ความคิดเห็นที่ 1 . (50) คนธรรมดาเขาทำอะไรกัน          ร่างที่ยืนอยู่หน้าประตูทำเอาแมรี่แอนขนลุกชัน          ใบหน้าขาวเหมือนผงชอล์ค โหนกแก้มสีแดงเถือก อกเปล่าเปลือย ต้นขาปกคลุมไปด้วยขนปุกปุย  เขาแพะหงิกงอสองข้างงอกขึ้นมาเหนือคิ้วดูน่าเกลียดน่ากลัว          แล้วมันก็พูดกับเธอ          "เห็นเขานี่แล้วหงี่มั้ยน้อง เหอ..."          "ไมเคิล!"          "ผิดแล้ว เจ้าคนน่าเบื่อเอ๋ย ข้าคือเทพแพนผู้ยิ่งใหญ่ตะหาก"          "เธอเกือบทำให้ฉันตกใจตายแน่ะ"          "แต่ข้าออกจะนุ่มนวลขี้เล่นนะ...  วิญญาณแห่งผืนป่าและคนเลี้ยงแกะ...  โอ๊ย ไม่เอาแล้ว ใครคุยกับเธอก็หลุดหมด"          แมรี่แอนยิ้ม  "ปาร์ตี้แฟนซีเหรอ"          "เปล่าหรอก  ที่จริงเราจะไปหาป้าแอ็กเนสที่ท่ารถเกรย์ฮาวนด์ตะหาก"          "เธอจะไปท่ารถทั้งอย่าง...  นี่ฉัน คุย กับเธอทำไมนะเนี่ย"          "ใจคอไม่เชิญเข้าไปข้างในหน่อยเหรอ"          เธอหัวเราะกิ๊ก  "ถ้าแม่เห็นแม่ต้องชอบแน่เลย"          "ฟังแล้วอาจจะช็อก แต่เราไม่ได้ อยาก ให้แม่เธอชอบเป็นพิเศษหรอกนะจะบอกให้  นี่... ถ้าเธอยังปล่อยให้เรายืนขวางทางเดินอยู่อย่างนี้ เดี๋ยวตาคนที่อยู่บนหลังคาต้องหัวใจวายแน่ๆ"          "เข้ามาสิ  แล้ว ใคร อยู่บนหลังคา"          ไมเคิลกระโดดหย็องแหย็งเข้าไปในห้องแล้วนั่งลง มือก็จัดวิกผมหยิกสีน้ำตาลแบบอัฟริกันที่ใช้เสียบเขาเอาไว้  "คนเช่าคนใหม่น่ะ  ชื่ออะไรซักอย่าง นามสกุลวิลเลียมส์  สวนกันตรงเชิงบันไดขึ้นไปหลังคาเมื่อกี๊ เล่นเอาเขา ผวา ไปเลยแหละ"          "มีอพาร์ตเมนต์อยู่บนหลังคาด้วยเหรอ"          "ทำนองนั้น  คล้ายๆ จะเป็นเพ้นท์เฮ้าส์ แต่เราว่ามันเหมือน 'เพิง' เฮ้าส์ซะมากกว่า  ไม่ค่อยมีคนเช่าหรอก แต่วิวสวยเป็นบ้าเลยบนนั้น  ตานี่เพิ่งย้ายเข้ามาไม่กี่วันนี่เอง  เฮ้... มีอะไรให้ดื่มมั่งเปล่า"          "อ๋อ... ก็มี..."          "ถ้าบอกว่าแคร็มเดอมองต์นะ จะขวิดให้เลย"          เธอเขี่ยเขาของเขาเล่น "ไวน์ขาวเจ้าค่ะท่าน"          "ได้เลย... เอ๊ย เปลี่ยนใจดีกว่า เราต้องรีบไปแล้ว  นี่อยากให้ไปด้วยกันนะเนี่ย"          "ไปเป็นอะไรล่ะ  เป็นแม่แพะเหรอ"          "ไปเป็นคนเลี้ยงแพะสิ  เรามีชุดชาวนาน่ารักแบบผูกเชือกตรงหน้าอก สวยซะด้วย...  เฮ้ย อย่ามองอย่างนั้นสิ แม่คุณ เสื้อของยัยโมนาเว้ย"          แมรี่แอนหัวเราะ  "ก็อยากไปนะไมเคิล... แต่คืนนี้ต้องเข้าเวรที่ศูนย์สายด่วนกู้วิกฤตน่ะ"          "นี่ ก็ วิกฤตเหมือนกันนะ  คนรักเพศเดียวกันโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา หัวมีเขา ขามีขนดก ต้องการสุภาพสตรีสวยน่ารักแต่น่าเบื่อไปโลดแล่นกันในยามราตรีแห่ง..."          "แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ ที่เคยเห็นอยู่กับเธอน่ะ"          "จอนเหรอ"          "คนผมบลอนด์นะ"          ไมเคิลพยักหน้า  "คืนนี้เป็นคืนเปิดโอเปร่าอ้ะ"          "อ้าว... เธอไม่ชอบโอเปร่าเหรอ"          "เปล่า... อืม ที่จริงก็ใช่... แต่ไม่เกี่ยว  คือจอนซื้อบัตรเหมาทั้งซีซั่นกับเพื่อนอีกคนน่ะ  แต่เธอก็ถูกแหละ... เรากับโอเปร่าไม่เข้ากันหรอก  ยังไงเราว่าเราก็ไม่... นั่นแหละ"          เธอจูบแก้มที่ทาสีแดงสดของเขาอย่างระมัดระวัง  "คราวนี้ติดไว้ก่อนนะ"          เขาลุกขึ้นถอนหายใจ ขยับเขาให้เข้าที่  "ใครๆ ก็พูดแต่เงี้ย"          "ปาร์ตี้อยู่ที่ไหนล่ะ"          "ไม่ไกลหรอก  ร้านต้นไม้ไฮด์แอนด์กรีนน่ะ  กะว่าจะเดินไป"          "แต่งตัวเงี้ยนะ"          "อย่าทำเป็น... คลีฟแลนด์หน่อยเลย  คนที่อยู่แถวรัสเซียนฮิลครึ่งนึงก็แบบเนี้ยแหละ"          "ก็ ระวังตัวหน่อยละกัน"          "ระวังอะไรเหรอ"          "ไม่รู้สิ... คนอื่นที่แต่งตัวแบบนี้เหมือนกันมั้ง"          "คุยกับพวกคนที่จะฆ่าตัวตายให้สนุกนะ"          "ขอบใจย่ะ"  เธอแกล้งดุนเขาออกไปจากประตู  "ไปหาพ่อแพะน่ารักๆ ซักตัวไป" (หาตั้งนาน ไม่เจอรูปแพนสวยๆ เลย เอารูปแซ็ทไทร์ละกันครับ เป็นเทพโรมันเทียบเท่าแพนของกรีก) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 12:21:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . (51) ละครช่วงสลับฉาก          ขณะเดียวกัน ที่โรงละครโอเปร่า  บรรดาสุภาพบุรุษเดินเข้าเดินออกในเงาสลัว กรีดกรายอวดอาภรณ์ท่ามกลางไม้สีเข้ม หนังสีแดง และเครื่องตกแต่งแวววับของห้องน้ำชายบนชั้นที่นั่งพิเศษส่วนตัว  ซึ่งตลอดสองชั่วโมงนับจากนี้ จะแปรสภาพเป็นห้องน้ำที่หรูที่สุดในเมืองเลยทีเดียว          "เฝ้าประตูไว้"  ปีเตอร์ ชิปริอานิสั่ง          "อะไรนะ"  บีชชั่มว่า          "แกอยากให้มีตาเฒ่าเต่าล้านปีขี้เหนียวเมาแอ๋หัวทิ่มเข้ามารึไง ฮึ"          ปีเตอร์ล้วงเอาซองกระดาษยี่ห้อกัมพ์ที่ดุนนูนเป็นตราของตระกูลชิปริอานิออกจากกระเป๋า ใช้ช้อนทองคำคันเล็กตักเข้าไปข้างใน แล้วยกขึ้นจ่อที่รูจมูกข้างซ้าย          "อา... อันคัต!  แบบที่ฉันชอบเลย ทั้งโค้กทั้งผู้ชาย"          บีชชั่มกระสับกระส่าย  "เฮ้ย เร็วๆ หน่อย"          "เลดี้ส์เฟิร์สเว้ย"          ช้อนขยับลงไปในซองและขึ้นมาอีกที คราวนี้จ่อที่รูจมูกอีกข้างของปีเตอร์  บีชชั่มทำแบบเดียวกัน แล้วเบี่ยงตัวสำรวจชายเสื้อด้านหลังในกระจก          "ตายชัก  น่าเกลียดชิบโป๋ง"          ปีเตอร์ยิ้มยิงฟันให้  "นี่เลิกแล้วแกจะไป 'โลรองเจอรี' กับพวกฮัลเซียนรึเปล่าเนี่ย"          "ถามดีดี  แม่คุณกับคุณหญิงแม่เป็นผู้อำนวยการแสดงคืนนี้"          ปีเตอร์ควักแป้งบรอนเซอร์สีเข้มยี่ห้อบิลบลาสออกจากกระเป๋าเสื้อ แล้วเริ่มแตะเติมโหนกแก้ม  "ช่วงพัก แกแว่บออกมากับฉันสิ  ไปเดอะคลับกัน"          "ที่คลับคืนนี้มีรายการพิเศษอะไรเหรอ"          ปีเตอร์คราง  "ไอ้คุณหนูอ่อนใสไร้เดียงสาเอ๊ย!  ฉันหมายถึงอันที่อยู่เอธสตรีทตัดกับโฮเวิร์ดเว้ย"          "สงสัยคืนนี้แกต้องไปคนเดียวว่ะ ปีเตอร์"          "ชาเกิงอะซงกูต์ ตามใจแกเถอะงั้น  จะว่าไปฉันเบื่อผู้ดีปลอมๆ พวกนี้เต็มทีแล้ว  ขอไปหาพวกหนุ่มเซอร์ปลอมๆ มั่งดีกว่า"                    ไรอัน แฮมมอนด์เยื้องกรายเข้ามาในห้อง  ไรอันเป็นชาวอังกฤษ หรืออย่างน้อยก็ พูดจา เหมือนคนอังกฤษ  เขาเป็นที่เลื่องลือตามคอลัมน์สังคมในฐานะคู่ควงของบรรดาสาวแก่แม่ม่าย และยังเป็นดาราละครเพลงตลกที่เดอะเพนนินซูล่าด้วย          "ว่าแล้วมั้ยล่ะ"  ปีเตอร์เปรยเสียงนุ่ม  "ดูเหมือนใครๆ ก็ออกจากป่าจากดอยมากันหมดนะคืนนี้"          บีชชั่มทำตาเขียวใส่เพื่อนหนุ่ม          ไรอันไม่สนใจ เดินมุ่งตรงไปยังโถปัสสาวะ          "คู่เดตคุณน่ารักมากเลยไรอัน  เจ้าหล่อนอายุเท่าไหร่นะ  ซักร้อยแปดได้มั้ย"          "ปีเตอร์"  บีชชั่มปรามเสียงห้วน          ไรอันจัดการธุระส่วนตัว แต่ก็จ้องเขม็งอยู่ที่ปีเตอร์ด้วยสายตามุ่งร้ายที่สุดเท่าที่จะทำได้เลียนแบบจอร์จ ซานเดอร์สไปด้วย  "สวัสดี มิสเตอร์ชิปริอานิ  ไม่ยักทราบว่าคุณก็สนใจโอเปร่าของมาสเน่ต์ด้วย"          "ปกติก็ไม่หรอก... แต่คืนเปิดการแสดงอย่างนี้ มีอะไรดีๆ ให้ดูเยอะ ไม่ใช่เล่น นะ คุณว่ามั้ย  จะว่าไปแล้ว ทั้งปีก็เห็นจะมีแต่คืนนี้ล่ะมั้ง ที่ คุณ ใส่เครื่องเพชรน้อยกว่าบรรดาแฟนสาวของคุณน่ะ"          ห้องน้ำว่างอีกครั้ง ตอนที่เอ็ดการ์เข้ามากับบู๊ตเตอร์ มานิโกลต์          บู๊ตเตอร์ประดับแถบริบบิ้นสงครามยุโรป และก็มีหูฟังวิทยุทรานซิสเตอร์เสียบคาอยู่  เขากำลังฟังถ่ายทอดสดคู่ทีมไจแอนท์กับซินซินนาติ          ชายสองคนหันหน้าเข้าผนัง  "เกือบจะได้เวลาล่าเป็ดอีกแล้ว"  เอ็ดการ์พูดแบบราบเรียบไร้อารมณ์          "หือ...  โทษทีเอ็ดการ์ ว่าไงนะ"  บู๊ตเตอร์ดึงหูฟังออกจากรูหู          "ฉันบอกว่า เกือบได้เวลาล่าเป็ดอีกแล้ว  เหมือนโกรฟเพิ่งจะเสร็จไปเมื่อวานนี้เอง แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาล่าเป็ดอีกแล้ว"          "นั่นเดะ... เวลาผ่านไป ไวเหมือนเด็กเลี้ยงแกะ พับเผื่อย"  บู๊ตเตอร์หัวเราะกับตัวเอง  "แล้วหน้าไหนมันบอกว่าคาลิฟอร์เนียไม่มีฤดูวะ  เดี๋ยวช่วงนี้เจ้าทึ่มพวกนั้นก็อพยพจากริโอนิโด้ไปแมรี่ส์วิลแล้ว  ฉันว่านี่มันสัญญาณบอกฤดูใบไม้ร่วงชัดๆ เลย แกว่ามั้ย"          เงียบ          "เอ็ดการ์... แกเป็นไรเปล่า"          "เอ้อ เปล่า... ไม่เป็นไร"          "แกดูหน้าซีดๆ ว่ะ"          "โอเปร่าน่ะสิ"  เขาฝืนยิ้ม          บู๊ตเตอร์เอาหูฟังยัดรูหูตามเดิม  "แหงแซะเป็นที่สุด" (นี่คือโฉมหน้า มาสเน่ต์ เจ้าของผลงานโอเปร่าคืนนี้ครับ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 12:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . (52) ยายแก่ของวินเซนต์          ไมเคิลเปิดจุกหลอดสีขาวสำหรับทาหน้าตัวตลกในละครเวที แล้วเติมหน้าเทพเจ้าแพนของเขาอยู่ตรงโถงด้านหน้าของเลขที่ 28 ซอยบาร์บารี่เลนนั่นเอง  เขาชอบโถงเก่าห้องนี้ มีกระจกเงากรอบชุบทองแบบเดโค่ แถมเพดานยังเป็นดีบุกบุเป็นรูปอักษรภาพเฮียโรกลิฟตามแบบสมัยยุคเธอร์ตี้ส์อีก          ไม่รู้ว่าทำไม แต่มันทำให้เขารู้สึกรื่นรมย์สดใสไร้กังวล เหมือนกับความหมายดั้งเดิมของคำว่า 'เกย์'  เหมือนกับเฟรด แอสแตร์ในเรื่อง 'ท็อปแฮ็ต' หรือโนล คาเวิร์ดตอนออกไปพบเกอร์ตี้ ลอเรนซ์ที่ร้านซาวอยกริล          เขานึกขอบคุณพระเจ้าอยู่ในใจ สำหรับมิสซิสแมดริกัลเจ้าของบ้านสตรีผู้มีวิจารณญาณอันแสนจะเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์ ไม่เคยแม้แต่สักครั้งที่คิดจะตกแต่งตึกให้ดูเลวร้ายไร้รสนิยมด้วยต้นปาล์มพลาสติก หรือกระเบื้องกระจกตัดแต่งเป็นลายดอกไม้สำหรับแปะฝาผนังจากร้านกู๊ดแมนลัมเบอร์          เขาสำรวจตรวจตราตัวเองอย่างทั่วถึงแล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ  ดูดีไม่ใช่เล่นทีเดียว          เขาสองอันของเขาดูสมจริงสมจังเสียจนน่าหมั่นไส้  สะโพกแพะทำด้วยผ้าเลียนแบบชินชิลลาร้านโฮมยาร์เดจยื่นออกมาจากช่วงเอวอย่างกึ่งเย้ายวนกึ่งตลกขบขัน  หน้าท้องเขาแบนราบ และกล้ามอก... แหม กล้ามอกของเขาอวดได้อย่างเต็มที่ทีเดียว ว่าเจ้าของแทบจะไม่เคยแอบโกงเลยสักครั้ง เวลาไปยกน้ำหนักที่วายเอ็มซีเอ          นายน่ะฮ็อต... เขาบอกตัวเอง  ...จำไว้นะเฟ้ย          จำไว้ให้ดี แล้วก็อย่าลืมยืดอกเงยหน้า เวลาพ่อแม่โทรมาจากออร์แลนโดไถ่ถามว่าเจอผู้หญิงคนไหนถูกใจหรือยัง...  เวลารู้ว่าหนุ่มหล่อที่ได้จากเดอะมิดไนท์ซันมีคนรักเป็นนักกีฬากระโดดน้ำอยู่ที่เบิร์คลี่ย์...  เวลาใครซักคนในอ่างน้ำบอกว่า "ผมอยากพักซักหน่อยน่ะตอนนี้"...  เวลาคุณหมอจอน ฟิลดิ้งผู้แสนสง่างามแต่ออกจะห่างไกล ขมวดคิ้วที่เหมือนกับคิ้วของลอร์ดไบรอน และปฏิเสธที่จะย่างเท้าออกจากตู้เสื้อผ้ากระเบื้องเคลือบสีขาวของเขา          แล้วอย่ามาบ่นเสียดายล่ะ คุณหมอสุดหล่อเอ๋ย  เทพเจ้าแพนจะแผลงฤทธิ์ล่ะคืนนี้          พอแมรี่แอนมาถึงสำนักงายสายด่วนกู้วิกฤตเบย์แอเรีย  ดูเหมือนวินเซนต์จะกำลังหดหู่ได้ที่          เธอกวาดตาสำรวจว่าส่วนปลายตรงไหนของเขาวิ่นแหว่งไปบ้างหรือเปล่า          เขายังคงมีผ้าพันนิ้วก้อยที่ด้วนไป แต่อย่างอื่น (นอกจากหูข้างซ้าย) ยังอยู่ครบ  แมรี่แอนแอบระบายลมหายใจโล่งอกแล้วนั่งลงตรงหน้าเครื่องโทรศัพท์ของเธอ          "ไม่ค่อยดีเหรอคะวันนี้"          วินเซนต์ยิ้มหงอยๆ ชูสายสร้อยประคำกรีก  "นี่ผมยังไม่กล้าวางเลยตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว"          "มีอะไรเหรอคะ"          "ผมไม่คิดว่า..."  เขาหันไปอีกทาง เอามือข้างที่ปกติหมุนแท่นเสียบกระดาษการ์ดอย่างวิตกกังวล  "ผมไม่อยากจะเอาปัญหาไปสุมหัวคนอื่น"  สายตาหม่นเศร้ากับเคราหร็อมแหร็มสีแดงของเขา ทำให้แมรี่แอนนึกไปถึงสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ที่น่าสงสารในสวนสัตว์          "เล่าเถอะค่ะ"  เธอยิ้ม  "จะได้ช่วยฝึกงานฉันไปด้วยในตัว"  เธอตบโทรศัพท์ของเธอเบาๆ          วินเซนต์จ้องมาที่เธอ  "คุณนี่ช่าง... เลิศจริงๆ เลย"          "อย่าน่า"          "จริงๆ นะ  ตอนที่เจอวันแรก ผมคิดว่าคุณก็คงเหมือนกับแม่สาวจิ้มลิ้มพวกนั้น  ผมนึกว่าคุณคงจะแค่... แบบว่า... อยากมาเที่ยวชมคนยากไร้ มาทำกิจกรรมสร้างสรรค์สังคมให้สมาคมยุวชนหรืออะไรซักอย่าง...  แต่คุณไม่เหมือนพวกนั้นเลยซักนิด  คุณเป็นคนที่หนักแน่นจริงจังแล้วก็ทำงานได้ดีจริงๆ"          แมรี่แอนหน้าแดง  "ขอบคุณค่ะ วินเซนต์"          วินเซนต์ยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น พลางเกานิ้วข้างที่ด้วนไปด้วย          ปรากฏว่าปัญหาก็คือ 'ยายแก่' ของเขานั่นเอง          เขาพบกับ 'ยายแก่' ตอนที่ยังเป็นช่างทาสีบ้าน  ตอนนั้นเธอเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านพิซซ่าเพื่อสุขภาพชื่อ 'เดอะคาร์มิกแอนโชวี่'  เขาและเธอร่วมกันต่อสู้เพื่อสันติภาพ หล่อหลอมความรักด้วยเปลวเพลงแห่งความเชื่อมั่นที่รุนแรงในทางความคิด  พวกเขาตั้งชื่อลูกคนแรกว่า 'โฮ' และเข้าร่วมคอมมูนที่โอเลม่า          เป็นคู่ในอุดมคติก็ว่าได้          "แล้วเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ" แมรี่แอนถามเสียงเบา          วินเซนต์สั่นหัว  "ไม่รู้สิ  สงครามมั้ง ผมว่า"          "สงครามเหรอคะ"          "เวียตนาม  เธอรับไม่ได้ที่สงครามสงบ  เหมือนเธอหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง"          แมรี่แอนพยักหน้าอย่างเห็นอกเห็นใจ          "มันเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอเลยแหละ แมรี่แอน  หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรทำให้เธอรู้สึกอิ่มเต็มได้อีก  เธอลองหันไปหาพวกอินเดียนพักนึงนะ แล้วก็คราบน้ำมันหกในทะเล แล้วก็เรื่องบริษัทแปซิฟิกแก๊สแอนด์อิเล็กตริก  แต่มันก็ไม่เหมือนกัน  มันไม่เหมือนกันเลยจริงๆ"          เขาก้มลงมองสายประคำที่พันอยู่รอบนิ้วมือ  แมรี่แอนหวังว่าเขาคงไม่ร้องไห้ออกมา          "เราลองมาแล้วทุกอย่าง"  วินเซนต์เล่าต่อ  "ผมถึงกับขายคูปองอาหารเอาเงินส่งเธอไปที่ศูนย์บำบัดที่รัสเชียนริเวอร์"          "ศูนย์อะไรนะคะ"          "ก็แบบ  เหมือนคนเสียศูนย์ไปตั้งเครื่องใหม่น่ะ  ไม่ว่าจะเฟมินิสต์เธราพี  ไบโอเจเนติกส์  สมุนไพร  วอลเลย์บอลเหนือโลก...  ไม่สำเร็จ  ไม่มีอะไรได้ผลซักอย่าง"          "ฉันเสียใจด้วยจริงๆ ค่ะ วินเซนต์"          "มันไม่ยุติธรรมเลยใช่มั้ย"  วินเซนต์กะพริบไล่น้ำตาให้ไหลย้อนกลับเข้าไปข้างใน  "มันน่าจะมีสมาคมอดีตนักสู้เพื่อสันติภาพแบบเดียวกับของทหารผ่านศึกบ้าง"          ตอนนี้แมรี่แอนแน่ใจเป็นอย่างยิ่งว่า เธอเอง ที่กำลังจะร้องไห้          "วินเซนต์...  มันต้องมีทางออกนะ"          วินเซนต์เพียงแต่ส่ายหัวอย่างเศร้าสร้อย          "ต้อง มี สิ วินเซนต์  คุณรักเธอและเธอก็รักคุณ  มันสำคัญที่ตรงนี้"          "เธอไปแล้ว"          "โอ... งั้นก็วิ่งไปยืนเคียงข้างเธอสิคะ  บอกเธอว่าเธอมีความหมายต่อคุณแค่ไหน  บอกเธอว่า..."          "ผมไม่มีปัญญาไปถึงอิสราเอลหรอก"          "เธออยู่อิสราเอลเหรอคะ"          วินเซนต์พยักหน้า  "เธอเข้าร่วมกองทัพอิสราเอล"          แล้วอยู่ดีๆ เขาก็ยันเก้าอี้ถอยไปข้างหลัง แล้วปรี่ออกจากห้องไปขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ          แมรี่แอนยืนฟังอยู่ที่หน้าประตู หน้าซีดขาวด้วยความตื่นกลัว          "วินเซนต์?"          เงียบ          "วินเซนต์!  มันต้องมีทางออกแน่ๆ  คุณได้ยินฉันรึเปล่า วินเซนต์"          เธอได้ยินเขาค้นคุ้ยตู้เก็บของในห้องน้ำ          "วินเซนต์ เห็นแก่พระเจ้าเถอะ  อย่าตัดอะไรอีกนะ"          แล้วโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น (ภาพการชุมนุมต่อต้านสงครามเวียตนามช่วงราว 1970 ครับ) จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 12:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะ คุณพีท กำลังตามอ่านงานของคุณพีทอยู่เหมือนกันนะคะ แต่ยังไม่ไปถึงไหนเลยก็เลยไม่ได้มาเม้นท์ แล้วเราเองก็จะหายไปนานพอควรอาจจะไม่ได้เข้าถนนในเร็วๆ นี้ เพราะฉะนั้นถ้าตามอ่านมาทันก็จะมาโพสต์แสดงความเห็นบ้างเช่นเดียวกันค่ะ ..ขอบคุณที่อ่านงานเราเช่นเดียวกัน (แต่ตอนนี้ก็ต้องพักงานเขียนก่อนเช่นเดียวกันอะ) ^_^ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 31 ส.ค. 48 13:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รูปข้างบนใช้ได้มะครับ อิๆๆ ผมว่าขนาดและองค์ประกอบของรูปมันกำลังดี มีคนชุมนุมสองฝั่งน้ำเลย แต่ขนาดไฟล์มันใหญ่ไปหน่อย ก็เลยใช้วิธีทำให้ฝั่งน้ำนู้นมันเบลอซะ ลดขนาดไฟลได้ตั้ง 20 เคด้วย แถมทำให้ป้ายดูโดดเด่นขึ้นอีก คราวนี้ที่จริงก็ยังขี้เกียจอยู่ครับ แต่ปรากฏว่ามีรูปกับข้อมูลเยอะไม่ใช่เล่น ก็เลยต้องทนๆ แปะไปทั้งขี้เกียจงี้แหละครับ แง่มๆๆ ขอเริ่มจากฉากที่โรงโอเปร่านะครับ อันคัต uncut มาจากประโยคที่นายปีเตอร์พูดครับ "อา... อันคัต!  แบบที่ฉันชอบเลย ทั้งโค้กทั้งผู้ชาย" อะจ๊าก  ในที่สุดความจริงก็เปิดเผยในที่สุด ว่านายปีเตอร์ ชอบผู้ชาย !!!  แล้วหยั่งงี้ นายบีชชั่มล่ะ... เอิ๊ก อ้าว หลุดประเด็นไปถึงไหนถึงไหน กลับมาเข้าเรื่องดีกว่า uncut สำหรับโค้ก หมายถึงโคเคนบริสุทธิ์เลยครับ ปกติเวลาขายในตลาดทั่วไป เขาจะ cut คือผสมโคเคนด้วยสายอย่างอื่น เช่นน้ำตาล ฯลฯ เพื่อให้มันเจือจางลง uncut เนี่ย ก็คือไม่ผสมอะไรเลย มาเพียวๆ และมันจะแพงกว่า เวลาเสพก็จะออกฤทธิ์เร็วและแรงกว่าครับ ส่วน uncut เวลาพูดถึงผู้ชาย มันแปลว่า "ไม่ขลิบ" อ้ะครับ ย่อมาจาก "ไม่ขลิบหนังหุ้มปลาย" อธิบายแค่นี้ คาดว่าคงเข้าใจนะครับ ถ้าใครยังไม่เข้าใจก็หลังไมค์มาละกัน จะอธิบายให้เป็นการส่วนตัว แต่ขอบอกว่า ห้ามขอดูรูปเด็ดขาด เอิ๊ก โลรองเจรี L'Orangerie มันคือภัตตาคารน่ะเองครับ ไม่มีอะไรพิเศษหรอก เวลาออกเสียงจริงๆ มันจะออกคล้าย "โลฮอง..." มากกว่านะ (ไม่เชื่อถามคุณครูก๊อตตี้จิ) แต่ผมถอดเป็น "ร" เพื่อคงรูป "r" น่ะครับ บรอนเซอร์ bronzer มันคือแป้งสีน้ำตาลเข้มๆ หรือสีแทน เอาไว้ทาให้ดูเหมือนกับไปตากแดดมาน่ะครับ ความนิยมของฝรั่งจะต่างจากคนเอเชีย คือ เมืองเขาไม่ค่อยมีแดด ถ้าใครตัวขาวๆ ซีดๆ ก็ถือเป็นพวกยากจน ต้องทำงานในตึกทั้งวัน ไม่มีโอกาสออกไปข้างนอก ถ้าคนรวยๆ ก็ต้องมีเวลาไปเล่นกีฬา ไปท่องเที่ยว ตากอากาศ ทำให้ผิวแทน ดูสุขภาพดีครับ ทีนี้เจ้าบรอนเซอร์นี่ ก็คือสำหรับที่ขี้เกียจ แต่อยากดูดี ก็ซื้อมาทาๆๆ ก็ทำให้ดูเหมือนกับไปตากแดดมาไงครับ เหอๆๆ (สมัยนี้มีทั้งแบบแป้ง แบบครีม ฯลฯ อีกต่างหาก) เลือกรูปที่ดูไฮโซนิดๆ มาให้ดูครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 13:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ..................... เหวอ......... ตอนแรกไม่เห็นมีเชิงอรรถ เลยคิดว่าวันนี้แปลกๆ ไฟดับ เชิงอรรถเลยดับไปด้วยเหรอ อิอิ พอโพสเสร็จ อ้าว เชิงอรรถมาแล้ว เหวอ .....อีกทีเลยเรา คุณพีตหายไป ผมเหงาแย่เลย หวาดดีตอนบ่ายเมืองไทย คิดถึงพอสังเขปครับ ............... uncut ไม่รู้มาก่อนเลยว่าหมายถึง เอ่อ....จำปีดอกตูมที่ไม่เคยต้องมือหมอ .. เอิ๊ก .............. แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 13:47:06 แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 13:43:11 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 31 ส.ค. 48 13:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ว่าด้วย "คลับ" และ "หนุ่มเซอร์ปลอมๆ" ไอ้เจ้าคลับนี่ อ่านแล้วคงพอเข้าใจนะครับ ว่าสองหนุ่มหมายถึงคนละคลับกัน แล้วเจ้าคลับที่ปีเตอร์ชวนไปเนี่ย มันก็เต็มไปด้วย "หนุ่มเซอร์ปลอมๆ" นี่ไง คำนี้ยังไม่ได้ดั่งใจ แต่ขอใช้ไปก่อนนะครับ ความหมายมันคือ พวกที่แกล้งเซอร์ แกล้งเถื่อน แบบทำเป็นว่าข้าแมน อะไรเงี้ย ว่าแล้วก็ข้ามกลับมาหาตาหนูของเราต่อ เฟรด แอสแตร์ Fred Astaire ในเรื่อง Top Hat เรื่องท้อปแฮ็ตเป็นหนังเพลงเต้นรำแบบสนุกสนานรื่นเริงครับ ออกมาในปี 1935  เฟรด แอสแตร์เป็นพระเอก อันนี้เป็นรูปคู่กับนางเอก จากในเรื่องครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 13:51:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โนล คาเวิร์ด Noel Coward เป็นนักเขียนชาวอังกฤษ มีชีวิตอยู่ระหว่าง 1899-1973 ตัวแกเองเป็นเกย์ แต่สมัยนั้นงานเขียนจะไม่มีเรื่องราวหรือตัวละครที่เป็นเกย์ชัดเจน งานเขียนของแกจะเกี่ยวข้องกับวงสังคมชั้นสูงสมัยนั้น (ตัวแกที่จริงมาจากครอบครัวชั้นกลาง) แล้วก็เต็มไปด้วยอารมณ์ขันแบบคัน เสียดสี (แกดังในด้านนี้) ส่วนเกอร์ตี้ ลอเรนซ์ Gertie Lawrence เป็นเพื่อนสาวที่ปู่โนลแกสนิทด้วยมากๆ ตั้งแต่ยังหนุ่มๆ เรียกว่าเป็นคู่ซี้ คู่กรี๊ดคงจะได้มั้งครับ ปู่โนลแกทำงานให้ย่าเกอร์ตี้หลายชิ้นเลย เห็นว่า อันนี้เป็นรูปคู่ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อันนี้กระเบื้องกระจก ที่ตาไมเคิลนึกในใจว่า โชคดีที่เจ๊แอนนาไม่เอามาติดห้องโถงครับ (ผมว่าก็น่ารักดีนิ อิๆๆ) อันนี้เป็นชิ้นๆ ธรรมดา ไม่ใช่ลายดอกไม้ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:07:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อันนี้ลองแปะให้ดู ว่าตาหนูไมเคิลแต่งตัวแล้ว จะเป็นยังไงครับ ตาหนูในเรื่อง ต้องทาหน้าขาวจั๊วะ แก้มแดงเถือก ผมหยิกๆ ฟูๆ กว่านี้ เขาหงิกงอ ส่วนช่วงสะโพกก็ต้องป่องๆ กว่านี้ แล้วก็ขาคงไม่ยาวเท่านี้มั้งครับ ไม่งั้นคงเดินไม่ได้ เอิ๊ก อ้อ... ที่ห้อยคออยู่ จะปรากฏในรูปวาดแพนส่วนใหญ่ครับ คือ Pan Pipe ตามตำนานว่าทำจากต้นอ้อ เพราะตาแพนเนี่ย ชอบไล่จับนางไม้น้ำ (nymph) พวกเธอก็หนีกันไม่ค่อยจะพ้น เลยอธิษฐานขอเป็นต้นอ้อ ตาแพนก็เลยค่อนข้างนิยมต้นอ้อ เอามาทำเป็นเครื่องดนตรีเป่าครับ เอ๊ะ... บอกยัง ว่าแพนเป็นเทพแห่งทุ่งหญ้าป่าเขา และคนเลี้ยงแพะ ของกรีกครับ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 14:12:40 จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:09:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชินชิลลา Chinchilla มันเป็นสัตว์ประเภทหนูครับ ขนสีออกเทาๆ หน้าตาประมาณนี้ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ส่วนผ้าเลียนแบบชินชิลลา จะหน้าตาแบบนี้ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลอร์ดไบรอน Lord Byron กวีชาวอังกฤษ มีชีวิตอยู่ระหว่างปี 1788-1824 ครับ เป็นกวีในยุคโรแมนติก ดังตั้งแต่สมัยนั้นแล้วครับ พระเอกในเรื่องของลอร์ดไบรอนจะเป็นชายหนุ่มที่โศกเศร้าแต่ท้าทาย มีอดีตอันแสนจะรันทดหดหู่ชวนหัวใจสลาย อะไรเทือกนั้น (ขอขยายความแบบดำน้ำจากความทรงจำนิดนึงนะครับ ถ้าผิดช่วยท้วงด้วย คำว่า Romanticism ในทางศิลปะ ไม่ใช่ Romance น่ะครับ แต่เป็นงานที่เน้นในเรื่องความรู้สึกของคน ออกจะอ่อนไหว ซึ่งแตกต่างจากงานแนว Classical ซึ่งรื้อฟื้นมาจากอารยธรรมกรีกโรมัน และเน้นในเรื่องอุดมคติ ความเพียบพร้อม) อันนี้รูปลอร์ดไบรอน ตอนยังหนุ่ม... หล่อซะ... เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วอลเลย์บอลเหนือโลก (หนึ่งในศาสตร์ที่ใช้ ณ ศูนย์บำบัดจิต) โปรดอย่าถามมมมม ว่ามันคืออะไร  แปลไปตามน้ำครับ เอิ๊ก จาก transcendental valleyball นะ สร้อยประคำกรีก ภาษาอังกฤษใช้ว่า Greek Worry Beads ครับ มันเกี่ยวอะไรกับ "วอรี่" หว่า... งง เอารูปให้ดูดีกว่า เลือกแบบสวยสุดๆ ครับ จากคุณ : คุณพีท - พีธภัค (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แปะเสร็จก็หมดวันพอดี ให้ตายเถอะโรบิ้น... จ๊ากกก ว่าแล้วก็ตอบกระทู้ซะเรย แควนๆ มาไวจริงวันนี้ อิๆๆ คุณมะกอกช่อ หวัดดีคร้าบ ขอบคุณมากคร้าบ ค่อยๆ ตามค่อยๆ อ่านนะครับ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะเรื่องนี้ยังอีกยาวไกล เอิ๊ก อ่านทันบ้าง ไม่ทันบ้าง เป็นเรื่องปกติครับ (แหะๆๆ แบบว่าแก้ตัวให้ตัวเองด้วย) เวลาผมหายไปหลายๆ วันทีนึง ก็ตามกันหนุกหนานไม่ใช่เล่นเหมือนกัน หายไปแล้ว พอมีเวลาก็กลับมาเดินถนน มาทักทายกันอีกนะครับ ส่วนงานเขียน พักได้ แต่อย่านานเกินไปนะ เดี๋ยวแควนๆ คิดถึง อิๆๆ คุณวรุณนฤมล อะจ๊าก  แหม  ขอเวลาโม่เชิงอรรถหน่อยคร้าบ แหะๆๆ แบบว่าขี้เกียจไง ข้อมูลเลยไม่อยู่รวมกันที่เดียวคราวนี้ เลยต้องแปะไปค้นไป (แต่งรูปไป)  ช้าหน่อยครับ แง่มๆ หวาดดีตอนใกล้ค่ำบ้านผมแล้วครับ ป่านนี้ อนึ่งคิดถึงพอสังเขปดีแล้วครับ ไม่งั้นเด๋วชวนกันเมาหัวทิ่ม (เหมือนเต่าล้านปีในเรื่องพอดี แย่เรย) อันว่า อันคัต แปลอีกอย่าง ก็แปลว่าหนังหรือสารคดี ที่ไม่มีการเซ็นเซอร์ตัดทิ้งไปเลย ถ่ายมาแค่ไหน ให้ดูหมด ส่วนจำปีดอกตูม... เอิ๊ก... ช่างสรรหาภาษาได้สวยงามจริงครับ น่าจะไปเขียนบทอัศจรรย์นะ คำนี้ อิๆๆ ป.ล. รูปนี้แถมครับ แพนในดวงใจของผม เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 14:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 .......................... transcendental valleyball อะจ๊าก..  วอลเลย์บอลเหนือโลก.... ศาสตร์ที่ใช้ ณ ศูนย์บำบัดจิต   ว๊ายตาย งง........ก๊งเลย.... ผมสงสัยว้า...จะเป็นอันนี้มั้งครับ... ................................ ขอเสนอ ข้อมูลแบบว่า  เผื่อเลือก นะคุณพีต ................................. Transcendental Meditation (TM) มังครับ อันนี้มันเป็นการทำสมาธิแบบของ มหาริชี่ ศาสดาชาวอินเดีย (Maharishi Mahesh Yogi) โดยแกบัญญัติมาได้ห้าสิบกว่าปีแล้ว วิธีการของแกเป็นโปรแกรมเรียกว่า Maharishi Vedic Science คำว่า Vedic มาจากภาษาสันสกฤตว่า “Veda” แปลเป็นภาษาอังกฤษได้ความว่า the complete and timeless knowledge of Natural Law อะจ๊าก... แปลเป็นไทยอีกทีไม่เป็น  ผมตกภาษาไทย วิชาศาสตร์พิสดารลึกล้ำขย้ำโลกนี้ ฝรั่งเอามานั่งทำสมาธิจนเหาะได้ (เหาะแบบกระเด้งดึ๋งๆๆๆ นะครับ  ผมเคยดูวิดิโอ เห็นแล้วขำๆ) ตอนนี้ TM เป็นธุรกิจนั่งสมาธิที่แพร่หลายไปทั่วโลก เคยมีรายงานวิจัยลงในวารสารการแพรดว่า ดีจัง ลดความดัน อายุยืน แต่ไม่เห็นเกี่ยวกับวอลเลย์บอล มีแต่ "วิดิก" ................................ อาจจะเป็นความหมายในเรื่องหรือไม่ไม่ทราบ แล้วแต่จะพิจารณา   วันนี้ไม่มาว   เลยว่าเป็นวิชาเกินมาให้ชม  เอิ๊ก ................................ แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 48 16:21:17 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 31 ส.ค. 48 16:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะทักทายค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 31 ส.ค. 48 17:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนนี้รูปเยอะดีค่ะ  ชอบๆๆ ภาพใน คห.10 นี้ใช่ไอ้ตัวเดียวกันกับในการ์ตูนเรื่องเฮอร์คิวลิสหรือเปล่าคะคุณพีท? ป.ล. เมจิกฯ ชอบท่านลอร์ดโศกเศร้าแต่ท้าทาย hohoho จากคุณ : Magic of Azure - [ 31 ส.ค. 48 17:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบอ่านเชิงอรรถของเรื่องนี้ครับ เพลิดเพลินสนุกสนาน เอิ๊กๆๆ จากคุณ : อุปกรณ์ประกอบฉาก - [ 31 ส.ค. 48 20:47:19 A:203.113.81.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 Chinchilla น่ารักดีจริงๆ ^ ^ จะรออ่านนะคะ V >.< จากคุณ : มิรันตี - [ 31 ส.ค. 48 21:11:13 A:61.91.175.92 X: TicketID:104283 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยังไม่ได้อ่านนะคะ  มาแปะโป้งไว้ก่อน ป.ล.  รูป ค.ห. 13 หล่อมากกกก จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 31 ส.ค. 48 21:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาดูเชิงอรรถขอรับ หลังจากที่แว่บไปตอบข้อข้องใจในโซดา ไอซ์ มาแล้ว จากคุณ : มาดาม เค - [ 31 ส.ค. 48 22:04:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สารภาพตามตรงว่าบางตอนเราอ่านไม่รู้เรื่องหรอก จำไม่ได้ จากคุณ : scottie - [ 31 ส.ค. 48 22:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หย็องแหย็ง? มันเป็นคำที่มุ่งแสดงอารมณ์ของคำมากกว่าแสดงความหมายนะ คือเห็นคำแล้วเรานึกภาพตามได้ ก็โอเค แต่ถามว่ามันสมบูรณ์ไหม มันก็ไม่สมบูรณ์ น่าจะมีแต่ กระหย่ง หรือ หย่งโหย่ง และ กระเย้อกระแหย่ง นะ คราวนี้เชิงอรรคเยอะอีกแระ เหมือนจะประชดที่โดนว่าคราวที่แล้ว เอิ๊กๆ จากคุณ : ณัฐกร - [ 1 ก.ย. 48 01:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หวัดดียามค่ำ (ของที่นี่) วันพฤหัสฯ คร้าบบบ... เนื่องจากจะไม่ได้อยู่บ้าน หลายวัน เลยต้องรีบมาตอบทู้ก่อน เผื่อหาเน็ตเล่นไม่ได้ อิๆๆ คุณวรุณ (รอบสอง) แง่มๆ อะจ๊ากด้วยคนครับ ฮ่าๆๆ เดาว่าสมัยนั้น อะไรๆ ก็คงเกิดขึ้นได้ ถึงได้มีวอลเลย์บอลฉบับเหนือโลก ให้คนสมัยเราตื่นตาตื่นใจเล่นครับ เหอๆๆ ขอบคุณคำอธิบาย Transcendental Meditation ครับ ต้องใช่แน่ๆ เลย คุ้นๆ ว่าในเรื่องใครซักคนนี่แหละ เคยเอ่ยชื่อ มหาฤษี มเหศโยคี ไปแล้ว แต่จำมะได้ว่าคราย แหะๆๆ อันว่า Veda ก็คือพระเวทของศาสนาพราหมณ์นั่นเองครับ เรียกว่าฤๅษีตัวจริงเสียงจริง มาสอนจนดังไปเรย เอิ๊ก อันว่าวอลเล่ย์บอลฉบับ Transcendental มันจะเด้งดึ๋งๆ อย่างในวิดีโอที่คุณวรุณดูรึเปล่าอันนี้ ผมก็จนจาย  กร๊าก (วันนี้ไม่เมาเหรอครับ ว่าจะชวนมาก๊งสาหน่อย เหอๆๆ) หนูรสา ขอบคุณที่แวะมาทักจ้า คุณเมจิก แหะๆๆ รูปเยอะ เพราะมีเรื่องให้อธิบายเยอะอ้ะครับ ที่จริงสัปดาห์นี้ยังขี้เกียจตัวเป็นขนมอยู่นะเนี่ย แต่... เฮ้อ... ตัดใจ แปะเป็นแปะ เพราะถ้าไม่แปะคำอธิบายสัปดาห์นี้ จะให้คนอ่านรอไปเจอคำอธิบายสัปดาห์หน้า คงโดนทุบหัวแน่ๆ เรย แหะๆๆ การ์ตูนเรื่องเฮอร์คิวลีสมีตัวอาไรเหรอครับ ไม่ได้ดู่ง่ะ แง่มๆๆ ถ้าเป็นพวกฟอน (เทพครึ่งคนครึ่งแพะ) ก็หน้าตาประมาณเดียวกันนี่แหละครับ ป.ล. ไอ้ที่โศกเศร้าแต่ท้าทายนั่นไม่ใช่ลอร์ดไบรอนคร้าบ พระเอกที่เป็นตัวละครในเรื่องของลอร์ดไบรอนตะหาก  โธ่ถัง (จีบให้ถูกคนนะครับ เด๋วเป็นเรื่อง ฮ่าๆๆ ) คุณอุปกรณ์ประกอบฉาก ดีใจที่ชอบเชิงอรรถครับ แต่มันเพลิดเพลินสนุกสนานตรงไหนล่ะเนี่ย ผมล่ะงง อุตส่าห์ตั้งใจให้เป็นวิชาก๊านนน วิชาการแล้วนะ แง่ม คุณมิรันตี จริงด้วยเนอะครับ ตัวชินชิลล่าน่ารักจริงๆ น่าเอามาลูบคลำขยำเล่น  (เฮ้ย คุณพีท!!! เบาๆ เดี๋ยวน้องหนูบี้แบนหมด !!!) แหะๆๆ ขอโทษครับ  เอิ๊ก ขอบคุณที่รออ่านต่อครับ คุณหนอนแว่นตาโต อนุญาตให้แปะโป้งได้ครับ แต่ว่ามีกำหนดเวลานะ ห้ามแปะไปถึงปีหน้าด้วย โฮ่ๆๆ ไม่งั้นจะแช่งงงงง คคห 13 ลอร์ดไบรอนหล่อจริงๆ ด้วยเนอะครับ เมื่อก่อนได้ยินแต่ชื่อ นึกว่าหน้าตาต้องออกชีกอๆ ซะอีก (ไม่รู้ไปเอาความรู้สึกนี้มาไหน เวงกรำเจงๆ) ดูจากข้อมูลปีที่ให้มาแล้ว แกตายตอนอายุ 40 เท่านั้นเอง โชคดี ตายซะก่อนที่จะหมดหล่อ  เอิ๊ก... เอ๊ย... (โห คุณพีท พูดจามะได้เรื่อง ทุบซะ นี่แน่ะ ) คุณมาดามเค คร้าบกระผม  งั้นเด๋วผมบึ่งไปแอบดูในโซดาไอซ์เลยนะครับ ป.ล. รอบนี้ไม่หิวเหยอ   ไม่มีรูปของกินมาฝากคุณมาดามเคเรยอ้ะครับ แหะๆๆ คุณก๊อตตี้ แหะๆๆ นั่นจิครับ บางตอนมันก็ย้อนไปอ้างอิงไกลเสียเหลือเกิน อย่าว่าแต่คนอ่านเลยครับ คนแปลก็มีจำไม่ได้เหมือนกัน สมัยเริ่มแรกนี่ เขาลงเป็นคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์นะ วันละตอน ยังแปลกใจอยู่เนี่ยครับ ว่าอ่านแล้วมันจะต่อเนื่องเหรอ งง ฮ่าๆๆ นายณัฐกร ขอบคุณมากเฟ้ย ที่มาช่วยดูให้ ว่าแต่ไหนล่ะ ตัวสะกด ที่พิมพ์ผิดง่ะ ช่วยดูด้วยยยยย (นี่แน่ะ ทำโทษซะ เอิ๊ก) คำว่า "หย็องแหย็ง" มันเป็นคำวิเศษณ์ ขยายกริยา "กระโดด" ไง ในพจนานุกรม (ฉบับเดียวที่เรามีอยู่... แง้... ) บอกไว้ว่า "หย็องแหย็ง (ว.) ไม่เอาจริงเอาจัง, ทำเล่นๆ" ส่วนคำอื่น ความหมายมันไม่ได้อย่างภาพที่ต้องการน่ะจิ "หย่ง (ก.) ทำให้สูงขึ้น, ให้ฟูขึ้น, ให้พองขึ้น, ให้ตั้งขึ้น, ไม่ให้แน่น (ว.) ฟู, ไม่แน่น, พอง" "โหย่ง (ก.) หย่ง" "กระหย่ง (ก.,ว.) หย่ง, ทำให้สูงขึ้น, กระโหย่ง-โขย่ง, เดินกระหย่งเท้า, นั่งกระหย่ง" คำนี้เคยใช้เหมือนกัน แต่ใช้ว่า "นั่งโหย่ง" ใครหนอ จำไม่ได้แระ รู้สึกจะเป็นแฟรนนี่ นั่งโหย่งอยู่บนขอบโซฟาน่ะ ถ้าจะใช้กับตาหนูไมเคิลตอนนี้ มันจะกลายเป็นอีกภาพนึงอ้ะสิ กลายเป็นเต้นระบำปลายเท้าเข้าไปในห้องแทน  เอิ๊ก ส่วน "กระเย้อกระแหย่ง" นี่ ความหมายคงไม่ใช่ในกรณีนี้ล่ะ "กระเย้อกระแหย่ง (ก.) เขย่งดูแล้วเขย่งดูอีก, ขะเย้อเขย่ง ก็เรียก" ที่จริง ตอนนี้นึกได้อีกคำ "กระโดดดึ๋งดึ๋ง"   ได้อารมณ์ดีไม่เลว แต่ในพจนานุกรมไม่มีง่ะ ฮ่าๆๆ คราวนี้เชิงอรรถเยอะเปล่าประชดหรอกนะ ที่จริงขี้เกียจจะตาย  แต่มันจำเปนนนนน แง้... จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 1 ก.ย. 48 15:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ช่วงนี้เข้าพันติ๊บทีไรก้อมาสูบเก็ยๆ ทุกทีเลย แง๊ พุ่งนี้ต้อง present แย้ว ยังไม่รู้ต้องทำไรเยย แฮะๆๆ บ่นเข้าปาย ขี้เกียจอ่านอ่ะ มาดูรูปอย่างเดียว มันคราวนี้มีตะแก่ๆ อ่ะคะ   (อ๊ะ รึว่าไม่แก่ สงสายจะรุ่นเดียวกะคุงพีท ฮุฮุฮู) หนุ่มๆ หายไปไหนหมด จากคุณ : i_tua_yung - [ 1 ก.ย. 48 21:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หนูเตย (ไอ้ตัวยุ่ง) อะจ้า สูบเข้าๆ  เก็บๆ ไว้ก่อน มีเวลาค่อยขุดมาอ่านน้า ป่านนี้คงพรีเซ้นต์เสร็จไปแล้วสิครับเนี่ย เป็นไงมั่ง  สำเร็จเรียบร้อยดีใช่ม้า   รู้หรอก ว่าบ่นไปงั้น เอิ๊ก   เหวย... คราวนี้หนุ่มๆ ก็เยอะนะ รูปลอร์ดไบรอนไง สมัยหนุ่มฟ้อเลย (เขาว่าหล่อกันนะ เหอๆๆ) ส่วนแพนก็ไม่แก่มากหรอก แค่ขนที่คางดกไปหน่อยเท่านั้นเอ๊ง... เอิ๊ก (ป.ล. ตอบจากนอกบ้านนะเนี่ย) จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 3 ก.ย. 48 17:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ้าว..ผิดคนซะแระ..แย่เลย แหมก็ชื่อท่านลอร์ดมันเท่นี่น่าคุณพีท  hohoho จากคุณ : Magic of Azure - [ 4 ก.ย. 48 09:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณเมจิก โฮ่ๆๆ  แต่จะว่าไปแล้ว หน้าตาคุณหลอดไบก้อน เอ๊ย ลอร์ดไบรอนเนี่ย แกก็ออกอมโศกหน่อยๆ อยู่เหมือนกันนะครับ เอิ๊ก แง่ม วันนี้วันอังคารแร้ว เพิ่งกลับมาถึงบ้านมะวานเย็นครับ สารภาพ ว่ายังไม่ได้ลงมือแปลเลยซักคำ แถมไปตากฝนเมื่อวันอาทิตย์ รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวจริงเชียว ซัดฟ้าทะลายโจรกับพาราฯ ไปสองรอบแล้ววันนี้ จะได้ลงถนนวันไหนล่ะเนี่ย เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 6 ก.ย. 48 07:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ทานน้ำอุ่นหรือชาเยอะ ๆ ค่ะเฮีย จากคุณ : รสา รสา - [ 6 ก.ย. 48 18:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หนูรสา ขอบคุณจ้า  เนี่ยกินน้ำทั้งวันเรย วิ่งเข้าห้องน้ำเป็นว่าเล่น  เอิ๊ก จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 6 ก.ย. 48 19:38:16 ]