ความคิดเห็นที่ 1 “ทอว่าไง ถ้าเกิดเราเอากระดาษสีแดงมาประดับตรงนี้”  สุถิกาถามความเห็นเพื่อน ในการทำชาร์ตโชว์ข้อมูลที่ต้องรายงาน “ก็สวยดี  เอแล้วนี่ข้อมูลน่ะหาครบหมดแล้วเหรอ ขอแฟ้มให้เราดูหน่อยซิ.......อืมครบแล้วจริงๆ งั้นเราจะเรียบเรียงใหม่นะ    สุตกแต่งชาร์ตไปแล้วกัน” แล้ว 2 สาวก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันต่อ  ไม่นานนักทุกอย่างก็เสร็จสมบูรณ์  ทอสิตามองไปที่นาฬิกา ทุ่มกว่าๆเท่านั้นเอง กว่าคุณพ่อคุณแม่จะมารับก็ 3ทุ่มนู่น “เสร็จเร็วเกินคาดนะเนี่ย”สุถิกายืนมองชาร์ตที่เธอตกแต่งเสร็จอย่างชื่นชม พร้อมๆกับที่ทอสิตาบิดขี้เกียจ “นั่นสิ  พรุ่งนี้ต้องตกลงกันนะว่าใครจะรายงานเอกสาร แล้วใครบรรยายชาร์ต” ทอสิตาแนะเพื่อนสาว   “อือ....เธอก็รายงานเอกสารไปเถอะ ชาร์ตนี้เราทำ ขอรายงานเองแล้วกัน  แต่นี่ มาดูอะไรดีดีเถอะ”  พูดเสร็จสุถิกาก็คว้าข้อมือเพื่อนพาไปที่ตู้ใบเล็กข้างเตียง   เธอเปิดมันออก แล้วหยิบแผ่นกระดาษสี่เหลี้ยมผืนผ้าออกมาอย่างภาคภูมิใจ  สุถิกาสะบัดมันไปมาแกล้งยั่วพื่อน  ทอสิตา ตาโตกับสิ่งที่เห็นอยู่ข้างหน้า “บัตรชมคอนเสิร์ต นอร่า โจนส์! สุเธอไปเอามาจากไหน”  ทอสิตาดีใจออกนอกหน้าอย่างเห็นได้ชัด พลางคว้าบัตรใบหนึ่งมาจากมือเพื่อน  “ฮ่า...ลูกคุณพ่อซะอย่าง.....ที่นั่ง VIP ด้วยนะ  คุณพ่อเป็นเพื่อนกับคนจัดคอนเสิร์ตน่ะ  ใบนั้นน่ะเธอเอาไปเลยแล้วเสาร์หน้า เราไปดูด้วยกัน”   “:-)ีจังที่มีเพื่อนเป็นลูกนักธุรกิจ  ขอบใจเธอมาเลยนะสุ  วันนั้นพวกเราคงได้สนุกกันเต็มที่”   “อยู่แล้ว ได้ไปกัน 2 คนแบบสาวๆบ้าง  เธอต้องแต่งตัวให้สวยสุดริดเลยนะ”  ทอสิตายิ้มรับ แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับของสิ่งหนึ่ง “นั่นอัลบั้มรูปตอนเด็กของเธอเหรอ เราดูหน่อยได้มั้ย” สุถิกาหยิบออกมาให้อย่างไม่หวง “นี่ขอเสนอเลย รูปอิชั้นตอนเด้กๆ น่ารักอย่าบอกใคร” พูดพลางเปิดไปหน้าที่มีรูปนั้น “นี่ไง เห็นมั้ย สวยตั้งแต่เด็ก” แล้วสองสาวก็หัวเราะกันเอง เพราะรูปที่เห็นนั้นเป็นรูปเด็กผู้หญิงผูกจุก  ปะแป้งขาววอก และฟันหลอ “นั่นสิ ว่าที่มิสจักรายาน เอ้ย จักรวาลเลยนะเนี่ย”ทอสิตาพูดแล้วมองหน้าสุถิกาทีหนึ่ง  มองรูปตอนเด็กทีหนึ่ง มีเค้าเหมือนก็จริง แต่สุถิกาตอนโต สวยกว่าตอนเด็กมากนัก  หน้าเรียวยาวผมดำสลวยและตากลมโต ไม่บ่งบอกเลยว่า ตอนเด็กจะดูตลกขนาดนั้น ทอสิตาพลิกอัลบั้มรูปดูไปมา อย่างเพลิดเพลินแซวเพื่อนทีหนึ่งเมื่อเห็นว่ารูปวัยเด็กนั้นน่าขบขัน  แล้วเธอก็หยุดกึก สายตาจับจ้องไปที่ภาพ ภาพหนึ่งราวกับถูกมนต์สะกด  มันเป็นรูปของเด็กผู้ชายอายุประมาณ 14-15ปี  ยืนเก็กถ่ายรูป มีฉากหลังเป็นสระว่ายน้ำที่บ้านของสุถิกา  หนุ่มน้อยคนนี้หน้าคลับคล้ายกับพี่คนหนึ่งที่เธอเคยพบตอนเด็กๆ ครานั้นเธอเป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ อายุราว 7 ขวบ ออกจากบ้านไปวิ่งเล่นที่สวนสาธารณะ  ขากลับเย็นมากแล้วเกินเวลาที่คุณแม่กำหนด เธอแวะซื้อลูกชิ้นน่ากินไม้หนึ่ง   ขณะที่เดินกลับ  มีสนุขตัวใหญ่ เร่ร่อนหน้ากลัวตัว ยืนขวางทางเธอไว้ พร้อมทั้งแยกขี้ยวใส่ จะแย่งชิงลูกชิ้นอวบอ้วนในกำมือ  มันขู่จนเธอกลัวเข่าอ่อน แต่ก็ไม่ยอมยกลูกชิ้นให้  มันเริ่มอดรดทนไม่ไหว  วิ่งเข้ากระโจนใส่เธอ  สาวน้อยในวันนั้น วิ่งหนีสุดชีวิต แถวนั้นไม่มีใครเดินผ่าน เธอไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครได้เลย   เธอวิ่งไป วิ่งไป พร้อมน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากความกลัว  แต่แล้วก็มีสุนัขตัวใหญ่จากไหนก็ไม่รู้ กระโจนใส่เจ้าเขี้ยวตัวนั้น  ทั้งสองต่างต่อสู้กันด้วยสัญชาติญาณ  สุนัขพันธุ์ฝรั่งขนทองอร่าม  มีชัยต่อตัวเร่ร่อน   “คอมเม็ท พอได้แล้ว”  เสียงเด็กผู้ชายวิ่งมา ตะโกนเรียก สุนัขขนทองให้หยุดข่มขู่คู่ต่อสู้  แล้วถือไม้  ฟาดไปในอากาศเป็นเชิงไล่ตัวที่พ่ายแพ้  ทอสิตายืนตัวสั่นร้องไห้ ด้วยความกลัว แต่ในมือยังคงกำลูกชิ้นไว้แน่น จากคุณ : harry_potty - [ 31 ส.ค. 48 15:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “น้องเป็นอะไรรึเปล่าครับ  โอ๋ๆ ไม่เป็นไรแล้วนะ มันไปแล้ว”  หนุ่มน้อยที่แสนใจดีคนนั้น ดึงชายเสื้อของเขาเช็ดน้ำตาเธอ พลางลูบศีรษะปลอบประโลม  “ไม่ต้องกลัวๆ บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวพี่พาไปส่ง เห็นไหมมีเจ้าคอมเม็ทอยู่ทั้งตัว ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น” สุนัขขนทองกระดิกหางให้เจ้าของแล้ว อ้าปากกว้างยิ้มให้สาวน้อยที่กำลังร้องไห้   เธอตกใจจนพูดอะไรไม่ออก แต่ตอนนี้กลับรู้สึกปลอดภัยเป็นกำลัง   “หนูอยู่ซอย8 ค่ะ” “จ้ะ เดี๋ยวพี่พาไปนะ” แล้วเขาก็จูงมือเธอเดินไปส่งถึงบ้าน  มีองครักษ์เป็นสุนัขพันธุ์โกลเด้นแสนสง่างามติดตามห้อยท้าย “มันจะกินลูกชิ้นในมือน้องน่ะสิ  ทำไมน้องไม่ยกให้มันไปล่ะ”  เขาถามเป็นการชวนคุยให้เธอสบายใจ “มันเป็นหมานิสัยไม่ดี หนูให้ไม่ได้” เธอพูดสะอึกสะอื้น  หนุ่มน้อยขันในความเดียงสา  แล้วมือน้อยๆ ก็ชูไม้ลูกชิ้นขึ้นให้เขา “ หนูให้พี่แล้วกัน เพราะพี่นิสัยดี ให้หมาพี่ด้วยนะ”  เขารับมาอย่างเต็มใจ “ครับ ขอบใจนะ เจ้าคอมเม็ทคงดีใจแย่ ถึงซอย 8 แล้ว บ้านหนูหลังไหนล่ะ” ทอสิตาชี้ไปที่เรือนสีขาว 2 ชั้น  ทั้งสองเดินไปหยุดที่หน้าบ้าน เขาคุกเข่าลงในมือยังคงถือลูกชิ้น “ทีหลังอย่ากลับบ้านเย็นอย่างนี้อีกนะ  ไม่งั้นพี่ช่วยไม่ได้แล้วด้วย บ๊ายบายจ้ะ"” “ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่   เจ้าตัวนี้ด้วย” เธอพูดพลางลูบหัวสุนัข   พอดีคุณแม่ออกมาเห็นใครอยู่หน้าบ้าน  หนุ่มคนนั้นเลยเล่าทุกอย่างให้ฟัง คุณแม่ขอบคุณในความใจดี แล้วดุ ทอสิตาเองกลับเย็นจนเกิดเรื่อง     หลังจากนั้น หนุ่มน้อยกับทอสิตาก็เจอกันเรื่อยที่สวนสาธารณะ เพราะเขามักเอาเจ้าคอมเม็ทมาวิ่งออกกำลังกาย ส่วนเธอก็ชอบมาดูปลาที่นั่น  ทั้งสองเล่นกันอย่างสนุกสนาน เธอคิดว่าพี่คนนี้ใจดีมากทีเดียว เธอไม่ได้ถามชื่อเขา เรียกแต่ว่าพี่ชาย  แต่ไม่นานนัก วันหนึ่งเธอมาที่สวนสาธารณะไม่เจอเขาอย่างที่เคย วันต่อมาก็ไม่เจอออีก วันแล้ววันเล่าที่เธอมารอเล่นกับเขาที่นี่แต่ในที่สุดเขาก็หายเงียบไป นานหลาปีแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยลืมใบหน้าของเขาเลยทีเดียว “ทอทำไมเงียบไป” สุถิกาเอียงคอมองเพื่อนอย่างงุนงง “สุนี่รูปใครเหรอ”   “อ๋อ พี่ภาคย์ ทำไมเหรอ” “อะไรนะ!” “พี่ภาคย์ไง คนที่เราบอกว่าเล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แล้วเขาพึ่งกลับจากอังกฤษ วันนั้นน่ะที่เราไปเจอเขาที่งานคุณหญิงสุชาดา” สุถิกาหยุดนิดหนึ่งแบบไม่พอใจ “ที่เธอเต้นรำอยู่กับเขาไงล่ะ” แต่ทอสิตาหาได้สนใจคำพูดของเพื่อนเธอไม่  ทอสิตาอึ้ง รู้สึกมืดแปดด้าน  ใช่พี่ภาคย์แน่เหรอ  แต่ทำไมเธอถึงจำเขาไม่ได้สักนิดเดียวล่ะ “แล้วรูปนี้มันทำไมเหรอ” สุถิกาซักต่อ “เปล่านี่ ก็เห็นเหมือนคุณภาคย์แหละเราถึงถาม” ทอสิตาปิดอัลบั้มแล้วสอดมันกลับเข้าไปในตู้   สุถิกายังคงสงสัยไม่เลิก “เออแล้วทำไมวันนั้นเธอถึงไปเต้นกับเขาได้”   “ก็...” “ก็อะไร”   ทอสิตาลำบากใจ ไม่รู้จะตอบแบบไหน ทั้งยังสับสนกับเรื่องรูปภาพ “เขาจับเราเต้นเอง  เราไม่รู้นี่ว่าเป็นพี่ภาคย์ที่เธอชอบ  แต่เธอก็เต้นอยู่กับพี่พีรพลไม่ใช่เหรอ”  สุถิกาในตัวขุ่นมัวลง “เลิกพูดถึงพี่พลเถอะ!” จากคุณ : harry_potty - [ 31 ส.ค. 48 15:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เย็นวันนั้น ภาคย์กลับมาจากไปตีเทนนิสกับเพื่อนๆ   เขาเดินควงแร็กเก้ต เข้าบ้านอย่างสบายอารมณ์   ตรงเข้าไปหอมมารดา  คุณหญิงภีรดา กำลังจัดชั้นหนังสือที่ห้องรับแขกอย่างวุ่นวาย มีคนรับใช้ ช่วยหยิบนู่น หยิบนี่ ตามสั่ง “คุณแม่ทำรกอีกแล้ว” ลูกชายแซว “อะไรกัน ตู้หนังสือนี่รกจะตาย ไม่แยกประเภทด้วย วันนี้เผอิญแม่อยากอ่านสงครามและสันติภาพ หาไม่เจอ เลยต้องมาจัดให้เขาหมู่นี่แหละ”  พูดพลางหยิบบางอย่างให้ภาคย์ดู   “ดูสิจ๊ะ รูปลูกตอนเด็กๆ  น่ารักน่าชังจริง ผิดกับตอนนี้” ว่าแล้วก็แกล้งค้อน ลูกชายหัวเราะหึหึ “อะไรครับ ผมน่ารักจนโตอยู่แล้ว” “น่ารักอะไร วันงานพี่สุชาดา ลูกควงใครเต้นรำ ไม่แนะนำให้แม่รู้จักบ้างเลย” มารดาอยากพูดต่ออีกว่า จะเลือกผู้หญิงดูก็ให้นานๆก่อน แต่เห็นลูกชายโตแล้ว เลยให้คิดของเขาเอง ภาคย์นึกภึงทอสิตาในวันนั้นก็อมยิ้ม “อ้าวผมนึกว่าคุณแม่รู้จัก เอ๊ะแล้วนี่ใคร”  เขาประหลาดใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เขาหยิบกรอบรูปอีกอันที่วางระเกะระกะ  รูปเด็กหญิง2 คน ถักเปียกับผมสั้นหน้าม้า  เขารู้สึกคุ้นหน้ากับเด็กที่ตัดผมม้ามาก “หนูสุไงจ๊ะ”   “เปล่าครับผมหมายถึงคนผมม้า” “แม่ไม่รู้จักหรอก เพื่อนเขาตอนเด็กๆน่ะแหละ รูปนี้แม่ได้จากคุณพรรณแม่หนูสุ นานแล้ว”   ภาคย์ฉุกคิดถึงเรื่องในอดีต เด็กน้อยร้องไห้ ในมือถือลูกชิ้น  เล่นกันที่สวนสาธารณะ แล้วเขาก็ลืมไปลาเธอ เพราะตอนนั้นเขายุ่งทั้งเรื่องย้ายบ้านและไปเรียนต่อที่อังกฤษ     เพื่อนสุถิกาเหรอ  ภาคย์รู้สึกแปลกในใจ.....เอคนไหนกัน ถ้าเป็นไปได้หากเจอกันอีก เขาอยากขอโทษเรื่องที่ลืมไปบอกลา   แต่ช้าไป10กว่าปี เธอคนนั้นจะจำเขาได้อีกหรือ? จากคุณ : harry_potty - [ 31 ส.ค. 48 15:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีความหลังกันซะด้วย ได้มาเจอกันอีกเพราะพรหมลิขิตนี่เอง ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3700230/W3700230.html จากคุณ : nongwin - [ 31 ส.ค. 48 17:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อู๊ว.... ความจำเป็นเลิศครับ ฮ่าๆๆ หนูทอก็ใจแข็งแต่ยังเด็กเลยนะ ยังไงก็ไม่ห้ายยย อิๆๆ มีพิมพ์พลาดบ้างนะครับ ผมจดไว้แต่ที่เห็นว่าสะกดผิดจริงๆ ไฟรนก้น - ลน สุดริด - ฤทธิ์ ปะแป้ง - ประ เก็ก - เก๊ก มีสนุขตัวใหญ่ เร่ร่อนหน้ากลัวตัว ยืนขวางทางเธอไว้          กลางๆ ประโยคอ่านไม่เข้าใจครับ น้ำตาที่ไหลรินออกมาจากความกลัว            ด้วยความกลัว หรือเปล่าครับ สุถิกาในตัวขุ่นมัวลง          แหะๆๆ ไม่เข้าใจจริงๆ เลยต้องมาจัดให้เขาหมู่นี่แหละ” จากคุณ : คุณพีทคุง (PeterPuck) - [ 31 ส.ค. 48 18:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดีค่า ดีใจจังที่มีคนมาช่วยชี้แนะและติดตาม อิอิ เรื่องพิมพ์ผิดนี่ขอให้บอกเถอะ คือรีบมาก เพราะตอนนี้ต้องเอาเวลาไปอ่านหนังสือสอบ เลยรีบๆพิมพ์ให้ทันเวลาที่กำหนดไว้   ยังไงคราวหน้าจะตรวจทานให้ดีกว่านี้.......ขอบคุณพีทคุงมากๆ  และขอบคุณ nongwin ที่คอยติดตามตลอดน้า จากคุณ : harry_potty - [ 31 ส.ค. 48 22:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ความจำดีจังเลย :) จากคุณ : scottie - [ 31 ส.ค. 48 23:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาอ่านต่อค่ะ ใกล้สอบเหรอคะ เหมือน ทอสิตา เลย ขอให้ทำได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : sticky24 - [ 1 ก.ย. 48 10:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มีความหลังกันด้วย จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 2 ก.ย. 48 13:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาลุ้นกันต่อค่ะ จากคุณ : รียา - [ 2 ก.ย. 48 22:50:32 A:203.172.104.242 X: TicketID:103817 ]