯ ที่ค้นให้ค่ะ ระลอกทับ - ระลอกฉลอง ก็ประมาณว่า  "ทับ" ของเดิมที่นิยมกันอยู่  ในวรรคส่ง (วรรค ๔) นิยม "สามัญ" ก็ไม่ใช้สามัญซะ  แต่มาใช้เสียงตรีแทน   แล้วก็ "ฉลอง" (ศรัทธา) ด้วย วรรครับ (วรรค ๒) และ วรรครอง (วรรค ๓) เสียด้วยเลย วรรครับจากที่เคยนิยมจัตวา ก็ใช้ เอก หรือ โท แทนซะ วรรรองจากที่เคยนิยมสามัญ ก็ใช้ ตรี แทนซะ สรุปว่า ระลอกทับ - ระลอกฉลอง เนี่ยเขียนเลี่ยงตามฉันทลักษณ์นิยมหรือเสียงนิยมว่างั้นเถอะ ทีนี้ เจ้าเสียงนิยม ที่ว่าเนี่ย  เล่าต่อ ๆ กันมาว่า เป็นเสียงดีที่สุด ของแต่ละวรรคแล้ว เพราะงั้น ถ้าเขียนเลี่ยงเสีย  การจะเขียนให้ได้เสียงดี และ ความดี จึงเป็นการยากเอาการอยู่ ระลอกทับ - ระลอกฉลอง  จึงนับเป็น ไม้บรรทัดอีกอันหนึ่งของกลอนที่น่าฝึกไว้ เก็บเอาไว้ใช้ในกรณีที่เราเขียนกลอน แล้วหาคำลงตาม "เสียงนิยม" ไม่ได้ ก็เข้าที หรือเก็บเอาไว้เขียนเป็น "กลอนเบ่ง" แบบว่าหาคำอื่นมาแทนที่ก็ไม่ดีเท่า ต่อให้เป็น "เสียงนิยม" อย่างที่เล่า ๆ กันมาก็เถอะ พอเริ่มคุยก็ยาวเลย  สิบโมงประชุม  ไปดีกว่า - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                     . แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 00:57:00 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 6 ก.ย. 48 09:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณครับ จอมยุทธเมรัย (68) เรื่องระลอกทับ ระลอกฉลอง ขอเอาไว้อ่านเมื่อว่าง วันเสาร์ ที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๔๘ ผมก็คงหลบหน้าเพื่อนฝูงเหมือนเดิมเช่นทุกปี แต่อยากร่วมทำบุญ  ศาลาฯ แจ้งบัญชีโอนเงินหลังไมค์ด้วยครับ เพื่อนจะลงมาจากเชียงราย คงพากันเที่ยว ศุกร์ - อาทิตย์ สั่งให้หิ้วแผ่นเพลงมาด้วย ใครต้องการแผ่นเดโมของมารานทซ์ ฯลฯ   จะฝากศาลาฯ ไปให้ ถ้าได้ที่อยู่ใหม่ สวัสดีครับ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 7 ก.ย. 48 08:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ... ใต้แสงดาว เดือนกันย์ วันที่สิบ ทิวาทิพย์ เพื่อนพ้อง ผองประดับ ศาลาไทย จอมยุทธฯ รุดต้อนรับ วลี..หลับ ทับฉลอง ต้องวฤก โอ้..ว่าหนาว ฝนหนัก ไม่หนักเท่า ใจของเรา หนาวฟ้า เวลาดึก ฟ้าแจ่มดาว ใจเรา หนาวระทึก ไม่อยากนึก ไม่นึก ไม่นึกแล้ว ... มาทำงาน ชำระสุรารส แค่นี้ นะ แหะๆ จากคุณ : วลี.. - [ 7 ก.ย. 48 13:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 73 กุหลาบแดงแรกแย้ม                       แอร่มตา ดูสดชื่นชีวา                                  เพริศแพร้ว ดุจดั่งส่งภาษา                               ฝากรัก จักบ่คลาคลาดแคล้ว                       จากนี้ตลอดไป  ฯ กุหลาบขาวแต่งแต้ม                       เติมใจ บริสุทธ์สดใส                                สว่างแจ้ง ดั่งจะบอกความนัย                         ใจว่า น้ำใจบ่มีแล้ง                                 สู่พ้องพวกเสมอ  ฯ กุหลาบเหลืองขุ่นข้อง                      อันใด ความหม่นหมองในใจ                      ลบทิ้ง จะคงรักห่วงใย                              ไปตลอด   แสงรักส่องเพริศพริ้ง                       จากห้วงดวงใจ  ฯ กุหลาบชมพูรู้                                รักละมุน น้ำจิตคอยเจือจุน                            อุ่นเอื้อ วันคืนผ่านเวียนหมุน                        มิเปลี่ยน  ใจนา กรุ่นกลิ่นความเอื้อเฟื้อ                     บ่ให้มัวหมอง   กุหลาบม่วงต่อสู้                             ชีวี ถูกหักอกดวงฤดี                             เจ็บช้ำ หลอกฝากรักก่อนหนี                       ตีจาก ช้ำในฝืนอดกล้ำ                             ตกน้ำตาริน  ฯ กุหลาบอิฐมิตรแม้น                         มากมาย สีหม่นละมุนหมาย                           มั่นแท้ แม้บ่สว่างมากมาย                          โดดเด่น เมื่อเห็นยามฟ้อแฟ้                          กลับฟื้นคืนพลัง  ฯ กุหลาบหนูสีฟ้า                              แนบหทัย ใจชอบชอบจับใจ                           มากล้น หลายคนบอกมีไหน                        น้องปด จึงตอบมีล้นพ้น                              อยู่ข้างในใจ  ฯ /\_(-_-)  ธุทุกท่านเจ้า  ^_^ คิดถึงจึงมาหา เนิ่นนานมาที่ห่างหาย หิ่งห้อยจึงปล่อยลาย ไว้มากมายกุหลาบงาม มิใช่ใจลืมเลือน งานพี่เพื่อนได้ไถ่ถาม กระทู้หนูวิ่งตาม อ่านทุกยามที่ว่างงาน ช่วงนี้เขียนบ่ออก อยากจะบอกใช่เกียจคร้าน พี่เอ๋ยเหมยขอวาน                          เหมย : น้องสาว เข้ามาทานโคลงหน่อยเอย แฮ่................  เมี้ยว ๆ ๆ  ^_^ ขออำภัยเจ้าพี่ Ar@p เจ้าของกระทู้   ที่แปะเรื่องราวไม่เกี่ยวกะกระทู้เลยสักกะนิดเดียว ก็หนูหิ่ง ฯ แต่งม่ายออกนินา  ก็เลยแต่งไอ้ที่ชอบ ๆ อ่ะค่ะ  แหะ ๆ ๆ ชะแว้บ  แระค่ะ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 7 ก.ย. 48 16:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 74                     .....ไม่มีทิพย์วิมานสถานนี้.....                            ๏วะเหวย ! เทวา มหานคร                            รี่เร่ง เร่าร้อน กินกร่อนฝัน                            ยิ้มยั่ว หัวร่อ วันต่อวัน                            คุ้นเคย เย้ยหยัน ฉันและเธอ                           ๏สำรวม สวมแอก ไม่แตกต่าง                           สนตะพาย รายทาง ทำทีเผลอ                           อยู่คอก บอกค่า ใครปรนเปรอ                           เซื่องซึม เซอะเซ่อ ซ้ำซมซาน                           ๏กระดืบ คืบคลาน ผ่านช้าช้า                           แสร้งก่น บ่นบ้า เทวาสถาน                           ขณะคน ครึกครื้น ค่อยคืบคลาน                           ขณะใคร ไหวสะท้าน ร้าวรานคน                           ๏เทวานคร ซ่อนความฝัน                           ตะเกียกตะกาย ป่ายสวรรค์ อันฉ้อฉล                           ขื่อคา ขังคอก หลอกใจตน                           ขื่นคำ จำนน คนจำนรรจ์                          ๏ไม่มีทิพย์วิมาน สถานนี้                          เทวานครมี แค่สีสัน                          ลวงตา หลอกตน ระคนกัน                          สมประโยชน์ โทษทัณฑ์ ท่านบัญชา                          ๏คนเอย ทุรนทุราย ตะกายสุข                          กล่อมเห่ ทะเลทุกข์ ซุกใจหา                          สวรรค์ปิด ติดบ่วง ภาพลวงตา                          สังเวยสิ้น วิญญา เทวานครฯ                          ......................................                          ...................................... แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 17:11:27 จากคุณ : นายทิวา - [ 7 ก.ย. 48 17:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 75 หนูหิ่งฯ  ไอ้ที่เขียนมาน่ะ ไม่มีคำไหนที่นอกเรื่อง เลยนะครับ ส่วนโคลง "กุหลาบ"  ก็เข้าท่าดี   แต่น่าจะลอง ขัดเกลาอีกหน่อยให้เป็นภาษาของโคลงแบบ "สั้น กระชับ" สี่ปีอาศรมฯ อย่าลืมแวะไปนะครับ *พ่อทิวา..ผมยาวรี  หนวดสีดำ ฯลฯ วันนี้มาแบบภาพลวงตา  ตรัสรู้ให้เห็นว่า สวรรค์ไม่มีจริง   อ่านไป กินประทั่งโก๊ไป ซดกะแฟไป เข้าท่าดี   ทำเอาอะพี "อยาก" ขึ้นมากะดืบๆ อิ อิ กุ๊ดมอนิ่ง ครับทุกท่าน  หึ หึ จากคุณ : Ar@p - [ 8 ก.ย. 48 08:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 76      ๏  จากวันนั้น.. ถึงวันนี้...                             ๑)  วาดฝันอันหลากล้น........................... ด้วยใจ กระจัดกระจายหายห่างไป.......................หมดแล้ หมดสิ้นหมดแรงไฟ...............................ในจิต ขาดซึ่งอีกใจแท้........................................ก่อสร้างทางฝัน ๒)  ประหนึ่งใจจะขาดแล้ว.....................แดโดย เจ็บดั่งโดนแซ่โบย..................................ชั่วช้า ฟ้าฟาดอสุนีโหย.....................................กระหายสั่น พังพาบตราบชั่วฟ้า.................................ตราบนี้ใจสลาย ๓)  ระลึกถึงคืนผ่านแล้ว........................เป็นมา ซบอกของพี่ยา.......................................เมื่อพลั้ง อบอุ่นกว่าใดมา.....................................เทียบเปรียบ  ได้เฮย เหน็ดเหนื่อยหายกายยั้ง.........................ห่างสิ้นเป็นไฉน ๔)  คืนผ่านวันล่วงแล้ว..........................หยัดยืน ในจิตไม่คิดคืน.......................................เหนื่อยล้า ต่อสู้อยู่แรงฝืน.......................................หายห่าง  ไปนา เผชิญอยู่บนโลกหล้า..............................ค่าล้นความหมาย ๕)  มองตัวด้วยมากล้น..........................ค่าทวี หมายมุ่งสร้างสิ่งดี..................................เพื่อค้น เสาะหามาแรมปี.....................................ทางมุ่ง  สงบเฮย พบซึ่งสุขใจล้น.......................................อิ่มแล้วเอมใจ ๖)  กลับมาพบหนึ่งนี้..............................พี่ยา ต้องปวดใจหนักหนา..............................ผิดพลั้ง เป็นห่วงแทบประดา...............................ปราณดับ   กิเลสจึงฉุดรั้ง.........................................คิดให้กลับคืน ๗)  ดูแลพี่ดุจแท้....................................ดวงหทัย แม้กระทำการสิ่งใด...............................พ่ายแพ้ มนุษย์นี้ย่อมมากใน..............................กิเลสอยู่ ต้องฝ่าฟันมั่นแท้ .............................จึ่งได้สงบสนอง                                                                                                     ๑  กันยายน  2548                     แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 16:39:44 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 15:21:09 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 15:12:05 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 14:45:12 จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 8 ก.ย. 48 14:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ไม่มีเหตุผล ++++++++ ไม่มีซึ่งสิ่งนี้..........................ให้เธอ ผล-เหตุของรักนะเออ..............ที่ให้ เพียงมั่นเพื่อพี่เจอ...................สิ่งที่ ดีเฮย หมายมุ่งทำจึ่งไร้....................เพื่อได้กลับคืน แม้พี่เหน็ดเหนื่อยแล้ว.............เพียงไร ขอส่งรักและกำลังใจ...............สู่ห้อง เพียงพี่หยัดยืนไกร....................กล้าแกร่ง หากว่าเราคู่คล้อง......................จักพ้องความหมาย รักนี้ถูกหล่อเลี้ยง.........................ขึ้นมา ด้วยจิตที่ตรึงตรา..........................มากล้น หวังเพียงแค่พี่ยา..........................เป็นสุข แม้จักทุกข์ท่วมท้น.......................จักพร้อมรับเสมอ หากขาดน้องแล้วพี่...........................สบายใจ ขอออกจากให้ไกล............................เกี่ยวข้อง รักนี้อาจมากไป.................................มอบสู่ พี่เฮย หากขาดแล้วซึ่งน้อง..........................พี่ได้สุขสนอง ++++++++++ ชื่อเพลง/Title : ไม่มีเหตุผล อัลบัม/Album : Blue Voice ศิลปิน/Artist : แอน มาแนง -------------------------------------------------------------------------------- เนื้อร้อง นี่แหละหัวใจหนึ่งที่มั่นคงเสมอ พร้อมจะให้เธอตลอดไป นี่แหละชีวิตหนึ่งที่ยังต้องวางไว้ ให้เธอคนเดียว * เธออาจไม่รู้และยังสงสัย ว่าทำไมฉันต้องทำเพื่อเธอทุกอย่าง ต้องการสิ่งใด ทุกอย่างที่ทำไปนั้นเพื่ออะไร ** ฉันไม่มีเหตุผลใดให้เธอ รักมันมีเหตุผลในตัวของมัน ฉันแค่ทำสิ่งนี้ที่ใจต้องการ เหลือแค่เธอจะยอมรับมันไป ให้ฉันได้มองเธออยู่ที่ตรงนี้ แค่เท่านี้ฉันก็สุขใจ ที่ฉันได้ทำอยู่ อาจไม่มีความหมาย แต่ทำเพื่อเธอ (ซ้ำ *,**) (ซ้ำ **,**) http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=4750 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 17:34:55 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 16:43:05 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 15:18:30 จากคุณ : กรวี - [ 8 ก.ย. 48 15:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คำโบราณกล่าวไว้ว่า  ผู้ที่ร่วมกันทำในสิ่งอันเป็นกุศลย่อมได้พบเจอ  และช่วยเหลือเกื้อกูลกันในทุกภพทุกชาติ...สาธุ  ......... จากคุณ : กรวี - [ 8 ก.ย. 48 16:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ตะคอกตะขากถุยลุยเละ ไล่ฟัดน้ำเน่าเฟะกระฉอกฟุ้ง แถลงข่าวสะถุละรอให้ไทยมุง น้ำลายคละคละคลุ้งทะลักจอ. *เมื่อคืนดูข่าว เห็นสอสอกลุ่มหนึ่งแถลงข่าว ผมนึกว่าจะมีปัญหาเดือดร้อนอะไรของชาวบ้าน แต่เป็นเรื่องที่สอสอคนหนึ่งของพรรคใหญ่วิจารณ์พรรคตัว เอง สอสอกลุ่มนี้มองว่าเป็นปํญหาระดับชาติ ผมอยากเรียนพี่สุรนันท์ว่า ให้บรรจุ เรื่องนี้เป็นวาระแห่งชาติเลยซิครับ แล้วผมจะติดตาม... (ท่านคงว่างกันมากเนอะ) จากคุณ : ar@p (Ar@p) - [ 8 ก.ย. 48 17:49:17 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สุดยอดครับ กระทู้นี้ชุมนุมของเหล่าจอมยุทธ์จริงๆ (ที่ยังไม่เห็นก็คือท่านปะหล่อง) ข้าผู้น้อยเลยอดที่จะเข้ามาแจมไม่ได้จริงๆ อย่างท่านจอมยุทธ์เมรัยขวัญใจตลอดกาล นานๆ จะเผยโฉมที ข้าผู้น้อยต้องรีบมาเสนอหน้า ท่านหมอวฤกอีกท่านอ่านบทกวีของท่านทีไร เกิดความรู้สึกโดยมิได้เสรแสร้งว่าทั้งพริ้วทั้งประณีตจริงๆ เจ๊ศาลาไทยนี่นับถือเสมอต้นเสมอปลายมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว นานๆ ผมได้เข้ามาทักทายที และสวัสดีพี่ผู้คงเส้นคงวาและนามเพราะอีกคน พี่ รสา รสา ครับ ขอบคุณทุกท่านสำหรับความรู้ครับ เข้ามากอบโกยแล้วแว่บหายไปเช่นเดิม อิ อิ อิ :-) จากคุณ : คนอุดรฯ - [ 8 ก.ย. 48 18:12:07 A:193.195.73.66 X: TicketID:031873 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอโทษ ขอโทษที่จากเธอมา แม้ผ่านเวลาแค่ไหน ฉันเองยังไม่มีใคร ในใจยังมีแต่เธอ ขอโทษที่จากเธอมา ปวดปร่าในใจเสมอ แม้จะไม่ภารพบเจอ แต่รู้ใจเพ้อลำพัง ขอโทษที่จากเธอมา เพราะที่ผ่านมาพลาดพลั้ง ทำเธอที่รักเจ็บประดัง ฉันพลั้งฉันพลาดหวาดใจ ขอโทษที่จากเธอมา วันนี้อ่อนล้าแค่ไหน จักขอยืนอยู่ ไกล.. ไกล.. ไม่กล้าเข้าใกล้ใจเธอ จากคุณ : กรวี - [ 8 ก.ย. 48 21:34:39 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อนุโมทนาสาธุกุศลศาสตร์ หนังสือมอบอนาคตชาติผงาดไสว ขอผู้ริผู้ตามทุกนาม-ใจ สวัสดิวัฒน์ตลอดไปยิ่งยิ่งเทอญ ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 8 ก.ย. 48 22:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 83 เห็นมิตรสหายพร้อมหน้ากะเจ้า เลยแวะเข้ามา "สวัสดีเจ้า".... แต่ช่วงนี้ร้างโคลงไปแสนนาน ร้างกลอนไปแสนไกล แต่งบ่ค่อยได้เจ้า..ฮี่ ๆๆ เลยเข้ามาอ่านและศึกษา เผื่อความทรงจำจะฟื้นเร็วเจ้า.... มีเพียงน้ำตกสวย ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ภูเขาไฟฟูจิมาฝากค่ะ จากคุณ : pee_lee (จิตเดิม) - [ 9 ก.ย. 48 21:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สิบกันยามาบรรจบครบรอบแล้ว อาศรมโคลงยังแจ๋วสี่ปีผ่าน ศาลาไทยนัดเพื่อนไว้ให้ชื่นบาน ร่วมดื่มทานแถวหลักสี่ที่ร้านบ๊อส ฝ่ายเจียวต้ายเพลียใจไม่ไหวแล้ว คงคลาดแคล้วหนทางไกลไปไม่รอด อีกมืดค่ำคลำทางเลือนเหมือนตาบอด ขอฝากใจไปพร่ำพรอดด้วยอาลัย คุณทิวาช่วยดื่มเพิ่มเติมให้ผม โซดาผสมสิงห์นะคงจะไหว พอตกดึกยกแก้วด้วยช่วยอวยชัย ปีที่ห้าจงสดใสทั้งอาศรม ผู้ร่วมงานการกวีมีมากหลาย จงสุขสันต์ทั้งใจกายไม่ขื่นขม เขียนกลอนฉันท์โคลงด้นคนนิยม แฟนชื่นชมตลอดไปไม่เหี่ยวเอย. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 10 ก.ย. 48 08:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เรื่องของ "นัก" ------------------------------ มันเป็นเรื่องของคนทุรนไป ตามแรงฝันภายใน ตามใจหวัง คนอาจเป็นทุกสิ่งอย่างจริงจัง กรอบไม่อาจแบ่งฝั่งจองจำใคร เป็นนักเขียน นักคิด จิตรกร เป็นกวีเร่ร่อน เป็นกันได้ เป็นนักดื่ม นักโม้ แล้วแต่ใจ เป็นนักเบี้ยวแค่ไหนเป็นได้เลย เป็นนักโทร นักรอ นักขอรัก เป็นนักยั่วอารมณ์คลั่ก หรือนักเฉย นักอดทน นักมะโห นักเชยเชย นักอิจฉา นักเยาะเย้ย ก็เป็นกัน นักชอบโคลง นักอ่านโคลง โยงคำเล่น นักฉันทลักษณ์ นักหลบเร้น นักเข็นฝัน นักไม่มา นักผิดนัด นักผลัดวัน สี่ปีอาศรมฯ นั้น  คุณเป็นใคร.  (ฮา) ๘๕๐๑๐๑๑๒๕๔๘ *เขียนจากความคิดถึงใครหลายๆ คน  และหยอกล้อตนเอง ก่อนประชุมเช้า อิ อิ. ของแถม... เหตุผลที่กำหนดให้วันที่ ๒๙ กรกฎาคม เป็น “วันภาษาไทยแห่งชาติ” นั้นมีความเป็นมาดังนี้: คณะกรรมการรณรงค์เพื่อภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ศึกษาข้อมูลที่เกี่ยวข้อง พร้อมทั้งสอบถามความเห็นผู้ทรงคุณวุฒิในวงการภาษาไทยหลายท่านแล้ว ในที่สุดเห็นพ้องต้องกันว่า ควรกำหนดให้วันที่ ๒๙ กรกฎาคม ของทุกปี เป็น “วันภาษาไทยแห่งชาติ” ทั้งนี้เพราะวันดังกล่าว มีความสำคัญต่อวงการภาษาไทยอย่างยิ่ง เนื่องด้วยตรงกับวันที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จพระราชดำเนินไปเป็นประธานและทรงร่วมอภิปรายใน การประชุมทางวิชาการของชุมนุมภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ณ ห้องประชุมคณะอักษรศาสตร์ เมื่อวันที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๐๕ ทรงเปิดการอภิปรายในหัวข้อ “ปัญหาการใช้คำไทย” ทรงดำเนินการอภิปรายและทรงสรุป การอภิปรายอย่างดีเยี่ยม แสดงถึงพระปรีชาสามารถและความสนพระราชหฤทัยและความห่วงใยในภาษาไทย เป็นที่ประทับใจผู้เข้าร่วมการประชุมในครั้งนั้นเป็นอย่างยิ่ง นับเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในประวัติศาสตร์ของวงการภาษาไทย ที่ได้รับพระราชทานพระมหากรุณาธิคุณดังกล่าว อ่านเพิ่มเติมที่นี่ครับ   http://www.osknetwork.com/modules.php?name=News&file=article&sid=401 ใครที่เบื่อๆ ภาษาไทย  เกลียดภาษาไทย  ลองอ่านเรื่องนี้ดูซิครับ. แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 48 11:56:39 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 48 11:55:21 จากคุณ : Ar@p - [ 10 ก.ย. 48 08:54:33 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ขออภัยวานนี้ที่ไม่ไป เวียนครบใหม่สี่ปีศรีอาศรม หิ่งห้อยน้อยบินไกลไล้สายลม งานท่วมจมหัวหูมิรู้วัน คิดถึงก็คิดถึงซึ่งทุกคน แต่ต้องทนเพื่อการผสานฝัน ในยามนี้มีงานทานมิทัน ต้องรีบปั่นให้อยู่คู่เวลา จึงฝากกลอนจากใจให้บทหนึ่ง ถ้อยรำพึงคำบ่นด้นไปหา ผ่านดวงดาวกระพริบส่งตรงพสุธา ณ เบื้องหน้าพี่พ้องคนล่องลอย หากวันหน้ามีโอกาสไม่พลาดแน่ จะตอแยพี่เพื่อนไม่เลือนถอย จะซุกซนปนซื่อบื้อครือคนดอย เยี่ยงหิ่งห้อยตัวนี้อย่างที่เป็น แฮ่......  ตะนี้นู๋อยู่ตราดเจ้า  ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 11 ก.ย. 48 11:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ป่ามืด - [ 11 ก.ย. 48 15:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ครบสี่ปีที่ก่อร่างสร้างอาศรม หวังภิรมณ์โคลงกลอนตอนหวั่นไหว หวังมีเพื่อนพ้องมิตรมุ่งคิดไป หมายอนุรักษ์อักษราไทยให้ยืนยง หวังเป็นแหล่งรวมหลักแลนักคิด หวังลิขิตกาพย์ฉันท์อันลุ่มหลง หวังอ่านเพื่อทุกข์หายมลายลง ที่หวังคงสมหวังดั่งใจเอย จากคุณ : พ่อแดงน้อยคอยรักษ์ (Little Red) - [ 12 ก.ย. 48 00:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 89 มาส่งเสียงสุขสันต์วันอาศรม รื่นภิรมย์ครบสี่ปีที่มุ่งหมาย ละเล่นกลอนระเริงโคลงมามากมาย มิตรสหายสืบสานตำนานกลอน สวัสดีค่า ^^ มามั่วกลอนตาม(ที่)เคย(เมื่อนานมาแล้ว) ช่วงนี้เซียงยี้ก็พบกับมรสุมรายงาน และพายุสอบfinalก็ใกล้จะพัดผ่านแล้ว ..  T_T หวังดวงดาวแห่งศรัทธาช่วยนำทางข้าฯให้ผ่านพ้น F ไปได้ด้วยเถิด จากคุณ : เซียงยี้ (เซียงยี้) - [ 12 ก.ย. 48 12:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ครบสี่ปีแล้วเหรอ ไม่รู้เลย อาศรมสร้างสี่ปีมีประวัติ เป็นแหล่งนัดเหล่ากวีวาดอักษร ได้หัดเขียนเรียนโคลงแลบทกลอน ชาวอาศรมชั่วสอนจึงรู้ความ ถ้าไม่มีอาศรม คงลืมเรื่องโคลง กลอน ที่เรียนมาหมดแล้ว ยังได้แวะมาเรียน มาอ่าน มาวาง มาปวดหัวกับโจทย์ ยากๆ ขอให้ อาศรมอยู่คู่ ถนนนักเขียนไปนานๆ Happy Birthday ครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 48 13:31:30 จากคุณ : คนชอบเขียน - [ 12 ก.ย. 48 13:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 91 สี่ปีแล้วเหรอครับเนี่ย เพิ่งได้เข้ามาดูไม่นานเท่าไร ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากใจไว้กับพี่ๆทุกคนด้วยขอรับ จากคุณ : โกฏิดารา (โกฏิดารา) - [ 12 ก.ย. 48 13:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขอยืมพื้นที่หน่อยนะคะพี่น้องอาศรมฯ ขอบคุณคุณคนอุดรฯ ที่ยังจำกันได้ค่ะ ว่าง ๆ แวะไปพูดคุยกันที่บล็อกได้คะ จากคุณ : รสา รสา - [ 12 ก.ย. 48 23:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 93 +++ สี่ปีอาศรมชาวโคลง +++ ๏ อุโฆษคำขับก้อง...............โคลงกานท์ อุคหะปณิธาน......................เที่ยงแท้ อุทิศเทิดโคลงสาร................ควรสืบ อุบัติอาศรมฯ แล้.................แหล่งรู้เรียนสอน ฯ ๏ เลียนกลอนเก่าก่อนล้ำ......เลิศรส โคลงแบบครูปรากฎ............กล่าวอ้าง ฉันทลักษณ์หลักกำหนด.......น้อมศึก-.......ษานอ พี่บอกน้องน้องสร้าง............เสร็จด้วยไมตรี ฯ ๏ ในปีนับสี่เข้า..................ขวบสมัย คนสมัครสืบสายใย............อยู่พร้อม เขียนโคลงต่อโคลงนัย........นาทบท นาทพจน์เผยตนน้อม..........หนึ่งผู้นิยม ฯ ๏ ขยมยังขับก้อง..............โคลงกานท์ ขยมหยัดปณิธาน..............เที่ยงแท้ อุทิศเทิดโคลงสาร.............คอยสืบ อุโฆษเสียงโคลงแล้..........เลื่องฟ้าวรรณศิลป์ ๚ะ ๑๒ กันยายน ๒๕๔๘ ======================================= สี่ปีแล้ว เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะครับ วฤกยังคิดถึงตอนที่เป็น ด.ช.วฤก นักเรียนหลังห้องเรียนโคลงของครูหนอนฯ อยู่เลยครับ ชอบโลโกอาศรมที่หนูศ. ออกแบบมามาก เลยนำมาลงเผยแพร่ที่กระทู้นี้อีกหครั้งหนึ่ง จากคุณ : วฤก - [ 13 ก.ย. 48 08:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ไอ้หยา วันที่ ๑๐ กันยา เหรอคะ ก่อตั้งก่อนวัน เครื่องบินชนตึกเลยง่ะ ครบรอบ ๔ ปีเหมือนกัน อาศรมร่มเย็นเป็นที่พัก เชิญแวะทักแวะเที่ยวเกี่ยวสหาย มีพี่น้องผองเพื่อนทั้งหญิงชาย มีสุราดับกระหายคลายร้อนเอย.. แฮ่! วกเข้ามาจนได้ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 13 ก.ย. 48 11:08:17 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 95 สวัสดีมิตรอาศรมฯ ทุกท่านครับ อาร์พีอยากปรึกษาว่า  "สี่ปีอาศรม" ควรเป็นชื่อกระทู้ต่อไปนะครับ ถ้าบังเอิญใครก็ตาม  ถูกบังคับ  ถูกล่อลวง(เหมือนผม) ฮา ฯลฯ  ให้ตั้งกระทู้  กรุณาพิจารณาหัวข้อที่ผมเสนอนี้ด้วยนะครับ ส่วนใครที่เหมาะจะตั้งกระทู้นั้น ผมว่า คงแล้วแต่สะดวก ครับ.. จากคุณ : Ar@p - [ 13 ก.ย. 48 17:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สี่ ทิศบ่ได้นัด                         หมายมา ปี ๑ บ่เดียงสา                        ระเบียบถ้อย อาศรมฯ บ่มวิชา                     โคลงเบ่ง ขึ้นสู่ปี ๕ ค้อย                       เพริดพริ้งภาษา ฯ ดีใจจัง อยู่มาจนได้ฉลองวันเกิดอาศรมฯ อีกแล้ว (ยิ้ม) แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 48 10:21:44 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 22:37:23 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 13 ก.ย. 48 22:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ผมก็รู้สึกเหมือนทุกท่านนั่นแหละครับ เป็นสุข  และดีใจที่เห็นอาศรมฯ เดินทางมาจนถึง "หลักสี่"   ที่ดีใจไปกว่านั้นก็คือ ได้รับอนุญาตจากพลพรรคให้เกาะล้อ มาด้วย นับว่าเป็นเกียรติแก่สุดหล่อ และตั้งใจไว้ว่า เมื่อวานจะเขียนบทกวีจากใจวางใน อาศรมฯ  ความคิดลงตัว และทิศทางก็ชัดเจน ตอนค่ำๆ  พยุงสังขารตาม "นักบริโภค" ไปปากซอย ตั้งใจจะหาส้มตำกินกันสักครก แต่เหมือนนรกแซงซ้าย ข้างร้านส้มตำมีนักศึกษาหญิง-ชาย คู่หนึ่งกำลังกอดกันกลม แสดงความรักกันอย่างดูดดื่ม  ไม่สนใจสายตาใครแม้แต่น้อย อารมณ์ที่ "อิน" อยู่กับความเจริญเติบโตของอาศรม "ดับวูบ" อารมณ์เปลี่ยนทาง "หมามันกำลังจะต่อแย่งกันน่ะ" ผมบอกตัวเอง "วิตถาร"  แม่ค้าส้มตำสบถ ผมมองหน้าแก ยิ้มให้ ในใจนึกว่า อาจเป็นไปได้ที่ "เธอและเขา" จะสังวาสกัน ตรงบาทวิถีนั่นก่อนกลับบ้านค่ำนี้. คอตกเดินกลับบ้าน ตามหลังนักบริโภคเข้าบ้าน ก่อนนอนอารมณ์ยังเดือด  แต่ก็บอกไม่ถูกว่าเดือดเพราะอะไร บันทึกอะไรบางอย่างเก็บไว้ก่อนนอน   "เด็กเวร" จากคุณ : Ar@p - [ 14 ก.ย. 48 11:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อย่าว่าแต่ที่อาร์พีอยู่เลย  แถวนี้ก้อมีนักศึกษาทำเเช่นนั้นเช่นกัน  ในที่สาธารณะ  อุแหม๊!!!มันทำกันได้ไงไม่อายฟ้าอายดิน  อายคนเดินผ่าน  อายตัวเอง  แปลกดีแท้โลกยิ่งก้าวล้ำไปเท่าไร  ใจ-จิต  มนุษย์ยิ่งตกต่ำหรือ... บางครั้งเราต้องยอมเสียสิ่งหนึ่งเพื่อให้ได้มาด้วยสิ่งหนึ่ง  แต่ควรหรือที่เราจะยอมเสียสิ่งดี  ดี  ไป... ทำไมคนเราไม่ยอมรักษาสิ่งดี  ดีเอาไว้กับตัวเอง  แต่กลับปล่อยให้มันหายห่างไป  ?... ***อ่านไปรู้สึกว่านอกเรื่องไปป่าวนิ  อิอิอิ  ไปดีก่า แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 48 13:13:27 จากคุณ : กรวี - [ 14 ก.ย. 48 12:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 99 มีข่าวการฮุบหุ้น................มติชน วิพากษ์วิจารณ์จน.............ป่นปี้ ห้ามความคิดของคน.........ห้ามยาก   จริงนอ "อมพระมาพูด"ชี้................ยากพ้นครหา ข่าวนี้วิพากษ์ทั้ง.................เมืองไทย   แกรมมี่แถลงเปิดใจ.............โอษฐ์อ้า มิแฝงเลศอันใด...................ขอบอก แค่ต่อยอดคืบหน้า...............ครบถ้วนวงจร๚ สวัสดีทุกท่าน..ในวัน"ฝนตกขี้หมูไหล" ครับผม จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 14 ก.ย. 48 12:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 100 วัยรุ่นอยากซิ่งได้.............มีสนาม ปอเต็กตึ๊งคอยหาม..........หากม้วย ทำสิ่งผิดลุกลาม..............เป็นถูก กระฉูดไอเดียท้วย...........ท่านอ้างควรสนอง๚ แวะมาต่อให้ครบร้อยเสียเลย ...อิอิ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 14 ก.ย. 48 12:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 101 สุก แสงดาวเด่นด้วย ........ เดือนรา สัน ติภาพถวิลครา .......... ภพร้อน วรรณ กรรมปรารถนา .... ในขณะ ใดแม่ เกิด แก่เจ็บตายย้อน ......... เสพซึ้งกวีเสมอ อา ยุวรรณะพร้อม .......... สุขขะ พละเฮย สม เจตน์ดังจินต ............. ทั่วถ้วน ชาว กวีเนื่องวาระ ........... สี่ขวบ ปีพ่อ โคลง กาพย์กลอนฉันท์ล้วน .. รักษ์ไว้อนันต์สมัย มาอวยพรวันคล้ายวันเกิดดช.อาศรมฯครับ จากคุณ : Mz (หมีเซอะ) - [ 14 ก.ย. 48 16:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 102 อาศรมฯสี่ขวบเพี้ยง.......เตาะแตะ สามสิบปี..แหะแหะ......กระจิดจ้อย แค่พันกว่าล้านแซะ.......ก็ทรุด มติชนจักดีด้อย.........ย่อมด้วยมติชน กลุ่มทุนแกรมมี่ ที่มีความสนิทสนมกับรัฐบาลที่มีพฤติกรรมรวบอำนาจเบ็ดเสร็จ ได้ใช้เงินกู้จำนวน 1,600ล้านบาท ซื้อหุ้นมติชน - ด้วยวิธีซื้อนอกตลาด อ่านข่าวแล้วก็เฮ้อครับ.. อย่างไรเงินกู้ก็มีต้นทุน อย่ารับอย่างเดียวนะครับ.. จากคุณ : หมีเซอะ - [ 15 ก.ย. 48 13:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านหนังสือพิมพ์เมื่อเช้าก็ยิ่งเครียด ความจริงก็คุยกับเพื่อนอยู่เมื่อคืนแล้ว ผมเครียดและเกลียดมาตั้งแต่ไอทีวี ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังเรียกกันว่า "ไอทีวี" และผมเลิกดูทีวีช่องนี้ไปตั้งแต่ "โพลตลก" แล้วล่ะ   สำหรับมติชน ผมคงได้แต่เอาใจช่วยขอไม่ให้มีอะไร เปลี่ยนแปลง  คนตัวเล็กๆ อย่างเราก็คงทำได้แค่นี้เอง ไม่สามารถไปขัดขวาง "เจ้าบ้านั่น" ได้หรอก *สวัสดีครับคุณหมีเซอะ  คุณทำเอาผมเคลิ้มไปเลยนะ  อิ อิ จากคุณ : Ar@p - [ 15 ก.ย. 48 14:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ..ด้าน นายนิเวศน์ เหมวชิรวรากร นักลงทุนในตลาดหุ้น ไทย กล่าวว่าขณะนี้ เขาถือหุ้น MATI ประมาณล้านกว่า หุ้น พร้อมเทขายให้กลุ่มใดก็ได้ ที่ให้ราคาดีที่สุด... (เพื่อนส่งข้อความมาให้อ่านเล่นๆ) เขาเป็นนักเล่นหุ้นจริง ๆ  ผ่าซิ. จากคุณ : Ar@p - [ 15 ก.ย. 48 15:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 105 วงเวียนวนว่ายเวิ้ง...............กงกรรม ผลจากสิ่งน้อมนำ...............กิเลสได้ คนชั่วจิตย่อมจำ.................ทางสู่  นรกเฮย คนดีจิตคิดไซร้..................แค่ได้เอมใจ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 48 12:33:58 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 48 12:31:55 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 48 19:10:34 จากคุณ : เมธี (กรวี) - [ 15 ก.ย. 48 19:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 106 หนทางไกลเหนื่อยแล้ว...............เพียงไร แต่ไม่อาจหยุดใจ.......................มุ่งหมั้น (โทโทษ) แม้เหนื่อยหนักเพียงไร................กล้าแกร่ง ตั้งจิตไม่คิดรั้น...........................ฝ่าแล้วขวากหนาม ***ระหว่างรอโหลดโปรแกรมเลยแวะมาแต่งโคลง  ไม่ใช่ไฮสปีดอินเตอร์เน็ตก้อช้างี้แหละ  เเต่ใช้เน็ตฟรีตลอด  24  ชม.ก็พอใจแระ...งกอ่ะ   จากคุณ : กรวี - [ 15 ก.ย. 48 23:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ตาเริ่มปิดมิดแล้ว...............จักนอน โหลดไม่เสร็จซักตอน.........เชื่องช้า เปิดเครื่องรี่กอดหมอน.........ดีกว่า กว่าเสร็จคงนานน้า............ง่วงแล้วหงาวนอน แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 48 23:18:12 จากคุณ : กรวี - [ 15 ก.ย. 48 23:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ใครที่ต้องการให้กำลังใจ "คนข่าวทีมมติชน"เข้าไปที่นี่ได้ครับ www.thaisolidarity.org จากคุณ : Ar@p - [ 16 ก.ย. 48 08:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 109 มติ มีไม่เม้ม                        มอมเมา ชน อำนาจ เพื่อเรา                ไม่โหง้ มติ กลับมีเงา                       มาลาก ชน จะพึ่งใคร โถ้                  แต่นี้ต่อไป ฯ มติชน เป็นหนังสือที่ผมชอบที่สุด น่าเสียดาย ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 16 ก.ย. 48 10:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 110 กระทู้ใหม่ค่ะ อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๔๔ ๏ ๏ ๏ บันทึกเลข ๔ ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3742003/W3742003.html                . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ก.ย. 48 12:48:18 ]